Αντι-ιστορικές και επικίνδυνες και αναλύσεις στη ΝΕΤ

Aριστερά και πολιτική

• Η ιστορία ξαναγράφεται! Οι πόλεμοι δεν είναι αποτέλεσμα των κρίσεων του καπιταλισμού. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έγινε γιατί τα τρένα… έφυγαν νωρίς και ο δεύτερος γιατί ο Χίτλερ δεν κατάλαβε ότι στη Συμφωνία του Μονάχου δεν υπήρχε η λέξη «Πολωνία» δίπλα στη λέξη «Τσεχοσλοβακία»! Αυτό θα διδάσκονται πλέον οι λαοί;


Τον κ. Καπόπουλο τον γνωρίζουμε από χρόνια. Τελευταίως είναι και αναλυτής διεθνών εξελίξεων στη ΝΕΤ. Σήμερα, 25/11/11, κατά τις 08.00 (ώρα μεγάλης ακροαματικότητας) μετά από διάλογο με τον Κ. Αρβανίτη που κατέληγε ότι η κατάσταση κρίσης θυμίζει άλλες ζοφερές εποχές που κατέληγαν σε πόλεμο, ο Αρβανίτης του κάνει ερώτηση για τα σενάρια που οδήγησαν στον 1ου και 2ου παγκόσμιο πόλεμο όσον αφορά τις οικονομικές συγκρούσεις και τη κρίση.


Ο Καπόπουλος άρχισε ένα παραμύθι να σου πέσουν τα μαλλιά! Είπε σε συνοπτική καταγραφή τα εξής:


-Ο 1ος παγκόσμιος έγινε γιατί δολοφονήθηκε ο διάδοχος της Αυστρουγγαρίας στο Σαράγιεβο και μετά η μια χώρα έμπλεξε τα τελεσίγραφα με την άλλη και όταν ξεκίνησαν τα στρατεύματα της Αυστροουγγαρίας για το μέτωπο ήταν αργά να τα ανακαλέσει ο αυτοκράτορας και έτσι τα τρένα πήγαν στο μέτωπο και έγινε ο… πόλεμος!!!


Και δέκα θαυμαστικά ηλιθιότητας (;) δεν αρκούν. Κι εμείς που νομίζαμε ότι ήταν αποτέλεσμα της γιγάντιας σύγκρουσης ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και κεφαλαίων, μάθαμε τώρα ότι αιτία ήταν η μισή ή μια ώρα που ξεκίνησαν νωρίτερα τα… τρένα! Κανονικά δηλαδή για τον πόλεμο φταίνε τα τρένα!!! Μπράβο σου κε Καπόπουλε!


-Για το χρήμα, πες μας για το χρήμα, τη κρίση και τον πόλεμο… λέει ο Αρβανίτης προσπαθώντας να τον επαναφέρει σε αυτό που τον ρωτούσε.


-Ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος, μας πληροφόρησε ο κ. Καπόπουλος, έγινε από μια απίστευτη παρανόηση. Πρώτα απ όλα, στη δεκαετία του ΄30, ο Χίτλερ είχε το ίδιο πρόγραμμα με τον Ρούσβελτ στην αντιμετώπιση της κρίσης, δηλαδή την… πλήρη απασχόληση! Ο Χίτλερ ζήτησε από τους Δυτικούς να του αφήσουν «ζωτικό χώρο» προς Ανατολάς, προκειμένου να αναπτυχθεί και να τους προσφέρει τις υπηρεσίες του κατά του Κομμουνισμού της ΕΣΣΔ, ως φράγμα και ανάχωμα του δυτικού πολιτισμού. Αυτοί κατανόησαν τον «καλό σκοπό» του Χίτλερ και έκαναν το «Σύμφωνο του Μονάχου». Όμως ώ του κακού θαύματος ενώ οι Δυτικοί του νομιμοποίησαν την κατάληψη της Αυστρίας και του έδωσαν την Τσεχοσλοβακία αυτός εκ λάθους νόμισε ότι του έδωσαν και την… Πολωνία! Έτσι όταν πήγε να την πάρει οι άλλοι του είπαν όχι και έτσι έγινε ο 2ος παγκόσμιος!!!


Άγαλμα ο Αρβανίτης!


Δηλαδή αν κάποιος από τους χιλιάδες συμβούλους και αναλυτές του Χίτλερ του διευκρίνιζε, κατά τον Καπόπουλο, ότι στη Συμφωνία δεν γράφει «και Πολωνία», αλλά μόνο Σουδητία και άντε Τσεχοσλοβακία, ο πόλεμος δεν θα γινόταν! Τόσο απλά είναι τα πράγματα και κάποιοι ανιστόρητοι μαρξιστές μιλάνε για σύγκρουση κεφαλαίων και ιμπεριαλιστών και για αποτέλεσμα της γενικής κρίσης του καπιταλισμού. Ας ακούν Καπόπουλο να μάθουν!


Μετά τα αντικομουνιστικά μνημόνια της ΕΕ που διέταξαν το ξαναγράψιμο της ιστορίας, για την έμμεση αθώωση του φασισμού και την άμεση καταδίκη του κομμουνισμού, ο κ. Καπόπουλος το κάνει έργο και ξαναγράφει την ιστορία χλευάζοντας την ίδια την ιστορία, τους νεκρούς των πολέμων και φυσικά τα γεγονότα και τους μαρξιστές που έγραψαν αλλιώς την ιστορία. Μόνο που ξεχνά ότι στο τέλος θα δικαιωθούν και πάλι οι μαρξιστές γιατί η κρίση είναι του καπιταλισμού και όχι των διάφορων πολιτικών και διαχειριστών του, όπως και στους παγκόσμιους πολέμους.


Η ιστορία γράφτηκε μια φορά από τους πρωταγωνιστές της. Μετά όσες φορές και αν τη ξαναγράψουν και την αλλοιώσουν, στο τέλος η αλήθεια θα εμφανιστεί τόσο πιο εκδικητική όσο πιο πολύ την παραποίησαν. Ας το ξέρουν καλά αυτό οι ιστορικοί λούστροι του καπιταλισμού.

Όμως αυτές οι αναλύσεις δεν είναι απλά αντιιστορικές, αντιμαρξιστικές ή γλυκανάλατες. Είναι επικίνδυνες αναλύσεις που αποκρύβουν αυτό που έχει στο DNA του το καπιταλιστικό σύστημα και εκδηλώνεται ειδικά σε περιόδους κρίσης: τον χωρίς όρια ανταγωνισμό, τη σύγκρουση, και τελικά τον πόλεμο. Και αντί να κάνουν αναλύσεις για την πορεία των ταξικών και κεφαλαιοκρατικών συγκρούσεων που υποκρύπτονται πίσω από τις πολιτικές διαφωνίες και συγκρούσεις, μιλάνε για γλυκανάλατες ιστορίες που παραπλανούν και αποκοιμίζουν τους λαούς.

Είναι επικίνδυνοι αυτοί που αποκρύβουν ότι οι πλέον πιθανές διεξόδους του καπιταλισμού σε γενική κρίση είναι (αν οι λαοί δεν τους σταματήσουν) ο φασισμός και ο πόλεμος. Θέλουν να μας πείσουν ότι με «σώφρονα» σκέψη και τολμηρές αποφάσεις» (;) των ηγετών της ΕΕ, η κρίση θα εξαφανιστεί και δεν θα γίνουν τα… λάθη του 1914 και 1939!

Κοινώς θέλουν να αποκοιμίσουν τους λαούς για να μη διεκδικήσουν τις δικές τους λύσεις με τα δικά τους συμφέροντα. Θέλουν να κάνουν ότι έκαναν και τότε, πίσω από τις πλάτες των λαών και απλώς να τους καλέσουν μετά να πληρώσουν με αίμα τις ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις τους.

Θα τους αφήσουμε;