Το φώς λοιπόν νικάει το σκοτάδι, το καλό το κακό, το πάνω το κάτω και κάπου εκεί αρχίζουν οι συμπτώσεις στις γιορτές και τις παραδόσεις των λαών μες στους αιώνες.Ο Διόνυσος κομματιάζεται απο τις Μαινάδες και ξαναγεννιέται ως Διόνυσος βρέφος και οι Αρχαίοι ημών γιορτάζουν τα Λήναια.Οι Ρωμαίοι γιορτάζουν τα Σατουρνάλια και αμέσως μετά τα Μπρουμάλια και τη γέννηση του ανίκητου Ήλιου(dies natalis invicti Solis). Στην αρχαία Αίγυπτο σκάει μύτη ο λαμπρός Οσιρις και πιο ανατολικά ο Ζωροαστρικός Μίθρας στρώνει το κόκκινο χαλί για να περάσουν ύστερα οι Χριστιανοί και να γεννηθεί κάπου στη Βηθλεέμ,εν φάτνη των αλόγων ο δικός μας Χριστός και πάει λέγοντας.
Το αστέρι της Βηθλεέμ δείχνει το δρόμο στους μάγους, ενώ την ίδια στιγμή οι πρώτες πρωινές ακτίνες περνούν τη χαραμάδα της πόρτας στο New Grange στην Ιρλανδία, εδώ και 5000 χρόνια,και λίγο πιο πέρα ο ήλιος ρίχνει το πρώτο του φως πάνω απο το θρυλικό Stonehedge την ώρα που ξαναγεννιέται ο κερασφόρος Cernunos.Στο Βορρά οι Σκανδιναβοί, Γερμανοί κ.α. γιορτάζουν κι αυτοί το Yule, και τόσοι άλλοι λαοί τους δικούς τους Θεούς του φωτός με τους δικούς τους τρόπους και τις δικες τους παραδόσεις.
Παίρνει λοιπόν και πάλι απο σήμερα ο ήλιος(αχ αυτός ο ήλιος) τον ανήφορο κι η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει.Το μύνημα του μακρόκοσμου προς το μικρόκοσμό μας είναι παντού και πάντα το ίδιο.Το φώς νικαει το σκοτάδι και παίρνει τα πάνω του.Και μαζί τά λάθη,οι αστοχίες,οι ήττες,η μαυρίλα μέσα μας,οι τύψεις, οι φόβοι,οι υποχωρήσεις, κι ότι άλλο αρνητικό ας πάει στο καλό.
Το καινούργιο έρχεται "ως ήλιος νοητός" από μέσα μας με φόρα και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.Αλλά επειδή ανηφόρα είναι,ε... ας βάλουμε κι εμείς ένα χεράκι.Θέλουν και τ'άστρα το σπρώξιμό τους.
Χρόνια πολλάαααα λοιπόν,χρόνια καλά!!!Καλά Χριστούγεννα,Λήναια,Μπρουμάλια ή ότι άλλο θέλει η ψυχή του καθενός.
(Κάτι που έγραψα πέρσι τετοια μερα)
Χρόνια σου πολλά Γιώργο, μακρυά από τους ποικιλώνυμους εσμούς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα γράφεις σωστά πράγματα , με σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήXρόνια πολλά ρε παιδιά, νάμαστε καλά να δούμε όλο το έργο μέχρι τέλος και στο τέλος νάμαστε πάνω στη σκηνή.
ΑπάντησηΔιαγραφή