Ματαιότητες και αλήθειες

Kατά κύματα εξαπολύονται τον τελευταίο καιρό από την κυβέρνηση της "πρώτης φοράς αριστερά" οι φοροεπιδρομές και οι λεηλασίες εισοδημάτων φτωχών λαικών στρωμάτων με στόχο τη σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας.

Αντίστοιχα μειώνεται η φορολόγηση μεγάλων επιχειρήσεων έτσι ώστε να γίνουν "ανταγωνιστικές" όπως τις θέλει η οικονομία του καπιταλισμού και η τσέπη των μετόχων και ιδιοκτητών τους. Π.χ. με άλλη μια ξαφνική τροπολογία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ "ρυθμίστηκε" η φοροαπαλλαγή μεγάλων επιχειρήσεων από το φόρο του φυσικού αερίου.
Γιά την ακρίβεια και για να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε πως γίνονται σωστά αυτές οι δουλειές θα πούμε πως αιφνιδιαστικά κατατέθηκε και πέρασε από την Βουλή τροπολογία με την οποία απαλλάσσει τις βιομηχανίες από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο φυσικό αέριο!
Η τροπολογία κατατέθηκε στημενα από το πουθενά σε νομοσχέδιο που αφορούσε τις διακρατικές σχέσεις με τη Ν.Ζηλανδία!

Ευαισθησία λοιπόν από την "φιλολαική" κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τις ανάγκες των καημένων των βιομηχάνων από τη μια, και απόλυτη αναισθησία από την άλλη σε ότι αφορά τις ανάγκες επιβίωσης των φτωχών εργαζόμενων.

Την ίδια στιγμή φουντώνουν οι συζητήσεις για το τι άλλο πρέπει να γίνει για τη σωτηρία δήθεν της οικονομίας "μας".
Τι συζητούν; Μα τι άλλο. Μεταξύ άλλων και μειώσεις στους μισθούς Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Από τη μια έχουμε την έκθεση του ΔΝΤ που λέει ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι υψηλός(!) και από την άλλη πολλοί συζητούν ως λύση την περικοπή μισθών στο Δημόσιο.
Ας πάρουμε όμως το δεύτερο.
Ας υπολογίσουμε το "όφελος" από ενδεχόμενη περικοπή 100 ευρώ(μιλάμε δηλ. για πολύ μεγάλο ποσό) από όλους τους 500000 δημ. υπαλλήλους, πράγμα που έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατον να συμβεί έτσι απλά.
Τι θα έμενε στο Ταμείο από την συγκεκριμένη περικοπή;
100x500000x12= 600 εκ. ευρώ
Το "όφελος" βέβαια είναι πολύ μικρότερο αν υπολογίσει κανείς και τη μείωση που θα προκύψει και για τους φόρους που θα εισπράτονται, πόσο μάλλον από τη μείωση της αγοραστικής δυναμης, αλλά ας το αφήσουμε αυτό για την ώρα.

Τη στιγμή που μια μεγάλη περικοπή θα προκαλεί σοκ στη ζωή 100άδων χιλιάδων εργαζομένων αλλά και στην οικονομία, με "όφελος" κάπου κοντά στο μισό δις, μια και μόνο επιχείρηση όπως ο Μαρινόπουλος βαράει κανόνι 1,8δις και τραβάει κατά το δάσος.

Αν δούμε και τα 88δις που έχουν αφήσει χρεοπροικα άλλοι επιχειρηματίες, που αναρτήθηκαν για μόστρα αλλά δεν πρόκειται να εισπραχθούν από τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, μπορούμε και αξίζει να δούμε κάποια πράγμτα.
Πρώτον πόσο άνθρακες είναι ο θησαυρός που προκύπτει από τις σχεδιαζόμενες περικοπές,
Δεύτερο που πηγαίνουν οι θυσίες που κάνει ο λαός αφού οι ανάγκες σωτηρίας μιας και μόνο επιχείρησης ξεπερνάνε κατά πολύ ακόμη και μια ολόκληρη υποθετική δέσμη σκληρών μέτρων,
Τρίτο να φανταστούμε τι θα ακολουθήσει αφού όπως φαίνεται η μαύρη τρύπα της καπιταλιστικής κρίσης όχι μόνο δεν κλείνει με τίποτα αλλά όλο και μεγαλώνει,
Τέταρτο και σπουδαιότερο να σκεφτούμε πως ο λόγος των θυσιών δεν είναι   να λυθούν σήμερα τωρινά προβλήματα της οικονομίας, αλλά για να ρυθμιστούν μελλοντικές προσδοκίες και απαιτήσεις των μονοπωλίων που θα επιβιώσουν μετά το τέλος και αυτού του γύρου κρίσης.


Αυτό που έχει πραγματικά αξία είναι να σκεφτούν οι εργαζόμενοι:

Για ποιον και για τι θυσιάζουν το τώρα και το μέλλον τους;
Πόσο πρόοδος είναι να γυρίζουν δεκαετίες πίσω οι ανάγκες τους;
Πόσο "νέο" και σύγχρονο, πόσο υγιές και ασφαλές είναι να κυκλοφορούν π.χ. με παλιά μεταχειρισμένα αυτοκίνητα στα οποία δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε τα φθαρμένα λάστιχα;
Ποσο μπροστά μας πάει αυτός ο σάπιος κόσμος του καπιταλισμού;
Πόσα βήματα κάνει προς τη δημοκρατία ένα σύστημα που δε δίνει δεκάρα για τις ανάγκες και τη ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας γιατί ούτε μπορεί ούτε θέλει να καλύψει αυτές τις ανάγκες;

Πόσο εφικτό είναι το να ζήσουν σε έναν τέτοιο "ρεαλιστικό" και "εφικτό" κόσμο που τους ζητάει κάθε μέρα την κεφαλή τους επί πίνακι;

Αξίζουν άραγε έστω και μια δεκάρα οι θυσίες που κάνει ο λαός αφού τον οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ένα μέλλον πολύ χειρότερο από το ήδη άθλιο σήμερα, 
αλλά και στην αποδυνάμωση της δικής του θεσης για να ισχυροποιηθεί σε βάρος του η θέση των εξουσιαστών-ταξικών του αντιπάλων;

Μήπως πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά την ανατροπή αυτής της σάπιας εξουσίας και να αμφισβητήσει ισχυρά σήμερα και στην πράξη τους εξουσιαστές-βασανιστές του;