Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Καλή χρονιά να'ρθεί!!Εμείς εκεί, θα επιμένουμε


Ουφ...! Πάει κι αυτή η δεκαετία!Πότε ήρθε πότε έφυγε, για να πω την αλήθεια δεν πολυκατάλαβα.Κι από γκριζάδα και πρόβλημα, άλλο τίποτα.Κρίση,πόλεμος καί ξανα κρίση,περιβαλοντικά στο φούλ μέχρι εκεί που δεν πάει,τρομοκρατιοτρομολαγνείο... και δε συμμαζεύεται, φτώχεια,σκάνδαλα, απαξίωση σε όλα τα επίπεδα,κι από εκλογές πλούτος.Να φαν κι οι κότες... Τέλος πάντων,τέλος καλό η κακό... όλα καλά!
Εμείς εκεί, θα επιμένουμε.Πάθαμε, πάθαμε, πάθαμε, δεν μπορεί κάτι θα μάθαμε.
Αυτό το "αδοκίμαστο και το απ'αλλού φερμένο΄" που είναι βρε παιδιά;Ποιητήηη, που είσαι;Στον αιώνα σου λέγε τι βλέπεις. Ακόμη νωρίς είναι;

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Η διεθνής σκοπιμότητα που έχει πίσω της το διεθνές σιωνιστικό κίνημα εξαναγκάζει πολλές κυβερνήσεις κρατών να σιωπούν ένοχα.





Διαβάζουμε από το SigmaLive:

"Τα Άγια Νήπια (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη...Όταν οι Μάγοι δεν επέστρεψαν στον Ηρώδη να του πουν πού είναι ο Χριστός, μηχανεύθηκε άλλο σχέδιο για να εξοντώσει το Θείο Βρέφος. Είχε ακούσει ότι, σύμφωνα με τις Γραφές, τόπος γέννησης του Χριστού θα ήταν η Βηθλεέμ. Επειδή όμως δεν γνώριζε ποιος ήταν ο Ιησούς και επειδή συμπέρανε ότι το παιδί θα ήταν κάτω από δύο χρονών, έδωσε διαταγή να σφαγούν όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, μέχρι της ηλικίας των δύο ετών. Η σφαγή έγινε ξαφνικά, ώστε να μην μπορέσουν οι οικογένειες να απομακρυνθούν με τα βρέφη τους. Και οι δυστυχισμένες μητέρες είδαν να σφάζονται τα παιδιά τους μέσα στις ίδιες τις αγκαλιές τους. Η χριστιανική Εκκλησία, πολύ σωστά ανακήρυξε Άγια τα σφαγιασθέντα αυτά παιδιά, διότι πέθαναν σε μια αθώα ηλικία και υπήρξαν κατά κάποιον τρόπο οι πρώτοι μάρτυρες του Χριστιανισμού."

Οι χριστιανοί (29-12) γιορτάζουν αυτή την θρησκευτική (ιστορική ανακρίβεια) αναφορά από την "Καινή Διαθήκη", η οποία ΔΕΝ έχει τεκμηριωθεί ιστορικά, αλλά ευαισθητοποιεί κάθε πιστό θρησκευόμενο, έστω και ως συμβολική "πνευματική καθοδήγηση" ...Πρόκειται για μία ακραία εγκληματική πράξη που όμως δεν έγινε ποτέ. (σχετικά εδώ)

Σήμερα που στον ίδιο τόπο σφαγιάζονται κάθε μέρα αμέτρητα παιδιά η κοινή γνώμη τι άλλα τεκμήρια χρειάζεται για να καταδικάσει το σύγχρονο κράτος του Ηρώδη;






Η διεθνής σκοπιμότητα που έχει πίσω της το διεθνές σιωνιστικό κίνημα εξαναγκάζει πολλές κυβερνήσεις κρατών να σιωπούν ένοχα.

Εδώ το έγκλημα εκτός από ειδεχθές κακούργημα είναι και συνεχές και αποτρόπαιο.

Η σημερινή (6.00 μμ){χθεσινή}, Διαδήλωση έξω από την ισραηλινή Πρεσβεία, είναι ίσως η ελάχιστη φωνή διαμαρτυρίας που αξιώνει αυτό το σύγχρονο αιμοσταγές βάρβαρο κρατίδιο.

Νάσος = στοχασμός-πολιτική

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Πνευματικά δικαιώματα-Κοινοκτημοσύνη μόνο στην τέχνη;


Πολλοί νομίζουν ότι η δημιουργία ενός μουσικού κομματιού , η ενός πίνακα, η ενός ποιήματος,παίρνει μερικά λεπτά της ώρας.Δεν είναι καθόλου έτσι.Μερικές φορές παίρνει μια ολόκληρη ζωή σκληρής δουλειάς για να αξιωθεί ο καλλιτέχνης να φτάσει σε ένα ποθητό αποτέλεσμα.Κάποτε ρώτησαν ένα ζωγράφο πόσος χρόνος του χρειάστηκε για να τελειώσει κάποιο πίνακα, για τον οποίο ζητούσε ένα σημαντικό ποσό.Κι εκείνος απάντησε:"40 χρόνια".Και έτσι είναι.Ο Λόρκα δούλευε 14 και 18 ώρες την ημέρα και πολλές φορές παραπάνω ,προσπαθώντας να βελτιώσει τα εκφραστικά του μέσα!Ο Ρίτσος το ίδιο.Ο Ελύτης χρειάστηκε 4 χρόνια ασκητική ζωή αποκλεισμένος, για να γράψει το "Άξιον εστί".Τι θα συνέβαινε αν αυτός ο χρόνος έπρεπε να ξοδευτεί κάπου αλλού;Μα δεν θα υπήρχαν αυτά τα έργα,τόσο απλό.
Δεν πιστεύω στην ανωτερότητα της πνευματικής δουλειάς, απέναντι στις άλλες το ίδιο σημαντικές δουλειές που κάνει ο καθένας. Όμως ξέρω πως όπως κι αν ακούγεται αυτό,πρόκειται για δουλειά, που απαιτεί χρόνο, κόπο, αφοσίωση, αντοχή στις απογοητεύσεις απίστευτη,και όχι μόνο έμπνευση.Και μάλιστα τις πιο πολλές φορές χωρίς κανένα αντίκρυσμα.Η καλλιτεχνική δημιουργία δεν έχει εγγυήσεις ακόμη κι άν είναι της καλύτερης ποιότητας,πολύ περισσότερο τότε μάλιστα.Δεν είναι κάποιου είδους απασχόληση, όπου δημιουργείς και μετά περνάς απο το ταμείο για το αντίτιμο.Τις συντριπτικά περισσότερες φορές η αμοιβή είναι μόνο η ικανοποίηση της προσωπικής έκφρασης,που πολύ σύντομα γίνεται απογοήτευση, όταν έρθει η ώρα της κρίσης από κάποιον "ειδικό" μιας δισκογραφικής, κάποιας γκαλερί, η κάποιου εκδοτικού οίκου που δεν δείχνει τον ίδιο ενθουσιασμό μ' αυτόν του δημιουργού, και κυνικά συνήθως πετάει το έργο στα σκουπίδια.
Είναι χωρίς συζήτηση

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Γαζα 27 Δεκεμβρίου 2008

Ενα χρόνο πρίν σαν σήμερα το ισραηλινό φασιστικό καθεστώς εισβάλλει στη Γάζα.Βομβαρδίζοντας, γκρεμίζοντας, πυρπολώντας, δολοφονώντας εν ψυχρώ τον πολύπαθο, ηρωικό, παλαιστινιακό λαό. Τα στόματα των κυβερνήσεων αλλά και των λαών(εκτός από πολύ λίγους) έμειναν και τότε αλλά και τώρα κλειστά. Παρακολουθήσαμε το δράμα απο την ΤV λες και ήταν άλλη μια ταινία φρίκης, και για άλλη μια φορά δεν είπαμε λέξη.
Άκουγα ότι έβγαινε γύρω από τον πόλεμο στη Γάζα απο την πρώτη στιγμή. Αυτό το τραγούδι όμως μέ έκανε να τα νιώσω. Και μάλιστα ήταν γραμμένο και τραγουδισμένο από έναν Αμερικανό.

Συνεχείς πληροφορίες για τη Γάζα, και το μπλόκο στο καραβάνι ανθρωπιστικής βοήθειας Viva Palestina απο την κυβέρνηση της Αιγύπτου (ποιός να βρίσκεται από πίσω άραγε;)
στα blog στοχασμός-πολιτική και Σίβυλλα

Βραδιάζει ...


Βeckerfeld,κάπου στην Γερμανία


AFP PHOTO DDP/ SASCHA

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

Το Κονβόι Αλληλεγγύης για την Γάζα - σήμερα η Αίγυπτος απαγορεύει την είσοδό του


Από το Εξω από τη Βουλή
Ενώ συμπληρώνεται ένας χρόνος από την περσινή εισβολή του Ισραήλ στην Λωρίδα της Γάζας, που στοίχισε την ζωή σε τουλάχιστον 1400 Παλαιστινίους και 13 Ισραηλινούς, το φάσμα της κλιμάκωσης, με στόχο την εξόντωση των Παλαιστινίων, καλύπτει για άλλη μια φορά την Παλαιστίνη.

Έξι Παλαιστίνιοι, τρεις εκ των οποίων μαχητές – που ανήκαν στην «Φατάχ» του Μαχμούντ Αμπάς – σκοτώθηκαν, σήμερα Σάββατο, από τον Ισραηλινό στρατό στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και την αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας. Οι Παλαιστίνιοι καταγγέλλουν ότι το Ισραήλ κλιμακώνει την ένταση κι επιδιώκει νέο κύκλο πολεμικών επιχειρήσεων.

Παράλληλα, το Κονβόι Βοήθειας για την αποκλεισμένη Γάζα αντιμετωπίζει σειρά από δυσκολίες. Ενώ οι οργανωτές είχαν διαπραγματευθεί με τις Ιορδανικές και τις Αιγυπτιακές αρχές όλες τις λεπτομέρειες εισόδου τους στην αποκλεισμένη Γάζα προκειμένου να διανεμηθεί η ιατροφαρμακευτική βοήθεια και γάλα σε σκόνη για τα υποσιτιζόμενα παιδιά, χθες, 25 Δεκεμβρίου παρέμειναν αποκλεισμένοι στο Ιορδανο-Αιγυπτιακό σύνορο, στο λιμάνι της Άκαμπα.

Οι Ιορδανικές αρχές τους αφήρεσαν τα διαβατήρια, για να τα επιστρέψουν και πάλι αργότερα χωρίς επαρκείς εξηγήσεις, ενώ η Αίγυπτος, παραβιάζοντας την αρχική συμφωνία, ενημέρωσε το Κονβόι ότι η ανθρωπιστική βοήθεια πρέπει είτε να παραδοθεί στην UNRWA, είτε να περάσει μέσα από το Ισραήλ, αφού πρώτα... εγκριθεί από την κυβέρνησή του!

Οι άνθρωποι που πραγματοποιούν το Κονβόι Αλληλεγγύης προς την Γάζα καλούν όλους μας να διαμαρτυρηθούμε προς τα Αιγυπτιακά προξενεία και πρεσβείες, να διαδώσουμε την είδηση και να πιέσουμε δημοσιογράφους και ΜΜΕ να την προβάλλουν.

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από την Ισραηλινή εισβολή στην Γάζα.


Από το Βαθύ κόκκινο

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από την Ισραηλινή εισβολή στην Γάζα.

Ηταν Σάββατο 27 Δεκέμβρη του 2008 όταν ο ουρανός της Παλαιστίνης άρχισε για τα 23 επόμενα μερόνυχτα να βρέχει θάνατο και φωτιά στη Λωρίδα της Γάζας.
Η ισραηλινή αεροπορία έριξε τόνους βόμβες λευκού φωσφόρου και βόμβες διασποράς υπό τα χειροκροτήματα Αμερικάνων και Ε.Ε.

Σκοτώθηκαν 1.400 άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους άμαχοι, τραυματίστηκαν πολλαπλάσιοι, πολλοί εκ των οποίων έμειναν ανάπηροι, ενώ ισοπεδώθηκαν τα πάντα.

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έγιναν πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους τη γη, διαμένοντας σε πρόχειρα καταλύματα και παράγκες. Υδροδοτικό και αποχετευτικό δίκτυο παραμένει κατεστραμμένο, ενώ η ηλεκτροδότηση αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα.

Με άλλα λόγια, οι ισραηλινές ηγεσίες πέτυχαν αυτό που προφανώς επεδίωκαν: Η Γάζα να μετατραπεί σε μια τεράστια φυλακή, όπου η ζωή θα είναι αφόρητη έως αδύνατη.

Και ενώ συμπληρώνετε ένας χρόνος από την γενοκτονία που εξαπέλυσαν τα σιωνιστικά καθάρματα στο Παλαιστινιακό λαό η «πολιτισμένη δύση» εξακολουθεί να αδιαφορεί αν δεν στηρίζει απροκάλυπτα τους σιωνιστές του Τελ Αβίβ.

Το ίδιο άθλια είναι και η στάση των αστικών ελληνικών κυβερνήσεων. Το είδαμε αυτό και στην άθλια θέση που κράτησε η Ελληνική κυβέρνηση κατά την συζήτηση στον ΟΗΕ της διάσημης έκθεσης Γκόλντστοον.
Μιλάμε για την έκθεση που καταλογίζει στο Ισραήλ τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου κατά την εισβολή στη Γάζα.
Και στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα τα δημοσιοκαφρικά δημοσιογραφικά παπαγαλάκια έφτασαν στον βαθμό γελοιότητας να γράφουν ότι ο Γ. Παπανδρέου πληροφορήθηκε την στάση της κυβέρνησης στον ΟΗΕ από τα … μπλογκ!!!

Ένα χρόνο μετά την εισβολή των σιωνιστών στην Γάζα η ανάγκη έκφρασης της αλληλεγγύης στο δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων γίνεται ακόμα πιο επιτακτική από ποτέ.

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Εικόνες

Δύο φωτογραφίες,για διαφορετικές σκέψεις και συνειρμούς

Anchorage Alaska Χριστούγεννα 2009 (Φιγκαρό)


Βενετία 23 Δεκεμβρίου - Κάτω απ'το νερό!(Photo Luigi)

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Για να γυρίσει ο ήλιος-Χριστούγεννα



Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, η και καθόλου μέρες πού'ναι, αφου ο "κυκλοδίωκτος" κάνει μιά στάση με το άρμα του να πάρει μια ανάσα (χειμερινό ηλιοστάσιο γαρ), και μετά αφού αφήνει πίσω του τη μικρότερη και έτσι σκοτεινότερη μέρα του χρόνου ξανά πρός τη δόξα τραβά...
Το φώς λοιπόν νικάει το σκοτάδι, το καλό το κακό, το πάνω το κάτω και κάπου εκεί αρχίζουν οι συμπτώσεις στις γιορτές και τις παραδόσεις των λαών μες στους αιώνες.Ο Διόνυσος κομματιάζεται απο τις Μαινάδες και ξαναγεννιέται ως Διόνυσος βρέφος και οι Αρχαίοι ημών γιορτάζουν τα Λήναια.Οι Ρωμαίοι γιορτάζουν τα Σατουρνάλια και αμέσως μετά τα Μπρουμάλια και τη γέννηση του ανίκητου Ήλιου(dies natalis invicti Solis). Στην αρχαία Αίγυπτο σκάει μύτη ο λαμπρός Οσιρις και πιο ανατολικά ο Ζωροαστρικός Μίθρας στρώνει το κόκκινο χαλί για να περάσουν ύστερα οι Χριστιανοί και να γεννηθεί κάπου στη Βηθλεέμ,εν φάτνη των αλόγων ο δικός μας Χριστός και πάει λέγοντας.Το αστέρι της Βηθλεέμ

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Στιγμές...


Στις 22 Δεκεμβρίου του 1849 ο Φιοντόρ Ντοστογιέβσκι καταδικασμένος σε θάνατο από τα τσαρικά δικαστήρια, στάθηκε μαζί με πολλούς άλλους μπροστά απο το απόσπασμα.Θα τους εκτελούσαν σε τριάδες και η τρομερή διαδικασία είχε αρχίσει.Ο συγγραφέας είδε τους πρώτους να πέφτουν, κι ύστερα τους επόμενους.Μέτρησε το χρόνο που τού είχε απομείνει και τον βρήκε να είναι περίπου 3 λεπτά."Το πρώτο λεπτό", σκέφτηκε, "θα δώ όλη μου τη ζωή.Το δεύτερο, θα ζυγίσω τα σωστά και τα λάθη.Το τρίτο, θα το ζήσω"!!.Όταν ήρθε η σειρά του κάποιος στρατιώτης έτρεξε κι έφερε το μήνυμα, πως ο Τσάρος του χάρισε την ζωή, (κάτω απο μεγάλες πιέσεις), και ο μεγάλος Φιοντόρ έφυγε για την εξορία...

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Γιάννης Μόραλης (1916- 20 Δεκεμβρίου 2009)


Εφυγε λοιπόν και ο Γιάννης Μόραλης.Και τι να πεις με μια ελάχιστη πένα για έναν τόσο μεγάλο,τώρα που η Ελλάδα μοιάζει λιγότερο Ελλάδα χωρίς αυτόν.Ζωγράφος απο τους μεγαλύτερους και δάσκαλος μέγιστος, των περισσοτέρων μεγάλων δασκάλων και εικαστικών σήμερα, υπήρξε συστατικό κομμάτι ανεκτίμητο της απίστευτης γενιάς του '30 .Ο βενιαμίν μιας παρέας μαγικής που χωρίς αυτήν, όλα θα ήταν δραματικά διαφορετικά γύρω μας.Και πως μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού μιλάμε για τον Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Γκάτσο,τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα, τον Χατζιδάκι, τον Τσαρούχη, τον Κούν και βέβαια τον Μόραλη.
Η αγάπη του για την ποίηση, τη μουσική, την αρχιτεκτονική, τον λόγο, την ιστορία κλπ. του έδωσαν μια πολυγνωσία τεράστια, που όμως σε αντίθεση με τόσους άλλους, δεν του στέρησε την σοφία εκείνη που χρειάζεται, για να μήν αποκοπεί κανείς από την ουσία.Που δεν είναι άλλη από το να ζεις αγγίζοντας τον κόσμο με τις αισθήσεις,και μάλιστα οξυμένες και επεκταμένες στό μεγιστο, κατα τη διάσταση της φαντασίας.
Περνώντας με την τέχνη του μέσα από δρόμους πολύ διαφορετικούς, απο την παραστατική ζωγραφική μέχρι τον αφηρημένο γεωμετρισμό, "μίλησε" για τον Άνθρωπο, τον Έρωτα και τον Θάνατο, αναπτύσσοντας τα επιχειρήματά του με γραμμές και χρώματα ,όντας από τους τυχερούς που παλεύοντας σκληρά, αξιώθηκαν να αρθρώσουν τελικά ένα λόγο προσωπικό.
Βαδίζοντας μέσα τα χρόνια προς τη σοφία της απλότητας,έδειξε με την τέχνη του πως σε τίποτα δεν ωφελεί, το "πολύ" να φυλακίζει το "ουσιώδες", έτσι που τελικά απο άνθρωπος να καταντάς καταναλωτής. Κατάφερε να κάνει αληθινή τέχνη, όπου το έργο να μην είναι άθροισμα έστω και υπέροχων δομικών συστατικών,αλλά τελικά μια παράσταση μαγική, χωρίς καμιά χρηστική ιδιότητα, που παλλόμενη διαρκώς να υπερβαίνει τα "υλικά" αλλά και τους λόγους που την δημιούργησαν.Καταλήγοντας έτσι κάθε φορά σε μιά "ζωή" καινούργια, με δική της βούληση κι ελευθερία.
Ο Γ.Μόραλης έφυγε τελικά προχθές το μεσημέρι, στα 93 του.Aνέβηκε ξανά μικρο παιδάκι "στο δωμάτιο της θείας Βιργινούλας που ζωγράφιζε, μύρισε τις μπογιές, το μουσαμά, και του άρεσε πάρα πολύ..." Κι ύστερα τράβηξε να συναντήσει τον Χατζιδάκι, τον Ελύτη, τον Γκάτσο και τους άλλους, γεμάτος όσο λίγοι, έχοντας για τόσα πολλά χρόνια σκορπίσει τις αισθήσεις του στους πέντε ανέμους, οπλισμένες με βέλη ερωτικά για να του φέρνουν κάθε φορά στο γυρισμό τους,ζωή,μαγεία και θαύματα.

Υ.Γ. Πολύ ενδιαφέροντα αφιερώματα στον Γ.Μόραλη απο Δυοσμαράκι και Antoine

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Το convoy viva-palestina

Πηγή sibilla

Πλησιάζοντας στον ένα χρόνο απο την αρχή μιας ακόμη σφαγής σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, ένα convoy από ακτιβιστές ( μαζί με 80 ασθενοφόρα και φορτηγά που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια), ξεκίνησε απο το Λονδίνο, διέσχισε την Ευρώπη, και πέρασε απο τη Β.Ελλάδα αυτή τη βδομάδα.Στόχος να περάσει μέσα απο την Τουρκία, Συρία, Λίβανο, Ιορδανία, Ερυθρά θάλασσα, Αίγυπτο, και να φτάσει στη Γάζα στις 27/12, σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για την περσινή σφαγή των Παλαιστινίων απο το Ισραήλ με περισσότερους απο 1400 νεκρούς.Πολύ περισσότερα απο το blog sibilla εδώ και εδω
και από το στοχασμός πολιτική εδώ

Ο εφιάλτης της γης ή όνειρο χειμερινής νύχτας;

Ενα οικολογικό "παραμύθι".Πολύ ωραίο άρθρο με γραφή πρώτης γραμμής απο τον Χρήστο Ιβάνοβιτς και τον Ακτιβιστή εδώ.

Τί ακριβώς θέλουν;

Βρήκα αυτόν τον πίνακα σε κάποιο ιρλανδικό οικονομικό site και μου φαίνεται τρομερά ενδιαφέρων.Πρόκειται για ενα πίνακα όπου προστίθεται το έλλειμμα και η ανεργία, παρουσιάζοντας έτσι τις πιο προβληματικές οικονομίες απο αυτές που παρακολουθεί ο οίκος Moody's.
Όπως φαίνεται, ακριβώς μετά από εμάς είναι η Αγγλία(με μεγαλύτερο έλλειμμα!) και 2 θέσεις μόλις πιό κάτω οι ΗΠΑ.Αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος των 2 παραπάνω οικονομιών, καταλαβαίνει αν η Παγκόσμια οικονομία ανησυχεί η απειλείται από την Ελλαδίτσα η από κάπου αλλού.
Γιατί λοιπόν τέτοια αγωνία για την Ελλάδα;
Γιατί όλος αυτός ο πόλεμος;
Αυτό που σκέφτομαι ανάμεσα σε άλλα, είναι βέβαια η αντίδραση του κόσμου, που αναμένεται στην Ελλάδα πιο καυτή.Κάτι ο Δεκέμβρης, κάτι το άθροισμα ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το ότι και η δύναμη των άλλων αριστερών κομμάτων και ομάδων είναι πολύ μεγαλύτερη απο αυτό που δείχνουν οι εκλογές,κάτι η πίεση των αριστερών του ΠΑΣΟΚ, κάτι οι απεργίες που εξαγγέλλονται, έκαναν την S&P να πεί πως "τα μέτρα από μόνα τους δεν είναι αρκετά" και να σπεύσει να μας υποβαθμίσει.Δηλαδή τι άλλο εκτός από οικονομικά μέτρα χρειάζεται;Μήπως καμιά φυλακή;Καμιά εξορία; Τί ακριβώς θέλουν; Δήλωση μετάνοιας ότι θα είμαστε καλά και υπάκουα παιδιά;Απ'ότι φαίνεται εκτός απο τα ελλείμματα, ανεβαίνουν στα ύψη και το θράσος,και οι αποικιοκρατικές λογικές!
Βλεπετε το χρήμα, ου γαρ έρχεται μόνον.Η "μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι",
η κάπως έτσι τέλος πάντων.
Υ.Γ. Στον πίνακα με πορτοκαλί το έλλειμμα και με μπλε η ανεργία.

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Κοπεγχάγη-Καπιταλισμός η Ζωή;


Λίγες μέρες πρίν αρχίσει η σύνοδος της Κοπεγχάγης, ο κορυφαίος Αμερικανός περιβαλλοντολόγος Τζαίημς Χάνσεν(διευθυντής ερευνών ινστιτούτου NASA,περιβαλλοντικός γκουρού του Αμερικάνικου Κογκρέσου) δήλωσε αφοπλιστικά πως θα ήταν προτιμότερο η σύνοδος να μην γίνει, αν ήταν αυτό να κάνει τον κόσμο να πιστέψει ότι κινούμαστε προς μια θετική κατεύθυνση, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.Και αυτό είναι η πικρή αλήθεια.Γιατί αυτή τη στιγμή στη Δανία κάποιοι δεν πήγαν για τη σωτηρία της ζωής στον πλανήτη, αλλά για να κάνουν δουλειές δισεκατομμυρίων!
Για να καταλάβουμε το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Κοπεγχάγη πρέπει να πάμε λίγο πίσω.
Από το 2005 είναι γνωστό πως τέθηκε σε εφαρμογή το πρωτόκολλο του Κυότο.Η συμφωνία δηλ. για μείωση των εκπομπών ρύπων κατά 5%.Είναι επίσης γνωστό ότι οι 2 κύριοι ρυπαντές ΗΠΑ(4% του παγκόσμιου πληθυσμού,25% της ρύπανσης!!) και Κίνα δεν το υπέγραψαν καν.Αυτό όμως που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ο τρόπος που αποφασίστηκε τότε για να προχωρήσει πρακτικά και να λειτουργήσει η συμφωνία δίνοντας αποτελέσματα.Και ο τρόπος αυτός ήταν η δημιουργία αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων.Η "Αγορά των τρελών" κατα την Le monde.Μην τα παρατάτε επειδή ακούγεται πολύπλοκο, γιατί έχει τρομερό ενδιαφέρον.Γιατί στόχος της "ρύθμισης" αυτής δεν ήταν η μείωση των ρύπων, αλλά αντίθετα η διατήρησή τους τουλάχιστον στα σημερινά επίπεδα!!!Η αγορά αυτή λειτουργεί κάπως έτσι με απλά λόγια.
1.Αποφασίζονται ανώτατα όρια εκπομπών ρύπων για επιχειρήσεις και κράτη.
2.Εκδίδονται δικαιώματα εκπομπών ρύπων που αγοράζονται και πουλιούνται μεταξύ των εμπλεκομένων (και όχι μόνο).Όποιοι βρίσκονται κάτω απο το όριο πουλάνε τα περισσευούμενα δικαιώματα,ενώ όσοι ξεπερνούν το όριο, αγοράζουν δικαιώματα και έτσι αποφεύγουν το πρόστιμο το οποίο είναι περίπου 3-4 φορές μεγαλύτερο.
3. Τα κέρδη της αγοράς αυτής τροφοδοτούν την πράσινη ανάπτυξη.
Είναι ένας τρόπος που μοιάζει με την δική μας μεταφορά συντελεστή.
Από την πρώτη στιγμή έγινε φανερό πως υπήρχαν μεγάλα προβλήματα.Π.χ. Επιχειρήσεις μείωσαν τη δραστηριότητά τους και στήριξαν την ύπαρξή τους στην πώληση δικαιωμάτων (τίποτα το πράσινο δηλαδή).Η ο τρόπος που δόθηκαν τα δικαιώματα σε επιχειρήσεις και κράτη και η ρύθμιση των ορίων για τον καθένα ήταν ένα τοπίο πολύ θολό.Η τι νόημα έχει στην τελική, να μειώνει κάποιος τους ρύπους του, για να δίνει το δικαίωμα σε κάποιον άλλο να ρυπαίνει και να κερδίζει κιόλας;Εχει και παραέχει όμως και θα δούμε γιατί.Είναι φανερό οτι σε ένα σύστημα σαν αυτό που βιώνουμε όπου η διαφθορά δίνει και παίρνει, ο έλεγχος των ρύπων μόνο ειλικρινης δεν μπορεί να είναι, ιδιαίτερα όταν το κίνητρο όλων, πράσινων η μή ειναι το χρήμα απο την αγοραπωλησία δικαιωμάτων.Πέρα απο αυτό όμως οι ίδιοι οι νόμοι της αγοράς, το μόνο που καταφέρνουν, είναι να επαναφέρουν το όριο των ρύπων διαρκώς στα ψηλά του, αντι να το μειώνουν(αυτός άλλωστε είναι ο πραγματικός στόχος!).Κι αυτό γιατι αν υποθέσουμε πως το σύστημα λειτουργεί και οι ρύποι μειώνονται, μπαίνουν πρός πώληση στο σύστημα περισσότερα δικαιώματα και άρα η τιμή τους πέφτει(ακολουθούν την πτώση της τιμής των προιόντων άνθρακα σύμφωνα με το νόμο της προσφοράς και ζήτησης).Όποιος λοιπόν είναι πωλητής κερδίζει λιγότερα χρήματα για πράσινες επενδύσεις, και όποιος αγοράζει ξοδεύει λιγότερα και άρα μπορεί να ρυπαίνει περισσότερο με τα ίδια λεφτά.Άρα άνθρακες ο θησαυρός κυριολεκτικά.Πάμε τώρα στο σπουδαιότερο.Η εμπλοκή των μεγάλων χρηματιστηριακών οίκων στην αγορά αυτή μεσω έκδοσης συμβολαίων παραγώγων σχετικών με τους ρύπους είναι η ταφόπλακα του εγχειρήματος και να γιατί.Οι χρηματιστηριακές αγορές παραγώγων έχουν δικούς τους νόμους, και οι τιμές διαμορφώνονται πέρα κι έξω απο λογικές πραγματικής οικονομίας,με πρώτο και βασικό μπούσουλα την κερδοσκοπία.Επίσης η αγορά αυτή ως περιορισμένη σε όγκο, είναι πανεύκολα καθοδηγούμενη.Και αν οι J.P.Morgan,S&P, BoA,Citygroup και τα λοιπά τίμια αποβράσματα είχαν σαν σκοπό τους το καλό της ανθρωπότητας δεν θα ανησυχούσαμε.Όταν όμως είναι κερδοσκόποι που έχουν χαρτοφυλάκια γεμάτα πετρελαικές εταιρίες (που κάποτε είναι και κύριοι μέτοχοί τους ), τότε ποιός πιστεύει πως θα αφήσουν να πέσουν τα όρια ρύπων;Πράγμα που θα σήμαινε και δραματική πτώση των τιμών του πετρελαίου, και απο εκεί τεράστια πιθανότητα αποπληθωρισμού(σε μια οικονομία που βασίζεται στο πετρέλαιο) που σημαίνει και βαθιά ύφεση;Tο λέει ο ίδιος ο έγκυρος Αμερικανός περιβαλλοντολόγος Χάνσεν.Πως το σύστημα της αγοράς ρύπων "απλά επιτρέπει στους υπεύθυνους της ρύπανσης και στους χρηματιστές της Wall Street να γδάρουν τον κόσμο κερδίζοντας δισεκατομμύρια"! Με όλα αυτά το τελικό ερώτημα είναι ένα.Υπάρχει κάποιος εκ των μεγάλων που να θέλει πραγματικά την μείωση των ρύπων;Θέλουν οι οικονομίες να σταματήσουν την κλιματική αλλαγή, η είναι απλά κόντρα στα συμφέροντά τους και θα κάνουν τα πάντα για να μείνουν τα πράγματα ως έχουν με κόστος την ίδια τη ζωή στον πλανήτη; Το γεγονός οτι στην πράξη κανένα αποτέλεσμα δεν ειχαμε μέχρι σήμερα στο θέμα της μείωσης των ρύπων κι έτσι Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ δίνει την απάντηση.Και δυστυχώς ειτε μας αρέσει είτε όχι το δίλημμα μετά το "Σοσιαλισμός η βαρβαρότητα" γίνεται ολοφάνερα και δραματικά απλούστερο. Καπιταλισμός η Ζωή;
Υ.Γ. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο τα άρθρα που αναφέρονται στην Κοπεγχάγη,είδα ότι σχεδόν όλοι δίνουν το βάρος στο όριο της μείωσης των ρύπων και στο να είναι η οποιαδήποτε συμφωνία νομικά δεσμευτική και όχι μια απλή πολιτική δέσμευση.Αυτό είναι σωστό, αλλά αν ο εγγυητής της εφαρμογής είναι η αγορά και οι οίκοι, τότε ότι και να αποφασιστεί θα είναι εντελώς μάταιο.

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Ο Ελύτης για το Νόμπελ του '79


Ακούσαμε ξανά και ξανά αυτή τη βδομάδα για το παράξενο αυτό "Νόμπελ Ειρήνης" στον Ομπάμα.Και ξεχάσαμε το Νόμπελ Λογοτεχνίας που πήρε τέτοιες μέρες ο Οδυσσέας Ελυτης και η Ελληνική ποίηση, ακριβώς 30 χρόνια πριν. Κι όταν πρόκειται για τον Ελύτη καλύτερα να αφήνεις τον ίδιο να μιλά.Ηταν λοιπόν το πρωί 10 Δεκεμβρίου του 1979...
"...Αλλ' ανάμεσα σ'αυτά μου φαίνεται πως ακούω μια ψιλή γυναικεία φωνή να τραγουδά... Τεντώνω τ' αυτί μου κι ολοένα την ακούω πιο καθαρά, σαν να πλησιάζει...Ακουμπώ τώρα πάνω σε χοντρά πουπουλένια μαξιλάρια και φοράω πυτζάμες μεταξωτές.Ο σκοπός εξακολουθεί ν' ακούγεται πιο κρυστάλλινος, πιο καθαρός.Ανάβω κι ένα δεύτερο φως.Το αμπαζούρ αυτό μοιάζει με παραμυθένιο ζώο.Γενικά το δωμάτιο αυτό με τις πολύχρωμες κουρτίνες, τα περίτεχνα τραπεζάκια τα παχιά χαλιά, δείχνει μάλλον γυναικείο.Καλά λένε ότι σ' αυτήν τη σουίτα ζούσε κάποτε η Ίνγκριντ Μπέργκμαν.Κάνω να σηκωθώ για να φορέσω τη ρόμπα μου, αλλά δεν προφταίνω.Βλέπω το πόμολο της πόρτας να γυρίζει, κι ύστερα δια μιας, ολόκληρο το ένα φύλλο να στηλώνεται διάπλατα.Στο άνοιγμα εμφανίζεται μια ωραία, ψηλή, κατάξανθη κοπέλα, με μακρύ λευκό φόρεμα σαν νυχτικό. Φοράει στο κεφάλι της ένα χρυσό στεφάνι, με φυτεμένα πάνω του τρία κεριά που ανάβουν, και κρατάει με προσοχή στα χέρια της ένα δίσκο με το σερβίτσιο του καφέ.Πίσω της, άλλες κοπέλες, πιο μικρές, δεκαπέντε δεκάξι χρονών, όλες στα λευκά και με κερί στο χέρι, λικνίζονται και τραγουδούν,ενώ τώρα η κορυφαία με αργές κινήσεις απιθώνει το δίσκο με τα σύνεργα του καφέ σ'ένα τραπεζάκι, που το τοποθετεί δίπλα μου, και ύστερα σερβίρει τον καφέ σαν κούκλα, με αυτόματες κινησεις και χωρίς ν'αλλάξει έκφραση.Ξαναπαίρνει τη θέση της επικεφαλής του χορού των άλλων,και σιγά σιγά υποχωρεί, με τα ίδια μικρά ρυθμικά βήματα, ώσπου τελικά χάνονται όλες στον σκοτεινό διάδρομο.Η πόρτα κλείνει μόνη της όπως άνοιξε.Για κάμποση ώρα μένω ασάλευτος πάνω στα μαξιλάρια μου, ύστερα πίνω δυό τρεις ρουφηξιές καφέ κι ανάβω τσιγάρο."

Νά' γινε ακριβώς έτσι;Κάπως έτσι; Η απλά έτσι θέλησε να το κρατήσει μέσα του ο Ο.Ελύτης;
Όπως και νά εχει ειναι απλά ένα υπέροχο κομμάτι απο το "Χρόνος δεσμώτης και χρόνος λυόμενος", όπου ο ποιητής , "ρίχνοντας λίγο διαλυτικό στο άθροισμα των ημερών του" προβάλει σκόρπιες στιγμές της ζωής του, παραβαίνοντας τη γραμμικότητα του χρόνου που προτείνει ο "αόρατος σκηνοθέτης", βάζοντας με τρόπο απλό, ποιητικό, προτεραιότητες καρδιάς και ψυχής.

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Εδώσαμεν, εδώσαμεν!!!!

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο απο τον Ακτιβιστή εδώ.

Σοφές κουβέντες απο το Ν.Σταυρίδη(1910-12 Δεκεμβρίου 1987)

Eνα επίκαιρο βιντεάκι με το μεγάλο Νίκο Σταυρίδη που έφυγε σαν σήμερα πριν απο 22 χρόνια στις 12 Δεκεμβρίου 1987, στην πατρίδα του την Σάμο.
Περι κλοπής,υπεξαίρεσης, κατάχρησης κλπ.Σοφές κουβέντες...Δέστε το!

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Γρηγόρης Μπιθικώτσης


Σαν σήμερα στις 11 Δεκεμβρίου του 1922 γεννήθηκε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.Ο πιο αγαπημένος για μένα, απο όλους τους αγαπημένους τραγουδιστές.
Μεγάλωσε σε μια φτωχογειτονιά στο Περιστέρι που την κουβάλησε ύστερα μια ζωή μαζί του, στην καρδιά του, στην ψυχή του και στα τραγούδια του.Έκανε όλα όσα θα ονειρευόταν να κάνει ενας τραγουδιστής. Τραγούδησε πιό πολύ από οποιονδήποτε άλλον όλους τους σπουδαίους που πέρασαν από τον πάμπλουτο μουσικό ουρανό της Ελλάδας.Θεοδωράκης, Χατζηδάκης, Ξαρχάκος, Μούτσης, Ελύτης, Σεφέρης, Ρίτσος, Λειβαδίτης, Γκάτσος, Παπαδόπουλος,Χριστοδούλου, Βαμβακαρης, Τσιτσάνης, Ακης Πάνου, και τόσοι άλλοι και βέβαια ο συνθέτης Μπιθικώτσης, ηταν οι "δρόμοι" μέσα απο τους οποίους πέρασε για να φτάσει στην ψυχή μας.Ήταν οι "τόποι" οι μαγικοί που μας ταξίδεψε με την απλή,"δωρική",Ελληνική, αντρική, λαϊκή φωνή του.
Ο Μπιθικώτσης έχει μια θέση μέσα μου λίγο πιο ψηλά από όλους τους άλλους.Κι αυτό γιατί πουθενά δεν "κλαψούρισε", όσο πόνο κι αν είχαν τα τραγούδια του.Πήρε ασυνείδητα, θέση θετική,αντρίκια ελληνική, δείχνοντας με τον ήχο της φωνής του μπροστά,κοιτώντας τον πόνο και την πίκρα στα μάτια, κι όχι σκύβοντας το κεφάλι με μοιρολατρική, ανατολίτικη ηττοπάθεια. Γι αυτό τον αγάπησε ο κόσμος.Γι αυτό του έδωσε τον τίτλο "η φωνή του Ελληνα".
Αξίζει τον κόπο αυτό που διηγείται ο Γ.Πετρίδης για τον Ντ.Μπέρν των Talking Heads.Ήταν μέσα στο αυτοκίνητο λέει με τον Γιάννη Πετρίδη και πήγαιναν βόλτα στο Σούνιο. Ξαφνικά ψάχνοντας στο ράδιο πέφτει επάνω στον Μπιθικώτση που τραγουδάει το "Είμαι αϊτός χωρίς φτερά"."Σταμάτα το αυτοκίνητο" του λέει."Δυνάμωσέ το".Και κάθεται σοκαρισμένος απ' αυτή τη μαγική φωνή ν' ακούει κοιτώντας τη θάλασσα.Πόσο γαλάζιο άραγε να έσταζε η φωνή του Μπιθικώτση στ'αυτιά του Μπέρν!
Ο Μπιθικώτσης όσο κι αν έφυγε, είναι και θα είναι εδώ και μάλιστα με τρόπο φυσικό.Μέσα απο τις φωνές και άλλων μεγάλων τραγουδιστών που δεν γινόταν να μήν επηρεαστούν από τη φωνή του.Ο Νταλάρας,ο Μητσιάς και άλλοι πολλοί είναι δικά του παιδιά.Για να μην πώ για την άλλη μεγάλη του τραγουδιού μας, τη Βίκυ Μοσχολιού, που αυτός ανακάλυψε και που έγινε για μένα η θηλυκή του εκδοχή σε όλα.
Θα μπορούσα να μιλάω για πάντα για το Μπιθικώτση, αλλά θα σταματήσω εδώ αναφέροντας τίτλους τραγουδιών, που έχουν να πούν πολύ περισσότερα. "Βρέχει στη φτωχογειτονιά","Είμαι αϊτός χωρίς φτερά", "Μια Κυριακή","Δραπετσώνα","Σε τούτο το στενό" αλλά και άλλα, όπως "Επίσημη Αγαπημένη","Γεννήθηκες για την καταστροφή", "Είχε κι εκείνος μιαν αγάπη" κλπ. θα είναι τραγούδια που σαν αρώματα παλιά, θα μπαίνουν για χρόνια πολλά καθημερινά στα δωμάτια της ζωής μας, φέρνοντας μαζί τους, ξεχασμένες γειτονιές και αλήθειες.

Ταυτότητες στα ξένα Παν/μια;

Επειδή ακούω διάφορες μπούρδες περί ταυτοτήτων στα Παν/μια της Ευρώπης και της Αμερικής να πω κι εγώ τι είδα με τα ματάκια μου.Ενα απο τα "βίτσια" μου στα πολλά ταξίδια μες τα χρόνια με το συγκρότημα, ήταν οι επισκέψεις στα μεγάλα Παν/μια όπως ήταν το Harvard,το Cambridge,to MIT και φυσικά το Berklee που λόγω μουσικης ήταν απο τα must που δεν γινόταν να παραληφθούν.Ετσι για το γαμώτο, για το θρύλο τους κι επειδή σε μερικά απο αυτά(Harvard) ηταν πραγματικά υπέροχο να είσαι εκεί.Για να μην πολυλογώ, πουθενά δεν μου ζητήθηκε ταυτότητα, εκτός αν ήθελα να μπώ στις Βιβλιοθήκες όπου φυλάγονται παγκόσμιοι θησαυροί.Αυτή είναι και η μόνη αλήθεια.
Την καταθέτω παρότι βέβαια πιστεύω πως το ότι γίνεται στη Δύση, δεν είναι ευαγγέλιο και για μας.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Διεφθαρμένοι κατά της διαφθοράς


Ότι πιο γελοίο άκουσα χθές που ήταν λέει η "παγκόσμια μέρα κατα της διαφθοράς". Μια μέρα που όλοι οι διεφθαρμένοι πρωτομάστορες της απατεωνιάς έβγαλαν πύρινους λόγους για το ποιές είναι οι ευθύνες ΜΑΣ(!) για το τραγικό φαινόμενο, με το οποίο φυσικά καμμιά σχέση δεν έχουν αυτοί προσωπικά.Απλά έχουν ακούσει ότι συμβαίνει...κάπου...γενικά...(δεν εννοώ τον Παπούλια)
Η SIEMENS λοιπόν έδωσε λέει 100 εκ. για τον αγώνα κατά της διαφθοράς!Τώρα απο που θα εκπέσουν φορολογικά, είναι άλλο καπέλο.Φαντάσου πόσα ήταν τα κέρδη ...
Σαν τους μαφιόζους που μετά την εν ψυχρώ δολοφονία,ασπάζονται με θλίψη την οικογένεια του θύματός τους και καταθέτουν στεφάνι.Αηδία.Αραγε ψήνεται κανείς;

Υ.Γ.Πάντως τα στοιχεία που ομολογούνται ειναι απίστευτα σε καιρό μάλιστα που όλοι ψάχνουν σε άδειες τσέπες χρήματα για συντάξεις,τρύπες προυπολογισμών κλπ.
Κάθε χρόνο λοιπόν 1 τρις δολλάρια πάει για δωροδοκίες!!!Αν ψάξεις τι μας αναλογεί νάτο το ασφαλιστικό, (και όχι μόνο)!
Μήπως κάτι θέλει γκρέμισμα εδώ και τώρα.Για σκέψου...

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Ποιός νομίζεις οτι είσαι;


Και να, που το όποιο ανθρώπινο πρόσωπο των παγκόσμιων κυβερνητών είχε απομείνει, εξαφανίστηκε με μιας.Φόρεσαν το πιο τραγικό, το πιο πειστικό,το πιο πονηρό ύφος που διαθέτουν.Φώναξαν τους πιο ισχυρούς φίλους που έχουν.Μαζεύτηκαν γύρω απο μεγαλοπρεπή πανελ για να μη χωράει πλέον καμιά αμφιβολία από σένα τον ασήμαντο.Κύριοι απαιτούνται σκληρά μέτρα και θυσίες.Τι θυσίες;Ανθρώπινες φυσικά."Απολύστε τους.Κόψτε τους μισθούς και τις συντάξεις τους.Κάντε τους να φτύσουν αίμα,εξαφανίστε τους,κάντε κάτι τέλος πάντων".Αρκεί να μην απειληθεί το σύστημα. Αυτό δηλαδή, που εξαφάνισε με διάφορους τρόπους το δημόσιο χρήμα που θα γινόταν επενδύσεις και δουλειές, σχολεία, βιβλία, νοσοκομεία, παιδικές χαρές,ανθρώπινες συντάξεις

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

John Lennon -8 Δεκέμβρη 1980



Eκείνο το βράδυ 8 του Δεκέμβρη 1980 η δουλειά στο στούντιο είχε τελειώσει κανονικά.Το Double Fantasy είχε ήδη εκδοθεί, κι εκείνες τις μέρες ο John δούλευε με την Υοκο το δικο της album "Walking on thin ice".Γύρω στις 10 το βράδυ η λιμουζίνα τους άφησε μπροστά στο Dakota building στους 72 δρόμους δυτικά απο το πάρκο, λιγα μέτρα πρίν το Metropolitan Museum. H Υοκο κατέβηκε πρώτη και περπάτησε πρός την είσοδο.Θα ανέβαιναν για λίγο στο διαμέρισμα και θα έφευγαν ξανά.Πέρασε μπροστά απο τον Chapman χωρίς να δώσει σημασία,ενω πίσω της ερχόταν ο Lennon.O John τον είδε και σίγουρα θα αναρωτήθηκε τι θέλει πάλι εκεί αυτός ο τρελός.Του είχε δώσει το αυτόγραφο που ζητούσε το απόγευμα.Τον προσπέρασε,"Μr Lennon...",έκανε λίγα βήματα κι άκουσε τους πυροβολισμούς! Έπεσε μπροστά στην πόρτα,"Με πυροβόλησαν ..." πρόλαβε να πεί έκπληκτος βλέποντας το αίμα. Η Υοκο έτρεξε πάνω του κι άρχισε τις φωνές.Σε λίγο στο νοσοκομείο Ρούσβελτ στις 10.45 το βράδυ, 8 Δεκέμβρη του 1980 ο John Lennon, ο καλύτερος των Beatles,άφησε τα τραγούδια του μόνα να μιλάνε γι αυτόν στα 40 του χρόνια.Οι γιατροί είδαν το όνομά του στην ταυτότητα που βρήκαν ψάχνοντας το σακκάκι του, λίγο μετά το θάνατό του.Ο συνθέτης του Ιmagine και τόσων μα τόσων άλλων είχε φύγει κι η μουσική θα συνέχιζε το δρόμο της χωρίς έναν απο τούς καλύτερούς της.Χωρίς αυτόν που πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλον τραγουδοποιό, ονειρεύτηκε με ένα τραγούδι έναν κόσμο καλύτερο,χωρίς παράδεισο και κόλαση, χωρίς ιδιοκτησία,χωρίς κάτι για να σκοτώσεις η να σκοτωθείς.
..Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world

You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one...

Επάγγελμα μπάχαλος


Θα το πω απλά,οπως το σκέφτομαι.Τώρα,σήμερα το βράδι κι ας μου πουν ότι θέλουν. Δέ μ'αρέσουν τα μπάχαλα.Ποτέ δε μου άρεσαν.Και δεν εννοώ την οργή τη δικαιολογημένη.Εννοώ το οργανωμένο μπάχαλο.Ύστερα σκέφτομαι πως αν δεν ανοίξει και μύτη,μπορεί και να είναι σαν να μην έγινε.Βλέπεις, το μάτι του νοικοκύρη αμα δε δεί μπάχαλο,αλλάζει κανάλι.Ο "ειρηνικός" είναι και "αιμοχαρής" μαζί.Έτσι έχει μάθει.Αλλά πάλι δε μ'αρέσει.Το μπάχαλο διώχνει τον κόσμο.Κι αν θέλεις κάτι ν'αλλάξει,δεν γίνεται χωρίς τον κόσμο.Τουλάχιστον χωρίς το μεγάλο κομμάτι του,δεν γίνεται.
Και προχτές την Κυριακή,την ώρα που βγήκαμε στο Σύνταγμα και άρχισαν να πέφτουν γύρω κρότου λάμψης και είδαμε κόσμο να τρέχει, ήταν κάπως

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Πλανήτης γη,ώρα μηδέν

Η σύνοδος της Κοπεγχάγης άρχισε σήμερα.
Η κλιματική αλλαγή όμως εχει αρχίσει εδώ και καιρό.Ολα αυτά που κάποτε φοβόμασταν μήπως συμβούν, συμβαίνουν ήδη.Συμβαίνουν τώρα.Ας το βάλουμε στο μυαλό μας .Για μας, για τα παιδιά τα δικά μας αλλά και όλου του κόσμου.Ο πλανήτης φωνάζει βοήθεια όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να το υποβαθμίσουν.Οι πάγοι λιώνουν τώρα.Η θερμοκρασία ανεβαίνει τώρα. Καινούργιες συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη ασθενειών δημιουργούνται τώρα.Η ερημοποίηση μεγαλώνει τώρα.Το κλίμα το φωνάζει με όση δύναμη μπορεί.
Ο κόσμος αυτός είναι δικός μας.
Ας μην τους αφήσουμε να τον καταστρέψουν.ΤΩΡΑ
(Δείτε το βίντεο της έναρξης της συνόδου)

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Ενα τραγούδι για το Δεκέμβρη



Ραγίζουνε οι δρόμοι απόψε από θυμό...
φωνές τρελά πουλιά γυρεύουν ουρανό
ΜΑΤαδες με πολιτικά στις άκρες κόβουν την κίνηση
Κολλάει η ανάσα στο βραχνό μου το λαιμό
βρωμάει το πρόσωπό μου μαλόξ και νερό
κοιτάει μ' απορία το βράδυ και ψάχνει εξήγηση
Σταδίου χαμηλά ακούω τρελά ουρλιαχτά
ληγμένα δακρυγόνα στα Εξάρχεια
το χέρι μου γερά μη χαθούμε είναι ζόρι σου λέω
Το νου σου στα στενά γίνεται ντου ξαφνικό
ρίχνουνε κρότου-λάμψης για εκφοβισμό
το στόμα μου στεγνό αγωνία και καπνό αναπνέω

Όμορφη πόλη άσχημα καίγεσαι ξανά
φεύγει η ζωή και πάει χαράμι
μα αυτό που μέσα μου βαθιά μου με πονά
με αίμα το έγραψε στο τζάμι
Όμορφη πόλη που άσχημα καίγεσαι και κλαις
οι οθόνες ψέμματα σου τάζουν
είναι ο παράδεισος μακρυά ότι κι αν λες
γι' αυτούς που από μακρυά κοιτάζουν

Σφυρίζουνε οι πέτρες η βιτρίνα κομμάτια
τρεχάλα πάνω κάτω μην τρίβεις τα μάτια
σκουπίδια που καπνίζουν παντού γκρεμισμένα παρτέρια
Γερά στην αλυσίδα, κρατήστε μη σπάσει
αιμόφυρτη Ελλάδα το παιχνίδι έχεις χάσει
η νύχτα ένας κρότος χειροπέδες φοράει στ' αστέρια
Καμμένα λεωφορεία πανικός κι ασφυξία
μια νύχτα του 70' ζωντανεύει η ιστορία
Η Αθήνα μια τρελή που τρέχει πίσω στον χρόνο
τελειώσανε τα λόγια και τα ψέμματα
κάποιος ριγμένος μες το δρόμο μες τα αίματα
"Τι τον χτυπάτε ρε...ένα πεσμένο παιδί είναι μόνο..."

Όμορφη πόλη...

Υ.Γ.Το τραγούδι αυτό γράφτηκε πέρυσι Κυριάκη πρωί 7 Δεκέμβρη 2008

Αλέξης Γρηγορόπουλος


Κάθε φορά που ακούω φωνές στο δρομο,
η πόρτα τρίζει, ανοίγεις και μπαίνεις.
Με πάνινα παπούτσια κι εκείνη τη μπλούζα
MARVIN AND FRIENDS
και τη μπλέ ριγέ ζακέτα σου.
"Μή με ξεχνάτε " μου λές
κι όλο κοιτάζεις στα χαμένα.
"Υπάρχει ελπίδα ρε φίλε;" ρωτάς
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω.
Κοιτάζω πίσω και τρέχω εκεί,
γωνία Μεσολογγίόυ και Τζαβέλλα,
εκεί που σ'άφησα για να σε ξαναβρώ.
Μπερδευω κόσμους μεταξύ τους,
σπάω το χρόνο , ανακατεύω τα κομμάτια.
Τα Πολυτεχνεία, τους Δεκέμβρηδες, τις χαμένες επαναστάσεις,
που ζεσταίνονται σα φυλλαράκια,
σα φυλλαράκια σε μια γωνιά στην άσφαλτο
που σκάνε μύτη μόλις ανάβει φωτιά.
"Οι ουτοπίες ρε φίλε, οι ουτοπίες..."
σ'ακούω να μουρμουρίζεις.
Δεν εισαι πια δεκάξι, μεγάλωσες,
μακρύναν τα μαλλιά σου,
βαθύνανε τα μάτια σου σα θάλασσες.
Πέρασες απ'την άλλη μεριά αλλά να...,
όποτε βλέπω άδεια καρέκλα
και τον καφέ ν'αχνίζει μόνος στο τραπέζι,
σε σκέφτομαι και λέω πως είσαι συ...
Αραγε ήσουνα στο λάθος μερος, τη λάθος στιγμή;
Η εχει απλά η ζωή εναν τρόπο να μιλαει,
και διάλεξε εσένα να τα πείς,
να πείς τη "λέξη και το γράμμα"
χωρίς να βγάλεις ένα αχ την ώρα που έπεφτες;
Να πείς πως κάναμε πίσω, πως το ξεχάσαμε το όνειρο,
το καταδώσαμε έτσι απλά για ένα τίποτα,
για μια "ζωή" σε εισαγωγικά,
μ' ένα κλεμμένο εισιτήριο στην τσέπη,
μια δανεική διαδρομή λίγο πιο πέρα.
Λιγο πιο πέρα που;;;;
Α ρε φίλε, καταμόναχο αγριμάκι,
μια στάλα ουρανός ήσουνα μόνο,
ενα φωσάκι τόσο δα μά κοίτα...
Ενα παιδί σαν όλα τα παιδιά,
που όμως μια ανάσα, ενα γέλιο του τρελό,
ενα αντριλίκι παιδικό,
ζυγίζει αλήθεια πιο βαριά
απ'όλες τις υπέροχες κοσμοθεωρίες.
Σου χρωστάω, σου χρωστάμε
αυτή τη στάλα ουρανό,
αυτή τη στάλα ουρανό ρε γαμώτο...
Καθε φορά που μυρίζει καπνια και δακρυγόνα,
ανοίγεις την πορτα και μπαίνεις.
Με πάνινα παπούτσια κι αυτή τη μαύρη μπλούζα Marvin and friends.
"Mή με ξεχνάτε ρε φίλε,μη με ξεχνάτε" μου λες

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Σάββατο, 5 Δεκεμβρίου,17.00: Ολοι στο σημείο της δολοφονίας

Από Σίβυλλα

Ματωμένη Κυριακή-3 Δεκέμβρη 1944




Εκείνη τη νύχτα 2 πρός 3 του Δεκέμβρη του '44 η Αθήνα δεν κοιμήθηκε.Ετοιμαζόταν για το μεγάλο συλλαλητήριο του ΕΑΜ την άλλη μέρα το πρωί.Σε όλες τις συνοικίες γραφόντουσαν τα συνθήματα στα πλακάτ και στα πανό."Ζήτω οι σύμμαχοι",'Όχι Βασιλιά" ,"ΕΑΜ-ΕΛΑΣ", "Λαοκρατία".
Δεν είχαν περάσει ούτε 40 μέρες από την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης,ο λαός δεν είχε προλάβει να χαρεί καλά καλά,να γιορτάσει τη απελευθέρωση και τα πράγματα γυρίζανε παράξενα,πρός μια κατεύθυνση που κανείς δεν φανταζόταν λίγο πρίν.
Το περίφημο "και εις την Λαοκρατία πιστεύομεν",που είχε πεί ο Γ.Παπανδρέου απο το μπαλκόνι στις 18 του Οκτώβρη, ήταν τώρα ένα κουρελόχαρτο που σερνόταν στους άδειους δρόμους της πρωτεύουσας.Σε λίγες ώρες θα ποδοπατιόταν κατακόκκινο στην πιό τραγική, την πιο άδικη μέρα της νεότερης Ελλ.Ιστορίας.Τη "Ματωμένη Κυριακή" 3 Δεκέμβρη 1944.Τη μέρα που οι νικητές του αντιναζιστικού αγώνα, δηλ. το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, αποφασίστηκε να χτυπηθούν, να κυνηγηθούν, να συκοφαντηθούν και να εξοντωθούν τελικά από τους Αγγλους , αφού η παρουσία τους σε μια δημοκρατική εξέλιξη στην Ελλάδα χάλαγε τα σχέδια τους.
Πρωί της Κυριακής απο όλες της γωνιές της πόλης εκατοντάδες χιλιάδες λαού φθάνουν μπροστά στην πλατεία Συντάγματος, σε μια ειρηνικη και άοπλη πορεία.Η λιακάδα έχει βοηθήσει να γίνει το μεγαλύτερο συλλαλητήριο που έγινε ποτέ στην ιστορία και ο ενθουσιασμός είναι χωρίς προηγούμενο.Νέοι, ηλικιωμένοι, εργάτες, γυναίκες, μικρά παιδιά, μαθητές, διανοούμενοι, όλοι αγκαλιά βαδίζουν προς τον Άγνωστο Στρατιώτη.Σημαίες της Ελλάδας,της Αγγλίας,της Ρωσίας,της Αμερικής ανεμίζουν παντού.Ξαφνικά κάποιο χέρι που αργότερα αποκαλύπτεται οτι ήταν του Αγγ.Εβερτ= διευθυντή της Αστυνομίας- δίνει το σύνθημα!

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

1η Δεκέμβρη 1944- Πικρό άρωμα εμφυλίου



Ενας από τους λόγους που οδήγησαν στα Δεκεμβριανά του '44 και από εκεί στον εμφύλιο ηταν το ζήτημα της δημιουργίας νέου τακτικού στρατού στην Ελλάδα μετά την Απελευθέρωση.Το λεγόμενο "στρατιωτικό ζήτημα".Από τΙς διαπραγματεύσεις στο Λίβανο και στην Καζέρτα ανάμεσα στο ΕΑΜ,τους Αγγλους και τους Ελληνες πολιτικούς των παραδοσιακών αστικών κομμάτων που ήταν στον πόλεμο εκτός Ελλάδας,φάνηκε οτι θα ήταν ενα δύσκολο πρόβλημα.Οι Άγγλοι ήθελαν να ξεφορτωθούν με τον ένα η τον άλλο τρόπο τον ΕΛΑΣ,ενώ το ΕΑΜ δεν μπορούσε φυσικά να δεχτεί ότι δεν θα είχε ακριβώς ισάριθμη δύναμη με τους υπόλοιπους που θα αποτελούσαν το νέο στράτευμα, ενώ προσπαθούσε να βρεί τρόπο ώστε ο νέος στρατός να είναι δημοκρατικός, μακριά από τα φασιστικά στοιχεία της δικτατορίας του Μεταξά και τους συνεργάτες των Γερμανών.Αρχές Νοέμβρη διορίζεται απο τον Γ.Παπανδρέου υπεύθυνος της ανασυγκρότησης ο δημοκρατικός στρατηγός Οθωναίος.Αυτός ορίζει επιτελάρχη του τον βενιζελικό αρχιστράτηγο του ΕΛΑΣ Στ.Σαράφη.Ο Σκόμπυ πετάει στα σκουπίδια το διορισμό Σαράφη και προτείνει τον Χίτη στρ.Βεντήρη.Ο Οθωναίος φυσικά παραιτείται και το τοπίο σκοτεινιάζει.Οι συζητήσεις συνεχίζονται χωρίς κάποιο αποτέλεσμα,ενω φαίνεται καθαρά η διάθεση των Άγγλων απέναντι στον ΕΛΑΣ.
1η Δεκεμβρίου του 1944 η Ελλαδα μαθαίνει το τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπυ για τη διάλυση του ΕΛΑΣ, το οποίο ρίχνεται με αεροπλάνα παντού.Ο Αγγλος στρατηγός αποκαλύπτοντας τον ρόλο του, επεμβαίνει και ουσιαστικά σταματάει τις συζητήσεις που γίνονται για το πως θα λυθεί το θέμα της δημιουργίας του νέου Ελληνικού στρατού και αποφασίζει και διατάσσει τη διάλυση του ΕΛΑΣ, και μάλιστα ενώ ο πόλεμος κατά των Γερμανών μαίνεται σε όλη την Ευρώπη.Ο δρόμος για την προσχεδιασμένη σύγκρουση έχει ανοίξει.Οι υπουργοί του ΕΑΜ παραιτούνται και αναγγέλλεται γενική απεργία για τις 2 Δεκέμβρη 1944 και συλλαλητήριο για την Κυριακή 3/12.Ο χειμώνας μπαίνει στην Αθήνα, που δεν έχει προλάβει ακόμα να χαρεί την Απελευθέρωσή της,με λιακάδες. Όμως μέσα του κουβαλάει την πιο τραγική σελίδα της νεότερης Ελλ.ιστορίας.Τον εμφύλιο πόλεμο.

Πάνος Τζανετής




Τον Πάνο Τζανετή δεν τον ήξερα προσωπικά.Δέν έτυχε να συνεργαστούμε ποτέ και αφού η "ενημέρωση" τον είχε βγάλει απο το προσκήνιο εδω και πολλά χρόνια =για να μαθαίνουμε σαχλές λεπτομέρειες από άλλες ασήμαντες ζωές- δεν ήξερα καν οτι ήταν άρρωστος.Το έμαθα οταν πια έφυγε πριν απο δέκα μέρες... Ο Πάνος Τζανετής όμως υπήρξε μια απο τις ομορφότερες φωνές της υπέροχης δεκαετίας του '60 και ένας απο τους λόγους που έγινα τραγουδιστής.Το "Δεν έχει δρόμο να διαβώ" του Γ.Ζαμπέτα ηχεί μέσα στ'αυτιά μου απο τον καιρό που ήμουνα μικρό παιδάκι και είναι ένα απο τα λίγα που δεν πρόκειται να ξεπεράσω ποτέ.Η φωνή του Πάνου Τζανετή έχει παίξει τουλάχιστον τον ίδιο ρόλο με τη μελωδία του Ζαμπέτα και τα λόγια του Δ.Χριστοδούλου σ'αυτό.Η μάλλον όχι.Λέω ψέμματα .Ειχε παίξει το μεγαλύτερο.Το γεγονός οτι οι μεγάλοι του Ελλ.τραγουδιού απέφυγαν να "ακουμπήσουν" ενα τόσο μεγάλο τραγούδι,

ShareThis