Εχω ζήσει πολλές εκλογικές μάχες από τη μεταπολίτευση και μετά.Ο αέρας της πτώσης της χούντας το '74 αλλά και το γεγονός ότι ήταν η πρώτη φορά που βίωνα έστω και σαν παιδί εκλογές, έδινε ένα τόνο μοναδικό που δεν ξεχνιέται εύκολα. Η ατμόσφαιρα της αλλαγής το '81 ήταν το ίδιο ή και περισσότερο εντυπωσιακή, τόσο που αν ήσουν και μια στάλα σοσιαλδημοκράτης μπορεί να νόμιζες ότι ήσουν από τους τυχερούς που ζούσαν ιστορικες επαναστατικές στιγμές.
Υστερα πέρασαν μια σειρά από εκλογές που οι περισσότερες έμοιαζαν φυσιολογικές, τόσο φυσιολογικές που στο τέλος γινόντουσαν εντελώς βαρετές, αφού τίποτα δεν αλλαζε και τίποτα καινούργιο δεν λεγόταν. Η δρόμος για την Ευρώπη είχε χαραχτεί από νωρίς, και είχε γίνει στη συνείδηση των πολλών κάτι σαν αξιωμα που ήταν αδύνατο να αμφισβητηθεί ό,τι κι αν έλεγε το "βαρετό" ΚΚΕ που είχε μείνει μόνο του να φωνάζει σε αυτιά που δεν άκουγαν σε σημείο που να καταντάει ενοχλητικό, για την "Ευρώπη των μονοπωλίων" και άλλα τέτοια γραφικά. Ετσι το ΠΑΣΟΚ κάλπαζε ανενόχλητο μέσα στα χρόνια, η ΝΔ το διαδεχόταν σε σύντομα διαλείμματα, η τηλεόραση ΄πολτοποιούσε τα μυαλά, ο καπιταλισμός όργωνε τις συνειδήσεις με τα καινούργια του εργαλεία μοιράζοντας υποσχέσεις, φλασάτα περιτυλίγματα χωρίς περιεχόμενο, δανεικά και μελοντικά χρέη, η Ελλάδα περπατούσε σε λήθαργο με τα μάτια δεμένα κι εμείς μαθαίναμε να γινόμαστε θεατές στην ίδια μας τη ζωή που πια δεν ήταν δική μας, δεν μας αφορούσε όπως άλλοτε, ήταν κάτι ανάμεσα σε ζωή και σειρά της τηλεόρασης που απλά παρακολουθούσαμε ανελλιπώς τη συνέχεια.
Η ποιότητα του πολιτικού διαλόγου φτάνει μερικές φορές σε πραγματικά μεγάλα ύψη, αρκεί να υπάρχουν βεβαια στους συνομιλητές υποψήφιοι ή αναλυτές της Αριστεράς και του ΚΚΕ, τόσο που πραγματικά μέσα στο τόσο σκοτάδι της κρίσης να αρχίζει να αχνοφαίνεται κάποιο φώς. Δικο μας φώς βέβαια. Μικρά φαναράκια αυτών που φαίνεται σιγά-σιγά να καταλαβαίνουν πως είναι ώρα να νοιαστούν και να πάρουν τη ζωή τους στα χερια τους γιατί δε γίνεται αλλιώς..
Την περασμένη Δευτέρα στο enikos.gr είχαμε τους 3 αρχηγούς της Αριστεράς. Και τότε ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε ότι όλο το "ζουμί" αυτών των εκλογών δεν είναι πια στο δίπολο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αλλά στην Αριστερά! Και μάλιστα όχι το ίδιο μοιρασμένο στα 3 κόμματα αλλά στο τι διάολο συμβαίνει με τους κομμουνιστές. Θα συνεργαστούν; Δε θα συνεργαστούν; Γιατί τέλος πάντων το ΚΚΕ με το παρελθόν του ΕΑΜ και της ΕΔΑ, της λογικής των συνεργασιών των αντιμονοπωλιακών δυνάμεων, που χωρις αμφιβολία στάθηκε στο πλάι του λαού όλα αυτα τα άγονα χρόνια και νοιάστηκε για τα καθημερινά λαικά προβλήματα, τώρα στηλώνει τα πόδια και λέει ΟΧΙ στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για έναν συνασπισμό εξουσίας με κέντρο την Αριστερά που να ανακουφίζει το λαό από τα όσα απίστευτα έχει υποστεί τα 2 τελευταία χρόνια. Μια προταση που σε πρώτη επαφή και παρατήρηση φαίνεται να "περνάει" με ευκολία στις μαζες και να αρέσει στους περισσότερους.
Ακολούθησαν κι άλλες συνεντεύξεις, παρουσιάσεις των θέσεων των 2 ειδικά κομμάτων, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό που ήταν στο κέντρο της συζήτησης ήταν αυτή η ερώτηση που έγινε και από τον Ν.Χατζηνικολάου που έλεγε. "Γραμματέα πες μας. Τι θα κάνετε αν την επόμενη των εκλογων σας δώσει ο λαός εντολή κυβέρνησης;"
Εντυπωσιακή και απίστευτη ερώτηση, λογική όμως μέσα στο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί. Οχι γιατί υπάρχει τέτοια πιθανότητα βέβαια, αλλά γιατί επιτέλους μετά από τόσες δεκαετίες ο δικομματισμός σπάει και καταρρέει και ο λαός αρχίζει να βλέπει τον εαυτό του έξω από τα διλημματικά τείχη που τον εγκλώβιζαν τόσον καιρό.Κι έτσι επιτέλους η πολιτική συζήτηση για πρώτη φορά ανεβαίνει σε ένα άλλο ποιοτικο επίπεδο που ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε μπορέσει να αγγίξει. Ο απλός κόσμος αρχίζει να συζητάει το ζήτημα της εξουσίας!
Κοινοβουλευτική εξουσία, πραγματική εξουσία, εξουσία του λαού και των εργαζόμενων, εργατική εξουσία είναι έννοιες που πηδάνε από τα μαρξιστικά βιβλία στις οθόνες κι απλώνουν ξαφνικά σαν επικίνδυνος λεκές στο γυαλί της τηλεόρασης. Κι οι φίλοι , οι γείτονες, οι συγγενεις κι εμείς οι ίδιοι που περίπου τυπικά συμμετείχαμε στις περισότερες εκλογές εκφράζοντας πολιτικές απόψεις με έναν τρόπο όμως περισσότερο οπαδικό, αρχίσαμε να συζητάμε και να συνειδητοποιούμε οτι τα 2 τελευταια χρόνια με τρόπο σωστό ή λάθος αλλά επίμονο και συνεχή, δεν παλέψαμε απλά για να μην περάσει το μνημόνιο ή το μεσοπρόθεσμο αλλά κάναμε ίσως κάτι πολύ πιο ουσιαστικό. Αρχίσαμε δειλά μεν αλλά συστηματικά να αμφισβητούμε το μέχρι τώρα αναμφισβήτητο. Την αστική εξουσία.
Κατι που βέβαια όχι μόνο δεν πρέπει να σταματήσει στις 7 Μάη αλλά πρέπει να συνεχιστεί και μάλιστα με τρόπο καταιγιστικό.
(Συνεχίζουμε στο 2ο μέρος)
Kαλημέρα Γιώργο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απάντηση της Αλέκας στη συγκεκριμένη ερώτηση του Χατζηνικολάου ήταν "θα επιστρέψουμε άμεσα την εντολή, εμείς δεν πρόκειται να να πάρουμε μέρος σε καμμία κυβέρνηση, ούτε να δώσουμε ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές, γιατί θα επιδεινώσει τη θέση του λαού και θα πάρει ακόμη χειρότερα μέτρα."
Εγώ αυτό το θεωρώ ως εμμονή, συνδυασμένη με γεροντική άνοια.
Για την αποκατάσταση της αλήθειας, σχετικά με τα ψεύδη του Swell (αποσπασμα της απάντησης Παπαρήγα) ¨
ΑπάντησηΔιαγραφή-- Τι να κάνουμε; Υπάρχουν και τέτοιες ονειροφαντασίες. Οχι από μας, εμείς τα έχουμε καθαρά αυτά τα πράγματα. Η πρόταση ήταν σαφής. Θα επαναλάβω αυτό που είπα και χτες. Αν οι εκλογές γίνονταν σε ένα μήνα, θα 'χατε ακούσει πάρα πολλά πράγματα. Είναι αυτό που λέμε, άμα πάρεις φόρα πέφτεις στην κατηφόρα εντελώς.
Ομως, δε μας προξενεί έκπληξη αυτή η πρόταση. Δε μας προξενεί. Οταν αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα ένα αντιμνημονιακό μέτωπο, μέσα στο οποίο έχουν αποφασίσει και έχουν προσχωρήσει απ' τη «Χρυσή Αυγή» μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ - βεβαίως έχουν διαφορές μεταξύ τους ουσιαστικές, εμείς δεν τα ισοπεδώνουμε. Αλλά όταν αυτή τη στιγμή το πρόταγμα είναι το αντιμνημονιακό μέτωπο, χωράνε οι πάντες. Και επομένως, μπορείς να πάρεις ψήφους απ' όλους. Να γιατί λέμε όποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί δεν έχει ελπίδα ο λαός, αυτή η κυβέρνηση πρέπει να συναντήσει τον πόλεμο του λαού.
Θα ήθελα όμως ως προς το πρωθυπουργιλίκι, να το πω έτσι, να κάνω ένα άλλο σχόλιο, για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτή τη γαλαντομία να πάρουμε εμείς την πρωθυπουργία. Νομίζουν ότι σκεφτόμαστε όπως σκέφτονται αυτοί. Δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να είναι κυβέρνηση αυτοδύναμη για να μη χρειαστεί να πάρει και τις ψήφους των αντιμνημονιακών κομμάτων. Δικαίωμά του να θέλει να είναι δεύτερο κόμμα, δικαίωμά του να θέλει να είναι τρίτο κόμμα για να πάρει την εντολή και να μην την καταθέσει με τίποτα, γιατί λέει δε θα την καταθέσει, θα σχηματιστεί κυβέρνηση.
Εχει πει όμως και μια άλλη φράση επανειλημμένα. Το εξής πράγμα: Θέλω την τρίτη θέση, και το ΚΚΕ όσο γίνεται πιο κάτω, γιατί τότε την άλλη μέρα θα καλέσω τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ - καλά, προχώρησε και πιο πολύ, είπε τα μέλη του ΚΚΕ - να ανατρέψουν την επιλογή του Κόμματος, την επιλογή της καθοδήγησης και να τους αναγκάσουν σε συνεργασία. Βλέπετε πόσο κομψός είναι. Λοιπόν εδώ θα πάρει την απάντησή τους. Από μας καταρχήν που είμαστε αρμόδιοι. Και ποια είναι η απάντηση;
Κοιτάξτε να δείτε, δε μας έβαλαν στο χέρι το 1990, το 1991, το 1992. Το 1991 το ΚΚΕ έμεινε στη Βουλή με πέντε βουλευτές, δεν είχε Κοινοβουλευτική Ομάδα, δεν ήταν αναγνωρισμένο κόμμα της Βουλής. Γιατί; Γιατί τότε, ο τότε ενιαίος Συνασπισμός έκανε το θαύμα του. Στελέχη του Κόμματος που είχαν εκλεγεί όχι μόνο με τις ψήφους του ΚΚΕ, αλλά και με τη γραμμή σταυροδότησης του ΚΚΕ - έχει σημασία αυτό - πήραν τα μπαγκάζια τους και έγιναν βουλευτές του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Βεβαίως, εθελοντικά μπαίνεις κάπου, εθελοντικά βγαίνεις.
Αλλά κοιτάξτε να δείτε, δε μας έβαλαν τότε στο χέρι, όταν η παγκόσμια κατάσταση απ' την πλευρά του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος ήταν δραματική. Μα τι πιστεύουν; Οτι θα μας βάλουν τώρα στο χέρι; Προσβάλλουν τους ψηφοφόρους, τα μέλη του Κόμματος. Αλλά την απάντησή τους θα την πάρουν. Τελειώσαμε εδώ μ' αυτό το πράγμα. Γι' αυτό είναι και γαλαντόμοι στις πρωθυπουργίες, μοιράζουν υπουργεία, πρωθυπουργία. Θα πω και μια λαϊκή έκφραση, μπορεί να μην είναι και πολύ δόκιμη για το χώρο του Ζαππείου: Ε, δεν είμαστε σαν τα μούτρα σας, δεν είμαστε όλοι το ίδιο, τι να κάνουμε; Δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Είναι αλήθεια πως τα ερωτήματα περί κυβέρνησης ...αριστεράς μπαίνουν επιτακτικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε καλοπροαίρετα και πότε όχι.
Το ερώτημα που όμως πρέπει να απασχολεί τον κόσμο στην ουσία της απάντησής του, είναι τι εννοούμε αριστερή πρόταση και διέξοδο σε μιά άλλη κατεύθυνση,για την ανάπτυξη της χώρας.
Όλες οι..αριστερές παρατάξεις έχουν εκφραστεί μένει σε εμάς να τοποθετηθούμε σαν λαός τι ζητά με και τι ελπίζουμε μετά από την καταιγίδα μέτρων και πολιτικών που εφαρμόστηκαν στις πλάτες μας.
Σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ ,ειναι νομίζω σαφές πως δε φλερτάρει γενικά και αόριστα με την''πρωθυπουργική'' θέση ως αυτοσκοπός.
Δεν είναι νομίζω καλέ μου φίλε Swell γεροντική άνοια η πολιτική θέση''επιστροφής'' της κυβερνητικής εντολής ,μπορεί όμως να κριθεί ως τέτοια και μόνο ως τέτοια.
Αλλωστε η πορεία που θα καθοριστεί για την χώρα δεν αφορά απλά και μόνο την ''κυβερνητική αστάθεια''αλλά με πιά μέτρα θα βγεί απο την καπιταλιστική δίνη που έχει περιέλθει.
Ξέρετε αγαπητοί μου φίλοι ήρθε η ώρα που δεν χωρούν ταλαντεύσεις γιατί ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα ,αλλά με ψαλίδια που περιμένουν να μας κατακόψουν .
Ας μη δώσουμε λοιπόν ευκαιρία σ'αυτούς που ακονίζουν αυτά τα ψαλίδια και ας μην ακούμε συνέχεια το μαγικό τραγούδι της Κίρκης που μας μαγεύει επειδή πρέπει να κυβερνήσουμε κάτω από οποιονδήποτε κυβερνητικό συνδιασμό έστω κι αν αυτός είναι γενικά και αόριστα ''αριστερός''.
Swell,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι δουλειά έχει η Αριστερά να πάει να βγάλει με γυμνά χέρια το λυσασμένο φίδι της κρίσης ΤΟΥΣ από την τρύπα; Ειναι τρελό και απλό. Αυτό που λεει το "αναρχικό" αφισάκι που λέει "Θέλεις σφυροδρέπανο στα κράνη των ΜΑΤ" χωρίς να το θέλει περιγράφει την αλήθεια. Οσα δεν κατάφεραν να κάνουν μόνοι -από το φόβο του λαόυ- ΠΑΣΟΚ κ ΝΔ προσπαθουν να τα κάνουν μπλέκοντας και την Αριστερά στην "ευθύνη της διακυβέρνησης. Ευτυχώς που δε μάσησε το ΚΚΕ δείχνοντας πως δεν έχει καθόλου εκλογικη λογική όπως το κατηγορούσαν. Τι πιο πιασάρικο και εύκολο από το να έλεγε ΝΑΙ στη Συνεργασία. Οι πολλοί θα του έλεγαν μπράβο, αυτό θα μάζευε ένα 15% για πλάκα και το κίνημα θα πήγαινε για βρούβες.Θα τα πούε στο 2ο μέρος
Η μοναδική ευκαιρία για την αριστερά (και για το ΚΚΕ,μιας κι εδώ κι ένα μήνα μάθαμε πως δεν είναι αριστερά, είναι κομμουνιστές)από εποχής ΕΑΜ, για νάρθει στα πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε το ΄46, οι τότε σοφοί είχαν αποφανθεί. Αποχή απ τις εκλογές. Είχε προηγηθεί η Βάρκιζα. Ακολούθησε ο εμφύλιος.
8ο συνέδριο νομίζω, αυτοκριτική. Κάναμε λάθος.
Συνασπισμός και συμμετοχή όχι σε σοβαρή κυβέρνηση, μα μόνο και μόνο για το ειδικό δικαστήριο.
Πάλι κάναμε λάθος.
Κάτι σωστό κάνανε ποτέ;
Αν ποτέ αποσαφηνίσουν αυτοί οι κομμουνιστές σοφοί ποιό είναι το σωστό και ποιό το λάθος, να το πούνε και σε μας τους άσχετους, για να το μάθουμε.
Ένα μόνο. Η μοναδική ευκαιρία επαναλαμβάνω από εποχής ΕΑΜ και την κλωτσάμε.
Δικαιολογίες; όσες θέλουμε βρίσκουμε. Τόλμη δεν βλέπω να βρίσκουμε.
Εκτός κι αν έχουν βάση οι θεωρίες του κόμματος πάνω απ όλα, του κόμματος αυτοσκοπός και δεν πα να γαμηθούνε όλα...
Το νού σας μόνο αλάθητα συντρόφια μην και πικραθείτε πολύ περισσότερο απ τους άλλους εμάς.
Έχει ο καιρός γυρίσματα και σε λίγα χρόνια θα γραφεί η ιστορία κι αυτής της εποχής.
Κι εκεί να δω για ποιά λάθη θα λέτε πάλι...
mbiker
Φίλε mbiker
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίστεψέ με κάνεις μεγάλο λάθος ακολουθώντας με λιγότερη σκέψη από όση χρειάζεται η στιγμή τη γνωμη των πολλών, δεξιών κι αριστερων που ασχολουνται με το θέμα.
Σκέψου πρωτα απ'όλα αν έχει κάτι να κερδίσει το ΚΚΕ κοντοπρόθεσμα με μια τέτοια απόφαση που είναι κόντρα στο ρεύμα. Προφανώς όχι. Μάλλον χάνει εύκολους ψηφοφόρους ενώ κερδίζει αποφασισμένους που μάλλον θα χρειαστούν περισσότερο από τους διαμαρτυρόμενους χαλαρούς εκδρομείς στα δυσκολα που έρχονται.Αυτό που είναι πιο πολύ αναγκαίο αυτή τη στιγμή είναι να βγεί εντελώς από το μυαλό του κόσμου η λογική "θα τους φυσήξουμε και θα φύγουνε" που έλεγε ο Μίκης. Πανω σ'αυτό πιστεύω είναι στηριγμένη η γραμμή αυτή.
1. Το ΚΚΕ δεν απέχει από τις εκλογές, οπότε το '46 δεν κολάει πουθενά εκτός από τη γνωστή θεωρία λαθολογίας όπου μαζεύονται 5 λάθος αποφάσεις όλων των εποχών και ακυρώνονται όλοι οι αγώνες, οι θυσίες και οι χιλιάδες σωστές αποφάσεις δεκαετιών. Αυτη ειναι όμως μια δεξιά θεωρία και προπαγάνδα με την οποία εσύ είμαι σίγουρος ότι δεν θελεις να έχεις καμια σχέση.
2.Λες πως χάνεται μοναδική ευκαιρία να 'ερθει στα πράγματα η Αριστερά! Δηλαδή πως; Χανω κατι; Οι +50 έδρες πηγαίνουν στο 1ο κόμμα κι όχι σε συνασπισμό ενω στις μονοεδρικές ακόμα κι αν με συμφωνια τις κερδιζε η Αριστερά ο εκλ.νόμος θα τις αφαιρούσε από αλλού από το σύνολο έτσι ώστε το καθε κόμμα να πάρει τις εδρες που του αναλογούν με βαση το ποσοστό του. Οπότε ποια μοναδικη ευκαιρία λες; Αν τα 3 αριστερά κόμματα (ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ,ΔΗΜΑΡ) κατεβαιναν μαζί ή και 2 από τα 3, το ποσοστό τους θα ήταν μικρότερο αφου θα είχαν διαρροές από όσους δεν θα συμφωνούσαν εφ'οσον οι γραμμές τους αντικρούονται σε σημαντικά θέματα όπως π.χ. ΕΕ και ευρώ. Αρα το καλύτερο αποτέλεσμα αποδοκιμασίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα έρθει μόνο απο τη χωριστή παρουσία τους. Σε ενοχλει η σκληρή γραμμη του ΚΚΕ και δε σε ενοχλεί το ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ που έλεγε οτι το ΚΚΕ στερεί το +50 και τις μονοεδρικές από την Αριστερά και το λαό;
3.Γιατί κανείς δεν αναφέρεται στη δήλωση της Α.Παπαρήγα που έχει γίνει πολλές φορές (από την αρχή του 2012 μεχρι τώρα) που λέει:"Αν μπορούσαμε, αυτή τη στιγμή, με τη συμμετοχή μας σε μια κυβέρνηση, να ανακόψουμε τις συνέπειες της κρίσης και να λύσουμε τα προβλήματα του λαού θα παίρναμε μέρος. Και τολμηροί είμαστε και τα ρίσκα παίρνουμε. Αυτό είναι, όμως, αδύνατο.";;;;(Α.Π. στις 5/1)
Για ποιο λόγο δεν θα ήθελε ενα εργατικό κομμουνιστικό κόμμα να ανακόψει τις σκληρές συνέπειες μιας δεξιάς πολιτικής εκτός αν έκρινε οτι αυτό όχι μόνο δε μπορεί να συμβεί αλλά θα έχει αντίθετο αποτέλεσμα;
4.ΤΟΛΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΛΙΓΟ (ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ, ΙΣΩΣ, ΑΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ...ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΑΝ Ο ΟΛΑΝΤ ΚΛΠ.).ΤΟΛΜΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΠΩΣ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ. ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΙΟΥΣ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΆΛΛΗ ΜΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ.
Σκέψου το, ειδικά το τελευταίο.Ειναι ώρα για το λαό και τους εργαζόμενους να βάλουν επιτέλους τα πράγματα στη θέση τους διεκδικώντας τη δική τους εξουσία. Αλλιώς θα πάνε χαμένοι σε άλλον ένα γύρο κοροιδίας τύπου ΠΑΣΟΚ 74-81 που μια χαρά Αριστερό(και παραπάνω μάλιστα με το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ΚΛΠ.) ακουγόταν τότε. Μόνο που αυτή τη φορά το κόστος αυτού του γύρου θα είναι τρομερό. Ειναι μεγάλη ελπίδα πιστεύω κι αισθάνομαι που το ΚΚΕ με τις μικρές αλλά επαρκείς ελπίζω δυνάμεις του χαράζει μια πολιτική ρήξης που ευτυχώς μόνο εκλογική δεν είναι.
Διάβασε αν θέλεις και το 2ο μερος που θ ακολουθήσει και κάντο όλο άλλο ένα κύκλο στο μυαλό σου. Καλοπροαίρετα και συντροφικά μιλάω πάντα.
Μιλάω πάντα για ενιαίο μέτωπο αριστεράς (και ΚΚΕ απαραιτήτως, αφού τώρα πια σνομπάρουμε τον χαρακτηρισμό αριστερός, σαν κάτι και γω δεν ξέρω τι), θεωρώντας πως αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα απ αυτά που μας χωρίζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνούν όλοι σε κάποια πράγματα.
Τράπεζες και μέσα παραγωγής, στα χέρια του λαού.
Άρνηση, ή έστω λογιστικός έλεγχος και κατόπιν διαγραφή του χρέους.
Παραπομπή στη δικαιοσύνη όλων όσων βρεθούν υπαίτιοι απ τη μεταπολίταυση και μετά.
Αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Καλύτερη παιδεία, υγεία, αστυνομία.
Σίγουρα δεν πρόκειται να βγάλουν το φίδι απ την τρύπα, ούτε θα μπορούσε και το ΚΚΕ μόνο του με πλήρη πλειοψηφία κι εκτός ΕΕ (κι ας λένε ό,τι θέλουνε, εκ του ασφαλούς είναι άλλωστε).
Τι θα κερδίζαμε;
Πρώτον όλοι η ευρώπη (για τους λαούς μιλάω) θάβλεπε πως είναι εφικτή μια ανατροπή.
Θα φρενάραμε την κατρακύλα που θα συνεχίσει αυξανόμενη αν (όπως φαίνεται δυστυχώς), μείνουμε στην απέξω.
Δεν θα απογοητευτούν όσοι όλα αυτά τα χρόνια περίμεναν αυτή την ευκαιρία και πίστεψέ με σύντροφε Σαρρή, είναι πάρα πολλοί και θα εξακολουθήσουν ν αγωνίζονται με άλλον αέρα, θάχε γίνει ήδη το πρώτο βήμα.
Κάθε νέος απολυμένος, είναι κι ένας απενεργοποιημένος καταθληπτικός. Υπάρχουν πολλα προβλήματα που δεν φαίνονται (οικογενειακά, παιδιών, υγείας, ψυχικής υγείας), πέρα απ τα πασιφανή της επιβίωσης, που τον καθιστούν ανενεργό.
Σε εποχές των ατομικών συμβάσεων που θάρθουν, σε ποιά σωματεία και με ποιούς συνδικαλιστές θα δοθούν οι υποτιθέμενοι επόμενοι αγώνες;
Εκεί να δώ τους παμίτες να προσπαθούν να οργανώσουν απεργία σε ανύπαρκτα σωματεία και με εκβιαζόμενους των 300 ευρώ. Για γέλια. Ή για κλάματα;
Αποδεικνύεις πως είσαι επαναστατικό κόμμα, γιατί επανάσταση είναι το να τολμήσεις, το να προσπαθήσεις, αν πραγματικά ενδιαφέρονται για το λαό κι όχι απλά για το διηνεκές της ύπαρξης του κόμματος, έτσι για να βρίσκεται.
Θα φρενάρει η άνοδος του φασισμού που όλοι ξέρουμε πως σε τέτοιες περιόδους όχι απλά σηκώνει κεφάλι, μα έρχεται και στα πράγματα.
Θα προλάβουμε την τεχνολογία (που έτσι κι αλλοιώς είναι εις βάρος μας), η οποία θα μας παρακολουθεί ανελλειπώς, ειδικά αν κάποιος τσεκουράτος σκεφτεί πως αρκετά με τους αριστερούς, καιρός να βγούν στην παρανομία. Έγινε στην Πολωνία κι αλλού. Και πίσω το κίνημα για πάντα πια.
Είναι πολλά αυτά που σκέφτομαι και που θάθελα να πω, μα τι ξέρω εγώ;
συνεχίζω
mbiker
...Σκέφτομαι απλά πως, και διαφωνίες να μην είχανε οι δυό μεγάλοι του αριστερού χώρου, θάχαν στο φτερό επιννοήσει μερικές, προκειμένου να αποφύγουν να πιούν το ποτήριον τούτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαρρείς πως καταννοώ τις περίεργες εμμονές των συριζαίων για ευρωλιγουριά; με τίποτα.
Κι ας λέει το τσιπρόπουλο πως θέλει εξουσία. Αν το εννοεί, ας συνταχθεί με την άποψη του ΚΚΕ.
Ε, πάμε στοίχημα πως αν τόκανε, κάπου αλλού θάχαν εστιάσει οι άλλοι για να διαιωνίζεται η διαφωνία; Εγώ, πάω.
Ο κόσμος, πέρα από αρχηγό σωτήρα, θέλει και προσδοκία νίκης. Εκεί παίζεται μεγάλο παιχνίδι για να κερδίσεις τους απ έξω. Η αισιοδοξία, η σιγουριά, το δήθεν της νίκης. Και δυστυχώς, βοηθάει πολύ αυτή η πρακτική.
Σε τι βοηθάει η προεκλογική δήλωση, ξέρετε, εμείς δεν πάμε για κάτι σοβαρό, μα για παντοτινή αντιπολίτευση; Δώστε μας τόσα κουκιά ώστε νάμαστε δυνατοί, μα όχι και κατά λάθος τόσα πολλά ώστε ν αναγκαστούμε να πάρουμε εντολή.
Τι θα μπορέσουμε να κάνουμε όταν πια θάχουν παγιωθεί οι κακοί ξανά και όταν πια θάχουν λάβει τα μέτρα τους ώστε να μην κουνηθεί ρουθούνι;
Εδώ τόσο καιρό παράνομη κυβέρνηση και μας έχει πάρει και τα σώβρακα. Σκέψου την με τους ίδιους και με μερικούς ακόμα σαν την μητσοτάκαινα ή ακόμα και τον κουβέλη και με φρέσκια την "λαϊκή εντολή".
Κλείνοντας, να επαναλάβω.
Αν η γέννηση του συνασπισμού ήταν λάθος, ας αναρωτηθούμε αν ήταν λάθος ο λόγος που γεννήθηκε.
Για παπαριές δηλαδή.
Εδώ το τυράκι είναι η εξουσία.
Είναι όμως απλά ένα τυράκι;
Ή μήπως είναι η στιγμή για την οποιά υπάρχουν εδώ και τόσα χρόνια κομμουνιστές κι αριστεροί;
Και σε τελική ανάλυση, ας δοκιμάσουμε. Ούτε ο Βλαδίμηρος είχε τίποτα σίγουρο και δοκίμασε όπως κι άλλοι πριν απ αυτόν με τα όπλα. Το τόλμησε όμως, τίποτα δεν τον διαβεβαίωνε για την επιτυχία, ένα κάρο διαφωνίες, μενσεβίκοι, εσέροι και άλλοι πολλοί.
Δεν σκέφτηκε το αλώβητο της ύπαρξης του κόμματος, αν δεν του κάτσει, μα τον λαό.
Εδώ τώρα, ούτε όπλα ζητάμε να πάρουμε, ούτε βία.
Προφανώς, το να ταραχτεί η μακάρια ησυχία όσων είναι θρονιασμένοι πάνω και αμπελοφιλοσοφούν, είναι σημαντικότερο απ το να προσπαθήσουμε.
Που ξέρεις; μπορεί και να τα καταφέρουμε.
Ό,τι και να προκύψει, είναι προτιμότερο απ το να αναγκαστούμε 5-10 χρόνια μετά να αποφασίζουμε (ίσως και στην παρανομία) πως για μια ακόμα φορά κάναμε λάθος.
Θα δείξει...
mbiker
Μbiker
ΑπάντησηΔιαγραφήMιλάς σαν να είναι δωρεάν η δοκιμή. Δεν είναι όμως. Οπως δεν ήταν στη Γαλλία, την ΙΤΑΛΊΑ κλπ. όπου ακριβώς αυτή η λογική που λες(τι έχουμε να χάσουμε, ας δοκιμλασουμε) οδήγησε σε τρομερή ήττα και διάλυση των ΚΚ με καταντια αυτό το 1,9% του ΓΚΚ το 2007. Τωρα δηλαδή να τους πούμε και μπράβο που το δοκίμασαν κι ας διαλύθηκε το ΚΚ; Η ύπαρξη ενός ΚΚ δεν είναι κανενας αυτοσκοπός χωρίς νόημα. Το ΚΚ κάθε ΄χωρας είναι όπλο στα χέρια του λαού και της εργ. τάξης και όποιον συνεργεί "τολμώντας" διάφορα μάταια και λάθος εγχειρήματα σαν κι αυτά του ευρωκομμουνισμού με αποτέλεσμα τη διάλυση ενός πανίσχυρου ΚΚ σαν της Ιταλίας και που κυριαρχούσε και στο συνδικαλισμο και στην τοπική αυτοδιοικηση δεν μπορεί να τον συγχαιρουμε κι από πάνω. Αυτός μάλλον έχει εγκληματήσει σε βάρος της τάξης που εκπροσωπούσε, δεν έχει κάνει κανένα κατόρθωμα.
Δεν 'εχουμε καμιά πολυτέλεια να δοκιμάσουμε. Εγω δε θέλω να δοκιμάσουμε για να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη ως μελοντικός ηττημένος. Εγω θέλω να νικησουμε. Και η λογική της συνεργασίας σε κυβέρνηση χωρίς εξουσία είναι ένα λάθος που δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς. Δοκιμάζεται ακόμη και τώρα στην Κύπρο όπου το ΑΚΕΛ ακολουθεί το ίδιο πρόγραμμα διαχείρισης του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός δεν είναι σύστημα διακυβέρνησης, είναι εξουσία του κεφαλαίου. Ειναι δηλαδή μια δικτατορία της τάξης των κεφαλαιοκρατων και απλά μιλώντας είναι αστείο να θέλουν οι κομμουνιστές να την διαχειριστούν και να την βελτιλώσουν! Βάζουν τα χεράκια τους και βγάζουν τα ματάκια τους.
Το παράδειγμα του Λένιν που έφερες είναι τελείως λάθος. Ο Λένιν δεν έρριξε ζαριά και τούκατσε. Ο ΛΈΝΙΝ έβαλε κάτω τα στοιχεία που είχε και τα ανέλυσε. Και είπε:1.Στο διεθνε΄ς περιβαλλον γίνεται παγκόσμιος πόλεμος. Αρα ειναι διαλυμένοι και δεν μπορούν να μας επιτεθού τώρα.2.σΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΌ Η αστική τάξη είναι ακόμη πιο διαλυμένη και ανλίκανη να επιβληθεί.3. Στο επίπεδο της πολιτικής εκπροσώπησης είναι εντελώς χάλια αφού η κυβέρνηση Κερένσκι καταρρέει. Τα άλλα κόμματα δεν καταφέρνουν να πείσουν όπως το Φεβρουάριο ενώ οι Μπολσεβίκοι δυναμώνουν.4. Ο λαός οργανώνεται κατά χιλιάδες καθημερινά σετα σοβιέτ που γιγαντώνονται, άρα ο υποκειμενικός παράγοντας ωριμάζει καλπάζοντας και η εργ. τάξη οργανλώνεται σημαντικά 5. Εχουμε στρατό-δηλαδή ένοπλο λαό στουςδ δρόμους- με διάθεση ανατροπής.6. Η δομή της οικονομίας έχει καταρρεύσει, οι παραγωγικές δυνάμεις καταστρέφονται από τον πόλεμο και οι παραγωγικές σχέσεις είναι ξεκάθαρο πως πρέπει να αλλάξουν αφού δεν μπορούσε η οικονομία όπως ήταν να παράγει και να ταίσει το ρωσικό λαό.
Έλειπε ένα πράγμα μόνο. Η πλειοψηφία στα σοβιέτ. Οταν την πήραν οι μπολσεβίκοι το Σεπτέμβριο τότε αμέσως προχώρησαν στην επανάσταση ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. ΜΟΙΆΖΕΙ ΑΥΤΌ ΜΕ ΔΟΚΙΜΉ; ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΘΟΛΟΥ.
Το έγκλημα τότε θα ήταν να μείνουν ικανοποιημένοι με μια συνεργασία όλων των "δημοκρατικών δυνάμεων" στο επίπεδο της διακυβέρνησης. Ευτυχώς ο Λένιν δεν το έκανε και προχώρησε κάνοντας το σωστό βήμα ανατρέποντας την δική τους ταξική εξουσία και αντικαθιστώντας την με την εργατική εξουσία σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά
Συνεχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαζεις τους άξονες που είπε ο ΣΥΡΙΖΑ σαν μινιμουμ για συμφωνία , και που είναι πραγματικά γοητευτικοί, θεωρώντας ότι εύκολα την άλλη μέρα θα μπορούσαν να υλοποιηθούν. Και καταλήγεις ότι έτσι όλη η Ευρώπη θα έβλεπε πως "η Ανατροπή είναι εφικτή". Ακριβως το αντίθετο θα γινόταν. ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΌΤΑΝ ΑΜΈΣΩΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΕ ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΤΊΠΟΤΑ ΑΠΌ ΌΛΑ ΑΥΤΆ χωρίς να ανατραπεί η δικτατορία της τάξης τους που λέγεται 'αστική δημοκρατία". Και τοτε ξαφνικά θα ανακάλυπτε ο λαός πως είχαν δίκιο όσοι μιλούσαν για δυνάμωμα των συνδικάτων και του λαικού εργατικού κινήματος, γιατί χωρίς αυτά δεν μπορείς να πάρεις την εξουσία από τα πάνω με χαμόγελα. Αν δεν είχαμε ταξική δικτατορία τότε ναι θα αναγνλωριζαν "την ήττα τους" και θα έφευγαν. Ομως οι δικτατορίες δεν κάνουν τέτοια ΄πως ξέρεις. Απαντάνε με λύσσα με όποιο τρόπο μπορούν. Η μήπως όχι; Πρέπει λοιπόν να καλέσεις το λαό να ανατρέψει την εξουσία αυτή καταλαμβάνοντας τα κομβικά σημεία παραγωγής του πλούτου είτε ειρηνικά είτε όχι, ανάλογα με το ποια θα ήταν η αντίδραση. Αν δεν μπορεί να γίνει αυτό πρέπει να το σπρώξεις προς τα κεί προετοιμάζοντας το λαόκαι το κίνημα μέχρι να γίνει. Αλλιώς κοροιδεύουμε τους εαυτούς μας. Λέμε δηλαδή, δεν πειράζει αφου δεν μπορούμε τίποτα άλλο ας πάρουμε την κυβέρνηση όπως νάναι, για όσο νάναι, τουλάχιστον να μας φύγει ο νταλκάς. Κι αν αυτή η ψευδαίσθηση οδηγήσει σε ήττα, απογοήτευση, συμβιβασμό...ε δεν πειράζει τουλάχιστον ζήσαμε μια στάλα την ψευδαίσθηση. Την άλλη φορά σε μιαν άλλη ζωή θα τα καταφέρουμε καλύτερα. Εισαι σίγουρος οτι αυτό θέλουμε;
Σύντροφε, κι εγώ το ίδιο θέλω και με σένα και με όλους. Θέλω να κοιμηθω το μεσημέρι, κι όταν ξυπνήσω το απόγευμα να έχει τελειώσει ο εφιάλτης κι όλα ναναι καλά, κι ο κόσμος δικαιότερος και όμορφος. Δε γίνεται όμως έτσι. Υπάρχει ένα γεφύρι μέχρι εκεί που θελουμε δε θέλουμε πρέπει να το χτίσουμε. Με νύχια και με δόντια, κι όχι ανοιγοντας σαμπάνιες μια Κυριακή βράδι μετά από κάποιες εκλογές.
Δειξε εμπιστοσύνη στο στόχο και την αποτελεσματικότητα της πάλης. Κι ό,τι λείπει, το όποιο κενό πρέπει να το καλύψουμε, όχι να κάνουμε πως δεν το βλέπουμε. Αλλιώς θα πέσουμε στο γκρεμό.
Φίλε και σύντροφε Σαρρή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα και το 2ο μέρος. Όλο το πόνημα είναι καταπληκτικό, δεν διαφωνώ.
Μην με αντιμετωπίζεις σαν οπαδό ή μέλος του συριζα, δεν είμαι.
Συμφωνώ σε όλα αν και νομίζω πως κάνεις χρονικό λάθος εκεί με την κυβέρνηση κερένσκι. Προέκυψε κατόπιν της επανάστασης. Μαζί την κάνανε.
Στο θέμα μας όμως.
Η διαφωνία μου είναι μία και συγκεκριμένη κι όπως είπε κι ο τσίπρας σήμερα στη συνέντευξη, αν όχι τώρα, πότε;
Δεν διεκδικώ το αλάθητο (σε αντίθεση με τους πάνω), μα διεκδικώ το δικαίωμα να έχω μυαλό, να σκέφτομαι και ν αμφισβητώ. Ειδικά αποφάσεις στις οποίες δεν έχω ερωτηθεί κι ούτε ξέρω ποιοί τις παίρνουν, ποιανών γνώμη υπερτερεί και τι κρύβεται από πίσω.
Ας μην ξεχνάμε πως στο θέμα αυτό ιστορικά, το ΚΚΕ δυστυχώς (εννοώ η ηγεσία του) δεν έχει και την καλύτερη βαθμολογία. Μην αναλωθούμε τώρα σε πασίγνωστες περιπτώσεις λαθών και "λαθών".
Και σκέφτομαι πως ασχέτως καταστάσεων, η τροπή που πήραν τα πράγματα κι ο λαός αποδαιμονοποίησε πια την αριστερά, αν δεν δράσουμε, δεν θα μας βγεί σε καλό. Το σύστημα αυτά τα προσέχει και δεν αφήνει μια δουλειά που μπορεί να κάνει τώρα, για αύριο. Κλασική προτροπή, απ το δημοτικό ακόμα.
Δεν νομίζω να μας αφήσουν άλλα περιθώρια κι άλλες ευκαιρίες.
οπότε, θα μου επιτρέψεις να επιμείνω.
Καλή κάλπη πάντως...:-)
mbiker
Μια που αναφερες τον Λενιν πάντως έχει πολύ ενδιαφέρον οτι ποτε δε συνεργάστηκε με την Προσωρινή κυβέρνηση της επανάστασης του Φεβρουαρίου του '17 παρά το ότι 2-3 φορές λόγω της απουσίας του(δεν τον έβρισκαν στα κινητά τότε:) οι μπολσεβίκοι ήταν ετοιμοι να υποχωρήσουν σε καποιου είδους συνεργασία είτε με την προ Κερένσκι κυβέρνηση, είτε με τους Μενσεβίκους και τους εσερους , είτε στην προταση απελπισίας για το "προκοινοβούλιο" είτε για μια μινιμουμ συνεργασία εναντίον του πραξικοπήματος Κορνίλοφ τον Αυγουστο. Ετσι οδήγησε μαεστρικά τους μπολσεβίκους στην επανάσταση και την εξουσία. Το ΜΆΗ του 1917 μετα την πτώση του Τσαρου το Φεβρουάριο ΟΤΑΝ ΟΙ ΆΛΛΟΙ Αριστεροί και "σοσιαλιστές" μπήκαν περήφανα στην προσωρινή κυβέρνηση ο Λενιν έλεγε:«Οι “σοσιαλιστές” αρχηγοί μπαίνοντας στην κυβέρνηση της αστικής τάξης αποδεικνύονταν κατά κανόνα άβουλα πρόσωπα, ανδρείκελα, προκάλυμμα για τους κεφαλαιοκράτες, όπλο εξαπάτησης των εργατών... Οι βλάκες των κομμάτων των Εσέρων και των Μενσεβίκων πανηγύριζαν και λούζονταν με αυταρέσκεια στις ακτίνες της υπουργικής δόξας των αρχηγών τους. Οι κεφαλαιοκράτες έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Στο πρόσωπο των “αρχηγών των Σοβιέτ”, είχαν αποκτήσει βοηθούς ενάντια στο λαό»
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξιζει τον κόπο να δει κανείς την τότε ιστορία διαβάζοντας όλο το άρθρο από το ΙΣΚΡΑ(άποψη Λαφαζάνη) Αφιέρωμα στην Οκτωβριανή επανάσταση
Καλημέρα Γιώργο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα το 1ο και το 2ο μέρος του άρθρου σου, καθώς και τα σχόλια. Τοποθετούμαι λοιπόν: Στη χθεσινή συνέντευξη τυπου που έδωσε ο Τσίπρας, διάβασε το απόσπασμα από το πρόγραμμα του ΚΚΕ περί συμμαχικών κυβερνήσεων, όπως αυτό έχει εγκριθεί στο 15ο Συνέδριο του Κόμματος. Μεταξύ άλλων και με δικά μου λόγια, αναφέρει ότι όταν τα αστικά κόμματα είναι σε κατάρρευση, μπορεί να γίνει κυβέρνηση αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής αριστεράς, με σκοπό την ανακούφιση του λαού και την βαθύτερη συνειδητοποίησή του. Η απάντηση του ΚΚΕ σε αυτό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αντιμονοπωλιακός και αντικαπιταλιστικός. Από πού προκύπτει αυτό: Διαβάζοντας σχόλια στο RED FLY PLANET, τα στελέχη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζονται ως μαλάκες. Μαλάκας λοιπόν ο ΓΛΕΖΟΣ, μαλάκας ο ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ, μαλάκας ο ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ, μαλάκας ο ΘΕΩΝΑΣ, μαλάκας η ΒΑΛΑΒΑΝΗ; Γιατί; Επειδή έχουν διαφωνήσει με το ΚΚΕ; Δεν είναι σαν τα μούτρα τους; Κανείς δεν έχει το αλάθητο και όλοι θα κριθούν από την Ιστορία. Μέχρι τότε, θα παλεύουμε στους δρόμους, θα αντιπαρατιθέμεθα ιδεολογικά και θα παλεύουμε για την ενότητα της Αριστεράς.
ΚΑΙΤΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
KΑΙΤΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν μιλάμε σοβαρά δεν γίνεται να πηδάμε από την απόφαση ενός συνεδρίου στο τί λέγεται στα σχόλια ενός μπλογκ όπου ο διάλογος γίνεται μεταξύ ανωνύμων ή με ψευδώνυμα.Στο ιντερνετ ο κοσμος αρπαζται και βριζεται οσο δε λεγεται. Εχω να δεις τι έχω διαβάσει από όλους για όλους και ειδικα για το ΚΚΕ!
Το να γυρίζουμε επίσης στην απόφαση του 15ου συνεδρίου τη στιγμή που είμαστε 15 χρόνια μπροστά σε μια εντελώς νεα κατάσταση ενώ έχουν γίνει άλλα 3 συνέδρια και ενω είμαστε σε πρωτοφανή κρίση όπου εννοείται πως είναι αναγκαίο να γίνουν καινούργιες εκτιμήσεις δε μου αρέσει καθόλου από μέρους του Τσίπρα τον οποίο δε βλέπω εχθρικά. ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΑΙΟΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΎ ΤΥΠΟΥ ΚΟΛΠΑ ΟΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΘΕΙ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ(ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ ΟΣΟ ΛΕΝΕ ΤΟ ΚΚΕ) ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΟΥΝ!
Επί της ουσίας πάντως αν έχει μείνει κάτι το μαρξιστικό λενινιστικό στο ΣΥΡΙΖΑ (ΠΟΥ κατα τα άλλα πολλά στελέχη του κάνουν μια χαρά ταξικες αναλύσεις) ας ρίξει μια ματια στην ιστορία όπου π.χ. ο ΛΈΝΙΝ καμια σχεση δεν ήθελε να έχει με κόμματα που υποψιαζόταν για συνεργασία με τους αστους ( η ΔΗΜΑΡ ας πουμε εχει σαφως τετοιο προφιλ, οπότε το ΚΚΕ που κολλαει;)Δες το προηγούμενο σχόλιο. Η μόνη του έννοια ήταν η επαφή με τις μάζες κ τιποτα άλλο. Αν γινοταν η πρόταση μόνο προς το ΚΚΕ θα το συζητούσαμε διαφορετικά. Αλλά από που κι ως που απαιτεί με τόση φλόγα ο ΣΥΡΙΖΑ να βαλει στον κουβα ΚΚΕ κ ΔΗΜΑΡ κ δεν ξερω και γω ποιον άλλον και σε ποια βάση, οταν το ΚΚΕ όπως περιγράφω στο άρθρο ανοίγει σοβαρά το ζήτημα της πραγματικής εξουσίας και φυσικά κάνει πολύ καλά. Αλοίμονο αν ένα κομμουνιστικό κόμμα μεσα σε τέτοιες συνθήκες δε βαλει το λαό μπροστά στην ευθύνη του για οριστική λύση και παλη για την κατακτηση της εξουσιας, κι όχι για πίσω μπρος ευρωκομμουνιστικού τύπου που μόνο ήττες έφεραν και τίποτα άλλο.
Κανονικά οι πραγματικοί Αριστεροί και κομμουνιστές θα έπρεπε να χαρούν και νατο συγχαρούν κι όχι να ορμανε εφ όπλου λόγχη επειδη δεν τους ακολουθεί στο λαθος.
Για το 15ο συνεδριο ξαναλέω ότι βγαζει ματι ότι δεν είμαστε με τίποτα στο 96. Αλλά από την άλλη-παρότι δεν ξερω σε ποιο ακριβως κομματι αναφερεσαι- δεν παίρνω και όρκο οτι όλα ήταν καλά με ό,τι κι αν είπε το ΚΚΕ μεσα σεόλη την πορεία του. Κα;ι το ΊΔΙΟ ΤΟ ΚΚΕ έχει κάνει αυτοκριτική για τις γενικότητες γύρω από το θέμα των χαλαρών αντιμονοπωλιακών συνεργασιών.
Το αν τωρα είναι αντιμονοπωλιακό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ η όχι μένει να το δούμε στη συνέχεια. Παντως αυτή η αταξική γραμμή που δείχνει σε στυλ ΠΑΣΟΚ 74-81 μαλλον απογοήτευση θα φερει στους κομμουνιστες και τους Αριστερους που ξερω πως υπαρχουν εκεί όπως εκανε ΚΑΙ το ΠΑΣΟΚ που ήταν και πιο εργατικό κόμμα σε συνθεση και είχε πιεσεις από την εργ.τάξη.
Τα μαλάκας ο ενας μαλακας ο άλλος δεν τα σχολιάζω.Αν αρχιζα να λέω τι έχω ακούσει(που δεν υπάαρχει περίπτωση βεβαια) από στελέχη επώνυμα των άλλων για το ΚΚΕ δε θα τελειώναμε ποτε.
Γιώργο,
ΑπάντησηΔιαγραφήανέφερα το τι λέει το φίλα προσκείμενο στο ΚΚΕ μπλογκ, παράλληλα με την δήλωση της Αλέκας ΄΄δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους΄΄ , για να δείξω ότι ο ΠΕΡΙΣΣΟΣ δίνει το σύνθημα και οι άλλοι από τα κάτω ακολουθούν, χωρίς όμως επιχειρήματα, διαστρεβλώνοντας ή αγνοώντας τις πραγματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζεις αν η θέση του ΚΚΕ που αναφέρω για τις αντιμονοπωλιακές κυβερνήσεις έχει αναθεωρηθεί από το Κόμμα γιατί θα ήθελα να το ξέρω. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αταξικό κόμμα και δεν έχει καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ του 74-81. Το τότε ΠΑΣΟΚ, έκλεψε όλα τα συνθήματα της αριστεράς και με τη δημαγωγική προσωπικότητα του Α.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, εγκλώβισε το λαό για δεκαετίες. Το μεγαλύτερο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, είναι από τη σάρκα του ΚΚΕ, είναι μέσα στους αγώνες και δεν είναι εφεύρημα της αστικής τάξης για να ανακόψει την στροφή του κόσμου προς τα αριστερά. Γι αυτό και από το 2008 μέχρι σήμερα, δέχεται ανελέητες επιθέσεις από ΜΜΕ και αστικά κόμματα.
ΚΑΙΤΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Αυτή λάθος η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ και όσων ασπάστηκαν τις διακηρύξεις του περί ενότητας, νομίζω ότι έχει αναλυθεί πλήρως στα 2 κείμενα του Γιώργου. Δεν είναι ανάγκη να συμφωνήσουν μαζί του όποιοι ασπάζονται τις θέσεις του Τσίπρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί όμως κάποιοι όπως και ο Τσίπρας κάνουν ότι δεν ξέρουν να ερμηνεύουν τμήματα του προσράμματος του ΚΚΕ περί συμμαχικών κυβερνήσεων όπως το παρακάτω:
«Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το κοινοβούλιο χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα.
(….)
Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση, με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλει στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας. Το διάστημα μέσα στο οποίο θα κριθεί αν η κυβέρνηση θα προχωρήσει προς τα εμπρός δε θα είναι μακρόχρονο. …
Σε κάθε περίπτωση ο αποφασιστικός παράγοντας θα είναι η ενότητα της εργατικής τάξης, η κατάκτηση του ηγετικού καθοδηγητικού ρόλου της, καθώς και του Κόμματός της, του ΚΚΕ, στο Μέτωπο».
Με βάση τα παραπάνω το ΚΚΕ έπρεπε να τρέξει σε κάθε πρόταση του Τσίπρα; Μάλλον δεν είμαστε καλά. Όταν αφαιρείται το περιεχόμενο (έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας) από μια πρόταση, εκεί θα καταλήξει. Όταν όμως θέλει να κάνει συμμαχίες και μέτωπα αρχών με στόχο να ανοίξει ο δρόμος υλοποίησης του προγράμματός του (για το σοσιαλισμό και την εξουσία της εργατικής τάξης) και όχι να σωθεί ο καπιταλισμός όπως - όπως με αντάλλαγμα κυβερνητικά ψιχία, τότε θα βάλει κάτω τα πρακτικά ζητήματα και όχι απλά τις διακηρύξεις και θα κρίνει. Αυτό έκανε το ΚΚΕ. Αν τώρα κάποιοι θέλουν να πάμε με το ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ για να λύσουμε επαναστατικά τα προβλήματά μας, μάλλον δεν είμαστε σοβαροί. Ή τέλος πάντων όσοι θέλουν μπορούν να το πιστεύουν, γιατί να το πιστεύει το ΚΚΕ;
Μήπως όλοι αυτοί που κάνουν κριτική στο ΚΚΕ τα τελευταία 40 χρόνια, ας πούμε στις θέσεις του για την ΕΕ, δικαιώθηκαν έστω και στο παραμικρό; Να θυμηθούμε τώρα τι έλεγαν τα κόμματα του χώρου του Συνασπισμού (ΚΚΕεσ, Ε.ΑΡ,) για τις θέσεις του ΚΚΕ για την ΕΕ; Να θυμηθούμε πόσο τις λοιδορούσαν για καθυστερημένες και δογματικές, όπως ακριβώς τις λοιδορούν και σήμερα και να γελάσει λίγο το χειλάκι μας; Να θυμηθούμε μήπως ποιος από τους δυο δικαιώνεται σήμερα και ενώ δικαιώνεται εγκαλείται γιατί και πάλι γιατί δεν ακολουθεί τις μαγικές λύσεις αυτών που έπεσαν σε όλα έξω; Έτσι για να καταλάβουμε γιατί το ΚΚΕ κρίνει απορριπτικά τις προτάσεις Τσίπρα!
Είναι δυνατόν όμως να νομίσουν κάποιοι ότι το ΚΚΕ πήγε αυτές τις μέρες κόντρα στο πρόγραμμά του; Μόνο ανέκδοτο μοιάζει. Το ΚΚΕ δεν άλλαξε το πρόγραμμά του. Άλλοι το διαβάζουν όπως θέλουν.
Γυρω από το θεμα των συνεργασιων, ενδιάμεσων σταδίων, αντιμονοπωλιακων μετώπων κλπ. υπάρχει μια κουβεντα που ξεκινάει από το 1934 και φθανει μέχρι σήμερα. Αναφερες γενικα για ένα κομματι της απόφασης του συνεδρίου του '96 που διαβασε ο Τσίπρας -και δεν ακουσα- που δεν ξερω τι λεει ακριβως για να σου πω άποψη. Στο θεμα αυτό υπάρχει μια διαρκης θεωρητικη επεξεργασία (γυρω από την αναγκαιότητα, τη μορφή και τη διάρκεια αυτων των σταδίων, μετώπων κλπ) που δεν ειναι δυνατόν να μην ανανεώνεται ειδικά κατω από τις τελευταίες εξελίξεις. Αυτό που είπα και πριν είναι ότι δεν μπορεί να μιλάμε σήμερα με βαση ένα κομματι μια απόφασης του 96. Παρότι πολλοί έχουν διαφορετική άποψη και κακώς, το ΚΚΕ δεν είναι καθόλου κολλημενο όπως νομίζουν. Κοιταζει ξανα και ξανα τα δεδομένα, τα αναλύει, κρίνεται και ανησυχεί το ίδιο και περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Εχω βαρεθεί ν ακουω από όλες τις κατευθύνσεις να λένε ο ένας για τον άλλον ότι είναι ηλίθιος. Κανενας δεν είναι ηλίθιος. Ειδικα το ΚΚΕ που ειναι το πιο οργανωμένο κόμμα, και με την μεγαλύτερη αναλογία ευθυνης γι αυτά που θα γίνουν. Αυτη ειναι η πιο ηλιθια άποψη. Ισως φαινεται σκληρό και άδικο το περι αταξικού ΣΤΡΙΖΑ αφου υπάρχουν σοβαρες ταξικες αναλύσεις αποθ εωρητικους του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο ΜΗΛΙΌς. οΜΩς Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ που πολύ λίγους εργατες έχει μεσα του αλλά πολλούς διανοούμενους, μικροαστούς, μεσαία στρώματα κλπ δεν είναι η καλύτερη εγγυηση. Πιο ανησυχητικό όμως είναι το ανεμομάζεμα από πολλες πλευρές που εννοείται πως όλο και κάτι ζητάνε-καποια μικρή υποχώρηση προς καποια μη ταξική γενικότητα- για να προσχωρήσουν. Το αν εχει σχεση η οχι με το ΠΑΣΟΚ μενει να αποδειχτεί. Εγω ευχομαι να μη γινει αλλά τα σημάδια μου λένε οτι προς τα κει παει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞαναλέω οτι αυτό που μου αρεσει στην αποψη του ΚΚΕ ειναι η ταξικη απλότητα που βαζει και στο θεμα των εκλογών. Οτι δηλαδή οι εργαζόμενοι, η εργατικη ταξη, ο λαός πρεπει εκτός από αυτα που του λένε τα διαφορα κόμματα πρεπει να κοιταξει τι θα κανει αυτός. Τη δική του οργανωση, τους αγώνες του, την ευθύνη του και τελικά την πάλη για τη δική του εξουσία.
Στα περι μετώπων, συμμαχιών, "σταδίων" και "προθαλάμων" του σοσιαλισμού και του προγράμματος του ΚΚΕ εγώ θα επανέλθω μετά τις εκλογές, δεν είναι τώρα η ώρα. τώρα ψηφίζουμε ΚΚΕ και σε συνέχεια συζητάμε τα πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφή