Ειμαι απλά ένας άνθρωπος που έχοντας τόσα χρόνια περάσει μέσα από δρόμους μουσικούς λάτρεψα τελικά την τέχνη σε όλες της τις εκφάνσεις.
Και λίγο παραπάνω ίσως λάτρεψα την ποίηση που βλέπω να ξεχειλίζει από τους καμβάδες της μοντέρνας ζωγραφικής και για αυτό θα μιλήσω.
Η τέχνη της Βάσως Σαρρή δεν επιδιώκει να ενταχθεί στους γνωστούς και καθιερωμένους δρόμους έκφρασ
ης και ευτυχώς.Γιατί αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να κάνει κάθε καλλιτέχνης.Να ψάχνει την δική του φωνή.Η αναζήτηση νέων τρόπων και διαστάσεων πάνω στον καμβά μιλά γι αυτό από μόνη της.
Είναι η κραυγή μιας τέχνης που προσπαθεί να διασπάσει καθιερωμένες γραμμές και όρια και να διεισδύσει στο άγνωστο.
Eίναι ο από μηχανής Θεός που πάνω στη θολούρα στέλνει ένα βοριαδάκι από εκείνα τα ανέλπιστα να καθαρίσει το μυαλό με ένα τρόπο απλά μαγικό.
Πως αλλιώς να μπορέσεις να γυρίσεις σαν σελίδα ένα νυχτερινό ουρανό και να δεις και την πίσω του όψη, εκείνη την γεμάτη όνειρα και πραγματικότητες άλλες...
Πως αλλιώς απ'το πορτάκι του ήχου ενός φλοίσβου να εισχωρήσεις σε ένα καλοκαίρι ελληνικό, με τον χρόνο ένα σεντόνι απλωμένο από τον ύλη σου μέχρι την ψυχή σου και τις μορφές μπερδεμένες γλυκά μες τους αιώνες να διηγούνται περιπέτειες και μύθους.
Πως αλλιώς να δεις τα έγκατα των ηφαιστείων αγκαλιά με ένα χλωρό φυλλαράκι ν' ακούν το παραμύθι ενός άστρου!
Οι κλίμακες της μελαγχολίας κάποτε αχνοβατώντας πάνω στον ορίζοντα της τέχνης αναστρέφονται.Κι εκείνος που τολμά να βαδίσει σε μετέωρα βήματα αγγίζει και μια στάλα Παράδεισο, που μόνο η Τέχνη -ή ίσως και η τρέλα- χαρίζει με γενναιοδωρία και αφιλοκέρδεια.
Το σημείο εκείνο όπου η
ακρίβεια -και άρα η δικαιοσύνη - της Ελληνικής Αρχαιότητας, τέμνει το φυσικό στοιχείο πέτρινων όγκων αγκαλιασμένων απ' το Αιγαίο η το Ιόνιο, είναι η στιγμή όπου η ουσία "αποχρονίζεται" αναζητώντας μια υπόσταση αιωνιότητας κι ένα ρούχο παντοτινό.Όπως κάθε σώμα αφήνει ξυπνώντας κάποια μόριά του μέσα στο όνειρο έτσι και τα συστατικά υλικά ενός έργου τέχνης μετέχουν σε ενα ευρύτερο σύστημα διαστάσεων που τα υπερβαίνει και μ' έναν άγνωστο ακόμα τρόπο τα ορίζει.
Αν υπήρχε τρόπος η Ζωγραφική να μιλήσει χωρίς να χρησιμοποιήσει την Ύλη σαν γλώσσα και σαν δομικό λίθο, σίγουρα θα το έιχε κάνει.
Όμως κι η αγάπη κι ο έρωτας, θέλει το σώμα του για να εκφραστεί, αλλιώς παραμένει δώρον άδωρον.Το ζητούμενο λοιπόν είναι πάντα ο τρόπος και η χρυσή αναλογία.
Πόσος έρωτας άραγε περιέχεται μέσα σε αυτά τα έργα; πόσος ουρανός; πόση θάλασσα;πόση πέτρα ; πόσος άνεμος; πόσο τώρα και πόσο πάντα;
Κι όμως είναι τόσο απλό...
Οσο ακριβώς χρειάζεται ο καθένας μας.
Η πηγή είναι μπροστά μας και ρέει.Σκύβεις και πίνεις.Αρκεί να ομολογήσεις ταπεινά την απέραντη δίψα.
Καμιά φορά το απίστ
ευτο και η ουτοπία είναι ένας ίλιγγος που πρέπει κανείς να τον αντέξει για να βγεί στην απέναντι όχθη ως το θαύμα.Κοιτάζοντας ένα έργο τέχνης ας μην ψάχνουμε για λογικές κι επιχειρήματα, για αλήθειες ή ψέματα.Ειναι μια στιγμή όπου το κουβάρι της άγνοιας ξετυλίγεται από μόνο του καθώς ένα μικρό παιδί αποξεχνιέται και πιάνει κουβέντα με μια Καρυάτιδα ...του Παρθενώνα η του μυαλού του.Ποιαν; Μα εκείνη που λείπει,την κλεμμένη ,την χαμένη σαν την έκτη αίσθηση.
Τι είναι η Ύπαρξη;Τι είναι η Ζωή;
Μια στιγμή ελάχιστη κι αν νοιώσεις...ένοιωσες, αν αγγίξεις άγγιξες.
Μια αστραπή ξαφνική μες το Χάος είναι, που χαρίζει λίγο ρεύμα ηλεκτρικό από "εκείνο το άλλο", στους τυχερούς που τολμούν να απλώσουν στο αβέβαιο τα βρεγμένα φτερά τους!
Ο 21ος αιώνας τρέχει με φόρα προς τον γκρεμό και δρόμος διαφυγής δεν φαίνεται πουθενά.
Κι όμως...Σ' ένα άσπρο
ξωκκλήσι πάνω στους βράχους το μελτέμι συνομιλεί με το Πέλαγος. Η Παναγιά αναδύεται σαν Αφροδίτη απ' τα κύματα κι η Αθηνά ξεπλένει το δόρυ της με σηκωμένο το άσπρο της φόρεμα μέχρι το γόνατο κόντρα στο μπλε και το τυρκουάζ.Κι ανάμεσα τους μορφές, άνθρωποι, πέτρες, άνεμοι, θειάφι, άμμος και μέταλλο, χορεύουν χορούς κυκλωτικούς με τον Χρόνο...
Ναι, το Χρόνο!Αυτόν τον Υπέροχο Μόνο, τον ένα και μοναδικό πλούτο που ο καθένας μας διαθέτει και τόσο απερίσκεπτα χαραμίζει πετώντας τον στον σκουπιδοντενεκέ της τηλεόρασης.
Η τέχνη δεν είναι η άσκοπη ενασχόληση κάποιων λίγων ταλαντούχων.
Μπορεί να γίνει και δρόμος.
Μπορεί να γίνει και όραμα, αν δεί κανείς την ουσία της σαν μια νέα προοπτική.
Μπορεί τέλος να γίνει και ταξίδι.Μα πως;
Ετσι απλά, καθώς μπαίνεις απ' το παράθυρο που ένας πίνακας σου χαρίζει, για να πηδήξεις απ'την άλλη μεριά σαν παιδάκι, σ' αυτό το υπέροχο θαυματουργό "εκεί έξω" και να τρέξεις.
..Γιώργος Σαρρής-μουσικος,τραγουδοποιός
Υ.Γ.Η Πινακοθήκη Κυκλάδων του Πνευματικού Κέντρου Δήμου
Ερμούπολης εγκαινιάζει στις 28 Αυγούστου 2010 την έκτη ατο-
μικτή έκθεση ζωγραφικής της Βάσως Σαρρή. Η έκθεση έχει τον
τίτλο «Περιπέτεια της ύλης - Ελλάδα, σύμβολα και μορφές»
και θα παρουσιαστούν έργα από τη δουλειά των 4 τελευταίων
ετών της καλλιτέχνιδας.Διάρκεια της έκθεσης έως 16/9
Εγώ Γιώργο το έλεγα πάντα, δεν είμαι καλλιτέχνης! Παρότι επί δεκαετίες σχεδίαζα και σκάλιζα πάνω σε χρυσό και πλατίνα δένοντας διαμάντια, ποτέ δεν κατάλαβα ότι αυτό ήταν καλλιτεχνική δημιουργία και ας έλεγαν οι άλλοι για να με παινέψουν! Άλλο πράγμα η καλλιτεχνική δημιουργία άλλο το επάγγελμα. Βλέπω αυτά που γράφεις για τη τέχνη και το έργο της Βάσως (που αν το δω δεν ξέρω πως να το εισάγω μέσα μου…) και εκστασιάζομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη τέχνη τη καταλάβαινα ως εργαλείο ανάστασης ακόμη και σε στιγμές θανάτου. Ως μπουρλότο στη ψυχή που πάει να καμφθεί ή έχει ως λαχταρά να ξεσηκωθεί. Άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα. Δεν ήξερα να κάνω τέχνη ήξερα να τη μεταφράζω….
«Η πηγή είναι μπροστά μας και ρέει. Σκύβεις και πίνεις»! ακριβώς έτσι!
Άριστο κείμενο!
Όπως το διάβαζα, άκουγα στον Η/Υ μουσική… Τι μουσική! Ποίηση! Αμέσως κατάλαβα πόσο μπροστά μπορεί να τρέχει η τέχνη και να σε συνεγείρει, να σε διδάσκει, να σε ανασταίνει, να σε καλεί… Και η ποίηση ζωγραφίζει, στις ψυχές, στον κόσμο, στους ανθρώπους…
Άκουγα το «Πνευματικό Εμβατήριο»! Σκεφτόμουν άραγε τι να σκεφτόταν τότε ο Σικελιανός; Να ήξερε τάχα ότι οι Έλληνες δεν θα το χρειαζόταν μόνο μια φορά για τη κατοχή και την απελευθέρωση αλλά πολλές φορές;;;
Κατεβάζω ένα απόσπασμά του, μιας και μιλάμε για τέχνη, έτσι για να ενωθούν οι τέχνες και να δείξουν στους ανθρώπους το «ΔΡΟΜΟ», το ΚΑΘΗΚΟΝ την ΕΥΘΥΝΗ.
(…)
«Μοίρα, κι ἡ Μοίρα Σου ὡς τὰ τρίσβαθα
δική μου κι᾿ ἀπ᾿ τὴν Ἀγάπη, ἀπ᾿ τὴ μεγάλη δημιουργὸ Ἀγάπη
νὰ ποὺ ἡ ψυχή μου ἐσκλήρυνεν,
ἐσκλήρυνε καὶ μπαίνει ἀκέρια πιὰ μέσα στὴ λάσπη
καὶ μέσ᾿ τὸ αἷμα Σου, νὰ πλάσῃ τὴ νέα καρδιὰ
ποὺ χρειάζεται στὸ νιό Σου ἀγώνα, Ἑλλάδα.
Τὴ νέα καρδιὰ ποὺ κιόλας ἔκλεισα στὰ στήθη
καὶ κράζω σήμερα μ᾿ αὐτὴ πρὸς τοὺς συντρόφους ὅλους.
Ὀμπρὸς βοηθᾶτε νὰ σηκώσουμε τὸν ἥλιο πάνω ἀπ᾿ τὴν Ἑλλάδα,
ὀμπρός, βοηθᾶτε νὰ σηκώσουμε τὸν ἥλιο πάνω ἀπὸ τὸν κόσμο.
Τὶ, Ἰδέτε· ἐκόλλησεν ἡ ρόδα του βαθειὰ στὴ λάσπη,
κι ἄ, ἰδέτε χώθηκε τ᾿ ἀξόνι του βαθειὰ μέσ᾿ τὸ αἷμα.
Ὀμπρός, παιδιά, καὶ δὲ βολεῖ μονάχος του ν᾿ ἀνέβῃ ὁ ἥλιος,
σπρῶχτε μὲ γόνα καὶ μὲ στῆθος νὰ τὸν βγάλουμε ἀπ᾿ τὴ λάσπη,
σπρῶχτε μὲ στῆθος καὶ μὲ γόνα νὰ τὸν βγάλουμε ἀπ᾿ τὸ γαῖμα.
Δέστε, ἀκουμπᾶμε ἀπάνω τοῦ ὁμοαίματοι ἀδελφοί του.
Ὀμπρός, ἀδέλφια, καὶ μᾶς ἔζωσε μὲ τὴ φωτιά του,
ὀμπρός, ὀμπρὸς κι ἡ φλόγα του μᾶς τύλιξε ἀδελφοί μου.
Ὀμπρὸς οἱ δημιουργοί.. Τὴν ἀχθοφόρα ὁρμή Σας,
στυλῶστε μὲ κεφάλια καὶ μὲ πόδια, μὴ βουλιάξει ὁ ἥλιος.
Βοηθᾶτε με κι ἐμένανε ἀδελφοί, νὰ μὴ βουλιάξω ἀντάμα….
(…)
Πρωτάκουστες βαρεῖες μὲ ζώνουν Ἁρμονίες,
ὀμπρός, σύντροφοι, βοηθᾶτε νὰ σηκωθεῖ νὰ γίνει ὁ ἥλιος πνεῦμα.
Σιμώνει ὁ νέος ὁ Λόγος π᾿ ὅλα θὰ τὰ βάψῃ,
στὴ νέα του φλόγα. νοῦ καὶ σῶμα. ἀτόφιο ἀτσάλι...»
Μα φυσικά μιλάει και σήμερα στη καρδιά μας και μας καλεί στις ευθύνες που έχει ο καθένας απέναντι στο τόπο….
Αντί επιλόγου μια αυτοκριτική μέσω του Αναγνωστάκη:
«Έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω,
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες».
Μικρή παρέκαβαση…
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκθεση κοσμήματος και ζωγραφικής στη Μύκονο
Μια καλή φίλη και σπουδαία νεαρή καλλιτέχνιδα, η δημιουργός μοναδικών χειροποίητων Βερτικαλιστικών κοσμημάτων (Verticalismus jewelry) αργυροχρυσοχόος και διαμαντολόγος Κυριακή Βέρρου, εκθέτει τη δουλειά της από 4 έως 11 Σεπτεμβρίου στο Leto Hotel στην Μύκονο. Η έκθεση γίνεται παράλληλα με την έκθεση ζωγραφικής με βερτικαλιστικά έργα του ιδρυτή του Βερτικαλισμού – Verticalismus, ΑΤHANASIO CELIA.
Όσοι έχουν δει τα κοσμήματα της Κικής, μένουν με την εντύπωση μια νέας διάστασης πραγμάτων στο χώρο του καλλιτεχνικού κοσμήματος.
Οι φίλοι που θα βρεθούν στη Μύκονο αυτό το διάστημα μπορούν να επισκεφθούν την έκθεση και να θαυμάσουν τα έργα ζωγραφικής και τα τεχνουργήματα κοσμήματος που εκτίθενται.
Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 4 Σεπτεμβρίου και θα παραβρεθούν οι γνωστοί και φίλοι του Athanasio Celia, οι οποίοι είναι παγκόσμιας αναγνώρισης προσωπικότητες.
Στέργιος: http://aristeripolitiki.blogspot.com/
Παρέκβαση…
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκθεση κοσμήματος και ζωγραφικής στη Μύκονο
Μια καλή φίλη και σπουδαία νεαρή καλλιτέχνιδα, η δημιουργός μοναδικών χειροποίητων Βερτικαλιστικών κοσμημάτων (Verticalismus jewelry) αργυροχρυσοχόος και διαμαντολόγος Κυριακή Βέρρου, εκθέτει τη δουλειά της από 4 έως 11 Σεπτεμβρίου στο Leto Hotel στην Μύκονο. Η έκθεση γίνεται παράλληλα με την έκθεση ζωγραφικής με βερτικαλιστικά έργα του ιδρυτή του Βερτικαλισμού – Verticalismus, ΑΤHANASIO CELIA.
Όσοι έχουν δει τα κοσμήματα της Κικής, μένουν με την εντύπωση μια νέας διάστασης πραγμάτων στο χώρο του καλλιτεχνικού κοσμήματος.
Οι φίλοι που θα βρεθούν στη Μύκονο αυτό το διάστημα μπορούν να επισκεφθούν την έκθεση και να θαυμάσουν τα έργα ζωγραφικής και τα τεχνουργήματα κοσμήματος που εκτίθενται.
Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 4 Σεπτεμβρίου και θα παραβρεθούν οι γνωστοί και φίλοι του Athanasio Celia, οι οποίοι είναι παγκόσμιας αναγνώρισης προσωπικότητες.
Στέργιος: http://aristeripolitiki.blogspot.com/
Στέργιε σ ευχαριστώ.Η τέχνη η αληθινή έχει μέσα της έναν επικίνδυνο "ιό" ελευθερίας που είναι κάποτε και μεταδοτικός.Γι αυτό και περιορίστηκε σε όσο δυνατόν λιγότερους για να μείνει όσο πεδίο χρειαζόταν ελεύθερο στην τηλεόραση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως αλλιώς θα κάνανε όσα εχουν κάνει και θα ήταν ακόμα στη θέση τους.
Αν ο κόσμος είχε στο στόμα του στίχους ποιητών έστω και λίγο το μυαλό θα δούλευε σε άλλη συχνότητα.