Τα μηνύματα τον τελευταίο καιρό ειναι πολλά και δεν πρέπει να τα υποτιμήσουμε. Τα χτυπήματα σε γειτονιές όπου ζουν πολλοί μεταναστες, η οργανωμένη διείσδυση φασιστικών οργανώσεων στα σχολεία, η όλο και μεγαλύτερη παρουσία τους σε διαδηλώσεις, η "φιλολαική" συνθηματολογία που μπερδεύει ακόμη και ανθρώπους με εμπειρία, η άνοδος της Χρ.Αυγής στις δημοσκοπήσεις που κατά τη γνώμη μου είναι ακόμη μεγαλύτερη, οι διάφορες "πρωτοβουλίες αυτοάμυνας" του λαού που εξοπλίζονται και εκπαιδεύονται για τις "κρίσιμες στιγμές", αλλά κυρίως η απελπισία του κόσμου που ψάχνει κάπου να πιαστεί (καθοδηγούμενος ταυτόχρονα από την τηλεόραση εναντίον της Αριστεράς και των κομμουνιστών) ειναι στοιχεία που πρέπει να σκεφτούμε καλά και να πάρουμε στα σοβαρά τη φασιστική απειλή που βρίσκει έδαφος να αναπτυχθεί.
Η ιστορία έχει να μας πει πολλά και ενδιαφέροντα γι αυτό το φαινόμενο και γι αυτό και το μικρό σημερινό αφιέρωμα, ή μάλλον αυτή η μικρή συλλογή άρθρων που έχουμε δημοσιεύσει τελεταία στο εδώ και τώρα.
Η γλώσσα των ναζί
Διδάγματα από την άνοδο του ναζισμού, μέρη α' και β΄...
Διδάγματα από την άνοδο του ναζισμού, γ' και δ'
«Η κρίση μπορεί να φέρει και το φασισμό» (άρθρο-συνέντευξη που ξεκαθαρίζει αρκετά σημεία γύρω από το τί είναι ο φασισμός)
Εχει ενδιαφέρον το πόσο γρήγορα, από το 1928 μέχρι το 1933, το ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ βρέθηκε από το 2,5% στο 43% και αιματοκύλησε τον πλανήτη με ένα Παγκόσμιο πόλεμο λίγο μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 1929. Κι όλα αυτά τη στιγμή που πολλοί πίστευαν οτι η Γερμανία βάδιζε προς μια γνήσια λαική εξέγερση ...
Βεβαια τότε ο κόσμος δεν είχε γευτεί την αγριότητα του φασισμού, όμως πολλές φορές η μνήμη έχει πιο κοντά πόδια κι από το ψέμμα.
7 σχόλια:
Πρέπει με κάθε τρόπο να αποτραπεί η αντίληψη πως σε καιρούς όπως αυτούς που ζούμε τώρα ,είναι λύση και διέξοδος η επικράτηση αυτών των ιδεών.
Η ιστορία είναι ξεκάθαρη και μπορεί να μας δώσει πάρα πολλά μαθήματα για το τι είναι ο φασισμός και που οδηγεί.
Σε καμιά περίπτωση δεν είναι το αποκούμπι των φτωχών λαικών στρωμάτων και της οικονομικής εξαθλίωσης της εργατικής τάξης.
Γι αυτό λοιπόν πρέπει, πιστεύω, να λύνουμε κάθε αυταπάτη που μπορεί να έχει ο απλός κόσμος ο οποίος ζεί μέσα στην απόγνωση και την ανασφάλεια που δημιούργησε η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των τελευταίων χρόνων.
Ο φασισμός προ των πυλών
Πόσες και πόσες φορές οι κομμουνιστές Γιώργο πρέπει να πουν σε περιόδους κρίσης της αστικής δημοκρατίας πώς εκκολάπτεται «το αυγό του φιδιού»; Ωστόσο η μόνιμη σχεδόν απάντηση είναι ότι σκοπίμως το λένε για να αποσπάσουν οφέλη!
Έχω κάνει πολλές αναρτήσεις για το θέμα και γενικές και σε μικροεπίπεδο αναλύοντας τα γεγονότα στον Αγ. Παντελεήμονα ή κάποιες κινήσεις στις «πλατείες».
Δυστυχώς η αστική τάξη έχοντας πάντα σαν όπλο ανάγκης τον φασισμό παραπλανά και καθησυχάζει τον λαό ώστε να μη μπορεί να αντιδράσει όταν χρειαστεί αυτή τον φασισμό.
Σε πολλά μπλογκ βλέπουμε αναλύσεις για την ομοιότητα των διαδικασιών προς τον φασισμό με τον μεσοπόλεμο αλλά όλοι κάνουν πως εκείνο είναι «άλλη ιστορία»! Λες και ο καπιταλισμός άλλαξε νομοτέλειες και τώρα το κεφάλαιο θα μπορεί να ζει χωρίς το αίμα των λαών άλλοτε μεταφορικά και άλλοτε κυριολεκτικά.
Δυστυχώς εμείς θα πληρώσουμε και πάλι πρώτη τη νύφη. Μόλις τα «χρυσά παιδιά» που εκπαιδεύονται ήδη, αρχίσουν να χτυπούν για να… «προστατεύσουν» τους Έλληνες από την διαφθορά, τους ξένους, τους «300» κλέφτες κλπ, πρώτα θα χτυπήσουν τη «ρίζα του κακού» που είναι οι κομμουνιστές οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την κρίση και όλα τα δεινά του τόπου όπως λένε ήδη οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου στη Βουλή.
Η αστική τάξη απλώς προετοιμάζει το έδαφος και όποιος δεν ξέρει να ερμηνεύσει τη νέα επίθεση κατά της αριστεράς στη Βουλή δεν θα ξέρει να την ερμηνεύσει και εκτός αυτής.
*Στο κείμενο «Διδάγματα από την άνοδο του ναζισμού, γ' και δ'» στην πρώτη γραμμή διόρθωσε το 1933 σε 1932
Βλέπω μια πίκρα που με βαζει σε ανησυχία, σαν να μη γίνεται να το αποφύγουμε Στέργιε.
Το ξερω βεβαια οτι δε θα φορανε το σηματακι με τον αγκιλωτο σταυρό στο πετο. Να δουμε τι προβεια θα έχουν αυτη τη φορά.
Εγώ έχω πάντα αισιόδοξη θέση αλλά με την προϋπόθεση ότι την αισιοδοξία μπορούμε να την δημιουργήσουμε με τους αγώνες μας. Αισιοδοξία κούφια ή από τον ουρανό δεν έχω. Αυτή είναι ελπίδα και ο φόβος.
Βαθιά στη φύση του κεφαλαίου είναι ο φασισμός. Δεν προέρχεται από κακή λειτουργία της δημοκρατίας ή «λάθη» των πολιτικών. Είναι η διαλεκτική αντανάκλαση στο μυαλό του πολιτικού συστήματος της αστικής τάξης, της νομοτελειακής τάσης του κεφαλαίου να αποκαταστήσει την απόλυτη κυριαρχία του ιδιοκτήτη του από την αφαίρεση δικαιωμάτων που του προκάλεσαν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους.
Τα εργασιακά δικαιώματα είναι σαν να στερούν το αίμα από τον βρικόλακα και κινδυνεύει να πεθάνει. Είναι νομοτελειακή η τάση του κεφαλαίου να επανέρχεται στην αρχική γέννα του όταν ήταν αναμφισβήτητο το δικαίωμα της ιδιοκτησίας να κάνει ο,τι θέλει ανεξέλεγκτα. Είναι η φύση των παραγωγικών σχέσεων τέτοια δεν μπορεί να την αλλάξει. Και επειδή είναι στο στάδιο του ιμπεριαλισμού δεν μπορεί να αρκεστεί σε αυταρχισμό και απολυταρχισμό αλλά είναι αναγκασμένο την κυριαρχία του να την εδράσει στην «συμφωνία» των εργαζομένων γιατί οι παραγωγικές δυνάμεις δεν δουλεύουν αλλιώς. Είναι πιασμένος στο δόκανο της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων που δεν δουλεύουν πια με πρότυπα αναγέννησης ή ελεύθερου καπιταλισμού.
Έτσι οι μορφές του δεν μπορεί να είναι απλώς αυταρχικές, απολυταρχικές, τυπικά δικτατορικές. Πρέπει να περιέχουν την οργάνωση όλης της κοινωνίας σε ένα «κεντρικό σχεδιασμό». Έτσι οι μορφές θα αλλάζουν συνεχώς μέχρι ανατροπής. Η νέος φασισμός μάλλον δεν θα έχει σχέση με την μορφή και την οργάνωση των παλιών. Θα είναι ίδιος μόνο στην αφαίρεση δικαιωμάτων.
Για μας μένει να παρατηρούμε από τώρα πως είναι δυνατόν αυτό το συνονθύλευμα νεοφιλελεύθερης οικονομίας να λειτουργήσει με φασιστικές μορφές διακυβέρνησης. Είναι μεγάλος γρίφος, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όπως όταν ο φασισμός απλώς οργάνωνε ένα μεγάλο μέρος του λαού και επιβάλλονταν στους εργαζόμενους και τους πολιτικούς αντιπάλους. Τώρα πρέπει να οργανώσει και την αποδοτικότητα όλων των τάξεων όχι μόνο των εργαζομένων. Παραγωγικές δυνάμεις με νέες τεχνολογίες και λεπτές ισορροπίες αποδοτικότητας δεν λειτουργούν με βούρδουλα πέρα από λίγο καιρό μέχρι ο φόβος να μετατραπεί σε θελημένη ή συνειδητή αδράνεια (λευκή απεργία) δεν έχει σημασία. Τότε το παραγωγικό σύστημα θα καταρρεύσει.
Για το ειδικό αυτό θέμα είχα μια ανάρτηση τον Φεβρουάριο του 2008, με βάση ένα άρθρο που δημοσίευσα το 2004, όταν όλα φάνταζαν μακριά από εμάς…
Η γενεσιουργός αιτία του φασιστικού φαινομένου
http://aristeripolitiki.blogspot.com/2008/02/blog-post_9136.html
Στέργιε το είδα, πολύ καλό άρθρο. Θα το αναδημοσιεύσω. Εντυπωσιακό για 4 χρόνια πριν.
Γεια σου Γιώργο.Που να πάρει και να σηκώσει ο καπιταλισμός έχει μια πολύχρονη εμπειρία 200 χρόνων και βάλε.
Έχει στην διάθεσή του όλους τους μηχανισμούς, από τον έλεγχο των συνειδήσεων έως την καταστολή.
Δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του, πολύ περισσότερο όταν αυτά μπαίνουν σε αμφισβήτηση, πολύ περισσότερο όταν αυτά απειλούνται από τις ίδιες τις εσωτερικές του αντιθέσεις όπως τώρα.
Είναι χαρακτηριστική η περιγραφή. Στην φάση της κρίσης του συστήματος, "λέει": Είναι σαν το θεριό που πάνω στον επιθανάτιο ρόγχο του σφαδάζει σκορπώντας ολουθε τον όλεθρο.
Και κάτι ακόμη δεν θα πέσει(το καπιταλιστικό σύστημα) ποτέ από μόνο του και δεν θα πάει σε μια γωνιά σαν το γατί να ψηφίσει.
Μόνον ο οργανωμένος συνειδητός αγώνας μπορεί να αντιμετωπίσει και να ανατρέψει το ήδη σάπιο σύστημα.
Αλλά πρέπει πρωτίστως και είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός επαναστατικού Κομμουνιστικού κόμματος που θα καταφέρει μέσα από τους καθημερινούς αγώνες να μετουσιώσει το ταξικό ένστικτο σε ταξική συνείδηση.
Να προσεγγίσει και να συσπειρώσει να πείσει και να εμπνεύσει τα λαϊκά στρώματα.
Βλέπουμε όμως ότι οι μηχανισμοί του συστήματος είναι τόσο δυνατοί, αλλά είναι που μέσα σε αυτά τα δύσκολα πλαίσια καλούμαστε να ανταποκριθούμε στον ιστορικό μας ρόλο.
Τι λες θα τα καταφέρουμε ώστε ο γιος σου να ζήσει σε έναν ειρηνικό κόσμο;
Εχεις απόλυτο δίκιο Γιώργο,το έχω επισημάνει τον τελευταίο καιρό(σε αλλα blogs)ουκ ολίγες φορές...
Ο φασισμός ειναι πολύτιμο δεκανίκι του καπιταλισμου σε περιοδούς αναταραχής του συστήματος,προέκταση του φασισμού ειναι η ακραία του μορφή ο ναζισμος....
Εχουν ξεμυτίσει,εδώ και καιρό στέλνουν μην.ανησυχητικά...
Κυνηγούν μετανάστες,κάνουν συγκεντρώσεις(ειδικά αυτη στην κοκκινιά ηταν σκέτη προκληση των ασπόνδυλων)και εμφανίζονται να μοιράζουν φυλλάδια και να προπαγανδίζουν τα πιο μάυρα ένστικτα του ανθρώπου!!!
Δεν υπάρχει αντιμετώπιση σοβαρή απο τον αριστερό χώρο....
Μόνο κομμάτια της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς κοιτάν να βγάλουν το φίδι απο την τρύπα.....
Θα πρέπει η αριστερά να το δεί με μεγάλη σοβαρότητα το θέμα και ειδικα η κομμουνιστική που θα ειναι και ο πρώτος απο τους στοχους τους,αν εδραιωθούν...
Πολυς κόσμος την αναφέρει στις πολιτικές συζητήσεις του,οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν και μόνο αν τους εξηγησείς αντιλαμβάνονται τι φίδι βάζουν σ τον κόρφο τους,πάντως ακούγονται πολυ τελευταία και αυτο ειναι ασχημο....
Γιοζεφ κ
Δημοσίευση σχολίου