Αλλη μια μέρα, άλλο ένα ΟΧΙ, λίγα μέτρα ακομη στο δρόμο, με τα πανω που ανεμίζουν, με τους χιλιάδες για λίγες ώρες σε ένα μεγάλο μαζί, με το φόβο που γίνεται θυμός κι ελπίδα, και πίστη κι αισιοδοξία.
Πάμε δρομο. Για την Πατησίων, για τη Σταδίου, για την Πανεπιστημίου, για τις πλατείες και τους δρόμους που περιμένουνε χρόνια. Για τα σκληρά τοπία της σιωπής, για τα χρόνια που διψάνε, για τα παιδιά που προσπαθούν να ξεχωρίσουνε σκιές μες την ομίχλη και δε βγάζουν άκρη, για τη Ζωή, για τη Ζωή...
Παμε δρόμο. Γι αυτά τα λίγα. Γι αυτά τα πολλά. Για το αύριο που θα ρωτάει το γιατί και πρέπει ναχει απαντήσεις.
Εχει σημασία και κάποιοι το ξέρουν καλά!
Σήκω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου