H μέρα της αναχώρησης- Το μυαλό μας κοντά τους

Η κρίσιμη σημερινή μέρα έχει ξεκινήσει με χιλιάδες κόσμου να βαδίζει προς την πλατεία Ταχρίρ.
Πόσοι είναι εκείνοι που κοιμήθηκαν στους δρόμους περιμένοντας να μπουν από τους πρώτους στην πλατεια της Απελευθέρωσης;
Θα τελειώσει σήμερα ο Μουμπάρακ και το καθεστώς του;
Θα είναι τέτοια η συγκέντρωση σε όγκο και δύναμη που να στείλει άλλο ένα τρομερό μήνυμα αποφασιστικότητας του Αιγυπτιακού λαού;
Θα ειναι μια μερα"ηρεμη" η άλλη μια μέρα πνιγμένη στο αιμα;
Σε λίγες ώρες θα εχουμε απαντήσεις.
Πάντως οι εικόνες ειναι συγκλονιστικές και σήμερα όπως και όλες τις άλλες μέρες.
Τι να πεις για αυτούς τους ανθρώπους που παίρνουν τα παιδιά τους από το χέρι και βγαίνουν στο δρόμο για να σκοτωθούν;

Πολλοί ρωτούν ποιος είναι ο λόγος που ασχολούνται κάποιοι όπως εγώ τόσο πολύ με την εξέγερση των "Αθλίων της Αφρικής"
Μα γιατί απλά πιστεύω οτι αυτή τη στιγμή η Αίγυπτος είνα ένα είδος εμπροσθοφυλακής των λαών ολου του κόσμου, που συγκρούεται με την πιο σκληρή και απάνθρωπη πλευρά των αυταρχικών καθεστώτων παλεύοντας για την ελευθερία.
Ειναι φανερό και θα επιβεβαιώνεται καθημερινά όσο περνάει ο καιρός ότι ο κόσμος βαδίζει με βήμα ταχύ προς τον αυταρχισμο και τον περιορισμό των ελευθεριών.
Ειναι επίσης  φανερό οτι τα κράτη προσπαθούν και θα προσπαθήσουν στο επόμενο διάστημα ακόμα περισσότερο, να ελέγξουν τις λαικές αντιδράσεις φυλακίζοντας τη βούληση των λαών μέσα σε ασφυκτικά νομοθετικά πλαίσια για να αποφύγουν πιθανούς ξεσηκωμούς.
Η πρώτη προτεραιότητα όλων των κυβερνήσεων του καπιταλιστικού μας κόσμου θα είναι στο επόμενο διάστημα η αυστηρή τήρηση της νομιμότητας. Οι απαγορεύσεις και ο εκφοβισμός όπως και όλες οι τακτικες εκβιασμών προς τον απλό κόσμο που θα διεκδικεί τα αυτονόητα για να μπορέσει να ζήσει, θα είναι στην πρώτη γραμμη. Με λίγα λόγια θα βρούμε μπροστά μας το πιο σκληρό πρόσωπο των κρατών, που συνεργάζονται πλέον ανοιχτά με αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την κρίση και την κατάντια των οικονομιών. Και τότε θέλοντας και μή θα αντιδράσουμε με κάθε τρόπο.
Η εξέγερση στην Αίγυπτο λοιπόν αποκτάει τεράστια σημασία γι αυτόν ακριβώς το λόγο.
Στέλνει μήνυμα σε όλους τους άλλους λαούς, πως όταν ο φόβος νικιέται κάτω από τόσο απίστευτα δύσκολες συνθήκες τότε οι αγώνες δεν γίνεται να μην δικαιωθούν.Στέλνει μήνυμα πως οι λαοί είναι και πάλι στο προσκύνιο και γράφουν την ιστορία τους.

Πως οι μέχρι πριν λίγο απελπισμένοι μπορούν! Πως κάποια στιγμή πετούν από πάνω τους το άχρηστο ρούχο της απελπισίας κι οργανώνονται, πιστεύουν στη δύναμή τους, βάζουν στην άκρη τις λογικές της απογοήτευσης, του "δε γινεται τίποτα" που μοιράζει γενναιόδωρα το σύστημα με τα ΜΜΕ που ελεγχει, και τα δίνουν όλα μέχρι την τελική νίκη.

Αυτός είναι ο λόγος που με κάνει να νοιώθω πραγματικά κι όχι στα λόγια, πως και σήμερα είμαστε όλοι Αιγύπτιοι.