Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Η Πολιτική του Μίσους

απο cynical

Ένα από τα μέσα που χρησιμοποιούσαν οι ταλαίπωροι γονείς για να τρομάζουν τα άτακτα βλαστάρια τους και να τα αναγκάζουν να πειθαρχήσουν ήταν κι ο μπαμπούλας, ο οποίος χωρίς να διαθέτει πατενταρισμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά, αφηνόταν στη τολμηρή φαντασία του κάθε παιδιού να τα πλάσει με ό,τι πιο τρομακτικό υλικό διέθετε το μυαλουδάκι του. Όταν μεγάλωναν λιγάκι και ο μπαμπούλας, απομυθοποιημένος πια και ακυρωμένος δεν μπορούσε να δράσει σαν φοβιστικό εργαλείο, οι γονείς κατέφευγαν στον Παιδονόμο, τον χωροφύλακα των παιδιών, ο οποίος εφέρετο να τριγυρίζει μεθοδικά στις γειτονιές, να στήνει προσεκτικά το αυτί πίσω από κάθε πόρτα και να μαζεύει σε ένα μεγάλο τρίχινο ντορβά όσα παιδιά ξέφευγαν από το πλάνο συμπεριφοράς που είχαν καταστρώσει οι γονείς τους.


Ο Παιδονόμος, μπορεί να φάνταζε αποκύημα αρρωστημένης γονικής φαντασίας, αλλά χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς που τον επικαλούνταν, είχε φτάσει ως τις μέρες μας απ’ την αρχαία Σπάρτη, ήταν δηλαδή πρόσωπο καθ’ όλα υπαρκτό, σεβάσμιο και με μεγάλη θέση στην ιεραρχία, το οποίο ήταν επιφορτισμένο στο να ασκεί εποπτεία στις αγέλες των αγοριών που με απόφαση της πολιτείας μαντρώνονταν απ’ τα εφτά τους σε ειδικούς θαλάμους για να επιμορφωθούν με το στανιό στα ιδανικά της λακωνικής πολιτείας. Βοηθοί του δε, ήταν η ευγενής τάξη των μαστιγοφόρων, οι οποίοι και επέβαλαν ακόμα σκληρότερα πειθαρχικά μέτρα, όταν οι παιδονόμοι έφταναν στα όριά τους. Παρακάτω στην ιεραρχία ήταν οι βουαγόρες ή αγελάρχες οι οποίοι και αποτελείωναν ό,τι άφηναν οι προηγούμενοι.


Στα καθ’ ημάς τώρα, και στο δικό μας παγκόσμιο χωριό, όταν ο Παιδονόμος σαν φιγούρα πειθάρχησης είχε πια αχρηστευθεί από τα σύγχρονα σπίτια, τον ρόλο του ανέλαβαν πρόθυμα να διαιωνίσουν οι Αμερικανοί, οι οποίοι αντί για βουκέντρες και μαστίγια, αλλά με τανκ, υποβρύχια και αεροπλάνα είχαν θεωρήσει χρέος τους να πιάσουν απ’ τ’ αυτί τους άτακτους λαούς της Ασίας και να τους φορέσουν με το έτσι θέλω τον στενό κορσέ μιας εκδοχής δημοκρατίας που στηριζόταν στο μαχαίρι, στη φωτιά και στο αίμα όλων όσων αντιδρούσαν.


Ταπεινωμένοι και βαριά πληγωμένοι κι οι ίδιοι, από την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στο ρόλο του Παιδονόμου-Τιμωρού των ατάκτων, σε Ιράκ και Αφγανιστάν, άφησαν στην άκρη τα παλιά τους εργαλεία, έπιασαν άλλα, άλλαξαν πρόσωπο και όνομα και στράφηκαν αλλού. Αυτή τη φορά στη γειτονιά μας και στα σπίτια μας. Τα εργαλεία έγιναν οικονομικά και το όνομα άλλαξε σε ΔΝΤ. Η πειθάρχηση τώρα θα μπορούσε να γίνει πιο έξυπνα, σχετικά αναίμακτα και προπαντός με λιγότερο οικονομικό κόστος. Άλλο να διατηρείς μεραρχίες στρατευμάτων και να υφίστασαι καθημερινή αιμορραγία των δυνάμεών σου, και άλλο να διατηρείς πέντε, έξι γραφεία και άλλους τόσους υπαλλήλους σε κάθε χώρα. Η διαφορά μεγάλη και συμφέρει. Όσο για εξαγοράσιμους τοποτηρητές, πάντα βρίσκονται, βασιλικότεροι του βασιλέως μάλιστα, να σ’ εξυπηρετήσουν, είτε Καμπούλ λέγεται η πόλη, είτε Βαγδάτη, είτε Αθήνα.


Το ΔΝΤ, δεν είναι η μητέρα Τερέζα των αδύναμων λαών, αλλά ο Παιδονόμος τους. Εκβιάζει μαφιόζικα και τιμωρεί. Τσαλαπατάει κυβερνήσεις, Συντάγματα, αποφάσεις κοινοβουλίων, θελήσεις λαών. Ή θα εκτελείς τις βουλές μου, ή θα σ’ αφανίσω. Τα παραδείγματα πληθαίνουν. Πιο πρόσφατο η Ουγγαρία και η Ελλάδα όπου να ‘ναι θ’ ακολουθήσει και αυτή.


Η κατάργηση της πολιτικής σαν μέσο οργάνωσης των κοινωνιών και συλλογικής λήψης αποφάσεων, και η αντικατάστασή της από την πολιτική της συλλογικής τιμωρίας είναι ο νέος μεγάλος δομικός μετασχηματισμός που συντελείται. Τα κράτη ως τα τώρα, παρά τα άκρως δικτατορικά και αυταρχικά, επέβαλλαν ποινές και τιμωρίες σε παραβάτες, αλλά ποτέ η τιμωρία δεν απευθυνόταν σε ολόκληρα στρώματα και τάξεις ή σε ολόκληρο το λαό. Ποτέ δεν είχε καλλιεργηθεί η έννοια της συλλογικής ενοχής και της συλλογικής τιμωρίας, παρά μόνο από εξωτερικούς κατακτητές.


Δυστυχώς, όσο οι πολιτικοί θα απομακρύνονται απ’ το λαό, όσο θα ανακυκλώνονται από τις ίδιες τάξεις των οικονομικών ελίτ, είτε προερχόμενοι οι ίδιοι από αυτές, είτε υποστηριζόμενοι από αυτές για τους δικούς τους ιδιοτελείς λόγους, όσο η πολιτική θα απομακρύνεται από τα κοινοβούλια και θα μετατίθεται σε αφανείς και σκοτεινούς οργανισμούς οργίων, τόσο και το μίσος θα αυξάνει, τόσο από τους κάτω προς τους πάνω, όσο και από τους πάνω προς τα κάτω.


Και είμαστε πολλοί, ρε γαμώτο, για να μην τους νικήσουμε!

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Κεφαλαιοποίηση κερδών


Aριστερά και πολιτική

Η επέλαση «θετικών ειδήσεων» τις τελευταίες ημέρες έχουν ένα διπλό στόχο: Από τη μια να δείξουν ότι τα μέτρα του ΔΝΤ πετυχαίνουν και άρα όσο σκληρά και αν είναι έχουν αποτέλεσμα και καλώς εληφθησαν και από την άλλη να κεφαλαιοποιηθούν τα κέρδη και να νομιμοποιηθούν με τον καθησυχασμό της κοινής γνώμης πως ό,τι έγινε, έγινε και τώρα έρχονται «καλές μέρες». Άρα δεν χρειάζεται να ετοιμάζεται ο λαός για καμία κινητοποίηση τους επόμενους μήνες και η όποια δυσκολία είναι αποδεκτή αφού το μέλλον προδιαγράφεται "καλό".

Αυτή η τακτική ενισχύθηκε με την εμφάνιση των κερδών του κεφαλαίου ως κέρδη για το λαό!!! Η κίνηση της τράπεζα Πειραιώς να εξαγοράσει την ΑΤΕ και το ΤΤ παρουσιάστηκε σαν σπουδαίο γεγονός για την Ελλάδα και προτρέπεται το κεφάλαιο να ακολουθήσει τη πρακτική των εξαγορών και συγχωνεύσεων και φυσικά την αγορά κοψοχρονιά των υπό ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων. Η μονοπώληση στο απόγειό της παρουσιάζεται ως λαϊκό ζητούμενο για σταθερή οικονομία!!!

Το ΔΝΤ μας έβγαλε από την εντατική! Τα μέτρα αποδίδουν! Αυτό λέει η έκθεσή του μόλις το λαϊκό εισόδημα και το ασφαλιστικό πήγαν στη κόλαση. Ευλογεί τα γένια του. Πανηγύρια παντού στα κανάλια αλλά με νόημα. Βγήκαμε επειδή εφαρμόσαμε σκληρά μέτρα, άρα μη ζητάτε τίποτα από όσα κόψαμε, θα χρειαστεί να κόψουμε και άλλα για να πάμε ακόμα καλύτερα!!! Ποιοι θα πάνε καλύτερα δηλαδή;;;;

Το έλλειμμα του δημοσίου (της… ΝΔ) μειώθηκε κατακόρυφα! Ούτε γάζες δεν αγοράζουμε!!!

Το ευρώ, λένε ότι, ανεβαίνει… εξ αιτίας των επιτυχιών της κυβέρνησης του ΓΑΠ!!! Ο μεγαλοϊδεατισμός στο απόγειό του!

Η ΕΓΣΣΕ που μειώνει τους μισθούς περί το 13% σε 3 χρόνια (αύξηση το λένε χωρίς ντροπή!!!) παρουσιάζεται ως επιτυχία της διάσωσης του 13ου και 14ου μισθού και αυτών των ίδιων των συλλογικών διαπραγματεύσεων(!!!), Έτσι, έστησαν πανηγύρι οι σφογκολολάριοι του κεφαλαίου. Γιατί όχι αφού οι μισθοί των νέων θα είναι κάτω από την ΕΓΣΣΕ και με το νόμο; Ποια διάσωση των συλλογικών συμβάσεων;;;

Το κεφάλαιο έχει πάρτι, ο λαός κηδεύει τα δικαιώματά του αλλά τι να λέμε τώρα, η διαστροφή όλων των όρων είναι κανόνας. Ο ΓΑΠ από τη Σύμη μας το εμπέδωσε μιλώντας για… χαρά, ομορφιά κλπ (!) που πρέπει να έχουμε, «για να οδηγηθούμε (με την… ΕΓΣΣΕ και το ΔΝΤ) σε μια βιώσιμη ανάπτυξη που θα μας δώσει τη δυνατότητα να οικοδομήσουμε μια Πολιτεία, μια κοινωνία, με κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια». Δεν είναι παράκρουση, είναι το πιστεύω το κεφαλαίου που ερμηνεύει τη δυστυχία του εργαζόμενου λαού σε ευτυχία δια στόματος διαχειριστή του.

Το χρηματιστήριο, μας λένε, κινείται, επί τέλους, θετικά και ετοιμάζουν πάρτι! Οι μετοχές των τραπεζών ανεβαίνουν και όλοι χαιρόμαστε (λες και είναι του λαού)! Οι ξένοι «επενδυτές» της αρπαχτής επανέρχονται και δείχνουν «εμπιστοσύνη» στο ΧΑ!

Έρχονται λέει και ξένα κεφάλαια για επενδύσεις, μόλις αποδείχτηκε ότι η οικονομία "πάει καλά" (και εξαγγέλθηκε νέα φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου ενώ πετσοκόφτηκαν οι μισθοί).

Όλα έχουν το νόημά τους. Να εμπεδωθούν τα μέτρα! Να αποδειχτεί ότι αποδίδουν. Να γίνει συνείδηση ότι η περικοπή του μισθού και των συντάξεων είναι η σωτηρία της πατρίδος! Να εδραιωθεί το αξίωμα όσο χειρότερα για τους εργαζόμενους και το λαό τόσο καλύτερα για την… οικονομία (κεφάλαιο)!
Και αφού και αν, καταφέρει το κεφάλαιο να μετατρέψει τη σημερινή κατάσταση σε αποδεκτή κατάσταση (κεφαλαιοποίηση), τότε θα ξεκινήσει για το δεύτερο γύρο αρπαγής σε ότι έχει απομείνει. Η κεφαλαιοποίηση των κερδών είναι πάντα προϋπόθεση νέας εξόρμησης του κεφαλαίου για νέα κέρδη. Το λέει και… «Το Κεφάλαιο» του Μαρξ!

Γιατί να πανηγυρίζει λοιπόν ο λαός όταν το κεφάλαιο χωρίς ντροπή και με θράσος μας λέει ότι μετέτρεψε τα πάθη μας σε πακτωλό κερδών εν μέσω κρίσης;

Φαίνεται όμως ότι κάποιοι νομίζουν ότι αν ο βασιλιάς φοράει πολλά χρυσά που έκλεψε από το λαό, ο λαός δεν θα το καταλάβει και θα είναι ενθουσιασμένος με τα λαμπερά που βλέπει. Όλοι όμως ξέρουν καλά ότι στο τέλος ο βασιλιάς είναι γυμνός. Και τότε θα εφορμήσουν πάνω του.

Ας μη κάνει όνειρα το κεφάλαιο. Στη κεφαλαιοποίηση των κερδών που επιχειρεί, ο λαός θα αντιτάξει τη δική του «κεφαλαιοποίηση» των αγώνων και της ιστορίας του. Είναι το καλύτερο εφόδιο για τον σκληρό αγώνα που έχει να κάνει μέχρι να αποτινάξει τη πανούκλα του κεφαλαίου. Και ο ρόλος της Αριστεράς εδώ, στο να οργανώσει το λαό, είναι αποφασιστικός. Διαφορετικά ποτέ κανείς δεν θα καταλάβει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός για να τον απαξιώσει και να τον στείλει στα αζήτητα της ιστορίας.

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Ο τσαμπουκας των ακτοπλόων-απλές σκέψεις


Αντε τωρα να εξηγήσεις πως γίνεται στο ταξίδι για Κρήτη το αυτοκίνητο να στοιχίζει(με επισροφή) 50Ε , ενώ για Πάρο 170Ε!!Μάλιστα το κόστος για τον Πόρο(ναι εδω στο Σαρωνικό) είναι για απλή διαδρομή 33 Ε δηλαδή ακριβώτερα από την Κρήτη!Αν καταλαβαινει κανείς και μπορεί να βγάλει άκρη για το τι συμβαίνει με την ακτοπλοΐα σ΄αυτή την απίθανη γωνια του σύμπαντος ...ας μιλήσει.
Προφανώς ο τουρισμός πλήττεται από άλλες ...γάτες κι όχι από τους ναυτεργάτες.

Όπως καταλάβατε φεύγωωωωωωωω!

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Γιατί δεν το κάνουμε καλοκαιρινό;


"Γενιά που πουλάει τα παιδιά της και τις επόμενες γενιές, για να καλύψει τις πομπές της, τα λάθη της και τις επιλογές της, δέν αξίζει να υπάρχει!Ολες οι γενιές έμειναν στην ιστορία γιατί δώσανε ακόμα και τη ζωή τους για τα νιάτα, ακόμα κι όταν δεν μπορούσανε.Κι ερχόμαστε εμείς σήμερα....ν αποφασίσουμε ότι για 50 χρόνια θα πουλήσουμε γενιές , νέους και γέρους στον καιάδα του κέρδους;"
Λ.Κανέλλη
Απευθυνόταν στους βουλευτές που ψήφισαν το ασφαλιστικό.
Κι όμως ταιριάζει μια χαρά σε όσους από μας σωπαίνουν κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν.Σε όλους εμάς που προσποιούμαστε πως σωπαίνοντας "θυσιαζόμαστε" δήθεν για το "αύριο της πατρίδας".Ποιο αύριο άραγε.Των 360 ευρώ; Της ανεργίας;Των αδιεξόδων που κάνουν τους νέους να νοιώθουν άχρηστοι;
Κάποτε θα μας ζητήσουν οι νέοι που θα τους λέμε κι εμείς αλήτες το λογαριασμό.
Και τοτε μαζί με τους ενοίκους της πλατείας Συντάγματος μπορεί να φάμε κι εμείς και τις πέτρες και τις μούντζες.
Και θα μας αξίζουν με το παραπάνω γιατί αυτοί τη δουλειά τους κάνουνε, αυτό ξέρουν.
Εμείς;

Και κάτι ακόμα.Αραγε η Λιάνα δεν καταλαβαίνει πως πρέπει όλοι μαζί;Το αποκλείω.

(Δείτε το βίντεο όλο, αλλά ειδικά μετά το 7΄.)

To βίντεο από το στοχασμός-πολιτικη

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Γιατί όχι;-Τζωρτζ Μπέρναντ Σω


"Υπάρχουν αυτοί που βλέπουν τα πράγματα όπως είναι και ρωτούν γιατί. Εγώ ονειρεύομαι πράγματα που δεν έχουν υπάρξει ποτέ- και ρωτάω: γιατί όχι;"

Τζωρτζ Μπέρναντ Σω

Το βρήκα ανατολικά της εδεμ

Αριστερό βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης-Ανοιχτή συνέλευση


"Θα επιμείνουμε στην ανάπτυξη δημιουργικών προσπαθειών για να οικοδομηθούν γέφυρες αλληλεγγύης και κριτικού διαλόγου ανάμεσα σε όλες τις αριστερές δυνάμεις."

Ειναι ένα από τα σημεία που τονίστηκαν στην προχθεσινή ανοιχτή συνέλευση.Φυσικά κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση αφού είναι ένα ζήτημα που αποτελεί απόλυτη αναγκαιότητα για την ανάπτυξη ενός δυνατού και αποτελεσματικού κινήματος κόντρα στην εξάτμιση κάθε ίχνους κοινωνικών κι εργασιακών δικαιωμάτων.
Η προσέλευση ήταν πράγματι πολύ ελπιδοφόρα και το ενδιαφέρον τεράστιο.Δεν θα πρέπει να δει βέβαια κανείς αυτή την κίνηση σαν την τελευταία μας ελπίδα για κοινή δράση η ακόμα σαν υποκατάστατο άλλων μορφών οργάνωσης του λαού και του κινήματος.Σίγουρα όμως φαίνεται πως μπορεί να λειτουργήσει και να προσφέρει από κάτι ελάχιστο αλλά αναγκαίο, μέχρι ίσως αυτό που μέχρι τώρα δεν έχει καταστεί δυνατόν και είναι το ζητούμενο, τις κοινές δράσεις δηλαδή από όλους αυτούς που αντιδρούν.


ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

Διαλόγου και Κοινής Δράσης


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η περαιτέρω διεύρυνση της πρωτοβουλίας και ο προγραμματισμός των πρώτων δημοσίων παρεμβάσεών της ήταν το αντικείμενο της πρώτης ανοιχτής, γενικής συνέλευσης του Αριστερού Βήματος Διαλόγου και Κοινής Δράσης, το οποίο συγκροτήθηκε την περασμένη Τρίτη, 6 Ιουλίου, με τη δημοσιοποίηση έκκλησης 77 (ήδη, έχουν αυξηθεί σε 172) διανοουμένων, καλλιτεχνών, συνδικαλιστών και αγωνιστών του ευρύτερου αριστερού χώρου.

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Πανελλαδική Γενική Συνέλευση της πρωτοβουλίας «Ενα Καράβι για τη Γάζα»


Εγινε το Σάββατο η Πανελλαδική συνέλευση της πρωτοβουλίας "Ένα Καράβι για τη Γάζα"


Οι θεμελιώδεις άξονες της απόφασης είναι οι παρακάτω.
* Στηρίζουμε την Παλαιστινιακή Αντίσταση με κάθε μέσο που επιλέγει ο Παλαιστινιακός λαός.
* Προωθούμε τη διπλωματία των λαών και όχι των κρατών και των υπερεθνικών οργανισμών. Δεν πρόκειται να μετατραπούμε σε κυβερνητικά κατευθυνόμενη «μη κυβερνητική οργάνωση». Ενωνόμαστε για να εκφράσουμε τη συμπαράσταση μας στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ελευθερία, γιατί αποτελεί για μας φάρο ανυποχώρητου αγώνα, για κάθε λαό που αρνείται να προσκυνήσει τον ιμπεριαλισμό.
* Λειτουργούμε με απόλυτο σεβασμό στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, σεβόμαστε την αυτονομία των τοπικών συνελεύσεων και επιτροπών, διευρύνουμε τη δικτύωσή τους και αναπτύσσουμε τον οριζόντιο συντονισμό στη δράση τους. Οι αποφάσεις παίρνονται από τα μέλη στο πλαίσιο των συνελεύσεών τους, χωρίς η γνώμη κανενός ή καμιάς να μετρά περισσότερο από τη γνώμη άλλου ή άλλης.
Όλη η απόφαση της συνέλευσης

Ανακοίνωση της Πανελλαδικής Γενικής Συνέλευσης

της πρωτοβουλίας «Ενα Καράβι για τη Γάζα»

To Σάββατο 10 Ιουλίου 2010 πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση της πρωτοβουλίας «Ενα Καράβι για τη Γάζα» στο ΕΜΠ. Ηταν η πρώτη Γενική Συνέλευση της Πρωτοβουλίας μετά την πειρατική-δολοφονική επίθεση του Ισραήλ στο Στόλο της Ελευθερίας και η πρώτη Γενική Συνέλευση της Πρωτοβουλίας από την ίδρυσή της με συμμετοχή και τοπικών Πρωτοβουλιών από τις πέραν της Αθήνας πόλεις.

Μέσα από αναλυτική συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων, που κράτησε πέντε ώρες, έγινε συνολική αποτίμηση της πορείας και του έργου της Πρωτοβουλίας πανελλαδικά και της αποστολής του «Στόλου της Ελευθερίας», συνοψίστηκαν οι εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα και έγινε εκτίμηση της κατάστασης τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Η Πρωτοβουλία «Ενα Καράβι για τη Γάζα» κατάφερε να συμμετάσχει με το δικό της πλοίο, την «Ελεύθερη Μεσόγειο», στη διεθνή αποστολή με χρήματα που μαζεύτηκαν και από το υστέρημα του ελληνικού λαού και από άραβες μετανάστες και από την Παλαιστινιακή κοινότητα στην Ελλάδα.

Aν ήξεραν οι άνθρωποι...




"Aν ήξεραν οι άνθρωποι πόσο λίγο έπρεπε νάναι το δούναι τους και πόσο πολύ το λαβείν τους θα τους έστριβε" Οδ.Ελύτης

Μας είπαν στην αρχή πως δεν φταίει ο λαός,πως δεν μπορεί οι αδύναμοι να πληρώνουν για το φταίξιμο άλλων...
Τώρα μας λένε να μοιραστούμε μαζί τους το έγκλημα.Την εκτέλεση εν ψυχρώ του αύριο αυτού του τόπου που δεν είναι μονο πέτρες μύθοι και χώματα.Ειναι τα παιδιά μας και όλοι αυτοί που θα έρθουν.Είναι ανθρωποι που πρέπει εμείς να καταδικάσουμε με ελαφριά συνειδηση γιατί δηθεν δε γινόταν αλλιώς...

Και με μια οπτική πράγματι δε γινόταν αλλιώς.Το θύμα ήταν τόσο διαθέσιμο, τόσο μεθυσμένο μες την τηλεζάλη και τη λαγνεία της κατανάλωσης, τα υπάρχοντά του τόσο πεταμένα κι εκτεθειμένα μπροστά στον δολοφόνο, οι νόμοι τόσο καλογραμμένοι και ο δικαστής τόσο μιλημένος κι έτοιμος να καταδικάσει τον βιαζόμενο για διατάραξη της κοινής ησυχίας επειδή φώναξε, που πράγματι δεν γινόταν αλλιώς.Ο θύτης καπιταλισμός ήταν κάτω από πίεση και δεν γινόταν να μην επιχειρήσει να απλώσει πάνω στη ζωή μας τα χέρια του.
Ετσι πράγματι δε γινοταν αλλιώς.

Κι εμείς;
Παγωμένοι παρακολουθούμε το έγκλημα σε βάρος μας και δεν το πιστεύουμε.
Βέβαια το πάγωμα δε σημαίνει αποδοχή.Το ότι ψηφίστηκε ότι ψηφίστηκε δε σημαίνει ότι το δεχτήκαμε και "πάει και τελείωσε"
Ας πούμε λοιπόν πως τελείωσε ο πρώτος γύρος του αιφνιδιασμού.
Εκει όμως είδαμε να αποκαλύπτονται ρόλοι πολλών.Είδαμε τους "σοσιαλιστές" να διαγράφουν εντελώς το σοσιαλισμό από το λεξιλόγιο τους, είδαμε τη συνδικαλιστική ηγεσία να παίζει ύπουλο παιχνίδι στην πλάτη μας και σίγουρα με το αζημίωτο.Είδαμε το πολιτικό κατεστημένο να φωνάζει σε στημένες επιτροπές και κανένας εκτός από μας να μην πληρώνει, με κανένα τρόπο
και ούτε ένα κλεμμένο ευρώ να μην κατάσχεται έστω για παραδειγματισμό.
Ειδαμε την ΤV να παίζει το ρόλο της πείθοντας μας πως φταίξαμε όλοι, κρύβοντας μεσα στη συλλογική ενοχή και ευθύνη τους πραγματικούς φταίχτες.Και βέβαια κρύβοντας τον πραγματικό εγκληματία που είναι το χρεοκοπημένο σύστημα μαζί φυσικά με τα άτομα που το εκπροσωπούν.
Και είδαμε ακόμη δεκάδες η εκατοντάδες χιλιάδες λαό να βγαινει μετα από χρόνια στο δρόμο,να αποδεσμέυεται από την ψήφο του, να κάνει μερικά βήματα, να το σκέφτεται, να δειλιάζει ίσως κάτω από την πίεση,να μειώνει την ένταση αλλά να μην δέχεται την κατάσταση -όπως βέβαια θέλουν κάποιοι να κάνει- και να περιμένει τη συνέχεια με μπερδεμένο το κουβάρι στο μυαλό του.
Και τέλος είδαμε τα οράματα να ξαναβγαίνουν από τα συρτάρια μαζί με τα μαρξιστικά βιβλία και οι συζητήσεις να φουντώνουν σε απίστευτο βαθμό γύρω από το αύριο.Πρώτη φορά μετά από δεκαετίες μπαίνει σε συζήτηση από πλατιές μάζες ξανά, το ζήτημα της ριζικής αλλαγης αυτού του κόσμου με έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Και η συνέχεια;Θα δείξει, αν και είμαι βέβαιος πως δεν μπορεί να είναι άλλη από τον δρόμο.
Τόσο πολύ δρόμο που πολλοί που τώρα είναι έτοιμοι να απογοητευθούν θα τρίβουν τα μάτια τους.Ενα ελάχιστο βήμα μας χωρίζει μόνο που βέβαια θα γίνει.
Βέβαια όπως λέει και ο Ο.Ελύτης κάποιες φορές "Η απόσταση από το τίποτα στο ελάχιστο είναι μεγαλύτερη παρ' ότι από το ελάχιστο στο πολύ"
Ας το σκεφτούμε λοιπόν μες τον αέρα του καλοκαιριού με καθαρό μυαλό κι ας αποφασίσουμε.Γιατι τελικά το ζήτημα δεν είναι καθόλου αν θα τη βγάλουμε εμέις κουτσά-στραβά μεταθέτοντας την κόλαση για τους άλλους αργότερα.Ειναι κατα πόσο είμαστε σκλάβοι, δούλοι η ελεύθεροι.Ειναι κατα πόσο αναγνωρίζουμε σε κάποιους το δικαίωμα να μας σκοτώνουν ζητώντας μάλιστα να μη βγάλουμε άχνα.
Ειναι τέλος κατα πόσο ειμαστε αποφασισμένοι να δηλώσουμε παρόντες και να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, κόβοντας το βήχα σε όλους αυτούς που "ευχαρίστως διατίθενται" να μας εκπροσωπήσουν, φυσικά καταστρέφοντάς μας.

Πάμπλο Νερούντα(12 Ιουλίου1904-23 Σεπτεμβρίου 1973)

(απο ένα παλιότερο κομμάτι)


Με αφορμή την ημέρα γενεθλίων του Πάμπλο Νερούντα.


Προσωπικά "γνώρισα" τον Νερούντα πολύ αργότερα από τον θάνατό του ,όντας τότε 17 χρονών και ερωτευμένος. Και παρότι λόγω του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη,η Ελλάδα μάθαινε τον Νερούντα από το υπέροχο Canto General,εγώ τον έμαθα από τα "100 ερωτικά σονέτα" τον "Ενθουσιασμένο τοξότη",τα "20 ερωτικά ποιήματα κι ένα θλιμμένο τραγούδι" και το "Εσπερινό"
Και μάλιστα σε μια εποχή που η μεταδικτατορική Ελλάδα δονούνταν από ένα ολοζώντανο λαϊκό κίνημα απ΄΄ακρη σ΄΄ακρη και η πολιτική ατμόσφαιρα με μάγευε όσο τίποτα.
Όμως τα βράδια με τη λάμπα χαμηλά ,για να μή με παίρνει είδηση κανείς μες στο σπίτι,ζούσα πάνω από το κόκκινο βιβλίο με τις τυρκουάζ σελίδες των εκδόσεων Τολίδη,όλον τον έρωτα του κόσμου,συνειδητοποιώντας πόσο μαγικά πλάταινε τον ορίζοντα της ζωής μου η ποίηση!

Εδώ αγαπώ
Μέσα στα πεύκα ξετυλίγεται ο άνεμος
φωσφορίζει το φεγγάρι πάνω στα φευγαλέα νερά...
...σε ξετυλίγει η ομίχλη μέσα σε ορχηστρικές μορφές
εδώ σ'αγαπώ και μάταια σε κρύβει ο ορίζοντας...

Η συνέχεια στο εδώ και τώρα

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Τίποτα δεν τελειωσε-Βίντεο των συλλαλητηρίων.



Για να πω την αλήθεια σήμερα κατέβηκα στο κέντρο με πολύ χαμηλές προσδοκίες.Η για να είμαι ακόμη περισσότερο ειλικρινής κατέβηκα σίγουρος οτι θα απογοητευθώ.Είμαστε σχεδόν στα μέσα Ιουλίου ενώ και πάλι το σωματείο οδηγών του ΜΕΤΡΟ(απ ότι μου είπαν) επέμεινε σε 24ωρη απεργία και όχι στάσεις εργασίας έτσι ώστε να μπορέσει ο κόσμος να κατέβει στο συλλαλητήριο.
Τελικά δεν απογοητεύτηκα καθόλου.Οι δρόμοι παραμένουν καυτοί παρά τα προβλήματα που υπάρχουν.Και τα 2 συλλαλητήρια-πορείες ήταν πολύ μαζικά και το αποδεικνύει και το σχετικό βιντεάκι που ανεβάζω.
Και ξαναλέω και θα το λέω συνέχεια πως αν είχαμε κοινές συγκεντρώσεις-πορειες σίγουρα δεν θα είχαμε άθροισμα αλλά πολλαπλασιασμό των συγκεντρωμένων.
Και είμαι ακομα πιο βέβαιος πως τα μέτρα και η απαξίωση και το γδάρσιμο της ζωής μας δεν πρόκειται να περάσουν.Ευτυχώς υπάρχουν χιλιάδες αποφασισμένοι και πολλοί περισσότεροι που απλά δεν έχουν κάνει ακόμα τα πρώτα κρίσιμα βήματα.Ισως μάλιστα πολλοί από αυτούς να ανήκουν στο μαχητικότερο κομμάτι του λαού που θα κρίνει τελικά και τον πόλεμο.

Και κάτι ακόμη.Δεν θα βαρεθούν επιτέλους καποια "σοβαρά και μεγάλα" sites τις "φτιαγμένες φωτογραφίες που δείχνουν άδειους δρόμους;Και λίγο τσίπα δεν βλάπτει...
Eυτυχώς είμασταν εκεί και είδαμε με τα μάτια μας.Ακολουθεί σχετικό βίντεο*



*Στο βίντεο φαίνεται ο κόσμος που είναι συγκεντρωμένος στο Σύνταγμα μπροστά στη Βουλή όταν το τελευταίο κμμάτι της πορείας απο την Πλ.Κλαυθμώνος(ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.) ανεβαίνει μροστά απ΄τη Μεγ.Βρεττανία προς την πλατεία.Ακολουθεί το ΠΑΜΕ που έρχεται από Ομόνοια.Το ΠΑΜΕ πέρασε από την Φιλλελήνων και έφυγε προς την Συγγρού χωρίς να μπεί σην πλατεία μπροστα στη Βουλή.

Απροσδόκητα πολύς ο κόσμος

Απροσδόκητα πολύς ο κόσμος στο Σύνταγμα.
Φοβερή αστυνομοκρατία.
Επικρατεί μια παράξενη ησυχία.
Το ΠΑΜΕ είναι ακόμα πίσω στην Κλαυθμώνος.
Περίεργο σκηνικό.
ΥΓ. Μην ξεχνάμε ότι δεν λειτουργεί κανένα μέσο μεταφοράς

Καυτοί οι δρόμοι στην Αθήνα

Φυσάει καλό αεράκι στην Αθήνα.
Μεγάλες και οι δύο συγκεντρώσεις.
Ξεκίνησαν οι πορείες. Η ουρά της πορείας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στο άγαλμα Κολοκοτρώνη .
100m πίσω η πορεία του ΠΑΜΕ στην Κλαυθμώνος.
Οι δρόμοι παραμένουν καυτοί.
Πολύς κόσμος

Γενική απεργία-Συλλαλητήριο


Με τα πόδια σήμερα...Ούτε μετρό ούτε τίποτα.
Δεν πειράζει, δεν τρέχει τίποτα.Θα το περπατήσουμε λίγο παραπάνω.
Άλλα είναι αυτά που καίνε

"Βλέπεις είπε, είναι οι Άλλοι
και δεν γίνεται Αυτοί χωρίς Εσένα
και δεν γίνεται μ'Αυτούς χωρίς, Εσύ
Βλέπεις είπε, είναι οι Άλλοι
και ανάγκη πάσα να τους αντικρύσεις
η μορφή σου αν θέλεις ανεξάλειπτη να'ναι
και να μείνει αυτή."

.......Οδ.Ελύτης-ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ .......


Y.Γ.Λεπτομέρεια από την Guernica(Picasso)-"falling woman"

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Έκκληση για το διάλογο και την κοινή δράση της Αριστεράς

Σήμερα το μεσημέρι στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, άνθρωποι από όλο το φάσμα της αριστεράς, μαζεύτηκαν και αντάλλαξαν ιδέες και απόψεις πάνω στο καυτό ζήτημα της κοινής δράσης της αριστεράς μέσα στην καταιγίδα της κρίσης.
Ειναι νομίζω φανερό πως δεν πρόκειται πλεον για ένα απλό αίτημα κάποιων λίγων ρομαντικών, αλλά για μια απαίτηση που εκφράζεται με τέτοια αποφασιστικότητα που φαίνεται πως μπορεί να υπερβεί τις όποιες σοβαρές αντικειμενικες δυσκολίες και να γίνει πραγματικότητα.
"Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων λέει το γνωστό άρθρο .Ετσι και η πραγματοποίηση της κοινης δράσης της Αριστεράς, επαφίεται στά χέρια όλων μας"είπε σε παρέμβασή του ο Π.Παπακωνσταντίνου. σε ένα από τα πιό ενδιαφέροντα στιγμιότυπα της συζήτησης.
Ακολουθεί το κείμενο της έκκλησης.

Έκκληση για το διάλογο και την κοινή δράση της Αριστεράς

"Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει σαρωτικές επιπτώσεις σ’ όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Στην οικονομία, στην πολιτική, στον πολιτισμό, στη συνείδηση. Η βίαιη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, η κατάργηση κοινωνικών δικαιωμάτων και η ματαίωση των ονείρων και των προοπτικών της νεολαίας δεν είναι συγκυριακές επιλογές, όπως υποστηρίζει η κηδεμονευόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά οργανωμένοι τρόποι μόνιμης υποβάθμισης της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Σ’ αυτό το συνεχώς αυξανόμενο κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας η Αριστερά, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική, οφείλει να αρθεί επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθεί στις ανάγκες των εργαζομένων. Ανάμεσα στους πολιτικούς χώρους της Αριστεράς υπάρχουν αναμφισβήτητες διαφορές, όπως, για παράδειγμα αυτές που αφορούν τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, αλλά και οι σχετικές με τον τρόπο μετάβασης στο σοσιαλισμό, το περιεχόμενο και τη μορφή που αυτός θα έχει τον 21ο αιώνα –ζήτημα που οπωσδήποτε πρέπει να διερευνηθεί και να συζητηθεί με συντροφικό τρόπο, σε μια περίοδο μάλιστα που η δομική κρίση του καπιταλισμού θέτει ‘επί τάπητος’ το στρατηγικό στόχο της σοσιαλιστικής εναλλακτικής. Σήμερα όμως αυτές οι υπαρκτές διαφορές γίνονται συχνά τροχοπέδη, στην πραγματική ανάγκη οργανωμένης αντίστασης του εργαζόμενου λαού απέναντι στην πιο αντιδραστική, αντιλαϊκή, ταξική πολιτική που γνώρισε η χώρα μας, τουλάχιστον στην εποχή της λεγόμενης «μεταπολίτευσης».
Είναι ιστορικό καθήκον όλων των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς, ανεξαρτήτως του ειδικού τους βάρους, να βρουν εκείνα τα ζητήματα –και είναι πολλά- που μπορούν να οδηγήσουν σε ενότητα δράσης, ανταποκρινόμενα στις διαθέσεις των εργαζόμενων στρωμάτων, των ανέργων και της νεολαίας για συσπείρωση των δυνάμεων του κινήματος. Με όρους συλλογικού ηγεμόνα και οργανωτή, να διευκολύνουν έτσι τις κοινωνικές διεργασίες, τις αυθόρμητες και συνειδητές συμμαχίες των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Να απομονώσουν πρακτικές τυφλής βίας και αδιέξοδων δήθεν αντιεξουσιαστικών ξεσπασμάτων αλλά και κάθε δεξιόστροφη «αριστερή» φρασεολογία που διευκολύνει τελικά τις κυβερνητικές επιλογές. Να δώσουν πολιτική προοπτική στους κοινωνικούς αγώνες συμβάλλοντας στην ανάπτυξή τους. Να βοηθήσουν εργαζόμενες μάζες, που βρίσκονται εγκλωβισμένες σε άλλες πολιτικές επιλογές, να αγωνιστούν για τα πραγματικά δικά τους συμφέροντα. Να αναπτύξουν πρωτοβουλίες θεωρητικού διαλόγου ανάμεσα σ’ όλους τους φορείς της Αριστεράς, με άξονα την υπέρβαση του καπιταλισμού.
Χωρίς να εγκαταλείπουν τους στρατηγικούς στόχους τους, ούτε τις συζητήσεις, τις διαφορές, τις διαφωνίες γι’ αυτούς, οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, εντός και εκτός του κοινοβουλίου, μπορούν και πρέπει να συναντηθούν στη διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής πολιτικής πρότασης και κοινής δράσης για την αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος των εργαζομένων στην προσπάθεια εξόδου απ’ αυτήν. Ζητήματα όπως η αντιμετώπιση θεσμικών μορφών καπιταλιστικής ολοκλήρωσης (ΕΕ, ΟΝΕ, ΔΝΤ), η παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους, το αίτημα εθνικοποίησης τραπεζών, η ρήξη με τις πρακτικές του τραπεζικού και του επιχειρηματικού κατεστημένου, καθώς και η αντιμετώπιση της βίαιης επίθεσης του κεφαλαίου με ριζική αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου, αλλά και η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, μπορούν να αποτελέσουν τη βάση τέτοιων διεργασιών."

Αθήνα, 6 Ιουλίου 2010



Αγγελόπουλος Θόδωρος, σκηνοθέτης

Αθανασιάδου Μυρσίνη, διδάκτωρ Ιστορίας

Αλαβάνου Αριάδνη, μεταφράστρια

Ανδρεάδης Γιάγκος, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Αντωνοπούλου Μαρία, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Βαλαβάνη Νάντια, συγγραφέας

Βαμβακάς Κώστας, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός

Βασιλειάδου Τέα, δημοσιογράφος

Βατικιώτης Λεωνίδας, διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών

Βενετσάνου Νένα, τραγουδίστρια

Γαλάνης Γιώργος, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός

Γέρου Κάτια, ηθοποιός

Γεωργακάκη Ρόδη, αντιδήμαρχος Ελληνικού

Γεωργίου Χρήστος, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Πάτρας

Δημητρίου Αλίντα, σκηνοθέτης

Δημητρίου Σωτήρης, ανθρωπολόγος

Διαμαντίδης Κώστας, συγγραφέας

Δουζίνας Κώστας, πανεπιστημιακός, πανεπιστήμιο Λονδίνου

Ευσταθίου Κώστας, συνδικαλιστής τραπεζοϋπάλληλος

Ζιόβας Γιώργος, ηθοποιός

Ζωγραφάκη Ελένη, ΟΛΜΕ

Ήσυχος Κώστας, συνδικαλιστής Ολυμπιακής

Κακαράς Αντώνης, απόστρατος αρχιπλοίαρχος

Κακναβάτος Έκτωρ, ποιητής

Καλομοίρης Γρηγόρης, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός

Καρτερός Θανάσης, δημοσιογράφος

Κιμπουρόπουλος Γιάννης, δημοσιογράφος

Κοκκίνου Μαρία, ζωγράφος

Κουβελάκης Στάθης, πανεπιστημιακός, King’s College (Λονδίνο)

Κουζής Γιάννης, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Κορτζίδης Χρήστος, Δήμαρχος Ελληνικού

Κοτσυφάκης Θέμης, συνδικαλιστής, ΔΣ ΟΛΜΕ

Κοψίνη Χριστίνα, δημοσιογράφος

Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης, δημοσιογράφος

Λαπαβίτσας Κώστας, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Λονδίνου

Λεοντής Χρήστος, συνθέτης

Μαίστρος Γιάννης, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ

Μανιάτης Γιώργος, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Αθήνας

Μιχελής Κώστας, συνδικαλιστής λογιστής

Μπαδόγιαννης Άκης, γιατρός

Μπαρτζώκας Θανάσης, τ. Δήμαρχος Καισαριανής

Μπελαντής Δημήτρης, διδάκτωρ Νομικής

Μπιτσάκης Ευτύχης, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Ντούμας Χρήστος, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Αθήνας

Παναγιωτόπουλος Χρήστος, συνδικαλιστής ΟΤΑ

Παπαδημητρίου Ζήσης, πανεπιστημιακός, ΑΠΘ

Παπαδημητρίου Μάνια, ηθοποιός

Παπακωνσταντίνου Πέτρος, δημοσιογράφος

Πεππές Ζώης, συνδικαλιστής ΟΤΟΕ

Πετράκος Θανάσης, νομαρχιακός σύμβουλος Μεσσηνίας

Πολίτη Τζίνα, πανεπιστημιακός, ΑΠΘ

Πορτάλιου Ελένη, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ

Πρωτονοτάριος Γιάννης, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ

Ρηγοπούλου Πέπη, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Αθήνας

Ρήγος Άλκης, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Ριζόπουλος Τάσος, συνδικαλιστής στη φαρμακοβιομηχανία

Ρούσης Γιώργος, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Ρούσσος Σίμος, τ. δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου

Σακελαρόπουλος Σπύρος, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Σαρρής Γιώργος, τραγουδοποιός

Σκαμνάκης Θανάσης, δημοσιογράφος

Σπαθής Μάκης, πανεπιστημιακός, ΕΜΠ

Σπανού Δέσποινα, συνδικαλίστρια ΑΔΕΔΥ

Σπύρου Αθηνά, δικηγόρος

Σπύρου Δημήτρης, σκηνοθέτης

Στάθης (Σταυρόπουλος), σκιτσογράφος

Σταυρόπουλος Τάσος, συνδικαλιστής εκπαιδευτικός

Σταμάτης Κώστας, πανεπιστημιακός, ΑΠΘ

Σωτήρης Παναγιώτης, διδάκτωρ Φιλοσοφίας

Τσακνής Διονύσης, τραγουδοποιός

Φαρδέλλα Χρύσα, συνδικαλίστρια εκπαιδευτικός

Φράγκου Λία, συνδικαλίστρια, ιδιωτική υπάλληλος

Χατζηστεφάνου Άρης, δημοσιογράφος

Χατζόπουλος Στάθης, δικηγόρος

Χουρμουζιάδης Γιώργος, πανεπιστημιακός, ΑΠΘ

Χρύσης Αλέξανδρος, πανεπιστημιακός, Πάντειο

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Το κύπελλο στον Πέπε!


Ποιος θέλω να πάρει το κύπελλο;
Ε, τώρα ερωτήσεις είναι αυτές;
Εδώ αποθεώθηκε η Αργεντινή παρά την τεσσάρα από την Γερμανία .Φαντάσου τι θα γίνει έτσι και το σηκώσει η Ουρουγουάη!!Θα καεί ... ποιο Μοντεβίδεο και ποιος Ρίο ντε λα Πλάτα.Όλος ο Ν.Ατλαντικός θα γίνει παρανάλωμα...
Εδώ που τα λέμε λίγο είναι να είναι έξω Αργεντινή, Βραζιλία και η μικρά Ουρουγουάη ανάμεσά τους να παραμένει διεκδικώντας το τρόπαιο και να τους βγαίνει από αριστερά;
Και μια που είπα αριστερά θα το ομολογήσω.
Εκτός από το ότι έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι είναι με τον αδύνατο, ο βασικός λογος που θέλω Ουρουγουάη είναι ο λαός της και ο Πέπε.Ο Χοσέ Μουχίκα δηλαδή που είναι μακράν ο πιό ωραίος πρόεδρος στον πλανήτη!
Ειναι ο μόνος ίσως που αποδεικνύει πως σ'αυτό τον ψεύτικο ντουνιά τον χιλιομπαλωμένο και χιλιοπουλημένο, ε...δεν είναι όλοι ίδιοι, και να γιατί.
Ο Χοσέ Μουχίκα είναι ο μοναδικός Πρόεδρος που δε μένει στο προεδρικό μέγαρο γιατί απλά δεν γουστάρει.Μένει στην αγροικία του, φυτεύει τις ντομάτες του και ότι άλλο θέλει και δεν κυκλοφορεί με θωρακισμένες Μερσεντές,αλλά όταν δεν παίρνει τον "σκαραβαίο" του, ένα VW του 1987 -ναι αυτό είναι το αυτοκίνητό του και αξίζει 1600 δολλάρια!- κυκλοφορεί με ποδήλατο!!Και βέβαια από τα 9500 που είναι ο μισθός του κρατάει τα 2000 για τα έξοδά του και επιστρέφει τα υπόλοιπα στο κράτος!
Για να μην ξεχνιόμαστε , ο προεδρος Μουχίκα είναι αντάρτης Τουπαμάρος -ο γνωστός El Pepe- που πριν εκλεγεί έχει παίξει τη ζωή του κορώνα γράμματα πιο πολλές φορές από όσα γκολ έχει βάλει η Ουρουγουάη στα παγκόσμια κύπελλα.
Οπότε είναι να μη θέλεις να το σηκώσουν τα παιδιά του;Οχι απαραίτητα τα πλουσιόπαιδα που παίζουν στο γήπεδο,αλλά τα παιδάκια στις φτωχογειτονιές και οι απλοί Ουρουγουανοί, που θα βγουν στο δρόμο για να πανηγυρίσουν εκτός από τις νίκες τις πολιτικές και μια άλλη ποδοσφαιρική αυτή τη φορά.Kαι στο κάτω κάτω γαλανόλευκη θα ανεμίζουνε, κάτι είναι κι αυτό.
Vamos Χοσέ!Vamos Ουρουγουάη!Μαζί σου.

Αλ.Παπαδιαμάντης-Ο Δερβίσης πίνει πλάι μας μαστίχα κερασμένη


από το βλέμμα

«Δύο, τρεις, πέντε, δέκα σταλαγμοί.»

Με ήχους, ρυθμό και υγρασία, ξεκινά ο Ξεπεσμένος Δερβίσης του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, μοναδικό κείμενο στη νεοελληνική γραμματεία ― και στη διεθνή. Δεν είναι διήγημα τυπικό, δεν είναι δοκίμιο, δεν είναι ποίημα. Είναι ένα φιλμ με λέξεις και ήχους και αισθήσεις, λυρικό μοντάζ αποσπασμάτων μουσικά αρμοσμένων, με ποιητικό ειρμό. Κι είναι μια ελεγεία για τον αθηναϊκό βίο, τόσο ταιριαστή στα σημερινά μας.

Εξι σελίδες βιβλίου. Το διαβάζω κάθε τόσο, φωναχτά, ψιθυριστά, σιωπηλά, και στη μαγική Αθήνα του 1896 αφουγκράζομαι την πόλη του 21ου αιώνα: τα ράδια και τους στεναγμούς των ακάλυπτων, τις μουσικές από παράθυρα αυτοκινήτων, τον αντίλαλο από συναυλίες σε λόφους και άλση, τα ελαφροπατήματα των νυν άστεγων, ανέστιων, φερέοικων, τα τιτιβίσματα λυγερών νέων με μούσια και κιθάρες, τη μελωδική ντοπιολαλιά γέροντος κοτσωνάτου, την πολύγλωσση βουή της Λαϊκής. Σ’ όλα τα σημερινά μπορείς να ακούσεις τον υπερμοντέρνο Παπαδιαμάντη, τον ψάλτη που εκουρδίζετο στο στασίδι του σαν τραγουδούσε τα βασανάκια των ανθρώπων και τους αχούς της ανατολικής του πόλεως.

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Απογοήτευση; Οχι ευχαριστώ


Δεν με απογοητεύει η εξέλιξη των λαϊκών αντιδράσεων Καθόλου μάλιστα. Η ζωή έτσι κι αλλιώς -παρά την κακή συνηθεια της λογικής- ποτέ δεν εξελισσόταν γραμμικά και ούτε πρόκειται.
Με απογοητεύει όμως λίγο το ότι απογοητεύονται άνθρωποι που έχουν φάει τα κινηματα με το κουτάλι και δεν θα έπρεπε να απογοητεύονται. (Η ανάγκη βλέπεις για νέο αίμα που δε μασάει στο κίνημα, είναι πάντα εκεί...)
Είναι άλλο να μην είσαι ικανοποιημένος από μια κινητοποίηση και άλλο να λες οτι τέλειωσαν όλα. Γιατί βέβαια τίποτα δεν τέλειωσε. Ούτε για μένα ,ούτε για σένα ούτε βέβαια για αυτούς...

Η Συμφωνία των λαικών κινητοποιήσεων μετά από ένα δυναμικό χειμωνιάτικο intro πέρασε σε ένα δυνατό ανοιξιάτικο κρεσέντο Μαρτίου-Μαΐου που έιχε την γνωστή ματωμένη κορύφωση. Κάπου εκεί άρχισε η πραγματική "πλοκή " του έργου που βέβαια συνεχίζεται με μας πρωταγωνιστές και θεατές μαζί.

Βαδίζουμε ξυπόλυτοι πάνω στην καυτή άσφαλτο των μέτρων. Κάποιοι προσποιούνται πως δεν νοιώθουν κάτι τόσο ενοχλητικό. Κάτι σαν ένα συναισθηματικό πέπλο άρνησης που προσπαθεί να απαλύνει το σοκ. Το δέρμα της επιβίωσης όμως καίγεται χωρίς να ρωτάει, αφού οι φυσικοί νόμοι δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για προπαγάνδες η συναισθηματικές αντιδράσεις. Σε λίγο βέβαια ο πόνος θα είναι αφόρητος.
Aκόμη κι αν κάποιοι έίναι αποφασισμένοι να μείνουν σιωπηλοί απλά δεν θα τα καταφέρουν.
Η πραγματικότητα του καπιταλισμού είναι μια θάλασσα που διαρκώς φουσκώνει γύρω μας. Σε λίγο η χερσόνησος της ψευδαίσθησης "πάμε καλά" θα έχει γίνει ένα νησί κυκλωμένο με μαύρα νερά από παντού. Οι τηλεγέφυρες με τα ψέματα θα έχουν διαλυθεί και όσο κι αν θέλεις να κρατήσεις την ανάσα σου δεν θα μπορείς να περάσεις απέναντι. Και τότε η θα πρέπει να χτίσεις την κιβωτό της αντίδρασης και της ρήξης η θα πρεπει να παραδοθείς στον απόλυτο πόνο και την απελπισία.
Το θέμα είναι τότε τι κάνουμε.
Θα είμαστε επιτέλους μαζί η ακόμη θα το σκεφτόμαστε με ξεροκεφαλιά και παντογνωσία.Θα στήσουμε αυτί στην απαίτηση των δρόμων ή θα εξακολουθήσουμε να νομίζουμε πως μπορούμε ο καθένας μόνος του;

Υπομονή σύντροφοι όλων των πλευρών.
Η ζωή δεν σωπαίνει. Απλά παίρνει μια βαθιά αναπνοή πριν αρχίσει το ουρλιαχτό της. Το εκκρεμές των αντιδράσεων δεν μπορεί να μεινει για πολύ μετέωρο στην πλευρά της αδράνειας η της σιωπής. Θα διαγράψει μια δεδομένη τροχιά οργής και θα πέσει με ορμή πάνω σε οτι μας σκοτώνει.
Όλα είναι μπροστά μας λοιπόν. Μαζί με το καλοκαίρι...
Και μαζέψτε κανένα ξύλο. Ολόκληρη κιβωτός είναι αυτή.

Y.Γ.Ο πίνακας είναι του Georges Braque: Patience (1942),
Oil on canvas, 57.13" x 44.5" (145 x 113 cm)

...από κάθε έγκλημα


"...από κάθε έγκλημα γεννιόνται σφαίρες
που θα βρούν μια μέρα τον τόπο
της καρδιάς σας"
...PABLO NERUDA ...

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Ανέκδοτο επίκαιρο: Τι εθνικότητας είναι ο Αδάμ και η Εύα;


Ανατολικά της Εδέμ

Ένας Γερμανός ένας Γάλλος, ένας Άγγλος κι ένας Έλληνας σχολιάζουν ένα πίνακα του Αδάμ και της Εύας στον Παράδεισο.

Ο Γερμανός λέει:

- Κοιτάξτε την τελειότητα στα σώματα: Εκείνη ψηλή και ευκίνητη, εκείνος μ’ αυτό το αθλητικό κορμί, τους καλογυμνασμένους μύες… Πρέπει να είναι Γερμανοί.

Αμέσως ο Γάλλος αντέδρασε:

- Δεν το πιστεύω. Είναι ξεκάθαρος ο ερωτισμός που εκλύεται και από τις δύο φιγούρες. Εκείνη τόσο θηλυκή…. Αυτός τόσο ανδροπρεπής… Γνωρίζουν ότι σύντομα θα έρθει ο πειρασμός… Πρέπει να είναι Γάλλοι.

Κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του ο Άγγλος σχολιάζει:

- Παρατηρήστε την ηρεμία στα πρόσωπά τους, την λεπτότητα στη στάση τους, τη νηφαλιότητα της κίνησης. Μόνο Άγγλοι μπορεί να είναι.

Μετά από μερικά λεπτά συγκέντρωσης, ο Έλληνας φώναξε:

- Τι λέτε ρε; Για κοιτάξτε καλά: Είναι κι οι δυο ξεβράκωτοι, ξυπόλυτοι, κοιμούνται κάτω από ένα δέντρο, έχουν μόνο ένα ξερό μήλο για να φάνε, δε διαμαρτύρονται και επιπλέον οι μαλάκες νομίζουν ότι είναι στον Παράδεισο!

Αυτοί είναι Έλληνες!!!

ShareThis