Plan B ! - Θ.Καλαμούκης

Ελληνοφρένεια ον δε νετ

Να θέσει ΔΙΚΟ ΤΟΥ Plan Β, ο λαός

Είναι το ζητούμενο εδώ και τρία χρόνια σε κάθε ενέργεια των κυβερνήσεων, της Ευρώπης, των κομμάτων, των υπουργών. Όλοι ψάχνουμε, διερευνούμε και αναζητούμε το plan b, πίσω από κάθε plan a.

Η ζωή, τα τελευταία μνημονιακά χρόνια έχει αναδείξει δύο θέματα. Πρώτον ότι όλα τα plan A έχουν αποτύχει οικτρά και δεύτερον ότι τα plan B τα θέτουν ή καλούνται να τα θέσουν, όλοι οι άλλοι εκτός από τον χειμαζόμενο λαό.

Η στήλη κατεβάζει πρόταση, που για άλλη μια φορά το κάνει για να εκτονωθεί η ίδια και όσοι θα βρουν το κουράγιο να την διαβάσουν. Η πρόταση έχει ως εξής:

Να θέσει ΔΙΚΟ ΤΟΥ Plan Β, ο χειμαζόμενος λαός. Να περιλαμβάνει κατάργηση όλων αυτών των πλαισίων που υπάρχουν μέχρι σήμερα, Ευρωπαϊκή Ένωση, Μνημόνια, Τρόικα, Οικονομικοί δείκτες, Δάνεια, Χρέη, Φόροι, Χαράτσια, Γιούρογκρουπ, κλπ. Να ακυρώσει όλα τα Plan A, από όπου και αν προέρχονται και αυτόματα να ενεργοποιηθεί ένα και μόνο σχέδιο, το λαϊκό Plan B.

Τρία χρόνια τώρα γίναμε πειραματόζωα, στο πιο αποτυχημένο και καταστροφικό πείραμα στην πρόσφατη οικονομική και πολιτική ιστορία της Ευρώπης. Τώρα ήρθε η ώρα να κάνουμε εμείς το δικό μας πείραμα, με πειραματόζωα αυτούς που μας δυναστεύουν.

Είδαμε ότι εμείς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς δουλειά, αυτοί μπορούν να ζήσουν χωρίς τις επιχειρήσεις τους; Εμείς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς μισθό, αυτοί μπορούνε να ζήσουν χωρίς κέρδη; Εμείς δεν βάζουμε πετρέλαιο για τον Χειμώνα, αυτοί μπορούν να το κάνουν; Εμείς φεύγουμε μετανάστες σε άλλη χώρα, αυτοί μπορούν να μεταναστεύσουν σε άλλη χώρα; Για εμάς το πείραμά τους προέβλεπε, εξαθλίωση, ανασφάλεια και φτώχεια. Ας προβλέψει το δικό μας πείραμα, εξαθλίωση, ανασφάλεια και φτώχεια γι αυτούς. Το δικό τους πείραμα έχει εκβιασμούς, τρομοκρατία, αυταρχισμό, βασανιστήρια, ξύλο διαπόμπευση. Ας έχει και το δικό μας πείραμα, τα ίδια ακριβώς στοιχεία! Αν δεν θέλετε, ας έχει τα μισά. (πάλι πολλά θα είναι).

Γιατί πρέπει συνεχώς να γίνεται το πείραμα, προς την μια κατεύθυνση. Ας γίνει και προς την άλλη.

Ξέρω τις ενστάσεις σας. «Δεν γίνονται αυτά, δεν είναι ρεαλιστικά, δεν είναι πραγματοποιήσιμα, δεν είναι ώριμος ο κόσμος, κλπ» Ενώ είναι ρεαλιστικό αυτό που συμβαίνει και θα συμβεί τους επόμενους μήνες;

Στο παράλογο που μας έχουν οδηγήσει, μόνο κάτι άλλο «παράλογο» μπορεί να απαντήσει.Δυστυχώς ή ευτυχώς. Εδώ που έχουμε φτάσει, λογικά σενάρια, ρεαλιστικές εκτιμήσεις, υπολογισμένες κινήσεις, δεν χωρούν. Το ανέφικτο είναι η λύση, το άπιαστο, το ακατόρθωτο, το ουτοπικό. Και αυτό είναι η αποφασιστικότητα ενός λαού, η αυταπάρνησή του, η δύναμή του, η θέλησή του από πειραματόζωο να γίνει επιστήμονας και να πειραματιστεί με τον δανειστή, τον τοκογλύφο, τον αφέντη του, τον δυνάστη του.

Στο κάτω κάτω πείραμα κάνουμε. Αν αποτύχει θα ζητήσουμε συγνώμη, όπως αυτοί. Αν πετύχει όμως, θα έχουμε για πρώτη φορά νικήσει και θα έχουμε κάνει όλους αυτούς που ρυθμίζουν εκατομμύρια ζωές, τρία χρόνια τώρα, κάτι που τόσο αγαπάνε.

Αριθμούς σε μια απλή στατιστική!



Θύμιος Κ.

Τα ΜΑΤ έδωσαν τη "λύση" στο ΑΠΘ- Πορεία τώρα από φοιτητες και εργαζόμενους

Εξαρτάται λοιπόν το τι βλέπει ο καθένας σαν νόμο. Το δίκιο των πολλών, του λαού, ή την επιβίωση του καπιταλισμού. Ενδιάμεσος "ουδέτερος" νόμος δεν υπάρχει. Κι όσο περνάει ο καιρός αυτό θα γίνεται όλο και πιο φανερό.

Τα ΜΑΤ έδωσαν τη "λύση" για άλλη μια φορά και στην κατάληψη του ΑΠΘ.

Οι κραυγές του ΣΚΑΙ και των άλλων καναλιών πού ούρλιαζαν -μαζί με τη Χρυσή Αυγή- "να τηρηθεί η νομιμότητα" εισακούστηκαν. Αφού έστησαν ένα σκηνικό κατασυκοφάντησης των εργαζόμενων που παλεύουν κι εκεί για το δικαίωμα στη ζωή και τη δουλειά, με πρώτο τον πρύτανη του ΑΠΘ Γ.Μυλόπουλο, που έκανε κανονική παρέλαση στα κανάλια, σήμερα τα ξημερώματα τα ΜΑΤ μπήκαν στο ΑΠΘ και καθάρισαν το θέμα συλλαμβάνοντας 11 εργαζόμενους και οδηγώντας τους στον εισαγγελέα. 

Η Δημοκρατία έλαμψε και πάλι και μαζί της και η "ενημέρωση" που έδωσε μάχη να φυτέψει στο μυαλό όλων το πόσο παράλογο και "μαξιμαλιστικό" είναι να παλεύει κανείς για να έχει μια δουλειά να ζήσει και να μην σαρώνεται ο ήδη άθλιος μισθός του.

"Τελούνται ή όχι πράξεις παράνομες;" φώναζαν!

Ξέχναγαν βέβαια ότι και στο Πολυτεχνείο το '73 "παράνομες πράξεις" τελούνταν, όπως άλλωστε και σε κάθε περίπτωση που ο λαός παλεύει για το δίκιο του.

Θα μπορούσαν να ρωτούν:"Ειναι νόμιμο το γκρέμισμα μισθών και δικαιωμάτων;" 'Ειναι νόμιμες οι απολύσεις;" Και η απάντηση βέβαια θα ήταν "ΟΧΙ" αν το κράτος, η καπιταλιστική εξουσία δηλαδή, δεν είχε φροντίσει να αντικατασταθούν οι παλιότεροι νόμοι με άλλους, ώστε όλο αυτό το αίσχος να γίνει πλέον "νόμιμο" με υπογραφές και σφραγίδες.

Εξαρτάται λοιπόν το τι βλέπει ο καθένας σαν νόμο. Το δίκιο των πολλών, του λαού, ή την επιβίωση του καπιταλισμού. Ενδιάμεσος "ουδέτερος" νόμος δεν υπάρχει. Κι όσο περνάει ο καιρός αυτό θα γίνεται όλο και πιο φανερό.

Οπως φαίνεται κι από την "φιλολαϊκή" τρικομματική κυβέρνηση με τη συμμετοχή της "Αριστερής" ΔΗΜΑΡ, αλλά και όπως θα δούμε και στη συνέχεια, οι διαχειριστικές λύσεις που θα φροντίσουν για το λαό είναι καταδικασμένες να αποτύχουν και να εκτεθούν. Μόνο ο ίδιος ο λαός μπορεί να νοιαστεί, να παλέψει και να κερδίσει κάτι πολύ ή λίγο για τον εαυτό του. Είδαμε άλλωστε πως ψηφίζονται με ενα άρθρο, "δημοκρατικά",  800 σελίδες νόμοι και μνημόνια, από βουλευτές των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που λίγο πριν ορκιζόντουσαν τα αντίθετα στα τηλεπαράθυρα.

Θα δούμε πολλά ακόμη που δεν θα τα χωράει ο νούς.

Πορεία αλληλεγγύης ακούσαμε πως γίνεται τώρα από φοιτητές και εργαζόμενους στην καθαριότητα στη Θεσσαλονίκη που θα καταλήξει στα Δικαστήρια.

Τα μυστικά και τα ψέμματα μιας περίεργης συνέντευξης Τύπου.

Οι συνεντεύξεις τύπου γίνονται για να ενημερωθούν οι δημοσιογράφοι που στη συνέχεια υποτίθεται ότι μελετούν, αναλύουν και ενημερώνουν το λαό.
Τέτοιες συνεντεύξεις δίνονται από τις κυβερνησεις όταν υπάρχουν σοβαρά γεγονότα όπως ήταν τώρα η συνεδρίαση του eurogroup.
Όμως o κ.Στουρνάρας σήμερα αρνήθηκε να μας ενημερώσει γι αυτό που οι ίδιοι λένε΄ότι είναι "το κύριο και το κρίσιμο για την Ελλάδα" δηλαδή η μείωση του χρέους!
Μας είπαν ότι το χρέος θα μειωθεί, μετά τη συμφωνία, κατά περίπου 20 μ. του ΑΕΠ δηλαδή 40δις.
Δε μας λένε όμως το πως. Ο υπ.Οικονομίας αρνήθηκε ψυχρά να μας το πει και σήμερα.
Βάζοντας όμως κάτω τους αριθμούς είναι φανερό ότι το μεγάλο κομμάτι της μείωσης που περιμένουν θα προκύψει από την επαναγορά χρέους. Ομως γι αυτό αρνήθηκαν να δώσουν το παραμικρό στοιχείο."Δεν μπορώ να σας πω" ποιος είναι ο στόχος" είπε πολλές φορές ο κ. Στουρνάρας!
Γιατί δεν μπορεί να μας το πεί;
Για να μη δώσει τροφή στους κερδοσκόπους; Μα καλά κουτόχορτο τρώνε οι κερδοσκόποι; Δεν ξέρουν να μετράνε, να υπολογίζουν ποιο περίπου είναι το νούμερο; Σαφώς και μπορούν.
Αρα ο λόγος είναι ότι στην κυβέρνηση δεν έχουν την παραμικρή εγγύηση ότι θα πετύχει η επαναγορά,  και γι αυτό αποφεύγουν να αναφερθούν σε συγκεκριμένους αριθμούς. Τα σημάδια μάλιστα δείχνουν μια καθαρά αρνητική διάθεση των "επενδυτών" προς το εγχείρημα, με τις τράπεζες να πέφτουν περισσότερο από -20%(!) μέσα σε 2 συνεδριάσεις μετά την ανακοίνωση για πρόθεση buyback.
Eίπε ο κ.Στουρνάρας ότι η επιτυχία της επαναγοράς είναι "πατριωτικό καθήκον"! Τίνος; Των hedge funds που έχουν φθηνά αγορασμένα ελληνικά ομόλογα; Αυτοί θα κάνουν "το πατριωτικό τους καθήκον" και θα μας πουλήσουν τα ομόλογα στο 28, ενώ το Αγγλικό δίκαιο που υπέγραψαν οι σωτήρες μας, τους εγγυάται ότι θα πληρωθούν στο 100%; Γιατί να το κάνουν; Ο μόνος λόγος θα ήταν η ανησυχια τους ότι παρά τις διαβεβαιώσεις, μπορεί η Ελλάδα να χρεοκοπήσει και να χάσουν τα λεφτά τους...
Κι αν εννοεί καποιους άλλους ποιούς εννοεί;
Άλλους πατριώτες κερδοσκόπους που έχουν υποστεί ζημιές ίσως. Και γιατί αυτοί να πουλήσουν στο Ελληνικό δημόσιο και όχι στα μεγάλα κερδοσκοπικά funds που τόχουν επάγγελμα να εκβιάζουν κυβερνήσεις και θα προσφέρουν καλύτερες τιμές αφού μπορούν δικαστικά μεσω του Αγγλικού δικαίου όπου υπάγονται τα νεα ομόλογα του PSI να διεκδικήσουν το 100%; Δεν ξέρει ο  κ.Στουρνάρας ποιά είναι η πατρίδα των κερδοσκόπων;
Μήπως λοιπόν αυτός είναι ο λόγος που ανησυχούν οι τράπεζες και γκρεμίζονται για 2η συνεχόμενη μέρα στο Χρηματιστήριο; Οτι δηλαδή τελικά η εθελοντική συμμετοχή δεν θα είναι και τόσο εθελοντική και έτσι θα βρεθούν και πάλι προ νέας ανάγκης ανακεφαλαιοποίησης πριν καν ολοκληρωθεί η πρώτη;
Η "υποψία" αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ο κ.Στουρνάρας μπορεί να μη μας είπε ποιος είναι ο στόχος για το ποσό που προσδοκά η κυβέρνηση να συγκεντρωθεί, μας είπε όμως οτι υπάρχει plan B...

Θα πουμε ακόμη ότι η επιχείρηση buyback(επαναγορά ομολόγων) θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί  μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου και όπως διαβασαμε χθές συνδέεται με την εκταμίευση του μεγάλου κομματιού της δόσης των 34δις. "Το Eurogroup περιμένει να είναι σε θέση να αποφασίσει και επίσημα για την εκταμίευση μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου υπό την αίρεση της ολοκλήρωσης των εθνικών διαδικασιών και μετά την αξιολόγηση μιας πιθανής πράξης επαναγοράς χρέους από την Ελλάδα... " έγραφε χθες το capital.gr αντιγράφοντας την απόφαση του eurogroup.

Όπως βλέπουμε ένα τεράστιο πέπλο από αβεβαιότητες και άγνωστες λεπτομέρειες ανεμίζει πάνω από την περίφημη συμφωνία. Κι όταν λέμε λεπτομέρειες δεν το εννοούμε ακριβώς. Γιατί το να πέσει έξω ένα κράτος και μαζί η ΕΕ κατα μερικές δεκάδες δίς(!) δεν είναι και τόσο λεπτομέρεια.
Όμως αυτοί πληρώνουν; Θα τα φορτώσουν και πάλι στο λαό, όπως ακριβώς κάνουν ως τώρα επι σκοπώ.
Απλά από τους καπιταλιστές κάποιοι θα αποσυρθούν και κάποιοι άλλοι θα βγούν ισχυρότεροι και γι αυτό υπάρχει όλη αυτή η αναστάτωση και στις αγορές.

Αυτό όμως που βλέπουμε για άλλη μια φορά είναι να πετιούνται δισεκατομμύρια στο αδηφάγο θηρίο χωρίς καμιά εγγύηση και χωρίς κανένα αντίκρυσμα για το λαό που τελικά θα πληρώσει και πάλι το λογαριασμό. Η Ελλάδα και πάλι θα δανειστεί νεο χρήμα(το είπε σήμερα ο κ.Στουρνάρας) για την επιχείρηση "επαναγορά χρέους" που θα επιβαρύνει κι άλλο το χρέος, και τελικά τις πλάτες του λαού, που δεν έχει ιδέα τι σημαίνουν όλα αυτά. Και η μόνη εγγύηση για την επιτυχή έκβαση είναι το ότι "η επιτυχία της επαναγοράς είναι πατριωτικό καθήκον"... των πατριωτών κερδοσκόπων! (Εκτός αν υπάρχει κι άλλη εγγύηση που την ξέρουν μόνο αυτοί που εκπόνησαν το όλο σχέδιο "σωτηρίας" της Ελλάδας από την αρχή...)

Πόσο αηδιαστικό αλήθεια. Αυτοί που πετσοκόβουν 20άρια, 30άρια και 50άρια ευρώ από ήδη πενιχρούς και τρισάθλιους μισθούς, συντάξεις και επιδόματα για να εξοικονομήσουν μερικές δεκάδες ή 100άδες εκατομμύρια, με τη μεγαλύτερη ευκολία δανείζονται, ρισκάρουν και σκορπάνε δεκάδες δις  σε κάτι τόσο αβέβαιο.

Ποιος πιστεύει άραγε ακόμη ότι το πρόβλημά τους είναι η μείωση του χρέους; Δεν είναι καθόλου αυτό λοιπόν. Ο στόχος τους είναι αυτός που λένε οι κομμουνιστές, δηλαδή αυτό καθεαυτό το πετσόκομμα αποδοχών και δικαιωμάτων προκειμένου να παραδώσουν εξαθλιωμένους λαούς στην επόμενη μέρα της όποιας ανάκαμψης του καπιταλισμού.

Μπροστά σε ένα τρομερά κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας

Kαι τώρα τι γίνεται;
Ποιος άλλος θα πληρώσει;
Αν το χρέος αποδειχτεί "μη βιώσιμο" τότε την πληρώνει το ΔΝΤ και το κύρος του, πράγμα που φυσικά δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.
Για να γίνει όμως "βιώσιμο" το χρέος μπορεί να χρειαστεί κάποιο κούρεμα, όπως λέγεται ότι επιμένει η κ.Λαγκάρντ, ή όπως είναι "λογικό" να μειωθούν τα επιτόκια. Τότε όμως θίγονται οι ομολογιούχοι αλλά και όσοι άλλοι αποτελούν την ευγενή κατηγορία των "δανειστών". Μπορεί να είναι τράπεζες ή άλλοι ιδιώτες μικροί ή μεγάλοι, μπορεί να είναι κράτη, ή μπορεί να είναι και η ΕΚΤ. Δυσκολεύουν τα πράγματα.
Και καλά η Ελλάδα. Εστω ότι επιλέγεται κάποια από τις 2 ή μια τρίτη ενδιάμεση "λύση". Αυτό , πέρα από το ότι δεν θα είναι λύση, γιατί λύση που να αρέσει σε όλους τους καπιταλιστές δεν υπάρχει και αν υπήρχε θα την είχαν ήδη αποφασίσει, θα σημαίνει ότι αμέσως θα δημιουργηθεί ένα δεδομένο που θα έχει ισχύ και για όσους ακολουθούν. Δηλαδή τις μεγάλες οικονομίες Ισπανίας, Ιταλίας, Γαλλίας(είναι τόσο κοντά που δεν θέλει κανείς να το σκεφτεί) και φυσικά Ιρλανδίας, Πορτογαλίας. Χειροτερεύει...
Μα θα πει κανείς ας δοθεί μια "λύση" τώρα και όταν έρθει η ώρα π.χ. της Ιταλίας θα δουν τι θα κάνουν. Άλλωστε όπως λεει ο Μόντι η Ιταλία δεν κινδυνεύει άμεσα και δεν θα χρειαστεί να προσφύγει σε δανεισμό.
Η απάντηση είναι πρώτο, ότι ο Μόντι λέει ψέμματα. Αν οτιδήποτε, που μπορεί να επηρεάσει και να προκαλέσει μια αντίδραση των "επενδυτών" Ιταλικών,  Ισπανικών και Γαλλικών ομολόγων, πάει στραβά, τότε την επόμενη στιγμή, και όχι την επόμενη μέρα, θα μπλέξουν όχι μόνο οι 3 χώρες που είπαμε, όχι μόνο όλη η Ευρώπη, αλλά όλος ο καπιταλιστικός κόσμος.

Μέχρι τώρα λοιπόν, και ενόσω όλοι γνώριζαν ότι το σύστημα δεν μπορούσε να προσφέρει ικανοποιητική τελική λύση, προσπαθούσαν εξαθλιώνοντας την Ελλάδα και τους Έλληνες εργαζόμενους, να πείσουν τους "δανειστές" (δηλαδή τις μεγάλες τράπεζες και τους καπιταλιστές μετόχους τους) , ότι ακόμα κι αν έχαναν στο παιχνίδι των ομολόγων και του δανεισμού, την επόμενη θα είχαν δώρο και ανταπόδοση, στρατιές εξαθλιωμένων εργαζόμενων με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες αφού η ΕΕ είχε φροντίσει να θέσει τα θεμέλια για κάτι τέτοιο. Το χορό του Ζαλόγγου για τους λαούς, όταν ερχόταν η ώρα, θα τον ξεκινούσε η Ελλάδα και θα ακολουθούσαν και οι άλλοι, εφ'όσον θα "κρινόταν" από τους αρμοδίους μεταρρυθμιστές πως "άλλη λύση από τις αιματηρές θυσίες" δεν υπάρχει. Κάτι τέτοιο θα σημαινε ότι οι καπιταλιστικές οικονομίες, βασισμένες στην απαξιωμένη εργασία, θα μπορούσαν να ανακάμψουν και να παράγουν ξανά κέρδη για τους καπιταλιστές.

Αυτό που συμβαίνει λοιπόν στις Βρυξέλλες, πέρα από το αν θα πάρουμε ή όχι τη δόση, είναι μια σκληρή διαπραγμάτευση μεταξύ των εκπροσώπων των καπιταλιστικών συμφερόντων που λέγονται κυβερνήσεις, που έχει να κάνει με το πως θα  αποφύγει το κάθε κράτος όσο είναι δυνατόν να πληρώσει τις ζημιές που σίγουρα θα προκύψουν για λογαριασμό αυτών που εκπροσωπεί, αλλά και το πως θα ωφεληθεί από ενδεχόμενα οφέλη. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι όλες οι καπιταλιστικές οικονομίες κρέμονται σε λεπτές κλωστές που αν σπάσουν θα μπορούσαν να προκαλέσουν μικρά ή μεγαλύτερα ντόμινο εξελίξεων. Κι επειδή καμία κυβέρνηση στις Βρυξέλλες δεν εκπροσωπεί το λαό της χώρας της, αυτοί που θα βγούν χαμένοι μετά τη σημερινή μέρα θα είναι όλοι οι λαοί της Ευρώπης, άλλος λιγότερο και άλλος πιο πολύ, και φυσικά ακόμη περισσότερο ο δικός μας.
Με λίγα λόγια αυτό που συμβαίνει αυτή τη νύχτα είναι άλλο ένα επεισόδιο που φέρνει τη σύγκρουση μεταξύ των Ευρωπαικών μονοπωλίων  και των λαών πιο κοντά.
Τα συμφέροντα των λαών από τη μιά και τα ιμπεριαλιστικά μονοπωλιακά συμφέροντα από την άλλη κινούνται πάνω στην ίδια μονή γραμμή αλλά με αντίθετες κατευθύνσεις εναντίον αλλήλων.
Είναι βέβαιο ότι η σκληρή σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και η έκβασή της θα κριθεί από το βαθμό  ετοιμότητας και αποφασιστικότητας των 2 πλευρών.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η τρομερή αυτή καπιταλιστική κρίση μας φέρνει με ταχύτητα  μπροστά σε ένα τρομερά κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας.

Η σημερινή απόφαση που θα ληφθεί, όποια κι αν είναι, δεν θα αποτελεί τελική και μόνιμη λύση κι επομένως, εκτός περιπτώσεως ατυχήματος που κανείς εκεί δεν θέλει, δεν είναι όσο κρίσιμη παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ.

Το πιο ..."κρισιμότερο" - Καραβόσκοινο ή χαλκά;

Το πιο κρίσιμο από ολα τα πιο κρίσιμα, δηλαδή και γαμω τα κρισιμότερα eurogroup σήμερα.
Μην το χάσετε!
Κρατείστε την ανάσα σας.
Λεπτό προς λεπτό!
Θα την πάρουμε, δε θα την πάρουμε; Θα την πάρουμε όλη, θα την πάρουμε τώρα;
Χριστουλάκη μου τι θα απογίνουμε;

Σήμερα το βραδάκι, τυλιχτείτε στην κουβερτούλα σας, με σβηστό φυσικά το καλοριφέρ και με κομμένη την ανάσα ακούστε όλες τις συγκλονιστικές λεπτομέρειες. "Λεπτό προς λεπτό!"
Τα διλήμματα είναι τρομερά. Θα δουλεύουμε 20-30 μεροκάματα το χρόνο ή καθόλου. Θα τρώμε ένα πιάτο φαί σε κάθε σπίτι την ημέρα ή ένα σε κάθε πολυκατοικία. Θα ζεσταινόμαστε με μαγκάλι, με αγκαλίτσα, ή με τα χνώτα μας;
Θα είμαστε δεμένοι με λίγες ή με πολλές αλυσίδες;
Καραβοσκοινο ή χαλκά; Διαλέξτε. Αυτά είναι.
Άλλη επιλογή δεν υπάρχει.

Ρε δεν πάτε να χαθείτε λέω γώ που δεν υπάρχει άλλη επιλογή!
Ένα κλικ πιο πέρα στο βλέμμα είναι όλο κι όλο.
Μια ραγισματιά στο φόβο κι όλα θ'αλλάξουν.
Εμείς θα τ'αλλάξουμε. Μπορούμε!
Αυτό που σίγουρα δε μπορούμε είναι να ζήσουμε σ'αυτό το βούρκο του δήθεν εφικτού που μας ετοιμάζουνε.
Υπάρχει άλλος δρόμος! Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός.
Το μέλλον μας είναι η εξουσία του λαού που θέλουνε δε θέλουνε θα 'ρθεί. Θα τη φέρουμε εμείς, όλος ο λαός που υποφέρει και που κανένα συμφέρον δεν έχει από την υποταγή και την εξαθλίωση. Όλοι εμείς συνειδητά κι οργανωμένα με την πρωτοπορία μας μπροστά.
 Μόνο έτσι μπορεί να ανασάνει πραγματικά ο  κόσμος. Μόνο έτσι μπορούν να πάρουνε μπροστά οι μηχανές. Μόνο έτσι μπορεί νά έρθει αυτό που λέμε λαική ευημερία και ευτυχία. Δε μας ενδιαφέρει καθόλου η "Ανάπτυξή" τους, ούτε η ευημερία των αριθμων τους, των "κοιλαράδων και των κλεφταράδων" καπιταλιστών.
Η ευτυχία και η ευημερία του λαού μας νοιάζει. Του απλού ανθρώπου, του καθενός από μας, του εργαζόμενου που του βγάζουν το λάδι και του ουρλιάζουν απο πάνω να τους πει κι ευχαριστώ!

Δεν είμαστε σκλάβοι! Εμείς είμαστε το αίμα αυτού του κόσμου.
Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά!
Η αλήθεια είναι εδώ. Ακριβώς μπροστά μας.
Κι ο δικός μας ο παράδεισος δυο βήματα πιο πέρα. Δυο σκληρά, δύσκολα βήματα, που μπορούμε όμως να τα κάνουμε και που αξίζουν τον κόπο.
Τα μόνα που αξίζουν τον κόπο.
Ολα τα άλλα σκλαβιά και μαυρίλα. Είτε με μάσκα είτε χωρίς.

Υπέροχη ανατριχιαστική ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ στα 94 χρόνια του ΚΚΕ!

Με μια τρομερή συγκέντρωση που τα είχε όλα γιόρτασε σήμερα το ΚΚΕ τα 94 χρόνια του.

Η συγκίνηση και η ανατριχίλα στα βίντεο, τα δρώμενα και τα τραγούδια, η ουσία σε μιά από τις καλύτερες-ίσως η καλύτερη- ομιλίες της Α.Παπαρήγα αγκαλιάστηκαν με τον παλμό και το κατακόκκινο τεράστιο πλήθος στο ΣΕΦ. 

Το ΚΚΕ επιβεβαίωσε και σήμερα την ετοιμότητα και τη σοβαρότητά του μπροστά στις εξελίξεις που έρχονται. Είναι φανερό ότι ανεβάζει τους ρυθμούς σε μονιμα ψηλά επίπεδα  καθώς συναισθάνεται το ρόλο που πρόκειται να παίξει.

Ηταν μεγάλη τιμή για μένα που βρέθηκα εκεί σήμερα τραγουδώντας.

Ηταν όμως μαζί κι ένα υπέροχο συναίσθημα.

Ηταν κάτι στιγμές που ένοιωθες  το ρεύμα της ιστορίας, του χθές αλλά και του αύριο, να σε περονιάζει ως το κόκκαλο.

94 χρόνια ΚΚΕ- Με χαρά συμμετέχω τραγουδώντας σ'αυτό το προσκλητήριο μάχης

Με μεγάλη χαρά συμμετέχω την Κυριακή τραγουδώντας στην εκδήλωση για τα 94 χρόνια του ΚΚΕ στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Ειναι μια εκδήλωση, που εκτός από το πολιτιστικό και γιορταστικό της κομμάτι, είναι κύρια και έντονα πολιτική. Είναι για μένα ένα προσκλητήριο μάχης και γι αυτό η τιμή που νοιώθω συμμετέχοντας είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Η δήλωση που έκανα στο Ριζοσπάστη γι αυτή τη μέρα είναι η παρακάτω.

"Σβήνοντας ένα ακόμα κερί γενεθλίων το ΚΚΕ έχει ανάψει ήδη μια μεγάλη πυρκαγιά. Την πυρκαγιά του αγώνα για την εξουσία του λαού.

Αυτή την πυρκαγιά ακολουθούμε με πίστη. Την πυρκαγιά που δε βολεύεται με λιγότερο ουρανό, την πυρκαγιά που θα κάψει τη μεγάλη νύχτα και θα ανοίξει το δρόμο για τα αστέρια, το δρόμο για τη δική μας έφοδο στον ουρανό. Είναι μεγάλη τύχη για την Ελλάδα που το δικό μας κόμμα δε χάθηκε στο δρόμο όπως τόσα άλλα. Ευτυχώς το ΚΚΕ δεν ήταν ένα ακόμα κόμμα με «φυσιολογικές» αντοχές. Αντεξε στις εξορίες του Μεταξά, στην εποχή με τις 2 ΚΕ και τους 2 «Ριζοσπάστες» σε συνθήκες άγριας παρανομίας και χαφιεδισμού, στον πόλεμο χτίζοντας το ΕΑΜ, στον τρομερό ματωμένο Δεκέμβρη του '44, στα χρόνια του ηρωικού ΔΣΕ, στα πέτρινα χρόνια, στη χούντα και το '68, στη θύελλα της αντεπανάστασης του '89-'91. Κι έμεινε εκεί, όρθιο, στήριγμα κι ασπίδα, στρώμα και προσκεφάλι του λαού. Εμεινε εκεί για τα χρόνια που έρχονται με γρήγορο βήμα. Για τις μέρες που οι πολιορκημένοι θα ετοιμαστούν ξανά για τη μεγάλη έξοδο."  Γιώργος Σαρρής-Τραγουδιστής

Δουλικό...

Η διαχείριση της αστικής εξουσίας είναι μια πολύ βρώμικη δουλειά.

Ειναι γεμάτη σκοτεινούς διαδρόμους, δολοπλοκίες, διαπλοκές, διαφθορά, ατιμία, γλιστερά περάσματα, αισχρούς συμβιβασμούς, ψευτιές και πάνω από όλα αδικία εναντίον των απλών ανυποψίαστων ανθρώπων του λαού που έχουν μάθει να εμπιστεύονται άλλους και να αφήνουν σε ξένα χέρια τη ζωή και την τύχη τους. Και μη  μας πουν πως "είναι μια βρώμικη δουλειά που όμως κάποιος πρέπει να την κάνει". Άλλη είν' η δική μας δουλειά.

Βλέποντας κάθε μέρα αριστερούς  εκπροσώπους του λαού, είτε από αυτούς που ήδη βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε από κείνους που τόχουν βάλει στόχο να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη δε μπορείς παρά να στενοχωριέσαι.

Άλλο ένα στενό ρούχο που δε μας χωράει με τίποτα ετοιμάζουν για το λαό πλέκοντας ψιλοβελονιά με ωραία λόγια.

Τους χαζεύεις να συγκρούονται τηλεοπτικά με τους "συναδέλφους" της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για το ποιός είναι ο πιο άξιος, ο πιο καλός για τη "δουλειά" και σε πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι. Αξιολύπητο θέαμα πραγματικά να τους βλέπεις να πιστεύουν πως αυτοί θα μπορέσουν... να βάλουν τάξη επιτέλους.

Τάξη όμως βάζει κανείς στο δικό του σπίτι, όχι στο σπίτι του αλλουνού. Κι αυτό το κράτος, το αστικό, ανήκει αλλού κι όχι στο λαό. Δεν είναι δικό μας σπίτι.

Όταν τακτοποιείς ξένα σπίτια, δεν είσαι αφεντικό, είσαι υπηρετικό προσωπικό. "Δουλικό" όπως έστω σκληρά το λέγανε παλιά στη  λαική γλώσσα, που μπορεί για όσους και όσες κάνανε αυτή τη δουλειά στα πλούσια σπίτια να ήταν πραγματικά άδικο, στην περίπτωσή μας όμως  η λέξη τα λέει όλα.
"Δουλικά" της εξουσίας άλλων. Αυτό πάνε να γίνουν.

Το αστείο μάλιστα είναι που λένε, πως παρότι υπηρετικό προσωπικό, θα σώσουν κι εμάς τους υπόλοιπους. Πως; Μάλλον θάχουν στο μυαλο τους να πουν καλά λόγια στ' αφεντικά για μας...

Κι ύστερα ας αποφασίσουν αυτοί ό,τι τους φωτήσει ο Θεός. Δικό τους είναι το σπίτι.

Ας κάνουν ό,τι νομίζουν. Εμείς πάλι θα χτίσουμε και θα φροντίσουμε το δικό μας σπίτι.

Εκεί που θάμαστε εμείς αφεντικά.

Χωρίς δόση... αλήθειας

Aπό Δευτέρα σε Τετάρτη κι από Τετάρτη σε Δευτέρα το πάει το eurogroup, με την ελληνική κυβέρνηση να δηλώνει διαρκώς την αισιοδοξία και τη βεβαιότητά της ότι η δόση θα εκταμιευθεί, αλλά η δόση να μην έρχεται. Την ίδια στιγμή πλήθη αναλυτών στις οθόνες κάνουν ό,τι μπορούν για να θολώσουν τα νερά και να μπερδέψουν όσο μπορούν την κατάσταση και τη σκέψη μας.

Με λίγα λόγια όμως το ρολόι κόλλησε και "η ώρα της Ευρωπης" που έλεγε ο Α.Σαμαράς δεν έρχεται.

Η Ελλάδα έβαλε  τη θηλειά στο λαιμό της, κάνοντας ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είχαν υποσχεθεί στο λαό τα 3 κόμματα της συγκυβέρνησης, και "ορκίστηκε" στους εταίρους να πηδήξει στο κενό όπως της ζητήθηκε. Όμως ο καπιταλισμός που βρίσκεται σε τρομερή κρίση, κοιτάζοντας στο βάθος της εικόνας, βλέπει το πρόβλημά του να περιπλέκεται όλο και περισσότερο κι έτσι δεν κάνει το βήμα που περιμένει η ελληνική πλευρά.

Η ΕΕ και το ΔΝΤ ξέρουν καλά τι πρόκειται να ακολουθήσει, όχι μόνο σε Ιταλία, Ισπανία και τις άλλες "προβληματικές χώρες", αλλά και στις υπόλοιπες "υγιείς" οικονομίες που δεν μπορούν πια να κρύψουν τις σοβαρές σκιές που έχουν ήδη εμφανιστεί. Αυτό είναι που μπερδεύει το κουβάρι της κρίσης όλο και περισσότερο αφού δημιουργεί συνθήκες έντασης της ενδοκαπιταλιστικής κόντρας και των αντιθέσεων, κάνοντας το "φώς στο τούνελ" να απομακρύνεται όλο και περισσότερο κι από την άλλη μεριά να εμφανίζεται η σκληρή αλήθεια που τόσο καιρό τώρα λένε μόνο οι κομμουνιστές.
Κι αυτή η αλήθεια λέει το εξής:
Η κρίση αυτή δεν οφείλεται ούτε στην άσωτη Ελλάδα, ούτε στον κακό Νότο, ούτε σε κάποιους άπληστους που πήραν λάθος δρόμο, ούτε στο χρέος που κάποιες χώρες το "άφησαν να ξεφύγει" κάνοντας "υπερβάσεις", ούτε στο ζαβό το ριζικό μας.
Η κρίση είναι αποτέλεσμα του τρόπου ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος και ήταν αναπόφευκτη. Ήταν μαθηματικά βέβαιο, ότι το κυνήγι όλο και μεγαλύτερων κερδών από τους καπιταλιστικούς ομίλους και τα μονοπώλια, οι διάφορες "ελευθερίες" που δόθηκαν στους καπιταλιστές σε όλα τα επίπεδα γι αυτόν ακριβώς το λόγο, από τους δικούς τους μηχανισμούς-όπως η ΕΕ-,θα οδηγούσαν σε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα.
Η λύση που αναζητάει τώρα ο καπιταλισμός για τη δική του σωτηρία, είναι μια λύση που θα απαιτήσει "αίμα" από τους λαούς. Από όλους τους λαούς, από άλλον λιγότερο κι από άλλον περισσότερο.
Είναι "λύση" που θα απαιτήσει να γυρίσουμε σε παγκόσμιο επίπεδο δεκαετίες πίσω και μάλιστα έχοντας τη βεβαιότητα ότι μ' αυτό τον τρόπο το μέλλον και το κοντινό και το πιο μακρινό μόνο χειρότερο μπορεί να γίνει.
Στο επόμενο διάστημα οι αστικές κυβερνήσεις, και μαζί και η δική μας, που ενώ διαχειρίζονται την  αστική εξουσία σαν υπηρετικό της προσωπικό  παριστάνουν τους εκπροσώπους των λαών, θα αναγκαστούν να βγάλουν τις  μάσκες και να δείξουν το πραγματικό τους σκληρό και αντιλαικό πρόσωπο. Ο καπιταλισμός που θα επιχειρήσει μέσω της "ελεύθερης αγοράς" και του σκληρού ανταγωνισμού να βρεί διέξοδο, θα δείξει με τρόπο ωμό και αδίστακτο το απάνθρωπο πρόσωπό του.

Ας το δούμε πια καθαρά. Στην αλήθεια δεν υπάρχουν δόσεις. Είτε τη βλέπουμε ολόκληρη είτε την αφήνουμε να ξεφύγει και πληρώνουμε μετά, κι εμείς και το αύριο, τις συνέπειες
Το μόνο  που υπόσχεται πια ο καπιταλισμός είναι ένα βαθύ σκοτάδι διαρκείας. Είναι πόνος και θυσίες που κανένα αντίκρυσμα δεν θα έχουν για μας όσο η εξουσία δεν αμφισβητείται και παραμένει σε λάθος χέρια. Όλες οι "εντός πλαισίου" διαχειριστικές λύσεις δεν μπορούν να ξεφύγουν από το σκοτεινό μονοπάτι των θυσιών χωρίς τέλος, και επομένως είναι αδύνατο να μην εκτεθούν ανεπανόρθωτα.
 Στο τέλος δυο δρόμοι θα εμφανιστούν. Ο ένας θα είναι ο σκοτεινός δρόμος του εκφασισμού που θα επιτίθεται γενικά σε "όλους τους πολιτικούς που μας πρόδωσαν και μας έφεραν εδώ" και θα κρύβει την αλήθεια προσφέροντας κάλυψη και προστασία στο σύστημα. Ο άλλος θα είναι ο δικός μας δρόμος, ο δρόμος της εξουσίας του λαού.

Είναι καιρός λοιπόν σαν εργαζόμενοι να αναλάβουμε την ευθύνη μας και να μην αφήσουμε να μας βυθίσουν στους βάλτους που ονειρεύονται για να σωθούν.
Είναι στιγμή να πιστέψουμε στη δύναμή μας και να παλέψουμε για την ανατροπή τους.
Είναι καιρός με πίστη και αισιοδοξία να βάλουμε πλώρη για τη δική μας εξουσία. Αυτή είναι η μόνη λύση.

Κ.Βάρναλης: Τέχνη ταξική, Τέχνη ύπουλη

Από τον Κ. Βάρναλη δεν ξέρεις ποια πλευρά του να διαλέξεις. Τον ποιητή, το δάσκαλο, τον πολιτικό, τον άνθρωπο, τον αγωνιστή;
Ένα κείμενο όπου με το δικό του απλό και σταράτο λόγο, ξεκαθαρίζει με τον καλύτερο τρόπο το θέμα της ταξικότητας της Τέχνης. "Τέχνη ουδέτερη, ηθική ουδέτερη, επιστήμη ουδέτερη δεν υπάρχουνε" λέει. "Η Τέχνη ίσα ίσα που καυκιέται, πως μένει "υπεράνω της συρράξεως" είναι κείνη που εξυπηρετεί πιο πολύ το καθεστώς της, γιατί το εξυπηρετεί πιο ύπουλα (ξεγελώντας με το ...ουράνιο χαμόγελό της την ανύποπτη ψυχολογία του πλήθους) από την Τέχνη που τάσσεται χωρίς επιφύλαξη κι ανοιχτά με το καθεστώς της"


"Εξόν από τη συναισθηματικήν ευαισθησία, εξόν από την ικανότητά του να καταλαβαίνει κανείς την πραγματικότητα, χρειάζεται και χαρακτήρας. Δυστυχώς τα ταξικά καθεστώτα φροντίζουνε όχι μόνο να χαλάνε το μυαλό, μα και τους χαρακτήρες των θυμάτων τους.
Και τώρα γεννιέται ένα άλλο ζήτημα. Μπορεί, επιτρέπεται η υψηλή τέχνη, που είναι τόσο πιο αληθινή, όσο είναι πιο απάνου,από τοπικούς και χρονικούς προσδιορισμούς, η υψηλά Τέχνη που αντικρύζει τις άφθαρτες ουσίες, όπως ο αητός τον ήλιο, η υψηλή και μεγάλη Τέχνη, που δεν είναι πεχλιβάνης του πανηγυριού, να κυλιέται στη σκόνη, αγκαλιά με χυδαίους ανθρώπους και χυδαία θέματα; η υψηλή και μεγάλη και παγκόσμια Τέχνη, που ουσία της είναι το ιδανικό, χρόνος της η αιωνιότητα και τόπος της το απόλυτο, είναι δυνατό να "πολιτεύεται";
 Δεν είναι δυνατό να... μή  "πολιτεύεται". (Πρέπει όμως να δώσουμε  στη λέξη πολιτεύεται την πλατύτερή της έννοια. Γιατί όλες οι Τέχνες πολιτεύονται. Ολωνώνε και το περιεχόμενο και η τεχνική είναι κοινωνιολογικά καθορισμένα στοιχεία. Όλες στηρίζονται απάνου στις κυρίαρχες αξίες του καιρού τους κι όλες γίνονται στηρίγματα αυτωνών των αξιών. Τέχνη ουδέτερη, ηθική ουδέτερη, επιστήμη ουδέτερη δεν υπάρχουνε.
Και για να μη γενικεύουμε πολύ το ζήτημα, η Τέχνη ίσα ίσα που καυκιέται, πως μένει "υπεράνω της συρράξεως" είναι κείνη που εξυπηρετεί πιο πολύ το καθεστώς της, γιατί το εξυπηρετεί πιο ύπουλα (ξεγελώντας με το ...ουράνιο χαμόγελό της την ανύποπτη ψυχολογία του πλήθους) από την Τέχνη που τάσσεται χωρίς επιφύλαξη κι ανοιχτά με το καθεστώς της. Και για να εξηγούμαστε καλύτερα: Υπάρχει σήμερα Τέχνη που να ζητάει την έξοδο, τη φυγή από τον κόσμο της ασκήμιας, από τον κόσμο της καθημερινής βιοπάλης και δυστυχίας προς τον κόσμο της αιώνιας ομορφιάς, της υπέρτατης γαλήνης και ισορροπίας όλων των δυνάμεων! Ε, αυτή η Τέχνη προσφέρει στα θύματα της ζωής ό,τι και η θρησκεία. Παίζει τον ίδιο ρόλο μ' αυτήνε. Ζητάει ν' απατήσει τα πλήθη και να μεταφέρει όλες τους τις δυσαρέσκειες, όλες τις πιθανότητές τους να καταλάβουνε τι τρέχει 
ζητάει να παραλύσει όλη τους τη ζωτικότητα γι αντίδραση μέσα σε τεχνητούς παραδείσους γεμάτους από καπνούς οπίου.
Αυτή η Τέχνη βραβεύεται από το κράτος κι απ' όλα τα επίσημα ιδρύματά του. Τούτο τι σημαίνει; Ότι "προάγει τα εθνικά και τα... κοινωνικά ιδεώδη!" Είναι Τέχνη ταξική. Είναι Τέχνη που "πολιτεύεται". Κι αν αυτή η αριστοκράτισσα Τέχνη, η άυλη("φως το χέρι, φως το πόδι") έχει το δικαίωμα να σκεπάζει τους ανομολόγητους σκοπούς της, όπως η αλεπού του παραμυθιού με το ράσο της καλόγριας, με το ράσο της υποκρισίας και του ταρτουφισμού, γιατί να μη μπορεί να πολιτεύεται με τον τρόπο της και η προλεταριακή Τέχνη, χρησιμοποιώντας για τη δουλειά της τον ωμό ρεαλισμό της και την ειρωνεία της; Ό,τι η αστική Τέχνη κάνει ασυνείδητα ή συνειδητά, η προλεταριακή Τέχνη το κάνει μονάχα συνειδητά, γιατί η ακαταγώνιστη δύναμή της είναι η γνώση της αλήθειας, που βγαίνει από το ματεριαλιστικό αντίκρυσμα της κοινωνίας.
Τώρα δεν είναι δύσκολο να βρεθεί πιο από τα δυό κύρια είδη της Τέχνης, τη συντηρητική και την επαναστατική, έχει περισσότερη ηθική δικαίωση για την ...πολιτική της. Αρκεί να θυμηθούμε πως το καθεστώς που γεννάει τη μια και την άλλη, είναι καθεστώς, που κατρακυλά, που έχασε κάθε ιστορικό λόγο να υπάρχει, και παρατείνει τη ζωή του με περισσότερες ανομίες, περισσότερη τρομοκρατία και περισσότερα ψέματα. Ηθικότερη κι αληθινότερη δε μπορεί να θεωρηθεί η Τέχνη, που είναι αλληλέγγυη με ένα τέτοιο επίσημο παρόν.
Και δεν είναι καθόλου Τέχνη πέρα απ' το Χρόνο. Είναι Τέχνη που ζητάει να σταματήσει το Χρόνο, την εξέλιξη του κόσμου. Τέτοιου ποιού είναι η ...αιωνιότητά της κι η καθολικότητά της!
Αν τώρα αυτή η Τέχνη είναι "καθαρή" Τέχνη  (η poesie του Αββά Μπρεμόν) και κείνη, που ζητάει να βοηθήσει την πρόοδο της ανθρωπότητας, είναι ακάθαρτη τέχνη, δε μπορούμε να συζητήσουμε!"

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα...

Ένα υπέροχο ποίημα του Κώστα Βάρναλη με αφορμή τη σημερινή παρουσίαση του βιβλίου του υπέροχου βιβλίου του Ηρακλή Κακαβάνη "Ο άγνωστος Βάρναλης"

"... έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα 
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα,
όπου μας εύρει, μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα"

Πάντα εδώ ο Κ. Βάρναλης μας κοιτάζει και δε μας χαρίζεται

Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ΄ η παρέα πίναμ΄ εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ΄ άσωτ΄ ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό·
τ΄ άλλου κοντόημερ΄ η γυναίκα
στο σπίτι λυώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κι η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ΄ απ΄ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το πε ακόμα.

Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

902.gr - Σοκ και δέος άμεσης ενημέρωσης!

Νομίζω πως δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία πως με το πόρταλ του το ΚΚΕ απόκτησε ένα σπουδαίο όπλο που λέγεται άμεση ενημέρωση.
Ειναι βέβαιο ότι μετά την πραγματικά "ψαρωτική"- είναι η πιο κατάλληλη λέξη- κάλυψη της μεγάλης πορείας της 17Ν, κάποιοι έχουν χάσει τον ύπνο τους.
Και μόνο το γεγονός ότι αναγκάστηκαν να βγάλουν τη δήλωση Παφίλη στον αέρα εκείνη την ώρα λέει πολλά. Αν δεν υπήρχε  εκείνη την ώρα η δυνατότητα από το ΚΚΕ  να ανεβάσει στο διαδίκτυο  τη δήλωση και μάλιστα σε βίντεο, σιγά να μην τη μετέδιδαν τα κανάλια.
Ως γνωστό το πόρταλ 902.gr το Σάββατο από το ξεκίνημα της πορείας, βομβάρδιζε το διδίκτυο με φωτογραφίες βίντεο και γρήγορους σχολιασμούς για ό,τι συνέβαινε!
Δε θυμάμαι να έχει συμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο από άλλο πόρταλ.
Και βεβαια από ό,τι μαθαινουμε το 902.gr δεν θα σταματήσει εδώ.
Δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα.
Λίγη υπομονή... η συνέχεια έχει πολύ ενδιαφέρον.

Η δήλωση Παφίλη μετά την οποία συνεχίστηκε η πορεία

Για πολλή ώρα η μεγαλειώδης πορεία είχε σταματήσει στην Αμερ.πρεσβεία και γινόντουσαν διαπραγματεύσεις. Ακούγονταν πολλά εκεί. Οπως ας πούμε ότι θα επέτρεπαν σε μια "επιτροπή" από μερικές δεκάδες να προχωρήσει. Υστερα άρχισε να κυκλοφορεί ότι θα πέρναγε μόνο το μπλοκ του ΚΚΕ!!
Η δήλωση Παφίλη ξεκαθάρισε εντελώς τα πράγματα και μαζί με όλα όσα είχαν γίνει προηγούμενα, η πίεση είχε αποτελέσματα και σε λίγο ο δρόμος άνοιξε. Καπου εκείνη τη στιγμή πάντως κάποια μπλοκ από Αριστερές οργανώσεις, που προπορεύονταν των μπλοκ του ΚΚΕ, είχαν περάσει στο ρεύμα προς Αθήνα με μέτωπο προς Χίλτον-Σύνταγμα. Οταν τελικά ξεκίνησε η πορεία του ΚΚΕ προς την πρεσβεία του Ισραήλ, τους είδαμε κι αυτούς να γυρνάνε τα πανό τους προς την Κατεχάκη και να συνεχιζουν. (Το βίντεο είναι από πόρταλ του ΚΚΕ 902.gr που σήμερα έκανε μια εκπληκτική κάλυψη της πορείας, δείχνοντας τι μπορεί να προσφέρει στη συνέχεια.)

Πολυτεχνείο πιο ζωντανό από ποτέ.Η πορεία συνεχίζει για την Ισραηλινή πρεσβεια

Σείεται η Αθήνα εδώ και 3 ώρες από μια συγκλονιστική διαδήλωση. Αφού η πορεία σταμάτησε για περίπου μια ώρα έξω απ' την Αμερικανική πρεσβεία, συνεχίζει προς την πρεσβεία του Ισραήλ.
Στο ύψος του πύργου των Αθηνών, η πορεία του ΚΚΕ από το ένα ρεύμα και των υπολοίπων από
το άλλο ρεύμα συνεχίζει για την πρεσβεία του Ισραήλ.

Οι κομμουνιστές ήταν εκεί

(Παλιότερο άρθρο από το Ριζοσπάστη)


 Ο Ν. Κυριακίδης, στέλεχος τότε της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ θυμάται...

Χιλιάδες λαού έξω από το Πολυτεχνείο στις 16/11/73, πριν από το χτύπημα

Το 1973 είναι η χρονιά που σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ένα κορυφαίο γεγονός, μόνο που σήμερα αρκετές από τις αναφορές σε αυτό χαρακτηρίζονται τουλάχιστον ελλιπείς, με εμφανή διάθεση απόσπασής του από τις γενικότερες συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο, συνθήκες που «κυοφόρησαν» την εξέγερση.

Για όσα προηγήθηκαν της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και όσα ακολούθησαν, για την αντίδραση και τη στάση της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας συζητήσαμε με τον Νίκο Κυριακίδη, μέλος της ΚΕΟΕ του ΚΚΕ σήμερα, τότε μέλος του Γραφείου του Κλιμακίου της ΚΕ του Κόμματος.

Μας υπενθυμίζει καταρχήν την Εκθεση και τα Συμπεράσματα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου που εγκρίθηκαν από την 4η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον Ιούλη του 1976. Οπως τονίζει, εκεί γίνεται μια αναλυτική παρουσίαση της πολιτικής κατάστασης και του λαϊκού κινήματος το 1973, καθώς και αναφορά στη λαϊκή αντίθεση που δυναμώνει με την ανάπτυξη της πάλης όλων των στρωμάτων του λαού και ιδιαίτερα της σπουδάζουσας νεολαίας, με την καθοριστική συμβολή της «Αντιδικτατορικής ΕΦΕΕ». Στο ντοκουμέντο αυτό γίνεται εκτίμηση της συμβολής των δυνάμεων του Κόμματος και της ΚΝΕ που αποτέλεσε το βασικό παράγοντα, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος εξαπάτησης του λαϊκού κινήματος από τη λεγόμενη φιλελευθεροποίηση της χούντας, πράγμα που οδήγησε στην ακόμα πιο ενεργητική αντιπαράθεση με τη χούντα και στη μεγαλύτερη πολιτικοποίηση των αγώνων.



Από αυτή την Εκθεση ανιχνεύουμε μια καταρχήν απάντηση για το χαρακτήρα της εξέγερσης: «Οι αγώνες του Νοέμβρη και ειδικά η μάχη του Πολυτεχνείου, αποτελούν κορυφαία εκδήλωση της εφτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μια από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας του. Δεν είναι βέβαια μια γενική λαϊκή εξέγερση, αλλά οπωσδήποτε είναι μια περιορισμένη, μέσα σε ένα χώρο, εξέγερση, ενός κυρίως στρώματος φοιτητών, που προκάλεσε γενικότερο ξεσηκωμό του λαού και πριν απ' όλα τμημάτων της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Είναι, επομένως, μια περιορισμένη σε έκταση και οργανωμένη συμμετοχή ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων εξέγερση. Εχει οπωσδήποτε τον χαρακτήρα ενός λαϊκού ξεσηκωμού. Οι ελλείψεις που υπήρξαν ή τα λάθη που έγιναν δεν μπορούν σε τίποτα να μειώσουν τη σημασία του ηρωικού εκείνου αγώνα».



-- Δεν είναι λίγοι αυτοί που ενστερνίζονται την άποψη πως η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν ένα γεγονός «αυθόρμητο» που προέκυψε από το πουθενά. Είναι έτσι τα πράγματα;

-- Εκτιμάμε πως όχι. Το 1973 η χούντα συμπληρώνει ήδη 6 χρόνια, ωστόσο δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει κάποια λαϊκή βάση. Αυτό θα ήταν και αδύνατον. Αντίθετα, η κρίση της βαθαίνει. Απομονώνεται όλο και περισσότερο διεθνώς. Κύριο ρόλο σ' αυτό παίζει η ανάπτυξη της διεθνούς αλληλεγγύης, πρώτα απ' όλα των σοσιαλιστικών χωρών και του διεθνούς εργατικού κινήματος, που στα 1973 βρίσκεται σε έξαρση, με πρωταρχικό αίτημα την υπεράσπιση και απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Κύριος παράγοντας, όμως, που συντελεί στο βάθεμα της κρίσης της δικτατορίας είναι η ανάπτυξη μιας παλλαϊκής αντίθεσης.

Το 1973 χαρακτηρίζεται από τη σοβαρή αγωνιστική ανάταση του λαού και της νεολαίας. Αναπτύσσονται μια σειρά εκδηλώσεις πανελλαδικά του λαού και της σπουδάζουσας νεολαίας. Φλεβάρη - Μάρτη - Απρίλη έχουμε συγκεντρώσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Τα Πανεπιστήμια μοιάζουν με καζάνι που βράζει, θύελλα διαμαρτυριών ακολουθεί την προσπάθεια της χούντας να καταργήσει το φοιτητικό συνδικαλισμό, με τον καταστατικό χάρτη για την Παιδεία που δημοσιεύει το Γενάρη. Εχουμε αποχές σε πολλές σχολές του ΕΜΠ, στις σχολές υπομηχανικών, στη Σιβιτανίδειο, στην Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη. Στις 21 Φλεβάρη πραγματοποιούνται στη Νομική φοιτητικές συνελεύσεις, με κύριο αίτημα την κατάργηση του μέτρου της στράτευσης, μέχρι το μεσημέρι είχαν συγκεντρωθεί στη Νομική γύρω στους 4.000 φοιτητές. Μετά τη Νομική τίποτα δεν είναι το ίδιο, καθώς οι φοιτητές από την πείρα τους πείθονται πλέον ότι ο αγώνας για ακαδημαϊκές ελευθερίες είναι αξεχώριστος από τον αγώνα για το γκρέμισμα της χούντας, για την ελευθερία. Το 1973 έχουμε και αντιδικτατορικές εκδηλώσεις των αγροτών, πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα σύσκεψη πανθεσσαλική, εμφανίστηκαν περιπτώσεις μαζικής άρνησης για την παράδοση ή πώληση των αγροτικών προϊόντων, αντιδράσεις κατά των απαλλοτριώσεων που εκφράστηκαν με αγροτικά συλλαλητήρια κ.ά. Το κίνημα αυτό κορυφώθηκε στο Πολυτεχνείο. Το Πολυτεχνείο ήταν γέννημα αυτών των συνθηκών.

-- Μέσα σ' αυτές τις εξελίξεις ποια ήταν η στάση και η αντίδραση των κομμουνιστών της Αθήνας και γενικότερα;



-- Τον Αύγουστο του 1973, με απόφαση του ΠΓ ανασυγκροτείται το Γραφείο του Κλιμακίου του Κόμματος. Επικεφαλής τίθεται ο Α. Αμπατιέλος και, εκτός από μένα, συμμετέχουν οι Ν. Καλούδης, Γ. Γιάνναρης, Μ. Στολίδης. Προχωρά η ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πειραιά, Λάρισας, Πάτρας, Ηρακλείου, Ελευσίνας, Γιαννίνων. Τον Δεκέμβρη του 1971 είχαν απολυθεί και οι τελευταίοι εξόριστοι. Η ΚΟΑ ήταν παρούσα στις φοιτητικές εκδηλώσεις του 1972. Αναπτύσσει δράση στο δημοψήφισμα Παπαδόπουλου. Τον Οκτώβρη του 1973 κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος ο Παπαδόπουλος δίνει αμνηστία στους φυλακισμένους, που είχαν δικαστεί στη διάρκεια της δικτατορίας. Οι οργανώσεις Αθήνας και Πειραιά ανασυγκροτούν τις δυνάμεις τους και αναπτύσσουν δράση μέσα στην εργατική τάξη και τη νεολαία. Καθοδηγούν την πρώτη απεργία σε εργοστάσιο της Ελευσίνας, παίρνουν μέρος στα συλλαλητήρια κατά των απαλλοτριώσεων των αγροτών στα Μέγαρα, στο Μενίδι, στα Σπάτα. Προωθούν την πάλη των εργαζομένων κατά της προσπάθειας για αρπαγή των ασφαλιστικών ταμείων. Μέλη της ΚΝΕ πλαισιώνουν την ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ και αναπτύσσουν σημαντική δράση με αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Το ΚΚΕ παρακολουθεί άγρυπνα τις εξελίξεις.

Στις 16/11 το ΠΓ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία σημείωνε πως η λαϊκή ψυχή πάλλεται και εκδηλώνει στους δρόμους την αλληλεγγύη της προς τους φοιτητές και καλούσε την: «Εργατική τάξη και το λαό να εκδηλώσει ακόμη πιο μαζικά τη συμπαράσταση και τη βοήθεια στους φοιτητές. Η καλύτερη συμπαράσταση είναι να οργανώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι το δικό τους αγώνα κατά της ακρίβειας, για την αύξηση μεροκάματων και μισθών, για συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Καλούμε τους φαντάρους, τους δημοκράτες αξιωματικούς να μη χτυπήσουν τα ηρωικά παιδιά που αγωνίζονται για μια δίκαιη υπόθεση. Καλούμε τους ξενιτεμένους Ελληνες να εκφράσουν την αλληλεγγύης τους προς τους φοιτητές και να απαιτήσουν την κατάπαυση της τρομοκρατίας και την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Κάνουμε έκκληση στη διεθνή κοινή γνώμη να συμπαρασταθεί στους φοιτητές μας με την πολύτιμη αλληλεγγύη της».

Η ΚΟΑ δε σταμάτησε τη δράση της ούτε μετά το Πολυτεχνείο, ακόμα και μετά το χτύπημα του Φλεβάρη του '74, με χιλιάδες προκηρύξεις, συνθήματα, τρικ, ενημέρωνε το λαό για τα δολοφονικά σχέδια της χούντας, συνέχισε με όλους τους τρόπους την οργάνωση του λαού. Οι συλλήψεις του Φλεβάρη του '74 και μάλιστα του μεγαλύτερου στελεχικού απαράτ της Αθήνας, της ΚΝΕ και ιδιαίτερα δύο μελών του Γραφείου του Κλιμακίου δημιούργησε σοβαρές δυσκολίες στη λειτουργία μας. Ανασυγκροτήθηκε όμως το Γραφείο. Παρά τις συλλήψεις, τις δυσκολίες η ΚΟΑ λειτούργησε έως την πτώση της χούντας με τακτικές επαφές, συνδέσμους, γιάφκες, καταλύματα, επικοινωνούμε με μηνύματα και πληροφορίες που μεταδίδονταν από τη «Φωνή της Αλήθειας».

-- Μιλήστε μας λίγο για εκείνη τη βδομάδα του Νοέμβρη.

-- Τα γεγονότα εξελίσσονται εκείνες τις συγκεκριμένες μέρες χωρίς απόφαση ή σχέδιο. Η κατάληψη, αυτή η συγκεκριμένη μορφή πάλης, γιατί συγχρόνως υπήρχαν κι άλλες, γίνεται αυθόρμητα. Το Γραφείο της ΚΟΑ κατέβαλε προσπάθειες για ενίσχυση της λαϊκής συμπαράστασης όχι τόσο μέσα στο Πολυτεχνείο -εκεί κυρίως δρούσε η ΚΝΕ και η αντιΕΦΕΕ- αλλά κύρια έξω, στις συνοικίες, με διοργάνωση λαϊκών εκδηλώσεων. Η ΚΟΑ είχε ως ένα βαθμό ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της και τα στελέχη της ήταν παρόντα συνέχεια στην εξέγερση. Με το μηχανισμό της κυκλοφόρησε τρικ και προκηρύξεις, έγραψε συνθήματα στους τοίχους, συνέβαλε στην όξυνση του κλίματος. Η σκέψη ήταν να παρθούν μέτρα πρακτικά, ώστε μια συγκεκριμένη μέρα οι φοιτητές που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο να βγουν και να αρχίσουν πορείες και διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Αυτό δεν μπορέσαμε να το υλοποιήσουμε και έγινε η επέμβαση της Αστυνομίας και του Στρατού.

Η μαχητικότητα του λαού την Παρασκευή 16/11 ήταν κάτι το πρωτοφανέρωτο. Δεν είχαμε δει άλλοτε τέτοιες μορφές συμπαράστασης και εκδηλώσεων του λαού. Κατέβαινε από τις γειτονιές της Αθήνας, από τις λαϊκές εργατικές συνοικίες κατά κύριο λόγο. Μάζες οικοδόμων πρωτοστατούσαν έξω από το Πολυτεχνείο, στα Χαυτεία, στην Πανεπιστημίου, στο Δημαρχείο. Χιλιάδες τρικ, συνθήματα και πανό στους δρόμους της Αθήνας. Η Οργάνωση μπόρεσε με τις δυνάμεις που είχε να δώσει έναν προσανατολισμό, δεν κατορθώσαμε ωστόσο να περάσει η γραμμή της απαγκίστρωσης. Το μεσημέρι εκείνης της μέρας η συγκέντρωση γύρω από το Πολυτεχνείο είχε φτάσει στο υψηλότερο σημείο μαζικότητας, οι δυνάμεις της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ ελέγχουν το ραδιοσταθμό, τα μεγάφωνα, την περιφρούρηση, όχι όμως όλες τις εκδηλώσεις. Η ετερόκλητη εξάλλου Συντονιστική Επιτροπή χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο, πείρα, ανάλογες γνώσεις και πολιτική καθοδήγηση αδυνατούσε να ανταποκριθεί με πληρότητα στο ρόλο της, αν και είχε κατορθώσει να λύσει σοβαρά πρακτικά προβλήματα, να εκτοπίσει αριστερίστικα συνθήματα και να οργανώσει με μεγάλη τάξη την εσωτερική ζωή του Ιδρύματος.

Το βράδυ, η Αθήνα πήρε τη μορφή εξεγερμένης πόλης. Μαχητικές διαδηλώσεις με χιλιάδες άτομα να συγκλίνουν στο χώρο. Τα πιο οργανωμένα τμήματα ήταν οι οικοδόμοι. Καθώς προχωρούσε η νύχτα οι διαδηλωτές αυξάνονταν και οι κινητοποιήσεις απλώνονταν σε όλη την πρωτεύουσα, ενώ οι συμπλοκές με την Αστυνομία είχαν ήδη αρχίσει. Τα μεσάνυχτα μπαίνουν στην Αθήνα στρατιωτικά τμήματα, χτυπήθηκε το Πολυτεχνείο. Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν και το Σάββατο, παρότι είχε ήδη κηρυχτεί στρατιωτικός νόμος, καθώς και την Κυριακή. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών δεν εξακριβώθηκε ποτέ. Ηταν πολλές δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες κατ' άλλους.

Το Πολυτεχνείο έπαιξε το ρόλο του, η εξέγερση από μόνη της δε θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανατροπή της χούντας, το ζήτημα ήταν να δημιουργηθεί ένα ορμητήριο. Ας μην ξεχνάμε ότι στις 16/11 καταλήφθηκε η πολυτεχνική σχολή στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα κατάληψη του κεντρικού κτιρίου του Πανεπιστημίου, στα Γιάννενα κ.λπ.

Από το Πολυτεχνείο αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τη χούντα. Παρά τα μέτρα της τρομοκρατίας που πήρε με συλλήψεις, βασανισμούς ακόμη και δολοφονίες, δεν μπόρεσε να ρίξει το ηθικό του λαού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουμε εκδηλώσεις μετά το Πολυτεχνείο, διαδηλώσεις μικρές ή μεγάλες όπως η συγκέντρωση, διαδήλωση των εργαζομένων ιδιαίτερα των οικοδόμων στην πλατεία Δημαρχείου, όπου η αστυνομία τη χτύπησε, τραυματίζοντας και συλλαμβάνοντας πολλούς.

-- Από πλευράς υποκειμενικού παράγοντα η εξέγερση αποτέλεσε τι, κατά τη γνώμη σας; Και ποιες ήταν οι αντικειμενικές συνθήκες;

-- Αποτέλεσε ορόσημο της λαϊκής πάλης. Ο αγώνας αυτός συνέδεσε την πάλη για την ανατροπή της ξενοκίνητης χούντας με στόχους και συνθήματα αντιιμπεριαλιστικά και αντιαμερικανικά, την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, το διώξιμο των ξένων βάσεων, την κατάκτηση εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας. Οταν ξέσπασαν τα γεγονότα το καθεστώς περνούσε ήδη βαθιά κρίση. Η επιβολή διά των όπλων σήμαινε εξαρχής ότι όχι μόνο δεν είχε μεγάλο λαϊκό έρεισμα, αλλά από την πρώτη στιγμή άρχισε να οργανώνεται η αντιδικτατορική πάλη. Βεβαίως, η ίδια η χούντα κατανοούσε ότι η βαθιά κρίση στην οποία περιέπεσε σάρωνε το έτσι και αλλιώς σαθρό της υπόβαθρο, γι' αυτό και προχώρησε στα λεγόμενα μέτρα φιλελευθεροποίησης. Ηταν μια προσπάθεια αντιμετώπισης των οξυμένων λαϊκών διαθέσεων ενάντια στη δικτατορία. Μάταια, όμως. Από το 1972 και μετά οι κινητοποιήσεις μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, των φοιτητών και σπουδαστών, αφενός υπέσκαπταν τα σαθρά της βάθρα, αφετέρου φανέρωναν συνθήκες ανόδου της πάλης του λαϊκού κινήματος που δε θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν παρά με τη χουντική βία. Ταυτόχρονα, την κατάσταση όξυνε και η οικονομική κρίση που επέδρασε στην παραπέρα αποσταθεροποίηση της χούντας.

Ν.Β

Πανευρωπαική μερα ενάντια στη λιτότητα 14Ν- Στους δρόμους μεν...αλλά- Φωτογραφίες

Πανευρωπαική μέρα αντίστασης σήμερα 14 Νοέμβρη με εκατοντάδες συλλαλητήρια πορείΕς και κινητοποιήσεις όλων των ειδών σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης.

Το ακούσαμε από όλα τα ΜΜΕ και μας έκανε εντύπωση η προβολή. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ξαφνικά έστω για μια μέρα το Mega, o ΣΚΑΙ, η ΝΕΤ και όλοι οι άλλοι ...συναγωνιστές των καπιταλιστών ενάντια στους λαούς, και ανάλογα φαντάζομαι και τα ΜΜΕ των άλλων ευρωπαικών χωρών, στάθηκαν στα πεζοδρόμια στο πλάι του λαού. '

Κοιτώντας τις λεπτομέρειες είδαμε ότι τη συμπαράστασή τους εξέφρασαν για παράδειγμα και οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, το γερμανικό ΠΑΣΟΚ δηλαδή κι ακόμη χειρότερα, ναι, το κόμμα του κ.Σούλτζ που ήρθε κι εδώ στην Ελλάδα και μας είπε πως πρέπει να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας...

Ο λόγος βέβαια που τόσο εύκολα τα αντιδραστικά ΜΜΕ και μεγάλα αστικά κόμματα "στάθηκαν δίπλα στους εργαζόμενους" ήταν ο ίδιος που τους έκανε να σταθούν στο πλάι των πλατειών. Το πολιτικό πλαίσιο των κινητοποιήσεων ήταν πιο ανώδυνο ακόμη κι από αυτό της ξεπουλημένης ΓΣΕΕ που φυσικά συμμετείχε στην πανευρωπαική μέρα.

Ειναι νομίζω φανερό, ειδικά για μας εδώ στην Ελλάδα μετά από 25 Γεν.Απεργίες, ότι το κεντρικό σύνθημα της ΣΕΣ(Συνομοσπονδία Ευρωπαικών Συνδικάτων) που ακούσαμε πως ήταν το "Υπάρχουν φταίχτες, υπάρχουν και θύματα"...δε λέει απολύτως τίποτα, και δε ζητάει απολύτως τίποτα. Δεν είναι δυνατόν μετά από 3 χρόνια εξόντωσης των λαών να μένουμε σε μια light συνθηματολογία του στυλ "φτάνει πιά". Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να ξεπερασουν τις συμβιβασμένες ηγεσίες των μεγάλων συνδικάτων τους και να ετοιμαστούν για αγώνα σκληρό,  ενάντια στο φταίχτη που δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό που σαπίζει. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Οποιος παρακολούθησε στα δελτία τα ρεπορτάζ από τις ευρωπαικές πόλεις, θα διαπίστωσε ότι πουθενά δεν υπήρχε κάποιο σύνθημα ή αίτημα που να μιλάει για ευθύνη του καπιταλισμού, πόσο μάλλον για ανατροπή.

Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ευρώπη, πράγμα που καθυστερεί απίστευτα τις εξελίξεις.

Φυσικά κανείς δε στρέφεται εναντίον των 100άδων χιλιάδων που κατέβηκαν να διαδηλώσουν σήμερα σε τόσες πόλεις. Αυτά είναι τα όπλα που τους λένε πως διαθέτουν κι αυτά χρησιμοποιούν. Είναι κρίμα όμως που τόσες και τόσες κινητοποιήσεις εξακολουθούν να μένουν άσφαιρες. Είναι κρίμα που τα μεγάλα ευρωπαικά συνδικάτα που βρίσκονται στο δρόμο του συμβιβασμού, καταφέρνουν να κρύβουν από τους εργαζόμενους τον ανοιχτό ορίζοντα και την πραγματική τους δύναμη.

Τα ρεπορτάζ των site που ασχολήθηκαν με την κινητοποίηση ήταν εντυπωσιακά και εδώ και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εδιναν όμως χωρίς σχολιασμό ενα κλίμα που "χαιδεύει τ' αυτιά αλλά απέχει πολύ από την αλήθεια".
 "Σφοδρές μάχες στο κέντρο της Ρώμης αυτή την ώρα" έγραφε κάποιο από αυτά. Το έβλεπες και έλεγες, "άρχισε η επανάσταση ...μήπως να πάρω το αεροπλάνο, να είμαι  εκεί..."
Διαβαζοντας τέτοια ρεπορτάζ νομίζει κανεις πως όλα θα τελειώσουν αίσια μέσα σε λίγες μέρες αφού οι λαοί δείχνουν τέτοια διάθεση. Μέχρι που πέφτει σε τοίχο..

H δήλωση της ΓΓ της ΣΕΣ Μπερναντέτ Σεγκόλ  ότι «οι ηγέτες της Ευρώπης πρέπει να ακούσουν την οργή των ανθρώπων που βγαίνουν στους δρόμους» τα λέει όλα για το που το πάει η ΣΕΣ, αν θέλει κανείς βέβαια να ακούσει. Θα κάνω κι εγώ την προσευχή μου πριν πέσω για ύπνο..."Σας παρακαλούμε ακούστε μας..."


Κάναμε μια επιλογή από φωτογραφίες που δείχνουν την μεγάλη παρουσία των λαών στους δρόμους.
Ευχόμαστε να βρούν οι αγώνες αυτοί στόχο και πραγματική ουσία που βέβαια δεν είναι αυτή που σηματοδοτεί το βίντεο που προπαγανδίζει την κινητοποίηση στην Ισπανίακαι που το έχουμε σχολιάσει παλιότερα.
Αν λέει κάτι αυτό το βίντεο αυτό είναι:"Βγείτε μια μέρα στο δρόμο, πάρτε μια ανάσα, εκτονωθείτε κι η αγάπη θα δώσει τη λύση"
Φτάνει όμως μια ανάσα; Πέφτει ο καπιταλισμός με ένα φύσημα όποιος έλεγε και κάποιος αγαπημένος μας εδώ;
Ειναι δυνατόν να πετύχει κανείς το στόχο σημαδεύοντας στο πουθενά;

Μαδρίτη χθες βράδυ!

Εντυπωσιακή φωτογραφία από την κινητοποίηση ενός λαού που ψάχνει το δρόμο.
Όσο πιο γρήγορα τον βρει μακριά από αυταπάτες και μισόλογα συμβιβασμών τόσο καλύτερα για όλους.

Πατριωτικός...καπιταλισμός

Πολλοί μπορεί  να νομίζουν, ακομη και τώρα μετά απ' όσα εχουν γίνει, ότι τα περί "ειδικού λογαριασμού" που θα ελέγχεται από την τρόικα, και τελικά τα περί ολοκληρωτικής κατάργησης της δημοκρατίας και της όποιας Ανεξαρτησίας και αυτοτέλειας της χώρας από την ΕΕ, είναι λόγια των κομμουνιστών. Αναδημοσιεύουμε λοιπόν ένα μεγάλο απόσπασμα από σημερινό αρκετά διαφωτιστικό άρθρο της Ναυτεμπορικής.

Ακόμη και το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων προβλέπεται "να ανεξαρτητοποιηθεί από πολιτικές πιέσεις".Δηλαδή να περάσει απ' ευθείας στον έλεγχο της καλής μας της  ΕΕ και του ΔΝΤ να υποθέσουμε...

Την ίδια στιγμή κάποιοι "δικοί μας" πανηγυρίζουν, και πάλι, κάποιοι άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνει το μαύρο άσπρο, ενώ κάποιοι στις Χολυγουντιανές βίλες τους στα ακριβά προάστεια χαμογελάνε και τρίβουν τα χέρια.

Γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η εδώ μεγαλοαστική τάξη, οι Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες που βοήθησαν, ή και υπαγόρευσαν, στο γράψιμο των μνημονίων και στην εξειδίκευση των απαιτήσεων των ιμπεριαλιστών της ΕΕ στη χώρα, -απαιτώντας και δικά τους επί πλέον προνόμια φυσικά-, χέρι χέρι με τους εκτός Ελλάδας συνεργάτες τους παραδίνουν το λαό και τη χώρα σε κέντρα εξουσίας που κανένα έλεγχο δεν θα δέχονται από τους εδώ, έστω και κουτσουρεμένους, θεσμούς. Ο καπιταλισμός σε όλο του το μεγαλείο πετάει τις μάσκες και  επιτίθεται στους εργαζόμενους και την εργατική τάξη και σε κάθε είδους δημοκρατικό ή άλλο δικαίωμα.

Ευγε λοιπόν ώ... Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες και διαπλεκόμενοι, "κλειδιά και ατμομηχανές της ελληνικής οικονομίας". Και σε σας και στους πολιτικούς σας εκπροσώπους, αλλά και στα παπαγαλάκια σας τζουκ-μποξ της ελεγχόμενης δημοσιογραφίας που δε χαλάνε χατήρια. Ο καπιταλισμός σας ευγνωμονεί!

Αυτά για όσους λένε πως το ζήτημα είναι "εθνικό"  και πως πρέπει να βαδίσουμε "όλοι μαζί για τη σωτηρία της πατρίδας" γενικά...

Αν είναι βέβαια να τη σώσουμε από τους καπιταλιστές και την ΕΕ παλεύοντας για την εξουσία του λαού, να συμφωνήσουμε. Αλλοι δεν θα συμφωνήσουν τότε.

Διαβάστε και χαρείτε το νέο θρίαμβο, που ολοκληρώνει τους παλιούς.

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Nέο μνημόνιο: Αμεση διόρθωση των αποκλίσεων

Την εντονότερη ανάμειξη του EFSF στη διαχείριση του Ειδικού Λογαριασμού εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους περιέχει το προσχέδιο του νέου μνημονίου που κατάρτισε η τρόικα.


Ρήτρες αυτόματης διόρθωσης αποκλίσεων από τους στόχους του προϋπολογισμού και των αποκρατικοποιήσεων περιέχει το προσχέδιο του νέου μνημονίου, που κατήρτισε η τρόικα, ενώ αποκαλύπτει και την εντονότερη ανάμειξη του EFSF στη διαχείριση του Ειδικού Λογαριασμού εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους.

Ειδικότερα η κυβέρνηση υποχρεώνεται, εντός του Δεκεμβρίου, να νομοθετήσει τις αυτόματες ρήτρες διόρθωσης των αποκλίσεων στον προϋπολογισμό, που σημαίνει πως αν τα έσοδα υστερούν ή οι δαπάνες υπερβαίνουν τα όρια που έχουν τεθεί, αυτομάτως θα κόβονται κονδύλια, από λειτουργικές ή άλλου είδους δαπάνες. Εξαιρούνται των «αυτόματων περικοπών» κονδύλια μισθών, συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας.

Αυτόματες περικοπές προβλέπονται και για τις αστοχίες στο πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων, δηλαδή εάν υστερούν τα έσοδα έναντι των στόχων, θα περικόπτονται κρατικές δαπάνες. Το νέο σύστημα θα εφαρμοστεί από τον Ιανουάριο του 2013 και πρέπει να σημειωθεί ότι για το επόμενο έτος οι στόχοι για τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων είναι 2,5 δισ. ευρώ και αν σημειωθεί απόκλιση, θα καλυφθεί από «ψαλίδισμα» κονδυλίων.

Ημιτελή αναφορά στον ειδικό λογαριασμό μέσω του οποίου αποπληρώνονται τόκοι και χρεολύσια, περιέχει το προσχέδιο του μνημονίου, αλλά από αυτή προκύπτει ξεκάθαρα η έντονη ανάμειξη του EFSF στη διαχείρισή του.

Ειδικότερα αναφέρει πως η κυβέρνηση θα διασφαλίσει την αποτελεσματική εφαρμογή του ειδικού λογαριασμού, για την παρακολούθηση ταμειακών ροών και την εξασφάλιση της έγκαιρης εξυπηρέτησης του χρέους.

Υπενθυμίζει πως ο νόμος 4063/2012 καθιέρωσε ένα ξεχωριστό λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδα, ο οποίος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κανέναν άλλο σκοπό από την εξυπηρέτηση του χρέους. Μέσω αυτού του λογαριασμού, αποπληρώνονται χρεολύσια και τόκοι, παράγωγα και κ.λπ. έξοδα του χρέους. Τα έσοδα του λογαριασμού αυτού, είναι τα κεφάλαια από τον EFSF (εκταμίευση των δανείων), καθώς και οι συνεισφορές της Ελληνικής Δημοκρατίας στην εξυπηρέτηση του χρέους.

Ωστόσο προσθέτει πως πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός ο συγκεκριμένος λογαριασμός και η διαχείρισή του να γίνεται από τον EFSF, ο οποίος θα έχει την ευθύνη για την έγκαιρη αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων και λοιπών δαπανών του δημόσιου χρέους.

Η τρόικα, προφανώς, φοβάται μήπως η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή κεφάλαια που προορίζονται για την αποπληρωμή δαπανών του χρέους, για την κάλυψη άλλων δαπανών και επιδιώκει να ισχυροποιήσει την παρουσία του EFSF.

.....

Ακόμη τα εργασιακά που ψηφίστηκαν από τη Βουλή, θεωρούνται προαπαιτούμενα, για την εκταμίευση των επόμενων δόσεων, από το μηχανισμό στήριξης, αναλογικά με βάση το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής τους.

Ανεξαρτητοποίηση ΤΑΙΠΕΔ από πολιτικές παρεμβάσεις

Η πλήρης ανεξαρτητοποίηση του ΤΑΙΠΕΔ από πολιτικές πέσεις είναι η βάση για την περαιτέρω υλοποίηση των αποκρατικοποιήσεων οι οποίες θα έχουν ως τελικό στόχο τη συγκέντρωση εσόδων συνολικού ύψους 10,5 δισ. ευρώ μέχρι και το 2016 που θα διαρκέσει το ελληνικό πρόγραμμα.

Το προσχέδιο του μνημονίου βάζει στην πρώτη γραμμή των πωλήσεων την ΤΡΑΙΝΟΣΕ η οποία θα πρέπει να έχει ιδιωτικοποιηθεί, ως τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2013, αφού ολοκληρωθεί το ξεκαθάρισμα στα θέματα με τις κρατικές επιδοτήσεις.

Σε επίπεδο διαδικασίας προβλέπεται ότι πριν τη δόση θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η μεταφορά στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ, της ιδιοκτησίας και των δικαιωμάτων που απορρέουν από τα περιφερειακά λιμάνια της Ελευσίνας, του Λαυρίου, της Ηγουμενίτσας, της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου, της Καβάλας, της Κέρκυρας, της Πάτρας, του Ηρακλείου και της Ραφήνας, όπως και η μεταβίβαση της ιδιοκτησίας και των δικαιωμάτων ψήφου της ΕΛΒΟ Ο διορισμός, επίσης, τεχνικών οικονομικών και νομικών συμβούλων για την ΕΑΣ, την ΕΛΒΟ, του τερματικού σταθμού φυσικού αερίου της Νότιας Καβάλας της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Στις υποχρεώσεις των επόμενων μηνών περιλαμβάνεται και το ότι τα συναρμόδια υπουργεία θα συνεργαστούν ώστε να δημιουργηθεί εποπτική αρχή για τη διαχείριση των υδάτων ώς το Δεκέμβριο του 2012, τη διαχείριση των αεροδρομίων ώς τον Ιανουάριο του 2013, την εποπτεία των τυχερών παιχνιδιών ώς το τέλος Μαρτίου του 2013, την εκκίνηση του διαγωνισμού για τη σύμβαση παραχώρησης της Εγνατίας Οδού τον Ιανουάριο του 2013, την εκκαθάριση των προβλημάτων με τις κρατικές ενισχύσεις που υπάρχουν με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ μέχρι και το τέλος του Ιανουαρίου του 2013, τη μεταφορά 40 δημοσίων ακινήτων «καθαρών από νομικά και άλλα προβλήματα» μέχρι και τον Ιανουάριο του 2013, το ξεκαθάρισμα 3.150 ακινήτων που βρίσκονται στο στάδιο της επιλογής, μέχρι και το τέλος Δεκεμβρίου του 2013 και τέλος τη μεταφορά 1.000 ακινήτων σε τέσσερις φάσεις (250 ακίνητα το τρίμηνο) στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ μέχρι και το τέλος του 2013 με τα πρώτα να μεταβιβάζονται τον Ιανουάριο του 2013.

Ψιλό γαζί

Είπαν πως θα έπαιρναν τη δόση το Σεπτέμβριο. Δεν την πήραν.
Ύστερα είπαν τον Οκτώβριο, για να μην έρθει η ώρα που θα έμεναν άδεια τα Ταμεία και "πέφταμε θύματα εκβιασμού"! Πάλι δεν την πήραν.
Είπαν μετά πως όλα θα τέλειωναν, αν η Βουλή ψήφιζε τη σφαγή, πριν το χθεσινό eurogroup... αλλά δεν τέλειωσαν. Και πριν λίγες μέρες είπαν ότι η εκταμίευση θα ερχόταν στο eurogroup της Δευτέρας 12/11, μέχρι που μάθαμε ότι το θέμα της Ελλάδας δεν θα συζητιόταν καν!

Κι έτσι άρχισε το παραμύθι με τη θετική δήλωση(!) που θα έλυνε τα πάντα.
Δεν ξερω τι σόι δήλωση περίμεναν και τι δήλωση έγινε, αλλά μάλλον οι θετικές δηλώσεις δεν τρώγονται, ούτε "ρίχνουν χρήμα στην αγορά" όπως ψεύτικα, για άλλη μια φορά, έλεγαν.

Σήμερα το πρωί είδα να περνάει σε τίτλους πως το ΥΠΟΙΚ  "εξέφρασε την ικανοποίησή του για το χθεσινό eurogroup"! To eurogroup αποφάσισε ότι ...δεν αποφασίζει, και θα γίνει  αλλο eurogroup στις  20 του μήνα, αλλά αφού είπε ο Α.Σαμαράς ότι όλα είναι καλά και να μην ανησυχούμε, μάλλον κάνω λάθος εγώ... Είναι κι αυτός ένας τρόπος. Να σε φτύνουν, να σε εξαθλιώνουν, να σε καταστρέφουν, να αδιαφορούν για το αν ένας λαός ζει η πεθαίνει(σιγά να μην ήτανε και ψυχοπονιάρηδες) και ο πρωθυπουργός και ο  υπουργός Οικονομικών να εκφράζουν την ικανοποίησή τους...
Προφανώς δε χρειάζονται πια τα λεφτά που έλεγαν. Θέλουν μόνο μια θετική δήλωση.

Ηρθαν πάλι οι φάκελλοι με το Ταχυδρομείο. Εφορίες ,χαράτσια, ΔΕΗ, η δόση από ένα δανειάκι.

Θα τους στείλω μια θετική δήλωση.

Λες να παίρνουν τέτοιες και στο σούπερμάρκετ; Θα ρωτήσω...

Το μεγάλο συλλαλητήριο 11/11/2012 (ψήφιση προυπολογισμού)-Βίντεο

 Αλλη μια μέρα στους δρόμους με ένα πολύ μεγάλο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Ηταν το τρίτο μέσα στην ίδια βδομάδα. Ηταν η μέρα ψηφισης του προυπολογισμού. Η μερα που ο Α.Σαμαράς είπε "κι όπως είπε ο Λένιν αυτά που φαίνεται να μην αλλάζουν για δεκαετίες αλλάζουν μέσα σε μέρες"! Που νάξερε τι έλεγε...
Οταν σταμάτησε η τεράστια πορεία από την Ομόνοια, ο κόσμος απλωνόταν από το τέρμα της Φιλελλήνων(Αμαλίας) με τη Συντάγματος κάτω από την πλατεία πλημμυρισμένη, μέχρι τη Σταδίου μετά τη Χρ.Λαδά.
Η αστυνομία μίλησε για αδύναμη συγκέντρωση! Το αναπαρήγαγαν σχεδόν όλα τα μεγάλα site κι εφημερίδες μιλώντας για λίγες χιλιάδες...
Ο καθένας προσφέρει τον οβολό του στο σύστημα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ - 22 χρόνια από το θάνατό του

«Παρών» και στο κάλεσμα του σήμερα...

Σαν σήμερα, 11 Νοέμβρη του 1990, το ΚΚΕ, ο αγωνιστής λαός μας, η απανταχού Ρωμιοσύνη, η Ποίηση, ελληνική και παγκόσμια, έχασαν μια μέγιστη «φωνή» τους. Ωρα βραδινού έφθασε στο «Ρ» η είδηση της «αποδημίας» του μυριάκριβου συντρόφου μας Γιάννη Ρίτσου. Βαρύ το πένθος μας, και ο απόηχός του μετρά 22 χρόνια...



Η αγωνιστική, ανθρώπινη και δημιουργική μεγαλοσύνη του Γιάννη Ρίτσου, που αποτελεί δεδομένο αδιαμφισβήτητο, ενεργοποιεί πάντα, καθημερινά, τη μνήμη και τη θλίψη μας για το «φευγιό» του. Μάλιστα, την ενεργοποιεί, πολλαπλάσια σήμερα, αφού ο λαός μας αντιμετωπίζει νέα δεινά μα και κινά για νέους αγώνες και χρειάζεται πάλι τη «φωνή» του, που υπερασπίστηκε και ύμνησε τον παλιότερους ηρωικούς απελευθερωτικούς αγώνες του λαού μας, τους αγώνες του πρωτοπόρου εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας, τους αμέτρητους ανώνυμους και επώνυμους ήρωες - μάρτυρες του ΚΚΕ. Τη «φωνή», που υψώθηκε και στα πέρατα του κόσμου, «πολεμώντας» τον πόλεμο των ιμπεριαλιστών, καταπιεστών και εκμεταλλευτών, όπου Γης. Την ποιητική «φωνή» της λευτεριάς, της ειρήνης, της εθνικής ανεξαρτησίας, της επαναστατικής εξύψωσης του ανθρώπου.

Η ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, πάντα ωσεί παρούσα... θα δίνει τον παλμό στην καρδιά της Ρωμιοσύνης, αλλά και θα συνεχίσει να κατακτά και την ψυχή και άλλων λαών, απροσμέτρητων ανθρώπων, στο παρόν και το μέλλον, με το «μήνυμά» του:

«Ο κόσμος, σου λέω, είναι όμορφος

Ο,τι κι αν πεις, ό,τι κι αν κάνεις

όμορφος

Το μέλλον είναι σίγουρο

αδελφέ μου»...

Γιατί η ποίησή του σημαίνει πάθος για ζωή, πάθος για το καλό του ανθρώπου. Πάθος, που αποδίδει στον άνθρωπο μια αιώνια «νεότητα». «Νεότητα», άρρηκτα δεμένη με το όραμα του κομμουνιστή ποιητή και αγωνιστή για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, της κοινωνίας του ανθρώπου. Την ανυπότακτη «νεότητα» της επανάστασης, που λέει:

«Οχι γονατιστός ολόρθος ανυψώνω την ακμαία

προσευχή μου...

αγιασθήτω τ' όνομα του Ανθρώπου...

αγιασθήτω η Ενάρετη Ειρήνη

επί Γης και εν Υψίστοις».

Με την πολύπλευρη θεματολογία του και μέσα από την ενιαία θεώρηση Λόγου και Πράξης του, ο Ρίτσος έστελνε το αισιόδοξο κι επίκαιρο μήνυμά του και εξακολουθεί να το στέλνει στους σημερινούς καιρούς, που η πίστη στο πανάρχαιο ιδανικό του ανθρώπου για την κοινωνική του απελευθέρωση δοκιμάζεται σκληρά από τα πισωγυρίσματα της Ιστορίας.

Συνειδητή επιδίωξη του Γιάννη Ρίτσου ήταν η ποίησή του να αποτελεί οδηγό μάχης για τη ζωή, όπλο και σημαία στα χέρια του λαού στον αγώνα του για το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας. Στο ποίημά του «Χρέος των ποιητών» γράφει:

«Ενας ποιητής δίνει παρών στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του

Αλλιώς θα μείνουν τα τραγούδια μας πάνω απ' τις σκάλες των αιώνων

ταριχευμένα, ωραία κι ανώφελα πουλιά...».

Αξίζει να θυμίσουμε ότι στο Επιστημονικό Συνέδριο που οργάνωσε και πραγματοποίησε η ΚΕ του ΚΚΕ, στην αίθουσα των Συνεδρίων (21-22/11/2009, τα υλικά του κυκλοφορούν σε βιβλίο από τη «Σύγχρονη Εποχή») προς τιμήν του ποιητή, με τίτλο «Γιάννης Ρίτσος - πάντα παρών στο κάλεσμα της εποχής», η κεντρική εισήγηση της Ελένης Μηλιαρονικολάκη, από μέρους της ΚΕ του Κόμματος, μεταξύ άλλων υπογράμμιζε:

«Δεν είναι δα και πολλοί εκείνοι που, όπως αυτός, αντιμετώπισαν όλες τις θύελλες, τις δοκιμασίες και τα αναποδογυρίσματα του 20ού αιώνα με τη στερεότητα και την αντοχή του θαλασσοδαρμένου βράχου της Μονεμβασιάς. Ακριβώς γι' αυτό, επειδή ο κομμουνιστής Ρίτσος ένιωσε κατάσαρκα και κατάβαθα το θρίαμβο του ανθρώπου που - κρατημένος απ' το ιδανικό του - κατορθώνει να υπερνικά τον πόνο, την απογοήτευση και το φόβο του θανάτου, μόνο γι' αυτό η ποίησή του είναι το πιο τρανό, το πιο πλατύ, το πιο βαθύ τραγούδι πίστης στον άνθρωπο και την κοινωνική του απελευθέρωση.

Τέτοιου είδους ποιήματα - βόλια στην ακατάπαυστη μάχη με την αδικία, υπαγορευμένα από τη συνείδησή του και όχι - όπως ισχυρίζονται κάποιοι - από κομματική εντολή, που ο Ρίτσος ποτέ στην ποιητική του διαδρομή δεν τα εγκατέλειψε, φαίνεται πως ακόμα και στις μέρες μας γίνονται πολύ ενοχλητικά. Μια νέα λογοκρισία, επιδέξια κι εκλεπτυσμένη στα μέτρα της καθωσπρεπισμένης ωμότητας των καιρών, τους έχει επιβληθεί, γιατί είναι τάχα απλοϊκά, μονοδιάστατα, συνθηματολογικά, ψεύτικα αισιόδοξα και ανεπίκαιρα.

Η ενιαία κοσμοθεωρητική και βιοθεωρητική θέση του Ρίτσου απέναντι στη ζωή τόσο στα κοινωνικά - ιστορικά όσο και στα αποκαλούμενα υπαρξιακά, δηλαδή στα διαχρονικά φανερώματά της, όπως ο φόβος του θανάτου και της φθοράς, ο έρωτας, η έλλειψη της απόλυτης ελευθερίας, είναι η ειδοποιός του διαφορά με άλλους αξιόλογους ποιητές του καιρού του. Οποιοι αποσιωπούν ή αμφισβητούν την ενότητα της ζωής και της ποίησης του Γ. Ρίτσου με το να παρουσιάζουν τον ποιητή - μετά πολλών επαίνων και άφθονου εκλεκτικισμού - διχοτομημένο, ασταθή και παραδομένο στη διαρκή ταλάντωση του εκκρεμούς, συνειδητά ή ασυνείδητα επιχειρούν να μειώσουν το μέγεθός του.

Γιατί, όπως ο ίδιος έγραφε, "το ιδεολογικό υπόβαθρο της τέχνης, το κοινωνικό και ηθικό, αν δεν είναι ο πρώτος λόγος της αξίας της, είναι ωστόσο ο τελικός". Αν ήθελε, για ν' αποκτήσει τα παράσημα και τις τιμές της εξουσίας, να απαρνηθεί την υλιστική διαλεκτική και να πετάξει στη σφαίρα της μεταφυσικής, της Εγελιανής διαλεκτικής, της θρησκείας ή να κλειστεί στο μοναχικό και αδιέξοδο υπαρξιακό του κόσμο, τότε δε θα χρειαζόταν να υποστεί τόσες διώξεις και μαρτύρια, ώσπου να επιβληθεί. Οπως ο ίδιος λέει στο ποίημα του "Η Πύλη"».

Πηγή: Ριζοσπάστης

Οι σημερινές συγκεντρώσεις στην Αθήνα

Μεγάλες συγκεντρώσεις και σήμερα στην Αθήνα.
Οι συγκεντρώσεις όπως αναμενόταν δεν ήταν ανάλογες της Τετάρτης, αλλά τα περί 8000 στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και 4000 της ΓΣΕΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ.  είναι πληροφόρηση αστυνομίας και αστειότητες.
Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ ήταν πολύ μεγάλη και πλησίαζε τις 30000. Οταν η πορεία από την Ομόνοια στο Σύνταγμα σταμάτησε, τα μπλοκ των συγκεντρωμένων ξεκινούσαν λίγο πάνω από τη Χρ.Λαδά και έφταναν ,γεμίζοντας όλη τη Συντάγματος κάτω από την πλατεία μέχρι το τέλος της Φιλελλήνων, αλλά όχι στην ασφικτικά πυκνή διάταξη της Τετάρτης.
Μαζική ήταν και η συγκέντρωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ,ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ. Υπολογίζω λίγο κάτω από 15000 την συγκέντρωση αυτή που άργησε μεν αλλά γέμισε έστω αραιά την Αμαλίας μέχρι τις αρχές του Εθνικού κήπου. Πάντως η ΓΣΕΕ ήταν εντελώς και εντυπωσιακά απούσα. Θα το βλέπουμε μάλλον αυτό το φαινόμενο, η ΓΣΕΕ να διοργανώνει συγκεντρώσεις για να τηρεί τα προσχήματα, αλλά να μην έρχεται καν.
Η είσοδος των μπλοκ του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, από όσο μου είπαν και κατάλαβα κι εγώ δημιούργησε αίσθηση ανακούφισης σε όσους βρίσκονταν εκεί, αφού η εκεί συγκέντρωση μαζικοποιήθηκε αργότερα.
Θεωρώ λογική την κούραση μετά από μια μεγάλη σειρά συλλαλητηρίων το προηγούμενο διάστημα, με δεδομένο ότι ακόμα, για μια πολύ μεγάλη μερίδα του λαού, η συμμετοχή σε όλες τις κινητοποιήσεις δεν έχει γίνει ζήτημα πρώτης προτεραιότητας.
Ο αγωνας συνεχίζεται.

Ξεκινάει από την Ομόνοια το ΠΑΜΕ

Πριν λίγο ξεκίνησε από την πλατεία Ομονοίας και κατευθύνεται προς το Σύνταγμα.
Άλλη μία τεράστια πορεία από το ΠΑΜΕ!

Άλλη μια μέρα στους δρομους!

Άλλη μια μέρα στους δρόμους.
Άλλη μια μέρα που πρέπει να είμαστε όλοι εκεί.
Ας μην υποτιμήσουμε τη δύναμή μας. Κι αυτοί θα είναι εκεί. Θα μετρήσουν ξανα τα πάντα, τους αριθμούς, τη διάθεση, την αποφασιστικότα, την ικανότητα για διαρκή αγώνα. Και αναλογα θα πράξουν. Ανάλογα θα επιτεθούν.
Ας δείξουμε ότι πιστεύουμε ότι μπορούμε!
Μπορούμε πραγματικά και θα τους ανατρέψουμε!
Μερα για αγώνα αλλά και για σπουδαία συμπεράσματα η σημερινή. Και για το κίνημα και για τους εχθρούς του.
Ολοι στο δρόμο!
Τις προσυγκεντρώσεις τις δημοσιεύσαμε στο εδώ και τώρα.

Η Ομόνοια περιμένει στις 5μμ.

Ο Μίκης για το ΚΚΕ και τον ταξικό αγώνα- Μια απάντηση

Aκούσαμε στο  στο πρωινό του ΑΝΤ1 την Πέμπτη το Μίκη να σχολιάζει την κατάσταση. Πρώτα απ΄' όλα δηλώνω την αγάπη μου γι αυτόν και τα όσα έχει κάνει, και για το ταλέντο του αλλά και για το ότι έβαλε πολλές φορές τη ζωή του σε ρίσκο σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες και διανοούμενους που έκαναν πίσω και κοίταξαν τη δουλειά τους.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι έχει δίκιο σε όσα λέει.
Αυτό που κυρίως έχει χάσει ο Μίκης, πράγμα εξηγήσιμο, είναι το ταξικό του κριτήριο. Ο Μίκης εκτός από ένας πραγματικά μεγάλος σε πολλά, είναι και πολύ επιτυχημένος και απόλυτα καλά στα οικονομικά του. Δεν έχει λοιπόν σοβαρούς λόγους να βρεί την πραγματική αιτία του βασανιστήριου που περνάει ο λαός.

Είπε λοιπόν και σήμερα ο Μίκης πως διαφωνεί με το ΚΚΕ που "διασπά το λαϊκό κίνημα γιατί κάνει συγκεντρώσεις αλλού" και γιατί χαρακτηρίζει τον αγώνα αυτό "που είναι καθαρά πατριωτικός σε ταξικό".

Κι όμως ο αγώνας αυτός είναι καθαρά και κύρια ταξικός, κι αυτό είναι που πρέπει να καταλάβει γρήγορα ο λαός. Ο πατριωτικός χαρακτήρας του παίρνει το πραγματικό του νόημα ακριβώς από την ταξικότητά του.
Την πατρίδα, μπορεί και  την στηρίζει με τον καλύτερο τρόπο η πρωτοπόρα τάξη και τα φτωχά στρώματα που συντάσσονται μαζί της για λογαριασμό όλου του λαού. Αυτοί που παλεύουν με το αίμα τους, για την ανατροπή και την απελευθέρωση από τα δεσμά τους. Όμως  στο λαό δε συμπεριλαμβάνεται η μεγαλοαστική ταξη που όλοι ξέρουμε ποιο ρόλο παίζει ιστορικά, ρόλος που καθόλου πατριωτικός δε μπορεί να είναι. Το "όλοι για την πατρίδα" λοιπόν όσο γοητευτικό κι αν ακούγεται δυστυχώς κανένα νόημα δεν έχει, αφού η πλουτοκρατία-και οι σύμμαχοί της- δεν πρόκειται να παλέψουν για την πατρίδα, και γι αυτό φυσικά δεν φταίει το ΚΚΕ. Οι κομμουνιστές απλά το διαπιστώνουν και είναι υποχρεωμένοι να το θέσουν στο λαό.
 Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ δεν είναι γερμανικά κόμματα, είναι ελληνικά κι εκφράζουν την αστική τάξη και τις επιθυμίες της με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άλλος πληρέστερα κι άλλος λιγώτερο. Οι έλληνες τραπεζίτες(Λάτσης, Κωστόπουλος  Λαυρεντιάδης κλπ) δε είναι υπηρέτες και πράκτορες του εχθρού. Απλά πατρίδα τους είναι η τσέπη τους. Ο Δασκαλόπουλος που είπε χθες πως "είναι εναντίον των μέτρων αλλά εύχεται να ψηφιστούν"(!) είναι πρόεδρος του δικού μας ΣΕΒ κι όχι άλλου. Δεν υπάρχει λοιπόν "ξένη εισβολή" αλλά επίθεση της μεγαλοαστικής τάξης στο λαό.
Δυστυχως ο Μίκης δεν εχει καταλάβει ότι ο αγώνας του '41-44 χάθηκε ακριβώς γι αυτό. Γιατί τότε το ΚΚΕ και το ΕΑΜ με το οποίο πολέμησε, δεν κατάφεραν την κρίσιμη στιγμή να δώσουν χαρακτήρα ταξικό στον πατριωτικό απελευθερωτικό αγώνα. Το αποτέλεσμα ήταν η εδώ αστική τάξη με την πλάτη των Άγγλων να νικήσει το λαό, και να εξοντώσει το ΚΚΕ (όχι βεβαια ολοκληρωτικά) που ήταν μπροστάρης του, και να αρπάξει την εξουσία και πάλι.
Επίσης αν παρακολουθούσε στενά θα έβλεπε ότι σε όλα τα μεγάλα συλλαλητήρια, όπως ήταν και το χθεσινό, το ΚΚΕ δεν προσπάθησε να ξεχωρίσει τον εαυτό του από το λαό αλλά στάθηκε και πορεύτηκε μαζί του. Στην πλ.Συντάγματος πήγαινε πάντα και το ΠΑΜΕ(εκτός από ελαχιστότατες ειδικές περιπτώσεις) αλλά με δική του συγκέντρωση, δικά του συνθήματα και δικό του πλαίσιο, αρνούμενο να ενταχτεί  στο ξεπουλημένο πλαίσιο και τα άσφαιρα συνθήματα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.
Μάλιστα στις 20/10/2011 αυτό το πλήρωσε με έναν νεκρό εργάτη, το Δ.Κοτζαρίδη, και πολλούς τραυματίες όταν κάποιοι προσπάθησαν να το διώξουν με πέτρες μολότωφ και χημικά.
Αυτό από το οποίο προσπαθεί να ξεχωρίσει τον εαυτό του είναι μια λάθος άποψη και γραμμή που πάντα με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε ήττα. Την γραμμή-σούπα  που λέει ένα ανώδυνο "όχι στα μνημόνια" χωρίς να δείχνει με ειλικρίνεια και σαφήνεια το που πρέπει να σκοπεύσει ο λαός για να νικήσει πραγματικά, δηλαδή ενάντια σ' αυτό το ξοφλημένο δολοφονικό σύστημα που καταρρέει επάνω μας προσπαθώντας να σταθεί ξανά στα πόδια του για να μας τσακίσει πάλι και πάλι από καλύτερη θέση. Γι αυτό το ΚΚΕ νοιώθει την υποχρέωση σαν κομμουνιστικό κόμμα, αυτή την κρίσιμη ώρα, που ο καπιταλισμός αναγκάζεται να πετάξει τις μάσκες και να δείξει όλη του την αγριότητα, να την μετατρέψει σε ευκαιρία και να βάλει το λαό μπροστά στο πραγματικό δίλημμα που είναι το πασίγνωστο "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα". 
Αυτό ήταν το δίλημμα σε όλες τις μεγάλες ιστορικές στιγμές και δεν μπορεί να είναι άλλο τώρα που όλοι νοιώθουν στο πετσί τους τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Τουλάχιστον όχι για τους κομμουνιστές.

Συμπληρώνουμε αυτό το σχόλιο με ένα μικρό κομμάτι από το πάντα εύστοχο "Αριστερά και πολιτική" που έγραφε πριν καιρό για μια ανάλιγη παρέμβαση του Μίκη:
"...καλές και καλοδεχούμενες όλες οι συμβολές στη μάχη κατά αυτής της πολιτικής. Όμως η αντιπαράθεση εδώ είναι ταξική, όχι εθνική. «Εθνική» θα μπορούσε κανείς να την ονομάσει εμμέσως μόνο στο βαθμό που ταυτίζει το εθνικό με το ταξικό συμφέρον της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, εξαιρώντας τη μεγάλη και τη μονοπωλιακή αστική τάξη και τους υπηρέτες της που δυστυχώς ακόμη είναι πάρα πολλοί. Η οικονομική ολιγαρχία του τόπου με σύσσωμη την πολιτική της εκπροσώπηση, ταυτίζεται με τους ξένους δανειστές και το μνημόνιο, συμμετέχει στη ληστεία του λαού και ιδίως της εργατικής τάξης και συμμαχεί με το ΔΝΤ…»