Μέρα κυκλοφορίας για το "Η ζωή είναι ωραία"

Μέρα κυκλοφορίας του πρώτου μου προσωπικού CD σήμερα.
Περίεργη μέρα...δεν ξέρω πως να το πω, αλλά κανείς μας δεν την φανταζόταν έτσι όταν πριν λίγο καιρό την προγραμματίζαμε.
Πόσο κατάλληλη είναι άραγε η στιγμή για να πώ έστω και λίγα για αυτό; Δεν ξέρω.Όμως αυτή είναι η δική μου ζωή.Αυτό είμαι εγώ κι αν δεν έλεγα κάτι θα ήταν σαν να αρνιέμαι τον εαυτό μου.
Αλλά και το cd το ίδιο, το "Η ζωή ειναι ωραία", είναι ενα διαφορετικό CD.Είναι τραγούδια που έχουν ελάχιστη σχέση με ότι έκανα παλιότερα. Είναι η στιγμή που προσωπικά εγώ, νοιώθω και συνειδητοποιώ τη δική μου ανάγκη να εκφραστώ και να μιλήσω με στίχους και μουσικές για ότι συμβαίνει γύρω μου και μέσα μου.
Το πρώτο τραγούδι αυτής της δουλειάς, από όπου ξεκίνησε και η όλη ιδέα ,ειναι "Το όμορφη πόλη άσχημα καίγεσαι" που εντελώς αυθόρμητα και χωρίς καμιά σκέψη για δισκογραφία, γράφτηκε την πρώτη μέρα των Δεκεμβριανών μόλις είδα τι γινόταν στην Αθήνα.
Υστερα ήρθε "Η μπαλάντα του μαλάκα", το "Σκέψου" το "Η ζωή ειν' ωραία " και σιγα σιγά τα υπόλοιπα.Το "Πρώτο τραμ", ο "Ξένος" , το "Θύμισε μου τι είναι η αγάπη", το "Εmail" και τα άλλα.

Και να που τυχαίνει χωρίς κανείς να το επιδιώκει, να κυκλοφορεί το cd αυτό μέσα σε μια τέτοια φάση.Μέτρα, γενική απεργία, θυμός από παντού για όλα αυτά που συμβαίνουν.Και εγώ να βρίσκομαι -πάλι τυχαία- με το φίλο μου το Δημήτρη το Ζμπέκο στα 9/8 όπου βασικά κάνουμε αυτό που κάναμε στις παρέες μας, αυτό που γουστάραμε και που ποτέ δεν είχαμε κάνει τόσο καθαρά , τόσο απλά και τόσο ωραία.Παίζουμε τα πιο αγαπημένα 'έντεχνα΄ και λαικά της παρέας μας.Και όλα αυτά μαζί, να δείχνουν ότι έτσι κι αλλιώς στα καλά η στα κακά, στα εύκολα η στα δύσκολα, κάπου με τους φίλους, με ένα ποτό στο χέρι με ένα τσιγάρο κι ένα τραγούδι να ταξιδεύει στον αέρα, θα ελπίζουμε, θα πιστεύουμε, θα γελάμε , θα κλαίμε, θα ερωτευόμαστε, θα παλεύουμε, θα χορεύουμε ζειμπέκικα και "χορούς κυκλωτικούς κι ελεύθερους σαν ποταμούς" και θα τραγουδάμε πως είμαστε εδώ!
Και πως όπως και να ΄χει το πράγμα... Η ΖΩΗ ΕΙΝ ΩΡΑΙΑ!