"Λαός διαπραγματευτής" και οι κακοί πειρασμοί

H εποχή των μεγάλων μαχών, των αγώνων και των ταξικών συγκρούσεων έχει περάσει...

Τώρα πιά δεν υπάρχει λόγος να μπαίνει ο λαός σε τέτοιες επώδυνες διαδικασίες για να διεκδικήσει

 τα δικαιώματά του.

Τώρα υπάρχουν οι διαπραγματεύσεις.

Ο λαός μαχητής μετατρέπεται σε λαό διαπραγματευτή και μάλιστα μέσω δημοσκοπήσεων!

 Αυτό λέει τουλάχιστον η ΑΥΓΗ...

Όλα αλλάζουν και οι ...κολλημένοι δεν έχουν πέραση.

Ποιος καπιταλισμός, ποια μονοπώλια και ποια αστική εξουσία;

Το πρόβλημα είναι ο νεοφιλελεύθερος εξτρεμισμός, αυτή η κακή εκδοχή του δίκαιου και δημοκρατικού κατά τα άλλα καπιταλισμού που έχει χάσει το δρόμο του, αλλά γι αυτό είναι εδώ η "αριστερά". Για να τον επαναφέρει στον καλό δρόμο.

Έτσι με τη βοήθεια του λαού διαπραγματευτή το "παλαιό καθεστώς" πέθανε και μια νέα σελίδα άνοιξε!

Μια σελίδα όπου ο λαός μπορεί να λέει και να ζητάει ό,τι γουστάρει με ηρεμία και η καλή του κυβέρνηση "να κάνει ό,τι μπορεί" για να του κάνει το χατήρι, και μάλιστα ήρεμα και εντός κοινωνικής συνοχής.

Γιατί όπως λέει ο αρθρογράφος, η κυβέρνηση  "δεν πρέπει να μπει στον πειρασμό της ρήξης..."

Η κυβέρνηση δεν κρατιέται βέβαια. Άσε που την τρώει κι η περιέργεια "της πορείας προς το άγνωστο"...
Αλλά εκεί είναι η μαγκιά. Να αντέξεις και να νικήσεις τον πειρασμό της σύγκρουσης που σου τρώει τα επαναστατικά σου σωθικά!

Αυτά είναι...

Έτσι χτίζονται οι επαναστατικές συνειδήσεις.

Αμ πώς...

Το απολαυστικό άρθρο από την ΑΥΓΗ.

Λαός διαπραγματευτής


Για πρώτη φορά στα χρόνια των μνημονίων οι «κόκκινες γραμμές» του λαού και της κυβέρνησης συμπίπτουν




Οι πέντε δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν το Σαββατοκύριακο έδειξαν τα εξής: Το 91,7% των πολιτών τάσσεται κατά της αύξησης του ΦΠΑ σε προϊόντα πρώτης ανάγκης, το 89,4% κατά της μείωσης των μισθών, το 89,4% κατά της μείωσης κύριων ή επικουρικών συντάξεων, το 85,8% κατά της απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων, το 85,2% κατά της μείωση του ΕΚΑΣ, το 75,2% κατά της παραμονής του βασικού μισθού στα σημερινά επίπεδα.

Για πρώτη φορά στα χρόνια των μνημονίων οι «κόκκινες γραμμές» του λαού και της κυβέρνησης συμπίπτουν σχεδόν απολύτως (σ.σ. λέμε «σχεδόν», διότι υπάρχει και το 3,5%, οι ψηφοφόροι του Κυριάκου και του Άδωνη, που ζητάει από την κυβέρνηση να δεχτεί τα πάντα). Δεν είναι «κόκκινες γραμμές», είναι η αυτονόητη αντίδραση λογικών ανθρώπων απέναντι στο νεοφιλελεύθερο εξτρεμισμό των δανειστών.

Στους δανειστές απευθύνεται πρωτίστως το μήνυμα των πολιτών

Η αντίσταση στα εξτρεμιστικά μέτρα που απαιτούν είναι αντίσταση του ελληνικού λαού και όχι κάποιων τρελών αριστερών που έτυχε να βρεθούν στην κυβέρνηση. Δεν είναι ιδιοτροπία του Τσίπρα, του Βαρουφάκη, του Λαφαζάνη, είναι απαίτηση λαϊκή, δεν συντρίβουν την κυβέρνηση οι Σόιμπλε, τους Έλληνες συντρίβουν και, αργά ή γρήγορα, θα λογοδοτήσουν γι' αυτό. Με τη σθεναρή στάση του, ο λαός παίρνει ενεργό μέρος στη διαπραγμάτευση, προς το παρόν μέσω των δημοσκοπήσεων, αν χρειαστεί, και με άλλους τρόπους.

Στέλνουν κι άλλο μήνυμα οι πολίτες στους δανειστές. Τους λένε να μην ποντάρουν στην παλινόρθωση του παλαιού καθεστώτος, μην νομίζουν, δηλαδή, ότι θα ρίξουν την κυβέρνηση της Αριστεράς και θα ξαναφέρουν καβάλα στ' άλογο τους μερκελιστές. Από 17%-23% παίρνουν από κοινού η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις, δυο μέτρα κάτω από το χώμα έχουν θαφτεί και τα κόμματα και οι αρχηγοί τους. Αν πέσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η κυβέρνηση της Αριστεράς, θα ακολουθήσει παρατεταμένο πολιτικό χάος, με ό, τι μπορεί να σημαίνει αυτό για μια χώρα με το γεωπολιτικό βάρος της Ελλάδας.

Οι πολίτες που ζητούν από την κυβέρνηση σε ποσοστό 75%-90% να μην πατήσει τις «κόκκινες γραμμές», οι ίδιοι της ζητούν, σε ποσοστό 65%-70%, να προχωρήσει σε συμφωνία και όχι σε ρήξη. Δεν είναι αντίφαση, είναι εντολή. Οι πολίτες ζητούν από την κυβέρνηση να κάνει ό, τι μπορεί για να φτάσει σε συμφωνία που δεν θα περιέχει επώδυνα και απαράδεκτα μέτρα. Να το πάει το πράγμα μέχρι τέλους, να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα, να μην υποκύψει στον πειρασμό της ρήξης.

Όταν αντιμετωπίζεις κάθε μέρα τα θηρία, ο πειρασμός της ρήξης είναι μεγάλος, έχει ηρωικά στοιχεία η ρήξη, την επόμενη ημέρα, όμως, ξεκινάει η πορεία προς το άγνωστο, ιδίως όταν δεν υπάρχει η απαραίτητη προετοιμασία.

Οι πολίτες ζητούν από την Αριστερά να καταφέρει το δύσκολο, το σχεδόν αδύνατο. Γι' αυτό της δείχνουν εμπιστοσύνη που αγγίζει το 60%. Αν την είχαν για τα εύκολα, θα την άφηναν στο παλιό- καλό 5%, να έχει το κεφάλι της ήσυχο.

....

ΥΓ: Αυριο θα μας λένε ότι δεν υπάρχει αντικειμενικά συνείδηση σύγκρουσης στο λαό. 

Όμως ό,τι σπείρεις αυτό θα θερίσεις.

Κι εδώ είναι φανερό ότι έχουμε πληθωρισμό από σπόρους υποταγής.