Γιατί ανησυχούν τα Συστήματα Υγείας; Θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα καλύτερα;

Mιά άποψη που ακούγεται πολύ αυτές τις μερες πανδημίας, είναι το γνωστό "όλο το παιχνίδι παίζεται στην  πρόληψη*  της μετάδοσης και διασποράς του ιού". Ακούγεται σωστό αλλά είναι βέβαια λάθος.

Ο λόγος είναι ότι ο ιός αυτός παρά τα όποια σοβαρά μέτρα ληφθούν, τελικά θα εξαπλωθεί σε μεγάλη κλίμακα,  με αποτέλεσμα πολλές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι να χρειαστούν νοσηλεία. Βέβαια τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα αν τα μετρα πρόληψης, είτε είναι λιγότερα και ακατάλληλα είτε δεν τηρηθούν.

Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να αρνηθεί την αξία της πρόληψης. Παίζεται όμως όλο το παιχνίδι εκεί;
Ασφαλώς όχι. Γιατί από εκεί και πέρα, απο την μόλυνση από τον ιό και μετά, το πράγμα περνάει στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Χιλιάδες άνθρωποι θα χρειαστούν ιατρική ή νοσοκομειακή φροντίδα(15% των κρουσματων), ενώ ένα καθόλου ασήμαντο ποσοστό που θα είναι όπως δείχνει η στατιστική γύρω στο 5% των εξακριβωμένων κρουσμάτων, θα χρειαστεί νοσηλεία σε ΜΕΘ(Μονάδα Εντατικής Θεραπείας).

Τα Δημόσια συστήματα υγείας στην ΕΕ, παρά τα όποια καλά αλλά κούφια λόγια ακούγονται, μετά από χρόνια "μεταρρυθμίσεων" που είχαν σαν στόχο την υποβάθμισή τους και το πέρασμα του τομέα της Υγείας σε χέρια Ιδιωτών, αποδεικνύονται κάθε μέρα ολο και πιο ανεπαρκή και αδύναμα απέναντι στην επιδημία.
Σε χώρες όπως η Ιταλία (που μάλιστα είναι και μέλος του G7),  εκατοντάδες άνθρωποι χάνονται καθημερινά, δείχνοντας έτσι μια εικόνα πραγματικά τριτοκοσμική σε μια από τις 7 ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες του πλανήτη, όπου όμως ο πλούτος που παράχθηκε κατευθύνθηκε ...αλλού(που άραγε;).
Η  ανταποκρίτρια του STAR στην Γαλλία Μ.Δεναξά έγραψε αυτές της μέρες στο twitter:
"Covid-19:Οι χώρες χωρίς μάσκες και αντιβακτηριδιακά για ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς επαρκή αριθμό κρεβατιών στις εντατικές, συγκαταλέγονται στις τριτοκοσμικές. Τα παραπάνω συμβαίνουν στην ανεπτυγμένη Ευρωπη που με τις μεταρρυθμίσεις της υποβαθμίζεται σε τριτοκοσμική!"


Ας δούμε όμως τι συμβαίνει με τις ΜΕΘ σε όλο τον κόσμο.

Ας ξεκινήσουμε από την Ελλάδα όπου έχουμε 6 κλίνες ΜΕΘ/ 100000 κατοίκους
Αυτή τη στιγμή, σε όλη τη χώρα λειτουργούν 557 κλίνες ΜΕΘ και 80 παραμένουν κλειστες, παρόλο που είναι πλήρως εξοπλισμένες, λόγω έλλειψης προσωπικού, σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ.

231 κλίνες ΜΕΘ   βρίσκονται σήμερα σε λειτουργία στα δημόσια νοσοκομεία της Αττικής (ανεπτυγμένες με εξοπλισμό αλλά χωρίς προσωπικό για να τις λειτουργήσει υπάρχουν άλλες 25) Τον Ιανουάριο προστέθηκαν άλλες 38 κλίνες από τον ιδ.τομέα 29 στην Αθήνα και 9 στην υπόλοιπη Ελλάδα. (τα στοιχεία είναι του Νοεμβρίου 2019) 

Εάν υπολογίσει κανείς ότι ο μέσος όρος νοσηλείας των ασθενών στις ΜΕΘ είναι περίπου 12 ημέρες, η κάθε μία κλίνη ΜΕΘ κατά μέσο όρο μπορεί να νοσηλεύσει 30 ασθενείς το χρόνο. Οι 80 κλειστές κλίνες ΜΕΘ -που σε πραγματικό αριθμό είναι περισσότερες- στερούν τη νοσηλεία σε 2.500 ασθενείς το χρόνο (cnn.gr)

Το γράφημα δείχνει τις κλίνες ΜΕΘ ανά 100000 κατοίκους στον κόσμο

Πάμε στον υπόλοιπο κόσμο.
Ο αριθμός των ΜΕΘ κλινών ανά 100.000 άτομα στην Ιταλία είναι 12.5 και είναι υψηλότερος από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (11,5). Βλέπουμε λοιπόν μια πολύ προηγμένη χώρα που με τον αριθμό κλινών ΜΕΘ που διαθέτει-που είναι διπλάσιος από τον δικό μας- δεν καταφέρνει καθόλου να σταματήσει την φρίκη των εκατοντάδων νεκρών καθημερινά.
Από την άλλη η Γερμανία, που είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που ανταποκρίνεται σε αριθμο ΜΕΘ στα διεθνή στάνταρ, η εικόνα σε αριθμό θυμάτων είναι πολύ διαφορετική. Σήμερα 21/3 με αριθμό κρουσμάτων 21483 έχει 73 νεκρούς όταν η Γαλλία με 12612 κρούσματα έχει 450 νεκρούς! Βλέπουμε εδώ πόση σημασία έχουν οι ΜΕΘ αλλά και ότι δεν παίζονται όλα στην πρόληψη.
Παμε πιο κάτω,

Σε σύγκριση με τις χώρες που έχουν ήδη αντιμετωπίσει σημαντικό αριθμό ασθενών με Covid-19, η Βόρειος Ιρλανδία είναι πολύ πιο κοντά στο Ιράν, το οποίο διαθέτει 4,6 κλίνες εντατικής θεραπείας ανά 100.000 άτομα, έναντι της Ιταλίας που έχει 12,5.

Η Πορτογαλία, η Βόρεια Ιρλανδία, η Σκωτία και η Ουαλία διαθέτουν τα λιγότερα κρεβάτια εντατικής θεραπείας ανά άτομο στον ανεπτυγμένο κόσμο. Η Βόρειος Ιρλανδία διαθέτει 5,3 μονά κρεβάτια ανά 100.000 άτομα. Η Ουαλία έχει 5,4 και η Σκωτία έχει 5,1. Όλα τα μέρη του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας υστερούν από χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν 34 κρεβάτια ανά 100.000 άτομα, η Γερμανία (29.2),η Ρουμανία (21.4) ή το Καζακστάν (21.3). (Βλέπουμε επίσης ότι χώρες όπως το Καζακστάν, αλλά και η Ρουμανία που θεωρείται από τις μάλλον "φτωχές" της Ευρώπης, έχουν πολύ καλύτερη εικόνα λόγω του σοσιαλιστικού τους παρελθόντος.

Επίσης να σημειωθεί ότι το σύστημα Υγείας στις ΗΠΑ είναι στον συντριπτικά μεγαλύτερο βαθμό ιδιωτικό και έχει γι αυτό τα πιο έντονα ταξικά χαρακτηριστικά. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 70% των Αμερικανών είναι ασφαλισμένοι με συμβόλαια σε ιδ.εταιρείες, με διαφορετικές καλύψεις ο καθένας/καθεμια, που εξαρτώνται από το ποσό που πληρώνουν και που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι αστερίσκους και υποσημειώσεις έχουν στα συμβόλαιά τους. Επίσης 37 εκατομμύρια φτωχοί Αμερικανοί, είναι εντελώς ανασφάλιστοι! Αν και σε αριθμό ΜΕΘ λοιπόν δείχνει να υπερτερεί ως πρός άλλες χώρες, όπως δείχνει η ως τώρα εξέλιξη π.χ. στην πολιτεία της Ν.Υόρκης, το εκεί Σύστημα Υγείας είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην πίεση που θα δεχθεί και αν θα καταφέρει να βοηθήσει στοιχειωδώς τους ανθρώπους που θα χρειαστούν νοσηλεία.

Αυτό που θέλουμε συμπερασματικά να πούμε είναι το εξής. Σε μια τεράστιων διαστάσεων υγειονομική κρίση όπως αυτή που περνάει ο πλανήτης σήμερα, αυτό που εχει σημασία δεν είναι φυσικά μόνο η πρόληψη, αλλά και η δυνατότητα των ταλαιπωρημένων από τις "μεταρρυθμίσεις" Συστημάτων Υγείας, να ανταποκριθούν και να αντιμετωπίσουν τον θάνατο και την καταστροφή. Οι "μεταρρυθμίσεις" που έγιναν σε όλο το καπιταλιστικό σύμπαν, ειδικά από το '90 και μετά, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού όταν εξέλιπε το αντίπαλο δέος, και ειδικότερα τα τελευταία δέκα χρόνια σε όλες τις χώρες της ΕΕ αλλά και σε όλο τον κόσμο αποδυνάμωσαν τρομερά τη Δημόσια Υγεία, που βέβαια ούτως ή άλλως ποτέ δεν ήταν όσο θα έπρεπε και θα μπορούσε επαρκής σε οποιαδήποτε χώρα, και ποτέ δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με το επιπεδο των συστημάτων Υγείας στις χώρες του σοσιαλισμού και ειδικά στην Σοβ.Ένωση.
Για του λόγου το αληθές σημειώνουμε τους πιο κάτω αριθμούς που μιλούν από μόνοι τους.

Στη Σοβιετική Ένωση  στα τέλη δεκαετίας 1980, με το σοσιαλισμό εκεί να βρίσκεται στην κορύφωση των προβλημάτων του, αντιστοιχούσαν 1.387 νοσοκομειακές κλίνες/100000 κατοίκους.
Στην ΕΕ το 2014, αντιστοιχούσαν 521 κλίνες/100.000 κατοίκους!

Μπορεί να καταλάβει κανείς λοιπόν, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα σήμερα αν τα Συστήματα Υγείας είχαν πολλαπλάσια ισχύ και εξοπλισμό, σε τεστ, μονάδες Πρωτοβάθμιας φροντίδας, νοσοκομεία, κλίνες, ΜΕΘ, ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό και μέσα(φάρμακα, αναπνευστήρες τελευταίας τεχνολογίας για όλους κλπ). 

Πόσο αλήθεια θα ανησυχούσαμε τότε;

ΥΓ: Πολλοί αυτές τις μέρες εκνευρίζονται, και σωστά, με όσους πήραν τρένα, καράβια κι αυτοκίνητα και τρέχουν πανικόβλητοι στην επαρχία και τα νησιά. Όπως φαίνεται η συμπεριφορά που νοιαζεται για το σύνολο είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί στον κόσμο του ανταγωνισμού.
Μαζί όμως εκνευρίζονται και τα ΜΜΕ βρίσκοντας την ίδια ώρα και θέμα για συζήτηση.
Να όμως ένα μήνυμα στο twitter που βλέπει τα πράγματα πιο ολοκληρωμένα:
"Αυτοί που έχουν αφήσει γιατρούς & νοσηλευτές χωρίς τα απαραίτητα μετρά προφύλαξης,τα νοσοκομεία γυμνά,μαζικούς χώρους δουλειάς να λειτουργούν χωρίς μέτρα νιώθουν οργή για τον παπάρα που πήγε στο χωριό του. Η ευθύνη είναι πρωτ' απ'  ολα της κυβέρνησης που προσπαθεί να τη ρίξει επάνω μας"


*Ως πρόληψη εννοούν ένα σύνολο οδηγιών, απαγορεύσεων, αυτοπεριορισμών κλπ που να προλαμβάνει κατά το δυνατόν την μετάδοση και διασπορά του ιού. Δεν εννοούν την πολιτική παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας και διαρκών ελέγχων, ούτε φυσικά την δωρεάν παροχή-μοίρασμα μέσων προφύλαξης(μάσκες, αντισηπτικά κλπ) που ούτως ή άλλως έχουν γίνει άφαντα από τις πρώτες  μέρες από την αγορά.