Αναρωτιέμαι

Αναρωτιέμαι ειλικρινά αν υπάρχουν ακόμη σκεπτόμενοι άνθρωποι που να θεωρούν ότι θα μπορούσε ίσως και το ΚΚΕ να βρίσκεται στην συγκυβέρνηση ως "μοχλός πίεσης" όπως λένε.
Να κάθεται δηλαδή στο ίδιο τραπέζι με τους γνωστούς υπουργούς στο υπουργικό συμβούλιο και να συζητά εκτός των άλλων και με τους δύο Καμένους.
Να προβάλει αντιρρήσεις στους διάφορους νόμους αλλά να τους ψηφίζει στη Βουλή για να μην πέσει η κυβέρνηση και χαθεί το κελεπούρι για το λαό.
Να φωτογραφίζεται σε ακριτικά νησιά με φασίστες, επειδή έτσι "έτυχε" και να μην τρέχει τίποτα.
Να συζητά στις ομάδες εργασίας της κυβέρνησης το πως θα επιτευχθεί η ανάπτυξη με προσέλκυση επενδυτών, δηλαδή εκμεταλλευτών,  στους οποίους θα δοθούν "κίνητρα", αφού τι να κάνουμε, αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος "ανάπτυξης" της οικονομίας στον καπιταλισμό.
Αναρωτιέμαι ακόμη πόσο ολοφάνερο είναι στα μάτια των σκεπτόμενων  ότι π.χ. ο Δ.Καμένος(και σίγουρα και πολλοί άλλοι) συζητά αυτή τη σιγμή με διάφορους "ύποπτους κύκλους", από εκείνους που επεξεργάζονται διακυβερνήσεις και μίγματα πολιτικών.
Ακόμη πιο πολύ αν σκέπτονται ότι αυτοί οι κύκλοι δεν είναι π.χ. αδικημένοι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι ή φτωχοί αγρότες, αλλά οπωσδήποτε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που πασχίζουν να κερδίσουν κάτι εις βάρος ανταγωνιστών τους και φυσικά στην πλάτη του λαού.
Αναρωτιέμαι δηλαδή αν βλέπουν οι σκεπτόμενοι πως στην οικονομία της αγοράς, οι κυβερνήσεις και αυτοί που τις αποτελούν, δεν συζητούν με το λαό, αφού απλά δεν δουλεύουν για αυτόν και για τη δική του οικονομία. Συζητούν με εκείνους που αποτελούν αυτή την οικονομία της αγοράς. Στο λαό απλά ανακοινώνουν αυτά που συζήτησαν και αποφάσισαν "για το καλό της πατρίδας".

 Με απλά λόγια αναρωτιέμαι γιατί αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους βαθιά σκεπτόμενους, αρνούνται να δουν το προφανές και το ταξικό του πράγματος.
Οτι δηλαδή στον καπιταλισμό  και σε κάθε εκμεταλλευτική κοινωνία, στον κόσμο που χωρίζεται σε εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους δεν μπορεί να υπάρχει κοινό καλό και "καλό της πατρίδας".
Το καλό ταυτίζεται πάντα με το συμφέρον των από πάνω, γιατί απλά αν το καλό ήταν καλό για "όλους" και επομένως και για τους πολλούς, τους από κάτω, τότε θα ήταν αναγκαστικά κακό για τους λίγους, τους "από πάνω" που θα έπρεπε τότε να αρνηθούν τα πλούτη και την εξουσία τους, πράγμα φυσικά παράλογο σε εναν κόσμο άγριου ανταγωνισμού.
Βέβαια πολλοί πιστεύουν στη θεία φώτιση και στο φως που ξαφνικά θα φωτίσει τις σκοτεινές ψυχές και όλα θα αλλάξουν σαν από θαύμα.
Ευτυχώς κάποιοι άλλοι δεν πιστεύουν σε τέτοια.
Πιστεύουν μόνο στον αγώνα που δεν εχει τέλος.
Πιστεύουν μόνο στο ασταμάτητο ποτάμι της ζωής, στο ποτάμι των ανθρώπων που παλεύει να κινηθεί προς τα μπρός και που μέσα από χίλιες δυσκολίες πάντα βρίσκει τον τρόπο να σπρώξει τον κόσμο και να τον βγάλει από τον όποιο βούρκο.
Δεν πρέπει λοιπόν κανείς να αποφασίσει με ποια πλευρά θα πάει;;

Αναρωτιέμαι λοιπόν τελικά, αν βλέπουν κάποιοι οτι δεν γίνεται να είσαι και με το βούρκο που βαλτώνει τα πάντα και με αυτό το ποτάμι της ζωής, με τα καθαρά νερά που  διαλύουν τη σαπίλα, την  πετάνε στην άκρη και τρέχουν σαν ένα προς το μέλλον.

Ο "φίλος" κύριος Γιουνκέρ

Πρίν από λίγα χρόνια ο κύριος Γιουνκέρ έπαιζε το ρόλο του κακού.
Όλες οι αντιπολιτευόμενες πολιτικές δυναμεις τον έβλεπαν σαν εκπρόσωπο του κακού με πρώτο φυσικά τότε τον ΣΥΡΙΖΑ που πλειοδοτούσε σε δηλώσεις εναντίον του.

Φυσικά όλοι αυτοί, από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την ΝΔ, απέφευγαν να ξεκαθαρίσουν το ρόλο της ΕΕ πίσω από τον Ζ.Κ. Γιουνκέρ, τότε πρόεδρο του eurogroup, και ακόμη περισσότερο το ρόλο των ευρωπαικών μονοπολίων πίσω από την ΕΕ. Τότε έφταιγε ο Γιουνκέρ και μερικοί ακόμη κακοί.
Στούς όλους βέβαια δεν ανήκαν οι γνωστοί Λακεδαιμόνιοι του ΚΚΕ, που δεν σταμάτησαν να λένε πως δεν ήταν θέμα προσώπων αλλά του ίδιου του θεσμού της ΕΕ και του ρόλου που έπαιζε σαν μηχανή στήριξης των συμφερόντων των μεγάλων Ευρωπαικών εταιρειών σε βάρος των λαών.

Τότε ο κ. Γιουνκέρ φορούσε την σκληρή του μάσκα, έστελνε τελεσίγραφα και κουνούσε απειλητικά το δάχτυλο με δηλώσεις του τύπου "αν δεν εφαρμοστουν τα μέτρα θα περάσετε σε καθεστώς χρεοκοπίας κλπ".

Λίγο αργότερα ο κ. Γιουνκέρ άλλαξε θέση και σιγά σιγά ντύθηκε με άλλο ρούχο και έγινε "φίλος της Ελλάδας".
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβερνητική εξουσία, ειδαμε χαμόγελα, φιλικές χαιρετούρες, αγκαλιές και χαστουκάκια στον Α.Τσίπρα κι όλα ξεχάστηκαν αφού τη θέση του κακού την πήρε άλλος.
Φυσικά και πάλι οι γνωστές "ψύχραιμες πολιτικές δυνάμεις", στις οποίες ασφαλώς δεν συμπεριλαμβάνεται το  ΚΚΕ,  δεν έβγαζαν άχνα για το ρόλο της "Ευρώπης" στην οποία ανήκαμε και που κάθε τέτοια αμφισβήτηση θα ήταν τουλάχιστον αντιπατριωτική.
Ο Ζ.Κ.Γιουνκέρ ήταν πλέον σταθερά στην πλευρά των καλών και των φίλων χωρίς να χρειαστεί να έχει αλλάξει πολιτική αποψη. Το μόνο που είχε αλλάξει ήταν το ότι έλεγε και πάλι τα ίδια αλλά αυτή τη φορά με χαμόγελο και πολλή αγάπη.
Σήμερα ο Ζ.Κ.Γιουνκέρ ήρθε στην Ελλάδα και αυτή την ώρα μιλάει στην Ελληνική Βουλή. Μας λέει πόσο πολύ μας αγαπάει, πως είμαστε πυλώνας σταθερότητας και σίγουρα θα πει και 2-3 λέξεις συμπάθειας για τους 2 Έλληνες στρατιωτικούς που βρίσκονται στις Τουρκικές φυλακές.
Ο Α.Τσίπρας τον υποδέχτηκε με χαρά και τωρα τον κοιτάζει με εμπιστοσύνη ενώ  όλη η "αριστερή" του κυβέρνηση κρέμεται από τα λόγια του εκπροσώπου της ΕΕ.
Στο τέλος χωρίς αμφιβολία, τα ΜΜΕ θα πουν πως "μίλησε σαν Έλληνας"!

Έτσι για άλλη μια φορά η ΕΕ λούζεται στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ με δροσερό αριστερό νεράκι, ενώ το μαρτύριο αυτού του λαού συνεχίζεται και θα συνεχιστεί κάτω από το σιδερένιο χέρι και το άγρυπνο βλέμα των "εταίρων".
Κάποιοι θα μιλήσουν για υποκρισία και θα δώσουν στο αίσχος αυτό χαρακτηριστικά προσωπικά και ηθικά.
Κάποιοι άλλοι θα πουν απλά πως πρόκειται για business as usual.

Η αλήθεια σε κάθε περίπτωση, είναι πως σήμερα στην Ελλάδα και την Ελληνική Βουλή δεν βρέθηκε ο κ.Γιουνκερ αλλά τα τεράστια Ευρωπαικά Μονοπώλια. Το να βλέπει κανείς τον κ.Γιουνκερ ως Ζαν Κλώντ και να ξεχνα αυτό που είναι επί της ουσίας και αυτό που εκπροσωπεί, είναι βέβαια ένα τεράστιο  και συνήθως εσκεμμένο και πονηρό λάθος.  Το ίδιο πονηρό με το να προσπαθουν να μας πείσουν πως το άγαλμα Τρούμαν δεν είναι παρά ένα κοματι τσιμέντο ή ακόμα περισσότερο  ένα έργο τέχνης! Ο διάβολος και η μεταφυσική του φαίνεται πως έχουν πολλά ποδάρια...
Σήμερα λοιπόν και με τη βοήθεια της "φιλολαικής" μας κυβέρνησης, η ΕΕ και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ήρθαν και μας στρογγυλοκάθησαν ακόμα πιο βαριά στο σβέρκο. Έχουν γι αυτό κάθε λόγο να χαμογελούν και αυτοί και οι εδω συνεργάτες τους.

Εχει μια αξία να το ξέρουν αυτοί που και πάλι είναι έτοιμοι να υποκύψουν στη γοητεία των χαμόγελων και του συναισθήματος, ξεχνωντας την ουσία που μερικές φορές βγάζει μάτι.

Το συλλογικό

Υπάρχουν στιγμές που καταλαβαίνει κανείς καλύτερα ότι δεν έχει νόημα το να ζεις για τον εαυτό σου σαν ένας άνθρωπος ξεχωρισμένος από τους άλλους. Κάποιοι αυτό το ξέρουν καλύτερα, αλλά όλοι οι "από κάτω", το μαθαίνουμε κάθε μέρα από την πραγματικότητα.

Χθες δυο φοιτητές, δυο παιδια μας και συντροφοί μας σύρθηκαν με χειροπέδες στα Δικαστήρια γιατί επιχείρησαν μαζί με μια ολόκληρη διαδήλωση την οποία προσπαθούσαν να προστατεύσουν να κατεβάσουν συμβολικά το άγαλμα του Τρούμαν, του προέδρου των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, των Ναπάλμ στο Γράμμο και το Βίτσι και της εισβολής στην Κορέα, ενώ στη συνέχεια συγκρούστηκαν και χτυπήθηκαν άγρια από τα ΜΑΤ.

Η αλήθεια είναι ότι δεν σύρθηκαν μόνο αυτοί στα Δικαστήρια , γιατι χθες δεν συγκρουστηκαν και δεν χτυπήθηκαν μόνο αυτοί. Ολοι μας χτυπηθήκαμε, όλοι εμείς κάναμε όσα έκαναν γιατι για όλους εμας τα έκαναν.
Όλοι μας βρεθήκαμε κατηγορούμενοι, ολοι εμείς και ο αγώνας που κάνουμε.

Χθές στην Ευελπίδων είδαμε το συλλογικό ολοζώντανο μπροστά στα μάτια μας.
Από τη στιγμή που πήγαμε εκεί, ως την ώρα που έφεραν τους δυο συντρόφους μας. Από τις στιγμές που φωνάζαμε συνθήματα μέχρι την ώρα που αφέθηκαν ελεύθεροι μέσα σε χειροκροτήματα, για να δικαστούν όμως ξανά στις 25 του μήνα το νοιώσαμε πως ηταν εκεί.

Το πήραμε και το βάλαμε μέσα μας. Μαζί με τα ακριβά και τα πολύτιμα μας. Στην καρδιά και το μυαλό μας.
Κι όσο περνάει ο καιρός το σφυρί της πραγματικότητας θα το κτυπάει και θα το σπρώχνει πιο βαθιά.
Μέχρι το σημείο που να καταλαβαίνουμε πως όταν κινδυνεύει ένας από μας όλοι μας κινδυνεύουμε.
Και τότε να κάνουμε ό,τι γίνεται κι ό,τι δε γίνεται για να τον βγάλουμε από τον κίνδυνο. Όπως ο ένας τους όλους, έτσι κι οι όλοι τον έναν.

Συλλογικά.

Πυραυλική επίθεση στη Συρία από ΗΠΑ-Αγγλία-Γαλλία - Πιο κοντά σε γενικευμένη σύγκρουση

Επίθεση με πυραύλους από τρεις μεγάλες δυνάμεις δέχτηκε χθές η Συρία.
ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία, χωρίς να έχουν πριν την έγκριση κάποιου διεθνούς οργανισμού όπως ο ΟΗΕ, ή για να το πούμε πιο πραγματικά γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια το τι μπορεί να λεει η διεθνής κοινότητα και οι οργανισμοί της, έκαναν την επίθεση σε μια ανεξάρτητη χώρα δήθεν για να απαντήσουν στη χρήση χημικών που ανακάλυψαν πως έκανε ξαφνικα η κυβέρνηση Άσαντ "εναντίον του λαού της"!

Δε χρειάζεται να πούμε ότι η υποτιθέμενη χρήση χημικών δεν επιβεβαιώθηκε, ενώ είναι ενδεικτικό ότι οι πύραυλοι των τριών εκτοξεύτηκαν το πρωί του Σαββάτου όταν την ίδια μέρα έφταναν στη Δαμασκό οι ερευνητές του ΟΑΧΑ(διεθνής οργανισμός που ερευνά τη χρήση χημικών) για να δούν επί τόπου το άν έγινε πράγματι χρήση χημικών!

Η δολοφονική επίθεση αυτή εναντίον του λαού της Συρίας νομιμοποιεί στην πράξη επιθέσεις από μια ή περισσότερες χώρες εναντίον άλλων, χωρίς να χρειάζεται να τηρηθούν διαδικασίες που ακολουθούνταν παλιότερα, για να τηρούνται έστω τα προσχήματα και αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν "διεθνή νομιμότητα".
Θυμίζουμε τις "έρευνες" για χημικά που είχαν γίνει πριν την επίθεση στο Ιράκ που αν και το αποτέλεσμά τους ήταν από πριν αποφασισμένο, όπως αποδείχτηκε αργότερα, τουλάχιστον είχαν γίνει έστω προσχηματικά.
Αυτό που έγινε τώρα ήταν πρώτα η επίθεση με πυραύλους και κατόπιν η ενημέρωση οργανισμων και κρατών.

Έχει ενδιαφέρον βέβαια ότι καμία από τις χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ούτε και η Ελλάδα, δεν καταδίκασε ανοιχτά την επίθεση, ενώ ακόμη και η καταδίκη από Ρωσία και Κίνα ήταν μάλλον χλιαρή.
Να πούμε πως χθες δεν χτυπήθηκαν ρωσικές εγκαταστάσεις.

Το ζήτημα όμως είναι ότι αυτή η νέα γκακστερική πυραυλική επίθση φέρνει πιο κοντά μια πιο γενικευμένη σύγκρουση ισχυρών κρατών στην περιοχή με θύματα φυσικά πάντα τους λαούς της.
Είναι ενδεικτικό ότι στην επαρχία της Γούτα, όπου υπάγεται η πόλη Ντούμα που βρίσκεται βόρειοανατολικά της Δαμασκου(σαν προάστειό της σχεδόν), ο πληθυσμός το 2013 ήταν 2εκ. άνθρωποι ενώ τώρα έχουν απομείνει 400000!
Τόσο καλό έχουν κάνει στο λαό της Συρίας οι "προστάτες" του ιμπεριαλιστές.

Είναι καθαρό βέβαια ότι ο λαός της Συρίας, και όχι μόνο, έχει αηδιάσει με την εμπλοκή τόσων ξένων στρατών στη χώρα του που ισχυρίζονται ότι βρίσκονται εκεί για να τον στηρίξουν, ενώ τον δολοφονούν και τον ξεσπιτώνουν.

Στα μάτια όσων μπορούν να δουν καθαρά και χωρίς φόβο, οι επιθέσεις αυτές ξεσκεπάζουν το ρόλο χωρών όπως οι ΗΠΑ, Αγγλίας, Γαλλίας, Γερμανιας, Τουρκίας κλπ, αλλά και της Ρωσίας που βέβαια κάνουν όσα κάνουν για δικούς τους λόγους και δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
Ευτυχώς παρά την φοβερή προπαγάνδα περί "δολοφόνου δικτάτορα Άσαντ", πολλοί σε όλο τον πλανήτη αναρωτιούνται τι δουλειά έχουν τα βομβαρδιστικά και οι στρατοί των ΗΠΑ και της παρέας τους στη Συρία για να αντιμετωπίσουν την κυβέρνηση της Συρίας, που ό,τι κι αν λέγεται, έχει τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.
 Όλοι ξέρουν επίσης ότι όλη αυτή η δολοφονική δράση των ξένων στρατών όχι μόνο δεν απομακρύνει αλλά συσπειρώνει το λαό της Συρίας γύρω από την κυβέρνηση και εναντίον των εισβολέων Αμερικανών, Ευρωπαίων ή Τούρκων που αρπάζουν κομμάτια από τη χώρα τους.

Μεγάλα συλλαλητήρια από το ΚΚΕ

Στην Ελλάδα με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, έγιναν αυτές τις 2 μέρες μεγάλες διαδηλώσεις και πορείες στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις στέλνοντας μήνυμα πως ο λαός δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια και καλώντας και τους άλλους λαούς να αντιδράσουν.
Ειδικά στην Αθήνα είχαμε δυο πολύ μεγάλα συλλαλητήρια και πορείες στην Αμερικάνικη πρεσβεία την Παρασκευή και το Σάββατο.
Το ΚΚΕ κάλεσε το λαό σε ξεσηκωμό και εδειξε για άλλη μια φορά ότι θα συνεχίσει να τους χαλάει το γλυκό της σιωπηλής συναίνεσης και θα μπαίνει μπροστά στον αγώνα ενάντια στον πόλεμο και την καταστροφή.

Οι αντιδράσεις των άλλων κομμάτων ήταν ενδεικτικές του ρόλου τους.
Η ΝΔ είπε σχεδόν με ακρίβεια ό,τι είχε πει ο Ντ.Τράμπ καταδικάζοντας τη χρήση χημικών που δεν αποδείχτηκε και θεώρησε την επίθεση αναπόφευκτη και απαραίτητη για την αποτροπή ενεργειών όπως αυτή του Άσαντ!
Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε μεν ότι τα όπλα δεν είναι λύση, όμως δεν είπε λέξη στην "ενημέρωση" που έγινε από το ΝΑΤΟ στην ανακοίνωση του οποίου λέγεται ότι και οι 29 χώρες στηρίζουν την επίθεση. Είναι βέβαια ψέμματα τα όσα είπε η κυβέρνηση ότι δεν συμμετείχε στην επίθεση, αφού είναι γνωστό ότι ειδικά η Κρήτη και οι εκεί εγκαταστάσεις των ΗΠΑ βρίσκονται σε πλήρη δραστηριότητα για να υποστηρίξουν τις πολεμικές ενέργειες εναντίον της Συρίας.
Οι αντιδράσεις των παλιών και νέων ΠΑΣΟΚ ήταν κυριολεκτικά "μ' άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε. Καμιά καταδίκη της γκακστερικής επίθεσης και ευχολόγια για διπλωματική λύση.
Ουσιαστικά όλα αυτά τα κόμματα που συμμετείχαν και στις τελευταίες κυβερνησεις, στο βαθμό που δεν θέλουν να δουν το ρόλο του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών, και τους θεωρούν φίλους, συμμάχους και συνεργάτες, όσο κι αν θεωρητικά μιλούν γενικά εναντίον του πολέμου και υπερ της ειρήνης, στην πράξη ταυτίζονται παρά τις διαφορές που φαίνεται να έχουν.
Με τη στάση τους αυτή το μόνο που κάνουν είναι να μπλέκουν την Ελλάδα και το λαό της σε σοβαρές περιπέτειες, για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και επιχειρηματικότητας που εκφράζουν.
Η ΝΔ μίλησε χθες για "γαιοπολιτικό κεφάλαιο" το οποίο πρέπει να στοχεύσουμε! Δηλαδή αν ο πόλεμος φέρνει κέρδη τότε  θα πρέπει να είναι κανείς ευέλικτος. Τόσο φιλειρηνικοί είναι.
Ειναι βεβαια σωστό ότι στον πόλεμο υπάρχουν κέρδη. Για αυτό αλλωστε γίνονται οι πόλεμοι. Το ερώτημα όμως είναι κέρδη για ποιούς. Εννοείται πως οι λαοί δεν έχουν να κερδίσουν παρά μόνο φρίκη, θάνατο και καταστροφή.