Η καμένη γή και το χρήμα που έγινε χρόνος

Koιτάζοντας τη νύχτα τις φωτιές σκεφτόμουν αυτό το σοφό που λέγεται για το πως σβήνουν.
Στην αρχή λένε ένα ποτήρι νερό ειναι αρκετο. Αν χαθεί ο έλεγχος όμως δεν φτάνουν θάλασσες ολόκληρες.

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τις οικονομίες.
Στην περίπτωση του ελληνικού κοματιού της κρίσης π.χ. αν την πρωτη στιγμή που οι αγορες έκαναν την επίθεσή τους εκφράζοντας "αμφιβολίες τους για την ικανότητα της Ελλάδας να δανειστεί με ικανοποιητικούς όρους", δινόταν από την ΕΕ ικανοποιητική απάντηση, όλα θα είχαν τελειώσει με 10, 20 άντε 30 δις ευρώ. Τα οποία δεν θα είχαν χαριστεί αλλά θα ειχαν χρησιμοποιηθεί για την αγορά ελληνικών ομολόγων σε κάποιες λογικές τιμές όπως ακριβως γίνεται τώρα με την Ισπανία και την Ιταλία για να διατηρηθεί το επιτ'οκιο δανεισμού τους σε επίπεδα κ'ατω από το 6%. Τα κοράκια των αγορών θα είχαν πραγματικά κάψει τα χέρια τους και θα δυσκολευόντουσαν πολύ να επιχειρήσουν ξανά κατι ανάλογο εναντίον καποιου άλλου.

Τωρα θα χρειαστουν ίσως  πολλά τρις και το μόνο αποτελεσμα θα είναι το... να "κερδίζεται χρόνος".

Ομως τι "καλό" θα είχε προκύψει αν είχε αποφευχθεί όλο αυτό; Αν είχε σβηστεί η φωτιά στην αρχή της με ένα ποτήρι νερό; Και εδω βέβαια θα πρεπει να ρωτήσουμε "καλό" για ποιόν;

Για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό πολλά. Θα ειχαμε γλυτωσει την καταιγίδα των μέτρων που οδήγησε σε βαθειά ύφεση, που με τη σειρά της οδήγησε σε νεα καταιγίδα μέτρων και κατόπιν σε νέα ύφεση και πάει λέγοντας.
Η χωρα θα ειχε παραμείνει στον έλεγχό μας, ενω καμια κουβεντα δεν θα γινόταν για ξεπούλημα δημοσιας περιουσίας. Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνουμε όλοι.

 Για αυτούς που προκάλεσαν όμως όλη αυτή την κρίση τα πράγματα θα ήταν ακριβώς αντιστροφα.
Πρωτα από όλα οι τράπεζες δεν θα είχαν κερδίσει τα δεκάδες δις που κέρδισαν πουλώντας CDS's.
Δεν θα είχαν ωφεληθεί επίσης δεκάδες άλλα δις που προεκυψαν από την εκτίναξη στα ύψη του Ελληνικού δανεισμού εξ αιτίας του παιχνιδιού του ντουέτου σπρεντ-CDS's.
Δεν θα είχαν την ευκαιρία να έχουν απλώσει όπως τωρα τα βρώμικα χέρια τους πάνω στην Ελλάδα (και κατόπιν και αλλού) και μάλιστα ζητώντας μας να τους πούμε κι ευχαριστώ που μας "σώζουν".
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες μέτοχοί των τραπεζών και των οίκων δεν θα είχαν κερδίσει από τα μετρα ενάντια στην εργασία που έχουν να κάνουν με τα μεροκάματα, τους εργασιακούς όρους όπως η λεγόμενη ευελιξία, ελαστικότητα κλπ., τα προνόμια της εργοδοσίας στις απολύσεις και πολλά άλλα.
Φυσικά θα είχαν στερηθεί τους πακτωλούς που κέρδισαν τζογάροντας στις πτώσεις και ανόδους των αγορών που οι ίδιοι προκαλούσαν και έλεγχαν.
Ακόμη θα είχαν στερηθεί τα κέρδη που ήδη προκυπτουν για τις αγορές από τα ανάλογα προβλήματα που δημιουργούνται από φαινόμενα ντόμινο στις άλλες χώρες όπως Ισπανία, Πορτογαλία και τώρα η Ιταλία και αργότερα η Γαλλία.
Τέλος θα είχαν χάσει το "επιχείρημα" που χρησιμοποιούσαν εδω και 2 χρόνια οτι για την κρίση στην Ευρώπη φταίει δηθεν η Ελλάδα, και φυσικά δεν θα μπορούσαν να απαιτησουν -όπως ετοιμάζονται και ήδη κάνουν- την Οικονομική ή και Παγκόσμια διακυβέρνηση που θα πέτάξει μια και καλή τους λαούς και τα διακαιώματά τους στα σκουπίδια, προκειμένου να σωθεί ο Καπιταλισμός.

Πυρπόλησαν λοιπόν την Ελληνική οικονομία και τωρα κάνουν το ίδιο και με τις άλλες ευρωπαικές χωρες. Εκαψαν τα πάντα και δημιούργησαν χωρο για "εκμετάλλευση" και "προσδοκίες για μελοντκά κέρδη".
Πατώντας όμως ώς την έσχατη άκρη πάνω στη βάρκα της κερδοσκοπίας και του ανταγωνισμού, το μόνο που θα καταφέρουν τελικά θα είναι φυσικά η ανατροπή της.
Γιατί συγχρόνως με όλα τα παραπάνω "κέρδη", δημιούργησαν επίσης και καμένη γή. Και μαζί καμένους λαούς που ήδη μετανιώνουν πικρά το οτι τους πίστεψαν και δεν ξεσηκώθηκαν από την πρώτη στιγμή για να  ξεφορτωθούν κι αυτούς και τους καλοπληρωμένους υπηρέτες τους.

Ομως από ότι φαίνεται η ώρα αυτή δεν μπορεί να είναι μακριά. Δεν το αντέχουμε να είναι μακριά ούτε οι άνθρωποι, ούτε οι οικονομιες, ούτε η ίδια η ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της.
Αρκεί όταν έρθει η στιγμή ο ξεσηκωμός να είναι μαζικός, ενωτικός , οργανωμένος και προσανατολισμένος σε ένα κυρίως στόχο.
Την απαλλαγή από τις αλυσίδες αυτού του απάνθρωπου συστήματος και το θεμελίωμα ενός άλλου κόσμου με τους λαούς πρωταγωνιστές και κυρίαρχους και οχι κομπάρσους ή σκλάβους.