Ενας χρόνος από την 5η Μαίου

Το να βρείς ένα χαρακτηρισμό γι αυτή τη μερα -την 5η Μάη- είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση.
Τι όνομα να της βρείς και τι να βάλεις μπροστά σαν κύριο χαρακτηριστικό της.
Το μεγάλο, τεράστιο συλλαλητήριο -το μεγαλύτερο μάλλον μεταδικτατορικά- με 200000 κόσμο ή τους ανθρώπους που χάθηκαν στη Μαρφίν;
Βέβαια η σημασία της ανθρώπινης ζωής είναι χωρίς αμφιβολία πάνω από όλα, αλλά και το ξύπνημα ενός λαού που για χρόνια βρισκόταν σε λήθαργο και που εκείνη ειδικά τη μέρα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά βγήκε διεκδικώντας τη ζωή του δεν έχει μικρή σημασία.
Δεν θα πω τίποτα λοιπόν και θα αφήσω τη μέρα χωρίς χαρακτηρισμό, κι ο καθένας ας διαλέξει ό,τι του ταιριάζει καλύτερα στο για ποιό λόγο θυμάται εκείνη τη μερα.
Προσωπικά δεν θα την ξεχάσω ποτέ και για τους δύο λόγους. Από τη μια για τη χαρά και τον ενθουσιασμό που είδα εκείνη τη μέρα στο δρόμο, κι από την άλλη για τη φοβερή θλίψη που όλοι νοιώσαμε μετά ακούγοντας για τους 3 νεκρούς της Μαρφίν.

Πιο κάτω αναδημοσιεύω τα δυο ποστ εκείνης της μέρας από το μπλογκ, που μιλάνε από μόνα τους.


Μια μεγαλειώδης διαδήλωση που τελειώνει με τη θλίψη για 3 χαμένους ανθρώπους
 "Ηταν μια πορεία συγκλονιστική!Μοναδική σε όγκο, μια ατελειωτη θάλασσα ανθρωπων, μια θύελλα θυμού που περπατούσε αργά αφού η πυκνότητα ήταν τέτοια που δε γινόταν αλλιώς!
Παντού έβλεπες έναν κόσμο που ξυπνούσε, που χαιρόταν τη δύναμή του.Ενα βηματισμό ενθουσιασμού και πίστης πως δεν θα περάσει το κρέμασμα του λαού, το γδάρσιμο από τα μέτρα!
Κι όμως κάποιοι θέλησαν να σβήσουν από την ιστορία αυτή την διαδήλωση.Και μαζί στο βωμό αυτό να χαθούν και άνθρωποι!Τραγικό!Τραγικό!Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφραστείς.
Τι θα μπορούσες να πεις δηλαδή;
Αυτοί οι τύποι δεν ήταν διαδηλωτές!
Εμπαιναν στα μπλοκ και ο κόσμος τους πετούσε έξω κάθε λίγο.
Δεν ειναι μαζί μας.Ποτέ δεν ήταν μαζί μας!Ηταν απέναντι μας είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα!
Και μόνο έτσι μπορούμε να σκεφτούμε τώρα!
Κρίμα, κρίμα, κρίμα!
Και για τους ανθρώπους που χάθηκαν αλλά και για την τεράστια ειρηνική διαδήλωση και τον αγώνα του λαού που μόλις άρχισε."
..........



Βγήκα στο σταθμό της Ομόνοιας ενώ πισω είχε μείνει αδειο το βαγόνι αφού όλοι κατέβηκαν εκεί.Ειχα μια μικρή αγωνία για το τι κόσμο θα έβλεπα στο δρόμο παρά το όοτι πίστευα οτι θα ήταν το μεγαλύτερο συλλαλητήριο ως τώρα.Από όλες τις μεριές στο υπόγειο έβγαινε κόσμος πηγαίνοντας προς τις κυλιόμενες.Πολύς πάρα πολύς κόσμος.Στο ανέβασμα στις σκαλες
άρχισαν τα συνθήματα"Λαέ μη σκύβεις το κεφάλι..." Ανατρίχιασα ...
Βγαίνοντας εξω είδα το πρώτο κομμάτι του ΠΑΜΕ που είχε πλημμυρίσει την Ομόνοια και τους γύρω δρόμους.Πηγαίνοντας προς τη Σταδίου όπου κι αν κοιτούσες ήταν γεμάτο κόσμο μέχρι ψηλά όπου έφτανε το μάτι.Στην Πατησίων το ίδιο, ενώ στο βάθος φαινόταν τεράστια και η άλλη συγκέντρωση.
Αρχίζει η πορεία.Το ΠΑΜΕ ξεκίνησε να ανεβαίνει απο την Ομόνοια τη Σταδίου προς Σύνταγμα.Δεν έπεφτε καρφίτσα.Σταμάτησα έξω από το Λουμιδη με 2-3 μπλογκερς και κοιτούσαμε τον κόσμο να περνάει.Εμεινα πολλή ώρα εκεί, μέχρι που άκουσα πως έφτασε η πορεία στη Φιλλελήνων.Πηρα τηλ. και το επιβεβαιωσα γιατί μου φαινόταν απίστευτο αφού στην Ομόνοια είχε ακόμα πάρα πολύ κόσμο.
Βγήκα στην Πατησίων προς το Πολυτεχνείο.Τι χαμός!Τι χαμός, πλημμύρα κανονική στο οδόστρωμα και στα πεζοδρόμια.Κόσμος πυκνός που δεν μπορούσες να περπατήσεις.Πριν το Πολυτεχνείο κοιτάζοντας προς την Γ Σεπτεμβρίου είδα να περνάνε χιλιάδες!Κατέβηκα προς τα εκεί.Μέγα πλήθος απίστευτο!Απίστευτο.Όγκος φοβερός και παλμός.Αλλα που πήγαιναν;Η Ομόνοια είχε ακόμη κόσμο.Έτσι το κομμάτι αυτό με τα μπλοκ των ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ σταματούσε κάθε λίγο.Από πάνω ούτε λόγος, η Πατησίων πήχτρα και ακίνητη.Σοκαριστική και ανεπανάληπτη συμμετοχή του λαού της Αθήνας!Πόσοι ήταν σε όλη την Αθήνα;200000 η παραπάνω; Δεν ξέρω!Άκουγα τρελά νούμερα, ότι και να λεγόταν φαινόταν σωστό.Συνεργεία από τη Φινλανδία και τη Γαλλία με νεαρούς ρεπόρτερ μου έλεγαν πως δεν είχαν ξαναδεί κάτι τέτοιο!"Θα δείτε και στην πατρίδα σας σε λίγο" τους έλεγα.
Τι ευτυχία να βλέπεις ανθρώπους να πατάνε ξανά γερά στα πόδια τους, να το πιστεύουν, να μιλάνε για ανατροπή με σιγουριά.Να γελάνε να το χαίρονται που είναι τόσοι πολλοί στο δρόμο!
Πόση ώρα περπατούσαμε;Πόση ώρα περίμεναν οι τελευταίοι στο Μουσείο για να ξεκινήσουν;Δεν ξέρω..
Ανέβηκα γρήγορα στο Σύνταγμα και περίμενα.Και μετά από λίγο άρχισε ο χαμός.Είπα σε προηγούμενο ποστ το τι έγινε στο Σύνταγμα κι έγιναν κι άλλα που δε χρειάζεται να πώ. Μάχες με μοτοσυκλετιστές που περνούσαν επιδεικτικά στα στενά κι ο κόσμος αποδοκίμαζε και μερικές φορές τους ορμούσε.Και μέχρι εκεί καλά.Εννοείται πως σε τέτοιες δυσκολες φάσεις θα υπάρχουν αυτές οι εντάσεις.Και τα δακρυγόνα και όλα τα άλλα.Οι πιο πολλοί το περίμεναν.Κι οι άλλοι μόλις το μαθαιναν.
Αλλα αυτή η φωτιά, η σιχαμερή ,η προβοκατόρικη, η δολοφονική γιατί;
Για να χαθουν 3 άνθρωποι που κι αυτοί θα ήταν το ίδιο θυμωμένοι με αυτούς που ήταν έξω στους δρόμους;Για να βρεθεί αιτία να μη μιλάμε για το τρομερό συλλαλητήριο;
Τώρα τι να πώ; Να αρχίσω να βρίζω ανεγκέφαλους και ηλίθιους;Δεν πιστεύω σε ηλίθιους
και τέτοια.Δεν πιστεύω!Ειδικά τώρα.
Και μπορεί να κάνω λάθος αλλά τόσα συλλαλητήρια εδώ και τόσα χρόνια, τόσες χιλιάδες μολότωφ,δεν κάηκε τόσα χρόνια τράπεζα ΈΤΣΙ ΑΠΛΆ.Δεν σκοτώθηκε κανείς από μολότωφ!Σήμερα στο μεγαλύτερο συλλαλητήριο πως διάολο έγινε;Πως;Πως;Πως; ΠΕΣ ΜΟΥ!ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;