Εφυγε χθες η Ελλη Παππά.Αυτή ήταν για μένα η είδηση της χθεσινής μέρας. Αλλος ένας κρίκος σημαντικός έσπασε και ταξιδεύει γι αυτό το παράξενο αλλού που ποτέ κανείς δεν θα μάθει.Δημοσιογράφος,συγγραφέας αλλά πάνω απ'όλα αγωνίστρια της αριστεράς, η σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη πέθανε πολλές φορές μέχρι σήμερα,πριν φύγει τελικά οριστικά από κοντά μας.Πέθανε όταν της πήραν απο τα χέρια το Νίκο της στη φυλακή για να τον πάνε στο απόσπασμα το Μάρτη του 1952 κι αυτή χωρις να το ζητήσει, έμεινε μόνη ζωντανή-νεκρή στο κελί τους.Πέθανε όταν της πήραν το τριών χρονών παιδί της που είχε γεννηθεί στη φυλακή για να το βλέπει μια φορά το μήνα όταν η αδελφή της Διδώ Σωτηρίου την επισκεπτόταν .Πεθανε ξανά το 67 όταν την έστειλαν εξορία, 3 χρόνια μόλις μετα την απελευθέρωσή της.Κι όταν η Σοβ. Ενωση κατέρρευσε ποιός ξέρει;Μάλλον άλλο ένα δυνατό κράκ θα ακούστηκε μέσα της.Όπου κι άν κοιτάξεις στα χθεσινά blogposts θα την δείς κι αυτό είναι κάτι.Ειναι σημαντικό και αναγκαίο να μην ξεχνάμε αυτούς που τόσο ανυστερόβουλα θυσιάσαν τα πάντα για κάτι που αυτοί ποτέ δεν θα άγγιζαν, απλά και μόνο επειδή ήταν δίκαιο και έπρεπε γι αυτό το σπουδαίο λόγο να περάσει σε εμάς και στο αύριο.Καλό ταξίδι Έλλη...τίποτα δεν πάει χαμένο.
Μια πολύ σημαντική της συνέντευξη στην Όλγα Μπακμάρου , που βρήκα στον Ακτιβιστή αναδημοσιεύω εδώ.
Με συγχωρείς Γιώργο αλλά όπως λένε τα στερνά τιμούν τα πρώτα και η Παππά έσβησε όλους τους αγώνες τις και όχι μόνον, με τις βλακείες που δημοσίευσε μετά θάνατον... και δεν είχε καν το κουράγιο να το κάνει πριν.
ΑπάντησηΔιαγραφή