Αμαλίας Αγώνας Άγονος;

Aπό Allu fun Marx

Ιδιόχειρο σημείωμα της Αμαλίας, από το blog :http://amaliaselides.blogspot.com

Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από τον θάνατο της Αμαλίας Καλυβίνου.
Της Αμαλίας, που πάλαιψε με αξιοπρέπεια, κουράγιο και δύναμη την αρρώστια της.
Της Αμαλίας, που όρθωσε τ’ ανάστημά της απέναντι σ’ αυτό που αποκαλούμε “σύστημα” υγείας, καταγγέλοντας την ασυνειδησία των γιατρών, την ασυδοσία των φαρμακευτικών εταιριών και την αδιαφορία του κράτους και των υπηρεσιών του.
Της Αμαλίας, που η προτροπή της “να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες, όχι κανόνας”, έγινε σύνθημα σε εκατοντάδες ιστολόγια, τρία χρόνια τώρα.
Άλλαξε όμως τίποτε μέσα σ’ αυτά τα τρία χρόνια;
Ναι άλλαξε, αλλά μόνο προς το χειρότερο.
Το Ε.Σ.Υ ξεχαρβαλώνεται μέρα με την μέρα.
Τα δημόσια νοσοκομεία στενάζουν από έλλειψη πόρων και ανθρώπινου (ιατρικού και νοσηλευτικού) δυναμικού.
Το φακελάκι από “μεμονωμένο περιστατικό” και “θλιβερή εξαίρεση” τείνει να γίνει θεσμός και… ενδονοσοκομειακή ίωση.
Και η υγεία κατάντησε να είναι δικαίωμα για λίγους και αγαθό μόνο για τους έχοντες και κατέχοντες.
Άγονος λοιπόν ο αγώνας της Αμαλίας;
Άγονος!
Κι έτσι θα είναι άκαρπος και άγονος , όσο εμείς οι υπόλοιποι εξακολουθούμε να κάνουμε όνειρα μόνο για τον εαυτό μας, όσο παλεύουμε μόνο για το προσωπικό μας βόλεμα, όσο μένουμε «βουβοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα».

—————————————
Αναδημοσίευση του περσινού ποστ.
Απλά τα χρόνια από τον θάνατο της Αμαλίας έγιναν τρία πλέον.
Κι όλα αλλάζουν προς το χειρότερο.