Ενα τραγούδι για το Δεκέμβρη

Ραγίζουνε οι δρόμοι απόψε από θυμό...
φωνές τρελά πουλιά γυρεύουν ουρανό
ΜΑΤαδες με πολιτικά στις άκρες κόβουν την κίνηση
Κολλάει η ανάσα στο βραχνό μου το λαιμό
βρωμάει το πρόσωπό μου μαλόξ και νερό
κοιτάει μ' απορία το βράδυ και ψάχνει εξήγηση
Σταδίου χαμηλά ακούω τρελά ουρλιαχτά
ληγμένα δακρυγόνα στα Εξάρχεια
το χέρι μου γερά μη χαθούμε είναι ζόρι σου λέω
Το νου σου στα στενά γίνεται ντου ξαφνικό
ρίχνουνε κρότου-λάμψης για εκφοβισμό
το στόμα μου στεγνό αγωνία και καπνό αναπνέω

Όμορφη πόλη άσχημα καίγεσαι ξανά
φεύγει η ζωή και πάει χαράμι
μα αυτό που μέσα μου βαθιά μου με πονά
με αίμα το έγραψε στο τζάμι
Όμορφη πόλη που άσχημα καίγεσαι και κλαις
οι οθόνες ψέμματα σου τάζουν
είναι ο παράδεισος μακρυά ότι κι αν λες
γι' αυτούς που από μακρυά κοιτάζουν

Σφυρίζουνε οι πέτρες η βιτρίνα κομμάτια
τρεχάλα πάνω κάτω μην τρίβεις τα μάτια
σκουπίδια που καπνίζουν παντού γκρεμισμένα παρτέρια
Γερά στην αλυσίδα, κρατήστε μη σπάσει
αιμόφυρτη Ελλάδα το παιχνίδι έχεις χάσει
η νύχτα ένας κρότος χειροπέδες φοράει στ' αστέρια
Καμμένα λεωφορεία πανικός κι ασφυξία
μια νύχτα του 70' ζωντανεύει η ιστορία
Η Αθήνα μια τρελή που τρέχει πίσω στον χρόνο
τελειώσανε τα λόγια και τα ψέμματα
κάποιος ριγμένος μες το δρόμο μες τα αίματα
"Τι τον χτυπάτε ρε...ένα πεσμένο παιδί είναι μόνο..."

Όμορφη πόλη...

Υ.Γ.Το τραγούδι αυτό γράφτηκε πέρυσι Κυριάκη πρωί 7 Δεκέμβρη 2008