Είναι λόγια κάποιων διακεκριμένων καθηγητών Πανεπιστημίου που ειλικρινά δεν ξέρω αν φωτίζουν ή αν μπερδεύουν ακόμη περισσότερο την απαίσια πραγματικότητα που ξεγυμνώνεται και αυτές τις παγωμένες μέρες γύρω μας.
Όταν μιλάει κανείς για το δικαίωμα στη ζεστασιά μέσα σε ένα ανθρώπινο σπίτι τον 21ο αιώνα, τι πιο απλό και αυτονόητο δικαίωμα από αυτό μπορεί να υπάρχει, καλύτερα να μη μασάει τα λόγια του.
Γιατί εδώ δε μιλάμε "για την κοινωνική ιδιότητα του πολίτη" ούτε για τη ΄"διαφύλαξη του μεγαλύτερου ιδεολογικοπολιτικού επιτεύγματος των αστικών δημοκρατιών", αλλά για το ακριβώς αντίθετο.
Μιλάμε για μια εποχή όπου ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων πεθαίνει από το κρύο χωρίς καν στέγη από πάνω τους, ενώ υπάρχουν όλα τα μέσα και μάλιστα σε ενοχλητικό περίσσευμα για να μη συμβαίνει αυτό. Και βέβαια την ίδια στιγμή και η τεράστια πλειοψηφία αυτών που ζουν κάτω από κάποια στέγη, είτε δεν ξέρουν πια τη λέξη καλοριφέρ είτε το ανάβουν με πόνο ψυχής με το σταγονόμετρο.
Το "μεγαλύτερο ιδεολογικοπολιτικό επίτευγμα του καπιταλισμού" λοιπόν, αποδείχτηκε πως είναι άλλο ένα τεράστιο ψέμα που δεν έχει νόημα στα δύσκολα της πραγματικής ζωής και περιφέρεται μόνο σαν κούφια φράση στους λόγους των καθηγητών που προσπαθούν να γυαλίσουν ένα δήθεν διαμάντι που κάηκε σαν κάρβουνο στο κρύο.
Οι "πολίτες" των αστικών δημοκρατιων βέβαια, όπως φαινεται τόσο βάρβαρα καθαρά αυτές τις μέρες, είναι χωρισμένοι σε πλούσιους και φτωχούς. Οι πρώτοι, οι από πάνω, γεμίζουν τα σαλέ των χιονισμένων βουνών μοστράροντας τη χλιδή τους στις οθόνες. Οι δεύτεροι, οι από κάτω, ψοφάνε απ' το κρύο και παρουσιάζονται σαν εξαίρεση ενώ είναι ο κανόνας.
Αυτοί βέβαια, οι φτωχοί που ξεπαγιάζουν, δεν πάσχουν από ιδεολογικά επιτεύγματα στα χαρτιά. Πάσχουν από φτώχεια, από κρύο, δηλαδή από έλλειψη αυτών που οι πλούσιοι έχοντες και κατέχοντες την εξουσία έχουν σε τρομερό περίσσευμα, και που χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη πετάνε στα σκουπίδια ζητώντας την ίδια στιγμή ακόμη περισσότερα!
Το κακό είναι πως όλα αυτά δεν είναι κάποια λάθη που ξέφυγαν από την προσοχή της εξουσίας και που μπορούν να διορθωθούν. Είναι ή ίδια η ουσία των "αστικών δημοκρατιών" που η ρίζα τους ποτίζεται από την ανισότητα και την αδικία. Είναι ακόμη περισσότερο η μόνη υπόσχεση που μπορεί ο κόσμος του καπιταλισμού να δώσει για το μέλλον.
Αυτή ακριβώς η ανισότητα, που όλοι οι "ειδικοί" καταριούνται, είναι απλά το κίνητρο αυτού του λαμπερού κόσμου που στις σκιερές του γωνίες κρύβει φτωχούς, άνεργους και άστεγους.
Έχουμε φτάσει στο σημείο εκείνο της ιστορίας που η γύμνια εξέχει ολοφάνερα από το περιτύλιγμα και που όποια "οριακή διαχείριση" κι αν δοκιμαστεί όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα είναι υποχρεωμένοι να χάνουν τη ζωή τους για να έχει επαρκή καύσιμη ύλη η μηχανή της οικονομίας του καπιταλισμού.
Τις τελευταίες μέρες είδαμε ένα πλακάτ στους δρόμους των πλούσιων ΗΠΑ με τα 50 εκ. φτωχούς!
Είναι γνωστό ότι την ίδια στιγμή που ΄πραγματικοί άνθρωποι πεθαίνουν από το κρύο στους δρόμους, τα άδεια σπίτια αυξάνονται συνεχώς αφού και εδώ στην Ελλάδα της ΕΕ, οι "ανθρωπιστές" των πολύχρωμων πλέον κυβερνήσεων αντί να σώσουν αυτούς που κινδυνεύουν ψάχνουν να βρουν με ποιο τρόπο θα βγουν στους πληστηριασμούς ακόμη περισσότερα σπίτια μπας και χορτάσει το θηρίο και σωθούν οι ισολογισμοί επιχειρήσεων και τραπεζών.
Αυτός είναι ο κόσμος των περίφημων "αστικών δημοκρατιών" όπου η δημοκρατία δεν χρειάζεται καθόλου να έχει σάρκα και οστά, γεύση ζεστού ψωμιού, μυρωδιά του φαγητού που βγαίνει από το φούρνο μέσα σε ένα ζεστό δωμάτιο γεμάτο χαμόγελα γύρω από τη φωτιά.
Μπορεί απλά να είναι ένα ιδεολογικό επίτευγμα...
Να την χαίρονται λοιπόν τη δημοκρατία τους.
Εμείς πάλι θα παλέψουμε για τη δική μας.
Να την χαίρονται λοιπόν τη δημοκρατία τους.
Εμείς πάλι θα παλέψουμε για τη δική μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου