Άσκηση πολέμου στη Συρία

Για 17 δευτερόλεπτα παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου καταρρίφθηκε το ρωσικό μαχητικό στα σύνορα Συρίας- Τουρκίας!
Μάλιστα η κατάρριψη έγινε εντός του Συριακού χώρου, αφού ο χρόνος ήταν ελάχιστος και το ρωσικό μαχητικό κυνηγήθηκε και κλειδώθηκε μέσα στο Συριακό εναέριο χώρο.

Πρωτοφανές μεν αλλά στην εποχή μας πολλά είναι πρωτοφανή.

Το να "διαβάσει"κανείς το πολύ σοβαρό στρατιωτικό επεισόδιο δεν είναι μια απλή υπόθεση.
Αυτό που μπορεί να δει όμως ο καθένας είναι το πόσο εύκολα στήνεται ενα επεισόδιο που μπορεί να έχει οποιαδήποτε εξέλιξη, ανάλογα βέβαια με τις ανάγκες των σχεδιασμών που υπάρχουν.

Βέβαια οι πόλεμοι, πόσο μάλλον οι γενικευμένοι με πολλούς εμπλεκόμενους, δεν γίνονται με αφορμή ένα ξαφνικό γεγονός ή ένα 'τυχαίο' επεισόδιο.
Γίνονται όταν κριθεί από πολύ μεγάλα  συμφέροντα ότι πρέπει να γίνουν και όταν οι λαοί δεν καταφέρουν να τους αποτρέψουν με την αποφασιστική παρέμβασή τους.

Παρ' όλα αυτά οι προκλήσεις, τα μηνύματα, τα "πειράματα" και τα τεστ συμπεριφορών συμβαίνουν και στις μέρες μας διαρκώς.

Το συγκεκριμένο γεγονός δείχνει για άλλη μια φορά το πόσο πυκνά είναι τα σύννεφα του πολέμου στην περιοχή μας, όπως επίσης το πόσο μπερδεμένο είναι το κουβάρι των ανταγωνισμών μέσα σε συνθήκες μιας πολύ σοβαρής  καπιταλιστικής κρίσης.

Η Τουρκία, προφανώς έχοντας σοβαρές πλάτες, έστειλε μήνυμα ότι απαιτεί απόλυτο έλεγχο στο συγκεκριμένο σημείο όπου δρουν αντάρτικες ομάδες Τουρκομάνων εχθρικές προς τον Άσαντ(έχει ζητήσει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Β.Συρία). Έστειλε με έναν τρόπο επίσης μήνυμα διεκδικήσεων στην περιοχή σε ένα  ενδεχόμενο διαμελισμού της Συρίας.
Το γεγονός ότι εχοντας προφανώς συνυπολογίσει τις συνέπειες της πράξης της προχώρησε σε μια τέτοια ενέργεια, δείχνει τη σοβαρότητα και την αξία του διακυβεύματος.

Την ίδια στιγμή έγινε πιο καθαρό ότι ο δυτικός συνασπισμός θέλει να βάλει φρένο στη δράση της Ρωσικής Αεροπορίας στη Συρία, ενω ταυτόχρονα τεστάρεται και η δυνατότητα της Ρωσίας να απαντά σε τέτοιες προκλήσεις σε μια στιγμή που μετά το μακελειό στο Παρίσι ετοιμάζονται νέες επιχειρήσεις που δεν μπορούμε να ξέρουμε τι μορφή θα έχουν.

Φυσικά η Ρωσία δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια.
Σίγουρα θα απαντήσει με οικονομικά μέτρα εναντίον της Τουρκίας ενω και στρατιωτικά θα προετοιμαστεί για απόκρουση νέας παρόμοιας πρόκλησης σε βάρος της χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που της δίνει η παρουσία Ρώσικων αεροπλανοφόρων εξοπλισμένων με υπερσύγχρονα μέσα.

Ολο το σκηνικό λοιπόν μυρίζει όλο και περισσότερο φωτιά πολέμου και οι λαοί της περιοχής πρέπει να αντιδράσουν όσο πιο άμεσα γίνεται.

Πρέπει να απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις τους το δικαίωμα στην ειρήνη ζητώντας απεμπλοκή από τους   ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και τους σχεδιασμούς τους.

Να φωναξουν με όλες τους τις δυνάμεις ένα βροντερό "ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ"!


ΥΓ. Στην Καθημερινή διαβάζουμε για τις αντάρτικες ομάδες στην εκεί περιοχή:
"...ακόμη και το φιλοδυτικό Συριακό Παρατηρητήριο, που εδρεύει στο Λονδίνο, αναγνωρίζει ότι η οργάνωση των Τουρκμενίων ΤΜΗΡ αντιμάχεται τον κυβερνητικό στρατό του Ασαντ σε συμμαχία με την Αλ Νούσρα, το συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα."

Όχι στον ιμπεριαλισμό. όχι στον πόλεμο. ΟΧΙ στο φόβο!

Πορεία 17 Νοέμβρη του  ΚΚΕ

Την ώρα που σε Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο κλπ. ματαίωναν ποδοσφαιρικούς αγώνες - όπου θα μπορούσαν να γίνουν πολύ καλοί έλεγχοι στις μικρές εισόδους των γηπέδων- και άφηναν το φόβο να απλωθεί, στην Ελλάδα υπήρχε μια άλλη ατμόσφαιρα.

Εδώ ελάχιστοι γραφικοί άναψαν υποκριτικά ρεσώ ή προσευχήθηκαν έξω από τη Γαλλική πρεσβεία.

Δεκάδες χιλιάδες λαού σε δεκάδες πόλεις θυμήθηκαν και θύμισαν το φταίχτη.

Ο ελληνικός λαός έλεγε το δικό του ΟΧΙ.

ΟΧΙ στον πόλεμο!
ΟΧΙ στον ιμπεριαλισμό!
ΟΧΙ στο φόβο!

Κι ήταν αυτός ο καλύτερος τρόπος!

Πόση φρίκη μπορούμε να αντεξουμε;

 Kάποιες φορές οι εικόνες λένε περισσότερα από πολλές παραγράφους.

Όσοι σήμερα στέκουν φοβισμένοι μπροστά στην τηλεόραση ας σκεφτούν λίγο:

Πως ξεκίνησε όλο αυτό;
Μήπως με την επέμβαση στη Συρία, σε ένα ανεξάρτητο κράτος δηλαδή, όπου ΕΕ και Αμερικανοί έφτιαξαν στρατούς της "Συριακής αντιπολίτευσης" για να "σώσουν" το Συριακό λαό από τον "σφαγέα Άσαντ";
Το Συριακό λαό τον ρώτησαν αν ήθελε να σωθεί από τον Άσαντ(όποια κι αν είναι η δική μας άποψη για το καθεστώς);
Τα πολεμικά μέτωπα στη Συρία δεν δημιουργήθηκαν από μόνα τους ούτε προέκυψαν από την δήθεν 'αυθόρμητη αντίσταση' κάποιων εκεί.
Στήθηκαν από τους Αμερικανούς και την ΕΕ για να βάλουν πόδι στην περιοχή σε μια περίοδο τεράστιας κρίσης της καπιταλιστικής οικονομίας, επειδή έτσι υπαγορευόταν από τις ανάγκες τους.

Κι όταν το σχέδιο με τους διάφορους στρατούς "αντίστασης" δεν βγήκε, προχώρησαν στην εμπλοκή του ISIS που κι αυτό  ήταν δικό τους δημιούργημα.

Ετσι γκρέμισαν τελικά μια ολόκληρη χώρα για να την "σώσουν"...

Στην ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ της 1ης Νοέμβρη, στο κομμάτι για τις διεθνείς εξελίξεις αναφέρεται:


Σχετικά με ορισμένες τελευταίες εξελίξεις:

α)Η απόφαση της ρωσικής ηγεσίας να ξεκινήσει αεροπορικές επιδρομές στη Συρία στις 30 Σεπτέμβρη, εναντίον του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους» και για τη στήριξη του Μπασάρ Ασαντ στη Συρία, σηματοδοτεί την παραπέρα όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.

Η ρωσική στρατιωτική επέμβαση εκδηλώνεται μετά την επέμβαση των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Τουρκίας, των μοναρχιών του Κόλπου κ.ά. δυνάμεων στη Συρία που εκτυλίσσεται από το 2011.

Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η Ρωσία διεκδικεί σημαντική θέση στις εξελίξεις στην περιοχή, υπερασπίζεται (και) με στρατιωτικά μέσα παλιές και νέες διεκδικήσεις της. Είναι γνωστό ότι ήδη διαθέτει δύο στρατιωτικές βάσεις στη Συρία (Ταρτούς και Λαττάκεια), ενδιαφέρεται για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη χώρα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, σε ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ.

Επί της ουσίας, έχουν διαμορφωθεί δύο μπλοκ δυνάμεων, δύο συμμαχίες που επεμβαίνουν στις εξελίξεις στη Συρία και έχουν γενικότερες στοχεύσεις στην περιοχή.

Το μπλοκ των ΗΠΑ, αν και με διαφοροποιήσεις, με τη στήριξη των ΕΕ, Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ και Τουρκίας, που επιδιώκει την ανατροπή Ασαντ και προσπαθεί να διαμορφώσει όρους για ελεγχόμενη λύση, στηριγμένη σε δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης στην οποία συμμετέχουν και ακραίες ισλαμικές οργανώσεις. Το Ισραήλ, από το 1967, κατέχει συριακά εδάφη (υψίπεδα του Γκολάν), έχει αναπτύξει μόνιμες στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής μέσα στη Συρία και παρέχει υποστήριξη σε δυνάμεις που μάχονται τον Ασαντ, είναι σε αντιπαράθεση με το Ιράν και τη «Χεσμπολάχ» που στηρίζουν το συριακό καθεστώς.

Οι Κούρδοι της Συρίας πολεμούν ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος», διατηρούν πολύμορφες πολιτικοστρατιωτικές σχέσεις με τη συριακή κυβέρνηση, πραγματοποιούν παράλληλα κινήσεις που ενισχύουν την αυτονομία τους και επιδιώκουν να αποσπάσουν τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη από τις εξελίξεις, έχοντας τη στρατιωτική στήριξη των ΗΠΑ και την πολιτική στήριξη της Ρωσίας.

Το μπλοκ των Ρωσίας, Ιράν, Ιράκ (Σιίτες), «Χεσμπολάχ», στηρίζει το καθεστώς Ασαντ και διεκδικεί λύση με τη συμμετοχή του Μπάαθ. Η στάση της Κίνας, ενώ παρουσιάζεται ως «ουδέτερη», προσβλέπει στο καθεστώς Ασαντ και με τις κινήσεις της το στηρίζει.

Παρά τη φαινομενική σύγκλιση της Ρωσίας με τις ΗΠΑ στην αντιμετώπιση του «Ισλαμικού κράτους», είναι φανερό ότι η ρωσική επέμβαση συνιστά ένα νέο ποιοτικό στοιχείο που οδηγεί στην όξυνση της αντιπαράθεσης με πιο επικίνδυνες διαστάσεις την επόμενη περίοδο. Πολύ περισσότερο που υπάρχει το ενδεχόμενο χερσαίων επιχειρήσεων (Ιράν - «Χεσμπολάχ» - με τη στήριξη της Ρωσίας), ενώ εμπλέκεται και το ΝΑΤΟ, με αφορμή την παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου από ρωσικά αεροσκάφη.

Οι εξελίξεις απαιτούν συστηματική παρακολούθηση.

Είναι νομίζουμε φανερό ότι η πιο πάνω εκτίμηση επιβεβαιώνεται με τον πιο οδυνηρό τρόπο.

Ειναι βέβαια βιαστικό να κάνει κανείς εκτιμήσεις μέσα σε λίγες ώρες για τα όσα φρικτά έγιναν στο Παρίσι.

Υπάρχουν όμως κάποιες βεβαιότητες;

1. Ο ιμπεριαλισμός σπέρνει τους σπόρους της φρίκης σύμφωνα με τα συμφέροντά του και οι λαοί θερίζουν τα αποτελέσματα.

2.Αυταρχισμός, αστυνομοκρατία, καταστολή, εκφασισμός, εξαχρείωση, ρατσισμός, ξενοφοβία, φόβος και στο βάθος φασισμός θα είναι τα απόνερα της φρίκης στο Παρίσι. Τίποτα από όλα αυτά δεν ενοχλεί βέβαια   το σύστημα.

3. Κανεις δεν μπορεί να ξέρει τι σχεδιασμοί υπάρχουν στο τραπέζι για τη συνέχεια και το χειρισμό της κατάστασης από την πλευρά του ιμπεριαλισμού.

Δεν είναι απίθανο όμως να δούμε στο αμέσως επόμενο διάστημα μια επικίνδυνη όξυνση της κατάστασης στη Συρία, στην προσπάθεια να βρει η Δύση απάντηση στην εμπλοκή της Ρωσίας στο πλευρό του καθεστώτος Άσαντ.

4. Είναι φανερό ότι η ΕΕ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοί τους δεν θέλουν να εξαρθρώσουν το ΙSIS αφού εξυπηρετεί δικά τους συμφέροντα. Αν ήθελαν να το κάνουν, έχουν και τη δύναμη και την τεχνολογία. Άλλο έχουν σαν στόχο εκεί και προς αυτή την κατεύθνση στρέφονται οι σχεδιασμοί τους.

5. Ο μόνος τρόπος που εχουν οι λαοί και της Συρίας και των γύρω κρατών αλλά και της Ευρώπης, είναι η οργάνωσή τους, η επαγρύπνηση μπροστά στις εξελίξεις και ο αγώνας τους ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο.

Η πιο μεγάλη βεβαιότητα απ'όλες όμως είναι αυτή:

Ο καπιταλισμός δεν έχει πλέον να δώσει τίποτα το καλό στους λαούς.

Το μόνο που έχει να προσφέρει είναι η φρίκη, ο πόλεμος, η δυστυχία και το αίμα.

Αυτό που πρέπει λοιπόν περισσότερο από όλα να σκεφτούμε είναι ο αγώνας για την ανατροπή του.

Τίποτα δεν τέλειωσε! -Τεράστιο συλλαλητήριο ελπίδας

Hταν ένα πραγματικά τεράστιο συλλαλητήριο ελπίδας!

Όταν η  πορεία, ανεβαίνοντας την Πανεπιστημίου, έφτασε και μπήκε στην Αμαλίας μπροστά στη Βουλή το τελευταίο τηε κομμάτι στην άλλη άκρη δεν είχε ακόμη μπει στην Ομόνοια από την οδό Αθηνάς!

Και όλα αυτά σε μια μέρα που δεν κυκλοφορούσε το μετρό, που οι εργαζόμενοί του μετά από τόσες και τόσες απεργίες όπου επέλεγαν τη συμμετοχή με στάσεις εργασίας διευκολύνοντας την πρόσβαση στα συλλαλητήρια, αποφάσισαν να κατεβάσουν ρολά όλη τη μέρα...

Δεν ξέρουμε ακόμη τα ποσοστά της Απεργίας αλλά η συμμετοχή στο απεργιακό συλλαλητήριο δείχνει ότι οι εργαζόμενοι πάλεψαν κι έδωσαν μια πρώτη δυναμική απάντηση και σ' αυτή την κυβέρνηση και στην εργοδοσία, παρά το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας που υπάρχει ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα.

Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ένα.
Ο λαός και οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι πρέπει να σταματήσουν να υποτιμούν τη δύναμή τους, να περάσουν στην αντεπίθεση, να οργανωθούν άμεσα  και να αντισταθούν εδώ και τώρα με κάθε τρόπο.

Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι μπορούμε!

Η συνέχεια είναι μπροστά μας.



Αξίζει τον κόπο να πούμε ότι η Απεργία αυτή προτάθηκε μαζί με έναν σχεδιασμό αγώνα, που περιλάμβανε και τα συλλαλητήρια στις 22 Οκτώβρη -αλλά και άλλες κινητοποιήσεις, αμέσως μετά τις εκλογές από το ΠΑΜΕ.

Η σημερινή εικόνα δικαίωσε απόλυτα αυτή την επιλογή δείχνοντας πως τίποτα δεν έχει τελειώσει.

Το είπαμε και τότε, το ξαναλέμε και τώρα.
Καμιά απογοήτευση, καμιά υποχώρηση, κανένας συμβιβασμός!
Ο αγώνας συνεχίζεται.

ΥΓ: Δεν ξέρουμε πως να χαρακτηρίσουμε την συμμετοχή στην κινητοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και την ανακοίνωση του γραμματέα του περί "νεοφιλελεύθερης επίθεσης" στο λαό και τα δικαιώματά του,
Είναι νομίζουμε καθαρό ότι την επίθεση στο λαό δεν την κάνουν κάποιες αόρατες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις και "σκοτεινοί κύκλοι" στο παρασκήνιο.
Την επίθεση στα λαικά δικαιώματα την κάνει φανερά και χωρίς καμιά ντροπή η κυβέρνηση της "Αριστεράς" ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Η υποκρισία τους δεν έχει τέλος.

Τεράστιο μαθητικό συλλαλητήριο -Αέρας ελπίδας!

Πολύ λίγοι πήραν είδηση ότι χθες το πρωί φυσούσε ελπίδα στο κέντρο της Αθήνας.

Τα Προπύλαια ήταν γεμάτα από μαθητές που συμμετειχαν στο μαθητικό συλλαλητήριο.

Από τις δεκα το πρωί είχε στηθεί μια σκηνή όπου αργότερα ανέβηκαν μαθητικά συγκροτήματα από τα μουσικά σχολεία της Αθήνας και του Πειραιά κι έπαιξαν μέσα σε τρελό ενθουσιασμό, ενώ όσο περνούσε η ώρα, μαθητές που τα σχολεία τους είχαν κατάληψη, αλλά και άλλοι που απλά δεν πήγαν  σχολείο, έφθαναν και γέμιζαν την πλατεία.


Στις 12 ξεκίνησε μια πραγματικά μεγαλειώδης για τα δεδομένα του μαθητικού κινήματος πορεία.
Χιλιάδες μαθητές από δεκάδες σχολεία της Αθήνας, του Πειραιά και των προαστίων, περπατούσαν φωνάζοντας συνθήματα, χόρευαν και τραγουδούσαν, στέλνοντας μήνυμα πως δεν πρόκειται να δεχτούν τον κόσμο που τους ετοιμάζουν.

Δήλωναν δυναμικά με το δικό τους τρόπο ότι δεν πρόκειται να φορέσουν το κουστούμι του σκλάβου που τους ράβει ο καπιταλισμός.



Είμασταν κι εμείς εκεί με τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο για να χαιρετίσουμε τον αγώνα των μαθητών, και χαιρόμασταν τους μελλοντικούς μας συναδέλφους, κάνοντας όμως και όλες αυτές τοις σκέψεις για το αύριο που τους περιμένει.

Με λίγα λόγια θα πω ότι χθες στο κέντρο της Αθήνας οι μαθητές έδωσαν μια σπρωξιά στη μαυρίλα και την απογοήτευση.

Όλα αυτά τα χιλιάδες παιδιά, πόυ κανείς δεν περίμενε ότι θα ήταν εκεί τόσοι πολλοί σε μια μέρα που τα σχολεία ήταν ανοιχτά, φώναξαν πως όλα είναι εδώ αν εμείς το πιστέψουμε.

Έστειλαν μήνυμα ότι η Απεργία στις 12 του Νοέμβρη θα είναι πραγματικά μια καινούργια μέρα για το κίνημα.

Τέλος θα πούμε ότι το μικρό μπάχαλο που είχαν ετοιμάσει κάποιοι, βιαστικά ίσως όταν είδαν το μέγεθος της διαδήλωσης, δεν τους βγήκε. Οι μαθητές το αντιμετώπισαν μια χαρά και δεν έδωσαν καμιά χαρά στα κανάλια που περίμεναν με αγωνία τροφή για συκοφαντίες.


Βγήκαν στο δρόμο λοιπόν οι μαθητές και μπράβο τους!

Η σειρά μας τώρα παντού.
Με κάθε τρόπο, με όλες τις δυνάμεις μας να ετοιμάσουμε την Απεργία!

Είμαστε και θα είμαστε ακόμη εδώ!

Το πλάνο τους για μια κοινωνία κι ένα λαό σκλάβων δεν πρόκειται να βγεί!

ΥΓ: Οι φωτογραφίες είναι από το 902.gr

Αδιάφορα

Mπορείς απλά να κάθεσαι και να παρατηρείς.
Μια ζωή όλο και πιο ξένη.
Όλο και λιγότερο δική σου.

Μπορεις να μην εμπλακείς καθόλου.
Να μη σε νοιάζει.

Έτσι κι αλλιώς το ακούς πια κάθε μέρα.

Κυνηγημένοι άνθρωποι από τον πόλεμο και τις βόμβες.
Πρόσφυγες ή μετανάστες ή κάπως αλλιώς. Το λένε με διαφορες λέξεις.
Σε βάρκες πλαστικές κάτω από την απειλή όπλων, μέσα στο πέλαγος με 8 μποφώρ.
Κι ύστερα πεταμένοι στα βράχια. Με πορτοκαλί σωσίβιο ή χωρίς.
Κι ύστερα κι άλλοι κι άλλοι... πνιγμένοι.

Κι αυτή την εβδομάδα πόσοι;
30; 40; 50;
Λίγο περισσότεροι; Λίγο λιγότεροι;

Και σήμερα κι άλλοι...
Στο Φαρμακονήσι και τη Σάμο.

Και πριν 2-3 μέρες στη Λέσβο περισσότεροι.

Κοιμάσαι με μια τραγωδία, ξυπνάς με μιαν ακόμη.


Μπορείς να μην μπεις στον κόπο να στενοχωρηθείς.
Να μην σκεφτείς καν ποιος κάνει το έγκλημα.


'Αλλοι 12 νεκροί σήμερα.
Συνηθισμένα πράματα πια.

Κυριακή με λίγο ήλιο.

Να πας για καφέ;

Η μηπως για ψώνια; Είναι ανοιχτά και τα μαγαζιά σήμερα.

"Άνθρωποι" τρέχουν στο κέντρο να δουν τα αξιοθέατα και τις βιτρίνες.
 Να δουν ανθρώπους πίσω από τους πάγκους που δεν πάνε για καφε.
 Που δουλεύουν κυριακάτικα.

Μπορείς να μη νοιαστείς.

Μέχρι να γίνεις κι εσυ κυνηγημένος.
Μέχρι να γίνεις κι εσυ αξιοθέατο.

Σαν έργο στην τηλεόραση.
Σαν να μην είναι ούτε λίγο η δική σου ζωή.

Μπορείς απλά να κάθεσαι και να παρατηρείς.
Αδιάφορα...

Σαν σκλάβος.