Επωφελώς δικοί τους

"Ώρα μηδέν"...
"Ώρα των μεγάλων αποφάσεων"...
"Ώρα της κρίσεως"...
Είναι σε γενικές γραμμές οι τίτλοι των ειδήσεων των τελευταίων ημερών.
Φτάνει  όπως φαίνεται η στιγμή να καταλήξουμε στην πολυθρύλητη "αμοιβαία επωφελή συμφωνία".

Κάθε μέρα οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ που φυσικά φιλοξενούνται αφειδώς σε όλα τα "εχθρικά" ΜΜΕ, που κάποιοι από αυτούς εξακολουθούν να καταγγέλουν-και για να εμφανίζονται αυτοί ως αντισυστημικοί αλλά και για να υπάρχει πελατεία στην αριστερή πτέρυγα του σουπερμάρκετ αυτού που μπαίνεις από αριστερά με το καροτσάκι των ελπίδων και βγαίνεις από δεξιά περνώντας πρώτα από το ταμείο-, μιλάνε για μια "συμφωνία που να είναι επωφελής και για την ελληνική πλευρά".

Το τι εννοούν βέβαια μένει πάντα θολό και μπερδεμένο.
Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς από τη στιγμή που εκεί στην κυβερνώσα αριστερά έχουν χαθεί εντελώς τα ταξικά γυαλιά.

Ποιά είναι άραγε ακριβώς "η ελληνική πλευρά" για την οποία θα είναι επωφελής η επερχόμενη συμφωνία;

Πάμε δηλαδή για μια συμφωνία επωφελή για την Ελλάδα ποιων;

Των Ελλήνων επιχειρηματιών ή του ελληνικού λαού;

Συμφωνία δηλαδή επωφελής για τα ΕΛΠΕ  ή για τα θύματα της πυρκαγιάς που είχαμε λίγες μέρες πριν. Όπως θυμόμαστε εκεί είχαμε ανάφλεξη των κερδών της εταιρείας με απολογισμό δυο νεκρούς εργάτες.

Φυσικά για όποιον δεν θέλει να κοροιδεύεται η απάντηση είναι ολοφάνερη.

Η πολιτική πατάει πάνω στην οικονομία είτε το θέλει κανείς είτε όχι.
Η οικονομία όμως που προσπαθεί να σώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι η οικονομία των λαικών νοικοκυριών αλλά η οικονομία των επιχειρήσεων. Είναι η καπιταλιστική οικονομία.

Με λίγα λόγια και αυτή η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για  τη βιωσιμότητα και την υγεία της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Αν δεν το έκανε απλά δεν θα ήταν κυβέρνηση. Θα είχαν "προσλάβει" άλλους ως πολιτικό τους προσωπικό.
 Όσο για αυτούς που λένε ότι είμαστε υπερβολικοί και μιλάνε για "τη φωνή του λαού που μίλησε ελεύθερα" ας μην ξεχνάνε ότι ο λαός έχει φωνή όταν απαλλαγεί από το φόβο που  του κλείνει το στόμα. Με δεμένο στόμα τι φωνή να βγάλει...
Χωρίς ριζοσπαστικοποιημένη συνείδηση και διάθεση ρήξης και ανατροπής τι λύση μπορεί να επιλέξει;
Μόνο αυτήν του "τίμιου συμβιβασμού".
Που όμως ούτε τίμιος θα είναι ούτε δίκαιος, αλλά και δεν θα αφορά καθόλου τα δικά του συμφέροντα.
Θα είναι συμβιβασμός ανάμεσα στα συμφέροντα της Ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης και τα συμφέροντα των μεγάλων ευρωπαικών μονοπωλίων που βέβαια εκφράζονται μέσω της ΕΕ.
Τόσο απλά.

Αν ο λαός θέλει  να εφαρμοστεί πραγματικά άλλη πολιτική που να βρίσκεται στην πλευρά των δικών του συμφερόντων, πρέπει να κοιτάξει αλλού, να οργανωθεί  και να παλέψει για μια άλλη οικονομία.
Μια οικονομία που δεν θα έχει Θεό της τα κέρδη των επιχειρήσεων αλλά την καλυτέρευση της ζωής και την ευτυχία των απλών ανθρώπων του λαού. Μια τέτοια οικονομία βέβαια δεν μπορεί να μη διευθύνεται από τον ίδιο τον οργανωμένο λαό.

Μια τέτοια πραγματικά ελεύθερη επιλογή όμως θέλει αγώνα για να επιβληθεί.
Αγώνα που θα είναι δύσκολος και σκληρός από τη μια αλλά κ απόλυτα αναγκαίος από την άλλη.

Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.