Αετοί και προβατάκια

Kάθε φορά που αρχίζει ο καυγάς στα παράθυρα κι οι 2 μονομάχοι τρώνε τις σάρκες τους κι
οι παπαριές περι πολιτικού πολιτισμού δίνουν και παίρνουν μην ψάχνεις το γιατί.ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ.Μην προσεύχεσαι να τα βρούν επί τέλους "για το καλό του τόπου" και να βαδίσουν μαζί προς τον κοινό στόχο γιατί ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ.Κι όταν οι μεγάλοι 'πατέρες' των λαών
τα βρίσκουν με πονηρά πνιχτά γελάκια στις παγκόσμιες διασκέψεις "για το καλό μας"
φυλάξου προβατάκι μου.Κοίτα τώρα τι μου έκανε το μυαλό μου διαβάζοντας την παρακάτω ιστορία...
Μάλλον πρέπει να το κυτάξω!

ΚΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ
(ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ «Ὁ Πρόδρομος»)

Κάποτε, ψηλὰ πάνω ἀπὸ κάποιο λιβάδι ποὺ μιὰ προβατίνα κι ἕνα προβατάκι βοσκοῦσαν, ἕνας ἀετὸς κυκλόφερνε καὶ κοίταζε πεινασμένα κάτω τὸ προβατάκι. Κι ἐνῷ ἦταν ἕτοιμος νὰ κατέβει καὶ ν᾿ ἁρπάξει τὴ λεία του, κάποιος ἄλλος ἀετὸς φάνηκε καὶ γυρόφερνε πάνω ἀπ᾿ τὴν προβατίνα καὶ τὸ μικρό της, μὲ τὴν ἴδια πεινασμένη διάθεση. Τότε, οἱ δυὸ ἀνταγωνιστὲς ἄρχισαν νὰ παλεύουν, γεμίζοντας τὸν οὐρανὸ μὲ τὶς ἄγριες κραυγές τους.

Ἡ προβατίνα κοίταξε ψηλὰ κι ἔνιωσε μεγάλη κατάπληξη. Γύρισε στὸ προβατάκι καὶ εἶπε : «Παράξενο πρᾶγμα πού ῾ναι, παιδί μου, δυὸ ἀρχοντικὰ πουλιὰ νὰ πρέπει νὰ ρίχνονται τὸ ἕνα στ᾿ ἄλλο. Ὁλόκληρος οὐρανὸς καὶ δὲν εἶναι ἀρκετὰ μεγάλος καὶ γιὰ τὰ δυό τους; Προσευχήσου, μικρό μου, προσευχήσου μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά σου νὰ δώσει ὁ Θεὸς εἰρήνη στὰ φτερωτὰ ἀδέρφια σου».

Καὶ τὸ προβατάκι προσευχήθηκε μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά του.

Kahlil Gibran

Μμμμμμμμ......Τι να ψήφισε άραγε το προβατάκι;