Φυσαει καλοκαιρι

Έξω πια φυσάει καλοκαίρι.
Για τα καλά...
Τα 35άρια είναι εδώ.

Το βράδυ η παραλιακή γεμίζει, καμιά σχέση με τα παλιά αλλά κάπως γεμίζει, με αυτοκίνητα με μισοάδεια ρεζερβουάρ που ψάχνουν μια γωνιά στη θάλασσα, με μπύρα απ' το περίπτερο και τυλιχτό στο χέρι...
Γεμίζει με ανθρώπους  με τσέπες άδειες, με τσέπες γεμάτες, με σκέψεις που τρέχουν, με σκέψεις που φρενάρουν και πέφτουν πάνω σου, με χωρίς σκέψεις...

Φυσάει καλοκαίρι.
Με τις μουσικές να δυναμώνουν, με την Εθνική στους 16, με τη "μικρή ΔΕΗ", με τη μεγάλη αρπαγή, με την "ανάπτυξη" που έρχεται, αλλά όλο κάνει στάση στο δρόμο και χάνεται, με τα "προαπαιτούμενα" που δεν χάνονται ποτέ, με το γέλιο να έρχεται και να χάνεται, με το άγχος να πηγαίνει κόντρα στο βοριαδάκι που έπιασε απ' το βράδυ και να μη χάνεται.

Φυσάει καλοκαίρι.
Τα καράβια από βδομάδα θα αρχίσουν να γεμίζουν από αυτούς που έχουν ακόμη για διακοπές, οι πλατείες στις γειτονιές θα κάνουν παρέα σ'αυτούς που θα την βγάλουν εδώ στην πόλη...

Πάντως φυσάει καλοκαίρι.

Κι ας είναι τα  εκκαθαριστικά στο δρόμο γκαστρωμένα.
Κι ας είναι στο δρόμο τα "αόρατα" μέτρα... για το κενό τάδε, για "τον υγιή ανταγωνισμό και την τόνωση της παραγωγικότητας" κι όλες αυτές τις ωραίες πονηρές εκφράσεις που φωνάζουν "φέρε κι άλλα ηλίθιε που χειροκροτάς".

Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε μες το κατακαλόκαιρο πάντως...
Το έλαβε το μήνυμα... Κι έτσι θα υλοποιηθούν τα προαπαιτούμενα μέχρι κεραίας... μην ανησυχείς θα πληρώσεις.
Κι  αμα δε σ'αρέσει στείλε κι άλλα μηνύματα σε άλλες κάλπες που θα 'ρθουν.
Θα τα ...διαβάσουν κι αυτά.

Αλλά πάνω από όλα πρέπει να είναι η σταθερότητα!
Η σταθερότητα..., στην εξαθλίωση, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την ανεργία κλπ  που πρέπει να συνεχιστεί ακλόνητη. Δε γίνεται αλλιώς.
Η πατρίδα...
Αυτή τη σταθερότητα έχει ανάγκη το σύστημα.

Καλοκαίρι με τ'αστέρια να φουντώνουν, με το φεγγάρι μια να γεμίζει και μια ν'αδειάζει, με τη ζωή μας ν'αδειάζει με ανενόχλητη σταθερότητα.

Φυσάει καλοκαίρι.
Καλοκαίρι και κανείς δε θέλει να σκέφτεται τα δύσκολα.
"Δε μπορεί κάτι θα γίνει...",  αφού είναι τόσο όμορφα εκεί έξω!
Κι αν γίνει τίποτα από μόνο του γράψε μου...

Καλοκαίρι με νέο ρεκόρ στον τουρισμό! Νεο ρεκόρ στις τσέπες της καλής μας τουριστικής βιομηχανίας και των αναμφισβήτητα "υγιών" εκπροσώπων της που χαμογελάνε στις οθόνες λες κι αυτοί εφεύρεσαν τις παραλίες, τους ουρανούς και τ' άστρα! Χειροκροτείστε!
Κι ας μην κερδίζουν τιποτα αυτοί που δουλεύουν εκεί... Χειροκροτείστε... η πατρίδα πρέπει να μείνει όρθια.
Βάλτε πλάτη... να περάσουν από πάνω οι σκαφάτοι και φραγκάτοι όλου του πλανήτη.

Φυσάει καλοκαίρι... και μαζί αυταπάτη και ψέμα, και εμπόριο ψευτοελπίδας.

"Οι ηλίθιοι υπουργοί" που δεν τα κάνουν καλά...
Η "γερμανική Ευρώπη" που είναι κακή, αλλά μπορεί να γίνει και καλή αν... και ο "φιλέλληνας" Γιούνκερ που ψηφίστηκε Πρόεδρος με συναίνεση...
Η "αχρηστη κυβέρνηση" που πρέπει 'επιτέλους" να "αλλάξει".
Τα πρόσωπα που πρέπει να αλλάξουν "επιτέλους" και να έρθουν άλλα πρόσωπα, αλλά όλα να μείνουν ίδια για να μην ενοχληθούν οι υγιείς εξουσιαστές μας, που χωρίς αυτούς πως θα ζήσουμε...

Υπάρχει ελπίδα λένε.
Εδώ, σ'αυτό το σύστημα! Όχι στη "δευτέρα παρουσία"(μη λέμε και αδύνατα πράγματα τώρα... για ανατροπές και τέτοια)
Κι ας το φωνάζει με ολους τους τρόπους ο καπιταλισμός που κουτσαίνει όλο και πιο χοντρά.
Πως άλλος καλός καπιταλισμός δεν υπάρχει.
Αυτός είναι. Και απαιτεί να τον σώσουμε... με θυσίες!
Ναι εμείς τα θύματά του! Εμείς που βλέπουμε τη ζωή μας να τσακίζεται στα αδηφάγα σαγόνια του...

Σφίγγεις τα χείλια, τσαντίζεσαι, βάζεις τις φωνές, βρίζεις...
Όμως αν καταλήξεις στο ..."σωστό" συμπέρασμα, ότι ζωή μετά τον καπιταλισμό δεν υπάρχει, τότε η σωτηρία του "ενός και μοναδικού συστήματος"(!) είναι μονόδρομος.
'Οπως και οι θυσίες...
Όπως και οι επόμενοι "σωτήρες".

Όλα τα άλλα είναι για τη "δευτέρα παρουσία"
Τώρα πρώτα οι θυσίες! Ναι φυσικά κι άλλες!

Όμως γιατί άραγε να κάνουμε τέτοιο πράγμα;
Γιατί κι άλλες θυσίες για να "σταθεροποιηθεί η οικονομία", δηλαδή τα κέρδη των τεράτων που καταβροχθίζουν τη ζωή μας κάθε μέρα όλο και πιο πολύ;
Πόσες φορές μέχρι τώρα "σταθεροποιήσαμε" την οικονομία;
Αφού άλλος καπιταλισμός δεν υπάρχει.
Αυτός είναι μόνο! Που ζει από το αίμα της δικής μας ζωής, της δικής μας δουλειάς.
Που για να στηριχτεί κάθε μέρα γέρνει πάνω σου όλο και πιο πολύ, έτσι απαίσιος και φρικτά υπέρβαρος που είναι.
Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια κόντρα στο μεγάλο ψέμα που χαιδεύει αυτιά.
Πρέπει να το σκεφτείς και να διαλέξεις.

Σε τι κόσμο θέλεις να ζήσεις;
Για ποιον θέλεις να δουλεύεις;
Για ποιον να θυσιάζεσαι;
 Ποιο μέλλον;
Της ζωής ή του θανάτου;
Της ειρήνης ή του πολέμου;
Της ευτυχίας ή της φτώχειας σε όλα;
Της χαρας η της θλίψης;

Κι έξω φυσάει ένα καλοκαίρι..., όλο δικό μας...

Πλημμύρα λαού! -Ο λαός τους χάλασε το γλυκό με ένα τρομερό συλλαλητήριο!

Εκεί που όλοι έψαχναν δρόμους και σοκάκια "συναίνεσης",
εκεί που όλοι μιλούσαν για "κρίσιμες  διαπραγματεύσεις" στο Eurogroup,
όπου συζητάμε για άλλη μια φορά πόσα θα δώσουμε και πόσα θα μας πάρουν τα καλά μας αφεντικά,
εκεί που τα κανάλια έδειχναν Κινεζους και άλλους σωτήρες-επενδυτές,
εκει που όλοι μιλούσαν για ποδόσφαιρο και τον "υπέρ πάντων αγώνα" της Εθνικής με την Ιαπωνία...

Ο λαός τους χάλασε το γλυκό με ένα τρομερό συλλαλητήριο!

Πλημμύρισαν οι δρόμοι της Αθήνας  με πανό και σημαίες!
Ακούστηκαν ξανά φωνές και συνθήματα σε όλο το κέντρο!

Οι συνταξιούχοι από όλη την Ελλάδα με τα σωματεία τους και με την υποστήριξη από πολλά άλλα σωματεία εργαζόμενων πολλών κλάδων έδωσαν πραγματικά φοβερό και απροσδόκητο παρόν.

Όταν στις 6 το απόγευμα  η Παν/μίου μπροστά στα Προπύλαια γέμισε πυκνά με κόσμο ενώ μεγάλα ποτάμια προσυγκεντρώσεων ερχόντουσαν από παντού, η αισιοδοξία φάνηκε να ξαναγυρίζει στο μόνο σπίτι που είχε πάντα.
Στο δρόμο και τους αγώνες!

Δεκάδες χιλιάδες λαού δήλωσαν πως τίποτα δεν έχει τελειώσει.

Πως ο λαός μπορει και πρέπει να πει αυτός την τελευταία λέξη.

Η Παν/μίου από χαμηλά στη Θεμιστοκλέους κοντά στην Ομόνοια, μέχρι ψηλά πάνω από την Ομήρου, αλλά και η πλημμυρισμένη με κόσμο πλ. Κοραή είδαν χθες  το απόγευμα ένα λαό και πάλι παρόντα, αποφασισμένο και αισιόδοξο.

Ηταν ένα από τις 2 ή τρία μεγαλύτερα συλλαλητήρια που έγιναν φέτος.

Οι συνταξιούχοι με τα άσπρα τους κεφάλια κατάφεραν να πουν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που δεν είπε η Ελλάδα στις κάλπες.
Πως δεν θα περάσουν.
Αυτό το μήνυμα, παρά το αναμενόμενο θάψιμο από τα κανάλια, έχει στα σίγουρα ληφθεί.
Και θα έχει βέβαια και άμεσο αποτέλεσμα.

Η κυβέρνηση που για άλλη μια φορά ετοιμάζεται για έναν ακόμη γύρο λεηλασίας και εφόδου, τώρα θα το σκεφτεί 2 και 3 φορές.
Το μόνο που φοβούνται και υπολογίζουν είναι ακριβώς αυτό.
Η οργάνωση, η δύναμη και η αντίδραση του λαού.

Το χθεσινό συλλαλητήριο οργανώθηκε από τα σωματεία των συνταξιούχων και στηρίχθηκε από πολλές άλλες οργανώσεις εργαζόμενων με την ολόπλευρη βοήθεια του ΠΑΜΕ που πίεσε όσο μπορούσε κι όσο γινόταν, για να συμμετέχουν σ'αυτό όσο περισσότεροι εργαζόμενοι όλων των κλάδων ήταν δυνατόν.

Στα ΔΣ ακούστηκαν και πάλι τα γνωστα και βαρετά, ότι οι συνταξιούχοι είναι καπελωμένοι από το ΠΑΜΕ κλπ.
Ετσι λέγεται το νά έχουν την πλειοψηφία δυνάμεις του ΠΑΜΕ...
Με μισή καρδιά σήκωσαν οι άλλες δυνάμεις τα χέρια και ψήφισαν υπέρ της συμμετοχής.
Και χθες είδαμε κάποιους σκόρπιους "παρατηρητές" από αυτούς μέσα στην τεράστια διαδήλωση...

Τους είδαμε έκπληκτους αφού δεν περίμεναν να δούν μιά τέτοια μεγάλη κινητοποίηση κατακαλόκαιρο μέσα στο Παγκόσμιο κύπελλο. Αυτοί που έλεγαν ότι τέτοιες κινητοποιήσεις δεν έχουν νόημα όταν γίνονται "αποσπασματικά" από κάθε σωματείο "χωριστά" και άλλα τέτοια, χθές κατάλαβαν ότι για άλλη μια φορά έπεσαν έξω.
Η απογοήτευση που έχουν αυτοί, λόγω της αδυναμίας τους(νά είναι άραγε μόνο αυτό;) να οργανώσουν το παραμικρό με αποτελεσματικό τρόπο, είχε διαλυθεί μέσα στα χιλιάδες χαμόγελα κάτω από τα πανό.

Όποιος μπορεί να σκεφτεί καθαρά   είδε και χθες ποιος είναι ο μόνος τρόπος, είδε ποια είναι εκείνη η δύναμη που μπορεί να διαλύσει την απελπισία και να βγάλει το λαό από το μαύρο σύννεφο που τον έχει τυλίξει.

 Πολλοί και πάλι είπαν πως ήξεραν ότι το ΠΑΜΕ έχει "ως γνωστόν" μεγάλες δυνατότητες οργάνωσης τέτοιων συλλαλητηρίων.

Ξεχασαν όμως να σκεφτούν τι είναι ακριβώς αυτό που συσπειρώνει το λαό εκεί και τον κρατάει στους δρόμους.
Απέφυγαν να σκεφτούν ότι αυτό δεν είναι άλλο από το στόχο και το περιεχόμενο που δίνει στους αγώνες.
Δεν μπόρεσαν να δουν ότι ο λαός εκεί βρίσκει αποφασισμένους που πιστεύουν σ' αυτό που οι άλλοι θεωρούν αδύνατο, και που το δείχνουν με πράξεις αδιαφορώντας για το κόστος.

Απέφυγαν να σκεφτούν πως μόνο όταν εξηγείς ποιος είναι ο στόχος και το τέρμα της διαδρομής,
 μπορείς να πείσεις το λαό να συμμετέχει στο δύσκολο αυτό ταξίδι του αγώνα,
 που δεν μπορεί παρά να έχει σαν τελικό προορισμό έναν και μόνο...

Αυτό που μας αναλογεί και που έχουμε τόσο ανάγκη.

Την εξουσία του ίδιου του λαού.

Ρήξη καρδιάς

Tην Παρασκευή που μας πέρασε 13 του Ιούνη, χάθηκε ένας δικός μου άνθρωπος.

Οι λεπτομέρειες έχουν σημασία μόνο για μένα και τους λίγους ανθρώπους που την ήξεραν και τη λάτρευαν.

Αυτό που έχει κάποια σημασία για όλους είναι το πώς...

Χάθηκε μέσα σ' ένα δημόσιο νοσοκομείο, καθισμένη σε μια πλαστική καρεκλίτσα για 4 και παραπάνω ώρες με φοβερούς πόνους στο στήθος.

Γύρω της ένα προσωπικό αλαφιασμένο έτρεχε πάνω κάτω να προλάβει τα διάφορα "έκτακτα περιστατικά"...

Ένας νέος γιατρός που περνούσε κάθε ...κάποια ώρα λέγοντας 2-3 κουβέντες, δε βλέπουμε κάτι..., περιμένετε λίγο, το καρδιογράφημα είναι καλό, μήπως είναι πιο σωστό να πάει σπίτι..., μισό λεπτό έρχομαι...

Εκείνη όμως πονούσε και δεν είχε κουράγιο ούτε να το φωνάξει.

Κι όποιος σωπαίνει ...χάνεται.

Υστερα ξαφνικά ένοιωσε πολύ άσχημα. Τότε μόνο την ξάπλωσαν σ΄ένα κρεβάτι.

Τράβηξαν τη μπλε κουρτίνα, κάτι έντονες ομιλίες, μια αναστάτωση, το βλέμμα της έγειρε στο πλάι, έριξε μια άδεια τελευταία ματιά στο παιδί της, "που πας ρε μάνα...", "μη μου φεύγεις γαμώ το μου...", ο μονότονος επαναλαμβανόμενος ήχος ...μπιπ, ...μπιπ, ....μπιπ, και χάθηκε.

Τότε εμφανίστηκαν κι άλλοι που "ενδιαφέρθηκαν", διευθυντές κλπ. για πολύ λίγο, η έκπληξη, κάποιες απορίες, η λύπη τους ...τι να την κάνεις πια τη λύπη τους.

Τρεις μέρες νεκροθάλαμος ψυγείο, θλίψη, θρήνος, θυμός, δάκρυα στα φανερά και στα κρυφά στις γωνιές του σπιτιού.

Δευτέρα το χαρτί της νεκροψίας που δε χρεώθηκε φυσικά στο κράτος, μην το ξοδεύουμε κιόλας στην κρίση που περνάει, και το πόρισμα ..."ρήξη καρδιάς, σε έδαφος προσφάτου εμφράγματος..."
Το έμφραγμα είχε συμβεί εκεί, εκείνες τις ώρες που τους έλεγε πως πονούσε, αλλά δεν προλάβαιναν ή δεν μπορούσαν, ...ή δεν έβλεπαν ή δε γινόταν κάτι.

Ύστερα ο χρόνος που δεν περιμένει και δε νοιάζεται για τέτοια, έκανε ένα βήμα μπροστά, το καλοκαίρι ποτάμι ορμητικό προχώρησε μια μέρα, λίγοι άνθρωποι σε μια εκκλησία, σ'ένα μπαλκόνι μ'ένα ποτήρι κρασί, απόγευμα Δευτέρας, ένα αντίο στην κυρα Λένη μας που ξέμεινε από ανάσα στις όχθες, και πάει, πάει αυτό ήτανε...

Και σκέψεις, πολλές σκέψεις, πολλά γιατί  να πηγαινοέρχονται.

Αν ήταν τα πράγματα αλλιώς...
Αν ήταν ο κόσμος όπως έπρεπε να είναι.
Αν οι γιατροί ήταν όσοι χρειαζόταν, αν το προσωπικό έφτανε...
Αν τα νοσοκομεία ήταν νοσοκομεία για όλους.
Αν οι άνθρωποι  δε χωριζόντουσαν σε κατηγορίες...

Αν μπορούσαμε ν'αλλάξουμε τον κόσμο...
Αν λατρεύαμε τη ζωή όσο της αξίζει.

Αν θέλαμε λίγο παραπάνω...αν δε φοβόμασταν.

Αντίο,άλλο ένα αντίο...

Πικρό.

Ιστορικές στιγμές...

Zούμε ιστορικές στιγμές!

Το πρόβλημα της ανεργίας λένε όλοι, πρέπει να αντιμετωπισθεί, "τα παιδιά μας..." πρέπει να έχουν μέλλον λένε μελοδραματικά οι διάφοροι υπουργοί και πρωθυπουργοί, αλλά από την άλλη υπάρχει και η πραγματικότητα!

Οπότε εκεί που μιλούσαν κλαψουρίζοντας για την ανεργία, άνοιξαν το δρόμο για τις μαζικές απολύσεις!
Η Ελληνική Χαλυβουργία απέλυσε το μισό της προσωπικό! Με τη βοήθεια και την άδεια της κυβέρνησης και των "μεταρρυθμίσεων".

"Η απόφαση του ΑΣΕ κρίνεται ιστορική όχι μόνο διότι για πρώτη φορά..." κλπ/κλπ. γράφουν οι εφημερίδες.

Με λίγα λόγια επιστρέφουμε σε άλλες εποχές "για το καλό της πατρίδας...", γιατί η εταιρεία "δεν θα ήταν βιώσιμη..." κλπ. 

Και αφού η εταιρεία έπρεπε να απολύσει το μισό προσωπικό της για να αποκτήσει "βιωσιμότητα", πρέπει η ζωή μας να γίνει αβίωτη.

Αυτό ακριβώς είαι πια ο καπιταλισμός. 

Αβίωτος.

Γιατί βεβαια κάτω από τις συνθήκες άγριου ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων εταιρειών, κάθε λίγο θα υπάρχουν επιχειρήσεις που θα απολύουν το προσωπικό τους για να γίνουν βιώσιμες.

Ο καπιταλισμός, όπως έλεγαν εδώ και πάνω από 100 χρόνια οι μεγάλοι κλασσικοί, "παράγει" ανεργία ακόμη και τη στιγμή ακριβώς που βρίσκεται σε συνθήκες ανάπτυξης. Πόσο μάλλον σε συνθήκες ύφεσης και κρίσης...

Παρ' όλα αυτά όλοι, πλην Λακεδαιμονίων, αντί να βλέπουν το ολοφάνερο, ότι δηλ. υπάρχει πια απόλυτη αναγκαιότητα ανατροπής αυτού του συστήματος, για να γίνει βιώσιμη η ζωή μας, προσπαθούν να τον σώσουν προτείνοντας διάφορους τρόπους και μίγματα διαχείρισης, προτείνοντας δηλαδή κάποιον δήθεν "ανθρώπινο καπιταλισμό", σαν να λέμε διασκεδαστικό μαρτύριο ή "ευχάριστο καρκίνο"...

Το πιο κάτω  ...ιστορικό άρθρο από την Καθημερινή.

Στη Χαλυβουργία Ελλάδος οι πρώτες ομαδικές απολύσεις

"Την πρώτη έγκριση ομαδικών απολύσεων με τη νέα σύνθεση και τον αναβαθμισμένο ρόλο του έλαβε χθες το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, κατά τη διάρκεια πολύωρης συνεδρίασης στο υπουργείο Εργασίας επί της Σταδίου. Με ψήφους τέσσερις υπέρ και τρεις κατά, το ΑΣΕ ενέκρινε την απόλυση 45 εργαζομένων –έγκριση που εμπίπτει στη διαδικασία περί ομαδικών απολύσεων– από την εταιρεία Χαλυβουργία Ελλάδος, συμφερόντων Μάνεση. Το αίτημα της εταιρείας μετά τη μελέτη του φακέλου και των ισολογισμών της υπερψήφισαν η γενική γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, Αννα Στρατινάκη, η οποία ως πρόεδρος του ΑΣΕ εισηγήθηκε την έγκριση των απολύσεων δηλώνοντας ότι πείσθηκε από τα στοιχεία της εταιρείας, ο κ. Κ. Τσαγκαρόπουλος, ειδικός συνεργάτης του υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας κ. Γ. Βρούτση, η κ. Μ. Ντότσικα, δικηγόρος και υπεύθυνη για την πρόσφατη μελέτη που ανέθεσε το υπουργείο σχετικά με τον κατώτατο μισθό, καθώς επίσης και ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ κ. Αντ. Βάγιας. Αρνητική ψήφο στην έγκριση των ομαδικών απολύσεων από τη Χαλυβουργία έδωσαν ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ κ. Ευθ. Παπαγιάννης, ο εκπρόσωπος του υπ. Οικονομικών κ. Αντ. Τσαρνάς και η κ. Κ. Παπαδοπούλου, εκπρόσωπος του υπουργείου Εργασίας. Οι ανωτέρω δήλωσαν ότι δεν πείσθηκαν ότι από τα στοιχεία της εταιρείας πρέπει να προχωρήσει η μείωση του προσωπικού.
....


Η απόφαση του ΑΣΕ κρίνεται ιστορική όχι μόνο διότι για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια ανάβει το «πράσινο φως» για ομαδικές απολύσεις, αλλά και λόγω της νέας σύνθεσης και του ρόλου που έχει αναλάβει, αντικαθιστώντας το υπουργοκεντρικό καθεστώς που ίσχυε μέχρι πρότινος.

....

Το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας Ελλάδος στον Ασπρόπυργο είναι στην ουσία κλειστό από τα τέλη του 2011 λόγω μείωσης της ζήτησης και αδυναμίας εξαγωγών εξαιτίας του υψηλού ενεργειακού κόστους και της κρίσης, που είχε σοβαρές επιπτώσεις στον κλάδο από το 2008 και μετά."

ΥΓ: Για την κοροιδία του ποιοί ήταν υπερ και κατά, ποιοι πείσθηκαν και ποιοι όχι, δε χρειάζονται σχόλια. Το παιχνίδι όπως φαίνεται στο άρθρο μοιράστηκε μια χαρά... 

Ανασχηματισμός -Πες αλεύρι

Ανασχηματισμός!
"Σαρωτικός..." είπε ο ένας,
"εκ βάθρων..." είπε κάποιος άλλος,
"Βαρυσήμαντος..." ε΄νας τρίτος, "πολυσήμαντος..." και άλλα πολλά και ασήμαντα.

Πάντως όλοι συμφώνησαν ότι ήταν "μια πολύ θετική κίνηση"!
Τόσο καλά λόγια για μια Πρωθυπουργική απόφαση, είχα να ακούσω από την εποχή της Χούντας...
Να μην υπάρχει ούτε ένα κανάλι που να πει κάτι αρνητικό;
Στον ΑΛΦΑ που ξεκίνησε το χορό νωρίς χθες το απόγευμα, οι παρουσιαστές διαγκωνιζόντουσαν για το ποιος θα πει τα πιο καλά λόγια! Και τελικά οι 4 πρώτοι που πρόλαβαν να μιλήσουν διακόπτοντας μες στον "ενθουσιασμό" ο ένας τον άλλο, είπαν τελικά τόσα πολλά που έφεραν σε δύσκολη θέση τον τελευταίο της παρέας Δημάδη, που ο καημένος δεν είχε τι άλλο να πει κι επαναλάμβανε τους διθυράμβους των άλλων...
Τελικά όμως, και αφού τόνισαν τις "συγκλονιστικές αλλαγές" που δεν άφησαν τίποτα όρθιο(!), με ανακούφιση κατεληξαν στο ότι είναι φανερό ότι "ευτυχώς" η σωτήρια πολιτική που εφαρμόζεται δεν θα αλλάξει.
'Ετσι όλοι μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι...
Ανάλογο ήταν το κλίμα ενθουσιασμού σε όλα τα συστημικά ΜΜΕ.

Όπως φαίνεται λοιπόν "το μήνυμα των εκλογών" ...ελήφθη.
Οπως ελήφθη...
Και αυτό που έλεγε πάνω κάτω ήταν "αλλάξτε κάτι".
Έτσι δειλά και αναποφάσιστα.
Και αφού απο όλες τις πλευρές, πλην ΚΚΕ, το ζήτημα της αλλαγής πολιτικής έχει με πονηριά μετατραπεί ουσιαστικά σε ζήτημα αλλαγής προσώπων, αυτό άκριβώς και έγινε.
Μια αλλαγή προσώπων που καμιά αλλαγή πολιτικής δε θα φέρει. Κι αν φερει, αυτή η αλλαγή θα είναι προς το χειρότερο.

Αυτό που έχει και πάλι σημασία είναι να ξεγελαστεί όσο γίνεται ο λαός που υποφέρει. Να μπει σε άλλη μια κατάσταση αναμονής, να δώσει λίγο χρόνο ακόμη μήπως και...κι ύστερα βλέπουμε.
Εννοείται ότι τα ΜΜΕ θα κάνουν ότι μπορούν για να μοιράσουν και πάλι ψεύτικη ελπίδα και δήθεν θετικές προσδοκίες για "τα δύσκολα που τελειώνουν", "την ανάπτυξη που έρχεται" και άλλα τέτοια.
Ο τίτλος του ΒΗΜΑΤΟΣ είναι χαρακτηριστικός:
"Προσπαθεια κυβερνητικής επανεκκίνησης προς την μεταμνημονιακή εποχή"!

Πάνε τα μνημόνια λοιπόν; Τέλειωσαν τα βάσανά μας;
Όχι ακριβώς...
Το πιο σωστό θα ήταν:
"Τα μνημόνια πέθαναν!
Ζήτω τα (νέα διαρκή) μνημόνια"!

Όσο για τους ...αισιόδοξους ένα μόνο ταιριάζει με τους νέους λογαριασμούς να είναι στο δρόμο..
Πες αλεύρι...

Κι αν δεν αποφασίσουμε, σωματείο και αγώνα για την πραγματική ανατροπή, τότε το τι μας γυρεύει δε λέγεται.

Οι πολλοί και οι ελάχιστοι...

Στη Χαλκιδική, στο Δήμο Αριστοτέλη οι εκλογές έβγαλαν νέο Δήμαρχο το Γ.Μίχο.

Εκεί λοιπόν άλλοι   ψήφισαν το νέο Δήμαρχο για  να αποτραπεί η επένδυση Χρυσού που θα καταστρέψει την περιοχή, άλλοι για "να ενώσει το Δήμο"(δηλαδή;) που ταλαιπωρήθηκε από τον προηγούμενο δήμαρχο και άλλοι επειδή γενικά είχαν σιχαθεί τον κ.Πάχτα.

Για άλλη μια φορά, η ουσία, δηλ. το κεντρικό πολιτικό ζήτημα έγινε ζήτημα προσωπικό.
Ο αγώνας ενάντια στην καταστροφή του τόπου, ο αγώνας ενάντια στην επένδυση χρυσού, έγινε αγώνας εναντίον του Πάχτα.
Το "αντιμεταλλευτικό"... έγινε "αντιΠάχτας".

Έτσι αφού ο Πάχτας, που ήταν άνθρωπος της Εταιρείας, ηττήθηκε, άρα ο λαός νίκησε.

Όμως ο κ.Μίχος τίνος άνθρωπος είναι;
Του λαού;
Των επιχειρήσεων;
Με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες;

Εμείς την απάντηση θα την περιμένουμε...

Όμως λίγες μέρες μετά τη νίκη του είδαμε αυτή τη βράβευση...
Δημοσιεύουμε και κάποια σχόλια από το σάιτ respenza της Χαλκιδικής.

EPSILON NET: Παραλαβή Μεταλλίου Ruban d’ Honneur στην τελετή απονομή των Βραβείων των European Business Awards


Σε μια άψογη διοργάνωση και για πρώτη φορά στην Ελλάδα , απονεμήθηκαν την Τρίτη (27.05) στο ξενοδοχείο Westin του Αστέρα Βουλιαγμένης τα μετάλλια Ruban d’ Honneur του διαγωνισμού European Business Awards, ενός από τους πιο έγκριτους θεσμούς επιχειρηματικών βραβείων της Ευρώπης καθώς και τα βραβεία για την καλύτερη εταιρία ή επιχειρηματία σε μια από τις 11 κατηγορίες του διαγωνισμού, ενώ πραγματοποιήθηκαν και 2 τιμητικές απονομές.
Ανάμεσα στους ληφθέντες του μεταλλίου Ruban d’ Honneur ήταν και η Epsilon Net καθώς συγκαταλέχτηκε στις 100 καλύτερες εταιρίες της Ευρώπης καθώς ο κ. Μίχος, Πρόεδρος και Δ. Σύμβουλος της εταιρίας, συμπεριλήφθηκε στους 10 επιχειρηματίες για το βραβείο «Entrepreneur of the Year - Επιχειρηματίας της Χρονιάς».


Ο κ. Μίχος δήλωσε τα εξής: Η βράβευση αυτή μας δίνει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση για τις προσπάθειες που κάναμε μέχρι τώρα. Την ίδια όμως στιγμή μας βάζει μπροστά στις ευθύνες μας για να ανταποκριθούμε στις νέες προκλήσεις της παγκόσμιας αγοράς συνεχίζοντας την επιτυχημένη μας πορεία στο μέλλον.


Επίσης η κα. Βασιλική Αναγνώστου Γεν. Διευθύντρια της Epsilon Net, που παραβρέθηκε στην απονομή μαζί με στελέχη της εταιρίας, επεσήμανε ότι είναι ιδιαίτερα σημαντική διάκριση για την εταιρία μας καθώς επιβεβαιώνεται ξεκάθαρα η επιμονή μας στην καινοτομία και στην αναπτυξιακή στρατηγική. Συνεχίζουμε με το ίδιο πάθος, όραμα αλλά και πάντα με χαμόγελο, να παρέχουμε ποιοτικά προϊόντα ικανοποιώντας στον απόλυτο βαθμό τις ανάγκες των πελατών μας.


Στις ιδιαίτερες στιγμές την εκδήλωσης συγκαταλέγονται, η απονομή του βραβείου Public Choice στην ελληνική εταιρία Skroutz.gr καθώς και του εξαιρετικά τιμητικού Chairman Award στην εταιρία Μασούτης Α.Ε., η οποία αποτελεί και έναν από τους σημαντικότερους πελάτες της Epsilon Net, δηλώνοντας ότι ελληνικές εταιρίες βρίσκονται σε κορυφαίο επίπεδο στο ευρωπαϊκό επιχειρηματικό γίγνεσθαι.




....

Και τα σχόλια που σας λέγαμε:
"Πραγματικά, μεγάλη τιμή για το Δήμο μας να έχουμε Δήμαρχο ένα τόσο σημαντικό άνθρωπο της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Πολλά Συγχαρητήρια!"


"Να μου ζήσεις Δημαρχάρα!"


"ειμαστε πολυ τυχεροι που εχουμε το μιχο δημαρχο...μιχο γερα κ ....."


"θα ειμασταν πολυ τρελοι αν δε βγαζαμε το μιχο δημαρχο γιαννη εσυ μπορεις να σωσεις αυτον τον αγιο τοπο.ειμαστε μαζι σου.παλαιοχωρι"


"Ρεσπέντζα, μόνο καλά σχόλια για τον Μίχο επιτρέπονται;"

....

Το δικαίωμα στην αυταπάτη δεν μπορείς να το αφαιρέσεις από κανένα.

Φαίνεται πως το να βγάλεις από το μυαλό του κόσμου τους "σωτήρες" και την ανάθεση δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση.

Να δούμε τι θα γίνει όμως από το Σεπτέμβριο...

Θυμίζουμε ότι το ΚΚΕ εκεί, και τι δεν άκουσε από το "λαό" και τους διάφορους δεξιούς και "αριστερούς" επειδή δεν πείστηκε φυσικά ότι ο κ.Μίχος είναι παιδί του λαού, και κατέβασε δικό του υποψήφιο. 

Ανταμείφθηκε με το τρομερό 1.92%!

Εκεί λοιπόν θα δούμε πως το 98% αποδεικνύεται τραγικά λάθος και πως το ούτε 2% έχει δυστυχώς δίκιο.

ΥΓ: Αν ο επόμενος πελάτης της εταιρείας του κ.Μίχου είναι "πολύ μεγάλος" τι θα συμβεί;

Θα μας τρελάνουν;

Oι διάνοιες του συστήματος εν δράσει...

Γράφει ο ταλαντούχος Κ.Στούπας στο capital:
"Το πρόβλημα της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια ήταν η μείωση των επενδύσεων σε παραγωγικό κεφαλαιουχικό εξοπλισμό και η αντικατάστασή του με παρασιτικό κεφαλαιουχικό εξοπλισμό. Κλείναμε εργοστάσια με παραγωγικές αλυσίδες που παρήγαγαν εξαγωγικά προϊόντα ή προϊόντα που υποκαθιστούσαν εισαγωγές και ανοίγαμε καφετέριες και σουβλατζίδικα."

Πολλοί θα πουν μες την ανοησία τους... "καλά τα λέει..."

Όποιος έχει λίγη λογική όμως θα σκεφτεί λίγο παραπάνω.

Ποιοι "κλείναμε" τα εργοστάσια;
Οι εργάτες που έχαναν τη δουλειά τους; Η μήπως η περίφημη "διεθνοποίηση" και η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, επιχειρήσεων και υπηρεσιών(λέγεται και συνθήκη του Μάαστριχτ), που έδινε την "ελευθερία" σε πονηρούς   επιχειρηματίες να παίρνουν τις επιχειρήσεις και να τις πηγαίνουν στη Βουλγαρία ή όπου αλλού υπήρχε φθηνό μεροκάματο;

Και ποιοί και γιατί άνοιγαν καφετέριες και σουβλατζίδικα;
Μήπως αυτοί που δεν τους έμενε κάποια καλύτερη λύση όταν η μικρή τέως παραγωγική επιχείρησή τους κατέληγε στον Καιάδα της ελεύθερης αγοράς;

Αλλά και τελικά όλη αυτή η θεωρία περί εξαγωγικής οικονομίας έχει κάποια αλήθεια μέσα της;

Δηλαδή αν όλες οι υγιείς οικονομίες είχαν χαρακτήρα εξαγωγικό, σε ποιον θα εξήγαγαν;
Στις μη υγιείς που δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν;
Και τι θέλουν να μας πουν;
Οτι οι Ευρωπαίοι "εταίροι" μας, και βέβαια και ανταγωνιστές μας, νοιάζονται για την ανταγωνιστικότητα της δικής μας οικονομιας(δηλαδή των ελληνικών επιχειρήσεων) και όχι της δικής τους;

Θα μας τρελάνουν;

Φασισμός και βιομήχανοι -Πόσο πονάει το σύστημα από την άνοδο του φασισμού;

Το έχουμε ακούσει σε όλα τα πάνελ που "μελετούν" δήθεν το "φαινόμενο της Χ.Α."
Το έχουμε διαβάσει σε τόσα και τόσα "έγκυρα" και "ουδέτερα" συστημικά site, το έχουμε δει να λέγεται από αγνώστους(και γνωστούς) στις συζητήσεις καφενείου του fb.

"Δεν είμαι φασίστας, απλά ψήφισα Χ.Α. γιατί αυτό πονάει το σύστημα!"

Το σύστημα όμως λέγεται καπιταλισμός. Είναι η εξουσία των μεγάλων ομίλων που κινούμενοι στο παρασκήνιο κάνουν ό,τι θέλουν, και μέσω των κυβερνήσεων, που είναι το πολιτικό τους προσωπικό και φυσικά ελέγχουν, επιβάλουν τις επιθυμιες τους, τα συμφέροντα των επιχειρήσεών τους ως "ανάγκες της οικονομίας της πατρίδας".

Πονάει όμως το σύστημα από την όποια άνοδο του φασισμού; Φοβάται το φασισμό;

Για να μην πολυλογούμε, η μεγάλη επιχειρηματικότητα όχι μονο δεν σκιάζεται από το φασισμό και τη Χ.Α. αλλά και την θεωρεί ως τη χρυσή της εφεδρεία, το πιο σκληρό όπλο της δηλαδή(εναντίον του λαού) που θα εμφανισθεί ολοφάνερα όταν χρειαστεί. Όλα τα αλλα είναι κυριολεκτικά ιστορίες για αγρίους.

Για όποιον μπορεί να κοιτάξει με καθαρό μάτι την ιστορία, δεν μπορεί να μη δεί ότι ο καπιταλισμός πήρε το πιο απάνθρωπο και σκληρό εκμεταλλευτικό του πρόσωπο των καιρό του Ναζισμού στη Γερμανία, ειδικά τα χρόνια που ο πόλεμος μαινόταν σε όλα τα μέτωπα.

Τότε οι Ναζί έχτιζαν για λογαριασμό των μεγάλων Γερμανικών μονοπωλίων στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου οι αιχμάλωτοι δούλευαν σαν σκλάβοι μέχρι θανάτου για να πλουτίσουν έξω από κάθε όριο οι επιχειρήσεις. Κι όταν δεν πέθαιναν από τη σκληρή δουλειά, όταν πια δεν είχαν τίποτα να δώσουν υπήρχαν και οι φούρνοι ή οι θάλαμοι αερίων...

Flossenburg concentration camp, where slave laborers for Auto Union were imprisoned and executed.

Ο ..."πατριωτισμός" στο μεγαλείο του, όπου "πατρίδα" για τους καπιταλιστές ήταν και τότε το επιχειρηματικό κέρδος.

Αυτό ήταν και το θέμα του συγκλονιστικού  θεατρικού έργου του P.Weiss "η Ανάκριση" που παίχτηκε και παίζεται από το θίασο του Κ.Καζάκου.

Αν βέβαια μέναμε στα όσα λέμε μόνο εμείς τότε ελάχιστοι καλοπροαίρετοι θα έδινα σημασία. "Λόγια των κομμουνιστών" θα έλεγαν οι υπόλοιποι και θα συνέχιζαν να πείθονται από τα παραμύθια και το δήθεν αντιφασιστικό κλάμα των καναλιών.

Σήμερα όμως διαβάσαμε αυτό το άρθρο που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά αυτό που ήδη ξέρουν όλοι και δεν το λένε.

Οτι δηλαδή η μεγάλη Γερμανική Βιομηχανία, οι πιο γνωστές της εταιρείες της όπως η SIEMENS, η KRUPPS, η BAYER αλλά και η Deuche bank, στήριζαν τους Ναζί και στηριζόντουσαν από τους Ναζί.

Αυτή τη φορά ήταν η σειρά της γνωστής μας AUDI!

(Το πιο κάτω άρθρο το είδαμε  στο drive και πηγή  είναι ο [ thetruthaboutcars.com μέσω wiwo.de])

Η Audi ανακαλύπτει «σοκαρισμένη» το ναζιστικό παρελθόν της Auto Union

Τις στενές σχέσεις της Auto Union με το NSDAP και το καθεστώς της χιτλερικής Γερμανίας αποκάλυψε ιστορική έρευνα που παρήγγειλε η ίδια Audi.

Οι μεγαλύτερες γερμανικές εταιρείες, η μία μετά την άλλη, αποκαλύπτουν με ιστορικές έρευνες τις σχέσεις τους με το ναζιστικό κατεστημένο της Γερμανίας του Μεσοπολέμου και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ύστερα από την Daimler, την BMW, την Porsche και τη Volkswagen που ερευνούν τις σχέσεις τους με τους ναζί, ήρθε η σειρά της Audi να κάνει το ίδιο. Η μελέτη έγινε από το ιστορικό τμήμα της γερμανικής εταιρείας του οποίου προΐσταται ο Martin Kukowski, σε συνεργασία με τον ιστορικό Rudolf Bochαπό το Πανεπιστήμιο του Chemnitz.

Η έρευνα προφανώς και δεν αφορούσε το όνομα Audi, μιας και δεν υφίστατο τότε υπό αυτή την εταιρική ονομασία, αλλά την προκάτοχό της Auto Union. Σε αυτή, ο συνιδρυτής της δρ. Richard Bruhn είχε στενότατες σχέσεις με κορυφαία στελέχη των ναζί. Και ειδικά ύστερα από το 1942, ο Bruhn έχει την προσωπικήευθύνη για το θάνατο χιλιάδων εργατών-σκλάβων.

Ο Bruhn που σκόπευε να κλιμακώσει την επάνδρωση των εργοστασίων με τσάμπα ανθρώπινο δυναμικό, είδε τα σχέδιά του να μην τελεσφορούν, καθώς οι Γερμανοί είχαν αρχίσει ήδη να υποχωρούν από τα εδάφη που είχαν καταλάβει και ο αριθμός των αιχμαλώτων έβαινε διαρκώς μειούμενος. Παρόλα αυτά η«συνεισφορά» του στο «χιλιόχρονο ράιχ» ήταν τέτοια που του απονεμήθηκε ο ημί-στρατιωτικός τίτλος του «Wehrwirtschaftsführer» που σημαίνει «διοικητής της στρατιωτικής βιομηχανίας» ή ακόμα καλύτερα «διοικητής οικονομίας εξοπλισμών».

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με τις σχέσεις της Auto Union με το χιτλερικό καθεστώς, διατυπώνουν οι ερευνητές. Όχι μόνο ο Bruhn, αλλά και όλατα στελέχη της εταιρείας ήταν ενθουσιώδεις υποστηριχτές των ναζί. Μάλιστα, στις αρχές του 1945, τα διευθυντικά στελέχη της εταιρείας οργάνωναν τη διαφυγή τους πριν φτάσουν οι Σύμμαχοι, καθώς συνέχιζαν να χρησιμοποιούν εργάτες-σκλάβους σε όσα εργοστάσια βρίσκονταν σε λειτουργία.

Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι τα ναζιστικά SS έκτισαν και λειτούργησαν επτάστρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, ειδικά για την Auto Union. Σε αυτά εγκλείστηκαν 3.700 κρατούμενοι, το ένα τέταρτο των οποίων ήταν Εβραίοι. Ακόμα 16.000 άνθρωποι οδηγήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία στα εργοστάσια της Auto Union στο Zwickau και στο Chemnitz, στη Σαξονία.

Αλλά η πιο ισχυρή και σοκαριστική κατηγορία των ερευνητών εναντίον της Auto Union και του Bruhn αφορά το ότι τους καταλογίζουν «ηθική ευθύνη» για το θάνατο 4.500 ανθρώπων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Flossenburg, στη Βαυαρία. Οι άνθρωποι αυτοί θανατώθηκαν ενώ συνελήφθησαν αιχμάλωτοιγια λογαριασμό της Auto Union, σε ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, κοντά στο Leitmeritz, αναφέρει η έρευνα.

Η Audi δήλωσε «σοκαρισμένη» από τα ευρήματα και τώρα προγραμματίζει να καταβάλλει αποζημιώσεις σε όσα από τα θύματα βρίσκονται εν ζωή. Επιπλέον, θα αναθεωρήσει όλο το επικοινωνιακό υλικό που έχει στην κατοχή της και που αφορά τον Richard Bruhn.