Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα αποτελέσματα των εκλογών 18ης και 25ης Μάη 2014

Σε ανακοίνωσή της η ΚΕ του ΚΚΕ για τα αποτελέσματα των εκλογών της 18ης και της 25ης Μάη του 2014 αναφέρει τα εξής:


«1. Η ΚΕ χαιρετίζει τα χιλιάδες μέλη, τους οπαδούς του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους συνεργαζόμενους, τους ψηφοφόρους, που έδωσαν τη μάχη, συστρατεύτηκαν και συνέβαλαν στην ενίσχυση του ΚΚΕ. Η μάχη δόθηκε ενιαία σε όλη τη χώρα, με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές της 25ης Μάη, με τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, τόσο στον πρώτο γύρο στις 18 Μάη, όσο και στο δεύτερο γύρο στις 25 Μάη.


Στις ευρωεκλογές, το ΚΚΕ σημείωσε άνοδο σε ποσοστά (6,1%) και ψήφους (347.817), σε σχέση με το εκλογικό ποσοστό (4,5%) και τις ψήφους (277.227) του Ιούνη του 2012, εκλέγοντας 2 ευρωβουλευτές.


Επίσης κέρδισε τους δήμους σε Πάτρα, Χαϊδάρι, Πετρούπολη και Ικαρία. Σημείωσε άνοδο και στις 13 περιφέρειες, φτάνοντας το 8,8% και 498.573 ψήφους. Άνοδο σημείωσε σε 214 δήμους και σε 50 δήμους το ποσοστό του ξεπέρασε το 10%.

Τα ποσοστά αυτά του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές και τις περιφερειακές - δημοτικές, εκφράζουν τάση επανασυσπείρωσης γύρω από το ΚΚΕ και απήχησης των θέσεών του σε νέους ψηφοφόρους. Εκφράζουν επίσης, σ' ένα ποσοστό, αποδοχή της θεμελιακής θέσης του ΚΚΕ ενάντια στην ΕΕ, τα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο. Προκύπτει άμεσα η αναγκαιότητα της σύσφιξης των σχέσεων του Κόμματος, από την Κεντρική Επιτροπή έως την κάθε Κομματική Οργάνωση, με όλους αυτούς τους εργαζόμενους που έκαναν το βήμα, βρέθηκαν στο πλάι του ΚΚΕ, το ενίσχυσαν στις εκλογές.

Οι κομματικές οργανώσεις μαζί με τους φίλους και συνεργαζόμενους θα συζητήσουν συμπεράσματα και μια πλούσια πείρα που αποκτήθηκε μέσα από τη μάχη και ταυτόχρονα, τρόπους και στόχους οργάνωσης της πάλης, συσπείρωσης του λαού για τη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.


2. Με το εκλογικό αποτέλεσμα καταγράφεται η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που σήκωσαν το βάρος της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής και του ευρωμονόδρομου.

Το συνολικό αποτέλεσμα όμως δεν δείχνει ανατροπή του αντιλαϊκού πολιτικού συσχετισμού, δεν συνιστά «νέο πολιτικό σκηνικό» προς όφελος του λαού.

Αν και σημαντικό μέρος ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ επένδυσαν σε αυτήν την επιλογή έναν αριστερό προσανατολισμό, ωστόσο η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκφράζει ισχυροποίηση της αριστερής ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αντιμονοπωλιακής πολιτικής.

Το εκλογικό αποτέλεσμα, που δίνει προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ, διατηρώντας περίπου τα ποσοστά του Ιούνη 2012, διαμορφώθηκε σε συνθήκες -κάτω από την πίεση της άμεσης κυβερνητικής εναλλαγής- ως δήθεν ανάσχεση στη σημερινή αντιλαϊκή πολιτική. Ωστόσο η διαχειριστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν τον φέρνει σε πραγματική αντίθεση με την κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε μπορεί να δώσει φιλολαϊκή λύση, βρίσκεται στην απέναντι όχθη από το λαό.

Το εκλογικό αποτέλεσμα, κυρίως των ευρωεκλογών, δείχνει ότι στην πορεία αναδιάταξης του αστικού πολιτικού σκηνικού, που ξεκίνησε τον Ιούνη του ’12, ενισχύεται η τάση υποκατάστασης του αισθητά αποδυναμωμένου ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, παρουσιάζεται ρευστή η κατάσταση ως προς την πορεία άλλων σοσιαλδημοκρατικών σχημάτων, πχ της «ΕΛΙΑΣ», που ήταν το βασικό εκλογικό σχήμα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο συσπείρωσε ορισμένες δυνάμεις, όμως σε μικρότερο εκλογικό ποσοστό από τον Ιούνη του ’12, ενώ υποχώρησε σημαντικά το εκλογικό ποσοστό της ΔΗΜΑΡ. Σε μεγάλο βαθμό ωφελήθηκε το νέο σχήμα του «ΠΟΤΑΜΙΟΥ», που εμφανίστηκε με περισσότερο ασαφή και θολά συνθήματα.

Αν και είναι θετική η τάση συσπείρωσης κυρίως νέων ψήφων υπέρ του ΚΚΕ, τα συνολικά εκλογικά αποτελέσματα δεν εκφράζουν μια σημαντική τάση χειραφέτησης εργατικών λαϊκών δυνάμεων από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, των συμφερόντων του κεφαλαίου, των μονοπωλίων.

Η πιο ακραία έκφραση αυτής της αναντιστοιχίας είναι το υψηλό ποσοστό της ΧΑ. Συνολικά υπάρχει πισωγύρισμα στη λαϊκή συνείδηση, μεγαλύτερη συντηρητικοποίηση.


Η άρχουσα τάξη και το πολιτικό σύστημα διαθέτει ακόμα σοβαρές εφεδρείες «να αλλάζει ο Μανωλιός και να βάζει τα ρούχα του αλλιώς», με βάση τις ψήφους και τα προγράμματα τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της «ΕΛΙΑΣ» και του «ΠΟΤΑΜΙΟΥ».

Συνολικά είναι σε εξέλιξη η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, η δημιουργία νέων αναχωμάτων στη ριζοσπαστικοποίηση, κάτι που πρέπει συγκεκριμένα να παρακολουθήσουμε το επόμενο διάστημα.

3. Χρειάζεται να δυναμώσει ακόμη περισσότερο μέσα στην εργατική τάξη, τη νεολαία και το κίνημα, η γραμμή της αντεπίθεσης και της ρήξης σε αντίθεση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την ΕΕ και την πολιτική που στηρίζει αυτόν το δρόμο, με την ενσωμάτωση και την παθητική προσμονή. Και αυτό γιατί ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές εξελίξεις και τη διαμόρφωση του συσχετισμού μεταξύ των κομμάτων της ΕΕ και της αστικής διαχείρισης, την επόμενη ημέρα θα είναι παρόντα και απέναντι από το λαό τα ευρωενωσιακά μνημόνια διαρκείας και οι στόχοι της ανταγωνιστικότητας και ανάκαμψης του κεφαλαίου, που οδηγούν σε μεγαλύτερη χρεοκοπία του λαού, δεν μπορούν να λύσουν τα οξυμμένα λαϊκά προβλήματα, όπως της ανεργίας. Τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα υπηρετούν αυτόν τον αντιλαϊκό και βάρβαρο δρόμο ανάπτυξης, όσο και αν προσπαθούν να τον εξωραΐσουν: Τα μεν κυβερνητικά κόμματα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με την ψεύτικη υπόσχεση ότι οι επενδύσεις και η καπιταλιστική ανάκαμψη θα ανακουφίσουν το λαό, ο δε ΣΥΡΙΖΑ με την αυταπάτη ότι θα αλλάξει την ΕΕ.

4. Η ναζιστική ΧΑ διατηρεί υψηλά ποσοστά. Το τελευταίο διάστημα, δίπλα στους άλλους παράγοντες που ενίσχυσαν τη ΧΑ και τους οποίους επανειλημμένα έχει αναδείξει το ΚΚΕ, πρέπει να προστεθεί η στάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων απέναντι στους ψηφοφόρους της ΧΑ, που τους αντιμετώπισαν ως εκλογική πελατεία. Είναι άλλο πράγμα η απομόνωση της ΧΑ, με στόχο να χάσει λαϊκές ψήφους και άλλο η καιροσκοπική και επικίνδυνη τακτική των άλλων κομμάτων που καλλιεργούν λογική ανοχής και απενοχοποίησης, με σκοπό την αλίευση ψήφων. Το ΚΚΕ δεσμεύεται να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες στο κίνημα, τους χώρους δουλειάς, τις λαϊκές γειτονιές, τη νεολαία, έτσι ώστε να αποκαλυφθεί η στήριξη της ΧΑ από μηχανισμούς του συστήματος, από τμήματα του κεφαλαίου, από την πολιτική της ΕΕ.

5. Το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ είναι αρνητικό για τους λαούς.Αναδεικνύει την ανάγκη της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος και την ισχυροποίηση των ΚΚ και μαζικών λαϊκών κινημάτων, σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, των μονοπωλίων. Η διάχυτη λαϊκή αντίθεση στην ΕΕ, την πολιτική και τους θεσμούς της, που εκφράστηκε και με τη μαζική αποχή από τις ευρωεκλογές σε πολλά κράτη-μέλη, ως αποτέλεσμα της πολύχρονης εμπειρίας των λαών της ΕΕ, αντί να αποκτά αντιμονοπωλιακό και αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, παγιδεύεται σε συντηρητικά, αντιδραστικά κόμματα, σε εθνικιστικές και ρατσιστικές δυνάμεις, φασιστικές οργανώσεις, του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού», τα οποία υπηρετούν επιδιώξεις διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου. Αυτά τα τμήματα του κεφαλαίου επιζητούν την αναμόρφωση της Ευρωζώνης και της ΕΕ, ακόμη και με αποχώρηση χωρών από αυτήν, προκειμένου να υπηρετήσουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους, να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Δεν αμφισβητούν την αντιλαϊκή πολιτική, την ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, την ένταξη σε κάποιας μορφής ιμπεριαλιστική συμμαχία. Συνεπώς δεν αποτελούν λύση για τους λαούς της Ευρώπης.

Ευθύνη για αυτήν την κατάσταση έχουν και τα κόμματα που συσπειρώνονται στο «Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς», που ανήκει και ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και Κομμουνιστικά Κόμματα που έχουν εγκαταλείψει την πάλη ενάντια στην ΕΕ και την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Τα κόμματα αυτά, με την πολιτική εξωραϊσμού της ΕΕ, τη συμβιβαστική στάση τους στο κίνημα, με τη συμμετοχή τους σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια, ζημίωσαν το εργατικό - λαϊκό κίνημα στις χώρες τους, το οδήγησαν σε ήττα, αφήνοντας τους εργαζόμενους σε αυτές τις χώρες εκτεθειμένους στο λαϊκισμό αντιδραστικών και φασιστικών κομμάτων.

6. Το κλίμα της αντιπαράθεσης, καλλιεργείται και εστιάζεται αμέσως μετά τις εκλογές, στην απόπειρα εγκλωβισμού στο ερώτημα «ποια κυβέρνηση θα έχει τη μεγαλύτερη διαπραγματευτική ικανότητα» εντός των τειχών της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στις παγίδες της αναμονής και του μικρότερου δήθεν κακού που παγιώνουν τον σημερινό αντιλαϊκό συσχετισμό.

Το ΚΚΕ θα δυναμώσει τις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες του για τα οξυμμένα λαϊκά προβλήματα, όπως κάναμε και το προηγούμενο διάστημα με τις προτάσεις μας για την ανακούφιση των ανέργων, των λαϊκών νοικοκυριών κλπ. Θα δυναμώσει τις προσπάθειες για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας, να ισχυροποιηθεί η αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση της πάλης και της συσπείρωσης δυνάμεων.

Με τους εκλεγμένους ευρωβουλευτές, δημάρχους, δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους θα δώσει μάχες για να αποκαλύψει στο λαό τα αντιλαϊκά σχέδια που εξυφαίνονται τόσο στην Ευρωβουλή όσο και στα Περιφερειακά και Δημοτικά συμβούλια. Θα αντιπαλέψει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των τοπικών και περιφερειακών οργάνων που τη στηρίζουν.

Θα καταβάλλει κάθε προσπάθεια να κερδίσει έδαφος η αλληλεγγύη, η κοινή πάλη των λαών ενάντια στους πολέμους που εξαπολύουν η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, σε βάρος των λαών, ιδιαίτερα σήμερα που καταγράφονται επικίνδυνες εξελίξεις σε ολόκληρη την περιοχή, από την Θράκη και την Κύπρο, μέχρι τη Συρία και την Ουκρανία. Για να δυναμώνει η πάλη για το σοσιαλισμό, που θα απαλλάξει τους εργαζόμενους και τους λαούς από την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που δίνει προοπτική να απαλλαγεί η χώρα και ο λαός από τα δεσμά της λυκοσυμμαχίας και όλο το χρέος, ανατρέποντας τους ιδιοκτήτες του συσσωρευμένου πλούτου. Λαός κυρίαρχος, ικανός να αναδείξει τη δική του διακυβέρνηση, της εργατικής- λαϊκής εξουσίας, σημαίνει λαός ικανός να πάρει στα χέρια του τον πλούτο που παράγει, να τον κάνει λαϊκή περιουσία για τη δική του ευημερία. Τότε γίνεται πράξη ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας υπέρ του λαού, οι σχέσεις με λαούς και χώρες αναπτύσσονται με κριτήριο το αμοιβαίο συμφέρον».
902

Ήττα της κυβέρνησης αλλά όχι της πολιτικής της-Ανάγκη να δυναμώσει ο λαός

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δίνει το ΥΠΕΣ αυτή τη στιγμή στο 23,5% του συνόλου η εικόνα είναι η πιο κάτω:

26,43 %
23,16 %
9,38 %
8,07 %
6,59 %
6,01 %
3,44 %
2,73 %
1,45 %
1,24 %
1,06 %

Το αποτέλεσμα αυτό έχει στοιχεία που σίγουρα χρειάζονται προσεκτική ανάλυση.
Δεν μπορεί να μη βλέπει όμως κανείς κάποια καθαρά συμπεράσματα που βγαίνουν αναγκαστικά.

Ήττα της ΝΔ - Πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ με καθαρή διαφορά

Το πρώτο είναι η μεγάλη πτώση και ήττα της ΝΔ αλλά και η πτώση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ παρά την μεταμφίεση σε ΕΛΙΑ. Η ΝΔ από 29,66% βρίσκεται στο 23,1% ενώ το ΠΑΣΟΚ από 12,28% έχει βρεθεί στο 8%. Η ΔΗΜΑΡ που ήταν ο 3ος εταίρος της συγκυβέρνησης τιμωρείται με αποβολή με ένα ποσοστό λίγο πάνω απο το 1%.
Παρ'όλα αυτά δεν καταδικάστηκε η κυβερνητική πολιτική αφού κόμματα όπως το ΠΟΤΑΜΙ φαίνεται να κερδίζουν από τη διαρροή αυτή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στα ποσοστά του 2012, επιβεβαιώνοντας ψηλά ποσοστά και είναι ο νικητής των εκλογών με καθαρή διαφορά 3,5 μονάδων, έστω και με ένα ποσοστό κάτω από το 30%.
Η Χ.Α παρά τα όσα αποκαλύφθηκαν τον τελευταίο καιρό, κι εδώ μιλάμε για δολοφονίες ανθρώπων, ανέβασε το ποσοστό της στο 9,38% πράγμα που πρέπει να βάλει σε πολλές σκέψεις για τον τρόπο που προβάλλεται ο φασισμός και τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπισθεί και εδώ αλλά και σε πολλές άλλες χώρες όπου επίσης είχαμε άνοδο  ακροδεξιών και εθνικιστικών κομμάτων. Η αποπολιτικοποίηση της πολιτικής φέρνει στο τέλος πάντα τέτοια αποτελέσματα.

Το ΚΚΕ φαίνεται να έχει άνοδο σε σχέση με το χαμηλό ποσοστό του 2012, όμως επίσης φαίνεται ότι ένα μεγάλο ποσοστό από παλιούς και καινούργιους ψηφοφόρους του, υποκύπτει στον εκβιασμό και παγιώνει την ψήφο προς τον ΣΥΡΙΖΑ (έστω και με κατεβασμένο το κεφάλι).
Θετικό για το ΚΚΕ η διατήρηση των 2 εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο και φυσικα στα λίγα θετικά αυτών των εκλογών η εκλογή Πελετίδη στην Πάτρα που είναι το 2ο λιμάνι της χώρας.

Το πολυσυζητημένο ΠΟΤΑΜΙ δεν επιβεβαίωσε τα ψηλά ποσοστά που του έδιναν, όμως το όλο εγχείρημα έδειξε την ευκολία που εχει το σύστημα στη δημιουργία ακίνδυνων εναλλακτικών. Με ανάλογο τρόπο είχαν φουσκώσει τα ποσοστά της ΔΗΜΑΡ που τώρα εξαφανίζεται.

Συνολικά σαν πρώτο γενικό συμπέρασμα θα λέγαμε ότι είδαμε την έκφραση ενός αδύναμου λαού που και πάλι προσπάθησε να ψελλίσει ένα οποιοδήποτε ΟΧΙ στην κυβέρνηση, αποφεύγοντας να πάρει καθαρή πολιτική θέση απέναντι στην πολιτική της ΕΕ που τον ταλαιπωρεί.

Τέλος θα έλεγα πως δεν είναι δυνατό να περιμένει κανείς την ανάδειξη ενός πολύ ισχυρού ΚΚ από έναν αδύναμο λαό.

Η δύναμη του ΚΚΕ, και γενικά ενός πραγματικά κομμουνιστικού κόμματος, δεν μπορεί παρά να είναι μέτρο της δύναμης του λαού.

Το ΚΚΕ πρέπει να κάνει τα αδύνατα δυνατά, για να δυναμώσει ο λαός.
Η μαζικοποίηση και η αναγέννηση του λαικού εργατικού κινήματος είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη.
Μόνον έτσι μπορεί να περιμένουμε ριζοσπαστικοποίηση του λαού που στην καθημερινή πάλη θα βρεί το βηματισμό του, θα νοιώσει τη δύναμή του και θα μπορέσει να απαντήσει αποτελεσματικά.

Ψύχραιμα και χωρίς αγωνία

Οι δημοτικές περιφερειακές εκλογές πέρασαν.
Ο δεύτερος γύρος κανονικά δεν θα έπρεπε ούτε να υπάρχει ούτε να απασχολεί κανέναν. Το μόνο που κάνει έτσι κι αλλιώς είναι να διαστρεβλώνει ΄την πραγματική εικόνα και την ψήφο του 1ου γύρου.

Ακολούθησε η εβδομάδα των συγκεντρώσεων. Είδαμε την ανύπαρκτη  συγκέντρωση  παρωδία  της ΝΔ(1000 άτομα που κουβάλησαν με πούλμαν από διάφορα μέρη της Ελλάδας στημένα στο διάδρομο ανάμεσα στα παρτέρια της πλ.Συντάγματος), τη συμπαθητική συγκέντρωση του Συριζα στην Ομόνοια(όσο μια μέτρια απεργιακή του ΠΑΜΕ στο ίδιο σημείο) και τη μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο πεδίο του Άρεως με δεκάδες χιλιάδες κόσμο.

Αυτή την εβδομάδα φυσικά είχαμε και ταξίματα και υποσχέσεις...Τεράστιες υποσχέσεις. Το τι ακούσαμε δε λέγεται. Από τις 750000 νέες θέσεις εργασίας(:) μέχρι τα 20 και κάτι δις "επενδύσεων" που φυσικά θα γίνουν μόνο αν νικήσει η ΝΔ...Από την άλλη κυριαρχούσε το "στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν"... 'Ετσι από μόνοι τους... περίπου αυτόματα χωρίς να χρειαστεί καν να αλλάξουμε πλευρό. Αυτά όμως θα τα αφήσουμε ασχολίαστα. Δεν αξίζουν καν τον κόπο.

Έτσι φτάσαμε και στις σημερινές κάλπες.
Αυτό που φάνηκε την περασμένη εβδομάδα ήταν η αδυναμία του λαού να εκφραστεί άφοβα και δυναμικά. Ο συμβιβασμός ήταν παρών με όλους τους τρόπους. Από την υπερψήφιση κεντροδεξιών(φιλομνημονιακών) ψηφοδελτίων σε μεγάλους δήμους και περιφέρειες μέχρι τα μεγάλα ποσοστά της Χ.Α. και την πρωτιά Μώραλη και Μπέου στον Πειραιά και το Βόλο.

Φυσικά δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι κάτι πολύ διαφορετικό θα συμβεί αυτή την Κυριακή παρά τα πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά που υπάρχουν αντικειμενικά. Ο φόβος και ο συμβιβασμός θα είναι και πάλι εκεί. Με ποιον τρόπο μένει να το δούμε...

Το θετικό της πρώτης Κυριακής ήταν βέβαια η πολύ σημαντική ενίσχυση των ποσοστών του ΚΚΕ(μέσα από τη Λαική Συσπείρωση). Το αν θα υπάρχει συνέχεια και επιβεβαίωση σ'αυτή την ενίσχυση θα το ξέρουμε σε λίγο.

Το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, δηλαδή το πως θα μοιραστούν οι ψήφοι ανάμεσα στα κόμματα, δεν μπορεί να το ξέρει κανείς. Οι δυναμικές των πολιτικών επιλογών όμως έχουν φανεί.
Η "φιλοευρωπαική" δηλαδή φιλοΕΕ επιλογή θα πάρει το τεράστιο ποσοστό ενώ η αντιΕΕ γραμμή του ΚΚΕ, όποιο ποσοστό κι αν πάρει θα είναι η ηττημένη. Κι αυτό είναι και το πρόβλημα.

Το βράδυ τα κανάλια θα αποφανθούν ότι ο λαός με συντριπτικά ποσοστά αποφάνθηκε υπέρ της ΕΕ και επομένως με κάποια μικρή ή μεγάλη κατανόηση "υπέρ"  της πολιτικής  που τον τσακίζει.

Ο λαός δεν δείχνει λοιπόν να εμφανίζει ακόμη κάποια θετικά ή επιθετικά χαρακτηριστικά που να μπορούν να τον βγάλουν από τη γωνιά της καταστροφής.

Δεν δείχνει να εμπιστεύεται τον εαυτό του και τη δύναμή του.
Δεν δείχνει να καταλαβαίνει ποιος είναι ο πραγματικός του εχθρός.
Δεν δείχνει να καταλαβαίνει ότι το πρόβλημά του εκπορεύεται από την ΕΕ που είναι και το στρατηγείο των αντιπάλων του, των εκμεταλλευτών του δηλ. των μονοπωλίων.
Φαίνεται να δεχεται και να έχει πεισθεί ότι και αυτός έχει πολύ σημαντικό, αν οχι το κύριο, μέρος της ευθύνης για την κρίση.
Δεν δείχνει να βλέπει ακόμη προοπτική στον αγώνα και ψάχνει απελπισμένα  διέξοδο εδώ και τώρα μέσα από τις κάλπες. Προσπαθεί να στείλει ένα "μισομήνυμα", ένα κάποιο έστω και αδύναμο "όχι" και μετά βλέπουμε...
Δεν δείχνει να καταλαβαίνει τον κίνδυνο του φασισμού, του δολοφόνου μπράβου του καπιταλισμού δηλαδή, που ο ρόλος του στη συνέχεια θα είναι πιο καθαρός στο χτίσιμο μιας υποταγμένης συνείδησης και το τσάκισμα των λαικών κινητοποιήσεων.


Απέναντι σε όλα αυτά στέκει μόνο η ανάγκη να δυναμώσει ο λαός. Να δυναμώσει το λαικό εργατικό κίνημα, να δυναμώσει η αντίσταση απέναντι στην έφοδο του καπιταλισμού.
Μια ανάγκη που μόνο το ΚΚΕ προσπαθεί να κάνει φανερή.
Μόνο το ΚΚΕ λέει στο λαό πως μόνο στον εαυτό του και τη δύναμή του μπορεί να έχει εμπιστοσύνη. Μόνο στην οργάνωση και την πάλη του ενάντια στον πραγματικό εχθρό του και όχι ενάντια σε κάποια περίπου "θεόσταλτη" και απρόσωπη κρίση που έσκασε από το πουθενά σαν μπόρα που θα περάσει με λίγη υπομονή.

Σε λίγες ώρες λοιπόν θα έχουμε το αποτέλεσμα.
Όποιο κι αν είναι αυτό, η ζωή από αύριο θα συνεχιστεί.
Και θα έχει τα ίδια σκληρά χαρακτηριστικά.

Ο καπιταλισμός θα συνεχίσει την προσπάθεια να σώσει το τομάρι του σε βάρος του λαού.
Και όσο εμείς δεν καταλαβαίνουμε  την ανάγκη να αντισταθούμε δυναμικά και να τους απειλήσουμε με ανατροπή, η συννεφιά και το γκρίζο θα συνεχιστούν για καιρό ακόμη.

Καλό κόκκινο βόλι.

ΥΓ:  Ανατροπή με μπλέ σαγιονάρες!

Στην περιφέρεια Αττικής είχαμε και μια ... "εξειδίκευση" της γραμμής " στις 25 ψηφίζουμε στις 26 φεύγουνε"(μάλλον φεύγουμε ήθελε να πει,,,, για διακοπές). Τη διαβάσαμε στο twitter της Ρένας Δούρου... Αυτό θα πει προετοιμασία για τις δύσκολες μάχες.
Με απλά λόγια θα το λέγαμε ως εξής: "Το πρωί ψηφίζουμε το απογεματάκι λιαζόμαστε..." ή κάπως έτσι. Οι μπλε σαγιονάρες είναι το νέο επαναστατικό σύμβολο! Πως δεν το σκέφτηκε κανείς μέχρι τώρα;

Πρώτα συμπεράσματα και σκέψεις

Πολλά τα χαμόγελα μετά το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών.
Είναι αλήθεια ότι κοιτάζουμε μπροστά με μεγαλύτερη αισιοδοξία μετά την πρώτη Κυριακή όπου το ΚΚΕ σχεδόν διπλασιάζει δυνάμεις σε σχέση με το κακό αποτέλεσμα  του Ιουνίου του 2012.
Μένει η επόμενη Κυριακή, με τις Ευρωβουλευτικές εκλογές, όπου θα δούμε πιο καθαρά ποια είναι η στάση που θα κρατήσει ο λαός και προς το ΚΚΕ και προς τα κόμματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δέχονται και στηρίζουν την ΕΕ, δηλαδή τον κύριο υπαίτιο από όπου εκπορεύονται οι πολιτικές λεηλασίας της ζωής μας.

Όμως τα όποια θετικά μηνύματα, όπως π.χ. η πρωτιά της Λαικής Συσπείρωσης στην Πάτρα, την Ικαρία κλπ., δεν μπορούν και δεν πρέπει να κρύψουν την κακή συνολική εικόνα όπου φάνηκε ότι ο λαός παραμένει αδύναμος όσο μένει έξω από το καμίνι της μάχης για την ίδια του τη ζωή, όσο μένει ανοργάνωτος μακριά από τα σωματεία και τα άλλα κύτταρα οργάνωσης.

Αν τα δούμε λοιπόν λίγο πιο προσεκτικά φαίνονται τα παρακάτω:

1.ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΆΣΤΗΚΕ Η ΣΥΓΚΥΒΈΡΝΗΣΗ Κ Η ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΣΑΚΊΖΕΙ.

Όπως φάνηκε καθαρά ο λαός έφαγε το παραμύθι των "Ανεξάρτητων υποψηφίων" ενώ γνώριζε ότι μόνο Ανεξάρτητοι δεν ήταν. Έτσι σε Αθήνα, Αττική, Θεσσαλονίκη, Κ.Μακεδονία, Πελοπόννησο και αλλού είχαμε υπερψήφιση υποψηφίων που είχαν καθαρή σχέση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ(Καμίνης, Μπουτάρης, Τζιτζικώστας, Ιωαννίδης, Πατούλης κλπ.) που είτε είχαν ψηφίσει είτε εφαρμοζαν τα μνημόνια.
2.Δεν καταδικάστηκε η ΧΑ κ ο φασισμός με τα ψηφοδέλτια των Ναζιστών να παίρνουν μεγάλα ποσοστά(πλην Πειραιά όπου πολλοι από τους εκεί φιλοναζί συντάχθηκαν με το ψηφοδέλτιο των εφοπλιστών) .
3.Οι εφοπλιστές κ οι πλούσιοι αντιμετωπίζονται θετικά!(Τα 2 λιμάνια πάνε ο Πειραιάς προς τους εφοπλιστές κ ο Βόλος προς Μπέο). Η περίπτωση του Πειραιά και του Βόλου θέλει ιδιαίτερη προσοχή κι μελέτη. Εκεί οι εφοπλιστές θα επιχειρήσουν να δημιουργήσουν ένα δικό τους προπύργιο πρότυπο και να παρασύρουν μεγάλες μάζες στην πλάνη της συμπόρευσης φτωχών-πλούσιων προς ένα "κοινό καλό"! Πιθανότατα θα βρουν στήριξη από τους φασίστες.

4. Το lifestyle σκίζει(εκλογή Ψινακη)
5. Στη Χαλκιδική ο Πάχτας εξαγόρασε συνειδήσεις και παραλίγο να εκλεγεί πανηγυρικά στο Δ.Αριστοτέλη. Το ρουσφέτι ΖΕΙ κ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ. Μεγάλο ενδιαφέρον υπάρχει και εκεί  όπου νίκησε ο συνδυασμός του Γ.Μίχου που φα'ίνεται κλασσικός εκπρόσωπος των "υγιών επιχειρηματιών" που έχει δηλώσει ότι ο μόνος δρόμος είναι η Ανάπτυξη, η ενίσχυση των "υγιών επιχειρήσεων κλπ. Ο Γ.Μίχος υποστηρίχτηκε από όλους εκείνους που ήταν εναντίον του μεταλλείου πλην ΚΚΕ. Μένει να δούμε κατά πόσο θα είναι εναντίον της Επένδυσης του Χρυσού και μετά τις εκλογές.
6. Το ΚΚΕ ενισχύεται σημαντικά σε σχέση με τον Ιούνιο του 2012 με σημαντική πρωτιά στην Πάτρα.
7. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά το ότι τελικά δεν πήρε ότι του έδιναν τα exit polls και βρέθηκε πίσω από τις επιδόσεις του Ιουνίου 2012, δείχνει να παγιώνει σε μεγάλο βαθμό   μεγάλα ποσοστά, πράγμα που θα δούμε καλύτερα ίσως την επόμενη Κυριακή. Αυτό που φάνηκε επίσης είναι το ότι στα σημεία όπου επέλεξε  γνωστούς ΠΑΣΟΚ υποψήφιους(π.χ. Βουδούρης) δεν πήγε καλά.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1 Μετά τις χθεσινές εκλογές το σύστημα μάλλον τρίβει τα χέρια του. Έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι ελέγχει την κατάσταση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 2: Ο λαός εξακολουθεί να είναι φοβισμένος, αμυντικός, αδύναμος και να υποχωρεί προς την υποταγή. Βέβαια ένα σημαντικό κομμάτι του από την άλλη δημιουργεί ένα μέτωπο σκληρής αντίστασης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 3: Η αποδοχή των ψηφοδελτίων των εφοπλιστών στον Πειραιά και του Μπέου στο Βόλο δείχνει ότι ο λαός είναι πολύ μακριά από το να σκεφτεί ταξικά και να δει ποιος είναι ο αντίπαλός του. Δυστυχώς κανείς πλην ΚΚΕ, που κατηγορείται γι αυτό ως ξύλινο, δεν βοηθάει στο ξεκαθάρισμα της σκέψης του.

Αυτό που θέλουμε να πούμε τέλος είναι αυτό.

Χθες φάνηκαν κάποιες ακτίνες ελπίδας και αισιοδοξίας.

ΟΛΑ μπορούν να αλλάξουν αλλά μόνο όταν ο λαός οργανωθεί και νοιώσει τη δύναμή του.
ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΒΙΆΖΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΕΞΑΓΟΡΆΖΕΤΑΙ.

Η μάχη της επόμενης Κυριακής όπου πρέπει το ΚΚΕ να εμφανιστεί ακόμη πιο ισχυρό, θα μας δώσει καλύτερα συμπεράσματα.

Δύσκολη μάχη, δυσκολότερη συνέχεια - Κόκκινα γαρύφαλλα παντού

Εκλογές...

Και σήμερα και την άλλη Κυριακή παίζονται πολλά. Παίζεται ο τρόπος που θα συνεχιστεί η ζωή μας.
Οι πιο πολλοί δεν δείχνουν να το έχουν καταλάβει.
 Αντιμετωπίζουν και αυτή τη μάχη με έναν τρόπο "αλλά παλαιά", έναν τρόπο λίγο πολύ οπαδικό χωρίς να βλέπουν ποιος είναι απέναντί μας και τι απάντηση πρέπει να δοθεί, πέρα από συναισθηματισμούς προσωπικές σχέσεις και μικροσυμφέροντα...

Το βράδυ τα κανάλια θα στήσουν πάρτυ!
Θα πανηγυρίσουν την "αποδοχή από το λαό της κυβέρνησης Σαμαρά" αφού ο χάρτης θα έχει γεμίσει με νικητές, πρώτους και δεύτερους της ΝΔ και του   ΠΑΣΟΚ σε Δήμους και Περιφέρειες. (Οι μεγάλοι Δήμοι Αθήνας- Θεσσαλονίκης λένε πολλά...)
Φαίνεται πως όσο κάποιοι βάζουν το χέρι τους στο να νομίζει ο απλός κόσμος πως τα πάντα είναι ζήτημα προσώπων και όχι πολιτικών  που ασκούνται η θολούρα θα συνεχίζεται.

Όποιος με αφέλεια νομίζει ότι σε αυτές τις εκλογές "τους τελειώνουμε", όπως λένε κάποιοι, θα δει ότι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Το παλιό κομματικό σύστημα, είναι εδώ, το ρουσφέτι και το βρώμικο πάρε-δώσε είναι εδώ(έχει γίνει κανονικός χαμός), αλλά κυρίως είναι εδώ η "χαλαρή" συνείδηση που είναι έτοιμη να κάνει πίσω μόλις της πετάξουν ένα ξεροκόμματο, αγνοώντας το τι σημαίνει αυτό για το αύριο και το μέλλον.

Το βράδυ θα στηθεί το σκηνικό για ολόκληρη την εβδομάδα. Από τη μιά η συγκυβέρνηση θα μιλάει για αποδοχή από το λαό της πολιτικής της, του μαρτυρίου μας δηλαδή και θα στήνει νέο εκβιασμό, κι από την άλλη ο λαός θα πιέζεται από τον Σύριζα να επιλέξει το μικρότερο κακό, για "να φύγουν αυτοί" χωρίς να μας λένε τι είναι αυτό που θα έρθει... και πόσο θα μοιάζει με το παλιό.

Ο απλός κόσμος θα έχει την ευκαιρία και με αυτές τις εκλογές να δει την αλήθεια κατάματα.
Να δει ότι αν δεν παλέψει, αν δεν οργανωθεί, αν δεν δει καθαρά ποιος είναι ο αντίπαλός του, αν δεν ξεγράψει την υποχωρητικότητα και δεν σταματήσει να πιστεύει άκριτα συνήθως τα όσα "καλοπροαίρετα" του λένε τα κανάλια για να τον εκβιάζουν και να τον φοβίζουν, η ζωή μας θα συνεχίσει να σκοτεινιάζει.

Ο κόσμος αυτός έτσι κι αλλιώς είναι χωρισμένος στα δυο.
Ο κόσμος των πλουσίων και των μεγάλων επιχειρήσεών τους από τη μια και ο κόσμος ο δικός μας από την άλλη.
Ο κόσμος της ΕΕ και των κομμάτων που την χειροκροτούν ή την αποδέχονται, και ο κόσμος του Λαού και του αγώνα του.

Ας σκεφτούμε κι ας πάρουμε θέση!

Ας ρίξουμε κόκκινο στη μέρα λοιπόν.
ΚόΚΚινα γαρύφαλλα παντού!

Με ΚΚΕ και Λαική Συσπείρωση!!

Συζήτηση στο pandiera.gr

Η συζήτηση που κάναμε, εγώ σαν υποψήφιος με τη Λαική Συσπείρωση, ο Γ.Τσίπρας(Συριζα) και ο Ν.Αδαμόπουλος (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στο pandiera.gr

Υποψήφιος με τη Λαϊκή Συσπείρωση στην Περιφέρεια Αττικής(Νότιος τομέας)

Υποψήφιος με τη Λαική Συσπείρωση στην Περιφέρεια Αττικής.
Με το ΚΚΕ δηλαδή.
Πρώτη φορά.
Μεγάλη τιμή για μένα!
Και μαζί χαρά, που έδωσα τη μάχη αυτή με τους συντρόφους!

Δεν ήταν μόνο αυτό όμως.
Πάνω απ' όλα ήταν μια σπουδαία εμπειρία.
Να μιλάς με τον κόσμο στο δρόμο, να βάζεις ερωτήματα, να δίνεις απαντήσεις με τρεις φράσεις στα πιο σοβαρά και μπερδεμένα ζητήματα.
Η να μιλάμε στις συσκέψεις στα σπίτια ή στα καφέ, προσπαθώντας να ξεμπερδέψουμε όσα μπέρδεψε η προπαγάνδα και τα τόσα ψέμματα και αυταπάτες. Κι εκεί να βλέπουμε και να μαθαίνουμε τι λέει, τι σκέφτεται, τι φοβάται, τι ελπίζει ο απλός καθημερινός άνθρωπος του λαού. Αυτός που μας ενδιαφέρει δηλαδή.
Σπουδαία εμπειρία.

Έμεινε μια μέρα μέχρι την Κυριακή.
Ύστερα θα ανοίξουν οι κάλπες, τα κανάλια ήδη ετοιμάζονται να ανακοινώσουν το θρίαμβο της συγκυβέρνησης στους Δήμους και τις περιφέρειες και να ετοιμάσουν το κλίμα για την επόμενη Κυριακή...
Υστερα θα παρελάσουν οι ..."νικητές" κι οι "ηττημένοι".
Κι οι πραγματικοί νικητές, με τα κλειδιά του παιχνιδιού στα χέρια, θα είναι πάλι κρυμμένοι, ενώ οι ηττημένοι μπορεί και να πανηγυρίζουν εδώ κι εκεί νομίζοντας πως νίκησαν...

Όσο για μας θα συνεχίσουμε τη διαδρομή, όχι απλά των εκλογών, αλλά την άλλη τη μεγάλη.
Θα συνεχίσουμε με πίστη ψάχνοντας, αξιοποιώντας όσα μάθαμε, αναζητώντας τρόπους να πουμε με τα πιο απλά λόγια όσα πρέπει να ειπωθούν και να τα καταλάβει ο κόσμος, τρόπους να τον πείσουμε ότι μόνο την πάλη του πρέπει να εμπιστεύεται, να τον πείσουμε να οργανωθεί, να πιστέψει στη δύναμή του και να γκρεμίσει τα τείχη.
Κι όπως έλεγε κι εκείνος ο παλιός σύντροφος, να μάθει επιτέλους όταν του πετάνε μια μπουκιά ψωμί εκείνος να αναρωτιέται:
"Καλά η μπουκιά, αλλά που ΄ναι όλο το καρβέλι;", 
κι όταν του δίνουν ένα μπάλωμα εκείνος να λέει:
"Δεν θέλουμε μόνο το μπάλωμα
Θέλουμε ολόκληρο το ρούχο."

Η "μεγάλη δημοκρατική παράταξη"...

Είναι να απορεί κανείς με το θράσος του ΠΑΣΟΚ που τελευταία μεταμφιέστηκε σε ελιά.
Δεν περνάει μέρα ή μάλλον ώρα που να μην ακουστούν οι φωνές των εκπρόσωπών του που μιλάνε για την αναγκαιότητα ύπαρξης της "μεγάλης δημοκρατικής παράταξης".
Το ...."μεγάλη" ας το αφήσουμε στην άκρη, αφού το μέγεθος του μαχαιριού που σε σφάζει μπορεί να έχει κάποια σημασία, αλλά η αλήθεια είναι ότι και μια μικρή λάμα σε σκοτώνει εύκολα.

Αυτό το "δημοκρατική" όμως τι εννοεί;
Το πόσο "δημοκρατικό" ήταν το ΠΑΣΟΚ, που έπνιγε στα δακρυγόνα κάθε διαδήλωση στα χρόνια της κρίσης που ήταν μόνο του στην κυβέρνηση, το νοιώσαμε στο πετσί μας.
Πόσο δημοκρατία μπορεί να ήταν αυτό που ζήσαμε με τόσες φοβερές ριπές μέτρων εναντίον του λαού(δήμος=λαός) που είδε τη ζωή του όχι απλά να ταπεινώνεται αλλά να χάνεται κυριολεκτικά;
Αλλά για να πάμε και στην ουσία, πόση σχέση με τη δημοκρατία(όπου ο λαός είναι κράτος) μπορεί να έχει αυτό που ζούμε εντός ΕΕ, όπου κάθε μέρα βλέπουμε όλες τις κρίσιμες και σοβαρές αποφάσεις να παίρνονται όχι απλά ερήμην μας, αλλά και εναντίον μας, από τεχνοκράτες στις Βρυξέλλες, που φυσικά δουλεύουν για λογαριασμό των μεγάλων ευρωπαϊκών μονοπωλίων που είναι και η πραγματική εξουσία(κράτος);

Επειδή όμως στο ΠΑΣΟΚ αρέσει να μιλάει για τις "μεγάλες δημοκρατικές παραδόσεις" και να προσποιείται τον ηγέτη σε κάποιο υποτιθέμενο δημοκρατικό αγώνα εναντίον του φασισμού, της Χ.Α. και άλλα τέτοια συμπαθητικά, ας δούμε στα γρήγορα ποια ακριβώς είναι η "δημοκρατική παράδοση" από την οποία προέρχεται.

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από  Ριζοσπάστη του 1947 και δείχνει καθαρά το "ενδιαφέρον"  του Γ.Παπανδρέου, του γνωστού μας "γέρου της Δημοκρατίας", για τη Δημοκρατία, αλλά και το πόσο πραγματικά "απεχθανόταν" το φασισμό και τη φασιστική παρακρατική βία:

"Μετά τη δολοφονία των κρατουμένων στις φυλακές Γυθείου στις 21/3/1947 από τους συμμορίτες του Μπαθρέλου, επισκέφτηκε το Γύθειο ο Γεώργιος Παπανδρέου και δήλωσε τα εξής, για να καθησυχάσει προφανώς τους συμμορίτες του παρακράτους της Δεξιάς, που είχαν ανησυχήσει από την παραπλανητική δήλωση της Κυβέρνησης της Αθήνας ότι θα διαλύσει τις παρακρατικές οργανώσεις:
«Εφόσον δεν έχει αποκατασταθεί η έννοια του Κράτους, η διατήρησις των παρακρατικών οργανώσεων της Δεξιάς αποτελεί εθνικήν ανάγκην. Όταν αργότερα επιτευχθεί η δημιουργία ισχυρού κράτους, αι παρακρατικαί οργανώσεις δεν θα έχουν λόγον υπάρξεως»."
(Ριζοσπάστης 21/3/1947)

Να λοιπόν που για μερικούς "δημοκράτες" "αι παρακρατικαί οργανώσεις"(που δεν ήταν τίποτα άλλο από συμμορίες δολοφόνων, μέχρι πριν λίγο συνεργατών των Γερμανών), μπορούν και να χρησιμεύουν στη δημιουργία ενός ισχυρού κράτους("δημοκρατικού" προφανώς). 

Οταν η εξουσία τους απειλείται από το λαό τότε και οι φασίστες αποτελούν μια χαρά συμμάχους...

Εκείνα τα χρόνια στα μάτια του λαού "συμμορίτες" ήταν το παρακράτος της δεξιάς. 

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η "δημοκρατία" τους μας δίδαξε ότι συμμορίτες ήταν οι αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που τσακίστηκαν στις εξορίες και τα ξερονήσια τους.

Η μεγάλη κατακόκκινη Νίκη των Λαών!

Συγκλονιστική φωτό με  χιλιάδες από τα εκατομύρια των Σοβιετικών που επεσαν στον Ανιφασιστικό αγώνα.Κάποιοι πονηροί και βρωμεροί είπαν πως ήταν "συνεργάτες" με τους Χιτλερικούς...

Mεγάλο πρόβλημα πρέπει να είναι και για την κυβέρνηση της Ρωσίας και για τη Δύση ο γιορτασμός της 9ης Μάη, μέρας της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης.
Στη Δύση, Ευρώπη και Αμερική, έλυσαν το πρόβλημα σβήνοντας την ημέρα αυτή από το χάρτη της ιστορίας.
Ο πόλεμος αυτός, ο καταστροφικότερος που έγινε ποτέ, πρέπει να μείνει μέσα στη θολούρα κάποιου πατριωτισμού γενικά, ενώ φυσικά η νίκη εναντίον του φασισμού δεν πρέπει να γιορτάζεται! Οι λαοί δεν πρέπει να γνωριζουν και να συνειδητοποιούν τη νίκη τους ενάντια στην πιο βίαιη μορφή του καπιταλισμού που είναι ο φασισμός.
Γιατί βέβαια σε ένα τέτοιο  γιορτασμό δεν θα γινόταν να μην αναφερονται οι πρωταγωνιστές. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι, πρώτα από όλους από τους ίδιους τους λαούς που πάλεψαν και θυσιάστηκαν, αλλά και από τα κατακόκκινα κινήματα που τους ενέπνευσαν και τους οδήγησαν. Ακόμη περισσότερο δεν θα γινόταν να μην αναφέρονται, ο κόκκινος στρατός και οι Μπολσεβίκοι, ο ηγέτης της Σοβ.Ένωσης Ι.Στάλιν που τότε αγαπήθηκε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, και βέβαια η ανωτερότητα του σοσιαλισμού που κατάφερε το ακατόρθωτο μέχρι τότε, δηλαδή να αντιμετωπίσει με αυτοθυσία αλλά και κεντρικό σχεδιασμό ακριβείας το ναζισμό και να τον νικήσει. Ας μην ξεχνάμε ότι τότε η Σοβ.Ενωση σε χρόνο μηδέν και με τεράστια κινητοποίηση του λαού, κατάφερε να μεταφέρει όλη τη βαριά βιομηχανία της, μιλάμε για μονάδες παραγωγής γιγάντιων διαστάσεων,  από τα Δυτικά της σύνορα προς το εσωτερικό πίσω από το Βόλγα και να τη διασώσει λύνοντας έτσι και το πρόβλημα του εφοδιασμού του στρατού και του λαού της με τα απαραίτητα για τον πόλεμο.
Σε έναν τέτοιο γιορτασμό επίσης, δεν θα ήταν δυνατόν να μην αποκαλυφθεί ποιο ήταν το κύριο πολεμικό μέτωπο, που ήταν φυσικά το Ανατολικό μέτωπο, όπου και βρισκόταν το 80% των δυνάμεων των Ναζί. Το δεύτερο μέτωπο που ζητούσαν με κάθε τρόπο οι Σοβιετικοί να ανοίξει στην Ευρώπη, άνοιξε μόνο το καλοκαίρι του 1944 όταν είχε ήδη αρχίσει η έφοδος του Κόκκινου Στρατού! Γιατί άραγε;
 Ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος δηλαδή, ακόμα κι αν εξελίχθηκε σε πολλά σημεία του πλανήτη, αυτό που λένε οι αριθμοί είναι ότι κατά κύριο λόγο ήταν ένας πόλεμος μεταξύ των στρατών της ναζιστικής  Γερμανίας και του Κόκκινου Στρατού. Οι αριθμοί βέβαια δεν λένε όλη την αλήθεια αλλά βοηθούν να βγουν συμπεράσματα...

 Μεγάλος νικητής τότε  ήταν ο Κόκκινος Στρατός, ήταν ο κόκκινος λαός της Σοβ.Ένωσης, ήταν όλοι οι λαοί που πολέμησαν με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, ήταν το σφυροδρέπανο εναντίον του αγκυλωτού σταυρού.

Δεν θα ήταν δυνατόν λοιπόν να γιορτάζεται η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών χωρίς σφυροδρέπανα.
Στην εποχή όμως που σε ΕΕ και ΗΠΑ, γίνεται μεγάλη προσπάθεια το σφυροδρέπανο όχι απλά να ξεχαστεί, αλλά και να "λερωθεί" με βρώμικες συκοφαντίες και να τεθεί εκτός νόμου όπου αυτό είναι δυνατό, αυτό αποτελεί μέγα πρόβλημα.
Αν είναι να σβηστεί, με αυτό τον τρόπο,  το σύμβολο του σοσιαλισμού-κομμουνισμού ας σβηστεί και ολόκληρος ο Αντιφασιστικός αγώνας! Ποιος νοιάζεται για την πραγματική Ιστορία...

Οι βρωμιές που χρησιμοποιούνται για να λερώσουν τον αγώνα εκείνο είναι γνωστές. Ο "αντισταλινισμός" χωρίς όριο δίνει και παίρνει. Και τα παιδιά στα σχολεία, χωρίς πολλές κουβέντες, πρέπει να μάθουν πως το σύμφωνο μή επίθεσης(και όχι συνεργασίας...) Ρίμπεντροπ- Μολότοφ, ήταν "συνεργασία των Ναζί με τους κομμουνιστές"!! Μόνο που αν δεν είχε υπογραφεί αυτό το σύμφωνο ο Σοβιετικός λαός δεν θα είχε το χρόνο να προετοιμαστεί(και να μεταφέρει μεταξύ άλλων όλη τη βαριά του βιομηχανία στα ενδότερα όπως είπαμε...) και τότε ίσως η έκβαση του πολέμου να ήταν διαφορετική.

Όμως, δυστυχώς για τους παραχαράκτες, η ιστορία του Β' Παγκόσμιου δεν είναι και τόσο παλιά. Υπάρχουν ακόμα στη ζωή άνθρωποι που τον έζησαν. Υπάρχουν ακόμα στη ζωή πολλοί, που ξέρουν καλά αν "συνεργάστηκε" ο Στάλιν και οι κομμουνιστές με τον Χίτλερ. Άνθρωποι που ακόμα τιμούν τους δικούς τους κομμουνιστές νεκρούς τους που έπεσαν στις μάχες εναντια στους Ναζί ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ήταν γεμάτα από κομμουνιστές.
Ειναι ακόμη εκείνες  οι φωτογραφίες από τους γιορτασμού,ς που είναι γεμάτες κόκκινες σημαίες και σφυροδρέπανα και γεμάτες από ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους που αγάπησαν όσο τίποτα, επειδή μίσησαν όσο τίποτα το φασισμό..

Είμαστε ακόμη εδώ κι εμείς που θα θυμόμαστε, θα μελετάμε και θα θυμίζουμε σε όλους εκείνη τη μεγάλη κατακόκκινη νίκη των λαών.

9 Μάη - 69 χρόνια από τη Νίκη εναντια στο φασισμό! - Κι όμως... σιωπή

9 Μάη 1945 Ωρα 0:43 π.μ. 

"Στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της ανώτατης γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης, στρατάρχης Κάιτελ, ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και στρατηγός της αεροπορίας Στουμπφ υπογράφουν την Πράξη για τη χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίας ενώπιον των αντιπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων των Συμμάχων: Από μέρους της ΕΣΣΔ ο στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκοφ, της Αγγλίας ο στρατάρχης της Αεροπορίας Α. Τέντερ, των ΗΠΑ ο στρατηγός Κ. Σπάατς και της Γαλλίας ο στρατηγός Λατρ ντε Τασινί. Η 9 του Μάη καταγράφεται στην Ιστορία ως η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών."

(ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

Κι όμως... Η μέρα της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών δεν θα περάσει καν στα ψιλά. Δεν θα σχολιαστεί καν από τα μεγάλα ΜΜΕ. Ούτε μια φράση δεν θα αφιερώσουν για δείγμα...

Τόσο αντιφασίστες...

Άλλωστε σήμερα στην ΕΕ είναι η μέρα της Ευρώπης... Μια μέρα που μπήκε από πάνω από την πιο σπουδαία στιγμή της σύγχρονης ιστορίας, μήπως και σβηστεί έτσι σιγά σιγά από τη μνήμη ο Αντιφασιστικός Αγώνας, η νίκη του κόκκινου στρατού, η νίκη των λαών ενάντια στο φασισμό.

Πληροφοριακά, η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης γιορτάζεται σήμερα μόνο στη Ρωσία. Σε καμία άλλη πολιτισμένη χώρα της Δύσης. Κανένας άλλος από τους τότε συμμάχους δεν θέλει να θυμάται! Γιατί άραγε.

Στη Ρωσία βέβαια ο ...κακός Στάλιν έχει ψηφιστεί από τους Ρώσους ως η μεγαλύτερη προσωπικότητα του προηγούμενου αιώνα(παράξενο για "δολοφόνο"...) Εκεί βλέπετε κάποιοι ξέρουν από πρώτο χέρι ποιος είναι ποιος. Και μάλλον δεν είναι και τόσο εύκολο πράγμα το σκόρπισμα λάσπης στα μούτρα της ιστορίας, παρά τις σοβαρές προσπάθειες που έχουν γίνει.

Αξίζει τον κόπο μια ματιά στο πιο κάτω άρθρο και το βίντεο:
(από fadomduck2 )



9 Mάη 1945. Η ανακοίνωση της νίκης από τον Ι.Β.Στάλιν (αγγλικοί υπότιτλοι-ελληνική μετάφραση)

Ακολουθεί βίντεο (με αγγλικούς υπότιτλους) με την ανακοίνωση του τέλους του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, από το στόμα του αρχιστράτηγου της αντιφασιστικής νίκηςΙ.Β.Στάλιν (δεν θα τον συγχωρήσουν ποτέ):

Διάγγελμα προς το λαό, 9 του Μάη 1945



Σύντροφοι! Πατριώτες και πατριώτισσες! Έφτασε η μεγάλη μέρα της νίκης ενάντια στη Γερμανία. Η φασιστική Γερμανία, γονατισμένη από τον Κόκκινο Στρατό και τα στρατεύματα των συμμάχων μας, αναγνώρισε πως είναι ηττημένη και δέκτηκε να συνθηκολογήσει χωρίς όρους. Στις 7 Μάη στην πόλη Ρέιμς υπογράφτηκε το προκαταρκτικό πρωτόκολλο συνθηκολόγησης. Στις 8 Μάη οι αντιπρόσωποι της γερμανικής ανώτατης διοίκησης, μπροστά στους αντιπροσώπους της ανώτατης διοίκησης των συμμαχικών στρατευμάτων και της ανώτατης διοίκησης των σοβιετικών στρατευμάτων, υπέγραψαν στο Βερολίνο το τελικό έγγραφο της συνθηκολόγησης, που η εφαρμογή του άρχισε από την 24η ώρα της 8 του Μάη.
Ξέροντας τη συνήθεια των γερμανών λύκων να θεωρούν κουρελόχαρτα τα σύμφωνα και τις συνθήκες, δεν έχουμε καμιά βάση να πιστεύουμε στο λόγο τους. Ωστόσο σήμερα από το πρωί, τα γερμανικά στρατεύματα σε εκτέλεση της πράξης της συνθηκολόγησης, άρχισαν να καταθέτουν τα όπλα κατά μάζες και να παραδίδονται αιχμάλωτοι στα στρατεύματά μας. Αυτό πια δεν είναι κουρελόχαρτο. Είναι η πραγματική συνθηκολόγηση των ενόπλων δυνάμεων της Γερμανίας. Είναι αλήθεια πως μια ομάδα γερμανικά στρατεύματα στη περιοχή της Τσεχοσλοβακίας αρνείται ακόμα τη συνθηκολόγηση. Αλλά ελπίζω πως ο Κόκκινος Στρατός θα κατορθώσει να τους κάνει να συνέλθουν.
Τώρα μπορούμε να δηλώσουμε με πεποίθηση, πως έφτασε η ιστορική μέρα της τελικής συντριβής της Γερμανίας, μέρας της μεγάλης νίκης του λαού μας ενάντια στο γερμανικό ιμπεριαλισμό. Οι μεγάλες θυσίες που προσφέραμε για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, οι αμέτρητες στερήσεις και βάσανα που πέρασε ο λαός μας στο διάστημα του πολέμου, η γεμάτη υπερένταση εργασία στα μετόπισθεν και στο μέτωπο, που προσφέρθηκαν στο βωμό της Πατρίδας, δεν πήγαν χαμένα και στεφανώθηκαν με την πλέρια νίκη πάνω στον εχθρό.
Η προαιώνια πάλη των σλαβικών λαών για την ύπαρξη τους και την ανεξαρτησία τους, τελείωσε με τη νίκη πάνω στους γερμανούς επιδρομείς και τη γερμανική τυραννία. Από δω και μπρος πάνω στην Ευρώπη θα κυματίζει η μεγάλη σημαία της ελευθερίας των λαών και της ειρήνης ανάμεσα στους λαούς.
Πριν από τρία χρόνια ο Χίτλερ δήλωσε δημόσια, πως μέσα στα καθήκοντά του περιλαμβάνεται και ο διαμελισμός της Σοβιετικής Ένωσης και η απόσπαση από αυτήν του Καυκάσου, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, των Βαλτικών και άλλων περιοχών.
 Δήλωσε ξεκάθαρα:
«Θα εξοντώσουμε τη Ρωσία ώστε να μη μπορέσει ποτέ πια να σηκωθεί». Αυτό ήταν πριν τρία χρόνια. Δεν ήταν όμως τυχερό να πραγματοποιηθούν οι παράφρονες ιδέες του Χίτλερ, η πορεία του πολέμου τις εξανέμισε. Στην πραγματικότητα έγινε κάτι εντελώς αντίθετο από αυτό που έλεγαν μέσα στο παραλήρημά τους οι χιτλερικοί. Η Γερμανία τσακίστηκε κατακέφαλα. Τα γερμανικά στρατεύματα συνθηκολόγησαν. Η Σοβιετική Ένωση πανηγυρίζει τη νίκη, αν και δεν ετοιμάζεται ούτε να διαμελίσει, ούτε να εκμηδενίσει τη Γερμανία.

Σύντροφοι! Ο μεγάλος πόλεμος για την πατρίδα τελείωσε με την πλέρια νίκη μας. Η περίοδος του πολέμου στην Ευρώπη τελείωσε. Άρχισε η περίοδος της ειρηνικής εξέλιξης.
Σας συγχαίρω για τη νίκη σας, αγαπητοί μου πατριώτες και πατριώτισσες!
Δόξα στον ηρωικό Κόκκινο Στρατό μας, που υπεράσπισε την ανεξαρτησία της πατρίδας μας και κατάκτησε τη νίκη πάνω στον εχθρό!
Δόξα στο μεγάλο μας λαό, το λαό-νικητή!
Αιώνια δόξα στους ήρωες που έπεσαν στις μάχες ενάντια στον εχθρό και έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και την ευτυχία του λαού μας!
Ι. Β. Στάλιν

Πηγή: Πολιτικό καφενείο

Και το βίντεο της Ιστορικής Παρέλασης στην Κόκκινη Πλατεία!

Ανοδος για την Πανσπουδαστική και στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ - 2η δύναμη μετά την ΔΑΠ

Άνοδος σε ψήφους και σε ποσοστά για την Πασπουδαστική στις φοιτητικές εκλογές χθές. Πτώση για τη μαζικότητα και στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ.

Νέα μάχη...

Αρχίζει λένε η "μάχη για το χρέος" σήμερα στο eurogroup...

Εσύ όμως μην ανησυχείς.
Δε χρειάζεται, αλλά και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα...
Αυτά είναι για τους ειδικούς. Εμείς οι άσχετοι δεν πρέπει να ανακατευόμαστε.

Τη μάχη θα την δώσει για λογαριασμό μας ο κ. Στουρνάρας που είναι και οικονομολόγος, είναι και επιτυχημένος, είναι και πλούσιος και μπορεί να τους κοιτάζει στα μάτια όλους αυτούς χωρίς να τους φοβάται. Mάλιστα ενώ είναι πλούσιος, και σίγουρα φίλος όλων των πλουσίων, θα νοιαστεί   για μας τους φτωχούς... επειδή είναι καλός άνθρωπος... σίγουρα.

Τώρα τι ακριβώς θα ζητήσει εκεί, στη "μάχη" δηλαδή, δεν το ξέρουμε, γιατί αυτά δε λέγονται. Μόνο πληρώνονται.
Κάτι καλό θα έχει σκεφτεί πάντως, μετά από τόσες επιτυχίες πρέπει να του έχουμε εμπιστοσύνη.
Ποιοί πρέπει να του έχουμε εμπιστοσύνη;
Μα τι ερωτήσεις είναι αυτές...
"Όλοι οι Έλληνες" φυσικά!
Πλούσιοι και φτωχοί έχουμε τα ίδια συμφέροντα... αυτά είναι πράγματα πατριωτικά και δε χωράνε διακρίσεις.

Κάτι καλό λοιπόν θα έχει σκεφτεί...
Καλό για ποιόν;
Μα για την οικονομία της πατρίδας. Δηλαδή των επιχειρήσεων. Ότι είναι καλό για τις επιχειρήσεις, είναι καλό για όλους μας. Για όλους τους πατριώτες δηλαδή. Οι άλλοι δεν μας ενδιαφέρουν. Αυτοί μόνο να ζητάνε ξέρουν...
Βέβαια κι η πατρίδα, δηλαδή η οικονομία, δηλαδή οι επιχειρήσεις όλο  μας ζητάνε... αλλά δεν έχουμε να δώσουμε... θα βρούμε όμως, τι πατριώτες είμαστε.
Ό,τι και να γίνει πάντως θα είναι καλό.
Και επιμήκυνση, και επιπλάτυνση, και κούρεμα, και ξύρισμα... όλα καλά.

Οπότε αφού όλα είναι καλά γιατί να μας πούνε;
Θα μας το πούνε στο τέλος... στο λογαριασμό, μαζί με το γύρο του θριάμβου...
της Πατρίδας, δηλαδή της οικονομίας, δηλαδή των επιχειρήσεων που δίνουνε ψωμί και σε μας τους άχρηστους να φάμε.

Στο κάτω κάτω της γραφής και να μην τα καταφέρει ο Στουρνάρας τώρα, που αποκλείεται δηλαδή αλλά λέμε τώρα, κάποιος άλλος θα βρεθεί.
Σωτήρες υπάρχουν...

Εμείς πάντως δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτα.

Η μήπως όχι;

Γιάννης Ρίτσος, o πιο δικός μας Ξένος

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ


Το να ασχολείται κανείς με την ποίηση όταν λείπει το «ψωμί», σε όσους δε σχετίζονται με την κομμουνιστική ιδεολογία, φαίνεται συχνά παράδοξο. Ομως για ποιο λόγο αξίζει στ' αλήθεια να παλεύει κανείς; Μόνο για το ψωμί; Μα αυτό είναι το πρώτο σκαλοπάτι, δίδασκε και ο Ρίτσος, που όλη του η έγνοια ήταν να ανεβάσει στο μύθο το μερμήγκι και να μάθει στο τζιτζίκι ένα τραγούδι πέρα απ' το ξερό πετσί του, να βοηθήσει, με άλλα λόγια, τους φτωχούς, λαϊκούς ανθρώπους -προπαντός την πρωτοπόρα τάξη τους- να νιώσουν τη δύναμη και το μεγαλείο της ανθρωπιάς τους, προχωρώντας πιο πέρα και πιο πάνω από ένα σκέτο οικονομικό αγώνα, στο δύσκολο μα μεγάλο αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση του ανθρώπου.



Δε φτάνει το τραπέζι, μήτε κάμποσος παράς στην τσέπη, μήτε και το ψωμί και το φιλί - δε φτάνει. Ο άνθρωπος είναι πιο τρανός απ' την καθημερινή την έγνοια του, έγραφε. Μιαν αλήθεια που ούτε την επινόησε, ούτε τη δανείστηκε, αλλά με το αίμα του την κατάχτησε μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης του καιρού του.

Για όλους εμάς, ο Γιάννης Ρίτσος είναι ένας κορυφαίος ποιητής. Για τον ίδιο όμως το πιο όμορφο ποίημά του ήταν τα αποτυπώματά του στα αρχεία της Ασφάλειας Αθηνών, οι μόνες περγαμηνές του ήταν τρεις λέξεις: Μακρόνησος, Γυάρος, Λέρος.

Το λόγο μας τον αποκαλύπτει στο έργο του, όπως στο ποίημά του - ύμνο στο μεγαλείο του ανθρώπου - κοινωνικού αγωνιστή, με τον τίτλο «ο Αποχαιρετισμός» εμπνευσμένο από το θάνατο του Κύπριου Γρηγόρη Αυξεντίου:

Ναι η πιο μεγάλη πράξη της ζωής μας

είναι η απόφαση του θανάτου μας, όταν υπάρχει κάποια διέξοδος

όταν μπορείς και να τον αποφύγεις, και συ τον διαλέγεις

σαν τιμή και σαν χρέος για τους άλλους, πιο πέρα από τις ανάγκες σου.

Οποιος μπορεί να νικήσει μια στιγμή τη ζωή νικάει και το θάνατο. Τόμαθα.

Αλλωστε, για τον Ρίτσο η μεγαλοσύνη του ανθρώπου μετριέται στις οριακές καταστάσεις που θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο μέγα χρέος και στο μέγα φόβο.

«Ο Αποχαιρετισμός» - βασισμένος σε βιώματα του ποιητή από το κολαστήριο της Μακρονήσου - φαίνεται πως αποτελεί ποιητική επεξεργασία εσωτερικών του διεργασιών σε μια δραματική στιγμή, που έχει καταγραφεί στη μαρτυρία κάποιου συναγωνιστή του. Είναι η στιγμή που οι δεσμοφύλακές του τον περιμένουν στην κεντρική σκηνή του Διοικητηρίου, στην κορυφή ενός λόφου, για να υπογράψει δήλωση μετάνοιας κι αποκήρυξης του κομμουνισμού, με τους τηλεγραφητές και τα επιτελεία της εθνικής ραδιοφωνίας σε επιφυλακή για τη θριαμβευτική αναμετάδοση της είδησης στο πανελλήνιο και στο εξωτερικό.

Ισως να μπορούσα να γλυτώσω. Ισως μπορούσα

ν' αντέξω την καταφρόνια ή τη συγγνώμη ή και τη λησμονιά των άλλων.

Ομως εγώ θα μπορούσα να λησμονήσω το φως που ονειρευτήκαμε μαζί;

κείνο το μέγα καρδιοχτύπι της σημαίας μας;
γράφει και συνεχίζει, εξηγώντας ταπεινά στους συντρόφους του, που οι περισσότεροι δεν τα κατάφεραν να αντέξουν, τη μεγάλη αλήθεια του:

Ξέρω πως θα μπορούσε να είμαι στη θέση σας, αδέλφια μου που φύγατε,

γιατί ξέρω όπως κι εσείς τι θα πει πόνος και φόβος,

μα εγώ είχα ένα φόβο πιο μεγάλο απ' τον πόνο και το φόβο σας,

όχι μονάχα το φόβο του κορμιού μου, μα το φόβο της ψυχής μου....

Ολα είναι τόσο δύσκολα,

κι ίσως για τούτο ν' αξίζουν. Ομως δε θα μπορούσα

να περπατήσω με κομμένα τα γόνατα της ψυχής μου.

Συγχωράτε με. Γεια σας.

Οι επώδυνες ταλαντεύσεις και οι εσωτερικές συγκρούσεις σε κάθε άνθρωπο, προπαντός σ' εκείνον που διάλεξε να είναι υποκείμενο και όχι αντικείμενο της Ιστορίας, αποτελεί ένα από τα αγαπημένα θέματα και από τα πιο δυνατά σημεία στα μη εγερτήρια και λιγότερο γνώριμα έργα του Ρίτσου, γραμμένα μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και τις εξελίξεις που ακολούθησαν το 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Η για πολλά χρόνια περιορισμένη ενασχόληση των κομμουνιστών με αυτό το μεγάλο κομμάτι της ποίησης του Ρίτσου άφησε περιθώρια στην ευρύτερη διάδοση αστικών και οπορτουνιστικών ερμηνειών της, που καταλήγουν τελικά στη διχοτόμησή του: Από 'δώ ο ποιητής Ρίτσος, ωραίος, σπουδαίος, μεγάλος, γιατί ασχολείται με τα θέματα του αιώνιου ανθρώπου, τα υπαρξιακά, όπως η φθορά, ο θάνατος, ο έρωτας, υπακούοντας στα εσωτερικά του οράματα κι από κει ο απλοϊκός, μονοδιάστατος, παρωχημένος κομματικός Ρίτσος της κοινωνικοπολιτικής στιχουργίας, που «δεν αξίζει ούτε όσο το χαρτί που γράφτηκε».

Είναι όμως έτσι; Ο Ρίτσος για παράδειγμα της «Καντάτας για τη Μακρόνησο» είναι άλλος από τον Ρίτσο της «Σονάτας του Σεληνόφωτος»;

Η ίδια η «Σονάτα του Σεληνόφωτος» δίνει την απάντηση στο ερώτημα αυτό. Δεν είναι τυχαίο ότι το κεντρικό πρόσωπο του ποιήματος, μια συνηθισμένη γυναίκα της εποχής μας, η γυναίκα με τα μαύρα, είναι και ποιήτρια, που σε προχωρημένη ηλικία συνειδητοποιεί το ανώφελο της ιδεαλιστικής, θρησκευτικής κοσμοθεωρίας της. Ετσι, μέσα της μαίνεται μια πάλη ανάμεσα στη μοναχικότητα και την εσωτερικότητα του παλιού τρόπου σκέψης και ζωής της και την ανάγκη της να πολεμήσει το φόβο της φθοράς, της παρακμής και του θανάτου, ζητώντας από έναν νεαρό ποιητή της κοινωνικής ποίησης, να την πάρει μαζί του έξω, στην πολιτεία, στα κοινά ενδιαφέροντα και προβλήματα της πραγματικής ζωής.

Στη «Σονάτα», βέβαια, η ιδέα αυτή γονιμοποιείται μέσα από ένα πλήθος άλλων προεκτάσεων με δεσπόζουσα την καταλυτική κριτική στην αστική κοινωνία, που η σήψη της ακρωτηριάζει, τσακίζει, χαμηλώνει τον άνθρωπο, καθιστώντας τον μοναχικό, άχρηστο για τους συνανθρώπους του, ανέραστο ακόμη και στο συζυγικό του κρεβάτι, όπως η γυναίκα με τα μαύρα. Παράλληλα, αναδείχνονται οι βαθιές χαρακιές που αφήνει στη συνείδηση του ανθρώπου ο παλιός κόσμος και η δυσκολία να εξαλειφθούν, ειδικά όταν υπάρχει - όπως στο νεαρό κοινωνικό ποιητή - ανυπομονησία και εύκολοι χαρακτηρισμοί. Στο φόντο όλης της σύνθεσης, όμως, παραμένει η ίδια κεντρική ιδέα, βαθύτερα επεξεργασμένη και γενικευμένη, πως όχι μόνο η κοινωνική ποίηση, αλλά η κοινωνικά χρήσιμη δραστηριότητα και δημιουργία αποτελεί το μόνο μέσο για την υπερνίκηση της φθοράς και του θανάτου σε κάθε του έκφραση, πνευματική, ψυχική, βιολογική, το μόνο πεδίο που μπορεί να ξεδιπλώσει ο άνθρωπος την ανθρωπιά του.

Ο Ρίτσος, σε αυτού του είδους τη στοχαστική και χαμηλόφωνη ποίησή του, δεν ασχολείται γενικά και αφηρημένα με τα υπαρξιακά προβλήματα του αιώνιου ανθρώπου (τη φθορά, την κόπωση από χαμένους αγώνες, τα αδιέξοδα, το φόβο, τη μοναξιά κ.λπ.), αλλά με την έκφραση που αυτά παίρνουν στις συγκεκριμένες σύγχρονες κοινωνικο-ιστορικές συνθήκες.

Η πρόθεση του ποιητή σ' αυτήν τη μη ηρωική ποίησή του είναι να αποδοθεί η πραγματικότητα σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος ρεαλιστικά: Χωρίς επιπόλαιους συναισθηματισμούς, μεγαλοστομίες, σχηματικότητα και βολικές απλουστεύσεις. Κι αυτό όχι για να υποταχτούμε στην πραγματικότητα, αλλά για να μπορέσουμε πιο ώριμα να την αντιμετωπίσουμε, με βαθύτερη επίγνωση των δυσκολιών της, αλλά και με τη γνώση της διαλεκτικής της ζωής, της κίνησης μέσα στην επιφανειακή ακινησία. Η απάντηση του Ρίτσου στις εσωτερικές αντιφάσεις δεν είναι η αμφισβήτηση της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας, αλλά η πιο γόνιμη επιβεβαίωσή της, ένα μέγα ΝΑΙ, καρπός βαθύτερης επεξεργασίας και περισυλλογής.

Χαρακτηριστικό του αγώνα του για να βγούμε πιο δυναμωμένοι από τις ήττες και τις ιστορικές επιβραδύνσεις είναι το τελευταίο ποίημα της συλλογής «Τέταρτη Διάσταση», με τίτλο «όταν έρχεται ο Ξένος».

Ο Ξένος που αντιπροσωπεύει τον ποιητή - οδηγητή, την ποιητική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, φτάνει μπαρουτοκαπνισμένος σε ένα σπίτι βυθισμένο στο πένθος. Κανείς δεν ήθελε να τον ακούσει, όπως συχνά συμβαίνει στις δύσκολες ιστορικές καμπές.

Ο Ξένος όμως συνέχιζε πιο πέρα.

Είναι πάντα μια γέννηση, -τους είπε ο Ξένος-
κι ο θάνατος μια πρόσθεση, όχι αφαίρεση. Τίποτα δε χάνεται... Ολα δικά μας. Ολα του κόσμου ετούτου. Και τους νεκρούς μας τους κουβαλάμε μέσα μας, χωρίς ο χώρος να στενεύει, χωρίς να βαραίνουμε. Συνεχίζουμε τη ζωή τους απ' τις βαθιές στοές και τη σέρνουμε σε ρίζες. Τη δική τους ζωή, τη δική μας ακέρια μες τον ήλιο.

Και όλα αυτά μπορούμε να τα συναισθανθούμε, αρκεί να ξεφύγουμε από τον ατομικό χρόνο και να αναγνωρίσουμε το γενικό ανθρώπινο χρόνο, την ιστορική συνέχεια. Τότε θα συνειδητοποιήσουμε πόσο μικρές λεπτομέρειες είναι οι προσωρινές ήττες, πόσο ανώφελες είναι οι απογοητεύσεις κι οι αγωνίες μας και θα λάμψει μπροστά μας ολόκληρη η ανθρώπινη πορεία, σα μεγάλος ποταμός που χύνεται στο φως. Γιατί, για τον Ρίτσο ολόκληρη η ζωή, ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας δεν είναι κύκλος, μια μάταιη επανάληψη λαθών κι αποτυχιών, αλλά μια συνέχεια σε υψηλότερο κάθε φορά επίπεδο, μια σπείρα, μια ανερχόμενη, ανελισσόμενη σπείρα, όλο και πιο πάνω, όλο και πιο πάνω, που δεν έχει τέλος.... Και τότε όλοι κατάλαβαν πως αυτός ο Ξένος, ήταν ο πιο δικός τους.

Στο ποίημα αυτό αμέσως μπορεί να αναγνωρίσει κανείς το στίχο του θρυλικού «Επιτάφιου»

  Γιε μου εσύ δε χάθηκες, 

μέσα στις φλέβες μου είσαι / 

μέσα στις φλέβες ολουνών έμπα βαθιά και ζήσε, 

ή ακόμη καλύτερα το δυνατό επίλογο του 

Γιε μου στ' αδέλφια σου τραβώ 

και σμίγω την οργή μου/

 σου παίρνω το τουφέκι σου, 

κοιμήσου εσύ παιδί μου, 

ανεβασμένο όμως σε γενικότερο, καθολικό επίπεδο. Η ιδέα ότι ένας ηρωικός θάνατος δίνει νέα ορμή στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση έχει διευρυνθεί με τη σκέψη ότι κάθε θάνατος, θυσία, απώλεια, ήττα είναι και γέννηση μιας βελτιωμένης, ανώτερης προσπάθειας στην ανηφορική πορεία της ανθρωπότητας προς τον ήλιο του αταξικού μέλλοντός της.

Με λίγα λόγια, η σωστή ανάγνωση και κατανόηση του έργου του Ρίτσου προϋποθέτει την αντιμετώπισή του σαν ενιαίο, αδιαίρετο και ανοδικό σύνολο από το μέρος στο όλον. Οταν κανείς απομονώνει την εγερτήρια ή την εσωτερική πλευρά αδυνατεί να συλλάβει και να χαρεί το μεγαλείο της ποίησής του, που είναι «οδηγός μάχης και ευτυχίας» όχι μονάχα για τις περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης, αλλά παντός καιρού, όπως στις σημερινές συνθήκες της αντεπανάστασης. Γιατί το είπαμε, αυτός ο Ξένος συνέχιζε πιο πέρα ...και ήταν ο πιο δικός μας.

Της
Ελένης ΜΗΛΙΑΡΟΝΙΚΟΛΑΚΗ*
*Ελένη Μηλιαρονικολάκη είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ

Το μεγαλύτερο πρωτομαγιάτικο συλλαλητήριο των τελευταίων χρόνων

Πραγματική λιακάδα σήμερα στο κέντρο!
Ηταν η μεγαλύτερη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση και πορεία των τελευταίων χρόνων.
Αφήνουμε λοιπόν τους παπαγάλους των καναλιών και των δελτίων να ..."ανησυχούν" που "δεν είχαμε τεράστιες συγκεντρώσεις σήμερα" και συνεχίζουμε να μαζεύουμε δυνάμεις.
Όσο κι αν λένε τα ξεφτέρια τους πως "αυτα έχουν πια τελειώσει", "πως ο λαός ψάχνει νέους τρόπους" κλπ. αυτές οι "βαρετές παραδοσιακές" κινητοποιήσεις, μαζί με όποιους άλλους τρόπους σκεφτεί το κίνημα και αποφασίσει πως είναι χρήσιμοι, είναι που θα τους γκρεμίσουν από τους θρόνους τους.

ΥΓ: Για την ιστορία,η σημερινή πορεία του ΠΑΜΕ ήταν η μεγαλύτερη φετινή και μια από τις μεγαλύτερες όλων των τελευταίων 5 χρόνων. Να σημειωθεί ότι το ΠΑΜΕ είχε μεγάλη ξεχωριστή συγκέντρωση και στον Πειραιά.
Η συγκέντρωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ) ήταν αξιοπρεπής και περίπου το 1/3 της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ.