Το "ΟΧΙ σε όλα" ΚΚΕ

Λένε πολλοί ότι αυτά τα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ ήταν μια μόνιμη άρνηση ακόμη και σε σημεία που δεν υπήρχε λόγος να είναι αρνητικό.
Αυτό, εκτός από το ότι αποτελεί απαραίτητο κομάτι της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ, λέγεται  και από Αριστερούς ψηφοφόρους καλοπροαίρετα,
Είναι όμως έτσι;
Για να μην κλέβουμε πολύτιμο χρόνο θα αναφερθούμε σε ένα από τα βασικά θέματα πάνω στο οποίο χτίστηκε η προπαγάνδα "το ΟΧΙ σε όλα ΚΚΕ". Και μιλάμε βέβαια για το θέμα της απλής Αναλογικής.
Το καλοκαίρι του 2016 ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε για ψήφιση νομοσχέδιο για αλλαγή του εκλογικού νόμου και την καθιέρωση όπως έλεγε της "Απλής αναλογικής".
Το ΚΚΕ τότε είχε τοποθετηθεί λέγοντας πως απορρίπτει τη λογική της κυβερνησης ότι " οι δυνάμεις που τάσσονται υπέρ του σχεδίου νόμου υπηρετούν  την πρόοδο, ενώ όσοι την απορρίπτουν ή την κατακρίνουν, ταυτίζονται με τη συντήρηση" και υποστήριξε ότι το θέμα του εκλογικού νόμου δεν μπορεί να ΄δωσει λύση σε καίρια προβλήματα του λαού.
Στις λεπτομέρειες όμως ψήφισε συνολικά "παρών", ενώ στις χωριστές ονομαστικές ψηφοφορίες καταψηφισε το άρθρο 3 που περιείχε την διατήρηση του ορίου του 3%, ενώ ψήφισε υπέρ στο άρθρο 1 που καταργούσε το μπόνους των 50 εδρών και το άρθρο 2 που έδινε δικαίωμα ψήφου στα 17.
Η διατήρηση του ορίου 3% σύντομα σημαίνει ότι ενα κόμμα που θα έπαιρνε π.χ. 2,9% ενώ θα δικαιούταν να κερδίσει 10 έδρες στη Βουλή, απλά θα έμενε με μηδέν έδρες εκτός Βουλής. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση αυτό που λέμε γνήσια αποτύπωση της Λαικής θέλησης και ψήφου στον αριθμό των αντιπροσώπων στο Κοινοβούλιο, πράγμα που είναι και το ζητούμενο.
Δεν επρόκειτο λοιπόν για "Απλή Αναλογική" όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά για μια "αναλογικότερη" ενισχυμένη αναλογική.
Και τότε βέβαια, αλλά ακόμη περισσότερο τώρα που πολλοί δεν θυμούνται ακριβώς τι είχε συμβεί, λεγόταν ότι το ΚΚΕ για άλλη μια φορά "διάλεξε το δρόμο της στείρας άρνησης". Μάλιστα...
Τι εκανε όμως το ΚΚΕ;
Αυτό που έκανε ήταν αυτό που κάνει πάντα.
Υπερψήφισε εκείνα τα σημεία που ήταν θετικά για το λαό.
Δηλαδή ψήφισε υπέρ στην κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών αλλά και στο δικαίωμα ψήφου στα 17. Επίσης υπερψήφισε το άρθρο που ζητούσε να ισχυσει ο νόμος από τις επόμενες εκλογές αν συγκέντρωνε 200 ψήφους.
Καμιά σχεση λοιπόν με στείρα άρνηση.

Και τότε και πάντα το ΚΚΕ αυτό που κάνει είναι να τοποθετείται θετικά σε οποιοδήποτε μέτρο είναι έστω και ελάχιστα θετικό για τα δικαιώματα του λαού, ακόμη κι αν διευρύνει με κάποιο τρόπο κάποιο δικαίωμα, ακόμη κι αν προσθέτει έστω και λίγα ευρώ στο λαικό εισόδημα.
Ανάλογη στάση κράτησε το ΚΚΕ στην διαδικασία ψήφισης της Συνταγματικης Αναθεώρησης όπου καταψήφισε τα άρθρα που θεώρησε ότι βρίσκονται σε αντιδραστική κατεύθυνση ενώ υπερψήφισε κάποια άρθρα που είχαν θετικό περιεχόμενο.
Π.χ.   Άρθρο 22 παρ. 1 : Αναγνώριση ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία, ανεξάρτητα από ηλικία.
- Άρθρο 22 παρ. 4: Αναγνώριση ότι η επίταξη υπηρεσιών απαγορεύεται ως μέτρο αντιμετώπισης των συνεπειών απεργίας.
- Άρθρο 33 παρ. 2: Κατοχύρωση του πολιτικού όρκου για την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας.
- Άρθρο 59 παρ. 1: Κατοχύρωση του πολιτικού όρκου για την ορκωμοσία των βουλευτών.
- Άρθρο 59 παρ. 2: Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου των αλλόθρησκων βουλευτών, στην κατεύθυνση της κατοχύρωσης του πολιτικού όρκου.
- Άρθρο 73: Καθιέρωση λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.  κλπ.

Παρά τα όσα λέγονται λοιπόν είτε από ολοφάνερη πονηριά κάποιων που έχουν κάθε λόγο να συκοφαντούν το ΚΚΕ είτε εξ αιτίας λειψής πληροφόρησης, η αλήθεια πολλές φορές μιλάει από μόνη της.


Στόχος βέβαια της παραπληροφόρησης από την προπαγάνδα ΣΥΡΙΖΑ είναι να δείξουν στους Αριστερούς ψηφοφόρους μια εικόνα του ΚΚΕ που να είναι γεμάτη παραλογισμό τέτοιον που να μοιάζει και με μίσος ακόμη για την "κυβέρνηση της Αριστεράς". Τους λένε έτσι με έναν υπόγειο τρόπο ότι ακόμη κι αν  υπάρχουν σοβαροί λόγοι να στραφεί κάποιος στο ΚΚΕ θα πρέπει να ξέρει ότι στρέφεται προς "παράλογους" που βλέπουν με εχθρότητα την Αριστερά!
Καμιά σχέση με την αλήθεια!

Η αλήθεια είναι ότι κάθε αριστερός άνθρωπος που με πόνο ψυχής είδε τον ΣΥΡΙΖΑ να σαρώνει ό,τι ήταν αριστερό, αντιιμπεριαλιστικό, ανατρεπτικό, αληθινά και βαθια προοδευτικό, πραγματικά φιλολαικό και δημοκρατικό, δεν έχει κανένα λόγο να του χαρίσει την ψήφο του. Πόσω μάλλον όταν μπορεί να την δώσει στο ΚΚΕ, το κόμμα που εκφράζει με τον πιο πλήρη τρόπο το  όραμα για έναν καλύτερο και πραγματικά δίκαιο κόσμο με το λαό στο επίκεντρο.
Αυτοί που βλέπουν αυτό που έγινε αυτά τα 4 χρόνια, δηλαδή το άνοιγμα του δρόμου από τον ΣΥΡΙΖΑ για την έφοδο της ΝΔ ακόμη και προς την αυτοδυναμία, δεν μπορεί παρά να θέλουν να τιμωρήσουν τον φταίχτη.

Είναι αυτοί που αργά αλλά σταθερά καταλαβαίνουν το πιο απλό πράγμα.
Οτι η θέση των Αριστερών είναι στο πλευρό του ΚΚΕ.

Το βήμα- Ας τους τρομοκρατήσουμε

Τα πράγματα είναι απλά.
Ας διαλέξουμε με ...σύνεση και σωφροσύνη μακριά από ακρότητες.
Τα όνειρα μπορούν να περιμενουν λίγο, ή μάλλον κι άλλο λίγο. Τώρα(για άλλη μια γ... φορά) ας βάλουμε μπροστά τη λογική...

Tι είναι καλύτερο;
Η μάλλον τι δεν είναι χειρότερο; Η μάλλον... τι είναι καλύτερο μη χειρότερο του τελείως χειρότερου;
Η τέλος πάντων ρε παιδί μου τι είναι καλυτεροχειρότερο του χειροτεροκαλύτερου εντελώς χειρότερου;
Μπερδεύτηκε κανείς;
Αν ναι ο σκοπός έχει επιτευχθεί. Όσο πιο μπερδεμένος τόσο καλύτερα.
Πας στην κάλπη, ρίχνεις με μισή καρδιά και βρίζοντας  μια ψήφο να παει στο καλό σ'ένα από τα δύο μηχειρότερα κόμματα και ύστερα κάνεις την προσευχή σου και περιμένεις... τα χειρότερα.


Παντως εδώ που τα λέμε από τους δυο χειρότερους ο ένας δεν μπορεί παρά να είναι λίγο λιγότερο χάλια από τον άλλο που είναι εντελώς χάλια. Το ζητούμενο μαλιστα είναι ότι σ'αυτή την τερμα χάλια λογική άλλοι δείχνουν ΝΔ και άλλοι ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε όλα καλά... αφού όλα χάλια.

Το καλό βέβαια ειναι ότι όλοι συμφωνούν ότι και οι δύο είναι χάλια!
Το κακό είναι ότι "οι πολλοί" τους ψηφίζουν... και αυτοκτονούν.

Πράγματι λοιπόν πηγαίνοντας μια ζωή, μια με τα νερά της μιας λογικής και μια με τα νερά της άλλης, αφού και οι δύο μπάζουν νερά από παντού, μπορεί να καταλήξεις ότι ένας από τους 2 είναι προτιμότερο χάλι.
Δείχνει ρε παιδί μου έναν κάπως προτιμότερο και πιο ανώδυνο τρόπο.
Ανάμεσα στη στρυχνίνη και το κυάνιο κάποιο θα πρέπει να είναι λίγο πιο γλυκό, δε μπορεί...
Δεν είναι λογικό να ζητάς τον πιο ανώδυνο τρόπο να... τελειώσεις το μαρτύριο;

Είναι ίσως "λογικό" αν το ζήτημα είναι το πως θα πεθάνουμε.
Το ζητούμενο είναι ένα και μόνο: Το πως θα ζήσουμε!

Δεν γίνεται να δεχόμαστε να διαλέξουμε το ποιος είναι πιο ανώδυνος και λιγότερο εξευτελιστικός τρόπος για να γονατίσουμε, αλλά το πως θα σταθούμε με αξιοπρέπεια όρθιοι και θα παλέψουμε.
Δεν γίνεται να δεχόμαστε και πάλι να βρούμε τον προτιμότερο τρόπο για να θάψουμε τα όνειρά μας για έναν πραγματικά όμορφο και δίκαιο κόσμο που να μας αξίζει και μας αναλογεί.
Δεν είναι δυνατόν διαρκώς να στριμωχνόμαστε στο δικό τους άθλιο κουτί αντί να βάζουμε μπροστά  το δικό μας στόχο, τις δικές μας ανάγκες, το δικό μας κόσμο, το δικό μας όνειρο.

Δε γίνεται να δεχόμαστε πως είναι τάχα ανέφικτο να ζήσουμε μια ανθρωπινότερη ζωή τη στιγμή που ο άνθρωπος έχει κάνει τεράστια άλματα στην εξέλιξη του σε όλους μα όλους τους τομείς, τέτοια που θα μπορούσαν να του εξασφαλίσουν τα πάντα.
Δεν γίνεται να μη θυμώνουμε που αυτά τα τεράστια άλματα τα απολαμβάνουν ελάχιστοι ενώ όλοι οι άλλοι μαθαίνουν πως να διαλέγουν το πιο ανώδυνο ...άλμα στο γκρεμό.
Δεν γίνεται να μην θέλουμε να εκφράσουμε το θυμό μας και στην κάλπη απορρίπτοντας όσους κυβέρνησαν αυτά τα χρόνια.

Είναι απλό.
Ο κόσμος εξελίσσεται κάθε μέρα και με τη δική μας δουλειά. Κάθε λεπτό η επιστήμη, η έρευνα, η τεχνολογία, η παραγωγή αγαθών, ο συλλογικά σκεπτόμενος ανθρώπινος εγκέφαλος κάνει άλλο ένα βημα προς τα μπρός.
Γιατί λοιπον να δεχτούμε η ζωή μας να πηγαίνει  όλο και πιο πίσω;

Ας κοιτάξουμε καθαρά.
Από τη μια μεριά βρίσκονται όλοι αυτοί που  τσάκισαν τις ζωές μας όλα αυτά τα χρόνια και τώρα παριστάνουν τη φωνή της λογικής και της σύνεσης. Είναι τα κόμματα που κυβέρνησαν ή στήριξαν κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ(τωρα ΚΙΝΑΛ...),ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ.
Ας τους τιμωρήσουμε πετώντας στα σκουπίδια τα ψηφοδέλτιά τους!

Από την άλλη είναι το κόμμα που ποτέ δεν έκρυψε την αλήθεια όποια κι αν ήταν.
Που μπήκε μπροστά σε όλους τους αγώνες μέχρι και τώρα. Που δε σταμάτησε στιγμή να τους ξεσκεπάζει στη Βουλή και να φωτίζει τα άθλια ψέματα τους, που έκαναν το μαύρο άσπρο.
Είναι το ΚΚΕ, το κόμμα που σε κάθε βημα που κάνει κοιτάζει στα μάτια τους απλούς ανθρώπους της δουλειάς και την ίδια στιγμή κοιτάζει στα μάτια χωρίς κανένα δεος το όραμα ενός άλλου καλύτερου και δικαιότερου κόσμου.!
Ενός κόσμου που τον πλησιάζει, τον σχεδιάζει με κάθε λεπτομέρεια, που βαδίζει προς αυτόν με πίστη στο λαό και καταθέτει τη δική μας πρόταση εξουσίας βάζοντας εδώ και τώρα φράγμα αγώνα σε κάθε πολιτική που γκρεμίζει τη ζωή μας!
Είναι το ΚΚΕ που παλεύει για μια πραγματικότητα που δεν είναι καθόλου μακριά μας αν πιστέψουμε σ' αυτήν και στη δύναμή μας.

Απέναντι στην αθλιότητα και τη φτώχεια του "μή χειρότερου" βρίσκεται η δική μας δύναμη να αλλάξουμε τον κόσμο.
Ας κάνουμε το βήμα χορεύοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία!

Ας βαδίσουμε με πίστη ρίχνοντας στην κάλπη το ψηφοδέλτιο με το σφυροδρέπανο.
Ας τους τρομοκρατήσουμε ψηφίζοντας ΚΚΕ!
Αυτή τη φορά ΕΜΕΙΣ ο λαός ψηφίζουμε ΕΜΑΣ!

Εφυγε ο σ.Δημήτρης Χριστόφιας- Ο επικήδειος του γυιού του Χρίστου

Έφυγε ο Δημήτρης Χριστόφιας.
Έφυγε ένας σύντροφος.
Τα λόγια περισσεύουν.
Άλλωστε τα είπε όλα στον συγκλονιστικό του επικήδειο ο γυιός του Χρίστος Χριστόφιας.






«Κλαίνε για σένα σήμερα όλοι αυτοί που τίμησες όσο ζούσες.

Οι συντρόφοι σου, οι καρντάσιηες σου, οι γιολντάσιηες σου, οι εργάτες πάνω στις σκαλωσιές, οι αρκάτες, οι τεχνίτες, οι υπάλληλοι, οι φοιτητές, οι μαθητές, οι κουρασμένοι της δουλειάς, ο κόσμος της δουλειάς. Οι άνθρωποι των τεχνών, των γραμμάτων, του πολιτισμού. Οι απλοί και ταπεινοί κλαίνε για σένα. Καρφιτσώνουν σήμερα το δάκρυ τους στο πέτο σου, το τελευταίο και το μεγαλύτερο παράσημο.

Κλαίνε για σένα σήμερα όλοι αυτοί που πάλεψες μαζί τους, που αγωνίστηκες μαζί τους, που γέλασες μαζί τους, που έκλαψες μαζί τους.

Κλαίνε για σένα σήμερα όλοι αυτοί που πορεύτηκες μαζί τους. Όλοι αυτοί που βάδισες μπροστά μαζί τους.

Φεύγεις όπως ήρθες. Με τα χέρια καθαρά. Έντιμος, αξιοπρεπής και ακέραιος ως το τέλος.

Με το μέτωπο ψηλά. Γιατί σαν κομμουνιστής και σαν άνθρωπος έκαμες το καθήκον σου.

Μια ολόκληρη ζωή σε ταλαιπωρούσαν τα προβλήματα υγείας. Αλλά δεν το έβαζες κάτω. Με τη μάνα μας, βράχο ακλόνητο δίπλα σου, πάλευες και χαμογελούσες. Ήταν ανάξια πλερωμή η αρρώστια που σε βασάνισε μέχρι το τέλος.

Να πας στο καλό και να μείνεις ήσυχος. Αφήνεις πίσω σου, σαν καλός ζευγάς, χιλιάδες.

Εμείς, τα παιδιά σου, θα κουβαλούμε πάντοτε μαζί μας το επίθετο σου. Αλλά θα ξέρουμε ότι αυτό δεν σημαίνει τίποτε, αν δεν τιμούμε το όνομα που αφήνεις πίσω σου. Ο Δημήτρης του αγώνα για την Κύπρο, για το Κόμμα, για τους εργαζόμενους, για τη νεολαία, για το λαό, για τον πολιτισμό, για την ειρήνη, για την αδελφοσύνη.

Δεν ήσουν ο σύζυγος και ο πατέρας που μας επέβαλλε. Ήσουν ο άνθρωπος που μας έκανε να πιστέψουμε. Ο άνθρωπος που μας έκανε να πιστέψουμε βαθιά και αληθινά στις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά, τα ευγενέστερα που γέννησε ποτέ ο ανθρώπινος νους.

Ήσουν αυτός που, μαζί με τη μάνα μας, μάς έμαθες πρώτα και πάνω από όλα να είμαστε ανθρώποι. Μας έμαθες να δίνουμε, όχι να αρπάζουμε. Μας έμαθες να αγαπούμε, όχι να χρησιμοποιούμε. Μας έμαθες να κοιτάζουμε τίμια κατευθείαν στα μάτια τους ανθρώπους, ούτε ψηλά, ούτε χαμηλά. Μας έμαθες να είμαστε αγωνιστές μέσα στη ζωή.

Είχες πάντα πολλές υποχρεώσεις, πολλά πράγματα να κάνεις και λίγη ώρα για να μας αφιερώσεις. Όμως εκείνη τη λίγη ώρα την έκανες να αξίζει για μια ζωή. Γιατί όσα σκαλιά και αν ανέβηκες, έβρισκες πάντα τον χρόνο και τη διάθεση όχι να μιλάς μαζί μας, αλλά να μας ακούς. Να συζητάς μαζί μας και για τα πολιτικά και για τα κομματικά και για τα προσωπικά μας. Να μας πειράζεις, ήσουν ένα μεγάλο πειραχτήρι. Ήξερες να απολαμβάνεις μαζί μας μια ωραία ταινία, ένα όμορφο ποίημα, ένα καλό θεατρικό έργο, μια όμορφη συναυλία.

Μας δίδαξες την αγάπη γιατί ήξερες και εσύ ο ίδιος να αγαπάς. Αγαπούσες τους ανθρώπους, τη ζωή, αγαπούσες τη φύση. Όποτε μπορούσες φρόντιζες να περιποιηθείς το περβόλι σου και την αυλή σου, ήσουν περήφανος για τη σοδειά σου. Προσκαλούσες ανοιχτόκαρδα κάθε φίλο για να του μαγειρέψεις εσύ ο ίδιος, ήταν ο δικός σου τρόπος να δείξεις την αγάπη σου.

Μια από τις τελευταίες φορές που σε είδαμε να χαμογελάς με την καρδιά σου ήταν όταν σε τίμησαν οι συγχωριανοί σου, το σωματείο Δίκωμο ’74.

Το Δίκωμο ήταν η αφετηρία σου και εμείς ξέρουμε πόσο έκαιγε τα σωθικά σου ο πόθος της επανένωσης, ο πόθος το Δίκωμο να γίνει ξανά ο προορισμός σου.

Έφυγες από το Δίκωμο τη μέρα του πραξικοπήματος με τη μάνα μας με τα ρούχα που φορούσατε και τη Μαριάννα 40 ημερών μωρό. Και μόνο κοίταξες κατάματα αυτούς που σας σταμάτησαν με τα καλάσνικωφ. Τους κοίταξες κατάματα και αυτοί κατέβασαν τα όπλα. Ο ίδιος μας εκμυστηρεύτηκες ότι χρόνια αργότερα ένας από αυτούς στάθηκε μπροστά σου και με δάκρυα στα μάτια σε ρώτησε: «Θα με συγχωρέσεις ποτέ;». Και εσύ τον φίλησες και του είπες: «Μακάρι να το έκαμναν όλοι τούτο που κάμνεις εσύ τωρά».

Αυτός ήσουν παπά μας. Ένας άνθρωπος λεβέντης, που δεν υποχωρούσε, που δεν λύγιζε. Ένας άνθρωπος που ήξερε να αγαπά και να συγχωρεί.

Η τιμιότητα σου ήταν αγκάθι για πολλούς. Για εμάς είναι η περηφάνια μας.

Η πίστη σου στην ιδεολογία μας ήταν εμπόδιο για πολλούς. Για εμάς είναι η φλόγα που θα μας δίνει πάντα το παράδειγμα.

Ήσουν ένας καλός ακροατής, άκουγες και ζύγιζες, είχες όμως και αποκρυσταλλωμένη άποψη. Και όταν λαμβάνονταν οι αποφάσεις έμπαινες πάντα μπροστά για να τις υλοποιήσεις, όποια άποψη και αν είχες εσύ προσωπικά.

Αγαπούσες πολύ και βαθιά τη νεολαία. Είχες πάντα στην έννοια σου την ΕΔΟΝ, είχες πάντα ως προτεραιότητα σου τους νέους ανθρώπους από κάθε αξίωμα που πέρασες. Εξάλλου με κάθε ευκαιρία έκλεβες χρόνο για να βρεθείς με τους νέους, για να συζητήσεις με τους νέους, για να τους αφουγκραστείς.

Αγαπούσες πολύ και βαθιά την Κύπρο και τους ανθρώπους της. Το σύνθημα «οι τούρκοι της Κύπρου δεν είναι εχθροί μας, οι Τούρκοι της Κύπρου είναι αδερφοί μας» ήταν για σένα ευαγγέλιο. Δεν είχες απλώς σχέσεις με τους προοδευτικούς τουρκοκύπριους. Είχες δεσμούς, συντροφικούς, φιλίας και αδελφοσύνης.

Αντίκριζες τον κυπριακό λαό στην ολότητα του. Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένηδες και Λατίνους. Έφυγες με τον καημό της μοιρασμένης μας πατρίδας. Ο καημός σου είναι ο όρκος μας. Θα συνεχίσουμε κάθε ώρα, κάθε μέρα, να παλεύουμε, όλο και πιο πολύ, όλοι και πιο πολλοί για να ενώσουμε τον τόπο μας και το λαό μας. Να΄σαι βέβαιος.

Αντίκριζες την εργατική τάξη ενιαία. Και αγωνιζόσουν γι΄αυτήν σε κάθε γωνιά της γης, ο διεθνισμός ήταν βασικό συστατικό της δράσης σου.

Συγκινήσουν εύκολα, δάκρυζες συχνά. Αυτό υποδείκνυαν πολλοί ειρωνικά.

Είναι αλήθεια. Βούρκωνες όταν θυμόσουν τους παλιούς συντρόφους. Τον Εζεκία, τον Πουμπουρή, τον Κουρτελλάρη, τον Κατσούρα, τον Δημητριάδη.

Όταν μιλούσες για τον Χαρίλαο Φλωράκη.

Όταν αναφερόσουν στον Οζγκιέρ Οζγκιούρ.

Όταν θυμόσουν εκείνη τη συναυλία με τη Μαρία Δημητριάδη.

Όταν άκουγες τη φωνή του Καζαντζίδη στο «να σου δώσω μια να σπάσεις αχ βρε κόσμε γυάλινε».

Όταν μιλούσες για τη Σοβιετική Ένωση. Για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Όταν άκουγες Ρίτσο, Ναζίμ Χικμέτ, Λειβαδίτη, Ανθία, Πιερίδη και Λιασίδη.

Όταν συναντούσες ανθρώπους και σου έλεγαν τα προβλήματα τους.

Όταν άκουγες τα παιδιά σου να τραγουδούν στα οικογενειακά τραπέζια.

Όταν έβλεπες τα εγγόνια σου να κάνουν τα πρώτα τους βήματα.

Δάκρυζες παπά μας γιατί παρέμεινες άνθρωπος, καλοσυνάτος και ευαίσθητος. Αυτή είναι η πιο μεγάλη κληρονομιά που μας αφήνεις.

Να πας στο καλό παπά μας. Να ξεκουραστείς και να ησυχάσεις.

Εμείς, τα εγγόνια της πλύστρας, θα το έχουμε τιμή μας τζιαι καμάρι μας.

Εμείς θα μιλούμε πάντα περήφανα για το πώς η ανάγκη έγινε η Ιστορία. Και δεν θα αφήσουμε την Ιστορία να γίνει σιωπή.

Και τώρα, και πάντα».

Γεωτρήσεις σκληρής αλήθειας- Για ποιον χτυπάει η καμπάνα;

Τη στιγμή που οι κυβέρνηση και οι άλλοι μνηστήρες της κυβερνητικής εξουσίας, καθησυχάζουν το λαό σε ό,τι αφορά τις οξυμένες προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας τις τελευταίες μέρες και εβδομάδες, ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι με απρόβλεπτες διαστάσεις για τη χώρα μας εξελίσσεται στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου αλλά και εγγύτερα στην ελληνική ΑΟΖ γύρω από το Καστελόριζο.

Όλο αυτό τον καιρό μια σειρά από αναλυτές διαφόρων ΜΜΕ προσπαθούσαν να μας πείσουν, οτι τάχα η Τουρκία ήταν πλεον με την πλάτη στον τοίχο και ότι τάχα η αδιέξοδη πολιτική Ερντογάν την οδηγούσε στο περιθώριο, στριμωγμένη επιτέλους από τους συμμάχους μας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
'
Ηταν άραγε έτσι; Φυσικά όχι;
Και μόνο το απλό γεγονός ότι ΕΕ και ΝΑΤΟ έδιναν ρέστα για την ένταξη στους μηχανισμούς τους της νυν Βόρειας Μακεδονίας, δείχνει ότι καθόλου φυσικά δεν θα μπορούσαν να αδιαφορήσουν για μια τεράστια χώρα αλλά και στρατιωτική δύναμη στην περιοχή όπως είναι η Τουρκία.
Όσο κι αν προσπαθούσαν να παρουσιάσουν την Τουρκία σαν τη χώρα που βρισκόταν σε δύσκολη θέση η αλήθεια έλεγε άλλα.
Το γεγονός ότι η Τουρκία διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ, αλλά και το μέγεθος και η θέση της χώρας γεωπολιτικά, κάνει σαφές το ότι αποτελεί την πιο χρήσιμη δύναμη για τη συμμαχία  στην περιοχή. Είναι ευνόητο ότι η Τουρκία το γνωρίζει και φυσικά το εκμεταλλεύεται.
Είναι βεβαια καθαρό ότι τη στιγμή που η Τουρκική αστική τάξη στριμωγμένη από τα δικά της αδιέξοδα αποφασίζει να σηκώσει ζητήματα αξιώσεων στην ευρύτερη περιοχή της Αν.Μεσογείου(και όχι μόνον), κανένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός και καμία από τις μεγάλες   ιμπεριαλιστικές χώρες  δεν μπορεί να την αγνοήσει. Και αυτό γιατί απλούστατα τότε θα έβαζαν σε κίνδυνο δικά τους ζωτικά συμφέροντα τα οποία καθόλου δεν υποτιμούν όπως φάνηκε από την εμπλοκή τους τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη και αλλού.

Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες είναι το ότι την ίδια στιγμή που η Τουρκία κοντράρει με τις ΗΠΑ. τη Γαλλία, την Ιταλία την Γερμανία, για διαφορετικούς ίσως λόγους στην κάθε περίπτωση, συγχρόνως βρίσκεται σε σοβαρές διμερείς συνομιλίες με όλους τους παραπάνω, κανοντας παζάρια με όλους και για όλα, παίζοντας συγχρόνως το χαρτί της πίεσης που ασκεί η όλο και εξελισσόμενη σχέση της με την Ρωσία. (Στην Άγκυρα βρέθηκε την περασμένη βδομάδα ο Γάλλος ΥΠΕΞ Ζαν Ιβ Λε Ντριάν για συζητήσεις για θέματα από το Συριακό μέχρι την κατάσταση στη Λιβύη, ενω χθες υπήρχε συνάντηση με την Ελιζαμπέτα Μπελόνι, γενική  γραμματέα του ιταλικού ΥΠΕΞ!)
 Ετσι απαιτεί αναβαθμιση του ρόλου της στην περιοχή συνολικά, αλλά και στην περίπτωση μας, για λογαριασμό της μεγαλοαστικής της τάξης, απαιτεί μερίδιο από τα όποια κέρδη προκύψουν από την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας, φτάνοντας στο σημειο να εισβάλει ουσιαστικά στην θαλάσσια περιοχή μιας ανεξάρτητης χώρας και να κάνει γεώτρηση.

Τι κάνουν όμως οι σύμμαχοί μας για αυτό;
Της τραβούν άραγε τα αυτιά όπως ακούμε σε διάφορα δελτία; Με ποιό τρόπο; Εκφράζοντας τη βαθιά τους ανησυχία ή λέγοντας ότι "τώρα είναι η ώρα για διάλογο"(!) όπως είπε ο πρέσβης των ΗΠΑ;
Την στριμώχνουν τάχα οικονομικά προκειμένου να εφαρμόσουν το Διεθνές δίκαιο και να υπερασπιστούν τους συμμάχους τους Ελλάδα και Κύπρο ως "εγγυητές της Διεθνούς ομαλότητας";
Την βάζουν στη θέση της απομονώνοντάς την ή μήπως αντιθέτως την ωρα που εκτοξεύουν φραστικές καταδίκες συζητούν μαζί της, όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, αναζητώντας λύσεις και συμβιβασμούς η κάθε πλευρά για τα δικά της συμφέροντα;
Η λογική αλλά και κυρίως τα γεγονότα δείχνουν πως η απάντηση είναι προφανης.
Καμία από τις παραπάνω δυνάμεις δεν θα έβαζε σε κίνδυνο μεγάλα διεθνή συμφέροντά της για να στηρίξει τάχα το δίκιο που είναι ξεκάθαρο σε ποια πλευρά βρίσκεται.
Οι προσφατες καθημερινές επισκέψεις στην Τουρκία αξιωματούχων των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της ΕΕ κλπ. δείχνουν το τι ακριβώς συμβαίνει.

Το ποιος κινδυνεύει από όλο αυτό το γιγάντιων διεθνών συμφερόντων  παζάρι ανάμεσα στους "συμμάχους" μας και την Τουρκία μπορεί να το δει κανείς με ευκολία και βεβαιότητα.
Αυτοί που στο τέλος είναι το πιο πιθανό ενδεχόμενο ότι θα βρεθούν χαμένοι   είναι η Κύπρος και η Ελλάδα και φυσικά οι λαοί τους, στο βαθμό που η συμβιβαστική λύση που θα επιλεγεί. μεσα σε αυτό το  πλαίσιο φοβερών διεθνών ανταγωνισμών, θα είναι ίσως "αναπόφευκτο" να μην θίγει κυριαρχικά δικαιώματα των δύο χωρών.
Ας είναι σαφές ότι προκειμένου η Τουρκία να διατηρηθεί εντός της συμμαχίας του ΝΑΤΟ (ως σαφέστατα αναγκαία δύναμη στη σύγκρουση με την αντίπαλη πλευρά Ρωσίας-Κίνας) με όρους που θα συναποφασιστούν από τις δυο πλευρές, αλλά και να εξασφαλιστούν ή να μην θιγούν γεωπολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών, η Ελλάδα και η Κύπρος θα υποχρεωθούν από τους δήθεν συμμάχους τους σε υποχωρήσεις σε κεκτημένα κυριαρχικά δικαιώματά τους.
Είναι λοιπόν οι "σύμμαχοί" μας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ αυτοί που εγγυώνται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα ή μήπως, όπως λέει, μόνο  ανάμεσα σε όλους το ΚΚΕ, κάνουν ακριβώς το αντίθετο υπονομεύοντάς τα  όλοι μαζί και χωριστά ο καθένας για δικούς του λόγους με τον πιο ύπουλο τρόπο;

Την ίδια στιγμή κυβέρνηση(ΣΥΡΙΖΑ) και αντιπολίτευση(ΝΔ) στέλνουν μηνύματα εφησυχασμού στο λαό, μιλώντας ο ένας για κινδυνολογία που δεν ωφελεί και ο άλλος για "δραματοποίηση", τη στιγμή που και η κλιμάκωση και ο κίνδυνος και το εξελισσόμενο δράμα βρίσκονται ήδη εντός των πυλών.
Γιατι  άραγε; Μηπως γιατί δεν θέλουν το λαό ανάμεσα στα πόδια τους να διεκδικεί τα δικά του δίκαια;
Αντιθετα το ΚΚΕ καλεί το λαό σε επαγρύπνηση και αγώνα μπροστά σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση, και τον παροτρύνει με όλους τους τρόπους να δει ξεκάθαρα και να απορρίψει το ρόλο των δήθεν συμμάχων μας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ που μαζί με την εδώ μεγαλοαστική τάξη επεξεργάζονται σχέδια πίσω από την πλάτη του, που μόνο συμφορές μπορεί να του φέρουν.
Το ΚΚΕ   είναι  το μόνο κόμμα που εδώ και πολύ καιρό καταγγέλλει το παραμύθι που πουλάνε όλοι οι άλλοι μαζί στο λαό ότι η Ελλάδα αποτελεί δήθεν παράγοντα σταθερότητας  και επομένως είμαστε η μόνιμη προτίμηση των συμμάχων μας στην περιοχή. Κι αυτό γιατί απλούστατα οι ίδιοι οι "σύμμαχοι" είναι αυτοί που ενδιαφέρονται για την διατάραξη αυτής της "σταθερότητας" μεσα σε ένα πλαίσιο απίστευτων μεταξύ τους ανταγωνισμών(ΕΕ-ΗΠΑ) ή στα πλαίσια ανταγωνισμών με άλλες μεγάλες δυνάμεις όπως ο άξονας Ρωσίας- Κίνας -Ιράν.
Με απλά λόγια το ΚΚΕ αποδείχνει για άλλη μια φορά καθαρά ότι είναι η μόνη αληθινά πατριωτική δύναμη στο πλάι των συμφερόντων του λαού μας που βεβαια δεν έχει τίποτα να χωρίσει με τους άλλους λαούς της περιοχής που υποφέρουν το ίδιο.

Για άλλη μια φορά είναι πολύ πιθανό ο λαός της Ελλάδας, αλλά και άλλοι λαοί της περιοχής μας, να βρεθούν στην τρομερά δυσάρεστη θέση να νοιώσουν με τον πιο σκληρό τρόπο στο πετσί τους τι σημαίνει ιμπεριαλισμός.
Ποιοι θα βρεθούν τότε στο πλάι του;
Μα αυτοί που βρίσκονταν πάντα στο πλάι του σε κάθε κρίσιμη στιγμή.
Οι κομμουνιστές και το ΚΚΕ.


ΥΓ: Την Τρίτη  το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ σε μια επίδειξη υποκρισίας κάλεσε την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης να καταθέσουν «επιλογές για απαραίτητα μέτρα χωρίς καθυστέρηση», απειλώντας με κυρώσεις. Για τέτοια σιδερένια πυγμή μιλάμε! Στο κείμενο συμπερασμάτων ήταν φανερή η προσπάθεια να τηρηθούν ισορροπίες.
Τα ΜΜΕ μίλησαν για χαστούκι στην Τουρκία από την ΕΕ...

Τα "γελοία" κόμματα και οι επιστολές του Ιησού

Η επιλογή κομμάτων τύπου Εν. Κεντρώων, Βελόπουλου κλπ και πολλών πολλών άλλων, αλλά και κομμάτων που όλοι ξέρουν τι ρόλο παίζουν (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΣΥΡΙΖΑ) δεν δείχνει βλακεία.

Δείχνει εγκλωβισμό και απελπισία που οδηγεί μέσα από λάθος συλλογισμούς σε απίστευτους συμβιβασμούς.
Και βεβαια η ευθύνη πηγαίνει κυρίως σε ΟΛΟΥΣ ΜΑ ΟΛΟΥΣ εκείνους που λένε σ' αυτό τον κόσμο ότι υπάρχει τρόπος να αλλάξουν οι λύκοι και να γίνουν πρόβατα, να γίνει δηλαδή καλός και δίκαιος ο καπιταλισμός, ότι μπορεί η οικονομία που παράγει δισεκατομμύρια φτωχούς και ελάχιστους πλούσιους χωρίζοντας τον κόσμο στα δύο, να γίνει "προοδευτική".
Του λένε δηλαδή ότι   η οικονομία της αγοράς που σπέρνει φτώχεια  και μεσω αυτής θερίζει πλούτο για τους λίγους -αφού είναι γνωστό ότι ο πολύς πλούτος των λίγων αποτελείται από την φτώχεια των πολλών-, έχει τρόπο να παράξει ευτυχία και ευημερία για ...όλους!!! 

Κάπως έτσι λοιπόν καταλήγει να κυνηγάει η πλειοψηφία χίμαιρες που άλλοτε λεγονται ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και άλλοτε διάφορα "γελοία" κόμματα.
Γελοία όμως δεν είναι αυτή καθαυτή η επιλογή, αλλά η σκέψη ότι μπορεί κάποιο μαγικό χεράκι να κάνει αυτή την άγρια ζούγκλα έναν ήρεμο κήπο της Εδέμ.

Με πολύ λίγα λόγια δεν μπορώ να καταλήξω στο τι είναι πιο "γελοίο" ή απαράδεκτο.

Να ψηφίζουν 160.000 Βελόπουλο ή 4.000.000 ΝΔ και τα άλλα   κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, κλπ) που έφεραν κι εφάρμοσαν μνημόνια; Ιδού η απορία.

Θέλω να πω πως όλοι τους -πλην Λακεδαιμονίων- με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιστολές του Ιησού πουλάνε.