Σοκ μέτρων στο Νότο μετά το "θρίαμβο"

 Όποιος άκουσε χθές στα δελτία ειδήσεων το βομβαρδισμό αντιλαικών μέτρων σε Ισπανία, Ιταλία αλλά και Γαλλία ίσως αρχίσει να ξανασκέφτεται τα περι θριάμβου των Νοτίων  και ήττας της γραμμής λιτότητας της κ. Μέρκελ.
 Απολύσεις 100000 δημοσίων υπαλλήλων στην Ιταλία, περικοπές φοροαπαλλαγών και νέα λιτότητα και περικοπές στην Ισπανία, που είχε εξαγγείλει και πριν τη σύνοδο μέτρα για να πείσει για τη "φιλολαική της διάθεση", μέτρα λιτότητας 33 δις παρακαλώ(!) λένε θα χρειαστούν στη Γαλλία και μάλιστα χωρίς μνημόνιο, και όλα αυτά για να λάβουν το μήνυμα οι αγορές... "οτι τήδε κέιμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι" και να "σταθεροποιηθούν".
 Βεβαια μετά από όλα αυτά, όπως είναι λογικό οι εργαζόμενοι ανατρίχιασαν καλοκαιριάτικα από τον αέρα που σήκωσαν οι ηγέτες της "συμμαχίας του Νότου" και ετοιμάζουν Γενικές Απεργίες.
Το περίεργο είναι οτι η λαίλαπα αυτή, που φυσικά συμφωνήθηκε στη σύνοδο στα πίσω δωμάτια και εδώ που τα λέμε καταγράφηκε και στην απόφαση, εστω χωρίς τυμπανοκρουσίες, από τον Α.Τσίπρα θεωρειται "κεκτημένο" που πρέπει να ισχύσει για όλους...
Για να μην είμαστε εντελώς άδικοι δεν εννοούσε φυσικά τα μέτρα λιτότητας αλλά την υπαγωγή της διάσωσης-χρηματοδότησης των τραπεζών απ'ευθείας στην ΕΚΤ που αποφασίστηκε όμως θολά και θα υλοποιηθεί μέσα στον επόμενο χρόνο, αφού φυσικά υλοποιηθούν οι όποιες δεσμεύσεις ...προκύψουν. Το θέμα είναι πως γίνεται να αποκόβεις το κομμάτι που προτιμάς να προβάλεις από μια απόφαση ως θετικό και "νίκη των χωρών του Νότου" και να κάνεις πως δε βλέπεις τη θύελλα που το συνοδεύει. Αλλά μήπως το ίδιο δεν κάνουν και με το ευρώ και την ΕΕ, κρύβοντας ουσιαστικά τραγικές αλήθειες από το λαό που θα έπρεπε να είναι απόλυτα ενημερωμένος, ριζοσπαστικοποιημένος και σε θέση μάχης;

Δυο ερωτήσεις έχω μόνο:
1. Η κ. Μέρκελ δεν ξερει οτι οι τράπεζες είναι συγκοινωνούντα δοχεία και αν καταρρεύσουν π.χ. οι Ιταλικές τράπεζες θα πάρουν μαζί τους και τις Γερμανικές χωρίς καμιά αμφιβολία; Αρα γιατι θεωρείται πως αναγκάστηκε να υποχωρήσει καί όχι οτι απλά ακολούθησε την τακτική της;  
2. Αυτό το κλίμα θριάμβου μετά από συνόδους κορυφής δεν το έχουμε πια μπουχτίσει; Δεν ξέρουμε πρώτα από όλους εμείς οι Έλληνες ότι κάθε φορά που ερχόταν καταιγίδα μέτρων είχε προηγηθεί ένας θρίαμβος σε κάποια σύνοδο κορυφής και ένα πάρτυ πανηγυρισμών και θετικων εκτιμήσεων για να πεισθούν τα θύματα ότι είναι καλό να αυτοκτονήσουν χωρίς αντιρρήσεις; Δεν είναι φως φανάρι οτι το ίδιο συνέβη τώρα με την Ισπανία και την Ιταλία; Τι δουλειά έχουν αλήθεια Αριστερά κόμματα να παίζουν σ' αυτό το αισχρό παιχνίδι παραπλάνησης των λαών αντί να καταγγέλουν αμέσως την ουσία όλων αυτών;
Διαβάστε όμως κι ένα άρθρο της Κυριακής(το δημοσιεύσαμε στο εδώ και τώρα), λίγο μετά την απόφαση της συνόδου όταν ο ΣΥΡΙΖΑ άρχιζε τους παράξενους πανηγυρισμούς για την νίκη των διαπραγματευτών του Νότου επί της κακιάς Μέρκελ. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή όταν διάβασα τις δηλώσεις, νόμιζα ότι ήταν λόγια των κομμουνιστών μέχρι που τις είδα στο σάιτ της Ρ.Δούρου.

Η βιαστική Αριστεροσύνη της Ρ.Δούρου

"Η χθεσινή ημέρα θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού «διαπραγματεύεσθαι»" δήλωσε η Ρ.Δούρου την επόμενη της συνόδου κι άφησε ξερό όποιον έχει μια στάλα αριστεροσύνη μέσα του. Πρώτα απ'ολα γιατί ξέχασε να μας πει για λογαριασμό τίνος διαπραγματεύθηκε ο "θριαμβευτής" τραπεζίτης Μόντι. Μήπως για λογαριασμό του Ιταλικού λαού; Προφανώς όχι. Και ο Σύριζα νομίζω είχε αρνητική θέση για το "διορισμό" του μεγαλοτραπεζίτη Μόντι στην πρωθυπουργία και μάλλον δεν έχει αλλάξει γνώμη. Εκτός αν η Ρ.Δούρου ταυτίζει πλέον τα συμφέροντα του λαού με αυτά των τραπεζών, πράγμα που θα είναι μια πρωτότυπη "Αριστερή" άποψη. Αν όμως διαπραγματεύτηκε υπέρ των τραπεζών τότε γιατί αποτελεί "παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού «διαπραγματεύεσθαι»" ο κ. Μόντι και όχι η κ.Μέρκελ που είναι 100 φορές καλύτερη (και θα αποδειχτεί και πάλι). Αλλά εμείς τέλος πάντων τι δουλειά έχουμε να συντασσόμαστε με τραπεζίτες και σκληρούς δεξιούς  εκπροσώπους της μεγαλοαστικής τάξης όπως ο Ραχόι και να τους χειροκροτάμε; Και συγχρόνως να είμαστε κι Αριστεροί....
Εκτός των πολλών άλλων όμως δείχνει και ακατανόητη η βιασύνη της Ρ.Δούρου να βγάλει οπωσδήποτε θετική ετυμηγορία για τη σύνοδο. Μήπως θα έπρεπε να περιμένει τουλάχιστον μέχρι το Γιούρογκρουπ της 9/7 κρατώντας μερικές επιφυλλάξεις για το τί θα σημαινουν για τους 2 λαούς της Ιταλίας και Ισπανιας αυτές οι αποφάσεις; Ετσι για να διευκρινιστούν λίγο οι προθέσεις. Δεν βλέπει οτι υπάρχουν όπως πάντα μια σειρά από θολά σημεία που ξεκαθαρίζονται σιγά-σιγά όπως πάντα με αρνητικό τρόπο; Για παράδειγμα τα χρήματα των ΕFSF-ESM δεν θα περάσουν στους λογαριασμούς των κρατών που θα τα προσφέρουν; Αρα λοιπόν πως λένε ότι δεν θα επιβαρυνθει το χρέος; Δεν ξέρει η Ρ.Δούρου(προφανώς και το ξέρει) ότι ο τρόπος που λειτουργεί το ΕFSF σχετικα με το πώς συνεισφέρουν τα κράτη στο ταμείο(δανειζονται για να δώσουν τα χρήματα στο ταμείο με το επιτόκιο του δανεισμού τους στις αγορές και προσφέρουν ανάλογα με το μέγεθος της οικονομίας τους) είναι απόλυτα τοξικός, για το σύστημα συνολικά,  και δεν θα διαβαστεί θετικά ούτε από τις αγορές  που δεν κάνουν ποτέ "στραβά μάτια" όταν έρθει η στιγμή;

"Πράγματι η χθεσινή ημέρα ήταν αποκαλυπτική: α) όταν υπάρχει πραγματική θέληση και τακτική για διαπραγμάτευση, υπάρχουν αποτελέσματα." είπε ακόμη η κ.Δούρου.
Το τι αποτελέσματα θα υπάρξουν θα το δούμε... Ομως δεν θα έπρεπε να σκεφτεί οτι έχει σημασία να διακρίνουμε -μια στάλα ταξικά σκεπτόμενοι- το υπέρ τίνος θα είναι αυτά τα αποτελέσματα; Πραγματικά δεν βλέπει και η ίδια αλλά και όποιος άλλος πανηγυρίζει για το "θρίαμβο των Νοτίων" οτι έρχονται μνημόνια για Ιταλία, Ισπανια και φυσικά δεν έχει καμιά σημασία το ποιος θα τα επιβάλει; Ο σύντροφός της στον Σύριζα Γιάννης Μηλιός π.χ. δεν έχει καμιά αμφιβολία και το είπε. "Οι χώρες που θα μπαίνουν και σε αυτόν το μηχανισμό στήριξης θα πρέπει και πάλι να υπογράφουν "μνημόνια συνεννόησης", στα οποία θα αναφέρεται ρητά η δέσμευσή τους στις πολιτικές λιτότητας." λέει η δήλωση του Γ.Μηλιού αμέσως μετά τη σύνοδο.
Εκτός βέβαια κι αν πρόκειται από τη μεριά της Ρ.Δούρου για μια σχεδόν κυνική παραδοχή από "αριστερή" μάλιστα σκοπιά ότι το θέμα μας δεν είναι η σωτηρία των λαών της Ευρώπης από την καπιταλιστική κρίση αλλά "η σωτηρία του ευρώ και η σταθεροποίηση της οικονομιας της Ευρωζώνης" όπως λένε καθε μέρα όλοι οι τηλεαναλυτές και οι αστοί οικονομολόγοι. Τότε ναι, δικαιολογούνται καπως τα πανηγύρια.


Λίγο βιαστική λοιπόν η τοποθέτηση της Ρ.Δούρου. Για την ακρίβεια μοιάζει μάλλον να είχε γραφτεί ακόμη και πριν τη σύνοδο και όχι μετά. Σαν να ήθελε με το ζόρι να στηρίξει τη θέση του κόμματός της περί "διαπραγμάτευσης" που έχει αρχίσει να παραπαίει.
Κι αυτό γιατί αυτό που φαίνεται όλο και πιο καθαρά είναι πως τα περιθωρια της λεγόμενης αναδιαπραγμάτευσης ήταν και είναι από μηδαμινά έως ανύπαρκτα και όπως και να έχει δεν ενδιαφέρουν τους λαούς που τους έχουν βγάλει ήδη εισιτήριο για την κόλαση και τους το ανακοινωνουν λίγο λίγο μέσω της γνωστής τακτικής των θριάμβων. Αυτοί που έταζαν σκληρές διαπραγματεύσεις θα διαψευστούν οικτρά και η πολιτική τους ελαφρότητα  θα αποδειχτεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. (Βέβαια από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από πολιτικές απατεωνιές, απο τον Σύριζα όμως περίμεναν και περιμένουν πολλοί.)

Ο καλύτερος τρόπος πάντως για να καταλάβουμε τι συμβαίνει  είναι να περιμενουμε ελάχιστα, πρωτα απ'όλα τον κ.Τόμσεν αύριο και δεύτερο το Γιούρογκρουπ του Ιουλίου. Τότε θα αρχίσουν όλοι να καταλαβαίνουν ποιος ήταν ο πραγματικός νικητής που δυστυχώς δεν ήταν τα λαικά συμφέροντα όσο κι αν όλοι φυσικά θα το θέλαμε.