Ήταν εκεί...

Όσοι βρέθηκαν στο ΣΕΦ χθες και παρακολούθησαν τη βραδιά και τη συναυλία, σίγουρα ένοιωσαν αυτό το κάτι διαφορετικό που συμβαίνει μόνο σε βραδιές που το όραμα για έναν άλλο κόσμο δίνει τον τόνο και το χρώμα.
Ειδικά η στιγμή που με τα φώτα σβηστά η Μαρία Φαραντούρη τραγούδησε με τη μεγάλη κλασσική ορχήστρα του Δ.Α. "το γελαστό παιδί" ήταν μια στιγμή πραγματικής ανατριχίλας.
"...τα παιδιά τους καρτερούσαν, του στρατού του λαικού
και με τις χειροβομβίδες, τους εκάναν του αλατιού..."
κι ένα ξαφνικό αεράκι σηκώθηκε κι ακούστηκε σα χειροκρότημα από όλες τις μεριές του γηπέδου.

Ακούστε οπωσδήποτε τη συναυλία, ειδικά αυτό το αγγελικό σημείο όπου τραγουδά απίστευτα στ' αλήθεια η μεγάλη Μαρία Φαραντούρη!

Δεν ήταν βέβαια μόνο η μουσική ή η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε από την ομιλία και τα συνθήματα.
Ηταν αυτό το τρομερό κόκκινο βουερό ποτάμι, που κυλάει εδώ και δεκαετίες μέσα σε τόσες χιλιάδες ανθρώπους που ήταν, είναι και θα είναι πάντα εκεί, και πάντα έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα γι αυτό το φοβερό όραμα ενός άλλου ανθρώπινου κόσμου.

Ήταν εκεί με κάποιο τρόπο σε μια γωνιά η ίδια η  ιστορία, παρατηρώντας   προσεκτικά και περιμένοντας από αυτούς που μπορεί να περιμένει...