Η ελευθερία να αηδιάζεις

Στον κόσμο του καπιταλισμού, στην οικονομία της αγοράς, όλα είναι εμπορεύματα.
Από τα απλά αντικείμενα και προϊόντα μέχρι αυτά "που δεν είναι πράγματα" όλα πουλιούνται κι αγοράζονται.

Η χαρά, η λύπη, η δυστυχία, η προσωπική ζωή, τα καθημερινά δράματα, οι νίκες στους Ολυμπιακούς, τα τρομερά δυστυχήματα σαν αυτό της Αιγινας, οι εξυπνάδες, οι αθλιότητες, τα αστεία που λέει κανείς, το κουτσομπολιό, τα καμώματα του καιρού, το γέλιο και το κλάμα για ό,τι ζούμε, όλα παίρνουν τη θεση τους στους πάγκους των πωλητών και ψάχνουν τιμή και πελάτες.

Ετσι μάθαμε ανάμεσα σε άλλα, τα προσωπικά δράματα των θυμάτων στη Νίκαια της Γαλλίας, προσωπικες ιστορίες Ολυμπιονικών που δε μας χρειάζονται σε τίποτα, το πόσο καλά περνάνε οι πλούσιοι στα ακριβά νησιά, το τι εγινε στα γενέθλια της Μαντόνα, και αυτές τις μέρες τα "σπαρακτικά λόγια" των συγγενων των θυμάτων της Αίγινας.

Όλα  έπαιξαν στους τίτλους των δελτίων, άλλα με καλύτερο και άλλα με άθλιο περιτύλιγμα.

Δε μπορώ να καταλάβω τι σκατά αρέσει από αυτό τον κόσμο αυτού του τρισάθλιου παζαριού, στους φτωχούς και στριμωγμένους που περιέργως παραμένουν οπαδοί του καπιταλισμού.
Η ελευθερία να αηδιάζεις;