Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

ΣΠΑΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ!!! ΟΛΟΙ ΟΜΟΝΟΙΑ ΣΤΙΣ 7ΜΜ ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ!



Μπράβο στη δημοκρατία τους!

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από αυτόν για να δηλώσουν τι σημαίνει δικτατορία των μονοπωλίων.
Αφού ψήφισαν αίσχη χθές, και με όλους τους τρόπους έδειξαν την τρελή τους αγάπη για τα μονοπώλια και το μίσος τους για το λαό, κάλεσαν και τους υπουργούς Οικονομικών της ΕΕ για να τους δώσουν συγχαρητήρια!

Για να μην τους χαλάσουμε τη φιέστα μάλιστα αποφάσισαν να μας κλείσουν το στόμα απαγορεύοντας τις διαδηλώσεις αύριο!

Τι κάνουμε λοιπόν;
Πολύ απλά:

ΣΠΑΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ!!!

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΣΤΙΣ 7ΜΜ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ!

ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΚΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ ΠΩΣ :

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΨΕΙ!!

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Να ανοίξει ο δικός μας δρόμος! Μπορούμε... -Κυριακή 7μμ στην Ομόνοια

Κουρασμένη από το βομβαρδισμό μνημονίων και μέτρων η "υγιής" Ελλάδα πηγαίνει την Κυριακή σε άλλη μια ψήφιση μέτρων ...για το καλό της πατρίδας.

Εμείς οι άλλοι πάλι ΠΑΜΕ ΔΡΟΜΟ!

Η "απελευθέρωση" των καημένων των μονοπωλίων από τα δεσμά του λαού συνεχίζεται.

Η κρίση του καπιταλισμού απαιτεί θυσίες. Αίμα λαϊκό, εργατικό πρέπει να τρέξει και να θρέψει την αδηφαγία του κέρδους.
Τα μέτρα για το γάλα, την πώληση του ψωμιού παντού, τα φαρμακεία, την κατάργηση τριετιών και επιδομάτων και τη θέσπιση ενός κατώτατου μισθού με "..μία μοναδική αξία (ποσό) αναφοράς" όπως λέει το νομοσχέδιο, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στις μεγάλες εταιρείες, αλλά  και πολλά άλλα, δείχνουν πως η απαίτηση της καλής μας της ΕΕ για μεταρρυθμίσεις που θα δίνουν νέα πνοή και θα ανοίγουν νέους δρόμους στα τεράστια μονοπώλια από τη μιά, αλλά θα αλλάζουν κυριολεκτικά τά φώτα στους απλούς ανθρώπους του λαού και τους εργαζόμενους (όσους απόμειναν...), υλοποιείται χωρίς παρεκκλίσεις προκειμένου να βγεί το σύστημα από τη σοβαρή κρίση που έχει μπεί εδώ και χρόνια.

Κάποιοι "αριστεροί" όμως ξαφνικά βλέπουν πως η κρίση αυτή δεν είναι κρίση του καπιταλισμού, αλλά μόνο δική μας και άρα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ρυθμίσουμε τα του οίκου μας. Το είπε ο Δραγασάκης πριν από 2 μέρες και σίγουρα οι τριγύρω "αριστεροί" έκαναν πως δεν άκουσαν και συνεχίζουν να σκορπάνε άνθη σωτηρίας και ελπίδες με το κιλό.

Όμως μία είναι η ελπίδα και δεν υπάρχει άλλη.
Η δύναμη του λαού και ο αγώνας του.

Την Κυριακή στις 7μμ στην Ομόνοια.

Να φωνάξουμε να σταματήσει η λεηλασία.

Να ανοίξει ο δικός μας δρόμος.

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Τάκης Τσίγκας


Έφυγε ο σύντροφος  ο Τάκης  ο Τσίγκας...

Δε βγαίνει λέξη σύντροφέ μου...

Από το 902.gr κρατάω αυτή τη μικρή παράγραφο

Ο σ. Τάκης Τσίγκας αφιέρωσε όλη τη ζωή του στον αγώνα του ΚΚΕ, της εργατικής τάξης και του λαού μας, για καλύτερες μέρες, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ο σ. Τσίγκας χωρίς να υπολογίζει δυσκολίες, με αγωνιστική σεμνότητα τίμησε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του την ιδιότητα του μέλους και του στελέχους του ΚΚΕ.




Όλη του τη ζωή, μέχρι το τέλος...

Του χρωστάμε αγώνες

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Ωραία...

Από τα απίστευτα που βλέπουμε στις εκλογές...
Η Συλβάνα Ράπτη του ΠΑΣΟΚ(ναί υπάρχει ακόμα αυτό το κόμμα!) ωρύεται εναντίον της Ρόδης Κράτσα της ΝΔ λέγοντας: "Είμαστε στην ίδια κυβέρνηση αλλά ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΔΙΟΙ!
Δεν είμαστε ίδιοι!!"
Μένεις να αναρωτιέσαι. Σε τι διαφέρει το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ;
"Ο λαός δεν θέλει άλλο την τρόικα κι έχει δίκιο"... συνεχίζει φωνάζοντας η Συλβάνα Ράπτη!
"Σε ποια χωρα ζώ": λες...
Η ΝεοΔημοκράτισα κ.Κράτσα συμφωνεί ..."ο λαός δε θέλει την τρόικα" "να φύγει η τρόικα, έφτασε η ώρα γιατί τώρα υπάρχει προοπτική ανάπτυξης"!

Τώρα πια όλοι είναι εναντίον της τροικας... όλοι εναντίον του μνημονίου...
Όμως το μνημόνιο είναι εδώ, οι "μεταρρυθμίσεις" είναι εδώ, τα μέτρα είναι εδώ κι έρχονται κι άλλα με ουρά, κι η δουλειά σου δεν είναι εδώ, ο μισθός δεν είναι εδώ, η υγεία, η μόρφωση, η ζωή μας όλη λείπει...
Κι όμως όλοι αυτοί που ...δεν είναι ίδιοι, δε δείχνουν να στενοχωριούνται ιδιαίτερα, δε ζητάνε από το λαό φυσικά να κάνει κάτι γι αυτό. Ο λαός δεν έχει ρόλο στην πολιτική, αυτό εννοείται. Πρέπει να μισεί την πολιτική και τους πολιτικούς. Η πολιτική πρέπει να είναι υπόθεση λίγων ειδικών... που δεν είναι ίδιοι αλλά ολόιδιοι... Είναι εναντίον του μνημονίου και της τρόικας και θέλουν το λαό μακριά από την πολιτική.
Δημοκρατία... όπου δήμος σημαίνει λαός.
Είναι υπερ μιας δημοκρατίας χωρίς ...δήμο, χωρίς το λαό.
Κι ο Λαός; Ο Δήμος; Τι ακριβώς θέλει;

Κοιτάζω τις δημοσκοπήσεις. ΣΥΡΙΖΑ 19%, ΝΔ 17%, ΕΛΙΑ(ΠΑΣΟΚ) 6,5% , ΠΟΤΑΜΙ 10%, Χ.Α. 10% ΚΚΕ 5%... Μετά από 4 χρονια μνημόνια και μαυρίλα, η ριζοσπαστικοποίηση στο πουθενά...

Ό,τι χάνει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ... το παίρνει το ποτάμι. Ποιο ποτάμι; ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ντε, ένα είναι "το Ποτάμι". Διαβάζω τα άρθρα του τηλε Θεοδωράκη στο Προταγκόν. Ποιο μνημόνιο δε γίνεται... κι όμως! Το σύστημα τρίβει τα χέρια  με ένα νέο μπαλαντέρ στα φύλλα του.

Κι ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι σχέση έχει πια με το κόμμα του Μάη του '12; Τι σχέση έχει με την Αριστερά;
Καμία; Ελάχιστη; Δε γνωρίζω, δεν απαντώ... βρές το και κέρδισε.
Κι η Ευρώπη; Η ΕΕ;

Ποιος μιλάει γι αυτό; Το ΚΚΕ μονο του...
Εύκολο... όλοι ενεντίον ενός... άχαστο το στοίχημα για την ώρα, ας έχει όσο δίκιο θέλει το ΚΚΕ... Αργότερα βλέπουμε.
Ποιος θέλει να είναι με τους λίγους;

Η συνείδηση στα σκουπίδια ψάχνει...
Ψάχνει ...τις διαφορές. Ανάμεσα στη ΝΔ ...και το ΠΑΣΟΚ!
Τη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και το μνημονιακότατο ποτάμι.
Το μνημονιακό φιλοΕΕ "Ποτάμι" και τον αντιμνημονιακό αλλά το ίδιο φιλοΕΕ ΣΥΡΙΖΑ.
Την κεντροαριστερά, την κεντροδεξιά και τις άλλες ...δημοκρατικές δυνάμεις χωρίς δημοκρατία...

 Βάζει τη φάτσα του Θεοδωράκη δίπλα σ' αυτήν του Τσίπρα κι ύστερα δίπλα στις άλλες και τη βρίσκει συμπαθητική.

Και το ΚΚΕ; ... άστο καλύτερα θα μπλέξουμε. Άσε που εκεί πρέπει να κάνεις απεργίες, συλαλλητήρια, να πηγαίνεις στο σωματείο, ... άστο δεν είμαστε για τέτοια. Θα δούμε, κάτι πιο απλό, να ψηφίσουμε και τώρα και βλέπουμε...

Κι όμως και σήμερα κάτι φίλοι το πιάσανε. Σωστά, ταξικά...
 Πάνε να γραφτούν στο σωματείο. Την Πέμπτη λένε θα κατέβουν στο συλλαλητήριο για την ανεργία και στις 9 Απριλίου στην Απεργία μαζί μας.
Θα μιλήσουν και στην παρέα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος...

Ωραία...

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Τι είναι, λοιπόν, τέχνη και ποιος ο ρόλος της;



Η ομιλία της Ελένης Μηλιαρονικολάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνης του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ, στο πρώτο σεμινάριο που διοργάνωσαν η ΤΟ Καλλιτεχνών της ΚΟΑ του ΚΚΕ και η Επιτροπή Φεστιβάλ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ», στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας - πρόσκλησης για δημιουργία πρωτότυπου καλλιτεχνικού έργου.

«Επιλέξαμε αυτό το θέμα για το πρώτο σεμινάριο γιατί είναι βέβαιο ότι ο καθένας από εσάς που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας θα έχει θέσει πολλές φορές στον εαυτό του το ερώτημα: Για ποιο λόγο ασχολούμαι με την τέχνη, τη λογοτεχνία, το θέατρο, τα εικαστικά, τη μουσική, τον κινηματογράφο; Ποιος είναι ο ρόλος μου; Να διασκεδάζω τον κόσμο, να τον λυτρώνω, να τον συγκινώ, να τον ευαισθητοποιώ, να τον παρακινώ να κάνει το σωστό;

Η απάντηση δεν είναι εύκολη, γιατί η τέχνη είναι ένας σύνθετος, πολύμορφος και ξεχωριστά πλούσιος τρόπος ανθρώπινης έκφρασης, έτσι, που μιλώντας κανείς γι' αυτήν, να διατρέχει πάντα τον κίνδυνο να στενέψει το περιεχόμενο και το χαρακτήρα της, να πέσει σε απλουστεύσεις, να την αποχυμώσει. Αν, για παράδειγμα, θεωρήσουμε ότι ο σκοπός της τέχνης είναι να διαπαιδαγωγεί, τότε σε τι διαφέρει από την παιδαγωγική; Αν πάλι αντιμετωπίσουμε την τέχνη ως διασκέδαση, τότε γιατί οι μεξικάνικες, τούρκικες και άλλες εξωτικές τηλεοπτικές ανοησίες να μη συμπεριληφθούν στο πεδίο της; Θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, να δώσουμε μια απάντηση στο ερώτημα αυτό, όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική και ολοκληρωμένη, αποφεύγοντας τις ηθικόλογες διδαχές ή την επίκληση των συναισθημάτων.
Τέχνη: Η προσπάθεια του ανθρώπου να κατακτήσει τον κόσμο

Τι είναι, λοιπόν, τέχνη και ποιος ο ρόλος της;
Αν, προκειμένου να γλυτώσουμε από τη φλυαρία και σύγχυση που καλλιεργεί γύρω από το θέμα η αστική αισθητική, ανοίξουμε ένα μαρξιστικό εγχειρίδιο θα διαβάσουμε ότι η τέχνη είναι μια μορφή κοινωνικής συνείδησης, μια ιδιαίτερη μορφή

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Για το καλό της Δημοκρατίας - Eλεύθεροι σκοπευτές του Μειντάν (βίντεο)


Πλημμύρισε το διαδίκτυο αλλά και τα δελτία πολλών καναλιών με φωτογραφίες και βίντεο οπλισμένων παρακρατικών φασιστικών ομάδων, που πρωταγωνίστησαν στην ..."εξέγερση' του Κιέβου. Ρόπαλα, μαχαίρια, αλυσίδες, όπλα και όλα τα καλά. Εκείνες τις μέρες πάντως τίποτα από όλα αυτά δεν βλέπαμε.
Ακούγονται επίσης, αν και όχι τόσο δυνατά, τα όσα ειπώθηκαν από τον Εσθονό Υπουργό Εξωτερικών Ούρμας Πάετ στην Επικεφαλής Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ Κάθριν Άστον, που λέει, ότι οι σφαίρες που σκότωναν διαδηλωτές στην πλατεία Μειντάν, δεν ήταν του στρατού, αλλά προέρχονται από τα όπλα που είχαν οι παρακρατικοί!
 Παρ' όλα αυτά η προσωρινή "επαναναστατική" κυβέρνηση του Κιέβου, δεν ενδιαφέρεται να το ψάξει. Ούτε και η κ.Άστον όμως...

Βέβαια όλα όσα έγιναν εκεί, έγιναν για το καλό της Δημοκρατίας και του λαού... Ολοι άλλωστε ξέρουν πόσο ενδιαφέρονται και οι φασίστες αλλά και η Δύση για τους λαούς και τη Δημοκρατία.
Καμιά φορά λοιπόν για το καλό της Δημοκρατίας μπορεί να χρειαστεί να συμμαχήσεις "και με το διάβολο ακόμη"...

Το κακό είναι ότι στο τέλος, πως τα πάει πως τα φέρνει, το πάνω χέρι σε κάτι τέτοιες συμμαχίες πάντα το έχει ο διάβολος.
Αυτός εχει και την πρώτη και την τελευταία λέξη.

Ανώτερη Δυτική ευαισθησία που ανατριχιάζει-(φωτο)

Η ανωτερότητα του "Δυτικού πολιτισμού" φυσικά δεν μπορεί να αμφισβητηθεί...
Η πολιτισμένη Ευρώπη και Αμερική εννοείται ότι είναι προστάτες  της "Δημοκρατίας".
Ο καπιταλισμός, μπορεί να έχει τα στραβά του, αλλά ότι έχει ευαισθησία, έχει... δεν το συζητάμε.
Το αποδεικνύουν καθημερινά άλλωστε οι ηγεσίες του με τις παρεμβάσεις τους.

Ποιος δεν εντυπωσιάστηκε π.χ. από την άμεση αντίδραση των Αμερικανών, που από την άλλη γωνιά του πλανήτη, από ευαισθησία και μόνο, έσπευσαν να καταγγείλουν την "επέμβαση" της Ρωσίας στην Ουκρανία... και σε χρόνο μηδέν βρέθηκαν εκεί!
Δυστυχώς βέβαια, μια επέμβαση την έκαναν αναγκαστικά κι εκείνοι, χωρίς να το θέλουν, και λέγοντας ότι αυτοί, από την απέναντι ήπειρο, δεν θα αναγνωρίσουν το δημοψήφισμα ενός λαού μιας ανεξάρτητης περιοχής του πλανήτη που όμως τους αφορά άμεσα. Αυτοί όμως το έκαναν για καλό. Σίγουρα...

Σημερα το πρωί μου έστειλαν μια φωτογραφία από τη Συρία.
Βεβαιώθηκα έτσι για την ποιότητα του δυτικού πολιτισμού, αλλά και για την ευαισθησία της ΕΕ και των ΗΠΑ σχετικά με τα όσα συμβαίνουν σε άλλες γωνιές του πλανήτη...


Τα αυτοκίνητα των πολεμιστών της Καιντα στην Συρία, διακοσμουνται με κομμένα κεφάλια των Σιιτων και των απίστων (και η Δύση, ενισχύει αυτά τα άτομα προμηθευοντας τους με βοήθειες, χρήματα, όπλα και διάφορα υλικά).

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

ΠΑΜΕ: Το ταξικό κίνημα είναι εδώ! -Φωτογραφίες

Η κινητοποίηση για την ανεργία είχε να πει τελικά πιο πολλά από όσα νομίζαμε. Στις 11 το πρωί όταν φτάσαμε στο υπουργείο Εργασίας, κανείς δεν περίμενε την επίδειξη ...δημοκρατίας που ακολούθησε. Ποιος χαλάει την οινωνική ειρήνη;






Οι πρώτοι κατεβάζουν την κορδέλα και προχωρούν...






ΜΑΤωσαν τα σωματεία του ΠΑΜΕ-Άγριο ξύλο ξαφνικά στη Σταδίου (φωτο)

Το μίσος ενάντια στο ταξικό κίνημα και όποιον σηκώνει κεφάλι άστραψε πριν λίγο στη Σταδίου!
Πολλά σωματεία που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ, με το σωματείο Οικοδόμων μπροστά έκανε εκείνη την ώρα κινητοποίηση ενάντια στην ανεργία ανεβαίνοντας τη Σταδίου. Η πορεία σταμάτησε στο υπουργείο Εργασίας ζητώντας να συναντήσουν οι εκπρόσωποι των σωματείων τον Υπουργό. Δεν υπήρχε ούτε κλητήρας για να μας δεχτεί!
Η πορεία συνέχισε  προς το Οικονομικών φθάνοντας στην κορδέλα που είχαν απλώσει τα ΜΑΤ στην Κολοκοτρώνη. Και τότε άρχισε η επίθεση και οι μάχες σώμα με σώμα.
Ρόπαλα και χημικά έδειξαν για άλλη μια φορά το πρόσωπο της "Δημοκρατίας" που όχι μόνο δε δίνει δεκάρα για το λαό αλλά με μεγάλο ζήλο κι ευχαρίστηση σπάει κεφάλια ανέργων και φτωχών εργαζόμενων για λογαριασμό της τάξης που ζητούν τα μονοπώλια για να κάνουν τις δουλειές τους με ηρεμία την ώρα που πάνω 1,5 εκ. άνεργοι έχουν χάσει τα πάντα.








Αυτή την ώρα η συγκέντρωση εξακολουθεί να βρίσκεται στη Σταδίου στο ύψος της Κολοκοτρώνη ενώ κι άλλος κόσμος αναμένεται να φτάσει εκεί.
Από τις ροπαλιές δε γλύτωσε ούτε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Μπ.Αγγουράκης ενώ δεν είναι λίγοι οι τραυματίες

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Σε σημείο μηδέν - ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ


Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο
όνειρο καθημερινό
κάποιος τον πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε
σα δανεισμένη πραμάτεια. 

Τώρα τ' αγόρια μου
παίζουν το θάνατο στα χαρακώματα.   

  K.X.Μύρης-"   Χρονικό"


Να λοιπόν που "ξαφνικά" φτάσαμε στο σημείο μηδέν για την ειρήνη στον κόσμο.
Ο κόσμος πλέον δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος όπως του έλεγαν. Είμαστε σε μια στιγμή που η φρίκη κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των λαών από μια κλωστή. Οσο για το λαό της Ουκρανίας, αυτός δεν μπορεί παρά να βρίσκεται σε μόνιμη αγωνία αφού από λεπτό σε λεπτό μπορεί ένας πόλεμος με παγκόσμιες διαστάσεις να ξεσπάσει μέσα στο σπίτι του.
Η νέα κυβέρνηση που έχει προκύψει από το πραξικόπημα που οργανώθηκε από ΗΠΑ και ΕΕ σε συνεργασία με φασιστικές ομάδες και παρουσιάστηκε σαν λαική εξέγερση, έχουν πια σημαντική τεχνογνωσία σε τέτοιες "εξεγέρσεις", είναι σε ανοιχτή γραμμή με το ΝΑΤΟ και τις κυβερνήσεις τις Δύσης και περιμένει οδηγίες. Φυσικά είναι αδύνατον να πάρει από μόνη της οποιαδήποτε απόφαση αφού βρίσκεται όχι μόνο σε απόλυτη σύμπνοια με αυτούς, αλλά και κάτω από οικονομικό εκβιασμό περιμένοντας τη ..."βοήθεια" του ΔΝΤ.
Από την άλλη Ρώσοι στρατιώτες βρίσκονται έξω από Ουκρανικές βάσεις με το δάχτυλο στη σκανδάλη. 
Στη μέση βρίσκεται ένας λαός που από την ανατροπή του σοσιαλισμού και μετά πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, παρά τις υποσχέσεις και τις ελπίδες που του δημιούργησαν ότι ο καπιταλισμός θα του έλυνε τα προβλήματα. όχι μόνο δεν λύθηκε κανένα πρόβλημα, αλλά η Ουκρανία βλέπει να ξεπουλιέται σιγά-σιγά ο πλούτος της χωρας, που πριν ανήκε στο λαό, από κυβερνήσεις που ανατρέπονται η μια μετά την άλλη με μόνιμη αιτία τη διαφθορά και φυσικά την αδυναμία να δώσουν λύσεις στα πραγματικά και σοβαρά προβλήματα του λαού.

Αναρωτιέμαι πόσοι βλέπουν το πόσο κοντά είμαστε σε πόλεμο παγκόσμιων διαστάσεων. Δεν είναι έργο στην τηλεόραση.
 Αυτή την ώρα βλέπουμε πόσο απλό είναι για τους μεγάλους (ιμπεριαλιστές με την "ξύλινη" γλώσσα μας) να στήσουν έναν πόλεμο που να βουλιάξει όλο τον πλανήτη. Πόσο απλό είναι να μπλέξουν τους λαούς σε μια ακόμη φρίκη για τους δικούς τους λόγους για να ξεπεράσουν την κρίση τους.

Ο μόνος που μπορεί να τους σταματήσει είμαστε εμείς!
Είναι οι λαοί που πρέπει επιτέλους να δουν το δολοφονικό πρόσωπο του καπιταλισμού στην εποχή του ιμπεριαλισμού και να παλέψουν για τη δική τους εξουσία.


Είπε ο υπουργός εξωτερικών κ.Βενιζέλος ότι η Ελλάδα "... στηρίζει την εδαφική ακεραιότητα, την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και τα υφιστάμενα σύνορα της Ουκρανίας..." 
Ας πάει να το πει στα παιδιά που είναι στους στρατώνες. 
 Τι εννοεί άραγε;;; Ότι θα στείλει παιδιά μας στην Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας;
Θα στείλει η Ελλάδα τα παιδιά της να γίνουν γέμισμα σε ξένα κανόνια;
Πως θα στηρίξει "ως χώρα" όπως είπε την εδαφική ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας"; 
Από πότε αυτοί που δε νοιάζονται και έχουν παραδώσει την ανεξαρτησία της Ελλάδας στους παγκόσμιους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς -ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κλπ- δήθεν "πονάνε" για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας; Και για ποια ανεξαρτησία μιλάει τέλος πάντων; Αυτήν που είναι έτοιμοι να παραδώσουν στο ΔΝΤ την ΕΕ και το ΝΑΤΟ;
Τι δουλειά έχει η Ελλάδα να μπαίνει πρώτη στη μέση σε μια συγκρουση ΗΠΑ,ΕΕ εναντίον της ΡΩΣΊΑΣ;;;

Το μόνο συμφέρον των λαών ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΕΙΡΗΝΗ. 

Η μόνη σύγκρουση στην οποία έχουν συμφέρον να εμπλακούν οι λαοί είναι εκείνη που θα τους απελευθερώσει από τα δεσμά τους από τους εκμεταλλευτές τους που τους τσακίζουν και τους λεηλατούν καθημερινά και εδώ και παντού, και όχι ένας πόλεμος ανάμεσα σε ιμπεριαλιστές που τελικά το μόνο του αποτέλεσμα θα είναι η καταστροφή, και στο τέλος η επικράτηση ενός από τους δύο ιμπεριαλιστές που φυσικά θα συνεχίσει να λεηλατεί και να τσακίζει ό,τι θα έχει απομείνει.

Ειναι ώρα να το σκεφτούμε σοβαρά και να κάνουμε κάτι γι αυτό πριν δούμε δικά μας παιδιά να πέφτουν σε πολέμους ξένων συμφερόντων. 
Είναι ώρα να δούμε ότι το παραμύθι του καπιταλισμού τελείωσε. Τίποτα δεν μπορεί πια να μας υποσχεθεί και να μας εξασφαλίσει αυτό το σύστημα. Και πάνω από όλα δεν μπορεί να υποσχεθεί την ειρήνη. 
Το μόνο που έχει να "προσφέρει" αυτό το σύστημα με απόλυτη βεβαιότητα είναι η καταστροφή και ο θάνατος!
Ο πόλεμος είναι αυτή τη στιγμή εντελώς μέσα στους σχεδιασμούς του καπιταλισμού που προσπαθεί απελπισμένα να ξεφύγει από την κρίση του.

Είναι ώρα λοιπόν να νοιαστούμε εμείς για μας. Να νοιαστούν οι λαοί για τους λαούς, που έχουν κάθε λόγο να σταματήσουν να σέρνονται πίσω από εθνικιστικές κραυγές και ουρλιαχτά και να δουν καθαρά πως το μόνο μέλλον που μπορεί να τους εξασφαλίσει την ειρήνη και τη δική τους  ευτυχία βρίσκεται στη δική τους εξουσία.

ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ! 

Είναι η ώρα να μιλήσουμε δυνατά.

Υ.Γ. Ένα αμερικάνικο αεροπλανοφόρο με 90 μαχητικά αεροσκάφη βρίσκεται στο Φάληρο. Τα κανάλια είπαν να μην πηγαίνει ο νους μας στο κακό... Είναι λένε μια "τυπική" επίσκεψη...

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Ουκρανία: Μάχη για το ποιος θα «δαγκώσει» το «μήλον της Εριδος»


Ένοπλοι έξω από το τοπικό Κοινοβούλιο της Κριμαίας (πηγή: ΑΡ)

Του Ελισαίου Βαγενά, Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ

Οι εξελίξεις στην Ουκρανία ήταν και είναι ραγδαίες, όχι όμως κι απρόβλεπτες. Εδώ και καιρό πάνω της μαζεύονταν όλα αυτά τα «σύννεφα», που έδωσαν την ισχυρή πολιτική «καταιγίδα» των τελευταίων ημερών. Μια «καταιγίδα» που στοίχισε τη ζωή 87 ανθρώπων, τον τραυματισμό εκατοντάδων άλλων κι εκτός των άλλων «ανασύνθεσε» για τα καλά το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Ο Πρόεδρος Β. Γιανουκόβιτς, επικεφαλής του «Κόμματος των περιοχών» κυνηγήθηκε από το θώκο του, οι δυνάμεις της «αντιπολίτευσης» (μεταξύ αυτών και απροκάλυπτα εθνικιστικές - ναζιστικές δυνάμεις) ανέλαβαν το «τιμόνι» της αστικής κυβερνητικής διαχείρισης.

Αλήθεια, όμως, τι είδους «σύννεφα» ήταν αυτά που προκάλεσαν αυτή την ισχυρή πολιτική «καταιγίδα»; Τι αποτέλεσε το «μπαρούτι» και τι το «φιτίλι» της συγκεκριμένης σύγκρουσης; Ποιες δυνάμεις επωφελήθηκαν και ποιο το μέλλον της χώρας; Ποια η στάση του κομμουνιστικού κινήματος απέναντι στις εξελίξεις;

Η κεντροαριστερή κυβέρνηση «γέφυρα» για τη «δεξιά» στροφή

Υποστηρικτές της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη χώρα μας, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, αναμασούν την «καραμέλα» της μετατροπής της χώρας μας σε «ενεργειακό κόμβο», ως μια «σανίδα» σωτηρίας για το λαό. Σ' αυτό το «παραμύθι» της αποβλάκωσης δεν αρέσκονται μόνον η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Η Ουκρανία είναι, λοιπόν, ένας τέτοιος «κόμβος»! Εχει ένα τεράστιο και μοναδικό στον κόσμο σύστημα με 37,6 χιλιάδες χιλιόμετρα μεταφορικών αγωγών καθώς και 120 σταθμούς διατήρησης της πίεσης του φυσικού αερίου, αλλά και 13 υπόγειες αποθήκες φύλαξής του. Ετησίως από το έδαφος της Ουκρανίας μπορούν να μεταφέρονται έως και 130 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ρωσικού φυσικού αερίου. Πρόκειται ουσιαστικά για το μεγαλύτερο «κανάλι» εξαγωγής ρωσικού φυσικού αερίου, ακόμη και μετά την κατασκευή του υποθαλάσσιου στη Βαλτική θάλασσα αγωγού «Βόρειου Ρεύματος» (Nord Stream), χωρητικότητας 55 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων, που συνδέει απευθείας τη Ρωσία με τη Γερμανία, παρακάμπτοντας τις χώρες «μεταφορείς». Εσωσε, μήπως, αυτό το λαό της Ουκρανίας από τα δεινά της παλινόρθωσης του καπιταλισμού; ΟΧΙ!

Ορισμένοι άλλοι, όπως π.χ. το λεγόμενο «Σχέδιο Β» και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προβάλλουν σαν λύση για τους εργαζόμενους της χώρας μας την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ή ακόμη και την έξοδο από την ΕΕ, χωρίς όμως τους άλλους όρους που υπογραμμίζει στις θέσεις του το ΚΚΕ. Η Ουκρανία είναι, λοιπόν, μια τέτοια χώρα, όπου και εθνικό νόμισμα έχει (το γκρίβνα) και έξω από την ΕΕ είναι. Την έσωσε αυτό από τα κοινωνικά αδιέξοδα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης; ΟΧΙ!

Τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανατροπής του σοσιαλισμού, ο λαός της Ουκρανίας βιώνει ένα προς ένα τα τεράστια κοινωνικά αδιέξοδα του καπιταλισμού: Φτώχεια κι εξαθλίωση για την πλειοψηφία του λαού και την ίδια ώρα συσσώρευση αμύθητου πλούτου στα χέρια μιας ολιγαρχίας. Η ανεργία κι εκεί στα ύψη, έχει οδηγήσει 5με 7 εκατομμύρια Ουκρανούς (με βάση διαφορετικές μετρήσεις) στην εγκατάλειψη της χώρας προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Οι αστικές κυβερνήσεις φόρτωναν συνεχώς νέα βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων στρωμάτων, καταργώντας τη μία μετά την άλλη τις κατακτήσεις που είχαν οι εργαζόμενοι στο σοσιαλισμό. Αυτό συνέβη τόσο με τις παλαιότερες κεντρώες κυβερνήσεις (π.χ. του Προέδρου Κούτσμα), όσο και με τις δεξιές (του Προέδρου Β. Γιούστσενκο), τις κεντροδεξιές (Γ. Τιμοσένκο) και τις «κεντροαριστερές» (του μέχρι πρότινος Προέδρου Β. Γιανουκόβιτς). Μάλιστα ο τελευταίος είχε τη διακριτική στήριξη και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας. Οχι τόσο φανερά, όπως στην περίπτωση της κυβέρνησης του 2006-7, όπου το ΚΚ Ουκρανίας διέθετε 2 υπουργούς (Αγροτικής Οικονομίας και Βιομηχανικής Πολιτικής), ωστόσο, και η έκπτωτη πλέον κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ν. Αζάροφ (που υποδείχτηκε από τον Γιανουκόβιτς) πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στις 24/12/2012 από το «Κόμμα των περιοχών» και από το ΚΚ Ουκρανίας. Μάλιστα τον Απρίλη του 2013 το ΚΚ Ουκρανίας πίεζε για σχηματισμό νέας «καθαρής κεντροαριστερής κυβέρνησης», με τη συμμετοχή και κομμουνιστών σ' αυτήν. Αν κι ο πρωθυπουργός Αζάροφ δεν υποχώρησε σ' αυτήν την πίεση, το ΚΚΟ δεν απέσυρε την υποστήριξή του ...«για να μη μείνει η χώρα ακυβέρνητη».

Συνοπτικά, λοιπόν, αποδείχτηκε στην πράξη πως με οποιοδήποτε «μείγμα» πολιτικής διαχείρισης τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα των εργαζομένων στην Ουκρανία όχι μόνον δεν λύθηκαν, αλλά αυξήθηκαν και οξύνθηκαν. Αυτά αποτέλεσαν και το «υγρό πυρ» της τελευταίας πολιτικής «ανάφλεξης». Αποδείχτηκε και στην περίπτωση της Ουκρανίας πως οι κυβερνήσεις της «κεντροαριστεράς - αριστεράς» (μάλιστα με τη στήριξη του ΚΚ Ουκρανίας) δεν είναι παρά η «γέφυρα» για την αναρρίχηση της δεξιάς και αυτή τη φορά με την απροκάλυπτη «σφραγίδα» των Ουκρανών ναζιστών.

Βαθιά διαίρεση της αστικής τάξης

Στο εσωτερικό της Ουκρανίας εδώ και χρόνια ωριμάζουν κι άλλες επιμέρους αντιθέσεις, πέρα από τη βασική αντίθεση που χαρακτηρίζει κάθε καπιταλιστική κοινωνία, δηλαδή την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας.

Ετσι, π,χ. στη σημερινή Ουκρανία υπάρχει η αντίθεση ανάμεσα στη Δυτική και στην Ανατολική Ουκρανία. Η Δυτική είναι βασικά αγροτική και έχει άλλη ιστορική πορεία, αφού ενσωματώθηκε στην ΕΣΣΔ μόνον μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, από εδάφη που είχαν χαθεί και ανήκαν σε Πολωνία, Ουγγαρία και Ρουμανία. Η Ανατολική και Νότια (Κριμαία) είναι βασικά βιομηχανική και είχε πάντα πολύ στενούς δεσμούς (γλωσσικούς, πολιτισμικούς) με τον πληθυσμό της Ρωσίας. Μάλιστα η Κριμαία μέχρι το 1954 ανήκε στη Σοβιετική Ρωσία. Τις διαφορές αυτές τις έχουμε κι άλλες φορές αναδείξει στον «Ρ», ενώ τώρα σ' αυτές εστιάζουν και άλλα αστικά ΜΜΕ.

Ωστόσο, η βασικότερη από τις επιμέρους αντιθέσεις στη δεδομένη φάση ήταν το βαθύ ρήγμα που εμφανίστηκε στο εσωτερικό της αστικής τάξης της χώρας.

Τμήμα της αστικής τάξης της Ουκρανίας εκτιμά πως μπορεί να βγει ωφελημένο αρχικά από τη σύνδεση και στην πορεία από την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην ΕΕ. Αυτό το κομμάτι της αστικής τάξης βρίσκει πολιτική έκφραση στις πολιτικές δυνάμεις της χθεσινής «αντιπολίτευσης», που εκπροσωπούνται από τα κόμματα «Μπατκίφσινα» («Πατρίδα») της πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο, «Ουντάρ» («Γροθιά») του πρώην μποξέρ Βιτάλι Κλίτσκο, και το ακροδεξιό/ νεοφασιστικό «Σβομπόντα» («Ελευθερία»), του Ολεγκ Τιαγκνιμπόκ. Μεταξύ τους υπάρχουν και «κόντρες» όχι μόνο για τη διανομή της κυβερνητικής εξουσίας, αλλά και γιατί άλλοι καπιταλιστές επιθυμούν στενότερη συνεργασία με τη Γερμανία και άλλοι με τις ΗΠΑ. Αυτό εκφράζεται και στο πολιτικό επίπεδο, ωστόσο από κοινού αυτά τα κόμματα παρουσιάζουν την ΕΕ ως το «φάρμακο» για κάθε «ασθένεια» της Ουκρανίας. Εχουν πείσει σημαντικό τμήμα των εργαζομένων, κυρίως της Δυτικής και Κεντρικής Ουκρανίας, πως δεν υπάρχει άλλη λύση για την καλυτέρευση της ζωής τους από την προσέγγιση και τελικά την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Οπως επίσης το έχουν πείσει πως ισοδυναμεί με «εθνική καταστροφή» η ένταξη της Ουκρανίας στην Τελωνειακή Ενωση (ΤΕ) Ρωσίας, Λευκορωσίας, Καζαχστάν.

Αντίθετα, ένα άλλο, επίσης σημαντικό, τμήμα της αστικής τάξης της Ουκρανίας, οι επιχειρήσεις των οποίων προσανατολίζονται στη ρωσική αγορά (τόσο για τη χρήση φθηνών ενεργειακών πηγών, όσο και σ' ό,τι αφορά την πώληση των παραγόμενων προϊόντων) θέλει στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία και την ένταξη στην Τελωνειακή Ενωση, που 'χει συγκροτηθεί ως πρώτο στάδιο της «Ευρασιατικής Οικονομικής Κοινότητας», μιας νέας διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης, με «ατμομηχανή» τη Ρωσία. Βασικές πολιτικές δυνάμεις που στήριξαν την επιλογή αυτού του τμήματος της αστικής τάξης της Ουκρανίας ήταν το μέχρι πρόσφατα κυβερνητικό «Κόμμα των περιοχών» και το ΚΚ Ουκρανίας.

«Μήλον της Εριδος»

Σ' αυτήν την ενδοαστική αντίθεση ανάμεσα στους καπιταλιστές της Ουκρανίας παρενέβησαν ΕΕ και ΗΠΑ σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία. Οι δυνάμεις αυτές συγκρούστηκαν πάνω στο «κορμί» της Ουκρανίας κι όπως φαίνεται θα συνεχίσουν αυτή τη σύγκρουση, αιματοκυλώντας το λαό της Ουκρανίας για τα συμφέροντά τους, για να μοιράσουν τις αγορές, τις πρώτες ύλες, τα δίκτυα μεταφοράς της Ενέργειας. Οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, η βιομηχανία της, οι τεράστιες αγροτικές εκτάσεις της, το καταπληκτικό δίκτυο αγωγών αποτελούν το «μήλον της έριδος» για τα μονοπώλια των παραπάνω χωρών, που διαγκωνίζονται για το ποιος θα 'χει την «πρωτοκαθεδρία» στο «φαγοπότι» της εκμετάλλευσής τους και της εκμετάλλευσης του λαού της Ουκρανίας.

Δύο γραμμές στο κομμουνιστικό κίνημα

Πρέπει εδώ να σημειωθεί πως το ΚΚ Ουκρανίας, όπως και το ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας,προσεγγίζοντας αταξικά το ζήτημα των διακρατικών ενώσεων, τάχθηκαν υπέρ της ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στην ΤΕ. Μάλιστα το ΚΚ Ουκρανίας, με το ξέσπασμα των πρώτων συγκρούσεων πρότεινε για το «ξεπέρασμα της κρίσης» ένα «πακέτο μέτρων», στο οποίο βασικά σημεία ήταν: α) Η διοργάνωση δημοψηφίσματος με το ερώτημα «σε ποια από τις δύο ενώσεις (ΕΕ ή ΤΕ) επιθυμείτε να μπούμε;». β) Η μετατροπή του πολιτεύματος από Προεδρική Δημοκρατία σε Προεδρευομένη, με την αφαίρεση αρμοδιοτήτων από τον Πρόεδρο. γ) Η μεταφορά αρμοδιοτήτων από την κεντρική εξουσία στις περιφέρειες και στην τοπική διοίκηση, όπως και η δημιουργία ενός «ανεξάρτητου λαϊκού οργάνου ελέγχου της εξουσίας».

Αντίθετα, η Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας και το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (που είναι αισθητά μικρότερα σε πολιτική επιρροή) κατήγγειλαν τα παραπάνω κόμματα για τη στάση τους αυτή και σημείωναν στις τοποθετήσεις τους πως τόσο η ΕΕ, όσο και η ΤΕ είναι «δύο ιμπεριαλιστικές ενώσεις που είναι αντιδραστικές. Ολες οι ελπίδες για την "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση" αφ' ενός και για την "επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία" αφ' ετέρου δεν θα οδηγήσουν σε βελτίωση της θέσης των απλών εργαζομένων. Απλά θα λύσουν το ζήτημα ποιο τμήμα της αστικής τάξης θα λεηλατήσει τον ουκρανικό λαό και τον πλούτο της Ουκρανίας στο εγγύς μέλλον». Η ΕΚ Ουκρανίας και το ΚΕΚΡ σημείωναν στις ανακοινώσεις τους πως η λύση για το λαό της Ουκρανίας βρίσκεται στο δρόμο της ταξικής πάλης, της ανατροπής του καπιταλισμού, της σοσιαλιστικής επανάστασης. Απαντώντας, μάλιστα, σ' εκείνους που καλούσαν σε συνεργασία και στήριξη του «Κόμματος των περιοχών», με το σκεπτικό να μην αναρριχηθούν στην εξουσία οι φασίστες, σημείωναν πως οι κομμουνιστές είναι στην πρωτοπορία του αντιφασιστικού αγώνα, ωστόσο «η ολοκληρωτική νίκη κατά του φασισμού δεν είναι δυνατή χωρίς τη νίκη κατά του καπιταλισμού, επομένως η πλήρης και ολοκληρωτική νίκη κατά του εθνοφασισμού είναι η σοσιαλιστική επανάσταση!».

Μετά τις αιματηρές εξελίξεις, την άτακτη φυγή Γιανουκόβιτς, το όργιο βανδαλισμού σε βάρος των μνημείων του Λένιν και άλλων σοβιετικών και αντιφασιστικών μνημείων στη Δυτική και Κεντρική Ουκρανία, την κατάθεση νομοσχεδίου για την απαγόρευση τόσο του ΚΚ Ουκρανίας όσο και του «Κόμματος των περιοχών», το ΚΚ Ουκρανίας αναγνώρισε πως «οι μαζικές διαμαρτυρίες δεν απέκτησαν χαρακτήρα ταξικής σύγκρουσης». Το ΚΚΕ εκφράζει σταθερά την αλληλεγγύη του στους κομμουνιστές της Ουκρανίας και καταδικάζει κάθε προσπάθεια να τεθεί το ΚΚ Ουκρανίας και η κομμουνιστική ιδεολογία εκτός νόμου. Η συζήτηση που έχει ανοίξει για τις εξελίξεις στην Ουκρανία επιβάλλεται να συνεχιστεί. Τοερώτημα που, ωστόσο, προκύπτει είναι το εξής: Βοήθησε το εργατικό - λαϊκό κίνημα της Ουκρανίας η στάση που είχε όλα τα τελευταία χρόνια το ΚΚ Ουκρανίας; Βοήθησε ο εγκλωβισμός του στην αντίληψη των «κεντροαριστερών κυβερνήσεων»; Βοήθησε η στήριξη που παρείχε στη μια μερίδα των αστών κυβερνητικών διαχειριστών; Βοήθησε η αταξική προσέγγιση στο ζήτημα των διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων και η επιλογή να καλεί το λαό να επιλέξει ιμπεριαλιστή και ανάλογη ένωση (την ΤΕ); Βοήθησε η διασπορά αυταπατών πως στα πλαίσια του αστικού συστήματος, με ορισμένες πολιτικές μεταρρυθμίσεις, μπορεί να αποφευχθεί η αιματοχυσία; Κι αυτό την ώρα που ήταν κάτι παραπάνω από φανερό πως στη χώρα και στο έδαφος του καπιταλισμού συγκρούονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα και ξένες δυνάμεις!Η εκτίμησή μας είναι πως δεν βοήθησε!

Δυσοίωνο το μέλλον, αλλά υπάρχει λύση για το λαό


Θα καταφέρει ο λαός της Ουκρανίας να ξεπεράσει το «σκόπελο» της διαίρεσής του σε εθνοτική και γλωσσική βάση; Θα μπορέσουν οι καπιταλιστές και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να βρούνε ένα συμβιβασμό που θα αποτρέψει (προσωρινά) μια εμφύλια σύγκρουση ή και έναν νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο;

Αυτά τα ερωτήματα πρέπει θα απαντηθούν στην πορεία των εξελίξεων. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως οι εργαζόμενοι στην Ουκρανία θυμούνται ακόμη τα χρόνια του σοσιαλισμού και τον αναπολούν σε ποσοστό 56%. Και αυτό ενώ έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια και οι νέες γενιές δεν έχουν βιώσει τις τεράστιες κοινωνικές κατακτήσεις του.

Στις σημερινές συνθήκες «ο σοσιαλισμός παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ. Αυτή είναι η προοπτική ενάντια σε κάθε καπιταλιστική διακρατική ένωση, για να ανοίξει ο δρόμος για μια οικονομία και κοινωνία που δεν θα λειτουργεί με βάση το κέρδος αλλά με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων», τονίζεται στην Κοινή Ανακοίνωση για τις εξελίξεις στην Ουκρανία που υπογράφουν δεκάδες Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα και κυκλοφόρησε τη βδομάδα που μας πέρασε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και του Γερμανικού ΚΚ.

Αναδημοσιεύεται απο τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», Σάββατο 1 - Κυριακή 2 Μάρτη 2014

ShareThis