Αλέξης Γρηγορόπουλος- 3 χρονια μετά

Από το Δεκέμβρη του 2008 μέχρι σήμερα εχουν αλλάξει πολλά.
Η Ελλάδα σκοτείνιασε όσο δε λέγεται και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους.
Οι φόβοι και το ένστικτο των μαθητών και της νεολαίας που εξεγέρθηκε τις μέρες εκείνες με αφορμή τη δολοφονία του Αλ.Γρηγορόπουλου επιβεβαιώθηκαν με τον πιο αγριο τρόπο.
Η ζωή των νεων εκείνων ανθρώπων αλλά και όλων μας κυλάει σε έναν  Καιάδα άγνωστο κι αχαρτογράφητο.
Ο Αλέξης που χωρίς να το θέλει έγινε σύμβολο εκείνης της εξέγερσης, χάνοντας τη ζωή του από τη σφαίρα του Κορκονέα, παρακολουθεί άναυδος από αλλού.
Σήμερα 3 χρόνια μετά υπάρχει ακόμα μεσα στη σκέψη όσων ένοιωσαν εκείνες τις μέρες, και πιο πολύ υπάρχει μεσα στους αγώνες των παιδιών που εξακολουθούν από τότε να βγαίνουν στους δρόμους πετώντας κατάμουτρα το ΟΧΙ τους, τόσο στο κράτος όσο και σ' αυτούς που δεν έχουν τα κότσια να αντισταθούν.
Ενα πραγμα όμως εχει γίνει καθαρό από τότε.
Το αυθόρμητο και το τυχαίο μπορεί χωρίς αμφιβολία να δώσει το δώρο και το σπόρο του.Αν όμως δεν ποτιστεί από την οργάνωση και την επιμονή εύκολα χάνει το νόημα του και οδηγεί σε σκυφτά κεφάλια και αδιέξοδα. Και σήμερα έχουμε ανάγκη από νέα παιδιά με ψηλά το κεφάλι που να ξέρουν τι θέλουν. Παιδιά που να γεμίζουν τους δρόμους χτίζοντας λίγο λίγο το δικό τους προφίλ και το δικό τους κόσμο.
Τον κόσμο της γενιάς της Ανατροπής.