Παρασκευή 2 Αυγούστου 2019

Τρία παιδιά πνιγμένα στην πισίνα των κερδών του Τουρισμού

Τρία παιδιά πνίγηκαν την ίδια μέρα σε πισίνες ξενοδοχείων  Ελληνικών νησιών!
Δυό αδελφάκια στη Ρόδο, όπου η μία προσπαθούσε να σώσει την άλλη και κανείς δεν υπήρχε για να βοηθήσει- ο ναυαγοσώστης είχε σχολάσει τις 6μμ λίγο πριν και φυσικά κανείς δεν τον αντικατέστησε- και ένα ακόμη κορίτσι 8 χρονών στην Κρήτη.
Πραγματική τραγωδία.
Τα διάφορα μέσα μιλούν για αναπάντητα γιατί που όμως μόνο αναπάντητα δεν είναι.
Γιατί άραγε δεν υπάρχει νόμος που να υποχρεώνει τους ξενοδόχους να έχουν ναυαγοσώστη όλες τις ώρες λειτουργίας της πισίνας;
Επειδή κάποιος ξέχασε να κάνει έναν τέτοιο νόμο;
Φυσικά όχι. Ειναι φανερό ότι οι ξενοδόχοι(μιλάμε για τα μεγάλα συγροτήματα που επηρεάζουν τις κυβερνήσεις, δεν ήθελαν να έχουν τέτοια υποχρέωση για ευνόητους λόγους...
Σήμερα πολλά διεθνή μέσα σηκώνουν το θέμα σε όλο τον κόσμο κάνοντας ντόρο.
Όταν κάποια μέρα εργαζόμενοι στον τουρισμό κάνουν απεργία, πολλοί γνωστοι και μη εξαιρετέοι θα σκίζουν τα ρούχα τους για το κακό που κάνουν οι απεργοί στον τόπο και τη βαριά δήθεν βιομηχανία του Τουρισμού.
Σήμερα το κακό το κανουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες για να μην πληρώσουν ένα μεροκάματο παραπάνω.
Για το μεγάλο όμως κακό του χαμού των τριών παιδιών δεν θα βγάλουν άχνα επι της ουσίας.
Απλά θα στείλουν υποκριτικά συλληπητήρια.

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2019

Πρόταση εξουσίας ή αντιπολίτευσης;



Ανάμεσα στο ΚΚΕ και τα άλλα κόμματα, υπάρχει μια βασική, κομβική διαφορά ουσίας από την οποία απορρέουν και όλες οι άλλες.

Το ΚΚΕ πιστεύει πως ο αποφασιστικός παράγοντας και πρωταγωνιστής της κοινωνικής εξέλιξης και της Ζωής είναι ο λαός και πως ο ρόλος του αυτός πρέπει διαρκώς να ενδυναμώνεται, να βαθαίνει και κάθε μέρα να αποκτάει όλο και πιο πλούσιο περιεχόμενο.

Αντίθετα τα άλλα κόμματα θέλουν το λαό αδύναμο, παρατηρητή ή το πολύ ψηφοφόρο, μόνιμο κάτοικο μιας αίθουσας αναμονής όπου το σίγουρο και καίριο που μαθαίνει κανείς «περιμένοντας» και μένοντας μακριά από την κοινωνική δράση, είναι να αναθέτει τις ελπίδες του στη μοίρα, στο θεό και τους ειδικούς της εξουσίας.

Αυτό βέβαια είναι απόλυτα λογικό αφού οι κομμουνιστές πιστεύουν στην ριζική αλλαγή του κόσμου και το πέρασμα της εξουσίας(επομένως της οικονομίας) στα χέρια των εργαζόμενων και του λαού ενω τα άλλα κόμματα σκοπό τους έχουν τη διατήρηση της εξουσίας στα χέρια των λίγων και την προσπάθεια «βελτίωσης» ενός κόσμου, μιας οικονομίας δηλαδή που έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί πλέον να γίνει πιο ανθρώπινη. Όσο προσπαθεί να βελτιώσει τη θεση της(δηλ τα κέρδη των επιχειρήσεων) τόσο δολοφονικότερη γίνεται. Ο μόνος τρόπος για να γυρίσει πραγματικά η σελίδα και να περάσει ο κόσμος στο κεφάλαιο της πραγματικής ποιοτικής ανόδου είναι η οικονομια να πάψει να είναι ένα πεδίο μάχης και ανταγωνισμού  και να γίνει πεδίο δημιουργίας πλούτου για το λαό, δηλαδή να περάσει στα χέρια των εργαζόμενων.

Σε αυτή την εκλογική μάχη λοιπόν συγκρούονται 2 γραμμές.

Η μία είναι εκείνη του ΚΚΕ που θέλει το λαό πρωταγωνιστή και φορέα μιας πρότασης εξουσίας που είναι η εξουσία του λαού, με κύριο χαρακτηριστικό της την ιδιοκτησία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής από τον ίδιο και την απεμπλοκή από άλλα κέντρα εξουσίας(ΕΕ, ΝΑΤΟ) που όχι μόνο δεν έχουν σχέση με αυτήν την εξουσία αλλά αντίθετα έχουν κάθε λόγο να την πολεμήσουν.

Από την άλλη βρίσκονται οι προτάσεις εξουσίας όλων των αστικών κομμάτων που «θεωρούν»(γιατί έτσι τους βολεύει) ότι ο λαός δεν είναι ικανός να διοικεί την οικονομία και επομένως πιστεύουν σε μια εξουσία που εκπορεύεται από τις επιχειρήσεις, τους «ταλαντούχους» επιχειρηματίες και τις «πρωτότυπες ιδέες» τους. Το ότι κάποια κόμματα ζητούν δήθεν λιγότερο ή περισσότερο έλεγχο της επιχειρηματικότητας, δεν αλλάζει το βασικό που είναι ότι αναγνωρίζουν όχι το λαό αλλά τους λίγους και ικανούς ως διοικητές-ιδιοκτήτες της οικονομίας και κατόχους της εξουσίας.

Στην ερώτηση λοιπόν αν έχει πρόταση εξουσίας το ΚΚΕ η απάντηση είναι απλή: Το ΚΚΕ έχει πρόταση εξουσίας και διακυβέρνησης από το λαό για το λαό, από τους πολλούς για τους πολλούς. Η πρόταση αυτή είναι εντελώς συγκεκριμένη και επεξεργασμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα και με τον πιο επιστημονικό τρόπο. Οι άλλοι όμως τι σόι πρόταση εξουσίας έχουν; Ποιον υπηρετεί η διακυβέρνησή τους; Γιατί δεν το λένε με την ίδια καθαρότητα που το κάνει το ΚΚΕ; Η απάντηση είναι ολοφάνερη.

Η ψήφος στο ΚΚΕ λοιπόν δεν είναι άλλη μια ψήφος σε κάποιο κόμμα. Είναι κύρια ψήφος του λαού στον εαυτό του. Είναι ψήφος στο δικό του όραμα εξουσίας που δεν μπορεί να δεσμεύεται από οποιονδήποτε εκβιασμό ή από οποιοδήποτε ενδεχόμενο αποτέλεσμα.

Είναι δήλωση ότι πιστεύει στη δύναμή του και απορρίπτει αυτούς που τον θεωρούν χρήσιμο μόνο ως δούλο, ψηφοφόρο ή πιστό σκυλί τους και άχρηστο για οποιαδήποτε άλλη ευθύνη.

Ειναι ένα καρφί που στερεώνει σε όλους την ιδέα ενός άλλου κόσμου διαφορετικού όπου η οικονομία θα τρέχει με πολύ γρηγορότερους και ποιοτικότερους ρυθμούς απαλλαγμένη από τις τρικλοποδιές του ατομικού κέρδους. Ενός κόσμου όπου ο απλός, ο ταπεινός και καταφρονεμένος, επειδή ακριβώς έχει κάθε λόγο να το κάνει, γίνεται συνειδητά πρωταγωνιστής, δημιουργός και κύριος της ζωής του, πιασμένος χέρι χέρι με την τεράστια πλειοψηφία. Παραχωρεί τις δυνατότητές του στο σύνολο και απολαμβάνει και από τους άλλους την παραχώρηση των δυνατοτήτων τους, σε μια διαδικασία όπου παραχωρώντας γίνεται ισχυρότερος και πλουσιότερος σε όλα.

Είναι ακόμη μια δήλωση οτι διεκδικεί τη συμμετοχή του σε κάθε εξέλιξη και κυρίως σε κάθε αγώνα που αφορά τη ζωή του και τα δικαιώματά του
Στο τώρα είναι μια απόφαση αντίστασης και αντεπίθεσης για να πάρει πίσω ό,τι του έχουν αρπάξει και να κατακτήσει ακόμη περισσότερα κοιτάζοντας προς το μέλλον.

Είναι με λίγα λόγια η δύναμή του για την επόμενη μέρα.

Μπαίνει λοιπόν ένα ερώτημα στον λαό. 
 Με ποιά πλευρά θα συνταχθεί; 
Με αυτήν που τον βάζει στο επίκεντρο της ιστορίας αλλά και κάθε δράσης ή με αυτήν που τον θεωρεί βαστάζο και χειροκροτητή μιας εξουσίας που δεν είναι δική του και που του τσακίζει αντικειμενικά τη ζωή, πέρα και έξω από την οποιαδήποτέ «βούληση»(υπαρκτή ή υποκριτική) κάποιων ηγετών;

Από τα προηγούμενα απαντώνται και τα ερωτήματα που προκύπτουν.

-"Θέλει να κυβερνήσει το ΚΚΕ;" 
-Φυσικά ΝΑΙ και μάλιστα όχι με μία αλλά με χίλιες φωνές! Θα το κάνει όμως μόνο στο βαθμό που ο λαός θα του δώσει τη δυνατότητα με την συμμετοχή του, την πίστη στον εαυτό του, τον αγώνα, την ψήφο του όπου χρειαστεί να εφαρμόσει το δικό του πρόγραμμα.

-"Τι θα έκανε το ΚΚΕ αν έπαιρνε ένα μεγάλο ποσοστό 30-40-45%";
Είναι μια συνηθισμένη ερώτηση που μας κάνουν αφαιρώντας από μια τέτοια πραγματικότητα τα κύρια συστατικά της.
Βασικά ξεχνούν μια φράση που θα ολοκλήρωνε την ερώτηση. Δηλαδή τι θα έκανε το ΚΚΕ αν δεν επενέβαιναν στρατοί, τανκς, καταστολή κλπ, οικονομικοί εκβιασμοί, μπουκοτάζ κοκ; Από την ολοκληρωμένη αυτή ερώτηση προκύπτει και απάντηση. Θα έκανε ότι θα χρειαζόταν για να ηττηθεί η αντίδραση που με βεβαιότητα θα εκδηλωνόταν. Θα οργάνωνε δηλ. το λαό για να κρατήσει την εξουσία που ήδη θα πέρναγε στα χέρια του αφού συνειδητά και έμπρακτα θα ενεργούσε για αυτήν με κάθε αναγκαίο τρόπο.

Θα οργάνωνε νικηφόρα δηλ. την άμυνα και αντεπίθεση του λαού για να μη χαθούν πολύ σοβαρές κατακτήσεις που βεβαια θα κερδιζόντουσαν με αγώνες πολυ σοβαρότερους και δυναμικότερους από ότι μια εκλογική αναμέτρηση. Ουσιαστικά δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα λιγότερο από τη στιγμή που μέσα στην κοινωνία με όλους τους τρόπους θα αποτυπωνόταν ένας άλλος συσχετισμός δύναμης(υπερ του λαού πλέον) αλλά και μια άλλη ποιότητα του «διακυβεύματος» που σε μια τέτοια στιγμή δεν θα ήταν κάτι γενικόλογο του τύπου «το δικαιο εναντιον του άδικου» ή «το αύριο εναντίον του χθές» κλπ, αλλά η ιδια η εξουσία.

Σάββατο 29 Ιουνίου 2019

Το "ΟΧΙ σε όλα" ΚΚΕ



Λένε πολλοί ότι αυτά τα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ ήταν μια μόνιμη άρνηση ακόμη και σε σημεία που δεν υπήρχε λόγος να είναι αρνητικό.
Αυτό, εκτός από το ότι αποτελεί απαραίτητο κομάτι της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ, λέγεται  και από Αριστερούς ψηφοφόρους καλοπροαίρετα,
Είναι όμως έτσι;
Για να μην κλέβουμε πολύτιμο χρόνο θα αναφερθούμε σε ένα από τα βασικά θέματα πάνω στο οποίο χτίστηκε η προπαγάνδα "το ΟΧΙ σε όλα ΚΚΕ". Και μιλάμε βέβαια για το θέμα της απλής Αναλογικής.
Το καλοκαίρι του 2016 ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε για ψήφιση νομοσχέδιο για αλλαγή του εκλογικού νόμου και την καθιέρωση όπως έλεγε της "Απλής αναλογικής".
Το ΚΚΕ τότε είχε τοποθετηθεί λέγοντας πως απορρίπτει τη λογική της κυβερνησης ότι " οι δυνάμεις που τάσσονται υπέρ του σχεδίου νόμου υπηρετούν  την πρόοδο, ενώ όσοι την απορρίπτουν ή την κατακρίνουν, ταυτίζονται με τη συντήρηση" και υποστήριξε ότι το θέμα του εκλογικού νόμου δεν μπορεί να ΄δωσει λύση σε καίρια προβλήματα του λαού.
Στις λεπτομέρειες όμως ψήφισε συνολικά "παρών", ενώ στις χωριστές ονομαστικές ψηφοφορίες καταψηφισε το άρθρο 3 που περιείχε την διατήρηση του ορίου του 3%, ενώ ψήφισε υπέρ στο άρθρο 1 που καταργούσε το μπόνους των 50 εδρών και το άρθρο 2 που έδινε δικαίωμα ψήφου στα 17.
Η διατήρηση του ορίου 3% σύντομα σημαίνει ότι ενα κόμμα που θα έπαιρνε π.χ. 2,9% ενώ θα δικαιούταν να κερδίσει 10 έδρες στη Βουλή, απλά θα έμενε με μηδέν έδρες εκτός Βουλής. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση αυτό που λέμε γνήσια αποτύπωση της Λαικής θέλησης και ψήφου στον αριθμό των αντιπροσώπων στο Κοινοβούλιο, πράγμα που είναι και το ζητούμενο.
Δεν επρόκειτο λοιπόν για "Απλή Αναλογική" όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά για μια "αναλογικότερη" ενισχυμένη αναλογική.
Και τότε βέβαια, αλλά ακόμη περισσότερο τώρα που πολλοί δεν θυμούνται ακριβώς τι είχε συμβεί, λεγόταν ότι το ΚΚΕ για άλλη μια φορά "διάλεξε το δρόμο της στείρας άρνησης". Μάλιστα...
Τι εκανε όμως το ΚΚΕ;
Αυτό που έκανε ήταν αυτό που κάνει πάντα.
Υπερψήφισε εκείνα τα σημεία που ήταν θετικά για το λαό.
Δηλαδή ψήφισε υπέρ στην κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών αλλά και στο δικαίωμα ψήφου στα 17. Επίσης υπερψήφισε το άρθρο που ζητούσε να ισχυσει ο νόμος από τις επόμενες εκλογές αν συγκέντρωνε 200 ψήφους.
Καμιά σχεση λοιπόν με στείρα άρνηση.

Και τότε και πάντα το ΚΚΕ αυτό που κάνει είναι να τοποθετείται θετικά σε οποιοδήποτε μέτρο είναι έστω και ελάχιστα θετικό για τα δικαιώματα του λαού, ακόμη κι αν διευρύνει με κάποιο τρόπο κάποιο δικαίωμα, ακόμη κι αν προσθέτει έστω και λίγα ευρώ στο λαικό εισόδημα.
Ανάλογη στάση κράτησε το ΚΚΕ στην διαδικασία ψήφισης της Συνταγματικης Αναθεώρησης όπου καταψήφισε τα άρθρα που θεώρησε ότι βρίσκονται σε αντιδραστική κατεύθυνση ενώ υπερψήφισε κάποια άρθρα που είχαν θετικό περιεχόμενο.
Π.χ.   Άρθρο 22 παρ. 1 : Αναγνώριση ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία, ανεξάρτητα από ηλικία.
- Άρθρο 22 παρ. 4: Αναγνώριση ότι η επίταξη υπηρεσιών απαγορεύεται ως μέτρο αντιμετώπισης των συνεπειών απεργίας.
- Άρθρο 33 παρ. 2: Κατοχύρωση του πολιτικού όρκου για την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας.
- Άρθρο 59 παρ. 1: Κατοχύρωση του πολιτικού όρκου για την ορκωμοσία των βουλευτών.
- Άρθρο 59 παρ. 2: Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου των αλλόθρησκων βουλευτών, στην κατεύθυνση της κατοχύρωσης του πολιτικού όρκου.
- Άρθρο 73: Καθιέρωση λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.  κλπ.

Παρά τα όσα λέγονται λοιπόν είτε από ολοφάνερη πονηριά κάποιων που έχουν κάθε λόγο να συκοφαντούν το ΚΚΕ είτε εξ αιτίας λειψής πληροφόρησης, η αλήθεια πολλές φορές μιλάει από μόνη της.


Στόχος βέβαια της παραπληροφόρησης από την προπαγάνδα ΣΥΡΙΖΑ είναι να δείξουν στους Αριστερούς ψηφοφόρους μια εικόνα του ΚΚΕ που να είναι γεμάτη παραλογισμό τέτοιον που να μοιάζει και με μίσος ακόμη για την "κυβέρνηση της Αριστεράς". Τους λένε έτσι με έναν υπόγειο τρόπο ότι ακόμη κι αν  υπάρχουν σοβαροί λόγοι να στραφεί κάποιος στο ΚΚΕ θα πρέπει να ξέρει ότι στρέφεται προς "παράλογους" που βλέπουν με εχθρότητα την Αριστερά!
Καμιά σχέση με την αλήθεια!

Η αλήθεια είναι ότι κάθε αριστερός άνθρωπος που με πόνο ψυχής είδε τον ΣΥΡΙΖΑ να σαρώνει ό,τι ήταν αριστερό, αντιιμπεριαλιστικό, ανατρεπτικό, αληθινά και βαθια προοδευτικό, πραγματικά φιλολαικό και δημοκρατικό, δεν έχει κανένα λόγο να του χαρίσει την ψήφο του. Πόσω μάλλον όταν μπορεί να την δώσει στο ΚΚΕ, το κόμμα που εκφράζει με τον πιο πλήρη τρόπο το  όραμα για έναν καλύτερο και πραγματικά δίκαιο κόσμο με το λαό στο επίκεντρο.
Αυτοί που βλέπουν αυτό που έγινε αυτά τα 4 χρόνια, δηλαδή το άνοιγμα του δρόμου από τον ΣΥΡΙΖΑ για την έφοδο της ΝΔ ακόμη και προς την αυτοδυναμία, δεν μπορεί παρά να θέλουν να τιμωρήσουν τον φταίχτη.

Είναι αυτοί που αργά αλλά σταθερά καταλαβαίνουν το πιο απλό πράγμα.
Οτι η θέση των Αριστερών είναι στο πλευρό του ΚΚΕ.

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2019

Το βήμα- Ας τους τρομοκρατήσουμε

Τα πράγματα είναι απλά.
Ας διαλέξουμε με ...σύνεση και σωφροσύνη μακριά από ακρότητες.
Τα όνειρα μπορούν να περιμενουν λίγο, ή μάλλον κι άλλο λίγο. Τώρα(για άλλη μια γ... φορά) ας βάλουμε μπροστά τη λογική...

Tι είναι καλύτερο;
Η μάλλον τι δεν είναι χειρότερο; Η μάλλον... τι είναι καλύτερο μη χειρότερο του τελείως χειρότερου;
Η τέλος πάντων ρε παιδί μου τι είναι καλυτεροχειρότερο του χειροτεροκαλύτερου εντελώς χειρότερου;
Μπερδεύτηκε κανείς;
Αν ναι ο σκοπός έχει επιτευχθεί. Όσο πιο μπερδεμένος τόσο καλύτερα.
Πας στην κάλπη, ρίχνεις με μισή καρδιά και βρίζοντας  μια ψήφο να παει στο καλό σ'ένα από τα δύο μηχειρότερα κόμματα και ύστερα κάνεις την προσευχή σου και περιμένεις... τα χειρότερα.


Παντως εδώ που τα λέμε από τους δυο χειρότερους ο ένας δεν μπορεί παρά να είναι λίγο λιγότερο χάλια από τον άλλο που είναι εντελώς χάλια. Το ζητούμενο μαλιστα είναι ότι σ'αυτή την τερμα χάλια λογική άλλοι δείχνουν ΝΔ και άλλοι ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε όλα καλά... αφού όλα χάλια.

Το καλό βέβαια ειναι ότι όλοι συμφωνούν ότι και οι δύο είναι χάλια!
Το κακό είναι ότι "οι πολλοί" τους ψηφίζουν... και αυτοκτονούν.

Πράγματι λοιπόν πηγαίνοντας μια ζωή, μια με τα νερά της μιας λογικής και μια με τα νερά της άλλης, αφού και οι δύο μπάζουν νερά από παντού, μπορεί να καταλήξεις ότι ένας από τους 2 είναι προτιμότερο χάλι.
Δείχνει ρε παιδί μου έναν κάπως προτιμότερο και πιο ανώδυνο τρόπο.
Ανάμεσα στη στρυχνίνη και το κυάνιο κάποιο θα πρέπει να είναι λίγο πιο γλυκό, δε μπορεί...
Δεν είναι λογικό να ζητάς τον πιο ανώδυνο τρόπο να... τελειώσεις το μαρτύριο;

Είναι ίσως "λογικό" αν το ζήτημα είναι το πως θα πεθάνουμε.
Το ζητούμενο είναι ένα και μόνο: Το πως θα ζήσουμε!

Δεν γίνεται να δεχόμαστε να διαλέξουμε το ποιος είναι πιο ανώδυνος και λιγότερο εξευτελιστικός τρόπος για να γονατίσουμε, αλλά το πως θα σταθούμε με αξιοπρέπεια όρθιοι και θα παλέψουμε.
Δεν γίνεται να δεχόμαστε και πάλι να βρούμε τον προτιμότερο τρόπο για να θάψουμε τα όνειρά μας για έναν πραγματικά όμορφο και δίκαιο κόσμο που να μας αξίζει και μας αναλογεί.
Δεν είναι δυνατόν διαρκώς να στριμωχνόμαστε στο δικό τους άθλιο κουτί αντί να βάζουμε μπροστά  το δικό μας στόχο, τις δικές μας ανάγκες, το δικό μας κόσμο, το δικό μας όνειρο.

Δε γίνεται να δεχόμαστε πως είναι τάχα ανέφικτο να ζήσουμε μια ανθρωπινότερη ζωή τη στιγμή που ο άνθρωπος έχει κάνει τεράστια άλματα στην εξέλιξη του σε όλους μα όλους τους τομείς, τέτοια που θα μπορούσαν να του εξασφαλίσουν τα πάντα.
Δεν γίνεται να μη θυμώνουμε που αυτά τα τεράστια άλματα τα απολαμβάνουν ελάχιστοι ενώ όλοι οι άλλοι μαθαίνουν πως να διαλέγουν το πιο ανώδυνο ...άλμα στο γκρεμό.
Δεν γίνεται να μην θέλουμε να εκφράσουμε το θυμό μας και στην κάλπη απορρίπτοντας όσους κυβέρνησαν αυτά τα χρόνια.

Είναι απλό.
Ο κόσμος εξελίσσεται κάθε μέρα και με τη δική μας δουλειά. Κάθε λεπτό η επιστήμη, η έρευνα, η τεχνολογία, η παραγωγή αγαθών, ο συλλογικά σκεπτόμενος ανθρώπινος εγκέφαλος κάνει άλλο ένα βημα προς τα μπρός.
Γιατί λοιπον να δεχτούμε η ζωή μας να πηγαίνει  όλο και πιο πίσω;

Ας κοιτάξουμε καθαρά.
Από τη μια μεριά βρίσκονται όλοι αυτοί που  τσάκισαν τις ζωές μας όλα αυτά τα χρόνια και τώρα παριστάνουν τη φωνή της λογικής και της σύνεσης. Είναι τα κόμματα που κυβέρνησαν ή στήριξαν κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ(τωρα ΚΙΝΑΛ...),ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ.
Ας τους τιμωρήσουμε πετώντας στα σκουπίδια τα ψηφοδέλτιά τους!

Από την άλλη είναι το κόμμα που ποτέ δεν έκρυψε την αλήθεια όποια κι αν ήταν.
Που μπήκε μπροστά σε όλους τους αγώνες μέχρι και τώρα. Που δε σταμάτησε στιγμή να τους ξεσκεπάζει στη Βουλή και να φωτίζει τα άθλια ψέματα τους, που έκαναν το μαύρο άσπρο.
Είναι το ΚΚΕ, το κόμμα που σε κάθε βημα που κάνει κοιτάζει στα μάτια τους απλούς ανθρώπους της δουλειάς και την ίδια στιγμή κοιτάζει στα μάτια χωρίς κανένα δεος το όραμα ενός άλλου καλύτερου και δικαιότερου κόσμου.!
Ενός κόσμου που τον πλησιάζει, τον σχεδιάζει με κάθε λεπτομέρεια, που βαδίζει προς αυτόν με πίστη στο λαό και καταθέτει τη δική μας πρόταση εξουσίας βάζοντας εδώ και τώρα φράγμα αγώνα σε κάθε πολιτική που γκρεμίζει τη ζωή μας!
Είναι το ΚΚΕ που παλεύει για μια πραγματικότητα που δεν είναι καθόλου μακριά μας αν πιστέψουμε σ' αυτήν και στη δύναμή μας.

Απέναντι στην αθλιότητα και τη φτώχεια του "μή χειρότερου" βρίσκεται η δική μας δύναμη να αλλάξουμε τον κόσμο.
Ας κάνουμε το βήμα χορεύοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία!

Ας βαδίσουμε με πίστη ρίχνοντας στην κάλπη το ψηφοδέλτιο με το σφυροδρέπανο.
Ας τους τρομοκρατήσουμε ψηφίζοντας ΚΚΕ!
Αυτή τη φορά ΕΜΕΙΣ ο λαός ψηφίζουμε ΕΜΑΣ!

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019

Εφυγε ο σ.Δημήτρης Χριστόφιας- Ο επικήδειος του γυιού του Χρίστου

Έφυγε ο Δημήτρης Χριστόφιας.
Έφυγε ένας σύντροφος.
Τα λόγια περισσεύουν.
Άλλωστε τα είπε όλα στον συγκλονιστικό του επικήδειο ο γυιός του Χρίστος Χριστόφιας.






«Κλαίνε για σένα σήμερα όλοι αυτοί που τίμησες όσο ζούσες.

Οι συντρόφοι σου, οι καρντάσιηες σου, οι γιολντάσιηες σου, οι εργάτες πάνω στις σκαλωσιές, οι αρκάτες, οι τεχνίτες, οι υπάλληλοι, οι φοιτητές, οι μαθητές, οι κουρασμένοι της δουλειάς, ο κόσμος της δουλειάς. Οι άνθρωποι των τεχνών, των γραμμάτων, του πολιτισμού. Οι απλοί και ταπεινοί κλαίνε για σένα. Καρφιτσώνουν σήμερα το δάκρυ τους στο πέτο σου, το τελευταίο και το μεγαλύτερο παράσημο.

Κλαίνε για σένα σήμερα όλοι αυτοί που πάλεψες μαζί τους, που αγωνίστηκες μαζί τους, που γέλασες μαζί τους, που έκλαψες μαζί τους.

Κλαίνε για σένα σήμερα όλοι αυτοί που πορεύτηκες μαζί τους. Όλοι αυτοί που βάδισες μπροστά μαζί τους.

Φεύγεις όπως ήρθες. Με τα χέρια καθαρά. Έντιμος, αξιοπρεπής και ακέραιος ως το τέλος.

Με το μέτωπο ψηλά. Γιατί σαν κομμουνιστής και σαν άνθρωπος έκαμες το καθήκον σου.

Μια ολόκληρη ζωή σε ταλαιπωρούσαν τα προβλήματα υγείας. Αλλά δεν το έβαζες κάτω. Με τη μάνα μας, βράχο ακλόνητο δίπλα σου, πάλευες και χαμογελούσες. Ήταν ανάξια πλερωμή η αρρώστια που σε βασάνισε μέχρι το τέλος.

Να πας στο καλό και να μείνεις ήσυχος. Αφήνεις πίσω σου, σαν καλός ζευγάς, χιλιάδες.

Εμείς, τα παιδιά σου, θα κουβαλούμε πάντοτε μαζί μας το επίθετο σου. Αλλά θα ξέρουμε ότι αυτό δεν σημαίνει τίποτε, αν δεν τιμούμε το όνομα που αφήνεις πίσω σου. Ο Δημήτρης του αγώνα για την Κύπρο, για το Κόμμα, για τους εργαζόμενους, για τη νεολαία, για το λαό, για τον πολιτισμό, για την ειρήνη, για την αδελφοσύνη.

Δεν ήσουν ο σύζυγος και ο πατέρας που μας επέβαλλε. Ήσουν ο άνθρωπος που μας έκανε να πιστέψουμε. Ο άνθρωπος που μας έκανε να πιστέψουμε βαθιά και αληθινά στις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά, τα ευγενέστερα που γέννησε ποτέ ο ανθρώπινος νους.

Ήσουν αυτός που, μαζί με τη μάνα μας, μάς έμαθες πρώτα και πάνω από όλα να είμαστε ανθρώποι. Μας έμαθες να δίνουμε, όχι να αρπάζουμε. Μας έμαθες να αγαπούμε, όχι να χρησιμοποιούμε. Μας έμαθες να κοιτάζουμε τίμια κατευθείαν στα μάτια τους ανθρώπους, ούτε ψηλά, ούτε χαμηλά. Μας έμαθες να είμαστε αγωνιστές μέσα στη ζωή.

Είχες πάντα πολλές υποχρεώσεις, πολλά πράγματα να κάνεις και λίγη ώρα για να μας αφιερώσεις. Όμως εκείνη τη λίγη ώρα την έκανες να αξίζει για μια ζωή. Γιατί όσα σκαλιά και αν ανέβηκες, έβρισκες πάντα τον χρόνο και τη διάθεση όχι να μιλάς μαζί μας, αλλά να μας ακούς. Να συζητάς μαζί μας και για τα πολιτικά και για τα κομματικά και για τα προσωπικά μας. Να μας πειράζεις, ήσουν ένα μεγάλο πειραχτήρι. Ήξερες να απολαμβάνεις μαζί μας μια ωραία ταινία, ένα όμορφο ποίημα, ένα καλό θεατρικό έργο, μια όμορφη συναυλία.

Μας δίδαξες την αγάπη γιατί ήξερες και εσύ ο ίδιος να αγαπάς. Αγαπούσες τους ανθρώπους, τη ζωή, αγαπούσες τη φύση. Όποτε μπορούσες φρόντιζες να περιποιηθείς το περβόλι σου και την αυλή σου, ήσουν περήφανος για τη σοδειά σου. Προσκαλούσες ανοιχτόκαρδα κάθε φίλο για να του μαγειρέψεις εσύ ο ίδιος, ήταν ο δικός σου τρόπος να δείξεις την αγάπη σου.

Μια από τις τελευταίες φορές που σε είδαμε να χαμογελάς με την καρδιά σου ήταν όταν σε τίμησαν οι συγχωριανοί σου, το σωματείο Δίκωμο ’74.

Το Δίκωμο ήταν η αφετηρία σου και εμείς ξέρουμε πόσο έκαιγε τα σωθικά σου ο πόθος της επανένωσης, ο πόθος το Δίκωμο να γίνει ξανά ο προορισμός σου.

Έφυγες από το Δίκωμο τη μέρα του πραξικοπήματος με τη μάνα μας με τα ρούχα που φορούσατε και τη Μαριάννα 40 ημερών μωρό. Και μόνο κοίταξες κατάματα αυτούς που σας σταμάτησαν με τα καλάσνικωφ. Τους κοίταξες κατάματα και αυτοί κατέβασαν τα όπλα. Ο ίδιος μας εκμυστηρεύτηκες ότι χρόνια αργότερα ένας από αυτούς στάθηκε μπροστά σου και με δάκρυα στα μάτια σε ρώτησε: «Θα με συγχωρέσεις ποτέ;». Και εσύ τον φίλησες και του είπες: «Μακάρι να το έκαμναν όλοι τούτο που κάμνεις εσύ τωρά».

Αυτός ήσουν παπά μας. Ένας άνθρωπος λεβέντης, που δεν υποχωρούσε, που δεν λύγιζε. Ένας άνθρωπος που ήξερε να αγαπά και να συγχωρεί.

Η τιμιότητα σου ήταν αγκάθι για πολλούς. Για εμάς είναι η περηφάνια μας.

Η πίστη σου στην ιδεολογία μας ήταν εμπόδιο για πολλούς. Για εμάς είναι η φλόγα που θα μας δίνει πάντα το παράδειγμα.

Ήσουν ένας καλός ακροατής, άκουγες και ζύγιζες, είχες όμως και αποκρυσταλλωμένη άποψη. Και όταν λαμβάνονταν οι αποφάσεις έμπαινες πάντα μπροστά για να τις υλοποιήσεις, όποια άποψη και αν είχες εσύ προσωπικά.

Αγαπούσες πολύ και βαθιά τη νεολαία. Είχες πάντα στην έννοια σου την ΕΔΟΝ, είχες πάντα ως προτεραιότητα σου τους νέους ανθρώπους από κάθε αξίωμα που πέρασες. Εξάλλου με κάθε ευκαιρία έκλεβες χρόνο για να βρεθείς με τους νέους, για να συζητήσεις με τους νέους, για να τους αφουγκραστείς.

Αγαπούσες πολύ και βαθιά την Κύπρο και τους ανθρώπους της. Το σύνθημα «οι τούρκοι της Κύπρου δεν είναι εχθροί μας, οι Τούρκοι της Κύπρου είναι αδερφοί μας» ήταν για σένα ευαγγέλιο. Δεν είχες απλώς σχέσεις με τους προοδευτικούς τουρκοκύπριους. Είχες δεσμούς, συντροφικούς, φιλίας και αδελφοσύνης.

Αντίκριζες τον κυπριακό λαό στην ολότητα του. Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένηδες και Λατίνους. Έφυγες με τον καημό της μοιρασμένης μας πατρίδας. Ο καημός σου είναι ο όρκος μας. Θα συνεχίσουμε κάθε ώρα, κάθε μέρα, να παλεύουμε, όλο και πιο πολύ, όλοι και πιο πολλοί για να ενώσουμε τον τόπο μας και το λαό μας. Να΄σαι βέβαιος.

Αντίκριζες την εργατική τάξη ενιαία. Και αγωνιζόσουν γι΄αυτήν σε κάθε γωνιά της γης, ο διεθνισμός ήταν βασικό συστατικό της δράσης σου.

Συγκινήσουν εύκολα, δάκρυζες συχνά. Αυτό υποδείκνυαν πολλοί ειρωνικά.

Είναι αλήθεια. Βούρκωνες όταν θυμόσουν τους παλιούς συντρόφους. Τον Εζεκία, τον Πουμπουρή, τον Κουρτελλάρη, τον Κατσούρα, τον Δημητριάδη.

Όταν μιλούσες για τον Χαρίλαο Φλωράκη.

Όταν αναφερόσουν στον Οζγκιέρ Οζγκιούρ.

Όταν θυμόσουν εκείνη τη συναυλία με τη Μαρία Δημητριάδη.

Όταν άκουγες τη φωνή του Καζαντζίδη στο «να σου δώσω μια να σπάσεις αχ βρε κόσμε γυάλινε».

Όταν μιλούσες για τη Σοβιετική Ένωση. Για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Όταν άκουγες Ρίτσο, Ναζίμ Χικμέτ, Λειβαδίτη, Ανθία, Πιερίδη και Λιασίδη.

Όταν συναντούσες ανθρώπους και σου έλεγαν τα προβλήματα τους.

Όταν άκουγες τα παιδιά σου να τραγουδούν στα οικογενειακά τραπέζια.

Όταν έβλεπες τα εγγόνια σου να κάνουν τα πρώτα τους βήματα.

Δάκρυζες παπά μας γιατί παρέμεινες άνθρωπος, καλοσυνάτος και ευαίσθητος. Αυτή είναι η πιο μεγάλη κληρονομιά που μας αφήνεις.

Να πας στο καλό παπά μας. Να ξεκουραστείς και να ησυχάσεις.

Εμείς, τα εγγόνια της πλύστρας, θα το έχουμε τιμή μας τζιαι καμάρι μας.

Εμείς θα μιλούμε πάντα περήφανα για το πώς η ανάγκη έγινε η Ιστορία. Και δεν θα αφήσουμε την Ιστορία να γίνει σιωπή.

Και τώρα, και πάντα».

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2019

Γεωτρήσεις σκληρής αλήθειας- Για ποιον χτυπάει η καμπάνα;

Τη στιγμή που οι κυβέρνηση και οι άλλοι μνηστήρες της κυβερνητικής εξουσίας, καθησυχάζουν το λαό σε ό,τι αφορά τις οξυμένες προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας τις τελευταίες μέρες και εβδομάδες, ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι με απρόβλεπτες διαστάσεις για τη χώρα μας εξελίσσεται στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου αλλά και εγγύτερα στην ελληνική ΑΟΖ γύρω από το Καστελόριζο.

Όλο αυτό τον καιρό μια σειρά από αναλυτές διαφόρων ΜΜΕ προσπαθούσαν να μας πείσουν, οτι τάχα η Τουρκία ήταν πλεον με την πλάτη στον τοίχο και ότι τάχα η αδιέξοδη πολιτική Ερντογάν την οδηγούσε στο περιθώριο, στριμωγμένη επιτέλους από τους συμμάχους μας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
'
Ηταν άραγε έτσι; Φυσικά όχι;
Και μόνο το απλό γεγονός ότι ΕΕ και ΝΑΤΟ έδιναν ρέστα για την ένταξη στους μηχανισμούς τους της νυν Βόρειας Μακεδονίας, δείχνει ότι καθόλου φυσικά δεν θα μπορούσαν να αδιαφορήσουν για μια τεράστια χώρα αλλά και στρατιωτική δύναμη στην περιοχή όπως είναι η Τουρκία.
Όσο κι αν προσπαθούσαν να παρουσιάσουν την Τουρκία σαν τη χώρα που βρισκόταν σε δύσκολη θέση η αλήθεια έλεγε άλλα.
Το γεγονός ότι η Τουρκία διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ, αλλά και το μέγεθος και η θέση της χώρας γεωπολιτικά, κάνει σαφές το ότι αποτελεί την πιο χρήσιμη δύναμη για τη συμμαχία  στην περιοχή. Είναι ευνόητο ότι η Τουρκία το γνωρίζει και φυσικά το εκμεταλλεύεται.
Είναι βεβαια καθαρό ότι τη στιγμή που η Τουρκική αστική τάξη στριμωγμένη από τα δικά της αδιέξοδα αποφασίζει να σηκώσει ζητήματα αξιώσεων στην ευρύτερη περιοχή της Αν.Μεσογείου(και όχι μόνον), κανένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός και καμία από τις μεγάλες   ιμπεριαλιστικές χώρες  δεν μπορεί να την αγνοήσει. Και αυτό γιατί απλούστατα τότε θα έβαζαν σε κίνδυνο δικά τους ζωτικά συμφέροντα τα οποία καθόλου δεν υποτιμούν όπως φάνηκε από την εμπλοκή τους τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη και αλλού.

Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες είναι το ότι την ίδια στιγμή που η Τουρκία κοντράρει με τις ΗΠΑ. τη Γαλλία, την Ιταλία την Γερμανία, για διαφορετικούς ίσως λόγους στην κάθε περίπτωση, συγχρόνως βρίσκεται σε σοβαρές διμερείς συνομιλίες με όλους τους παραπάνω, κανοντας παζάρια με όλους και για όλα, παίζοντας συγχρόνως το χαρτί της πίεσης που ασκεί η όλο και εξελισσόμενη σχέση της με την Ρωσία. (Στην Άγκυρα βρέθηκε την περασμένη βδομάδα ο Γάλλος ΥΠΕΞ Ζαν Ιβ Λε Ντριάν για συζητήσεις για θέματα από το Συριακό μέχρι την κατάσταση στη Λιβύη, ενω χθες υπήρχε συνάντηση με την Ελιζαμπέτα Μπελόνι, γενική  γραμματέα του ιταλικού ΥΠΕΞ!)
 Ετσι απαιτεί αναβαθμιση του ρόλου της στην περιοχή συνολικά, αλλά και στην περίπτωση μας, για λογαριασμό της μεγαλοαστικής της τάξης, απαιτεί μερίδιο από τα όποια κέρδη προκύψουν από την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας, φτάνοντας στο σημειο να εισβάλει ουσιαστικά στην θαλάσσια περιοχή μιας ανεξάρτητης χώρας και να κάνει γεώτρηση.

Τι κάνουν όμως οι σύμμαχοί μας για αυτό;
Της τραβούν άραγε τα αυτιά όπως ακούμε σε διάφορα δελτία; Με ποιό τρόπο; Εκφράζοντας τη βαθιά τους ανησυχία ή λέγοντας ότι "τώρα είναι η ώρα για διάλογο"(!) όπως είπε ο πρέσβης των ΗΠΑ;
Την στριμώχνουν τάχα οικονομικά προκειμένου να εφαρμόσουν το Διεθνές δίκαιο και να υπερασπιστούν τους συμμάχους τους Ελλάδα και Κύπρο ως "εγγυητές της Διεθνούς ομαλότητας";
Την βάζουν στη θέση της απομονώνοντάς την ή μήπως αντιθέτως την ωρα που εκτοξεύουν φραστικές καταδίκες συζητούν μαζί της, όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, αναζητώντας λύσεις και συμβιβασμούς η κάθε πλευρά για τα δικά της συμφέροντα;
Η λογική αλλά και κυρίως τα γεγονότα δείχνουν πως η απάντηση είναι προφανης.
Καμία από τις παραπάνω δυνάμεις δεν θα έβαζε σε κίνδυνο μεγάλα διεθνή συμφέροντά της για να στηρίξει τάχα το δίκιο που είναι ξεκάθαρο σε ποια πλευρά βρίσκεται.
Οι προσφατες καθημερινές επισκέψεις στην Τουρκία αξιωματούχων των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της ΕΕ κλπ. δείχνουν το τι ακριβώς συμβαίνει.

Το ποιος κινδυνεύει από όλο αυτό το γιγάντιων διεθνών συμφερόντων  παζάρι ανάμεσα στους "συμμάχους" μας και την Τουρκία μπορεί να το δει κανείς με ευκολία και βεβαιότητα.
Αυτοί που στο τέλος είναι το πιο πιθανό ενδεχόμενο ότι θα βρεθούν χαμένοι   είναι η Κύπρος και η Ελλάδα και φυσικά οι λαοί τους, στο βαθμό που η συμβιβαστική λύση που θα επιλεγεί. μεσα σε αυτό το  πλαίσιο φοβερών διεθνών ανταγωνισμών, θα είναι ίσως "αναπόφευκτο" να μην θίγει κυριαρχικά δικαιώματα των δύο χωρών.
Ας είναι σαφές ότι προκειμένου η Τουρκία να διατηρηθεί εντός της συμμαχίας του ΝΑΤΟ (ως σαφέστατα αναγκαία δύναμη στη σύγκρουση με την αντίπαλη πλευρά Ρωσίας-Κίνας) με όρους που θα συναποφασιστούν από τις δυο πλευρές, αλλά και να εξασφαλιστούν ή να μην θιγούν γεωπολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών, η Ελλάδα και η Κύπρος θα υποχρεωθούν από τους δήθεν συμμάχους τους σε υποχωρήσεις σε κεκτημένα κυριαρχικά δικαιώματά τους.
Είναι λοιπόν οι "σύμμαχοί" μας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ αυτοί που εγγυώνται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα ή μήπως, όπως λέει, μόνο  ανάμεσα σε όλους το ΚΚΕ, κάνουν ακριβώς το αντίθετο υπονομεύοντάς τα  όλοι μαζί και χωριστά ο καθένας για δικούς του λόγους με τον πιο ύπουλο τρόπο;

Την ίδια στιγμή κυβέρνηση(ΣΥΡΙΖΑ) και αντιπολίτευση(ΝΔ) στέλνουν μηνύματα εφησυχασμού στο λαό, μιλώντας ο ένας για κινδυνολογία που δεν ωφελεί και ο άλλος για "δραματοποίηση", τη στιγμή που και η κλιμάκωση και ο κίνδυνος και το εξελισσόμενο δράμα βρίσκονται ήδη εντός των πυλών.
Γιατι  άραγε; Μηπως γιατί δεν θέλουν το λαό ανάμεσα στα πόδια τους να διεκδικεί τα δικά του δίκαια;
Αντιθετα το ΚΚΕ καλεί το λαό σε επαγρύπνηση και αγώνα μπροστά σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση, και τον παροτρύνει με όλους τους τρόπους να δει ξεκάθαρα και να απορρίψει το ρόλο των δήθεν συμμάχων μας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ που μαζί με την εδώ μεγαλοαστική τάξη επεξεργάζονται σχέδια πίσω από την πλάτη του, που μόνο συμφορές μπορεί να του φέρουν.
Το ΚΚΕ   είναι  το μόνο κόμμα που εδώ και πολύ καιρό καταγγέλλει το παραμύθι που πουλάνε όλοι οι άλλοι μαζί στο λαό ότι η Ελλάδα αποτελεί δήθεν παράγοντα σταθερότητας  και επομένως είμαστε η μόνιμη προτίμηση των συμμάχων μας στην περιοχή. Κι αυτό γιατί απλούστατα οι ίδιοι οι "σύμμαχοι" είναι αυτοί που ενδιαφέρονται για την διατάραξη αυτής της "σταθερότητας" μεσα σε ένα πλαίσιο απίστευτων μεταξύ τους ανταγωνισμών(ΕΕ-ΗΠΑ) ή στα πλαίσια ανταγωνισμών με άλλες μεγάλες δυνάμεις όπως ο άξονας Ρωσίας- Κίνας -Ιράν.
Με απλά λόγια το ΚΚΕ αποδείχνει για άλλη μια φορά καθαρά ότι είναι η μόνη αληθινά πατριωτική δύναμη στο πλάι των συμφερόντων του λαού μας που βεβαια δεν έχει τίποτα να χωρίσει με τους άλλους λαούς της περιοχής που υποφέρουν το ίδιο.

Για άλλη μια φορά είναι πολύ πιθανό ο λαός της Ελλάδας, αλλά και άλλοι λαοί της περιοχής μας, να βρεθούν στην τρομερά δυσάρεστη θέση να νοιώσουν με τον πιο σκληρό τρόπο στο πετσί τους τι σημαίνει ιμπεριαλισμός.
Ποιοι θα βρεθούν τότε στο πλάι του;
Μα αυτοί που βρίσκονταν πάντα στο πλάι του σε κάθε κρίσιμη στιγμή.
Οι κομμουνιστές και το ΚΚΕ.


ΥΓ: Την Τρίτη  το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ σε μια επίδειξη υποκρισίας κάλεσε την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης να καταθέσουν «επιλογές για απαραίτητα μέτρα χωρίς καθυστέρηση», απειλώντας με κυρώσεις. Για τέτοια σιδερένια πυγμή μιλάμε! Στο κείμενο συμπερασμάτων ήταν φανερή η προσπάθεια να τηρηθούν ισορροπίες.
Τα ΜΜΕ μίλησαν για χαστούκι στην Τουρκία από την ΕΕ...

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2019

Τα "γελοία" κόμματα και οι επιστολές του Ιησού

Η επιλογή κομμάτων τύπου Εν. Κεντρώων, Βελόπουλου κλπ και πολλών πολλών άλλων, αλλά και κομμάτων που όλοι ξέρουν τι ρόλο παίζουν (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΣΥΡΙΖΑ) δεν δείχνει βλακεία.
Δείχνει εγκλωβισμό και απελπισία που οδηγεί μέσα από λάθος συλλογισμούς σε απίστευτους συμβιβασμούς.
Και βεβαια η ευθύνη πηγαίνει κυρίως σε ΟΛΟΥΣ ΜΑ ΟΛΟΥΣ εκείνους που λένε σ' αυτό τον κόσμο ότι υπάρχει τρόπος να αλλάξουν οι λύκοι και να γίνουν πρόβατα, να γίνει δηλαδή καλός και δίκαιος ο καπιταλισμός, ότι μπορεί η οικονομία που παράγει δισεκατομμύρια φτωχούς και ελάχιστους πλούσιους χωρίζοντας τον κόσμο στα δύο, να γίνει "προοδευτική".
Του λένε δηλαδή ότι   η οικονομία της αγοράς που σπέρνει φτώχεια  και μεσω αυτής θερίζει πλούτο για τους λίγους -αφού είναι γνωστό ότι ο πολύς πλούτος των λίγων αποτελείται από την φτώχεια των πολλών-, έχει τρόπο να παράξει ευτυχία και ευημερία για ...όλους!!! 

Κάπως έτσι λοιπόν καταλήγει να κυνηγάει η πλειοψηφία χίμαιρες που άλλοτε λεγονται ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και άλλοτε διάφορα "γελοία" κόμματα.
Γελοία όμως δεν είναι αυτή καθαυτή η επιλογή, αλλά η σκέψη ότι μπορεί κάποιο μαγικό χεράκι να κάνει αυτή την άγρια ζούγκλα έναν ήρεμο κήπο της Εδέμ.

Με πολύ λίγα λόγια δεν μπορώ να καταλήξω στο τι είναι πιο "γελοίο" ή απαράδεκτο.
Να ψηφίζουν 160.000 Βελόπουλο ή 4.000.000 ΝΔ και τα άλλα   κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, κλπ) που έφεραν κι εφάρμοσαν μνημόνια; Ιδού η απορία.

Θέλω να πω πως όλοι τους -πλην Λακεδαιμονίων- με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιστολές του Ιησού πουλάνε.

Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

Τα χρόνια μαραίνουν τους ανθρώπους

- Αποχαιρετισμός σε έναν άνθρωπο που του άρεσε να φυτεύει...




Κάποτε σ' ένα άγριο και όμορφο νησί, κάποιο χειμώνα που ο άνεμος φυσούσε απ' όλες τις γύρω θάλασσες, φέρνοντας άμμο από την Αφρική, αρώματα παράξενων λουλουδιών από την Ασία και γύρη ελιάς και λεμονιάς απ'όλα τα μέρη της Ελλάδας, γεννήθηκε ένας άνθρωπος που του άρεσε να φυτεύει.

Και όσο μεγάλωνε ανάμεσα σε πολέμους που ο θάνατος ξερίζωνε ό,τι ζωή υπήρχε, αυτός έμαθε να σκαλίζει το  χώμα και να φυτεύει ό,τι πιο όμορφο και χρήσιμο έβρισκε πάνω στη γή.
Και φύτεψε χιλιάδες δέντρα, χιλιάδες λουλούδια, αρώματα και χρώματα σκορπίζοντας παντού, γεμίζοντας τον κόσμο γύρω του κήπους μπαξέδες κι ανθισμένα παρτέρια.
Κι όσο φύτευε ρίζες και βολβούς που ανθίζανε και φέρνανε την άνοιξη, τόσο μαραίνοταν εκείνος γιατί τα χρόνια μαραίνουν τους ανθρώπους έξω και πέρα από τη θέλησή τους και την ορμή της ζωής που κυλάει μέσα τους.

Κάποτε προσπάθησε να μετρήσει τη σπορά του μα δεν υπήρχε αριθμός!
Γιατί κάθε ζωή φέρνει χιλιάδες ζωές, χιλιάδες νέες ανάσες και χαμόγελα κι έτσι γέμισε το ποτήρι του ρακή και κοίταξε τους κήπους   και κοίταξε τη θάλασσα και γέλασε ευτυχισμένος .
Και τα χρόνια κύλησαν και κύλησαν και κύλησαν πάνω στην άμμο και τους βράχους κι έφεραν όμορφες στιγμές, και μερες άδειες και πικρές ρυτίδες γράφοντας στο πρόσωπο του.
Κι εκείνος κουράστηκε, μαράθηκε χωρίς να θέλει, γιατί τα χρόνια μαραίνουν τους ανθρώπους.

Και κάποια μέρα που ήταν Κυριακή και Μάης κι εκατομμύρια μπουμπούκια άνθιζαν την ώρα που ανέβαινε ο ήλιος, πήρε με κόπο τις τελευταίες του ανάσες κι έσβησε.

Και τα λουλούδια όλα λυπήθηκαν κι έριξαν ένα δάκρυ πρωινό στο χώμα, ένα δάκρυ για εκείνον, και σκόρπισαν το άρωμά τους για εκείνον και για τις χιλιάδες ζωές που φύτεψε στο υγρό χώμα, και πότισε και φρόντισε κι αγάπησε.
Κι εκεί που γύριζε η λύπη τις σελίδες της, σε μια στιγμή που κανείς δεν είδε,
πήδηξε στη ράχη του χρόνου, γατζώθηκε στα χρόνια που κυλάνε και μαραίνουν τους ανθρώπους και κύλησε κι αυτός μαζί τους
στην αιωνιότητα.

Κυριακή 26 Μάη 8 το πρωί

Τρίτη 21 Μαΐου 2019

Υποψήφιος στον Δήμο Γλυφάδας

Και σε αυτές τις εκλογές έχω τη χαρά και την τιμή να βρίσκομαι στους συνδυασμούς του ΚΚΕ και της Λαικής Συσπείρωσης! Θα είμαι υποψήφιος δημ.σύμβουλος εδώ στο Δήμο Γλυφάδας με τη Λαική Συσπείρωση.
Ας παλέψουμε μαζί για πραγματικά όμορφες πόλείς.
 Μόνο που όμορφες πόλεις είναι εκείνες που οι άνθρωποι περπατούν γελαστοί κι όχι γελασμένοι. Εκεί που όλα τα παιδιά μπορούν να πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουν, εκεί που δεν υπάρχουν άνεργοι, εκεί που υπάρχουν σύγχρονες και δωρεάν μονάδες Υγείας, Αθλητισμού και Πολιτισμού, εκεί που εργαζόμενοι του Δήμου έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά, εκεί που οι άνθρωποι κοιτάζουν με βεβαιότητα το αύριο χωρίς να χρειάζεται να βρούν χρήματα για να αγοράσουν τα πιο στοιχειώδη δικαιώματά τους όπως γίνεται στην οικονομία της αγοράς.
 Είναι ντροπή να μιλάμε για όμορφες πόλεις και να εννοούμε, τα φυτά, τα πεζοδρόμια και τα χριστουγεννιάτικα στολίδια στις πόλεις που οι άνθρωποι πηγαίνουν σκυφτοί στο πάρκο για ένα πικρό τσιγάρο.
 Ας ονειρευτούμε κι ας παλέψουμε μαζί για έναν άλλο πραγματικά όμορφο κόσμο.
 Ας σφίξουμε τα χέρια για να αντισταθούμε στις κυβερνήσεις και στις Δημοτικές και τοπικές αρχές που εφαρμόζουν χωρίς κανένα δισταγμο τα μνημόνια.
Δεν μας αναλογεί ένας κόσμος φτώχειας και οι πόλεις που είναι γεμάτες άγχος και γκρίζες μέρες.
Μας αξίξει, ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ κι οχι μόνο στους εκλεκτούς, όλη η ομορφιά όλος ο πλούτος της σύγχρονης ζωής, που έχουμε καταφέρει σαν ανθρωπότητα!

Πέμπτη 16 Μαΐου 2019

Εμπρός της γης ...οι πολλοί!

"Για την Ελλάδα των πολλών" βροντοφωνάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και τρίζουνε οι πέτρες στα ξερονήσια όπου άφησαν τη ζωη τους χιλιάδες αγωνιστές.

Ποιοί είναι άραγε αυτοί "οι πολλοί" θα ρωτήσει καλόπιστα κάποιος;
Μα εννοούμε το λαό! θα απαντήσει φυσικά πονηρά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιοί άλλοι μπορεί να είναι "οι πολλοί" αν μέσα τους δεν βρίσκεται ο λαός θα μας πουν;

Αν όμως εννοούν το λαό τότε γατί δεν το λένε ευθέως;

Είναι απλό. Γιατί μέσα στους "πολλούς" θέλουν να κρύψουν και να χωρέσουν και τους λίγους, δηλαδή εκείνα τα μεγάλα συμφέροντα που υπηρετούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκονται πίσω του.  Να κρύψουν  εκείνους των οποίων τα ζητούμενα και οι απαιτήσεις βρίσκονται χωρίς αμφιβολία σε απ' ευθείας   σύγκρουση με τα συμφέροντα του λαού.
Ή τέλος πάντων θέλουν να μας πουν, όπως ακριβώς λέει και η ΝΔ αλλά και όλη η σύγχρονη αστική φιλολογία, ότι ο ταξικός διαχωρισμός της κοινωνίας σε εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους είναι πλέον παρωχημένος και ντεμοντέ.
Η ταξική σύγκρουση δηλαδή, που συμβαίνει ούτως ή άλλως αντικειμενικά και πέρα από τη θέληση του οποιουδήποτε, κατά την ανανεωτική τους γνώμη πρέπει ως θεωρία να πάει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας γιατί είναι ενοχλητική ξεπερασμένη και κυρίως επικίνδυνη!
Ζήτω η ταξική συνεργασία και ειρήνη!
Τωρα πιά μας λένε, η σύγκρουση δεν είναι ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, αλλά ανάμεσα σε πολλούς και λίγους, ανάμεσα σε σωστούς και λάθος, ανάμεσα σε καλά και κακά παιδιά και συμφέροντα ή ανάμεσα στις δυνάμεις του καλού και του κακού όπως λένε και κάποιοι άλλοι μακρινοί τους σύμμαχοι πέραν του Ατλαντικού.

Να λοιπόν άλλη μια "καινοτομία", πολύ παλαιάς όμως κοπής, που  φέρνει ο ανανεωτής ΣΥΡΙΖΑ!
Εκπροσωπεί την "Αριστερά"... αλλά όχι αυτήν που ξέραμε δηλαδή αυτήν των φτωχών εργαζόμενων και του λαού, δηλαδή την Αριστερά στην πρώτη γραμμή της οποίας στάθηκαν, πάλεψαν  και θυσίασαν πολλές φορές τη ζωή τους κομμουνιστές αγωνιστές μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, αλλά την "Αριστερά των πολλών"!

Μα θα ρωτήσει κάποιος. Πως μπορεί ο λαός να παλέψει για να αλλάξει τα πράγματα, για να πάρει πίσω όσα του άρπαξαν αν δεν ξέρει καν ποιος βρίσκεται απέναντί του, ποιος είναι ο αντίπαλος που του λεηλάτησε τη ζωή;
"Δεν υπάρχουν αντίπαλοι" βροντοφωνάζουν οι "σύγχρονοι Αριστεροί" χειροκροτούμενοι από το σύστημα, από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ! Όλοι είμαστε στην ίδια πλευρά για το καλό του τόπου!

Αναρωτιούνται πολλοί για την ευκολία μετακίνησης στελεχών από το ένα αστικό κόμμα στο άλλο συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του ΣΥΡΙΖΑ.
Μα σε μια τέτοια "Αριστερά" κανείς δεξιός, ακροδεξιός, συντηρητικός ή οτιδήποτε άλλο δεν θα είχε αντίρρηση να ενταχθεί.

Όμως σε τέτοια "Αριστερά" τι δουλειά έχουν οι αγνοί αγωνιστές πραγματικοί Αριστεροί που δεν σκύβουν το κεφάλι;
Γι αυτούς μόνο μια αγκαλιά υπάρχει, μια αγκαλιά κατακόκκινη που δεν τους έχει ξεχάσει ποτέ και ξέρουν καλά ποια είναι.

Πέμπτη 2 Μαΐου 2019

Θερμά συγχαρητήρια


«Στην κρίση της Βενεζουέλας η Ελλάδα συντάσσεται με την Ευρώπη και τις θέσεις της ΑΕ της ΕΕ Φ. Μογκερίνι τις οποίες συνδιαμόρφωσε. Και σε αυτήν την περίπτωση φάνηκε ποια πολιτική δύναμη είναι δημοκρατική αλλά και πραγματικά ευρωπαϊκή. Με την Ευρώπη των πολλών, των λαών και των αξιών».
Τι είναι το πιο πάνω είπατε;

Μα τα λόγια του ΥΠΕΞ  Γ.Κατρούγκαλου στην ανάρτηση που έκανε για τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα. 
Και "συντάσσεται" και "συνδιαμόρφωσε" και όλα τα ωραία που κάνουν τα "καλά παιδιά" και οι σωστοί υπερασπιστές του συστήματος που δεν θέλουν να αφήνουν καμιά απολύτως αμφιβολία για το πόσο πιστοί και υπάκουοι είναι στους θεσμούς τους.

Νομίζουμε ότι μετά και από αυτό τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για άλλη μια φορά.
Εννοούμε βέβαια συγχαρητήρια από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους λοιπούς εταίρους τους και όχι από το λαό.
Αλλά από τέτοια ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πια συνηθίσει. 
Τα συγχαρητήρια εδώ και καιρό δίνουν και παίρνουν.

Όσο για την "Ευρώπη (της εξόντωσης) των πολλών, των λαών και των αξιών"  αυτή μόνο παίρνει...

Κυριακή 21 Απριλίου 2019

Αντιφασίστες;


Υπάρχουν πάρα πολλοί που απεχθάνονται τον φασισμό, πιστεύοντας ότι πρόκειται για εκτροπή από την κανονικότητα, μια ξαφνική και απροσδόκητη "ασθένεια" της "υγιούς" αστικής δημοκρατίας που κατά τη γνώμη τους απεχθάνεται τέτοιες εκτροπές. Έτσι προσπαθούν να πολεμήσουν τα συμπτώματα, δηλ. την πρακτική του φασισμού, χωρίς να καταλαβαίνουν την αιτία της "ασθένειας".
Όμως δουλειά του φασισμού είναι η προστασία του συστήματος(της αστικής οικονομίας και εξουσίας, δηλ. της αστικής δημοκρατίας) από το θυμό του λαού που έτσι κι αλλιώς αργά ή γρηγορα εμφανίζεται όταν κάποια σοβαρη κρίση του συστήματος απαιτήσει μια μεγάλη επίθεση ενάντια στο λαό που οδηγεί αναγκαστικά σε φτώχεια, ανέχεια, δυστυχία καταπίεση ή πόλεμο.

Η ιστορία έχει δείξει καθαρά ότι ο ρόλος του φασισμού είναι η σκληρή και έξω από τα όρια προστασία του συστήματος από οποιαδήποτε σκέψη, ανησυχία ή σχέδιο ανατροπής του από το λαό, που πάντα μέσα του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αναπνέει το όραμα μιας δικής του εξουσίας.
Ο φασισμός είναι το τελευταίο αποκούμπι του συστήματος όταν θεωρηθεί ότι αυτό
κινδυνεύει, είναι ο δολοφόνος μπράβος του που πετάει τη χαμογελαστή μάσκα και αρχίζει να σκοτώνει για λογαριασμό του αφεντικού.

Ο Αντιφασισμός λοιπόν, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΜΗΝ ΈΧΕΙ ΜΈΣΑ ΤΟΥ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ αυτού του συστήματος που ποντάρει δημοκρατία όσο προηγείται στο σκορ και ελέγχει την εξέλιξη του παιχνιδιού, αλλά κρατάει το φασισμό έτοιμο στον πάγκο και τον ρίχνει στο γήπεδο όταν χρειαστεί το δολοφονικό του χέρι.

Ενα παράδειγμα φασιστικής πρακτικής που όμως υλοποιήθηκε από κοινοβουλευτικές "δημοκρατικές" κυβερνήσεις είναι η Μακρόνησος και οι  άλλοι τόποι μαρτυρίου.

Ποιοί όμως πέρασαν από τα βράχια τους, βασανίστηκαν ή έχασαν τη ζωή τους εκεί;
Μα στη συντριπτική πλειοψηφία οι κομμουνιστές και όσοι στάθηκαν στο πλάι τους στη μεταπολεμική σύγκρουση όταν απειλήθηκε και αμφισβητήθηκε η αστική εξουσία.
Όσοι πάλεψαν δηλαδη για έναν άλλο κόσμο, για το όραμα μιας άλλης δικαιοσύνης έξω από τα όρια του αστικού συστήματος και της οικονομίας του, δηλαδή όσοι έδωσαν τη μάχη για την εξουσία του λαού.
Ποιοι ανέχθηκαν ή και συμμετείχαν στην "κάθαρση" των αγωνιστών κομμουνιστών που τσακίστηκαν στα "αναμορφωτήρια" της Μακρονήσου και των άλλων τόπων εξορίας;
Μα όλα τα "δημοκρατικά" κόμματα, της τότε δεξιάς και της τότε σοσιαλδημοκρατίας(π.χ. Γεώργιος Παπανδρέου) που χωρίς περιστροφές και με μια φωνή στάθηκαν απέναντι και πολέμησαν τους κομμουνιστές αλλά και  το όραμα για έναν άλλο πιο δίκαιο κόσμο που απειλούσε τον κόσμο που αυτοί εκπροσωπούσαν, δηλ. τον κόσμο των αφεντικών τους. Αυτοί δηλαδή που στα λόγια και τότε και στη συνέχεια θεωρούσαν τους εαυτούς τους "αντιφασίστες", "δημοκράτες"(γενικά και αόριστα) και πολιτικούς που εκπροσωπούσαν δήθεν το λαό, τον οποίο λαό όμως δεν δίσταζαν καθόλου να δολοφονούν στα Μακρονήσια της εποχής.

Φαίνεται λοιπόν και απο το παράδειγμα των τόπων εξοριας, πως οι φασιστικές συμπεριφορές και πρακτικές αποτελούσαν μέρος μιας φυσιολογικής συμπεριφοράς μιας εξουσίας που είχε απειληθεί και έδειχνε τα δόντια της και το πραγματικό της πρόσωπο σε όσους την αμφισβήτησα έμπρακτα. Φαίνεται ακόμα πόσο κάλπικος και υποκριτικός μπορεί να ειναι ο "αντιφασισμός" κάποιων που όχι μόνο δεν συντονίζονται στη συχνότητα του οράματος για έναν άλλο πραγματικά δίκαιο κόσμο αλλά αντίθετα γίνονται το ακριβώς αντίθετο από αυτό που υποστηρίζουν στα λόγια όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες και κυρίως όταν το απαιτήσουν αυτοί που εκπροσωπούν.

Το συμπέρασμα επομένως είναι ένα και απλό:
Αντιφασίστες   που είναι ταυτόχρονα και πιστοί στρατιώτες στην υπηρεσία αυτού του συστήματος που δεν διστάζει καθόλου να δολοφονήσει όποιους το αμφισβητήσουν στην πράξη δεν υπάρχουν.

Πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα θα πούμε ότι ο πραγματικός αντιφασισμός δεν μπορεί παρά να ταυτίζεται με την πραγματική Δημοκρατία δηλαδή την πραγματική και ολοκληρωμένη εξουσία του λαού. Δεν μπορεί επομένως παρά να στέκεται στο πλάι του λαού σε κάθε σύγκρουση ανάμεσα στις δυο αντιμαχόμενες πλευρές στην εξέλιξη της ταξικής πάλης , δηλ. ανάμεσα στην πλευρά των εξουσιαστών και την πλευρά των εξουσιαζόμενων. και βέβαια δε μπορεί παρά να στέκεται  ολοκληρωτικά και χωρις ερωτηματικά στο πλευρο των "απο κάτω" όταν έρχεται η στιγμή της τελικής σύγκρουσης που   έχει ως διακύβευμα την ίδια την εξουσία.

Παρασκευή 19 Απριλίου 2019

Μπόχα μεν κανονική δε


"Μια ημέρα πριν καταθέσουμε την δόση μου μετέφερε την επιθυμία του "μεγάλου", όπως είπε για τον πρωθυπουργό, να πληρώσουμε το ποσό της πρώτης δόσης 26,3 εκατ. ευρώ που μας αναλογούσε. Αν και το τοπίο ήταν θολό για την επιστροφή των χρημάτων, εμείς πληρώσαμε και μας ευχαρίστησαν. Τα χρήματα αυτά ήταν πεντακάθαρα, γιατί είχαν ελεγχθεί εξονυχιστικά και όλο το τίμημα και δεν υπήρχε καμία υπόνοια για μαυρο χρήμα όπως λέει σήμερα ο κ. Παππάς που τότε χαρακτήριζε αψεγάδιαστο τον φάκελο. Μου ζήτησαν τότε και μια άλλη χάρη, ο κ. Παππάς, που αποτελούσε αίτημα του πρωθυπουργού, όπως μου έλεγε. Να συναντήσω τον κ. Καλογρίτσα, ο οποίος και πράγματι ήρθε στο γραφείο μου και μου ζήτησε να του καταβάλω υπό μορφή δανεισμόυ το ποσό της πέμπτης δόσης των 20,2 εκατ. ευρώ για να πληρώσει την πρώτη δόση. Για να τον βοηθήσω για να έχουν ένα κανάλι. Επειδή είχα επισκεφθεί τον κ. Παππά στο γραφείο του, υπάρχουν δελτία τύπου επ αυτού, ήταν κάτι που μου το ζήτησαν. Εξήγησα στον κ. Καλογρίτσα ότι είχα όλη την καλή διάθεση αλλά δεν μπορούσα να το πράξω..."

Αυτή είναι η δήλωση του γνωστου εφοπλιστή Β.Μαρινάκη.
Η μπόχα που βγαίνει είναι ολοφάνερη, ενώ από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μεν μια ωραία, γλαφυρή απάντηση που τα χώνει μια χαρά στον Β.Μαρινάκη αλλά διάψευση δεν υπάρχει...

Θα πείτε τώρα, μα καλά υπάρχει κάτι καινούργιο σε όλο αυτό;
Οχι είναι η απάντηση.
Πρόκειται για άλλη μια επιβεβαίωση της πραγματικότητας που λέει ότι τα κόμματα που αναλαμβάνουν τη διαχείριση της οικονομίας της αγοράς, δηλαδή την διαχείριση της εξουσίας των μεγαλοεπιχειρηματιών, υποχρεωτικά έρχονται σε σχέσεις τέτοιου είδους, όπως η παραπάνω, με τους ίδιους τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Με λίγα λόγια η λεγόμενη διαπλοκή δεν αποτελεί εκτροπή από κάποια "σωστή" συμπεριφορά αλλά αποτελεί καθήκον και συνηθισμένη πρακτική των κυβερνήσεων διαχείρισης αυτού του συστήματος.
Εννοείται ότι τα ίδια ακριβώς θα έκανε και η ΝΔ αλλά και οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση που θα έμπαινε στον πειρασμό να "τακτοποιήσει" αυτό το σύστημα και την οικονομία του

Μετά από αυτό κάθε ερώτηση του τύπου γιατί το ΚΚΕ δεν συμμετέχει σε κυβερνητικούς συνασπιμούς "αριστερού", "προοδευτικού", "αντιφασιστικού" ή άλλου τύπου περιττεύει.
Το ΚΚΕ δεν είναι κόμμα που προσπαθεί να βρει λύσεις στα αδιέξοδα της οικονομίας των μεγάλων επιχειρήσεων.

Το ΚΚΕ είναι το κόμμα που ενδιαφέρεται για τα αδιέξοδα του λαού και μόνο. 
Επομένως μόνο με το λαό οφείλει να συζητά.

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019

Ποιος ποτίζει το δέντρο του φασισμού;


Την ημέρα της ψήφισης στη Βουλή της συμφωνίας των Πρεσπών πηγαίνοντας στη συγκέντρωση του ΚΚΕ, που ήταν και η μόνη μαζική συγκέντρωση εκείνη την ημέρα με χιλιάδες ανθρώπους που ήξεραν καλά τι έλεγαν και τι ήθελαν, έπεσα πάνω σε μια φασιστική χρυσαυγίτικη γκρούπα που πήγαινε στο  Σύνταγμα. Ηταν άτομα που έβριζαν χυδαία, ούρλιαζαν διάφορα στα χαμένα, απειλούσαν και φώναζαν  που και που ένα σύνθημα.
"Η Μακεδονία είναι Ελληνική, αλήτες προδότες πολιτικοί".

Όλο τον τελευταίο καιρό, στα διάφορα πάνελ, σε ραδιοφωνικές εκπομπές όλων των σταθμών, αλλά και σε όλα τα ΜΜΕ, ακούμε δημοσιογράφους και αναλυτές  να ρίχνουν στο πρόχειρο λιγότερες ή περισσότερες ευθύνες στους "πολιτικούς" γενικά, για τον τρόπο που αντιμετώπισαν το γνωστό "μείζον εθνικό ζήτημα". ΄Και το κάνουν αυτό άλλοτε μιλώντας για την ουσία του ζητήματος, άλλοτε για το ότι δεν "κάθονται όλοι σε ένα τραπέζι να συνεννοηθούν" και άλλοτε για άλλους λόγους (διαφθοράς, διαπλοκής κλπ). Υποκύπτουν έτσι στη γνωστή δημοφιλή και πιασάρικη άποψη ότι "για όλα φταίνε οι πολιτικοί", κρύβοντας έτσι το ποιος φταίει πραγματικά για όλα όσα μας ταλαιπωρούν, αλλά και για το συγκεκριμένο, που δεν είναι άλλος από τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, διεθνή ή Ελληνικά που ασχολούνται με την γειτονιά μας  και βγάζουν το ψωμί τους στην πλάτη των λαών της περιοχής στέλνοντάς τους ακόμη και στην κόλαση αν χρειαστεί.
Φυσικά δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το ότι έτσι τσουβαλιάζουν δίκαιους και άδικους, αφού βέβαια οι πολιτικοί του ΚΚΕ παραδείγματος χάριν, καμιά σχέση δεν έχουν με τα όσα κατηγορούν τους πολιτικούς γενικά.
Επίσης φαίνεται πως καθόλου δεν τους ενδιαφέρει πως η άποψη "αλήτες-προδότες-πολιτικοί" είναι Χρυσαυγίτικης προέλευσης και είναι γνωστό ότι αποτελεί τον πυρήνα της προπαγάνδας των νεοναζί.
 Δεν χωράει καμιά αμφιβολία φυσικά ότι η Χ.Α. υπάρχει επειδή καταφέρνει, και με τη βοήθεια τέτοιων "αναλύσεων" και απόψεων να εκμεταλλεύεται τη δυσαρέσκεια και την οργή του λαού για τη συμπεριφορά των αστικών κομμάτων εξουσίας και των εκπροσώπων τους, που βγάζουν τα προς το ζην αυτοεξεφτελιζόμενοι για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα που είπαμε πιο πάνω και φυσικά δεν έχουν καμια απολύτως σχεση με το λαό.
Κάπου εδώ είναι να αναρωτιέται κανείς:
Μα καλά, δεν βλέπουν όλοι αυτοί που κάθε λίγο και λιγάκι σχίζουν δήθεν τα ρούχα τους ανησυχώντας για την άνοδο της ακροδεξιάς σε διάφορες χώρες του πλανήτη, ότι αυτοί οι ίδιοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με τον τρόπο που είπαμε στις φασιστικές απόψεις;
Δεν ξέρουν ότι ο κοινοβουλευτισμός και η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία είναι προιόν μιας διαδικασία εξέλιξης χιλιάδων χρόνων, που παρά τις γνωστές αδυναμίες που έχει αποτελεί κατάκτηση και ότι η παραπέρα πορεία αυτής της διαδρομής δεν μπορεί παρά να είναι προς την κατεύθυνση μιας όλο και πιο πλούσιας και ουσιαστικής Δημοκρατιας όπου ο λαός όχι απλά θα μπορεί να ελέγχει πληρέστερα τις αποφάσεις που τον αφορούν, αλλά ο ίδιος θα αποφασίζει, θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί το μέλλον του, δηλαδή προς τα μπρός; Δεν θα έπρεπε να είναι αυτονόητο πως  σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν μπορεί να ζητάει κάποιος να βαδίσουμε προς τα πίσω, προς την κατάργηση δημοκρατικών κατακτήσεων -δηλαδή προς την κατεύθυνση που ζητούν οι φασίστες, οι ακροδεξιοί και τα άλλα τσιράκια της πραγματικής εξουσίας;
Είναι γνωστό ότι όταν η πραγματική εξουσία, βλέπε τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, τα βρει σκούρα, δεν έχει κανένα πρόβλημα να αγκαλιαστεί με το φασισμό.

Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε ένα σημερινό εξώφυλλο που λέει πολλά.
Αυτό με τους φιλάθλους που λένε το γνωστό σύνθημα παίζει παντού...


Το ποιά είναι η Ελεύθερη Ωρα δεν χρειάζεται να το πούμε.
Πρόκειται για μια ακροδεξιά εθνικιστική εφημερίδα με όλα τα χαρακτηριστικά υποκουλτούρας, θρησκοληψίας κλπ που συνοδεύουν τέτοιες εκδόσεις.
Στο προκείμενο όμως δεν κάνει τίποτα περισσότερο από αυτό που ακούω να κάνουν πολλές φορές την ημέρα διάφοροι δήθεν προοδευτικοί δημοσιογράφοι και διανοούμενοι.
Το νου μας λοιπόν.

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

Αυτό που δεν λένε οι "πατριώτες"

Αυτό που δεν λένε οι διάφοροι "πατριώτες" της αντιπολίτευσης που τσακώνονται με την κυβέρνηση για το ποιος αγαπάει πιο πολύ την πατρίδα είναι αυτό:

1. Ότι όλοι τους συμφωνούν  στη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ όπως και ότι τα Σκόπια έπρεπε να μπουν στο ΝΑΤΟ. Το ίδιο λέει και η κυβέρνηση. Εξυπακούεται ότι εφ' όσον συμμετέχουμε στο ΝΑΤΟ έχουμε την υποχρέωση να μην πηγαίνουμε κόντρα στα συμφέροντα της συμμαχιας ειδικά όταν πρόκειται για κεντρικά ζητήματα όπως είναι το ζήτημα του σχεδιασμού της στρατιωτικής παρουσίας της συμμαχίας στην περιοχή. 

2.Οποια κυβέρνηση κι αν έκανε τη διαπραγμάτευση θα κατέληγε υποχρεωτικά σε μια ίδια ή παρόμοια συμφωνία, εφ' όσον ΗΤΑΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ να υπογραφεί ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ η είσοδος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. 

3. Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς είχε δεσμευτεί σε Αμερικανούς και ΕΕ ότι θα έκλεινε κ αυτό το θέμα. Το ιδιο υποχρεωμένο θα ήταν απέναντι στους "συμμάχους" οποιοδήποτε άλλο κόμμα που λιγουρεύεται την διαχείριση του συστήματος. Θα πέρναγε ακριβώς από τον ίδιο κύκλο επαφών που έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές προκειμένου να γίνει αποδεκτό από την πραγματική εξουσία.

4.Το ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ έσπρωξαν προς μια συμφωνία που αφήνει μέσα της σοβαρά και επικίνδυνα κενα, δείχνει ότι  ούτε ήταν ούτε είναι ούτε θα είναι "παράγοντας ισορροπίας και ειρήνης" αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο όπως άλλωστε έχει αποδειχθεί ειδικά σε αυτή τη γειτονιά του πλανήτη.

5. Ο μόνος τρόπος για να πιέσει η Ελλάδα για μια άλλη συμφωνία, όπου θα δινόταν μια σωστή λύση σε θέματα όπως η εθνότητα, η γλώσσα κλπ, θα ήταν να γράψει το ΝΑΤΟ στα παλιά της τα παπούτσια. 

Αυτό όμως για να γίνει θα έπρεπε τα πιο πάνω κόμματα εξουσίας να μην είναι υπερ ΝΑΤΟ και ΕΕ, κι έτσι να μην εχουν λόγο να υποκύψουν στη θελησή τους. 
Ο μόνος τρόπος λοιπόν για να βρεθεί σωστή  λύση για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής, χωρίς το ΝΑΤΟ στο κεφάλι μας   και χωρίς αλυτρωτισμούς, θα ήταν να μην ενδιαφερεται η Ελλάδα για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ. Δηλαδή να είναι μια χώρα όπου ο λαός να κρατάει τη μοίρα του στα χέρια του με μια κυβέρνηση που να νοιάζεται για τα δικά του συμφέροντα και όχι για συμφέροντα τεράστιων επιχειρηματικών ομίλων.  

Ομως τέτοιες θέσεις εναντίον του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που έχουν σαν κέντρο τους τα συμφέροντα του λαού και μόνο, μονο ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ έχει στη Βουλή. 
Ποιό; Βρειτε το και ακολουθήστε το. 
Ειναι τόσο απλό
Και πατριώτης και υπερ του ΝΑΤΟ είναι όπως φαίνεται κι εδώ ΑΤΟΠΟ!



ΥΓ. Τωρα βεβαια ΝΔ,ΠΑΣΟΚ κλπ λενε ότι αυτοί θα αντιστεκόντουσαν στο ΝΑΤΟ καλύτερα απ τον ΣΥΡΙΖΑ... Όσο αντιστάθηκε κι ο ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ...με αντίσταση στο επίπεδο της ιδέας ενω στην πράξη τα κάνει όλα και συμφέρει

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2019

Δημοκρατία δακρυγόνων και κρότου λάμψης για δασκάλους-καθηγητές



Αυτή τη φορά ήταν η κινητοποίηση των εκπαιδευτικών.
Ανθρωποι που παλεύουν για τη δουλειά, για το δικαίωμα να δημιουργείς μαζί με τους άλλους τον κόσμο, για το δικαίωμα να υπάρχεις και να ζεις.
Η υποδοχή των δασκάλων των παιδιών μας δεν ήταν ανάλογη με τις υποδοχές στο μέγαρο Μαξίμου βιομηχάνων  του ΣΕΒ ούτε είχε τα χαμόγελα που έχουμε συνηθίσει προς τους Αμερικανούς ή την κυρία Μέρκελ. Λογικό αφού ήταν δάσκαλοι που δίδασκαν τον αγώνα και τη σύγκρουση κι όχι το σκύψιμο του κεφαλιού, δηλαδή  πραγματικοί δάσκαλοι της ζωής.
Αυτη τη φορά οι δρόμοι δεν έκλεισαν για να περάσουν οι δάσκαλοι που φυσικά δεν ήταν ευπρόσδεκτοι αφού τύχαινε να είναι αγωνιστές. Έκλεισαν για να μην περάσουν και μάλιστα με όποιο κόστος...
Ακολούθησαν τα δακρυγόνα και οι κρότου λάμψης στο ψαχνό κυριολεκτικά!
Ρηξη τυμπάνου για τον βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Δελή, ένα σπασμένο χέρι, ένα ματωμένο κεφάλι της Θεοδώρας Δριμαλά εκπροσώπου του ΠΑΜΕ και πολλοί άλλοι με αναπνευστικά και άλλα.

Αυτή είναι η σπουδαία αστική "Δημοκρατία".
Δημοκρατία για ποιούς;
Πάντως όχι για τους εργαζόμενους, όχι για το λαό, όχι για τους πολλούς.

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2019

Η "δημοκρατία" πεθαίνει από το κρύο

"Οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται ραγδαία, υποδηλώνοντας πως το μοντέλο κοινωνικής πολιτικής που κυοφορείται δεν στοχεύει στη διαφύλαξη του μεγαλύτερου ιδεολογικοπολιτικού επιτεύγματος των αστικών δημοκρατιών, την κοινωνική ιδιότητα του πολίτη, αλλά στην οριακή διαχείριση της ανθρώπινης επιβίωσης."
Είναι λόγια κάποιων διακεκριμένων καθηγητών Πανεπιστημίου που ειλικρινά δεν ξέρω αν φωτίζουν ή αν μπερδεύουν ακόμη περισσότερο την απαίσια πραγματικότητα που ξεγυμνώνεται και αυτές τις παγωμένες μέρες γύρω μας.
Όταν μιλάει κανείς για το δικαίωμα στη ζεστασιά μέσα σε ένα ανθρώπινο σπίτι τον 21ο αιώνα, τι πιο απλό και αυτονόητο δικαίωμα από αυτό μπορεί να υπάρχει, καλύτερα να μη μασάει τα λόγια του.
Γιατί εδώ δε μιλάμε "για την κοινωνική ιδιότητα του πολίτη" ούτε για τη ΄"διαφύλαξη του μεγαλύτερου ιδεολογικοπολιτικού επιτεύγματος των αστικών δημοκρατιών", αλλά για το ακριβώς αντίθετο.
 Μιλάμε για μια εποχή όπου ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων πεθαίνει από το κρύο χωρίς καν στέγη από πάνω τους, ενώ υπάρχουν όλα τα μέσα και μάλιστα σε ενοχλητικό περίσσευμα για να μη συμβαίνει αυτό. Και βέβαια την ίδια στιγμή και η τεράστια πλειοψηφία αυτών που ζουν κάτω από κάποια στέγη, είτε δεν ξέρουν πια τη λέξη καλοριφέρ είτε το ανάβουν με πόνο ψυχής με το σταγονόμετρο. 
Το "μεγαλύτερο ιδεολογικοπολιτικό επίτευγμα του καπιταλισμού" λοιπόν, αποδείχτηκε πως είναι άλλο ένα τεράστιο ψέμα που δεν έχει νόημα στα δύσκολα της πραγματικής ζωής και περιφέρεται μόνο σαν κούφια φράση στους λόγους των καθηγητών που προσπαθούν να γυαλίσουν ένα δήθεν διαμάντι που κάηκε σαν κάρβουνο στο κρύο.

Οι "πολίτες" των αστικών δημοκρατιων βέβαια, όπως φαινεται τόσο βάρβαρα καθαρά αυτές τις μέρες, είναι χωρισμένοι σε πλούσιους και φτωχούς. Οι πρώτοι, οι από πάνω, γεμίζουν τα σαλέ των χιονισμένων βουνών μοστράροντας τη χλιδή τους στις οθόνες. Οι δεύτεροι, οι από κάτω, ψοφάνε απ' το κρύο και παρουσιάζονται σαν εξαίρεση ενώ είναι ο κανόνας.
Αυτοί βέβαια, οι φτωχοί που ξεπαγιάζουν, δεν πάσχουν από ιδεολογικά επιτεύγματα στα χαρτιά. Πάσχουν από φτώχεια, από κρύο, δηλαδή από έλλειψη αυτών που οι πλούσιοι έχοντες και κατέχοντες την εξουσία έχουν σε τρομερό περίσσευμα, και που χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη πετάνε στα σκουπίδια ζητώντας την ίδια στιγμή ακόμη περισσότερα!

Το κακό είναι πως όλα αυτά δεν είναι κάποια λάθη που ξέφυγαν από την προσοχή της εξουσίας και που μπορούν να διορθωθούν. Είναι ή ίδια η ουσία των "αστικών δημοκρατιών" που η ρίζα τους ποτίζεται από την ανισότητα και την αδικία. Είναι ακόμη περισσότερο η μόνη υπόσχεση που μπορεί ο κόσμος του καπιταλισμού να δώσει για το μέλλον.
Αυτή ακριβώς η ανισότητα, που όλοι οι "ειδικοί" καταριούνται, είναι απλά το κίνητρο αυτού του λαμπερού κόσμου που στις σκιερές του γωνίες κρύβει φτωχούς, άνεργους και άστεγους.

Έχουμε φτάσει στο σημείο εκείνο της ιστορίας που η γύμνια εξέχει ολοφάνερα από το περιτύλιγμα και που όποια "οριακή διαχείριση" κι αν δοκιμαστεί όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα είναι υποχρεωμένοι να χάνουν τη ζωή τους για να έχει επαρκή καύσιμη ύλη η μηχανή της οικονομίας του καπιταλισμού.
Τις τελευταίες μέρες είδαμε ένα πλακάτ στους δρόμους των πλούσιων ΗΠΑ με τα 50 εκ. φτωχούς!
Έλεγε: "Αδειάστε τους ξενώνες και γεμίστε τα σπίτια".
Είναι γνωστό ότι την ίδια στιγμή που ΄πραγματικοί άνθρωποι πεθαίνουν από το κρύο στους δρόμους, τα άδεια σπίτια αυξάνονται συνεχώς αφού και εδώ στην Ελλάδα της ΕΕ, οι "ανθρωπιστές" των πολύχρωμων πλέον κυβερνήσεων αντί να σώσουν αυτούς που κινδυνεύουν ψάχνουν να βρουν με ποιο τρόπο θα βγουν στους πληστηριασμούς ακόμη περισσότερα σπίτια μπας και χορτάσει το θηρίο και σωθούν οι ισολογισμοί επιχειρήσεων και τραπεζών.

Αυτός είναι ο κόσμος των περίφημων "αστικών δημοκρατιών" όπου η δημοκρατία δεν χρειάζεται καθόλου να έχει σάρκα και οστά, γεύση ζεστού ψωμιού, μυρωδιά του φαγητού που βγαίνει από το φούρνο μέσα σε ένα ζεστό δωμάτιο γεμάτο χαμόγελα γύρω από τη φωτιά.
Μπορεί απλά να είναι ένα ιδεολογικό επίτευγμα...
Να την χαίρονται λοιπόν τη δημοκρατία τους.
Εμείς πάλι θα παλέψουμε για τη δική μας.

ShareThis