Χρήσιμοι και άχρηστοι

Διαβάζω πως κλείνει το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού...
Και αναφέρειτο Βήμα.
"Το Κέντρο, που ιδρύθηκε το 2007 και χρηματοδοτείται από το κράτος, είναι αυτό που δίνει τις επιχορηγήσεις στο ελεύθερο θέατρο, ενώ ανάμεσα στις βασικές δραστηριότητές του είναι και η λειτουργία των 16 Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων (ΔΗΠΕΘΕ) που υπάρχουν στη χώρα, του Κέντρου Αρχαίου Δράματος, του Θεατρικού Μουσείου και του «Συστήματος Αθήνα»."
Πιο κάτω αναφέρεται πως το ετήσιο λειτουργικό κόστος ήταν 650000 ευρώ.
Σε μιά άλλη περίπτωση τώρα σε άρθρο του Παντελή Μπουκαλά απο την Καθημερινή:
Ναι, συνέβη και αυτό το απίστευτο, όπως μας πληροφορούσε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Θάνου Μπλούνα στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής: Δεκατέσσερα εκατομμύρια ευρώ μάς κόστισε το 2006 (σύμφωνα με τη σύμβαση που είχε υπογραφεί επί υφυπουργίας του κ. Γ. Ορφανού), η διοργάνωση της τελετής απονομής των διεθνών βραβείων «FIFPro World Player Awards». Τι είδους είναι αυτά τα βραβεία δεν το γνωρίζω, άρα δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αν το υψηλότατο κόστος υπαγορευόταν από το επίσης υψηλότατο κύρος τους. Δεν καλοθυμάμαι επίσης αν πολιτικός προϊστάμενος του κ. Ορφανού, ως (και) υπουργός Πολιτισμού, ήταν τότε ο κ. Κ. Καραμανλής, αλλά επειδή πιθανότατα ούτε και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός θα το θυμάται, έχουμε ισοπαλία. Το γεγονός πάντως ότι πληρώσαμε δεκατέσσερα εκατομμύρια για μια τελετή που ουδέποτε έλαβε χώρα, βεβαιώνει ότι οι κυβερνήτες μας δεν φοβήθηκαν ποτέ το κόστος, όχι το πολιτικό, το άλλο, το ευρωμετρούμενο.
Στην πρώτη περίπτωση έχουμε έναν οργανισμό με λόγο ύπαρξης, σίγουρα με αδυναμίες και πολλά περιθώρια βελτίωσης.
Στην δεύτερη μια κλασική περίπτωση λαμογιάς όπου μοιράζεται το δημόσιο χρημα ανάμεσα σε κοράκια προφανώς γνωστά.
Αυτό που ισχύει όμως είναι το πονάει χέρι κόψει χέρι, για να μπορεί να συνεχίζεται το μοίρασμα, και να απολύονται φτωχοί,"άχρηστοι" δημόσιοι υπάλληλοι, και από πάνω να τα ακούνε από τους σωτήρες , καρχαρίες "χρήσιμους" διαπλεκόμενους γυπαετούς.
Και εμείς καθόμαστε και τους κοιτάμε...