Οι καμμένοι και τα καμμένα από χέρι ..."μέτωπα σωτηρίας"

Υπό διάλυση δείχνουν να βρίσκονται οι "Ανεξάρτητοι Έλληνες".
Το σχήμα που είχε μαζέψει μέσα του από παλιούς βουλευτές της ΝΔ μέχρι ηθοποιούς δεξιούς και αριστερούς και δημαγωγούς ή λαικιστές κάθε είδους, δείχνει να τρίζει και να είναι έτοιμο να σωριαστεί.
Κάτι τέτοιο βέβαια είναι απόλυτα λογικό, αφού ειδικά στις μέρες της κρίσης τα ψέματα έχουν πολύ κοντά πόδια. Τόσο κοντά που δυσκολεύονται να βγάλουν ακόμα και μια βόλτα λίγων μηνών.
Όσο για τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, αυτά κι αν έχουν κοντά πόδια.

Μέσα στο χαμό που έγινε και που συνεχίζεται πάντως, μαθαίνουμε και διάφορες "ενδιαφέρουσες" λεπτομέρειες για τους τρόπους που λειτουργούν τα αστικά κόμματα και σχηματισμοί.
Ακούσαμε για παράδειγμα χθες τον κ.Καμμένο να καταγγέλλει κάποια ραντεβού που έγιναν ανάμεσα σε στελέχη του κόμματός του και υποψήφιους σπόνσορες(του κόμματος) που ήταν όπως είπε άνθρωποι των μεταλλείων χρυσού, και για να μη νομίζουμε πως μιλούσε για ξένους, άφησε υπονοούμενα για συγκεκριμένους "εργολάβους".
Αυτά για να μαθαίνουμε πως λειτουργεί το αστικό πολιτικό σύστημα και ποιοί το  χρηματοδοτούν, "ζητώντας φυσικά ανταλλάγματα" όπως είπε ο ίδιος ο Π.Καμμένος, αλλά και για να μη νομίζουμε ότι η πραγματική εξουσία κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια και αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους να εξελιχθούν ακολουθώντας δημοκρατικά τη "λαική βούληση". Βέβαια από τη στιγμή που οι επιχειρηματίες πλησιάζουν, "για να βοηθήσουν" οικονομικά, κόμματα όπως οι Ανεξ. Έλληνες του 7% καταλαβαίνουμε τι κάνουν με τα κόμματα εξουσίας.

Δεν μπορεί να ξέρει κανείς πως θα τελειώσει όλη αυτή η "ωραία ατμόσφαιρα" αλλά πιθανότατα να έχει πολλά απόνερα. Μένει να δούμε ποιους θα πάρει η μπάλα ακόμη, αφού κάποιοι έχουν την τάση να μιλάνε αρκετά τελευταία παρά το ότι τα σοβαρά χέρια τρέχουν να προλάβουν να κλείσουν στόματα.
Δημιουργείται βέβαια και ένα άλλο θέμα που δε γίνεται να μην το σκεφτεί κανείς.
Πως αισθάνονται άραγε όλοι αυτοί που μιλούσαν και ακόμη μιλάνε για μεγάλα "μέτωπα σωτηρίας" όπου όλοι οι καλοί χωράνε; Πως αισθάνονται όλοι αυτοί που λοιδωρούν το ΚΚΕ που δε θέλει να έχει καμιά σχέση με όλη αυτή την κινούμενη άμμο θύμα της οποίας στο τέλος είναι ο ίδιος ο λαός και οι ελπίδες του;
Πως αισθάνονται άραγε όσοι θεωρούσαν τους Ανεξάρτητους Έλληνες πιθανούς εταίρους σε μια "αντιμνημονιακή συνεργασία" στη βάση του "εθνικού συμφέροντος", τώρα που όλοι λένε ότι κάποιοι από αυτούς ετοιμάζονται να πηδήξουν ξανά στην αγκαλιά της ΝΔ, δηλαδή στο "μνημονιακό μέτωπο";
Σε τέτοιο σαθρό έδαφος αλήθεια θέλουν να ακουμπήσει ο λαός τις ελπίδες του;
Και θέλουν μαζί και το ΚΚΕ; Γιατί άραγε;
Ποιοί άραγε και γιατι παλεύουν με τόση λύσσα να σβήσουν εντελώς τα φώτα;