Χθες κατάλαβα πως οι Πατριδοκάπηλοι την Παναγία την λένε Παναγιά. Το τι Παναγιά φάγαμε από Καρατζαφέρηδες, Σαμαράδες κλπ. δε λέγεται. Φαινεται πως ακούγεται καλύτερα, πιο λαικά ας πούμε στις γριούλες και το κοινό των εκκλησιών που ήταν το target group της ημερας.
Μα την Παναγιά δεν το είχα σκεφτεί.
Δεν είναι κακό κ.Γιώργο να μαθαίνουμε. «Εν Οίδα Ότι Ουδέν Οίδα» έλεγε και ο Σωκράτης (469-399 π.Χ.). Τώρα... αν κάποιοι χρησιμοποιούν την Επαναστατική Χριστιανική θεωρία για Ίδιον Όφελος, επειδή «πουλάει», δεν φταίει η ανετρεπτική, διαχρονικά εκπαιδευτική, ζωή της ΠΑΝΑΓΙΑΣ, αλλά η ημιμάθεια και συμφεροντολογική διάθεση του κάθε πολιτικάντη. Η Παναγιά Βοηθειά μας... Γιωργή...
Εννοείται πως δεν θα αφήσει ο απλός κόσμος οτι αγγίζουν αυτοί με βρώμικα χέρια. Ο,τι ειναι δικό μας είναι δικό μας(κι ας μην είμαι ούτε λίγο θρησκόληπτος), αλλα δεν αντέχω τη γελοιότητα του λαικισμού. Τέλος πάντων χθες ήρθε η Παναγιά στον ύπνο πολλών έμαθα και τους είπε να τους πάρουμε με τις πέτρες. Με τη βοήθεια της Παναγιάς είπε... "Συν Παναγιά και χείρα κίνει" δηλαδή
Συγγνώμη που καθυστέρησα. Για να μην γράφω «τα δικά μου», ας μας τα πει καλύτερα ένας καθηγητής της φιλοσοφικής. Εις απάντηση του γραφθέν (κι ας μην είμαι ούτε λίγο θρησκόληπτος).
Η Μετα-φυσική ως αρρώστια και ως Γιορτή Tου Χρηστου Γιανναρα
Γιορτή της Παναγιάς του Δεκαπενταυγούστου –«καλή Παναγιά» εύχονται στα νησιά μας, το γλωσσικό ομόλογο του «καλή Ανάσταση» ή «καλά Χριστούγεννα».
Οσοι καταλαβαίνουν ασυμβίβαστη τη διαφορά της Εκκλησίας από τη θρησκεία (κατανόηση που όριζε κάποτε την πολιτισμική ιδιαιτερότητα του Ελληνα), βλέπουν στο πρόσωπο της Παναγιάς τη «Θεοτόκο»: τη γυναίκα που έδωσε σάρκα στην ελευθερία του Θεού από την ίδια τη θεότητά του, ελευθερία μανικού έρωτα για το πλάσμα του – να υπάρξει άνθρωπος ο Θεός χωρίς να καταλύεται το «όλως έτερον» της θεότητας. «Νενίκηνται της φύσεως οι όροι», ψέλνει η Εκκλησία γι’ αυτή τη γέννα του Θεού από άνθρωπο, πρώτη και μοναδική στην Ιστορία ταύτιση της ελευθερίας με την Αιτιώδη Αρχή του υπαρκτικού γεγονότος.
Οσοι δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά της Εκκλησίας από τη θρησκεία, την αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού γεγονότος όταν θρησκειοποιείται (αλλοτρίωση που όρισε την πολιτισμική ιδιαιτερότητα της μεταρωμαϊκής Δύσης), βλέπουν στο πρόσωπο της Παναγιάς κυρίως την «Παρθένο» (the Virgin, la Vierge). Θέλουν να ξορκίσουν τον πρωτόγονο ενοχικό φόβο για τη σεξουαλικότητα. Φόβο που ακόμα φυλακίζει τη γυναίκα στην «μπούργκα», να κρυφοβλέπει τον κόσμο αόρατη ως φύλο, τον ίδιο φόβο που στα θρησκευτικά περιβάλλοντα θέλει να κρύψει, να εξαφανίσει τη γυναικεία χάρη, ιδιαίτερα τα μαλλιά (γιατί άραγε τα μαλλιά;), ακόμα και να τα ξυρίσει, όπως οι φανατικοί Εβραίοι στις γυναίκες τους. Την ιεροποίηση της βιολογικής παρθενίας, περίπου λατρεία, τη γεννάει η φυσική θρησκεία, το τυφλό ένστικτο θωράκισης του εγώ απέναντι στον φόβο για το άγνωστο υπερβατικό.
Την Εκκλησία τη γεννάει μια κλήση (το λέει η λέξη) για μετοχή σε σχέσεις κοινωνίας, συνύπαρξης. «Κλήση» και «σχέση» είναι περίπου ο ορισμός της ελευθερίας. Αλλά την ελευθερία οι άνθρωποι σπάνια μέσα στην Ιστορία την άντεξαν ως αρχή κοινού τρόπου του βίου – είναι άθλημα επίπονο, απαιτεί να ξεπεράσεις το εγώ, να ρισκάρεις τη χρησιμότητα για χάρη της αλήθειας.
Δεν είναι κακό κ.Γιώργο να μαθαίνουμε. «Εν Οίδα Ότι Ουδέν Οίδα» έλεγε και ο Σωκράτης (469-399 π.Χ.).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα... αν κάποιοι χρησιμοποιούν την Επαναστατική Χριστιανική θεωρία για Ίδιον Όφελος, επειδή «πουλάει», δεν φταίει η ανετρεπτική, διαχρονικά εκπαιδευτική, ζωή της ΠΑΝΑΓΙΑΣ, αλλά η ημιμάθεια και συμφεροντολογική διάθεση του κάθε πολιτικάντη.
Η Παναγιά Βοηθειά μας...
Γιωργή...
Εννοείται πως δεν θα αφήσει ο απλός κόσμος οτι αγγίζουν αυτοί με βρώμικα χέρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ,τι ειναι δικό μας είναι δικό μας(κι ας μην είμαι ούτε λίγο θρησκόληπτος), αλλα δεν αντέχω τη γελοιότητα του λαικισμού.
Τέλος πάντων χθες ήρθε η Παναγιά στον ύπνο πολλών έμαθα και τους είπε να τους πάρουμε με τις πέτρες. Με τη βοήθεια της Παναγιάς είπε...
"Συν Παναγιά και χείρα κίνει" δηλαδή
Συγγνώμη που καθυστέρησα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μην γράφω «τα δικά μου», ας μας τα πει καλύτερα ένας καθηγητής της φιλοσοφικής. Εις απάντηση του γραφθέν (κι ας μην είμαι ούτε λίγο θρησκόληπτος).
Η Μετα-φυσική ως αρρώστια και ως Γιορτή
Tου Χρηστου Γιανναρα
Γιορτή της Παναγιάς του Δεκαπενταυγούστου –«καλή Παναγιά» εύχονται στα νησιά μας, το γλωσσικό ομόλογο του «καλή Ανάσταση» ή «καλά Χριστούγεννα».
Οσοι καταλαβαίνουν ασυμβίβαστη τη διαφορά της Εκκλησίας από τη θρησκεία (κατανόηση που όριζε κάποτε την πολιτισμική ιδιαιτερότητα του Ελληνα), βλέπουν στο πρόσωπο της Παναγιάς τη «Θεοτόκο»: τη γυναίκα που έδωσε σάρκα στην ελευθερία του Θεού από την ίδια τη θεότητά του, ελευθερία μανικού έρωτα για το πλάσμα του – να υπάρξει άνθρωπος ο Θεός χωρίς να καταλύεται το «όλως έτερον» της θεότητας. «Νενίκηνται της φύσεως οι όροι», ψέλνει η Εκκλησία γι’ αυτή τη γέννα του Θεού από άνθρωπο, πρώτη και μοναδική στην Ιστορία ταύτιση της ελευθερίας με την Αιτιώδη Αρχή του υπαρκτικού γεγονότος.
Οσοι δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά της Εκκλησίας από τη θρησκεία, την αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού γεγονότος όταν θρησκειοποιείται (αλλοτρίωση που όρισε την πολιτισμική ιδιαιτερότητα της μεταρωμαϊκής Δύσης), βλέπουν στο πρόσωπο της Παναγιάς κυρίως την «Παρθένο» (the Virgin, la Vierge). Θέλουν να ξορκίσουν τον πρωτόγονο ενοχικό φόβο για τη σεξουαλικότητα. Φόβο που ακόμα φυλακίζει τη γυναίκα στην «μπούργκα», να κρυφοβλέπει τον κόσμο αόρατη ως φύλο, τον ίδιο φόβο που στα θρησκευτικά περιβάλλοντα θέλει να κρύψει, να εξαφανίσει τη γυναικεία χάρη, ιδιαίτερα τα μαλλιά (γιατί άραγε τα μαλλιά;), ακόμα και να τα ξυρίσει, όπως οι φανατικοί Εβραίοι στις γυναίκες τους. Την ιεροποίηση της βιολογικής παρθενίας, περίπου λατρεία, τη γεννάει η φυσική θρησκεία, το τυφλό ένστικτο θωράκισης του εγώ απέναντι στον φόβο για το άγνωστο υπερβατικό.
Την Εκκλησία τη γεννάει μια κλήση (το λέει η λέξη) για μετοχή σε σχέσεις κοινωνίας, συνύπαρξης. «Κλήση» και «σχέση» είναι περίπου ο ορισμός της ελευθερίας. Αλλά την ελευθερία οι άνθρωποι σπάνια μέσα στην Ιστορία την άντεξαν ως αρχή κοινού τρόπου του βίου – είναι άθλημα επίπονο, απαιτεί να ξεπεράσεις το εγώ, να ρισκάρεις τη χρησιμότητα για χάρη της αλήθειας.
http://amethystosbooks.blogspot.com/2011/08/blog-post_8637.html