Brigada medica Cubana- Το χειροκρότημα στο Αεροδρόμιο στους Κουβανούς γιατρούς!

Oι Κουβανοί γιατροί σε άλλη μια επικίνδυνη αποστολή αλληλεγγύης και σωτηρίας αναχωρούν απο το αεροδρόμιο Χοσέ Μαρτί για την Ιταλία.
Οι Κουβανοι υπερήφανοι χειροκροτούν τα παιδιά τους που φεύγουν για άλλη μια επικίνδυνη και δύσκολη μάχη.
Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι που όταν λένε "στεκομαστε στο πλάι αυτών που το έχουν ανάγκη" βάζουν το κορμί τους μπροστά από τα λόγια  τους.
Είναι η Brigata medica Cubana "Henry Reeve",  με ηγέτη τον γιατρό Carlos Perez που μετά τις αποστολές στην Αφρική εναντίον του Έμπολα, τώρα παίρνει το δρόμο για τον Ευρώπη και τον covid-19.

Αλλη μια κραυγή από την Ιταλία: "Όλοι πεθαίνουν σαν τα σκυλιά, σαν τα γουρούνια, δεν ντρέπομαι που το λέω αυτό."

“Όλοι πεθαίνουν σαν τα σκυλιά, σαν τα γουρούνια, δεν ντρέπομαι που το λέω αυτό. Δεν είναι δίκαιο που ο μπαμπάς πέθανε έτσι. Οι άνθρωποι λένε ότι ήταν ηλικιωμένοι, ήταν άρρωστοι: αλλά ήταν ο πατέρας μου, δεν ήταν ηλικιωμένος και δεν ήταν άρρωστος, άντε στο δ@@&o. Εδώ στη Val Seriana ακούγονται μόνο οι σειρήνες των ασθενοφόρων και οι καμπάνες που θρηνούν."

Άλλη μια συγκλονιστική μαρτυρία από το μαρτυρικό Μπέργκαμο.
Άλλη μια φωνή απόγνωσης από την Β.Ιταλία, την Ιταλία του G7, την "πλούσια" χώρα που δεν μπορεί να εφοδιάσει τους γιατρούς της με ασφαλείς μάσκες, την "μεγάλη βιομηχανική δύναμη" που ξέμεινε από γάντια και υλικά με αποτέλεσμα να αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές, αυτοί οι μαχητές της πρώτης γραμμής που τους αφήνουν μόνους να δώσουν τη μάχη, εφοδιάζοντάς τους με χειροκροτήματα, τους μάρτυρες υγειονομικούς που ήδη αποτελούν το 16% του συνόλου των ασθενών στη χώρα!

Μας έμαθαν να μετράμε την "ανάπτυξη" με αριθμούς όπως το ΑΕΠ, τα ισοζύγια συναλλαγων, τα κέρδη των επιχειρήσεων,  κλπ. Τώρα ο "πλούτος" αυτής της μεγάλης οικονομίας του καπιταλισμού μετριέται με φέρετρα ανθρώπων που "πεθαίνουν κάθε μέρα σαν σκυλιά και σαν γουρούνια" όπως λεει η ίδια η Roberta Zaninoni.

Αξίζει τώρα  να σκεφτούμε. Τι είδους δικαιώματα παρέχει η οικονομία της αγοράς στον άνθρωπο; Τι είδους κόσμος που είναι αυτός που η ανθρώπινη ζωή μετριέται στη ζυγαριά κόστους-οφέλους και αποφασίζεται εδώ και χρόνια να περικοπεί και λίγο ακόμη για να "αναπτυχθουν" οι αριθμοί και τα κέρδη;

Πόσο λογικό είναι να κλείνουν όλα αυτά τα χρόνια σε όλο τον "προηγμένο κόσμο" με τις περίφημες "μεταρρυθμίσεις" Δημόσια  Νοσοκομεία και να εξαφανίζεται κυριολεκτικά η Πρωτοβάθμια Φροντίδα στις συνοικίες, τα σχολεία, τους παιδικούς σταθμούς κλπ επειδή όλα αυτά θεωρήθηκαν κοστοβόρα;
Πόσο λογικό και χρήσιμο αποδεικνύεται το να μην διαθέτει ένα ανεπτυγμένο κράτος δική του φαρμακοβιομηχανία καθώς και βιομηχανία παρασκευής ιατρικών υλικών, και να χρειάζεται να τα εισάγει από άλλες χώρες που όμως τώρα τα χρειάζονται κι εκείνες;

Πόσο κοστίζει η ζωή και πόσο ο θάνατος;

Οι άνθρωποι που ζουν στη γειτονική Ιταλία και στις άλλες "ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες" που κάθε μέρα ξεμένουν από μάσκες, γάντια και αντισηπτικά(!), είναι σήμερα φανερό ότι δεν έχουν το δικαίωμα να ζουν και να πεθαίνουν σαν άνθρωποι.
Ας το σκεφτούν λοιπόν καλά και αυτοί και εμείς.

Το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο-μαρτυρία το διάβασα στο "πρωτο θεμα":

"Ο Giuseppe Zaninoni, 72 ετών, είναι ένα από τα θύματα του κορωνοϊού στο Μπέργκαμο της Ιταλίας. Εχοντας κοντά του μόνο τους γιατρούς για αρκετές ημέρες, έφυγε από τη ζωή, χωρίς να μπορεί να αποχαιρετήσει τα αγαπημένα του πρόσωπα. Η κόρη του, Roberta Zaninoni, συγκλονίζει μέσα από τη συνέντευξή της στο δίκτυο Ansa It, στο οποίο περιέγραψε την τραγωδία που ζει.
“Ο πατέρας μου πέθανε σαν το σκυλί, δεν είναι δίκαιο”, λέει στον δημοσιογράφο με οργή και συνεχίζει “Όλοι πεθαίνουν σαν τα σκυλιά, σαν τα γουρούνια, δεν ντρέπομαι που το λέω αυτό. Δεν είναι δίκαιο που ο μπαμπάς πέθανε έτσι. Οι άνθρωποι λένε ότι ήταν ηλικιωμένοι, ήταν άρρωστοι: αλλά ήταν ο πατέρας μου, δεν ήταν ηλικιωμένος και δεν ήταν άρρωστος, άντε στο δ@@&o. Εδώ στη Val Seriana ακούγονται μόνο οι σειρήνες των ασθενοφόρων και οι καμπάνες που θρηνούν. Οι άνθρωποι που ζουν εδώ ίσως να μην το συνειδητοποιούν, αλλά στην κοιλάδα μας πεθαίνουμε σαν να είμαστε σε πόλεμο. Ολοι μας θρηνήσαμε μόνοι, όταν ήρθε ο υπεύθυνος κηδειών μας είπε ότι θα χρειαστούν δύο ή τρεις εβδομάδες για να τον αποτεφρώσουμε..."

Γιατί ανησυχούν τα Συστήματα Υγείας; Θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα καλύτερα;

Mιά άποψη που ακούγεται πολύ αυτές τις μερες πανδημίας, είναι το γνωστό "όλο το παιχνίδι παίζεται στην  πρόληψη*  της μετάδοσης και διασποράς του ιού". Ακούγεται σωστό αλλά είναι βέβαια λάθος.

Ο λόγος είναι ότι ο ιός αυτός παρά τα όποια σοβαρά μέτρα ληφθούν, τελικά θα εξαπλωθεί σε μεγάλη κλίμακα,  με αποτέλεσμα πολλές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι να χρειαστούν νοσηλεία. Βέβαια τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα αν τα μετρα πρόληψης, είτε είναι λιγότερα και ακατάλληλα είτε δεν τηρηθούν.

Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να αρνηθεί την αξία της πρόληψης. Παίζεται όμως όλο το παιχνίδι εκεί;
Ασφαλώς όχι. Γιατί από εκεί και πέρα, απο την μόλυνση από τον ιό και μετά, το πράγμα περνάει στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Χιλιάδες άνθρωποι θα χρειαστούν ιατρική ή νοσοκομειακή φροντίδα(15% των κρουσματων), ενώ ένα καθόλου ασήμαντο ποσοστό που θα είναι όπως δείχνει η στατιστική γύρω στο 5% των εξακριβωμένων κρουσμάτων, θα χρειαστεί νοσηλεία σε ΜΕΘ(Μονάδα Εντατικής Θεραπείας).

Τα Δημόσια συστήματα υγείας στην ΕΕ, παρά τα όποια καλά αλλά κούφια λόγια ακούγονται, μετά από χρόνια "μεταρρυθμίσεων" που είχαν σαν στόχο την υποβάθμισή τους και το πέρασμα του τομέα της Υγείας σε χέρια Ιδιωτών, αποδεικνύονται κάθε μέρα ολο και πιο ανεπαρκή και αδύναμα απέναντι στην επιδημία.
Σε χώρες όπως η Ιταλία (που μάλιστα είναι και μέλος του G7),  εκατοντάδες άνθρωποι χάνονται καθημερινά, δείχνοντας έτσι μια εικόνα πραγματικά τριτοκοσμική σε μια από τις 7 ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες του πλανήτη, όπου όμως ο πλούτος που παράχθηκε κατευθύνθηκε ...αλλού(που άραγε;).
Η  ανταποκρίτρια του STAR στην Γαλλία Μ.Δεναξά έγραψε αυτές της μέρες στο twitter:
"Covid-19:Οι χώρες χωρίς μάσκες και αντιβακτηριδιακά για ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς επαρκή αριθμό κρεβατιών στις εντατικές, συγκαταλέγονται στις τριτοκοσμικές. Τα παραπάνω συμβαίνουν στην ανεπτυγμένη Ευρωπη που με τις μεταρρυθμίσεις της υποβαθμίζεται σε τριτοκοσμική!"


Ας δούμε όμως τι συμβαίνει με τις ΜΕΘ σε όλο τον κόσμο.

Ας ξεκινήσουμε από την Ελλάδα όπου έχουμε 6 κλίνες ΜΕΘ/ 100000 κατοίκους
Αυτή τη στιγμή, σε όλη τη χώρα λειτουργούν 557 κλίνες ΜΕΘ και 80 παραμένουν κλειστες, παρόλο που είναι πλήρως εξοπλισμένες, λόγω έλλειψης προσωπικού, σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ.

231 κλίνες ΜΕΘ   βρίσκονται σήμερα σε λειτουργία στα δημόσια νοσοκομεία της Αττικής (ανεπτυγμένες με εξοπλισμό αλλά χωρίς προσωπικό για να τις λειτουργήσει υπάρχουν άλλες 25) Τον Ιανουάριο προστέθηκαν άλλες 38 κλίνες από τον ιδ.τομέα 29 στην Αθήνα και 9 στην υπόλοιπη Ελλάδα. (τα στοιχεία είναι του Νοεμβρίου 2019) 

Εάν υπολογίσει κανείς ότι ο μέσος όρος νοσηλείας των ασθενών στις ΜΕΘ είναι περίπου 12 ημέρες, η κάθε μία κλίνη ΜΕΘ κατά μέσο όρο μπορεί να νοσηλεύσει 30 ασθενείς το χρόνο. Οι 80 κλειστές κλίνες ΜΕΘ -που σε πραγματικό αριθμό είναι περισσότερες- στερούν τη νοσηλεία σε 2.500 ασθενείς το χρόνο (cnn.gr)

Το γράφημα δείχνει τις κλίνες ΜΕΘ ανά 100000 κατοίκους στον κόσμο

Πάμε στον υπόλοιπο κόσμο.
Ο αριθμός των ΜΕΘ κλινών ανά 100.000 άτομα στην Ιταλία είναι 12.5 και είναι υψηλότερος από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (11,5). Βλέπουμε λοιπόν μια πολύ προηγμένη χώρα που με τον αριθμό κλινών ΜΕΘ που διαθέτει-που είναι διπλάσιος από τον δικό μας- δεν καταφέρνει καθόλου να σταματήσει την φρίκη των εκατοντάδων νεκρών καθημερινά.
Από την άλλη η Γερμανία, που είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που ανταποκρίνεται σε αριθμο ΜΕΘ στα διεθνή στάνταρ, η εικόνα σε αριθμό θυμάτων είναι πολύ διαφορετική. Σήμερα 21/3 με αριθμό κρουσμάτων 21483 έχει 73 νεκρούς όταν η Γαλλία με 12612 κρούσματα έχει 450 νεκρούς! Βλέπουμε εδώ πόση σημασία έχουν οι ΜΕΘ αλλά και ότι δεν παίζονται όλα στην πρόληψη.
Παμε πιο κάτω,

Σε σύγκριση με τις χώρες που έχουν ήδη αντιμετωπίσει σημαντικό αριθμό ασθενών με Covid-19, η Βόρειος Ιρλανδία είναι πολύ πιο κοντά στο Ιράν, το οποίο διαθέτει 4,6 κλίνες εντατικής θεραπείας ανά 100.000 άτομα, έναντι της Ιταλίας που έχει 12,5.

Η Πορτογαλία, η Βόρεια Ιρλανδία, η Σκωτία και η Ουαλία διαθέτουν τα λιγότερα κρεβάτια εντατικής θεραπείας ανά άτομο στον ανεπτυγμένο κόσμο. Η Βόρειος Ιρλανδία διαθέτει 5,3 μονά κρεβάτια ανά 100.000 άτομα. Η Ουαλία έχει 5,4 και η Σκωτία έχει 5,1. Όλα τα μέρη του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας υστερούν από χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν 34 κρεβάτια ανά 100.000 άτομα, η Γερμανία (29.2),η Ρουμανία (21.4) ή το Καζακστάν (21.3). (Βλέπουμε επίσης ότι χώρες όπως το Καζακστάν, αλλά και η Ρουμανία που θεωρείται από τις μάλλον "φτωχές" της Ευρώπης, έχουν πολύ καλύτερη εικόνα λόγω του σοσιαλιστικού τους παρελθόντος.

Επίσης να σημειωθεί ότι το σύστημα Υγείας στις ΗΠΑ είναι στον συντριπτικά μεγαλύτερο βαθμό ιδιωτικό και έχει γι αυτό τα πιο έντονα ταξικά χαρακτηριστικά. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 70% των Αμερικανών είναι ασφαλισμένοι με συμβόλαια σε ιδ.εταιρείες, με διαφορετικές καλύψεις ο καθένας/καθεμια, που εξαρτώνται από το ποσό που πληρώνουν και που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι αστερίσκους και υποσημειώσεις έχουν στα συμβόλαιά τους. Επίσης 37 εκατομμύρια φτωχοί Αμερικανοί, είναι εντελώς ανασφάλιστοι! Αν και σε αριθμό ΜΕΘ λοιπόν δείχνει να υπερτερεί ως πρός άλλες χώρες, όπως δείχνει η ως τώρα εξέλιξη π.χ. στην πολιτεία της Ν.Υόρκης, το εκεί Σύστημα Υγείας είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην πίεση που θα δεχθεί και αν θα καταφέρει να βοηθήσει στοιχειωδώς τους ανθρώπους που θα χρειαστούν νοσηλεία.

Αυτό που θέλουμε συμπερασματικά να πούμε είναι το εξής. Σε μια τεράστιων διαστάσεων υγειονομική κρίση όπως αυτή που περνάει ο πλανήτης σήμερα, αυτό που εχει σημασία δεν είναι φυσικά μόνο η πρόληψη, αλλά και η δυνατότητα των ταλαιπωρημένων από τις "μεταρρυθμίσεις" Συστημάτων Υγείας, να ανταποκριθούν και να αντιμετωπίσουν τον θάνατο και την καταστροφή. Οι "μεταρρυθμίσεις" που έγιναν σε όλο το καπιταλιστικό σύμπαν, ειδικά από το '90 και μετά, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού όταν εξέλιπε το αντίπαλο δέος, και ειδικότερα τα τελευταία δέκα χρόνια σε όλες τις χώρες της ΕΕ αλλά και σε όλο τον κόσμο αποδυνάμωσαν τρομερά τη Δημόσια Υγεία, που βέβαια ούτως ή άλλως ποτέ δεν ήταν όσο θα έπρεπε και θα μπορούσε επαρκής σε οποιαδήποτε χώρα, και ποτέ δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με το επιπεδο των συστημάτων Υγείας στις χώρες του σοσιαλισμού και ειδικά στην Σοβ.Ένωση.
Για του λόγου το αληθές σημειώνουμε τους πιο κάτω αριθμούς που μιλούν από μόνοι τους.

Στη Σοβιετική Ένωση  στα τέλη δεκαετίας 1980, με το σοσιαλισμό εκεί να βρίσκεται στην κορύφωση των προβλημάτων του, αντιστοιχούσαν 1.387 νοσοκομειακές κλίνες/100000 κατοίκους.
Στην ΕΕ το 2014, αντιστοιχούσαν 521 κλίνες/100.000 κατοίκους!

Μπορεί να καταλάβει κανείς λοιπόν, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα σήμερα αν τα Συστήματα Υγείας είχαν πολλαπλάσια ισχύ και εξοπλισμό, σε τεστ, μονάδες Πρωτοβάθμιας φροντίδας, νοσοκομεία, κλίνες, ΜΕΘ, ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό και μέσα(φάρμακα, αναπνευστήρες τελευταίας τεχνολογίας για όλους κλπ). 

Πόσο αλήθεια θα ανησυχούσαμε τότε;

ΥΓ: Πολλοί αυτές τις μέρες εκνευρίζονται, και σωστά, με όσους πήραν τρένα, καράβια κι αυτοκίνητα και τρέχουν πανικόβλητοι στην επαρχία και τα νησιά. Όπως φαίνεται η συμπεριφορά που νοιαζεται για το σύνολο είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί στον κόσμο του ανταγωνισμού.
Μαζί όμως εκνευρίζονται και τα ΜΜΕ βρίσκοντας την ίδια ώρα και θέμα για συζήτηση.
Να όμως ένα μήνυμα στο twitter που βλέπει τα πράγματα πιο ολοκληρωμένα:
"Αυτοί που έχουν αφήσει γιατρούς & νοσηλευτές χωρίς τα απαραίτητα μετρά προφύλαξης,τα νοσοκομεία γυμνά,μαζικούς χώρους δουλειάς να λειτουργούν χωρίς μέτρα νιώθουν οργή για τον παπάρα που πήγε στο χωριό του. Η ευθύνη είναι πρωτ' απ'  ολα της κυβέρνησης που προσπαθεί να τη ρίξει επάνω μας"


*Ως πρόληψη εννοούν ένα σύνολο οδηγιών, απαγορεύσεων, αυτοπεριορισμών κλπ που να προλαμβάνει κατά το δυνατόν την μετάδοση και διασπορά του ιού. Δεν εννοούν την πολιτική παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας και διαρκών ελέγχων, ούτε φυσικά την δωρεάν παροχή-μοίρασμα μέσων προφύλαξης(μάσκες, αντισηπτικά κλπ) που ούτως ή άλλως έχουν γίνει άφαντα από τις πρώτες  μέρες από την αγορά.

Μέρες πανδημίας- Μερικά πολύ σοβαρά ερωτήματα

Έχουμε ήδη μπει σε μια κατάσταση που δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι θα είναι παραπάνω από σοβαρή και κρίσιμη.

Πρέπει λοιπόν χωρίς πανικό, αλλά  σοβαρά να αναρωτηθούμε τι πρέπει να γίνει στους κρίσιμους τομείς της ζωής μας το επόμενο διάστημα.

Μετά από 10 χρόνια κρίσης είναι γνωστή η κατάσταση και της οικονομίας αλλά και της δικής μας τσέπης και μιλάω βέβαια για την πλευρά των εργαζόμενων.

Είναι επίσης γνωστή η κατάσταση στην οποία έφεραν οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές της ΕΕ την Δημόσια Υγεία.

Αυτή τη στιγμή με επίσημα στοιχεία υπάρχουν σε όλη τη χώρα.

96 Δημόσια Νοσοκομεία και 166 Ιδ.Κλινικές με σύνολο κλινών 50.395 (33.630 των δημοσίων νοσοκομείων και 16.765 των ιδιωτικών θεραπευτηρίων). Λειτουργούν δε 550 κλίνες ΜΕΘ (αντί για 3500 που είναι τα διεθνή στάνταρ). Οι ελλείψεις προσωπικού που υπάρχουν κάνουν και αυτούς τους έτσι κι αλλιώς φτωχούς αριθμούς να γίνονται ακόμη φτωχότεροι αφού έχουμε συνήθη φαινόμενα 2-3 νοσηλευτές να αντιστοιχούν σε πάνω από 200 ασθενείς.

Στην κορύφωση της κρίσης της επιδημίας, όταν τα κρούσματα θα αγγίξουν πολύ μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού της τάξης ας πούμε του 10 ή 20%(στη Γερμανία μιλούν για 60-70%(!) πράγμα που ελπίζουμε να μη συμβεί βέβαια), μπορείτε να κάνετε πρόχειρα τις πράξεις και θα διαπιστώσετε ότι είναι πιθανό πολλές δεκάδες χιλιάδες, ίσως και 100άδες χιλιάδες να χρειαστούν περίθαλψη και μερικοί από αυτούς σε ΜΕΘ.

Είναι πιστεύουμε αυτονόητο λοιπόν ότι πρέπει να αναρωτηθούμε:

Μπορούν να γίνουν τα παρακάτω;

-Πρόσληψη μόνιμου ιατρικού, νοσηλευτικού προσωπικού για να ανοίξουν όλα τα κλειστά κρεβάτια Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, αλλά και για να μπορεί να γίνει 24ωρη η λειτουργία όλων των μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας υγείας, ώστε να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία.

- Να υπάρξει πλήρης εξοπλισμός όλων των δημόσιων υπηρεσιών με τα προβλεπόμενα είδη απολύμανσης και προφύλαξης, παρεχόμενα δωρεάν από το κράτος στον πληθυσμό, για να σταματήσει η απαράδεκτη αισχροκέρδεια.

- Να ξανανοίξουν άμεσα τα νοσοκομεία που έκλεισαν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το 2013 (πολυκλινική Πατησίων, Δυτικής Αττικής, Μπόμπολα κλπ). Να στελεχωθούν άμεσα, με μόνιμο προσωπικό και όχι με μετακινήσεις προσωπικού από άλλα νοσοκομεία.

-Οι πρόσθετες ανάγκες νοσηλείας και κάθε ιατρικής πράξης να ικανοποιηθούν και με την επίταξη υποδομών υγείας στον ιδιωτικό τομέα.

(τα παραπάνω είναι κάποια από τα μέτρα που απαιτεί για την προστασία του λαού το ΚΚΕ)

Συνεχίζουμε:

Είναι τα πιό πάνω απόλυτα αναγκαία ή όχι;

Επαρκούν οι σημερινές 550 κλίνες ΜΕΘ αντί για 3500 που είναι τα διεθνή στάνταρ;

Επαρκούν οι συνολικά 33000 κλίνες των Νοσοκομείων μας με τις γνωστές τρομερές ελλείψεις προσωπικού που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια της κρίσης;

Όπως όλοι ξέρουν με  τις διάφορες πολιτικές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ "για τη στήριξη της Ελληνικής Οικονομίας" δηλ. της στήριξης της κερδοφορίας των μεγάλων Ελληνικών επιχειρήσεων που απαίτησαν μαζί με την ΕΕ το τσάκισμα της Δημόσιας Υγείας προς όφελος της Ιδιωτικής για να "ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα", η ήδη αδύναμη και φτωχή Δημόσια Υγεία έφτασε σε σημεία επικίνδυνα όπως αποδεικνύεται σήμερα.

Πάμε παραπέρα.

-Μπορεί η καπιταλιστικη οικονομία να λάβει πραγματικά μέτρα που να στηρίζουν το εισόδημα των εργαζόμενων που θα βρεθούν χωρίς δουλειά ή με μειωμένο εισόδημα στη διάρκεια της κρίσης αυτής της επιδημίας; Η όπως είναι αναμενόμενο θα ζητήσουν και πάλι από το λαό να "βάλει πλάτη", "να δείξει κατανόηση" και τελικά να πληρώσει και αυτό το λογαριασμό για να στηριχτεί και πάλι "η Ελληνική οικονομία, δηλαδή η βιωσιμότητα των μεγάλων επιχειρήσεων; (κι ας λένε ψέματα ότι νοιάζονται δήθεν για τις μικρές επιχειρήσεις για να έχουν την αποδοχή του λαού).

-Είναι ρεαλιστικά εφικτό να μην υπάρχει έξαρση της αισχροκέρδειας στα απολύτως απαραίτητα όπως με ευχές ζητούν υποκριτικά τα ΜΜΕ ενώ γνωρίζουν τι θα συμβεί; (μιλάμε για βασικά προιόντα από ιατρικά είδη προστασίας-προφύλαξης μέχρι οποιαδήποτε είδη της καθημερινότητας που καθε μερα θα βλέπουμε τις τιμές να "τσιμπάνε" προς τα πάνω)

Με λίγα λόγια πόσο "ασφαλής" μπορεί να νοιώθει ο λαός στην αγκαλιά της καπιταλιστικής οικονομίας, της αισχροκέρδειας και νόμιμης κερδοσκοπίας των επιχειρήσεων, και σε ό,τι αφορά την Υγεία και σε ό,τι αφορά την Οικονομία;

Και τελικά το ερώτημα είναι ένα:

Μπορεί ο καπιταλισμός,  η περίφημη "οικονομία της ελεύθερης αγοράς", να διαχειρισθεί μια τόσο κρίσιμη κατάσταση χωρίς να γεμίσει η χώρα άρρωστους, νεκρούς και πάμφτωχους για να επιβιώσει η περίφημη (μεγάλη) επιχειρηματικότητα που είναι ο πυλώνας της οικονομίας της Αγοράς;

Η απάντηση φυσικά είναι καθαρή. Κατηγορηματικά ΟΧΙ.

Μόνο σε έναν άλλο διαφορετικό κόσμο, σε μιά άλλη οικονομία που θα είναι στα χέρια του λαού, με κεντρικό σχεδιασμό σε όλα και με κέντρο το συμφέρον των εργαζόμενων μπορεί να γίνει αυτό.

Ας το έχουμε καλά στο μυαλό μας. Και βέβαια αυτός ο διαφορετικός κόσμος είναι εφικτός αν εμείς το αποφασίσουμε.

ΥΓ: Επειδή πολλοί και λογικά θα πουν ότι άκουσαν την εξαγγελία για 2000 προσλήψεις γιατρών-νοσηλευτών (παρεμπιπτόντως η εξαγγελία αυτή είναι περσινή και είχε πάει στο συρτάρι) θα πούμε το εξής. 
Πόσο επαρκείς μπορεί να είναι άραγε οι προσλήψεις 2.000 επαγγελματιών υγείας (με 2ετή Σύμβαση) για να στελεχώσουν νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας και ΕΚΑΒ, όταν μόνο στα Δημόσια νοσοκομεία τα κενά ξεπερνάνε τις 30.000! Στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» π.χ. λείπουν 350 νοσηλευτές (για τις τρέχουσες ανάγκες) και θα προσληφθούν 11!!! (για τις έκτακτες). Επίσης στο «Θριάσιο» νοσοκομείο λείπουν 82 και θα προσληφθούν 5!!!

Το "κοινό συμμαχικό συμφέρον" ...είναι ο πόλεμος;

"Είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε την Τουρκία στην αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος και στην εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα της Συρίας, αλλά όχι υπό αυτές τις συνθήκες." είπε προχθές Κυρ. Μητσοτάκης στον Έβρο!

Και από αυτή την τελευταία δήλωση του πρωθυπουργού, βλέπουμε ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν καταδικάζει την Τουρκική εισβολή στην Συρία, που είναι μια από τις πιο σοβαρές εξελίξεις του εκεί πολέμου που δημιουργεί το προσφυγικό κύμα, αλλά υπόσχεται συμπαράσταση και υποστήριξη!

Αν η ΕΕ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ(και μαζί και η ελληνική κυβέρνηση) ήθελαν να βρεθεί στην πράξη και όχι στα λόγια και με ευχές), λύση στο προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα θα καταδίκαζαν βέβαια την Τουρκια για την εισβολή στο Ιντλίμπ(όπως θα καταδίκαζαν και τον εκεί πόλεμο γενικότερα που όμως οι ίδιοι έστησαν). Θα έπαιρναν μέτρα και θα επέβαλλαν κυρώσεις όπως έχουν κάνει σε άλλες περιπτώσεις. Δεν το έκαναν όμως. Αντίθετα στάθηκαν στο πλευρό της Τουρκίας, καταδικάζοντας μάλιστα τη Συρία για την "απαράδεκτη" συμπεριφορά της να επιχειρεί να ανακαταλάβει εδάφη της!

Κάτι τέτοιο δεν είναι παράλογο ή τρελό. Απλά δείχνει ποια είναι η προτεραιότητα των "συμμάχων" που βέβαια δεν είναι σύμμαχοι του λαού μας και των λαών της περιοχής αλλά εχθροί τους όπως αποδεικνύεται άλλωστε από τα γεγονότα. 

Η προτεραιότητα των ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ είναι φυσικά ο έλεγχος της περιοχής και οι μελλοντικές μπιζνες που σχεδιάζουν ό,τι κι αν στοιχίσει αυτό σε πολέμους, πρόσφυγες, φτώχεια, δυστυχία, καταστροφή. Σ'αυτή την "προτεραιότητα" οι ελληνικές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν έχουν εκφράσει αντίρρηση, αλλά αντίθετα παρέχουν κάθε διευκόλυνση γνωρίζοντας φυσικά το κόστος.

Ας γίνει όσο είναι δυνατόν φανερό ότι οι πολιτικές που βάζουν πάνω από το συμφέρον του λαού και του τόπου τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ αλλά και των αστικών τάξεων αυτών(τεράστιων επιχειρηματιών στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι Έλληνες κροίσοι), όχι μόνο δεν θα δώσουν λύση σε προβλήματα όπως το προσφυγικό, όχι μόνο θα το κάνουν χειρότερο, αλλά θα οδηγήσουν και σε άλλες απαράδεκτες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις προς την Τουρκία ή αλλού προκειμένου να εξυπηρετηθεί το "κοινό συμμαχικό συμφέρον". Ενα τέτοιο "κοινό συμφέρον" δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τα συμφέροντα του λαού. Είναι απόλυτα απέναντί του. Είναι αυτό το συμφέρον που προκαλεί πολέμους, πρόσφυγες, δυστυχία και φτώχεια. 

Αξίζει να σκεφτεί κανείς σοβαρά. 

Είναι αυτές οι πολιτικές των κυβερνήσεων "πατριωτικές" ή μήπως ακριβώς το αντίθετο.

"Τι συμβαίνει στα σύνορά μας"; Ποια είναι η πραγματικά πατριωτική στάση;

"Αυτό που κάνει σήμερα η Τουρκία είναι καθαρό.
Θέτει με ένταση, μετά την πίεση που δέχεται στο μέτωπο της Συρίας, όλες τις απαιτήσεις της προς την Ελλάδα και την ΕΕ πάνω στο τραπέζι και απαιτεί να ξεκινήσει συζήτηση.
Το άνοιγμα των συνόρων είναι ένας καθαρός εκβιασμός που λέει: Αν θέλετε να σταματήσουμε τους πρόσφυγες-μετανάστες στηρίξτε μας κι ελάτε τώρα να συζητήσουμε γι αυτά που ζητάμε. Αν δεν δεχτείτε θα πλημμυρίσω την Ελλάδα με πρόσφυγες."

Αυτοί που προσπαθούν να καταλάβουν το τι συμβαίνει στα ελληνικά σύνορα θα πρέπει σίγουρα να κοιτάξουν λίγο πιο βαθιά και να δουν τη μεγάλη εικόνα που διαμορφώνεται στην περιοχή και όχι μόνο τις εικόνες και τα βίντεο γυρω από τα συνοριακά φυλάκια του Εβρου.
Θα πρέπει να απαντήσουν σε πολύ περισσότερες και κρισιμότερες ερωτήσεις από το αν "πρέπει να μείνουν ή όχι απαραβίαστα τα σύνορα της χώρας".
Όσοι επιδιώκουν η συζήτηση να μείνει μόνο εκεί, σίγουρα θέλουν να κρύψουν το μεγαλύτερο μέρος της Αλήθειας.

Τα θέματα που δεν γίνεται να μην μπουν σε σκέψη και συζήτηση είναι αυτά:
1. Οι πόλεμοι και οι επεμβάσεις στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή Ιράκ, Αφγανιστάν αλλά και σε χώρες της Αφρικής όπως η Λιβύη κ.α. και η στάση και συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτούς με οποιονδήποτε τρόπο.
2. Η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και οι υποχρεώσεις που έχουμε δεχθεί πως έχουμε.
3. Η πορεία της κατάστασης στην παγκόσμια οικονομία, και φυσικά και στην Ελλάδα και την Τουρκία, και οι τρόποι που φαίνεται πως έχουν ανοιχτά επιλεγεί από τα μεγάλα συμφέροντα του πλανήτη που κρύβονται πίσω από τις κυβερνήσεις ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσίας, Κίνας κλπ., αλλά και Ελλάδας και Τουρκίας, που τις πιέζουν σε σύγκρουση σε διάφορα σημεία όπως η Συρία, η Μ.Ανατολή, η Λιβύη κλπ
4. Τι σημαίνει πατριωτισμός και πατριωτική στάση μέσα σε αυτήν την κατάσταση.

Μερικά στοιχεία

1.Ο πόλεμος στη Συρία «προκάλεσε τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμού μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», διαβάζουμε στην Καθημερινή.
"Περίπου 13 εκατομμύρια Σύροι έχουν εκτοπιστεί ή έχουν φύγει πρόσφυγες, σε μια χώρα που είχε 23 εκατομμύρια κατοίκους πριν την έναρξη του πολέμου."

Σε άλλες πηγές βρίσκουμε πως και μέσα  στην ισοπεδωμένη αυτή χώρα το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού ζει κάτω από απάνθρωπες συνθήκες,πχ χωρίς ρεύμα, αφού οι υποδομές έχουν καταστραφεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ανάλογα στοιχεία βρίσκουμε και για το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και αλλού, παρά τις διαφορές που φυσικά υπάρχουν στις εκεί συγκρούσεις που όμως έχουν προκληθεί από τους ίδιους(ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) και για τους ίδιους λόγους(έλεγχος πετρελαίου και πηγων ενέργειας)

2. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις και τα τελευταία χρόνια και παλιότερα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ) δεν σταμάτησαν να συνδράμουν με διάφορους τρόπους(χρήση στρατιωτικων βάσεων σε επιχειρήσεις, κοινές  στρατιωτικές αποστολές με τη συμμετοχή πολεμικών πλοίων σε μεταφορές, κοινές περιπολίες κ.α., παροχή διαφόρων τύπων διευκολύνσεων κλπ) τις ΗΠΑ και τις χώρες του ΝΑΤΟ στους πολέμους που έκαναν στην περιοχή.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, οι κυβερνήσεις   ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τώρα της ΝΔ, προχωρησαν ως γνωστόν σε περαιτέρω "αναβάθμιση" των στρατιωτικού τύπου σχέσεων της Ελλάδας με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ.

Η συμμετοχή της χώρας μας λοιπόν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στους πολέμους της περιοχής δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Όσο παραμένουμε ενεργά μέλη του ΝΑΤΟ και σύμμαχοι των ΗΠΑ, ας μην παριστάνουμε τα λευκά περιστέρια  και ισχυριζόμαστε ως χώρα ότι αποτελούμε "παράγοντα Ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή".

3. Η οικονομική κρίση που ξέσπασε την προηγούμενη δεκαετία και που έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τις οικονομίες των ΗΠΑ, ΕΕ, αλλά και των περισσότερων χωρών του πλανήτη, δημιούργησε μια κατάσταση που ίσως πριν να μην ήταν τόσο ορατή όσο τώρα. Οι μεγάλες οικονομίες προκειμένου να επιβιώσουν-αναπτυχθούν περαιτέρω κατα τον τρόπο της οικονομίας της αγοράς,  ήρθαν σε πολύ μεγαλύτερη και φανερή σύγκρουση μεταξύ τους. (Στη σύγκρουση αυτή εμπλέκονται φυσικά για δικούς τους λόγους και μικρότερες οικονομίες-και συμφέροντα αστικών τάξεων- όπως αυτή της Ελλάδας). 

Έτσι βρέθηκαν να συγκρούονται για την απόκτηση μεριδίων σε χώρες όπως η Συρία(αλλά και όλη Μ.Ανατολή), η Λιβύη, άλλες Αφρικανικές χώρες κλπ, αλλά και τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή(σύγκρουση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσίας και εμπλοκή τους σε θέματα όπως αυτό της Β.Μακεδονίας, Κόσοβου, Ουκρανίας κλπ)

Φαίνεται λοιπόν πως ο άγριος οικονομικός ανταγωνισμός, που αποτελεί απαραίτητο στοιχείο της καπιταλιστικής οικονομίας, μπορεί όχι δύσκολα να μεταφέρεται  από την οικονομία στα πολεμικά μέτωπα και πάλι πίσω.

Ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν

Όπως βλέπουμε από τα πιο πάνω η κατάσταση τα τελευταία χρόνια μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ένα μπερδεμένο κουβάρι που κανείς δε μπορεί να προβλέψει που θα καταλήξει, αν και η περίπτωση ενός πιο γενικευμένου πολέμου με φόντο τη σύγκρουση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ- Ρωσίας, φαίνεται να είναι όλο και πιο πιθανή.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό ο ρόλος της Τουρκίας ως της μεγαλύτερης στρατιωτικης δύναμης της περιοχής είναι ολοφάνερος. Η Τουρκία πλεον δεν αποτελεί απλά άλλη μια μια χώρα του ΝΑΤΟ, αλλά μια δύναμη που η άρχουσα τάξη της απαιτεί να μετατραπεί σε περιφερειακή δύναμη εξυπηρέτησης των δικών της οικονομικοστρατιωτικών συμφερόντων, πέρα από την όποια συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ.

Από την άλλη και η Ελλάδα και η δική της άρχουσα τάξη, που συνεργάζεται και έχει κοινές μπίζνες με μεγάλα Ευρωπαικά και Αμερικανικά ή άλλα συμφέροντα, απαιτεί το δικό της ρόλο στην επόμενη μέρα.
Στη μέση βρίσκονται πάντα οι λαοί των χωρών της περιοχής που βέβαια τσακίζονται και  θα πληρώνουν τη ζημιά, όσο παραμένουν στο περιθώριο και δεν παλεύουν δυναμικά για τη δική τους ζωή.

Είναι λοιπόν δεδομένο ότι πρέπει να απαντηθούν τα πιο κάτω κρίσιμα ερωτήματα.

-Η Ελλάδα, και η ΕΕ, έχει δεχθεί την ολοφάνερα παράνομη εισβολή και   παρουσία της Τουρκίας στη Συρία στην επαρχία Ιντλίμπ ή όχι; - Η απάντηση είναι ΝΑΙ! Δεν υπάρχει η παραμικρη καταδίκη απο την ΕΕ(ούτε από την Ελλάδα), ενώ αντίθετα  υπάρχουν δηλώσεις συμπαράστασης και καταδίκη της Συρίας! Η Ελλάδα φυσικά συμφωνεί...
-Η Ελλάδα συμφωνεί ή όχι ότι η Τουρκία αποτελεί απαραίτητο, κρίσιμο και χρήσιμο σύμμαχο για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, και ότι πρέπει να γίνει ό,τι χρειαστεί για να μην απομακρυνθεί η Τουρκία από τη Δύση; Εδω εννοούμε την αποδοχή από τη χώρα μας της άποψης (αξίωσης) ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ, ότι η Τουρκία αποτελεί απαραίτητο παράγοντα ισορροπίας στην περιοχή, από την στρατιωτική, οικονομική και γεωστρατηγική παρουσία της οποίας εξαρτάται σε απόλυτο βαθμό η εξυπηρέτηση των Αμερικανικών και Ευρωπαικών συμφερόντων. -Η απάντηση είναι και πάλι ΝΑΙ!

-Με λίγα λόγια η Ελλάδα(δηλ. η άρχουσα τάξη της ως κρατος) θεωρεί ότι αποτελεί κατά ένα τρόπο ακόμη και  "πατριωτικό καθήκον" η συμπαράσταση στην Τουρκία στο ζήτημα της Συρίας(και όχι μόνο)! Είναι έτσι ή όχι;
-Αν όμως η απάντηση είναι ναι, όπως και είναι, και η χώρα μας όχι μόνο δε βγάζει άχνα αλλά συμπαραστέκεται απόλυτα στην παράνομη Τουρκική εισβολή στη Συρία που παρατείνει, εντείνει και περιπλέκει ακόμη περισσότερο την ήδη μπερδεμένη κατάσταση στα μέτωπα της Συρίας, που είναι ακόμα ένας σοβαρός παράγοντας που πολλαπλασιάζει τις προσφυγικές ροές, πόσο έχει το δικαίωμα να φωνάζει για την κατάσταση στα νησιά μας και τα σύνορα του Έβρου;

Ακόμη.
-Είναι η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ παράγοντας που βοηθάει την διατήρηση της Ειρήνης στην περιοχή ή το αντίθετο συμβαίνει πράγμα το οποίο περιπλέκει όλο και περισσότερο το προσφυγικό πρόβλημα;
-Πόσο εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πατρίδας μας και του λαού μας η συμπαράσταση στην Τουρκία στον πόλεμο εναντίον της Συρίας και η συμφωνία σε όλα με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ;
-Πόσο πατριωτική είναι η στάση αυτών που την ίδια στιγμή που φωνάζουν "κάτω τα χέρια από την πατρίδα" κάνουν ό,τι μπορούν για να χώσουν την Ελλάδα σε όλο και μεγαλύτερες περιπέτειες και αναγκάζουν έτσι χιλιάδες ανθρώπους να κινηθούν προς την Ευρώπη και πρώτα πρώτα τη χώρα μας;

Τι ακριβώς κάνει σήμερα η Τουρκία με το άνοιγμα των συνόρων

Αυτό που κάνει σήμερα η Τουρκία είναι καθαρό.
Θέτει ΄με ένταση όλες τις απαιτήσεις της προς την Ελλάδα και την Ευρώπη πάνω στο τραπέζι και απαιτεί να ξεκινήσει συζήτηση.
Το άνοιγμα των συνόρων είναι ένας καθαρός εκβιασμός που λέει: Αν θέλετε να σταματήσω τους πρόσφυγες-μετανάστες στηρίξτε μας κι  ελάτε τώρα να συζητήσουμε αυτά που ζητάμε. Αν δεν δεχτείτε θα πλημμυρίσω την Ελλάδα με πρόσφυγες.
Την ίδια στιγμή βεβαια προσπαθεί να κατευνάσει τις αντιδράσεις στο εσωτερικό μέτωπο που φαίνονται να φουντώνουν. Ο Τουρκικός λαός βέβαια, που αντιμετωπίζει κι αυτός μια σειρά από σοβαρά προβλήματα, δεν   μπορεί να πετάει από πατριωτική χαρά για την επέμβαση στη Συρία.

Κι εδώ προκύπτει και το τελευταίο ερώτημα.

Τι θα κάνουν οι Ελληνικές κυβερνήσεις, που φυσικά σπρώχνονται για το ποιά είναι πιο "πατριωτική" από την άλλη, σήμερα και στο μέλλον, στη συζήτηση που έχουν δεχτεί να ανοίξει με την Τουρκία για ζητήματα συνδιαχείρισης του Αιγαίου, της ΝΑ Μεσογείου κ.α. , από τη στιγμή που έχουν δεσμευτεί στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ ότι πρέπει να συνεννοηθούμε με την Τουρκία προκειμένου να μην τεθεί σε αμφιβολία η παραμονή της στο ΝΑΤΟ;

Και τελικά προκύπτει και το σοβαρότερο ερώτημα από όλα:
Πόσο "πατριωτικό" μπορεί να είναι το να μπαίνει πάνω από κάθε τι άλλο, η απαίτηση της εξυπηρέτησης των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων(δηλ. της άρχουσας τάξης)- που φυσικά απαιτούν την εμπλοκή μας στους πολέμους, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και τις "δουλειές" τους,  στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού;
Πόσο πατριωτική μπορεί να είναι η στάση κομμάτων και κυβερνήσεων, που ενώ δεν βγάζουν άχνα για το σταμάτημα των πολέμων στη γειτονιά μας όπως θα έπρεπε, ετοιμάζονται να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να παραδώσουν στη συνδιαχείριση πλούτο που  ανήκει στο δικό μας λαό;
Πόσο πατριωτικό είναι το να μπλέκεις ένα λαό σε πολεμικές περιπέτειες και στις συνέπειες που έχουν, την ίδια στιγμή που τον υποχρεώνεις να πληρώνει την Ενέργεια που θα έπρεπε να είναι φθηνή για όλους σαν είδος υπερπολυτελείας;
Πόσο πατριωτικό είναι να τον ρίχνεις κυριολεκτικά στη φωτιά για τη "συμμετοχή στη διαχείριση των δρόμων της Ενέργειας" την ίδια στιγμή που τον αφήνεις να ξεπαγιάζει σε σπίτια με κομμένο το ρεύμα;
Μήπως καθόλου;