Η τρόικα απαιτεί και η Ελλάδα υπακούει. Σχεδόν τρία χρόνια μετά την αρχή αυτής της περιπέτειας τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η Ελλάδα παραμένει ο ασθενής και οι εταίροι παραμένουν οι γιατροί που με αγωνία δήθεν παλεύουν να επαναφέρουν την ελληνική οικονομία που όμως κατρακυλάει όλο και πιο βαθιά.
Και εκεί αρχίζουν οι φωνές, οι κραυγές και οι δήθεν αντιπαραθέσεις.
"Λάθος η συνταγή του μνημονίου" λένε οι περισσότεροι που διαφωνούν με τα μέτρα. Τα ίδια ακριβώς βέβαια έλεγε και ο ίδιος ο Α.Σαμαράς όταν ακόμα το έπαιζε αντιπολίτευση. "Δεν θα συναινέσουμε στο "λάθος"" έλεγε τότε όπως θυμόμαστε.
"Παραλογισμός η επιμονή στα μέτρα" φωνάζουν διάφοροι προοδευτικοί οικονομολόγοι που αποδεικνύουν με στοιχεία το πώς οδηγεί σε ακόμη βαθύτερη ύφεση και καταστροφή αυτή η συνταγή σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας, αν και δεν χρειάζονται αποδειξεις ή ιδιαίτερες γνώσεις οικονομίας για κάτι τόσο φανερό.
"Μετά από 2 χρόνια θεραπείας φαίνεται πως ο δρόμος του μνημονίου ήταν μια ολοκληρωτική αποτυχία" λένε δεξιοί και αριστεροί αντιπολιτευόμενοι με βεβαιότητα.
"Μα καλά δεν το βλέπουν ότι πρέπει να αλλάξουν το μίγμα" αναρωτιούνται με αφέλεια;
Και η απάντηση παρότι προφανής ακούγεται μόνο από πολύ λίγους.
Κανένα λάθος και κανένας παραλογισμός δεν υπάρχει.
Μα καλά, ποιος πιστεύει αλήθεια πως είναι δυνατόν να μην το βλέπουν; Και αφού σίγουρα το βλέπουν γιατί δεν το αλλάζουν;
Μα γιατί απλούστατα ο στόχος τους δεν είναι η "ανάταξη" της ελληνικής οικονομίας αλλά ακριβώς το αντίθετο.
Το μνημόνιο δεν απέτυχε καθόλου. Αντίθετα τώρα αρχίζουν να φαίνονται οι καρποί της επιμονής Γερμανών και άλλων εταίρων της ΕΕ. Η Ελλάδα βουλιάζει στην απελπισία και ίσως να είναι έτοιμη να δεχθεί πια οποιεσδήποτε "λύσεις". Ακόμη και το να μετατραπεί σε μια χώρα ερείπιο και άδειο κέλυφος χωρις περιουσία, οντότητα ή "ευρωπαικού τύπου" νομοθεσία. Μια χώρα με έναν λαό και εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα και αντιστάσεις. Μια επαρχία της ΕΕ που θα είναι "εντός" υποχρεώσεων κάθε είδους αλλά "εκτός" δικαιωμάτων. Αυτός ήταν και ο στόχος εξαρχής. Αυτό ήταν το πείραμα που δείχνει να μην πηγαίνει και τόσο άσχημα.
Λένε πολλοί ότι υπάρχει διαρκώς ο φόβος να βρεθούμε εκτός ευρωζώνης. Κι όμως κανείς τέτοιος "φόβος" δεν υπάρχει όσο υπάρχουν ακόμη χρήσιμα και σημαντικά για το μεγάλο ευρωπαικό κεφάλαιο περιουσιακά στοιχεία αλλά και μεταρρυθμίσεις που μπορούν να γίνουν και να αποδώσουν κέρδη μελλοντικά. Που να τρέχουν τώρα στην Ινδία και την Κίνα. Αφού υπάρχει έδαφος στη γειτονιά.
Η πρόταση του Γερμανού προέδρου των Γερμανικών Βιομηχανιών Χ.Κάιτελ για μετατροπή της Ελλάδας σε "ειδική οικονομική ζώνη" τα λέει όλα. Δείχνει σε όποιον αντέχει να το δει ότι το σκληρό παιχνίδι μόλις αρχίζει. Δείχνει πώς αυτό θέλουν οι Γερμανοί βιομήχανοι από την Ελλάδα.
Πως δεν θα μας αφήσουν να ξεμπερδέψουμε έτσι εύκολα μαζί τους βγάζοντάς μας από το ευρώ. Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Μετά θα ακολουθήσουν κι οι άλλοι.
Ο καπιταλισμός πρέπει να σώσει το τομάρι του πετώντας ανθρώπους στον Καιάδα.
Διαβάστε από το news247 τις κυνικές αλλά γεμάτες "ενδιαφερον" για την Ελλάδα δηλώσεις του "φίλου" μας Χ.Κάιτελ
Κάιτελ: "Κάντε την Ελλάδα ειδική οικονομική ζώνη" 
"Οι συζητήσεις για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ δεν οδηγούν πουθενά" δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών, Χανς Πέτερ Κάιτελ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Der Spiegel .
Ποιο είναι το σχέδιο του για τη σωτηρία της Ελλάδας;
Ο ίδιος προτείνει να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια "ειδική οικονομική ζώνη" εντός της Ευρωζώνης και να δοθεί κάθε βοήθεια από την ΕΕ για να σωθεί η χώρα.
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών ανέφερε επίσης πως με την αβεβαιότητα που αναπαράγεται ως προς την παραμονή ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ, αποθαρρύνονται οι ξένοι επενδυτές να έλθουν στην Ελλάδα και οι ιδιωτικοποιήσεις κινδυνεύουν.
Παρομοίασε μάλιστα την ελληνική οικονομία με έναν ασθενή ο οποίος χρειάζεται μία μάσκα οξυγόνου, προκειμένου να ανασάνει.
To απόσπασμα της συνέντευξης που αναφέρεται στην Ελλάδα:
Ερ.: "Βλέπετε να υπάρχει λύση για την Ελλάδα;"
Απ.: "Όλες οι συζητήσεις περί εξόδου της Ελλάδας δεν οδηγούν πουθενά. Εγώ ως επιχειρηματίας δεν θα άφηνα τη θυγατρική εταιρεία μου που είναι σε πολύ κακή κατάσταση να πέσει, αλλά θα την εξυγίαινα.
Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να μετατραπεί σε ένα είδος ειδικής οικονομικής ζώνης εντός της Ευρωζώνης, θωρακισμένη με την αναγκαία και επιτρεπτή οικονομική βοήθεια, αλλά και με προσωπικό από υπαλλήλους της ΕΕ.
Η Ελλάδα δεν θα έπρεπε μεν να εκχωρήσει κυριαρχία, αλλά θα έπρεπε να δώσει στους βοηθούς από την ΕΕ την ευκαιρία της επί τόπου συνδιαμόρφωσης των μεταρρυθμίσεων στη χώρα. Αλλά και για ενέχυρα πρέπει να γίνουν σκέψεις. Βασικά, θα πρέπει να θέσουμε την Ελλάδα σε μια συσκευή οξυγόνωσης, για να μπορέσει η χώρα να εξυγιανθεί μακροπρόθεσμα. Προς τούτο οι Έλληνες χρειάζονται καιρό - όχι μόνο μήνες, αλλά χρόνια".
Ερ.: "Από πού θα προέλθουν οι βοηθοί, από τη Γερμανία για παράδειγμα;"
Απ.: "Το σημαντικό είναι να πρόκειται οπωσδήποτε για ανθρώπους με γνώση του αντικειμένου".
Ερ.: "Θα συνιστούσατε αυτή τη στιγμή σε μια γερμανική επιχείρηση να επενδύσει στην Ελλάδα;"
Απ.: "Ποιος να επενδύσει τώρα στην Ελλάδα; Η οικονομική και πολιτική ελίτ της Ελλάδας πρέπει να κατορθώσει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη για επενδύσεις. Δεν μπορώ σήμερα να επενδύσω σε μία χώρα, για την οποία δεν ξέρω τι νόμισμα θα έχει αύριο.
Αντιστρόφως, σ’ αυτήν την κατάσταση το κράτος δύσκολα μπορεί να ιδιωτικοποιήσει επιχειρήσεις. Η οικονομία χρειάζεται επιτέλους σαφήνεια για την περαιτέρω πορεία των πραγμάτων στην Ελλάδα".
Ερ.: "Οι ελίτ όμως δεν είναι εκείνες που βγάζουν τα χρήματά τους από την Ελλάδα;"
Απ.: "Ναι, κι αυτό πρέπει να αλλάξει. Δεν θα πάνε επενδυτές στη χώρα, αν οι ντόπιοι κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση".
Οργισμένη αντίδραση από το ΚΚΕ
"Η πρόταση των Γερμανών βιομηχάνων να γίνει η Ελλάδα Ειδική Οικονομική Ζώνη, μέσα στην ευρωζώνη, σημαίνει εργαζόμενοι χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα και φυσικός και ορυκτός πλούτος παραδομένος στις ορέξεις τους. Αυτό είναι το κοινό όνειρο Γερμανών και Ελλήνων καπιταλιστών, αυτόν το στόχο προωθεί η στρατηγική της ΕΕ" επισημαίνεται σε σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την θέση του προέδρου των Γερμανών βιομηχάνων στο περιοδικό Spiegel.
"Το δίλημμα για τους εργαζόμενους είναι: Σύγχρονοι δούλοι των μονοπωλίων ή πάλη για την κοινωνικοποίησή τους με αποδέσμευση από την λυκοσυμμαχία" καταλήγει το ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου