Τι κέρδισε προχθές η πατρίδα;
Τι κατάφερε ο Α.Σαμαράς;
Aλλάζει το κλίμα;
Μα το λέει η ανακοίνωση καθαρά.
Κατάφερε τη διασφάλιση της "ταχείας εφαρμογής του προγράμματος..."
Μα θα πείτε αυτός εκλέχτηκε για να αλλάξει το "σκληρό και απάνθρωπο" πρόγραμμα με σκληρές διαπραγματεύσεις. Δεν εκλέχτηκε για να "εκπληρώσει τις δεσμεύσεις" της κακιάς κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Ε, καλά τώρα. Τώρα άλλαξε το κλίμα... Αυτό το κλίμα άλλαξε. Τώρα πιάνουνε τα κρύα. Το καλό της πατρίδας απαιτεί να πέσει πείνα.
"Οι προϋποθέσεις αυτές θα επιτρέψουν την ανάκαμψη της ανάπτυξης στην Ελλάδα και θα εξασφαλίσουν το μέλλον της στη ζώνη του ευρώ" καταλήγει η ανακοίνωση.
Και πως θα επιτραπεί "η ανάκαμψη της ανάπτυξης":
Μα με ύφεση! Με υφεσιακά μέτρα... απολύσεις, κόψιμο μισθών, συντάξεων, αποζημιώσεων κλπ.
Όπως παλιά! Η Ανάπτυξη θα έρθει με Ύφεση!
Ανάπτυξη της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανασφάλειας, της απανθρωπιάς, της παλιανθρωπιάς και πάει λέγοντας.
Αυτό θα πει πια "ανάπτυξη" στον καπιταλισμό.
Όπως τ' ακούς. Κι αν βγάζεις συμπέρασμα ...ξαναψήφισέ τους.
Αν πάλι δε βγάζεις συμπέρασμα, πήγαινε γράψου στο σωματείο σου. Ετοιμάσου...
Κάνοντας πάντως μιά πολύ σύντομη αποτίμηση του τι συνέβη στη Σύνοδο Κορυφής λέμε το εξής:
Η Ελλάδα πήγε εκεί επιχειρώντας για άλλη μια φορά αυτό που εδώ και καιρό λέει. Την αποδέσμευση της δόσης των 31,5 δις άμεσα(όσο πιο άμεσα μπορούσε). Το κυρίως ζητούμενο δε, ήταν η εκταμίευσή της όχι σε δόσεις αλλά ολόκληρης.
Τίποτα από τα 2 δεν έγινε. Γι αυτό άλλωστε είδαμε τον Πρωθυπουργό να μασάει τα λόγια του στη συνέντευξη τύπου και να "πιστεύει" πως όλα θα πάνε καλά.
Αυτό που (δεν) "κέρδισε" λοιπόν η Ελλάδα ήταν να μετατεθεί το ζήτημα στο επόμενο Eurogroup στις 12 Νοεμβρίου, όταν σύμφωνα με δηλώσεις της ίδιας της κυβέρνησης τα ταμειακά διαθέσιμα θα είναι στο απόλυτο μηδέν. Επομένως έγινε αυτό που προσπαθούσε η Ελληνική πλευρά να αποφύγει. Δηλαδή να πάει η απόφαση στη στιγμή που η Ελλάδα, σύμφωνα με το δικό τους σκεπτικό, δεν θα μπορεί παρά να δεχτεί τον οποιοδήποτε εκβιασμό. Τότε βέβαια αμφιβάλλω αν θα εκταμιευθεί ολόκληρη η δόση. Δε νομίζω ότι θα ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Το σχέδιο εδώ και μήνες ήταν να έχουν τους (όποιους) κυβερνώντες, που έχουν ορκιστεί πίστη στην ΕΕ και το ευρώ και δηλώνουν διαρκώς πως αν "μας αποβάλλουν" καταστρεφόμαστε, κάτω από διαρκή εκβιασμό.
Απαιτούν δηλαδή άμεσα, εδώ και τώρα, ισοσκελισμό εσόδων-εξόδων, παρότι κάτι τέτοιο είναι εντελώς αδύνατο(όχι μόνο για την Ελλάδα).
Κι εκεί η κυβέρνηση είναι πανέτοιμη να σκύψει για άλλη μια φορά το κεφάλι και να αναγκάσει το λαό να πληρώσει, ξέροντας καλά τι σημαίνει αυτό και για τους ανθρώπους και για την οικονομία!.
Για τέτοια μεγάλη επιτυχία μιλάμε.
"Πέτυχαν" λοιπόν κι άλλη εξαθλίωση! Αυτό μόνο.
Όμως τι σημασία έχουν όλα αυτά αφού ο Α.Σαμαράς κατάφερε να πείσει Μόντι και Ολάντ να επισκεφτούν την Ελλάδα; Αυτές είναι επιτυχίες!
Γκραν σουξέ!
Αν πάλι δε βγάζεις συμπέρασμα, πήγαινε γράψου στο σωματείο σου. Ετοιμάσου...
Κάνοντας πάντως μιά πολύ σύντομη αποτίμηση του τι συνέβη στη Σύνοδο Κορυφής λέμε το εξής:
Η Ελλάδα πήγε εκεί επιχειρώντας για άλλη μια φορά αυτό που εδώ και καιρό λέει. Την αποδέσμευση της δόσης των 31,5 δις άμεσα(όσο πιο άμεσα μπορούσε). Το κυρίως ζητούμενο δε, ήταν η εκταμίευσή της όχι σε δόσεις αλλά ολόκληρης.
Τίποτα από τα 2 δεν έγινε. Γι αυτό άλλωστε είδαμε τον Πρωθυπουργό να μασάει τα λόγια του στη συνέντευξη τύπου και να "πιστεύει" πως όλα θα πάνε καλά.
Αυτό που (δεν) "κέρδισε" λοιπόν η Ελλάδα ήταν να μετατεθεί το ζήτημα στο επόμενο Eurogroup στις 12 Νοεμβρίου, όταν σύμφωνα με δηλώσεις της ίδιας της κυβέρνησης τα ταμειακά διαθέσιμα θα είναι στο απόλυτο μηδέν. Επομένως έγινε αυτό που προσπαθούσε η Ελληνική πλευρά να αποφύγει. Δηλαδή να πάει η απόφαση στη στιγμή που η Ελλάδα, σύμφωνα με το δικό τους σκεπτικό, δεν θα μπορεί παρά να δεχτεί τον οποιοδήποτε εκβιασμό. Τότε βέβαια αμφιβάλλω αν θα εκταμιευθεί ολόκληρη η δόση. Δε νομίζω ότι θα ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Το σχέδιο εδώ και μήνες ήταν να έχουν τους (όποιους) κυβερνώντες, που έχουν ορκιστεί πίστη στην ΕΕ και το ευρώ και δηλώνουν διαρκώς πως αν "μας αποβάλλουν" καταστρεφόμαστε, κάτω από διαρκή εκβιασμό.
Απαιτούν δηλαδή άμεσα, εδώ και τώρα, ισοσκελισμό εσόδων-εξόδων, παρότι κάτι τέτοιο είναι εντελώς αδύνατο(όχι μόνο για την Ελλάδα).
Κι εκεί η κυβέρνηση είναι πανέτοιμη να σκύψει για άλλη μια φορά το κεφάλι και να αναγκάσει το λαό να πληρώσει, ξέροντας καλά τι σημαίνει αυτό και για τους ανθρώπους και για την οικονομία!.
Για τέτοια μεγάλη επιτυχία μιλάμε.
"Πέτυχαν" λοιπόν κι άλλη εξαθλίωση! Αυτό μόνο.
Όμως τι σημασία έχουν όλα αυτά αφού ο Α.Σαμαράς κατάφερε να πείσει Μόντι και Ολάντ να επισκεφτούν την Ελλάδα; Αυτές είναι επιτυχίες!
Γκραν σουξέ!
Διαβάζει κανείς λέξεις όπως "πατρίδα", "επιτυχία", "ανάπτυξη", ωραίες λέξεις, αλλά στ' αλήθεια, είναι τόσο ωραίες; Όσο και αν κάποιοι θέλουν να μας πείσουν πως αυτές οι λέξεις σημαίνουν το ίδιο για όλους μας, κάποιοι άλλοι ξέρουμε, πως δεν είναι έτσι. Η ίδια μας η εμπειρία μας διδάσκει ότι αλλού είναι το σημαίνον και αλλού το σημαινόμενο. Ακούς τη λέξη πατρίδα και αμέσως πρέπει να ρωτήσεις ποιανού πατρίδα; Γιατί άλλη είναι η πατρίδα του κεφαλαιοκράτη και άλλη αυτή του εργάτη. Σου λένε επιτυχία, αλλά επιτυχία για ποιόν; Γιατί η επιτυχία η δική σου είναι δική μου αποτυχία. Φωνάζουν για ανάπτυξη αλλά τι στ' αλήθεια πρέπει να αναπτυχθεί; Αν παραδείγματος χάριν αναπτυχθεί το τάδε μονοπώλιο θα “αναπτυχθώ” και εγώ που εργάζομαι σ' αυτό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο και αν κάποιοι δεν θέλουν να δουν πως αυτή η κοινωνία είναι χωρισμένη στα δυο, όσο και αν κλείνουν τα μάτια σαν να ‘ναι παιδιά που παίζουν κρυφτό και νομίζουν ότι θα βρουν κρυψώνα καλή από τον μπαμπούλα… ακόμα κι αν ο μπαμπούλας δεν τους βρει, η αλήθεια θα τους βρει σίγουρα. Και η αλήθεια, αν δεν την κοιτάξεις κατάματα, είναι απείρως πιο τρομακτική από τον οποιονδήποτε μπαμπούλα.
Ποια είναι η αλήθεια; Ναι, αυτή η κοινωνία είναι χωρισμένη στα δυο. Απ’ τη μια οι εκμεταλλευτές και από την άλλη οι εκμεταλλευόμενοι. Απ’ τη μια οι χορτάτοι και από την άλλη οι πεινασμένοι. Απ’ τη μια οι σφαγείς και από την άλλη οι σφαγμένοι . Απ’ τη μια τα παράσιτα και από την άλλη οι παραγωγοί του πλούτου.
Είναι λοιπόν ποτέ δυνατόν αυτές οι δυο πλευρές να έχουν την ίδια πατρίδα, να μοιράζονται τις ίδιες επιτυχίες, να αναπτύσσονται με τον ίδιο τρόπο; Όποιος εργαζόμενος θεωρεί ότι τα συμφέροντα του μπορούν ποτέ να ταυτιστούν με αυτά του κεφαλαίου αρνείται απλά να δει την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι για να σώσουν αυτοί τα κέρδη τους εμείς πρέπει να πέσουμε στον καιάδα.
Και η ερώτηση είναι μία: Τι να κάνουμε;
Η απάντηση; Οργάνωση και αντεπίθεση τώρα! Όταν δέχεσαι επίθεση τι άλλο μπορείς να κάνεις; Στα συνδικάτα μας όλοι, τα ταξικά. Να δώσουμε τη μάχη εκεί που χτυπά η καρδιά του τέρατος, στους χώρους δουλειάς, εκεί που ενωμένοι η δύναμή μας είναι ανυπολόγιστη.
Τίποτα δεν αλλάζει διαφορετικά, πόσο ακόμα πρέπει να βλέπουμε το ίδιο εργάκι να παίζεται ξανά και ξανά και ξανά; Ο Παπανδρέου έγινε Παπαδήμος και ο Παπαδήμος έγινε Σαμαράς & ΣΙΑ και οι Σαμαράς & ΣΙΑ θα γίνουν Αλέξης και ο Αλέξης θα γίνει τα χέρια που στάζουν το αίμα του αδερφού και χιτλερικά θα μας χαιρετάν. Τι στ’ αλήθεια πιστεύουμε ότι μπορεί ν’ αλλάξει; Ας το πάρουμε επιτέλους απόφαση, όλοι αυτοί είναι τα μαντρόσκυλα της άλλης πλευράς όχι της δικής μας. Είναι ποτέ δυνατόν σκυλί να δαγκώσει το χέρι που το ταΐζει; Και αν το αφεντικό δώσει εντολή να σ’ αρπάξει απ’ το λαιμό θα το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αυτή είναι η αλήθεια. Σκληρή, πικρή, δύσκολη… αλλά αυτή είναι. Αλλά επιλογή έχουμε. Ή περιμένουμε να μας ρίξουν έναν έναν στον καιάδα αλλά να ξέρουμε πως κανείς μας δεν θα γλιτώσει όσο καλό παιδί και αν είναι, όσο και αν παρακαλέσει, όσο και αν γλύψει , όσο και συρθεί ή της γης οι κολασμένοι γινόμαστε μια γροθιά για να γκρεμίσουμε αυτό το σάπιο σύστημα συθέμελα και να χτίσουμε μια κοινωνία που οι κάτω θα είναι πια από πάνω, που η εξουσία θα είναι του λαού και εμείς που παράγουμε τον πλούτο θα τον απολαμβάνουμε κιόλας.
Γιώργο συγχώρα με για το τεράστιο σχόλιο αλλά ώρες ώρες…
Δ
Αυτή η 'ερμη η λέξη η πατριδα, τι τραβάει στα βρώμικα στόματα. Τόσα που από μικρός έχει γίνει το κόκκινο πανί μου. Ωρες ωρες νιωθω πως μονο ειρωνικά μπορώ να τη χρησιμοποιήσω. Τι σχεση πράγματι μπορεί να έχει η δική μας πατρίδα με τη δική τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά κι αυτο το ερωτημα το "για ποιον", πρέπει να μπαίνει όλη την ωρα κι ας γινόμαστε βαρετοί γιατί πάνω κει πατάνε.
Η επιτυχία και η αποτυχία που λέω βεβαια στο άρθρο είναι συμφωνα με τη δική τους λογική.
Γιώργο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτηκα να σου γράψω πάλι διάφορα, αλλά έπι του θέματος κοίταξε αυτό... http://faros.wordpress.com/2012/10/22/sigriseis/
Σ'ευχαριστώ και πάλι για την τιμή που μου κάνεις (για δεύτερη φορά)να με φιλοξενείς στο προσωπικό σου χώρο. Δεν μιλάω συχνά αλλά σε διαβάζω πολύ συχνά, να ξέρεις.
Δ