Απλές απορίες

-Πόσοι πίστευαν τον κ.  Α.Σαμαρά ή τον E.Bενιζέλο ή τον Γ.Παπανδρέου όταν δήλωναν ότι "ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία";
-Μάλλον λίγοι, ουτε καν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι τους.

-Πόσοι πιστεύουν τον Αλ.Τσίπρα όταν λέει το ίδιο;
Μάλλον πάρα πολλοί... Η εμπιστοσύνη του κόσμου στους αγώνες της Αριστεράς*με την οποία ο Συριζα καμία σχέση) αποδίδει...

Ποια κυβέρνηση  λοιπόν  θα προτιμούσε η  αστική τάξη να προχωρήσει στη νέα συμφωνία; Κεντροαριστεράς(ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) ή Κεντροδεξιάς;
- Φυσικά το πρώτο...

Η συμφωνία που θα γίνει θα δίνει αυξήσεις στους κακά αμοιβόμενους εργαζόμενους που είναι οι συντριπτικά περισσότεροι και που τα χρήματα που βγάζουν δεν τους φτάνουν για να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους και για να ζησουν;
-Φυσικά όχι...

Θα δοθούν επιδόματα ανεργίας στους 9/10 ανέργους που δεν παίρνουν επίδομα και δεν έχουν πόρους για να επιβιώσουν έστω και σαν πάμφτωχοι;
-Φυσικά όχι...

Θα βρουν δουλειά έστω μερικές εκατοντάδες χιλιάδες από τους 1,5εκ. ανέργους;
-Οχι...

Θα δημιουργηθούν αντικειμενικά συνθήκες που να δείχνουν ότι θα ενισχυθεί έστω και λίγο η "αγοραστική ικανότητα" των εργαζόμενων;
-Όχι...

Θα βελτιωθεί σε κάτι η φρικτή κατάσταση στην υγεία και την ασφάλιση; Θα μπορούν να βρούν φροντίδα και περίθαλψη οι οικονομικά αδύναμοι που τώρα δεν έχουν δικαίωμα στην ασφάλιση;
-Προφανώς όχι, το αντίθετο είναι πιο πιθανό(για να μην πουμε βέβαιο)

Θα βελτιωθούν έστω και λίγο οι συντάξεις που λεηλατήθηκαν(π.χ. 13η και 14η σύνταξη άμεσα);
-Μάλλον θα μειωθούν...

Θα γίνει η Παιδεία πραγματικά δωρεάν ή θα πληρώνουμε όλο και περισσότερα για να μορφωθούν τα παιδιά μας; Για παράδειγμα θα υπ'άρχουν φοιτητικές εστίες στις πόλεις που υπάρχουν Παν/μια;
-Η αποκλειστικά Δημόσια και δωρεάν Παιδεία είναι "ανέφικτος" στόχος. Δε βγαίνει ο λογαριασμός...

Μήπως οι φτωχοί γονείς(δηλ. η συντριπτική πλειοψηφία) θα πρέπει να "ανακαλύψεουν" 700-800 ευρώ το μήνα μόλις το παιδί τους καταφέρει μετά από τρομερή και οικονομικά δυσβάχταχτη προσπάθεια  να μπει σε κάποια Πανεπιστημιακή σχολή και τελικά θα αποφασίσουν ότι δεν μπορούν να σπουδάσουν το παιδί τους;
-Φανερή η απάντηση...

Θα φθηνήνουν ή θα ακριβύνουν οι υπηρεσίες και οι λογαριασμοί(π.χ. ΔΕΗ);
-Θα ακριβύνουν, η αύξηση του ΦΠΑ είναι ένα δείγμα. Αλλωστε ήδη οι λογαριασμοί της ΔΕΗ του 4μήνου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι παραφουσκωμένοι.

Θα μειωθεί ή θα αυξηθεί η φορολογία(έμμεση ή άμεση) για το λαό;
-Η αναζήτηση 1.8δις από ΦΠΑ φωνάζει...

Παραμένει η προτεραιότητα της αποπληρωμής του χρέους όπως ήταν και πριν επι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ;
-Εννοείται. Πρωτα απ' όλα το χρέος. Αυτό δείχνει η ως τώρα πρακτική... Ακριβώς όπως πριν.

Με λίγα λόγια θα βελτιωθεί έστω και ελάχιστα η ζωή μας ή απλά θα μπούμε στο "ψυγείο" της αισιοδοξίας και θα αναγκαστούμε να πληρώσουμε κι άλλα και μετά κι άλλα;
- Πως να βελτιωθεί με όλα αυτά; Ψυχολογικά;

Τρώγεται η αισιοδοξία με την οποία ατενίζει το μέλλον ο κ.Τσίπρας και οι "εταίροι" του;
-...

Ενδιαφέρει το λαό αυτή η "αισιοδοξία" ή αφορά άλλους;
= Η υγιής επιχειρηματικότητα προσδοκά και αισιοδοξεί...

Γιατι λοιπόν να νοιαστεί και να ανησυχήσει ο λαός για το αν θα "επιτευχθεί" ή όχι συμφωνία;

Προς τι η αγωνία και το "θρίλερ" που μας πουλάνε;

Sold out

Και τρίτος νεκρός από το "ατύχημα"-έγκλημα  που έγινε στα ΕΛΠΕ πριν από λίγες μέρες στην Ελευσίνα, στη διάρκεια συντήρησης των εγκαταστάσεων εκεί από εξωτερικό εργολαβικό συνεργείο.

Εναι ο 27χρονος Αντώνης Αβράμπο,  πολυτραυματίας μέχρι χθες στο Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς».

Την Τρίτη 19 Μάη έφυγαν με διαφορά ωρών,  άλλοι δύο από τους έξι εργάτες που είχαν καεί και χαροπάλευαν. Ηταν ο Μπάμπης Δευτεραίος, εργαζόμενος των ΕΛΠΕ, και ο Ντελιλάι Ραμαντάν, εργαζόμενος σε εργολαβικό συνεργείο.

Θυμίζουμε πως εκείνη τη μέρα, όταν ο Σ.Πουλικόγιαννης(πρ.Σωματείου Μετάλλου) μιλώντας ζωντανά στο πρωινό "Τωρα" του ΣΚΑΙ είχε πει ότι υπάρχουν εργάτες που χαροπαλεύουν μετά το έγκλημα, η παρουσιάστρια κ.Μπουσδούκου είχε διακόψει τον Σ.Πουλικόγιαννη και  παρεμβαίνοντας έντονα είχε πει: "Ε όχι και χαροπαλεύουν, όχι και χαροπαλεύουν..., να τα λέμε όπως είναι τα πράγματα"! Ο καθείς εφ΄ω ετάχθη...

Χθες στην ημερίδα του ΠΑΜΕ για την ασφάλιση ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης έδωσε ακόμα μερικές κρίσιμες λεπτομέρειες από αυτές που μέσα τους κρύβεται ο διάβολος.

"Σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες τέτοιες συντηρήσεις πρέπει να γίνονται κάθε 4 χρόνια. Η τελευταία στα ΕΛΠΕ όμως, πριν από αυτήν, είχε γίνει το 2009. Δηλαδή 6 χρόνια πριν. Η χρόνος που διαρκεί μια τέτοια συντήρηση είναι 3 μήνες. Η συντήρηση του 2009 όμως είχε διαρκέσει 45 μέρες ενω η τωρινή είχε συμφωνηθεί να ολοκληρωθεί σε 23 μέρες!"

" Όσο λιγότερα μέτρα προστασίας για την ασφάλεια και τη ζωή του εργαζόμενου παίρνει μια εταιρεία, τόσο πιο ανταγωνιστική είναι απέναντι στους αντιπάλους  της...Κάθε μέρα που ένας τομέας παραμένει κλειστός για συντήρηση η εταιρεία χάνει χρήματα..."

Κόστος λοιπόν στον καπιταλισμό η ασφάλεια και η ζωή των εργαζόμενων.

Η αξία της ζωής έχει μπει και αυτή στο λογαριασμό. Η εξίσωση όμως, από την οποία πρέπει να προκύπτει θετικό πρόσημο όλο και μεγαλύτερων κερδών,  συμβαίνει πολλές φορές να δίνει και νεκρούς. 

Παράπλευρες απώλειες θα πουν οι ειδικοί αστοί αναλυτές με το ψυχρό υπολογιστικό τους ύφος, στη μάχη για μια "υγιή, ανταγωνιστική επιχειρηματικότητα..."

Όσο περνάει ο καιρός λοιπόν το εισιτήριο για αυτή τη ζωή όλο και ακριβαίνει.

Δεν υπάρχουν καλές θέσεις για όλους.

Αυτές τις αγοράζουν μόνο αυτοί που έχουν χρήματα. 

Για τους άλλους υπάρχει το επικίνδυνο στριμωξίδι στη γαλαρία. Εκεί μάλιστα ο νόμος είναι απλός. Όποιος θέλει να ζήσει πρέπει να ποδοπατήσει το διπλανό του. Πρέπει να κλείσει τα μάτια, να "συνεννοηθεί" με την εργοδοσία, "να κατανοήσει" τις ανάγκες της επιχείρησης και τελικά να βάλει πλάτη και να σταθεί απέναντι σε όποιους αντιδρούν και παλεύουν για μια καλύτερη κι ευτυχισμένη ζωή για αυτούς που παράγουν τον πλούτο και δημιουργούν τη ζωή κάθε μέρα.

Ο καπιταλισμός είναι μια παράσταση sold out, αγορασμένη με ματωμένο χρήμα παρκαρισμένο σε φορολογικούς παραδείσους, από αυτούς που έχουν στα χερια τους την εξουσία.

Όσο για τους φτωχούς εργαζόμενους και άνεργους μια λύση υπάρχει αν θέλουν να ζήσουν.

Να ρίξουν το φράχτη και να παλέψουν δυναμικά για μια θέση στον ήλιο.

Να σπάσουν τις αλυσίδες και να μπουν ορμητικά στο προσκήνιο δηλώνονας παρόντες στην ίδια τους τη ζωή!

Να πουν πως δεν δέχονται άλλο το ρόλο των αναλώσιμων σκλάβων, που τους τα παίρνουν όλα όποτε "χρειαστεί για το καλό της πατρίδας", ακόμη και την ίδια τους τη ζωή.

Πρέπει δηλαδή να αντιστρέψουμε τα ψευτοδιλήμματα που βάζουν κάθε λίγο οι πονηροί και να το πούμε με όλους τους τρόπους:
Δεν είναι η ζωή μας που πρέπει να "συμβαδίσει" και να προσαρμοστεί στις ανάγκες της οικονομίας, αλλά η οικονομία που πρέπει να "προσαρμοστεί" και να συμβαδίσει με τις όλο και πιο διευρυμένες ανάγκες μιας σύγχρονης κι ανθρώπινης ζωής.

Κι όταν η οικονομία τους  δολοφονεί ανθρώπους και δείχνει πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί, ένας τρόπος υπάρχει μόνο.

Να αλλάξει πραγματικά!

Επωφελώς δικοί τους

"Ώρα μηδέν"...
"Ώρα των μεγάλων αποφάσεων"...
"Ώρα της κρίσεως"...
Είναι σε γενικές γραμμές οι τίτλοι των ειδήσεων των τελευταίων ημερών.
Φτάνει  όπως φαίνεται η στιγμή να καταλήξουμε στην πολυθρύλητη "αμοιβαία επωφελή συμφωνία".

Κάθε μέρα οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ που φυσικά φιλοξενούνται αφειδώς σε όλα τα "εχθρικά" ΜΜΕ, που κάποιοι από αυτούς εξακολουθούν να καταγγέλουν-και για να εμφανίζονται αυτοί ως αντισυστημικοί αλλά και για να υπάρχει πελατεία στην αριστερή πτέρυγα του σουπερμάρκετ αυτού που μπαίνεις από αριστερά με το καροτσάκι των ελπίδων και βγαίνεις από δεξιά περνώντας πρώτα από το ταμείο-, μιλάνε για μια "συμφωνία που να είναι επωφελής και για την ελληνική πλευρά".

Το τι εννοούν βέβαια μένει πάντα θολό και μπερδεμένο.
Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς από τη στιγμή που εκεί στην κυβερνώσα αριστερά έχουν χαθεί εντελώς τα ταξικά γυαλιά.

Ποιά είναι άραγε ακριβώς "η ελληνική πλευρά" για την οποία θα είναι επωφελής η επερχόμενη συμφωνία;

Πάμε δηλαδή για μια συμφωνία επωφελή για την Ελλάδα ποιων;

Των Ελλήνων επιχειρηματιών ή του ελληνικού λαού;

Συμφωνία δηλαδή επωφελής για τα ΕΛΠΕ  ή για τα θύματα της πυρκαγιάς που είχαμε λίγες μέρες πριν. Όπως θυμόμαστε εκεί είχαμε ανάφλεξη των κερδών της εταιρείας με απολογισμό δυο νεκρούς εργάτες.

Φυσικά για όποιον δεν θέλει να κοροιδεύεται η απάντηση είναι ολοφάνερη.

Η πολιτική πατάει πάνω στην οικονομία είτε το θέλει κανείς είτε όχι.
Η οικονομία όμως που προσπαθεί να σώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι η οικονομία των λαικών νοικοκυριών αλλά η οικονομία των επιχειρήσεων. Είναι η καπιταλιστική οικονομία.

Με λίγα λόγια και αυτή η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για  τη βιωσιμότητα και την υγεία της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Αν δεν το έκανε απλά δεν θα ήταν κυβέρνηση. Θα είχαν "προσλάβει" άλλους ως πολιτικό τους προσωπικό.
 Όσο για αυτούς που λένε ότι είμαστε υπερβολικοί και μιλάνε για "τη φωνή του λαού που μίλησε ελεύθερα" ας μην ξεχνάνε ότι ο λαός έχει φωνή όταν απαλλαγεί από το φόβο που  του κλείνει το στόμα. Με δεμένο στόμα τι φωνή να βγάλει...
Χωρίς ριζοσπαστικοποιημένη συνείδηση και διάθεση ρήξης και ανατροπής τι λύση μπορεί να επιλέξει;
Μόνο αυτήν του "τίμιου συμβιβασμού".
Που όμως ούτε τίμιος θα είναι ούτε δίκαιος, αλλά και δεν θα αφορά καθόλου τα δικά του συμφέροντα.
Θα είναι συμβιβασμός ανάμεσα στα συμφέροντα της Ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης και τα συμφέροντα των μεγάλων ευρωπαικών μονοπωλίων που βέβαια εκφράζονται μέσω της ΕΕ.
Τόσο απλά.

Αν ο λαός θέλει  να εφαρμοστεί πραγματικά άλλη πολιτική που να βρίσκεται στην πλευρά των δικών του συμφερόντων, πρέπει να κοιτάξει αλλού, να οργανωθεί  και να παλέψει για μια άλλη οικονομία.
Μια οικονομία που δεν θα έχει Θεό της τα κέρδη των επιχειρήσεων αλλά την καλυτέρευση της ζωής και την ευτυχία των απλών ανθρώπων του λαού. Μια τέτοια οικονομία βέβαια δεν μπορεί να μη διευθύνεται από τον ίδιο τον οργανωμένο λαό.

Μια τέτοια πραγματικά ελεύθερη επιλογή όμως θέλει αγώνα για να επιβληθεί.
Αγώνα που θα είναι δύσκολος και σκληρός από τη μια αλλά κ απόλυτα αναγκαίος από την άλλη.

Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.

"Λαός διαπραγματευτής" και οι κακοί πειρασμοί

H εποχή των μεγάλων μαχών, των αγώνων και των ταξικών συγκρούσεων έχει περάσει...

Τώρα πιά δεν υπάρχει λόγος να μπαίνει ο λαός σε τέτοιες επώδυνες διαδικασίες για να διεκδικήσει

 τα δικαιώματά του.

Τώρα υπάρχουν οι διαπραγματεύσεις.

Ο λαός μαχητής μετατρέπεται σε λαό διαπραγματευτή και μάλιστα μέσω δημοσκοπήσεων!

 Αυτό λέει τουλάχιστον η ΑΥΓΗ...

Όλα αλλάζουν και οι ...κολλημένοι δεν έχουν πέραση.

Ποιος καπιταλισμός, ποια μονοπώλια και ποια αστική εξουσία;

Το πρόβλημα είναι ο νεοφιλελεύθερος εξτρεμισμός, αυτή η κακή εκδοχή του δίκαιου και δημοκρατικού κατά τα άλλα καπιταλισμού που έχει χάσει το δρόμο του, αλλά γι αυτό είναι εδώ η "αριστερά". Για να τον επαναφέρει στον καλό δρόμο.

Έτσι με τη βοήθεια του λαού διαπραγματευτή το "παλαιό καθεστώς" πέθανε και μια νέα σελίδα άνοιξε!

Μια σελίδα όπου ο λαός μπορεί να λέει και να ζητάει ό,τι γουστάρει με ηρεμία και η καλή του κυβέρνηση "να κάνει ό,τι μπορεί" για να του κάνει το χατήρι, και μάλιστα ήρεμα και εντός κοινωνικής συνοχής.

Γιατί όπως λέει ο αρθρογράφος, η κυβέρνηση  "δεν πρέπει να μπει στον πειρασμό της ρήξης..."

Η κυβέρνηση δεν κρατιέται βέβαια. Άσε που την τρώει κι η περιέργεια "της πορείας προς το άγνωστο"...
Αλλά εκεί είναι η μαγκιά. Να αντέξεις και να νικήσεις τον πειρασμό της σύγκρουσης που σου τρώει τα επαναστατικά σου σωθικά!

Αυτά είναι...

Έτσι χτίζονται οι επαναστατικές συνειδήσεις.

Αμ πώς...

Το απολαυστικό άρθρο από την ΑΥΓΗ.

Λαός διαπραγματευτής


Για πρώτη φορά στα χρόνια των μνημονίων οι «κόκκινες γραμμές» του λαού και της κυβέρνησης συμπίπτουν




Οι πέντε δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν το Σαββατοκύριακο έδειξαν τα εξής: Το 91,7% των πολιτών τάσσεται κατά της αύξησης του ΦΠΑ σε προϊόντα πρώτης ανάγκης, το 89,4% κατά της μείωσης των μισθών, το 89,4% κατά της μείωσης κύριων ή επικουρικών συντάξεων, το 85,8% κατά της απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων, το 85,2% κατά της μείωση του ΕΚΑΣ, το 75,2% κατά της παραμονής του βασικού μισθού στα σημερινά επίπεδα.

Για πρώτη φορά στα χρόνια των μνημονίων οι «κόκκινες γραμμές» του λαού και της κυβέρνησης συμπίπτουν σχεδόν απολύτως (σ.σ. λέμε «σχεδόν», διότι υπάρχει και το 3,5%, οι ψηφοφόροι του Κυριάκου και του Άδωνη, που ζητάει από την κυβέρνηση να δεχτεί τα πάντα). Δεν είναι «κόκκινες γραμμές», είναι η αυτονόητη αντίδραση λογικών ανθρώπων απέναντι στο νεοφιλελεύθερο εξτρεμισμό των δανειστών.

Στους δανειστές απευθύνεται πρωτίστως το μήνυμα των πολιτών

Η αντίσταση στα εξτρεμιστικά μέτρα που απαιτούν είναι αντίσταση του ελληνικού λαού και όχι κάποιων τρελών αριστερών που έτυχε να βρεθούν στην κυβέρνηση. Δεν είναι ιδιοτροπία του Τσίπρα, του Βαρουφάκη, του Λαφαζάνη, είναι απαίτηση λαϊκή, δεν συντρίβουν την κυβέρνηση οι Σόιμπλε, τους Έλληνες συντρίβουν και, αργά ή γρήγορα, θα λογοδοτήσουν γι' αυτό. Με τη σθεναρή στάση του, ο λαός παίρνει ενεργό μέρος στη διαπραγμάτευση, προς το παρόν μέσω των δημοσκοπήσεων, αν χρειαστεί, και με άλλους τρόπους.

Στέλνουν κι άλλο μήνυμα οι πολίτες στους δανειστές. Τους λένε να μην ποντάρουν στην παλινόρθωση του παλαιού καθεστώτος, μην νομίζουν, δηλαδή, ότι θα ρίξουν την κυβέρνηση της Αριστεράς και θα ξαναφέρουν καβάλα στ' άλογο τους μερκελιστές. Από 17%-23% παίρνουν από κοινού η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις, δυο μέτρα κάτω από το χώμα έχουν θαφτεί και τα κόμματα και οι αρχηγοί τους. Αν πέσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η κυβέρνηση της Αριστεράς, θα ακολουθήσει παρατεταμένο πολιτικό χάος, με ό, τι μπορεί να σημαίνει αυτό για μια χώρα με το γεωπολιτικό βάρος της Ελλάδας.

Οι πολίτες που ζητούν από την κυβέρνηση σε ποσοστό 75%-90% να μην πατήσει τις «κόκκινες γραμμές», οι ίδιοι της ζητούν, σε ποσοστό 65%-70%, να προχωρήσει σε συμφωνία και όχι σε ρήξη. Δεν είναι αντίφαση, είναι εντολή. Οι πολίτες ζητούν από την κυβέρνηση να κάνει ό, τι μπορεί για να φτάσει σε συμφωνία που δεν θα περιέχει επώδυνα και απαράδεκτα μέτρα. Να το πάει το πράγμα μέχρι τέλους, να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα, να μην υποκύψει στον πειρασμό της ρήξης.

Όταν αντιμετωπίζεις κάθε μέρα τα θηρία, ο πειρασμός της ρήξης είναι μεγάλος, έχει ηρωικά στοιχεία η ρήξη, την επόμενη ημέρα, όμως, ξεκινάει η πορεία προς το άγνωστο, ιδίως όταν δεν υπάρχει η απαραίτητη προετοιμασία.

Οι πολίτες ζητούν από την Αριστερά να καταφέρει το δύσκολο, το σχεδόν αδύνατο. Γι' αυτό της δείχνουν εμπιστοσύνη που αγγίζει το 60%. Αν την είχαν για τα εύκολα, θα την άφηναν στο παλιό- καλό 5%, να έχει το κεφάλι της ήσυχο.

....

ΥΓ: Αυριο θα μας λένε ότι δεν υπάρχει αντικειμενικά συνείδηση σύγκρουσης στο λαό. 

Όμως ό,τι σπείρεις αυτό θα θερίσεις.

Κι εδώ είναι φανερό ότι έχουμε πληθωρισμό από σπόρους υποταγής.