Θα φουντώσει πάλι η κουβέντα για την περιβόητη ανταγωνιστικότητα.
Μόνο που άπό ότι φαίνεται θα περιοριστεί στην ανάγκη μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων και φυσικά στην εξάτμιση οποιωνδήποτε δικαιωμάτων έχουν απομείνει. Για το κομμάτι που αφορά στην παραγωγικότητα των επιχειρήσεων και της οικονομίας που ήδη καταστρέφεται από την ένταση του ανταγωνισμού, με ό,τι αυτό συμπεριλαμβάνει, δεν θα ειπωθεί λέξη. Ας μην χάνουμε το στόχο προκειμένου να φιλολογήσουμε.
Δυο πραγματα μόνο θα πω.
Πρώτα από όλα, για ποιάν ανταγωνιστικότητα μιλούν με το πετρέλαιο διεθνώς στα ψηλότερά του και στην Ελλάδα την βενζίνη σε τριπλάσια τιμη(!) από ότι πριν δύο χρόνια και στο +130% από πέρσι;
Και για να μην μπερδευόμαστε, ξέρετε ποια είναι η πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο;Φανταζόσαστε όλοι την Κίνα και την Ινδία, αλλά δεν...
Η πρώτη στην παγκόσμια λίστα είναι η Ελβετία!Ναι, η χώρα με τους υψηλότερους μισθούς και τα ακριβότερα προιόντα και υπηρεσίες. Άλλωστε αν ρίξετε μια ματιά στην Ελλάδα τα ίδια θα δείτε στη Μύκονο.
Η "φθήνεια" δεν παράγει απαραίτητα πλούτο, οπότε ας κόψουμε τις μπούρδες.
Η δε φτώχεια μόνο φτώχεια φέρνει, τίποτα άλλο.
Υ.Γ. Η ανταγωνιστικότητα των οικονομιών μετριέται με διαφορετικούς τρόπους. Ομως σε όλες τις λίστες που βρήκα -είτε του World Economic Forum είτε του ΙΜD είτε άλλες- πηγαινοέρχονται οι ίδιες πάνω κάτω χώρες που είναι Ελβετία, Αυστρία, ΗΠΑ, Γερμανία, Φινλανδία και Σιγκαπούρη. Όλες οι "φτωχούλες" του κόσμου δηλαδή. Την Κινα και την Ινδία δεν τις βρήκα πουθενά στις πρώτες θέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου