Ας μιλήσουμε με ονόματα-Υπάρχει ζωή μετά τον καπιταλισμό

Πράγματι το να κρύβεις τα ονόματα για να μην αποκτούν εικόνα, υπόσταση και αιχμή οι καταστάσεις που πονάνε όπως η χθεσινή, είναι μια τακτικήπου γνωρίζει καλά η επίσημη προπαγάνδα. Αλλο να λες αυτοκτόνησε κάποιος ηλικιωμένος κι  άλλο να λες χάθηκε ο συνταξιούχος Δημήτρης Χριστουλας που έμενε σε μια γειτονιά στους Αμπελόκηπους και είχε ζωή οικογένεια και παιδιά.
Δημήτρης Χριστούλας λοιπόν, κάτοικος Αμπελοκήπων, φαρμακοποιός που δεν άντεξε την εξαθλίωση, άφησε ένα σημείωμα που ευχόταν να κρεμαστούν στο Σύνταγμα αυτοί που φταίνε και αυτοπυροβολήθηκε κολλημένος σε ένα χοντρό δέντρο μια Τετάρτη πρωί σαν αλήτης στο κέντρο της πλατείας.
Μόνο που υπάρχουν κι άλλα που πρέπει να πούμε με τ' όνομά τους.
Ακούω από χθες γλοιώδεις, ύποπτες και υποκριτικές δηλώσεις, περί "ευθυνών του πολιτικού συστήματος" γενικά, αλλά και γραφικές και αφελείς τοποθετήσεις και βρισιές σα μούτζες για "τους 300 πουλημένους" κι άλλα τέτοια. Ακόμα και στην πλατεία χθες έτυχα πάνω σε μια κατάθεση στεφανιού από κάποια ομάδα "ακτιβιστών" που μιλούσε την ίδια γλώσσα λέγοντας φλογερά λόγια εναντίον αυτών που "στρογγυλοκάθονται στα κόκκινα βελούδινα καθίσματα της Βουλής" και άλλα γλαφυρά και ανούσια για να μην πώ πάλι ύποπτα. Και για το "έγκλημα" και το φταίχτη κουβέντα. Σηκώθηκα κι έφυγα. Απογοήτευση...αφού το λιγότερο που μπορείς να πεις είναι οτι όταν φταίνε "όλοι" ως γνωστό δε φταίει κανενας και κανένας δεν πληρώνει.
Εκτός από τον Δημήτρη Χριστούλα που χάθηκε λοιπόν έχει και ο φταίχτης όνομα και πρεπει κάποια στιγμή να τολμήσουν όλοι όσοι παριστάνουν τους αντιστασιακούς να το πούν. Ποιό είναι επιτέλους το περιβόητο "πολιτικό συστημα"; Οι "300"; Όλοι; Και φυσικά κανείς άλλος... Κανένα τραπεζικό σύστημα, κανένα επιχειρηματικό συμφέρον, κανενα σύστημα πραγματικής εξουσίας.
Μα  τι φασιστικής έμπνευσης αηδία είναι αυτή;
Πως δέχονται καλοπροαίρετοι άνθρωποι να επαναλαμβάνουν σαν παπαγαλάκια τα ναζιστικού τύπου στερεότυπα που πουλάνε με το κιλό σε λαμπερές συσκευασίες η κουστουμαρισμένη προπαγάνδα και τα καθεστωτικά ΜΜΕ που προσπαθούν να σώσουν  το σύστημα και να μας γυρίσουν σε άλλες φρικτές εποχες για λογαριασμό των αφεντικών τους; Και πως ανέχονται αριστεροί, προοδευτικοί και αναρχικοί που χθες φώναζαν "πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών" να τους ακούνε δίπλα τους και να μη βάζουν τα πράγματα στη θέση τους;
Το πολιτικό σύστημα λέγεται κα-πι-τα-λι-σμός κι όποιος το κρύβει ας αναλάβει τις ευθύνες του.
Ας σταματήσουν να κρύβονται επι τελους πίσω από γενικολογίες για τη Δικαιοσύνη, την Αξιοπρέπεια, τη Δημοκρατία κλπ κι ας μιλήσουν όλοι ανοιχτά ξεχωρίζοντας τη θέση τους από τον επικίνδυνο αχταρμά και το φασιστικό συρφετό. Αυτές τις γενικολογίες έλεγε και ο Χιτλερ στο μεσοπόλεμο για να εξαπατήσει τους εξαθλιωμένους Γερμανούς και είδαμε τι έγινε όταν κατάφερε να γίνει ελπίδα για τους απελπισμένους επειδή δεν μπήκε τότε σαν πρωτος στοχος η αποκάλυψή του.
Ας σταματήσουν οι Αριστεροί κάθε είδους να κρύβουν το όραμά τους και να μιλάνε ως γενικά αντιστασιακοί και αντιμνημονιακοί χωρίς συγκεκριμένο στόχο μόνο και μόνο για να γίνουμε πολλοί.
Αυτό που σκότωσε το Δημήτρη Χριστούλα χθες ήταν ο σαπισμένος καπιταλισμός σε κρίση που δε θα διστάσει να παρασύρει στο βάραθρο όποιον βρεί μπροστά του προκειμένου να σωθεί. Κι η σωτηρία δε λέγεται δικαιοσύνη ή δημοκρατία γενικά. Λέγεται σοσιαλισμός και είναι το πέρασμα της πραγματικής εξουσίας στα χέρια του λαού και των εργαζόμενων, είναι το όραμα και ο στόχος για έναν άλλο διαφορετικό κόσμο όπου όλοι θα δουλεύουν και θα μοιράζονται δίκαια κι απλά τον πλούτο που παράγουν.
Ακουγα το πρωί την κ.Γιανακά του ΠΑΣΟΚ που έλεγε πως δεν είναι δυνατόν να καταθέσουν τα όπλα και να αφήσουν τη χωρα στα χέρια "των ακραίων και των σκοτεινων δυνάμεων", κι οτι δεν υπάρχει άλλο μοντέλο! Αίσχος! Σαν να άκουγα τη ρητορεία της Χούντας χωρίς την  παραμικρή υπερβολή.
Αυτοί που κατσικώθηκαν στο σβέρκο μας και μας ρουφάνε το αίμα για λογαριασμό των αφεντικών τους δε βάζουνε ποτέ μυαλό.
Ας τους φράξουμε το δρόμο λοιπόν. Δε φτάνει η οργή και η αηδία για να μας ενώσει. Ας μιλήσουμε πραγματικά με ονόματα προτείνοντας το δικό μας δρόμο και το δικό μας όραμα για εναν καλύτερο κόσμο. Για το σοσιαλισμό.
Ας κλείσουμε με πράξεις τα στόματα αυτών που λένε πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος και πως η Αριστερά δεν προτείνει τίποτα.
 Υπάρχει ζωή μετά τον καπιταλισμό. Και είναι χίλιες φορές καλύτερη.