Τεράστιο ποτάμι οργής και ελπίδας-Μεγάλη Απεργία

Mε τη μεγαλύτερη σε συμμετοχή Απεργία των τελευταίων χρόνων και με ένα τεράστιο συλλαλητήριο από το ΠΑΜΕ, ήταν σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν γίνει τα τελευταία 6 χρόνια της κρίσης, απάντησε ο λαός στην κυβέρνηση και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Το "τσακίζουν την ασφάλιση και βγαίνουμε στο δρόμο, πάρτε πίσω το νόμο λαιμητόμο" ήταν το σύνθημα που δονούσε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, ενώνοντας σαν μια κόκκινη αλυσίδα αγώνα τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις γυναίκες αυτής της χώρας.

Η Ελλάδα της εργατικής τάξης των πόλεων, η Ελλάδα των μπλόκων, η Ελλάδα όσων ονειρεύονται έναν άλλο κόσμο και δεν το βάζουν κάτω, έδωσε σήμερα ένα τρομερό παρόν και μαζί την υπόσχεση ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι τη νίκη. Ότι όσες τρίπλες κι αν κάνει το σύστημα, όση απογοήτευση κι αν σπέρνει μέσω των "καλών" και "λογικών" κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ  που ακολουθούν κατα γράμμα τις εντολές της ΕΕ, δεν πρόκειται να τους παραδώσουμε τη μία και μοναδική ζωή μας.

Όταν εκλέχτηκε αυτή η κυβέρνηση κανείς δε μπορούσε να φανταστεί ότι μέσα σε 5 μόλις μήνες θα οργανωνόντουσαν 3 πανεργατικές απεργίες με κορυφαία την σημερινή καθώς και πολλές μικρότερες κινητοποιήσεις, όπως βεβαια κανείς δεν πίστευε ότι οι αγρότες θα γέμιζαν τις εθνικές με τα μπλόκα τους.

Υπήρχε όμως μια δύναμη που από την πρώτη μέρα της νεας κυβέρνησης, όχι μονο  προειδοποίησε το λαό για το νέο κύμα λεηλασίας, αλλά τον κάλεσε αμέσως να προχωρήσει σε οργάνωση των αγώνων του, ξεχνωντας κι αφήνοντας στην άκρη την απογοήτευση και την απαισιοδοξία.

Κι αυτή η δύναμη δεν ήταν άλλη από το ΠΑΜΕ.



Δε μπορεί κανεις να σκεφτεί βέβαια ότι θα μπορούσε να γίνει η σημερινη Απεργία και τα συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα, αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ. Σήμερα φάνηκε [πιο καθαρά από κάθε άλλη φορά, ποιά δύναμη μπορεί να εμπιστεύεται ο λαός. 

Η χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων του ήταν φανερή και στο σημερινό συλλαλητήριο. 

Τα άλλοτε ισχυρά μπλοκ ομοσπονδιών(όπως πχ η ΟΛΜΕ) σήμερα ήταν αποδεκατισμένα ενω συνολικά το συλλαλητήριο της Κλαυθμώνος κάτω από τις σημαίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σε τιποτα δε μπορούσε να συγκριθεί με αυτό του ΠΑΜΕ που ήταν πολλές φορές μεγαλύτερο.

Ενώ στην πλευρά του ΠΑΜΕ πάνω από 60000 λαού πλημμύρισαν την Παν/μίου(που είναι υπερδιπλάσια σε πλάτος από τη Σταδίου) αλλά και την Αμαλίας από την Ομόνοια μέχρι τους στύλους του Ολυμπίου Διός, η πλευρά των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και σία, δυσκολευόταν να γεμίσει τη Σταδίου σε μήκος 3-4 τετραγώνων.

Επίσης η βοήθεια που δόθηκε από τις δυνάμεις των διάφορων αριστερών παρατάξεων στην οργάνωση της Απεργίας ήταν ελάχιστη . Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα μόνο βοήθεια δεν ήταν.

Οι εργαζόμενοι λοιπόν, όποιο κόμμα κι αν ψηφίζουν ή συμπαθούν, πρέπει να σκεφτούν και να τους εγκαταλείψουν. 

Αν θέλουν να έχει ο αγώνας μας δυναμισμό, συνέχεια, διάρκεια στόχο
και αποτέλεσμα ένας δρόμος υπάρχει: 

Η συμπόρευση με το ΠΑΜΕ που οδήγησε στη μεγάλη επιτυχία της Απεργίας και στο ξαναφούντωμα της ελπίδας και της αισιοδοξίας ότι ο λαός μπορεί να παλέψει και να πάρει πίσω τη ζωή του.