H λαϊκή εξέγερση ξεκίνησε !

Διαβάζω στο tvxs:  

 "Συγχαρητήριο μήνυμα με τίτλο «H λαϊκή εξέγερση ξεκίνησε στην Ευρώπη» έστειλε στον Αλέξη Τσίπρα ο ηγέτης του Μετώπου της Αριστεράς της Γαλλίας και υποψήφιος για την προεδρία Ζαν Λικ Μελανσόν.
     Ο κ. Μελανσόν αναφέρει ότι ο ελληνικός λαός μόλις καταψήφισε τις πολιτικές της λιτότητας οι οποίες επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και επέλεξε με ξεκάθαρο τρόπο την Αριστερά για να τις αντιμετωπίσει."

Aπό όσο ξέρω και καταλαβαίνω με το φτωχό μου το μυαλό, όταν γίνεται ή ξεκινάει μια εξέγερση το νοιώθεις. Εξέγερση σημαίνει οτι ο κόσμος είναι στους δρόμους και δε μασάει τόσο εύκολα από τρίπλες κοινοβουλευτικού χαρακτήρα που του πουλάνε όσοι ψάχνουν για συμβιβαστικές λύσεις. Οταν κάποιος που λέγεται Αριστερός, αντί να κάνει ό,τι χρειάζεται για να βοηθήσει το λαό να κάνει το κρίσιμο βήμα από το θυμό στην ριζοσπαστικοποίηση και την απόφαση  για ανατροπή , του λέει ψέματα οτι η εξέγερση άρχισε και τώρα αυτός έχει την πρωτοβουλία, τότε απλά έχουμε χάιδεμα αυτιών και επικίνδυνη παράφραση της πραγματικότητας.

Για να πω ένα χοντρό  παράδειγμα όταν ο λαός της Γερμανιας εξεγέρθηκε και επαναστάτησε το Νοέμβριο του 1918  έχοντας πλάι του και μπρος του σαν οδηγό το παράδειγμα της Οκτωβριανής επανάστασης που δονούσε τότε τον αέρα όλης της Ευρώπης, το σύστημα επέλεξε έναν ανάλογο τρόπο.
Από το ενιαίο ακόμη Ανεξέρτητο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, του οποίου κομμάτι ήταν και η ομάδα Σπαρτακος  της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Κάρλ Λίμπκνεχτ, ακούστηκαν δυο φωνές από τα παράθυρα των κυβερνητικών κτιρίων του επαναστατημένου Βερολίνου που είχαν καταληφθεί από το λαό.
Η μια ήταν του κομμουνιστή Κάρλ Λίμπκνεχτ που φώναζε πως "η επανάσταση άρχισε" και καλούσε το λαό να πάρει την εξουσία.
Η άλλη ήταν του Φ.Σάιντεμαν, εκ των ηγετών των σοσιαλδημοκρατών, πού κάτω από την πίεση των επαναστατημένων μαζών "πανηγύριζε" δήθεν μαζί τους και τους έλεγε πως η επανάσταση τέλειωσε και πως ο λαός νίκησε(!),  και ότι τωρα μπορούσαν να γυρίσουν ήσυχοι στα σπίτια τους και να αφήσουν τους εκπρόσωπούς  του σοσιαλδημοκράτες να διαχειριστούν τη συνέχεια.
Ο λαός δεν γύρισε στα σπίτια του αλλά τους πίστεψε, κι αυτό έκανε τους λιγότερο συνειδητοποιημένους που κι αυτοί είχαν εξεγερθεί να εφησυχάσουν δίνοντας το χρόνο στην πραγματική εξουσία -βιομήχανους, στρατοκράτες κλπ- να αντιδράσουν. Τις αμέσως επόμενες μέρες ήρθαν σε συμφωνία με τους ηγέτες των σοσιαλδημοκρατών για τη συντριβή της επανάστασης.
Την ώρα που ο Κ. Λίμπκνεχτ καλούσε  την εργατική τάξη «να στρέψει όλες τις δυνάμεις της για να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση από εργάτες και στρατιώτες και να οργανωθεί μια τέτοια τάξη πραγμάτων στη χώρα που να μπορέσει το προλεταριάτο να εγκαθιδρύσει την ειρήνη, την ευτυχία και την ένωση του ελεύθερου γερμανικού λαού με τους ταξικούς αδελφούς όλου του κόσμου»  οι σοσιαλδημοκράτες δημιούργησαν «επιτροπή κοινωνικοποίησης» με επικεφαλής τον Καρλ Κάουτσκι για να του κλείσουν τα μάτια, ενω την ίδια στιγμή οι σοσιαλδημοκρατικές εφημερίδες έλεγαν πως η Γερμανία θα γίνει σοσιαλιστική χώρα, "αλλά για να γίνει αυτό χρειάζονταν "γερά θεμέλια" που ακόμη δεν υπήρχαν."

Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο πρίγκιπας Μαξ φον Μπάντεν, ανήγγειλε την παραίτηση από το θρόνο του τελευταίου Χοεντζόλερν, του κάιζερ Γουλιέλμου II με τον ανύποπτο λαό να βρίσκεται φυσικά σε ντελίριο ενθουσιασμού. Ο  σοσιαλδημοκράτης Εμπερτ, που είχε δηλώσει στους βιομήχανους  τους στρατοκράτες και τον διάδοχο πρίγκηπα Μαξ ότι "μισεί την επανάσταση σαν την πανούκλα", έγινε καγκελάριος του Ράιχ. Η επανάσταση χτυπήθηκε βάναυσα και ηττήθηκε τη στιγμή που οι περισσότεροι είχαν πιστέψει πως θα νικούσε. Η Ρόζα και ο Καρλ Λίμπκνεχτ δολοφονήθηκαν άγρια και η Γερμανία βάδισε  στην εποχή "της Δημοκρατίας της Βαιμάρης", είδε τον Χίτλερ να πηγαίνει φυλακή, αλλά μετά να αποφυλακίζεται, να δημιουργεί το ναζιστικό κόμμα και σε ελάχιστα χρόνια να καταλαμβανει την εξουσία το 1933 περπατώντας πάνω στο κόκκινο χαλί που του είχαν στρώσει οι σοσιαλδημοκράτες.
Αυτό που δεν υπήρχε στη Γερμανια σε σχέση με την Οκτωβριανή επανάσταση ήταν το οργανωμένο και δυνατό κομμουνιστικό κόμμα. Ο χρόνος που μεσολάβησε από την ίδρυσή του μέχρι τη συντριβή της επανάστασης 2 μήνες μετά τον ξεσηκωμό της 9ης Νοέμβρη, τον Ιανουάριο του 1919 δεν ήταν αρκετός για να το κάνει μια ικανή πρωτοπορία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε νίκη της εργατικής τάξης και του λαού.


Επειδή πολλοί θα πουν πως αυτή η ιστορία δεν έχει σχέση με την Ελλάδα, θα πώ πως φυσικά και δεν είμαστε σε ανάλογη συγκηρία. Τα συμπεράσματα όμως που βγήκαν τότε για το ρόλο και την τέχνη της σοσιαδημοκρατίας στο ξεπούλημα των επαναστάσεων, έγιναν οδηγός στον τρόπο που αντιμετώπισε από τότε το σύστημα το λαό όταν αυτός έδειχνε επικίνδυνες εξεγερτικές διαθέσεις.
Και καλό είναι αυτά να μην ξεχνιούνται από τους ενθουσιώδεις "Μελανσονικούς" που βλέπουν εξεγέρσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Ο δρόμος είναι μακρύς και είναι μπροστά μας. Και είτε το θέλουν είτε όχι είναι αδύνατον να τον βαδίσουμε χωρίς τους κομμουνιστές στη θέση της πρωτοπορίας. Ολοι οι άλλοι το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν είναι το φρενάρισμα των διαθέσεων όταν και όποτε αυτές χτυπήσουν κόκκινο, αργά ή γρήγορα.