Πως θα φαινόταν στις αγορές αν το κόστος εξυπηρέτησης του δανεισμού εκτινασσόταν κατα μερικές μονάδες, που θα σήμαινε αυξηση του χρεους των Ευρωπαικων χωρών ως απόλυτου αριθμού (και ως ποσοστού του ΑΕΠ);
Πως θα αντιδρούσαν άραγε;
Θα μου πείτε, μα εκτινάχθηκε το κόστος δανεισμού συνολικά;
Ισως όχι ακόμη σε τόσο επικίνδυνο σημείο, η δυναμική του όμως γίνεται εκρηκτική γοργά και σταθερά αφού αυτό ήδη συμβαίνει αλλά από άλλο δρόμο.
Ποιος ειναι αυτός; Μα η μηδενική ανάπτυξη και στην ευρωζώνη και στις ΗΠΑ. Γιατί μπορεί η ανάπτυξη να κάνει στάση για ξεκούραση αλλά τα άτιμα τα επιτόκια δεν κοιμούνται ποτέ, τρέχουν ακατάπαυστα.
Λετε επίσης οι αγορές να ξεχνάνε οτι το χρέος εξυπηρετείται από τη δημιουργία σταθερών (κατα το δυνατόν) πλεονασμάτων κι οτι το επιτοκιο δανεισμού πρέπει να είναι ανάλογο του ποσοστού της ανάπτυξης(ανάλογα με το ποσο μεγάλο ειναι και το χρέος) αλλιώς δεν βγαίνει ο λογαριασμός;
Όλα αυτά τα μέτρα λοιπόν σε Γαλλία , Ισπανία, Ιταλία και δε συμμαζεύεται, που θα έχουν σαν σίγουρο αποτέλεσμα τη μείωση του ΑΕΠ (πάει παρέα με τις δαπάνες που θέλουν να μειώσουν) και επομένως και των φορολογικών εσόδων των χωρών αυτων αλλά και του ΑΕΠ της Ευρωζώνης συνολικά, δεν ξέρουν οι αγορές, οι οίκοι και οι "επενδυτές" που οδηγούν στο βάθος; Κι όταν το ευρωπαικό ΑΕΠ (GDP τέλος πάντων) μειωθεί το χρέος ως ποσοστό τι θα κάνει;
Και η ανακοίνωση του ΔΝΤ οτι θα χρειαστούν 200δις για τη "θεραπεία" των Ευρωπαικών τραπεζών τι θέλει να πεί; Μήπως ειναι κι αυτή στο ίδιο μήκος κύματος; Μάλιστα παρά τη γκρίνια της ΕΚΤ για την παρέμβαση, η αλήθεια είναι οτι πρόκειται για μια πολύ ήπια κατα τη γνωμη μας εκτίμηση, αφού οι τράπεζες αυτές ειναι φορτωμένες με 5,3τρις κρατικών χρεών(ομολόγων κρατών) ενω η κρίση είναι εύλογο οτι θα δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα όσο νάναι και στην εξυπηρέτηση του εξωφρενικού ιδιωτικού χρεους.
Τι είναι λοιπόν αυτό που έρχεται και μας το σερβίρουν σιγά-σιγά με μπόλικα καρυκεύματα πολιτικάντικης σιγουριάς και αισιοδοξίας;Κατόπιν ακολουθούν συνήθως οι ανακοινωσεις εκτιμήσεων, τα αρνητικά outlοok, οι υποβαθμίσεις κλπ. και στη συνέχεια τα μέτρα για τη σωτηρία μας, αφού ως γνωστόν για τον καπιταλισμό η μόνη εναλλακτική είναι ο καπιταλισμός. Για μας όμως;
Τι θα κάνουμε λοιπόν αραχτέ μου σύντροφε; Θα περιμένουμε πάλι να μας χτυπήσουν την πόρτα ή να βγούμε λίγο έξω να δούμε τι γίνεται στον αυλόγυρο των ελπίδων και των προσωπικών μας φαντασιώσεων πως για μας όπου ναναι θα βρέξει σωτηρία, που μαλιστα θα έρχεται από αυτους που έκαναν ό,τι μπορουσαν για να μας εξοντώσουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου