Δημοσκοπήσεις και απλές σκέψεις για το αύριο

 Παρά το  ότι τα σενάρια οτι τελικά οι πιθανότητες σχηματισμού κυβέρνησης από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ δεν είναι και τόσο λίγες όσο λεγόταν δίνουν και παίρνουν τις τελευταίες ώρες, εμείς θα τα ξεπεράσουμε και θα πιστέψουμε αυτά που είπε η ΔΗΜΑΡ, οτι δηλαδή το κόμμα του κ.Κουβέλη δεν μπορεί να συμμετέχει σε μια νεα κυβέρνηση μαυρού μετώπου και μαλιστα ηττημένου. Θα συνεχίσουμε λοιπόν τις σκέψεις μας με δεδομένο οτι παμε για εκλογές τον Ιούνιο.

O 3 δημοσκοπήσεις που εχουν γίνει αυτή τη βδομάδα δείχνουν τον Συριζα 1ο κόμμα και γι αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία.
 Κατι που είναι όμως επίσης φανερό και θα γίνει ακόμη πιο φανερό τις επόμενες μέρες είναι ο φόβος που ήδη έχει αρχίσει να φαίνεται -μιλήστε με τους γύρω σας- για την παραμονή στο ευρώ ή όχι, επιστροφή στη δραχμή κλπ.
Ειναι ενα σοβαρό χαρτί που θα παιχθεί από το σύστημα επίσης χωρίς αμφιβολία. Εκεί ομως που θα περίμενε κανείς αυτό να αντιμετωπισθεί -και έτσι θα έπρεπε- με θετικό τρόπο από τον ΣΥΡΙΖΑ βάζοντας απέναντι στο φόβο την αφοβία και καποια εξήγηση γιατί αυτό δεν είναι τόσο τραγικό όσο μας λένε-σιγουρα δεν θα ήταν παιχνιδάκι μια τέτοια προοπτική αλλά όχι και καταστροφική όπως λένε- είδαμε τον Α.Τσίπρα να δηλώνει ότι θα κάνει ό,τι περναει από το χερι τουγια να παραμείνουμε στο ευρώ. Ελπίζω να μη φτάσει στο πάση θυσία των άλλων, αλλα ας το αφήσουμε για να μη μου λένε οτι κανω πόλεμο.
Με τέτοιο τρόπο αντιμετώπισης πάντως των πιέσεων, ούτε το φόβο χτυπάς, ούτε το λαό ριζοσπαστικοποιείς βάζοντάς τον σε θέση μαχης όπως θα ήταν το σωστό.
Με βαση το παραπάνω πάντως είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει δεξιά συσπείρωση όσο κι αν δεν εχει ακόμη φανεί, από όσους ψήφισαν αρνητικά (δηλαδή για τιμωρία, ή με τη λογικη του μικρότερου κακού). Η δεξια αυτή συσπείρωση  θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη, επί της ουσίας όμως, μετά τις εκλογές όταν αρχίσουν τα δύσκολα.
Ενα πραγμα που ειναι επίσης σίγουρο ειναι οτι το ΚΚΕ θα δεχτεί μεγάλη πίεση, με βαση τη λογική της χαμένης ψηφου που σέρνεται έντεχνα στις συζητήσεις που γινονται από μελη και οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και διαχέεται ύπουλα από τους αρχιτέκτονες του νεου δίπολου Κεντροδεξια-Κεντροαριστερά.
Αν όμως υπάρξει πίεση προς το ΚΚΕ τότε μπορούμε να φανταστούμε τι θα γίνει με τη ΔΗΜΑΡ που ουσιαστικά και μετά την ήπια γλώσσα προς όλους που δείχνει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ(παρά τις κορώνες) δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης και καταλαβαίνει ότι ο μόνος τρόπος να ξεφύγει είναι ή να αποφύγεθ με καθε τροπο τις εκλογές ή να γίνει όσο πιο ΠΑΣΟΚ γίνεται για να απορροφήσει κι άλλη δυσαρέσκεια από την άφθονη που υπάρχει μεσα στο ΠΑΣΟΚ. Πάντως μια δημοσκόπηση που έδειχνε τη ΔΗΜΑΡ πάνω από το ΚΚΕ μάλλον ως άκυρη πρέπει να τη δούμε με βάση την απλή λογική. Απλά καρφώνονται για το τι επιδιώκουν.

Ενα είναι πάντως σίγουρο όπως και να έρθουν τα πραγματα.
Ο μόνος τρόπος να σταματήσει η λαίλαπα είναι ένα ισχυρό ΟΧΙ μεσα στην κοινωνία και στο λαικό κίνημα. Η διαρκής δήλωση οτι ο λαός δεν πρόκειται να κάνει άλλο πίσω και θα παλέψει.
Ας αναρωτηθούν οι οπαδοί της λύσης κυβέρνησης "Αριστεράς" που όμως θα έχει κι άλλους μέσα, εκτός αν πιστευουν αλήθεια οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει 38% και θα τινάξει τη μπάνκα στον  αέρα.

• Μήπως πρέπει να σταματήσουμε να κοιτάμε τί γίνεται σε επίπεδο κορυφών και να δούμε τι πρέπει να γίνει στη βάση, στο λαικό κίνημα δηλαδή και τι ειναι αυτό που μπορεί να το δυναμώσει; 
•  Θα είναι πιο ισχυρό το κίνημα με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και άλλων ή το αντίθετο; Νομίζω ότι το "κάθισμα" που είδαμε στις 2 προηγούμενες δήθεν κυβερνητικές αλλαγές (ανασχηματισμός Ιουνίου, κυβέρνηση Παπαδήμου) δείχνει τη διάθεση του λαού να πιστεψει στο ανώδυνο και να αράξει και πάλι στον καναπέ. Αυτό θέλουμε άραγε ή μήπως αυτό ακριβώς το ξεφούσκωμα είναι που πρεπει να αποφύγουμε;
• Δεν είναι λογικό να περιμένουμε οτι αυτη η αδύναμη (και ανομοιογενής) κυβέρνηση θα έχει δόσεις σοβαρών συμβιβασμών που θα απογοητεύσουν όσους πιστευουν πραγματικά στην Αριστερά(γενικά);
• Δεν είναι λογικό ότι το σύστημα που φυσικά έχει το πάνω χέρι και την πραγματική εξουσία θα πιέσει πρός απόλυτα "ρεαλιστικές λύσεις" κοινής αποδοχής και θα προσπαθήσει να εξαντλήσει τα όρια μιας τέτοιας κυβέρνησης σε αλλαγές του τύπου νομιμοποίηση του γάμου ομοφυλόφιλων ζευγαριών ή αντ το πολύ καθιέρωση απλής αναλογικής που έτσι κι αλλιώς δεν εχει πια νόημα να μην καθιερωθεί;
• Ειναι σίγουροι οτι μια αδυναμη "Αριστερή" κυβέρνηση που θα πυροβολείται και από το σύστημα, αλλά φυσικά και από τον ίδιο το λαό σε κάθε υποχώρηση, ειναι η λύση που έχουμε σήμερα ανάγκη; (Εννοώ μια κυβέρνηση που δεν θα έχει αντικειμενικά τη δυνατότητα να υλοποιήσει τις προεκλογικές της εξαγγελίες και που μόνο στην όψη και το όνομα θα δείχνει Αριστερή αλλά κατα τα άλλα θα κινείται πελαγωμένη σε άλλους δρόμους απογοητεύοντας τους πιστούς της)
• Κι ύστερα ποιό θα είναι το επόμενο βήμα;
• Τι θα πουν μετά; Θα στραφούν εναντίον του λαικού κινηματος και του ΚΚΕ (αλλά και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όσων άλλων δεν εχουν κανενα λόγο να δωσουν χρόνο ή συγχωροχάρτι σε μια κυβέρνηση που θα αρχίσει κάτω από τις πιέσεις να υποχωρεί) θεωρώντας τους υπεύθυνους για την πιθανή αποτυχία της αδύναμης αυτής "Αριστερής"(λίγο ή περισσοτερο) κυβέρνησης; Και σε τι θα ωφελήσει τελικά και που θα οδηγήσει όλο αυτό το κλίμα αντιπαράθεσης μεσα στο λαό και το λαικό κίνημα πια;
• Μήπως πρέπει όλοι να σκεφτούν ξανα οτι η θέση για ισχυρό ΚΚΕ δεν είναι μια αδύναμη εκλογική τακτική ελλείψει άλλης για να σωθούν ψηφαλάκια, αλλά πραγματική ανάγκη.
• Μήπως ήδη ετοιμάζεται η γρήγορη επιστροφή μιας ισχυροποιημένης  δεξιάς( ΝΔ και νέο αίμα) στην κυβέρνηση που τωρα καταστράφηκε από την ανάγκη να σχηματιστεί η κυβέρνηση Παπαδήμου το Φεβρουάριο;

Απλές καλοπροαίρετες σκέψεις  κάνω που όμως θέλουν σοβαρές απαντήσεις από μέλλοντες νικητές που  πρέπει να δουν την αλήθεια σε βάθος.