Ηταν η στιγμή όπου είτε θα έμπαινε σε αμφισβήτηση η εξουσία του είτε η δήθεν αστική δημοκρατία τους θα έβαζε τα μεγάλα και άδεια λόγια της στην άκρη και θα έδινε τα κλειδιά στο φασισμό για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά που είχε ανάψει και δεν έλεγε να σβήσει.
Ηταν πέρα από κάθε σκέψη το να αφεθεί η Γερμανία στη μοίρα της, μια χώρα κλειδί για τον καπιταλισμό -και λόγω μεγέθους και γεωγραφικής θέσης, αλλά και λόγω της ιδιαίτερης θέσης που είχε στην οικονομία της η βαριά βιομηχανία-, και να κινδυνέψει από τη ραγδαία ανάπτυξη του εργατικού κινήματος και την άνοδο του ισχυρού ΚΚΓ. Ετσι, με τη συμφωνία της σοσιαλδημοκρατίας, η εξουσία πέρασε περίπου πραξικοπηματικά στα χέρια του Ναζισμού και του Χίτλερ.
Αμέσως φάνηκε ότι η λύση διεξόδου που είχε επιλεγεί ήταν ο πόλεμος. Ενας γενικευμένος πόλεμος που στόχο του είχε την υποδούλωση των λαών και φυσικά τη σοσιαλιστική επανάσταση στη Σοβιετική Ένωση που ήταν καρφί στο μάτι του καπιταλισμού που βρισκόταν σε κίνδυνο. Ο κίνδυνος δεν προερχόταν μόνο από τη δική του κρίση αλλά και από τη γοητεία που ασκούσε στους λαούς ο σοσιαλισμός που τη στιγμή που η Δύση βυθιζόταν σε ύφεση η Σοβιετική Ένωση αναπτυσσόταν με γρήγορους ρυθμούς.
Η αντεπανάσταση και η στρατιωτική επέμβαση του '17-'21 είχαν ηττηθεί και οι τρόποι πίεσης και φθοράς που είχαν δοκιμαστεί είχαν αποτύχει. Ήταν η στιγμή να δοκιμαστούν τα σύγχρονα όπλα με τα οποία είχαν εξοπλίσει οι καπιταλιστές τον Χίτλερ και τη Ναζιστική Γερμανία, μια χώρα που είχε μόλις λίγα χρόνια πριν αιματοκυλίσει την Ευρώπη στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε ηττηθεί! Μια χώρα που είχε κυριολεκτικά συντριβεί από τον πόλεμο, και που πολύ λίγα χρόνια πριν η λέξη πόλεμος ήταν περίπου αδιανόητη, ετοιμαζόταν και πάλι πυρετωδώς για πόλεμο.
Ετσι η χρεοκοπημένη Γερμανία που δεν είχε καν το δικαίωμα να έχει στρατό με βάση τις συνθήκες που είχαν υπογραφεί, βρέθηκε μέσα σε ελάχιστα χρόνια εξοπλισμένη σαν αστακός να είναι είναι έτοιμη να κάνει έφοδο διαθέτοντας το μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο στρατό του κόσμου. Γιατί άραγε; Ποιοι και με ποιο στόχο το επέτρεψαν; Είναι δυνατόν να "ξέφυγε από την προσοχή" του καπιταλισμού όλο αυτό; Να χάθηκε ο έλεγχος; Είναι ηλίθιο και να το σκεφτεί κανεις αν φυσικά σκεφτεί λίγο σοβαρά. Οι απαντήσεις είναι προφανείς.
Στις 9 Μαίου του 1945 ο πόλεμος τελείωσε όταν η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο καρφώθηκε από το σοβιετικό στρατιώτη στο Ράιχσταγ. Οι λαοί νίκησαν τις Χιτλερικές ορδές. Στην πρώτη γραμμή ήταν ο κόκκινος στρατός που αφού συνέτριψε τις ναζιστικές στρατιές στη Ρωσία, έκανε έφοδο στην Ευρώπη απελευθερώνοντας μία μία τις κατακτημένες από τους Ναζί χώρες. Τότε και μόνο τότε(καλοκαίρι του '44) αποφασίστηκε από τους "συμμάχους" να ανοίξει 2ο μέτωπο στην Ευρώπη...
Πόσοι ξέρουν άραγε ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος αυτού του δράματος του 2ου Παγκόσμιου πολέμου παίχτηκε στο Ανατολικό μέτωπο ανάμεσα στις Χιτλερικές ορδες και τον Κόκκινο στρατό; Μιλάμε για το 70%-80% των εχθροπραξιών με το 80% του Χιτλερικού στρατού να βρίσκεται στη Ρωσία!
Πόσοι έχουν καταλάβει ότι ένας κύριος στόχος αυτού του Πολέμου που έστησε ο καπιταλισμός ήταν η συντριβή της σοσιαλιστικής εξουσίας στη Σοβ.Ένωση; Πόσοι ξέρουν ότι ο νικητής στα μεγάλα πεδία των μαχών δεν ήταν γενικά "οι σύμμαχοι" αλλά ο κόκκινος στρατός και τα διάφορα αντάρτικα σώματα χωρών όπως η Ελλάδα που είχαν οργανωθεί από κομμουνιστές;
Πόσοι ξέρουν ότι ο μεγάλος νικητής δεν ήταν οι σύμμαχοι αλλά οι λαοί που ένοιωσαν τη δύναμή τους και ο σοσιαλισμός που έδειξε την υπεροχή του ακόμη και σε τρομερά δύσκολες συνθήκες όπου μόνος χωρίς καμιά συμμαχική βοήθεια πολεμούσε το φασιστικό τέρας και τις υπερεξοπλισμένες ορδές του;
Σίγουρα λίγοι. Εχει φροντίσει γι αυτό η προπαγάνδα, η "ιστορία" που διδάσκεται, τα ΜΜΕ, το Χόλυγουντ(ποιος ξεχνάει π.χ. ότι στη βραβευμένη ταινία "Η ζωή είν' ωραία" οι αιχμάλωτοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν απελευθερώνονται από τον Κόκκινο Στρατό όπως είναι η αλήθεια, αλλά από τους Αμερικανούς!!), τα αστικά κόμματα, η σοσιαλδημοκρατία και ο οππορτουνισμός.
Παρ' όλα αυτά η τρομερή αυτή νίκη εξακολουθεί να αποτελεί κίνδυνο και επομένως πρέπει να ξεχαστεί. Να περάσει στα ψιλά. Να χαθεί αν είναι δυνατόν αυτή η συγκλονιστική εικόνα της κόκκινης σημαίας με το σφυροδρέπανο που καρφώνεται στο Ράιχσταγ.
Σήμερα λοιπόν, η μεγάλη μέρα της Αντιφασιστικής νίκης, για την ΕΕ είναι η ..."μέρα της Ευρώπης".
Φυσικά στα διάφορα μέσα ελάχιστα θα αναφερθεί το τι συνέβη το 1945 στο Βερολίνο. Μπορεί και καθόλου. Σήμερα είναι ...η μέρα της Ευρώπης.
Φυσικά χρέος όλων όσων καταλαβαίνουν τη σημασία της μέρας αυτής και την ανάγκη όχι μόνο να μην ξαναγραφτεί "η ιστορία" μουτζουρώνοντας την αλήθεια, αλλά να γίνει όσο γίνεται πιο γνωστός ο θρίαμβος των λαών κατα του φασισμού, είναι να γιορτάσουν με ένταση και μεγαλοπρέπεια την 9η Μαίου. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια θύματα του πολέμου αυτού(55 εκ. νεκροί!), δεν ήταν αποτέλεσμα της δράσης ενός άρρωστου μυαλού. Ηταν αποτέλεσμα της διεξόδου που επέλεξε ο καπιταλισμός για να λύσει το γόρδιο δεσμό της κρίσης του '29 που έδειχνε αξεπέραστη.
Η τωρινή τρομερή καπιταλιστική κρίση, η μεγαλύτερη που έχει ξεσπάσει από τότε, και τα σύννεφα του πολέμου που όλο πυκνώνουν στην περιοχή μας, κάνουν τους συνειρμούς απαραίτητους.
Το βράδυ το ΚΚΕ γιορτάζει τη μέρα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής με μεγάλη συγκέντρωση- πολιτική εκδήλωση.
Οσοι καταλαβαίνουν τη σημασία της νίκης ενάντια στο φασισμό σήμερα θα είναι εκεί.
ΥΓ: Αξίζει τον κόπο να πούμε οτι εκτός από το Ριζοσπάστη ουτε μια από τις άλλες εφημερίδες δεν έχει στην 1η σελίδα της κάτι για τη σημερινή μέρα. Ούτε η ΑΥΓΗ δυστυχώς...Θα βρείτε τα πάντα, από το Φέργκιουσον και το Μπερλουσκόνι μέχρι την Κ.Δημουλά και την κρίση της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά όχι ότι σήμερα είναι η "μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής νίκης".
Κατά τα άλλα όλοι είναι εναντίον του φασισμού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου