Sold out

Και τρίτος νεκρός από το "ατύχημα"-έγκλημα  που έγινε στα ΕΛΠΕ πριν από λίγες μέρες στην Ελευσίνα, στη διάρκεια συντήρησης των εγκαταστάσεων εκεί από εξωτερικό εργολαβικό συνεργείο.

Εναι ο 27χρονος Αντώνης Αβράμπο,  πολυτραυματίας μέχρι χθες στο Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς».

Την Τρίτη 19 Μάη έφυγαν με διαφορά ωρών,  άλλοι δύο από τους έξι εργάτες που είχαν καεί και χαροπάλευαν. Ηταν ο Μπάμπης Δευτεραίος, εργαζόμενος των ΕΛΠΕ, και ο Ντελιλάι Ραμαντάν, εργαζόμενος σε εργολαβικό συνεργείο.

Θυμίζουμε πως εκείνη τη μέρα, όταν ο Σ.Πουλικόγιαννης(πρ.Σωματείου Μετάλλου) μιλώντας ζωντανά στο πρωινό "Τωρα" του ΣΚΑΙ είχε πει ότι υπάρχουν εργάτες που χαροπαλεύουν μετά το έγκλημα, η παρουσιάστρια κ.Μπουσδούκου είχε διακόψει τον Σ.Πουλικόγιαννη και  παρεμβαίνοντας έντονα είχε πει: "Ε όχι και χαροπαλεύουν, όχι και χαροπαλεύουν..., να τα λέμε όπως είναι τα πράγματα"! Ο καθείς εφ΄ω ετάχθη...

Χθες στην ημερίδα του ΠΑΜΕ για την ασφάλιση ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης έδωσε ακόμα μερικές κρίσιμες λεπτομέρειες από αυτές που μέσα τους κρύβεται ο διάβολος.

"Σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες τέτοιες συντηρήσεις πρέπει να γίνονται κάθε 4 χρόνια. Η τελευταία στα ΕΛΠΕ όμως, πριν από αυτήν, είχε γίνει το 2009. Δηλαδή 6 χρόνια πριν. Η χρόνος που διαρκεί μια τέτοια συντήρηση είναι 3 μήνες. Η συντήρηση του 2009 όμως είχε διαρκέσει 45 μέρες ενω η τωρινή είχε συμφωνηθεί να ολοκληρωθεί σε 23 μέρες!"

" Όσο λιγότερα μέτρα προστασίας για την ασφάλεια και τη ζωή του εργαζόμενου παίρνει μια εταιρεία, τόσο πιο ανταγωνιστική είναι απέναντι στους αντιπάλους  της...Κάθε μέρα που ένας τομέας παραμένει κλειστός για συντήρηση η εταιρεία χάνει χρήματα..."

Κόστος λοιπόν στον καπιταλισμό η ασφάλεια και η ζωή των εργαζόμενων.

Η αξία της ζωής έχει μπει και αυτή στο λογαριασμό. Η εξίσωση όμως, από την οποία πρέπει να προκύπτει θετικό πρόσημο όλο και μεγαλύτερων κερδών,  συμβαίνει πολλές φορές να δίνει και νεκρούς. 

Παράπλευρες απώλειες θα πουν οι ειδικοί αστοί αναλυτές με το ψυχρό υπολογιστικό τους ύφος, στη μάχη για μια "υγιή, ανταγωνιστική επιχειρηματικότητα..."

Όσο περνάει ο καιρός λοιπόν το εισιτήριο για αυτή τη ζωή όλο και ακριβαίνει.

Δεν υπάρχουν καλές θέσεις για όλους.

Αυτές τις αγοράζουν μόνο αυτοί που έχουν χρήματα. 

Για τους άλλους υπάρχει το επικίνδυνο στριμωξίδι στη γαλαρία. Εκεί μάλιστα ο νόμος είναι απλός. Όποιος θέλει να ζήσει πρέπει να ποδοπατήσει το διπλανό του. Πρέπει να κλείσει τα μάτια, να "συνεννοηθεί" με την εργοδοσία, "να κατανοήσει" τις ανάγκες της επιχείρησης και τελικά να βάλει πλάτη και να σταθεί απέναντι σε όποιους αντιδρούν και παλεύουν για μια καλύτερη κι ευτυχισμένη ζωή για αυτούς που παράγουν τον πλούτο και δημιουργούν τη ζωή κάθε μέρα.

Ο καπιταλισμός είναι μια παράσταση sold out, αγορασμένη με ματωμένο χρήμα παρκαρισμένο σε φορολογικούς παραδείσους, από αυτούς που έχουν στα χερια τους την εξουσία.

Όσο για τους φτωχούς εργαζόμενους και άνεργους μια λύση υπάρχει αν θέλουν να ζήσουν.

Να ρίξουν το φράχτη και να παλέψουν δυναμικά για μια θέση στον ήλιο.

Να σπάσουν τις αλυσίδες και να μπουν ορμητικά στο προσκήνιο δηλώνονας παρόντες στην ίδια τους τη ζωή!

Να πουν πως δεν δέχονται άλλο το ρόλο των αναλώσιμων σκλάβων, που τους τα παίρνουν όλα όποτε "χρειαστεί για το καλό της πατρίδας", ακόμη και την ίδια τους τη ζωή.

Πρέπει δηλαδή να αντιστρέψουμε τα ψευτοδιλήμματα που βάζουν κάθε λίγο οι πονηροί και να το πούμε με όλους τους τρόπους:
Δεν είναι η ζωή μας που πρέπει να "συμβαδίσει" και να προσαρμοστεί στις ανάγκες της οικονομίας, αλλά η οικονομία που πρέπει να "προσαρμοστεί" και να συμβαδίσει με τις όλο και πιο διευρυμένες ανάγκες μιας σύγχρονης κι ανθρώπινης ζωής.

Κι όταν η οικονομία τους  δολοφονεί ανθρώπους και δείχνει πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί, ένας τρόπος υπάρχει μόνο.

Να αλλάξει πραγματικά!