Βρέθηκαν οι φταίχτες!

Βρέθηκαν οι φταίχτες! Πάλι...

Φυσικά ήταν 5-6 άντε 7-8 άτομα που έκρυβαν εισοδήματα από το κράτος! 

Τρομερή ανακάλυψη... 

Λογικός συνειρμός  το ότι υπάρχουν κι άλλοι που πρέπει φυσικά να βρεθούν. 

Αν τους βρούμε σωθήκαμε!

Φυσικά καμιά ευθύνη δεν υπάρχει στο ίδιο το σύστημα...

Και εδώ βέβαια όποιος έχει καταλάβει τι συμβαινει ειδικα τον τελευταίο καιρό, θα πρέπει να σκεφτεί ότι μόλις δεχτεί σαν θετικές τις πιο πάνω ειδήσεις και το σκεπτικό που τις ακολουθεί, το πρώτο μέρος που θα "ψάξουν" θα είναι η τσέπη του.

Οταν   αυτό το κράτος "επιτίθεται" στη φοροδιαφυγή, αυτό που ακολουθεί είναι νέα φορολεηλασία.

Γιατί φυσικά όλοι ξέρουν ότι η πραγματική και η τεράστια φοροδιαφυγή γίνεται από την ίδια την πραγματική εξουσία, από το μεγάλο κεφάλαιο δηλαδή, η οποία εξουσία φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να στραφεί εναντίον του εαυτού της.

Και η φοροδιαφυγή αυτή πρώτα από όλα είναι νόμιμη, και επίσης δεν είναι μερικών 100άδων χιλιάδων ή λίγων εκατομμυρίων, αλλά πολλών τρίς!

Από το σημερινό άρθρο του Ν.Μπογιόπουλου  αντιγράφουμε:

• Στην όμορφη πατρίδα μας το 2002 αποκαλύφθηκε ότι οι τράπεζες έβρισκαν σε μεγαλοκαταθέτες τους «παράθυρα» και τους προέτρεπαν σε εκτεταμένη φοροδιαφυγή μέσω «οφ σορ» εταιρειών. «Σέρβις σε "οφ σορ" από τράπεζες. Διευκολύνουν μεγαλοκαταθέτες να γλιτώνουν φόρο καταθέσεων και ακινήτων»σημείωναν τότε τα ρεπορτάζ στον Τύπο («Ελευθεροτυπία», 3/5/2002). Υποτίθεται ότι από το υπουργείο Οικονομικών για την εξιχνίαση αυτού του τεραστίων διαστάσεων οικονομικού σκανδάλου διεξήχθη έρευνα. Εκτοτε ουδείς έχει πληροφορηθεί κάτι για τα αποτελέσματά της...
• 
  
• Σύμφωνα με τη μελέτη του οργανισμού «Tax Justice Network» που χρησιμοποίησε στοιχεία από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) και αποκάλυψε η βρετανική εφημερίδα «Ομπζέρβερ», ποσά συνολικού ύψους 13 τρισ. στερλινών (21 τρισ. δολάρια), όσο δηλαδή το ΑΕΠ των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας μαζί, έχουν καταφέρει να κρύψουν σε «μυστικούς», τάχα, «φορολογικούς παραδείσους», όπως η Ελβετία και τα νησιά Καϊμάν, οι μεγιστάνες του πλανήτη. Η μελέτη τονίζει ότι τα χρήματα αυτά δεν τοποθετήθηκαν στους λεγόμενους «φορολογικούς παραδείσους» ούτε μυστικά ούτε παράνομα. Αντίθετα όλα έχουν γίνει καθόλα νόμιμα και μάλιστα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα…
• 
  
•  Στα τέλη του 2010, οι 50 μεγαλύτερες ιδιωτικές τράπεζες του κόσμου διαχειρίζονταν για λογαριασμό ιδιωτών πελατών τουλάχιστον 12,1 τρισ. δολάρια σε «φορολογικούς παραδείσους» έναντι 5,4 τρισ. δολαρίων το 2005. Οι τρεις τράπεζες που διαχειρίζονταν το μεγαλύτερο μέρος αυτών των «εξωχώριων» περιουσιακών στοιχείων για λογαριασμό των κροίσων του πλανήτη είναι οι καθόλα νόμιμες και ευυπόληπτες «Credit Suisse», «UBS» και «Goldman Sachs».
• 
  
•  Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το 2013 η «Oxfam», η διεθνής οργάνωση για την καταπολέμηση της φτώχειας, τουλάχιστον 14,3 τρισ. ευρώ έχουν φυγαδευτεί στους δεκάδες «φορολογικούς παραδείσους». Μάλιστα περισσότερα από τα δύο τρίτα αυτού του ποσού, δηλαδή 9,2 τρισ. ευρώ, όσο και το ΑΕΠ της Ευρωζώνης το 2008, βρίσκονται σε «παραδείσους» που σχετίζονται με την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως το Λουξεμβούργο, η Ανδόρα και η Μάλτα.

Αξίζει να σημειωθεί το εξής: Η φοροασυλία αυτών των κεφαλαίων απαλλάσσει τους ιδιοκτήτες τους από φόρους άνω των 120,5 δισ. ευρώ το χρόνο. Η «Oxfam» υπολογίζει ότι αυτό το ποσό είναι υπερδιπλάσιο από εκείνο που απαιτείται προκειμένου να ξεπεραστεί το φαινόμενο της ακραίας φτώχειας που πλήττει 1,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να «ζουν» με λιγότερα από 1,25 δολάρια τη μέρα.

.




Το λιγότερο που αποκαλύπτουν όλα τα προηγούμενα είναι η άφατη υποκρισία του πολιτικού προσωπικού και των κυβερνήσεων της πλουτοκρατίας (σσ: γνωρίζουμε ότι ο όρος «πλουτοκρατία» σε κάποιους δεν αρέσει – η στήλη, αντιθέτως, ενστερνίζεται την αισθητική του Πλάτωνα και του Παπαδιαμάντη που τον χρησιμοποιούσαν). Μιλάμε για τους κάθε λογής «σταυροφόρους» κατά της φοροδιαφυγής που αποτελούν ταυτόχρονα και τους θιασώτες ενός συστήματος – λέγεται: Καπιταλισμός – του οποίου οι «offshore» εταιρείες, οι «φορολογικοί παράδεισοι», οι «λίστες Λαγκάρντ» και οι ελβετικές τράπεζες είναι συστατικά του στοιχεία.



Όποιος, λοιπόν, «σωτήρας» ή επίδοξος «σωτήρας» μας ισχυρίζεται για το κεφάλαιο, που αποτελεί τον αφέντη του συστήματος, ότι «ελέγχεται» και ότι «χαλιναγωγείται», όποιος ισχυρίζεται γι’ αυτό το σύστημα – λέγεται: Καπιταλισμός – ότι «καθαρίζεται», ότι γίνεται «δικαιότερο» και ότι «εξανθρωπίζεται», δυο τινά συμβαίνουν: Είτε είναι πολιτικός ψεύτης που πουλάει πολιτικές μαϊμουδιές τάζοντας στο πόπολο μαϊμού (και ουχί ελβετικόν) ωρολόγιον, είτε είναι πολιτικά αφελής που μοιάζει με τον σκύλο που προσπαθεί να κυνηγήσει την ουρά του.