Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Συλλαλητηριο 12 Φεβρουαρίου-Μια σπουδαία μέρα-Βιντεο

Δεν ανήκω στο ΠΑΜΕ και ότι πω ειναι απλά ο τροπος που ειδα τα πραγματα.
Το ακολούθησα στη χθεσινή κρίσιμη διαδήλωση αλλά και την εβδομαδα που περασε για μια σειρά από λόγους και δεν το μετάνοιωσα.  
1.Το ΠΑΜΕ είχε  καθαρή πρόθεση να πάει στο Συνταγμα, έχοντας εκεί κι άλλα μπλοκ από τους στυλους του Ολυμπίου Διος προς Αμαλίας
2. Δεν είχε σα στόχο να πλακωθεί οπωσδήποτε στο ξυλο με τα ΜΑΤ αλλα να κρατήσει δυναμικά τις θεσεις του και να δηλώσει οτι ο λαός είναι εδω και δεν πρόκειται να δεχτεί την κόλαση που του ετοιμάζουν και θα αντιδράσει με όποιο τρόπο μπορεί. Και μαζί να δείξει με τη σταση του ότι θα περιφρουρήσει και θα προστατέψει τον κόσμο που υπήρχε μεσα στα μπλοκ του.
3. Να κάνει βηματα μπροστά μαζί με τον πολύ κόσμο που ακολουθούσε καλώντας τον να ρίξει την κυβέρνηση, αλλά όχι ξεκομμένο από αυτόν σαν φωτισμένη ομάδα κρούσης που αδιαφορεί για τις διαθεσεις και τις αντικειμενικές δυνατότητες του ίδιου του λαού. Θα πω εδω οτι πριν αρχίσει η πορεία αλλά και οταν αρχισε, αρκετοί έβγαιναν από τα μπλοκ και πήγαιναν προς το Συνταγμα μόνοι. Οταν έπεσαν όμως στα επεισόδια άλλοι έφυγαν κι άλλοι ξαναμπήκαν στα μπλοκ παρά την αρχική επιθετική διαθεση που είχαν.
4. Νοιαζόταν για την τελική έκβαση κι όχι μόνο για χτες. Το χτες  ήταν ενταγμενο σε μια πορεία που έχει δρομο μπροστά της.

 Γυρω στις 6 λοιπόν και με πάνω από 100000 να είναι στην Ομόνοια και να ξεχειλίζουν στους γυρω δρόμους ανακοινώθηκε ότι ξεκιναει η πορεία για το Συνταγμα μεσα σε κλιμα ενθουσιασμού.
 Θα ανεβαινε από 2 δρόμους την Πανεπιστημίου και τη Σταδίου όπως είχε σχεδιάσει, εκμεταλλευόμενο όλα τα όπλα, δηλαδή και τον όγκο, και την πειθαρχία αλλά και το ότι δεν είναι  εύκολο να κτυπηθεί το ΚΚΕ γιατί τότε αυτό μπορεί να σημανει παρα πολλά.
Αρεσε και σε μενα και σε όλους ότι μπροστά βρίσκονταν, στη Σταδίου οι ηρωικοί Χαλυβουργοί ενώ στην Πανεπιστημίου οι Οικοδόμοι. Οταν ξεκίνησε η πορεία ο κόσμος που ξεχείλιζε τα πεζοδρόμια ξεσπασε σε χειροκροτήματα.
Φτανοντας κοντα στην Κοραή η πορείες έπεσαν πάνω στους διαδηλώτες που υποχωρούσαν με τα ΜΑΤ πίσω τους. Καποια στιγμή ακουγαμε το θόρυβο από το κτυπημα που έκαναν στις ασπίδες τα ΜΑΤ για να σκορπίσουν τα μπλοκ που ήταν μπροστά από το ΠΑΜΕ(δεν απείχαμε πάνω από 20-30μ) κι είχαν κολλήσει στις αλυσίδες του.
Εκει σταματησε κι οταν η πίεση από τον κόσμο που κατέβαινε ήταν πολύ μεγάλη έκανε 100μ πίσω γιατι υπήρχε κίνδυνος να ποδοπατηθεί κόσμος που αν ήθελε έμπαινε στα μπλοκ του ΠΑΜΕ. Δυο φορές ακόμη επιχειρήθηκε το ίδιο πάνω κάτω μέχρι που αναψαν οι φωτιες στην Κοραή κι εκει καναμε πίσω μεχρι κοντά στα Χαυτεία και το ίδιο έκαναν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το "Δεν πληρώνω" που βρέθηκαν μπροστά μας και που  είχαν έρθει από πιο ψηλά στη Σταδίου σπρωγμενοι από τα επεισόδια. Περίπου το ιδιο γινόταν και από την Παν/μίου. Με τον αέρα να βρωμαει δακρυγόνα και γυρω καπνό, με τα κτυπήματα στα ρολά και τις βιτρίνες από τις ομάδες που τασπαγαν να ακούγονται λίγο πιο  πάνω και με ανθρώπους να τρεχουν ξαφνικά στα πεζοδρομια προς τη μεριά της Ομόνοιας, η ένταση γινόταν στιγμές-στιγμες πολύ μεγάλη.
Πάντως σε κανεναν μας δε δόθηκε η αισθηση οτι το σκάμε, οτι κανουμε μεταβολή. Κάθε άλλο. Οποτε έγινε οπισθοχώρηση ήταν σε στιγμές ασφυξίας και που δεν φαινόταν να μπορεί να γίνει κάτι άλλο.
 Μείναμε μεχρι τέλος. Ειναι βεβαια καθαρό οτι είναι πολύ διαφορετική η συμπεριφορά ένός μεγάλου μπλοκ σε μια επικίνδυνη διαδήλωση από εκείνην μιας ομάδας ή ενός ατόμου. Ομως κι εγω σαν άτομο χτες ήταν η πρωτη φορά που εκτιμώντας τα πράγματα δεν πήγα στο Συνταγμα(ετσι κι αλλιώς και για τα ξεχωριστά άτομα δεν ήταν καθόλου απλό με όσα γινόντουσαν). Δεν είχε νόημα να επιλέξω να είμαι ανάμεσα σε σκόρπια άτομα που τρεχουν στα στενά και όχι μεσα σε ένα δυναμικό μπλοκ που διαδήλωνε από τις 4.30 ως τις 10.30.
Ειναι λίγο τρελό πάντως να γίνεται θέμα συζήτησης το αν έφτασε τελικά ή όχι το ΠΑΜΕ στο Συνταγμα και το αν κρυβεται ή όχι κάτι πίσω από αυτό. Κι αυτό γιατί δεν είναι φυσικά  η πρώτη φορά που κάποιο εργατικό ή κομματικό μπλοκ,  ειδικά όταν είναι μεγάλο, δεν καταφερνει να φτασει στο Συνταγμα εξ αιτίας επεισοδίων. Οποιος παρακολουθεί τις διαδηλώσεις ξερει πολύ καλά ότι πολλές φορές στο Συνταγμα εχουν κοπεί στα 2 συλλαλητήρια από επεισόδια με αποτέλεσμα να μενουν μεσα στη Σταδίου χιλιάδες διαδηλωτές. Χθες ήταν μια από αυτες τις φορές. Αλλοτε ήταν ο ΣΥΝ ή η ΟΛΜΕ. Χθες  ετυχε πίσω να είναι το ΠΑΜΕ.  Ετσι κι αλλιώς όμως τις προθέσεις όλων θα μας δοθεί η ευκαιρία να τις διαπιστώσουμε μεσα στους αγώνες. Τα λόγια είναι  φτωχεια. Αυτα για τα γεγονότα.
Κατι τελευταίο γυρω από τις διαδηλώσεις.
Αυτό που κυρίως μπορούμε να πετύχουμε κατά τη γνώμη μου με διαδηλώσεις σαν τη χθεσινη είναι να εκθέσουμε την εξουσία στα ματια του λαού, πραγμα που έγινε και με το παραπάνω, και να δημιουργήσουμε ρήγματα και αλλαγες συσχετισμών που να διευκολύνουν τους αγώνες και να φερνουν τους στόχους πιο κοντά. Αν λοιπόν ο στοχος χθες κάποιων ήταν να καταλάβουμε τη Βουλή(ποιοί και με ποιό στόχο άραγε; και μετά τί;) τοτε χασαμε. Αν ήταν όμως να προκαλέσουμε πολιτική κρίση, να φέρουμε το σύστημα εξουσίας σε αδιέξοδα ώστε να κάνει βεβιασμένες και λάθος κινήσεις,  να δείξουμε σε όλους το χαος αναμεσα σε εξουσια και λαό και να στείλουμε μύνημα ότι τα μνημόνια δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, και πως ο λαός οργανώνεται για να τους συντρίψει τοτε νομίζω ότι χθες ήταν μια πολύ μεγάλη μερα για το κίνημα που θα γεννήσει πολλούς και επικίνδυνους ανέμους για το καρυδότσουφλο του μαυρου μετώπου που παραδέρνει σα μεθυσμενο πια. Κι ας μη νομίζουμε οτι οι Ευρωπαίοι εταίροι το χαρήκανε το χθεσινό Ξερουν πολύ καλά τι έγινε
Οσο για την εξέγερση που όλοι θέλουν αλλά λίγοι ξερουν περί τίνος προκειται, άλλωστε μαθαίνουμε όλοι σε αυτή την πορεία κι εγώ μαζί, αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση ή μάλλον μια μεγάλη επιστήμη που μπορούμε να κουβεντιάσουμε άλλη φορά.
Το παράκανα λίγο στην πολυλογία αλλά ειλικρινα σας λέω είμαι πολύ χαρούμενος με αυτό που είδα χτες. Η διαδήλωση λειτούργησε σχεδον σα ένα έργο όπου παίχθηκαν διαφοροι χρησιμοι ρόλοι από πολλούς και τελικά πέτυχε το στόχο της.
Η χθεσινή μερα στοίχισε πολύ ακριβά στο μνημονιακό τρίο του μαυρου μετώπου. Οι  45 διαγραφές είναι ένα τεράστιο θέμα που δρομολογεί εξελίξεις και που φυσικά αν είμασταν σε κανονική δημοκρατία θα είχε αμέσως προκαλέσει πτώση της κυβερνησης ειδικά μετά και την παραίτηση 6 Υπουργών. Τωρα όμως για ποια Δημοκρατία να μιλήσουμε; Τα μνημονιακά κόμματα κουρελιάζονται και οι αρμόδιοι εξουσιαστές βγαζουν από τα συρταρια τις επόμενες επιλογές παγίδες και "λύσεις" καθως τα πράγματα επιταχύνονται και κυλάνε όλο και πιο γρήγορα προς το Δελτα των τεράτων.

Μπορούμε βεβαια και καλύτερα, αλλά αυτό θελει υπομονή κι εγω άρχισα να το μαθαίνω λιγο λιγο κι αυτό.

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Από συνομιλία με φίλη μου στην Αθήνα (εγώ ζώ στη Θεσσαλονίκη).
Κυνηγημένοι έφτασαν στο Ζάππειο.
Εκεί ήταν καθαρά από χημικά.
Χαλάρωσαν και περνώντας μπροστά από μια διμοιρία ΜΑΤ, κοντοστάθηκε.
Φυσιογνωμίες μαυριδερές και κάπως να φέρνουν σε μιγάδες κάποιων απ αυτούς.
Συνομιλούσαν στα αγγλικά. Σταμάτησαν να μιλάνε μόλις αντελήφθησαν πως η φίλη μου τους παρακολουθούσε.
Αμέσως μετά τους επιτέθηκαν.
Λεπτομέρεια.
Η φίλη μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αυστραλία και επαναπατρίστηκε κοντά στα 30 της.
Άριστη γνώση των αγγλικών.

mbiker

Ανώνυμος είπε...

Δεν μιλαω για εσενα αλλα εχω κουραστει με την ΠΑΜΕολογια

Ναι ανηκω στους φιλους του ΚΚΕ, αν και οχι μελος ουδεποτε υπηρξα.
Με εχει εκνευρισει πλεον η ολη κουβεντα
Οταν πηγαμε στο συνταγμα εβρεχε μαρμαρα και μολοτοφ και καποιοι μας επιτεθηκαν την επομενη με κριτικη οτι τσακωνομασταν για την πλατεια...αυτο ειδαν δηλαδη εκει παρολο τους δεκαδες συντροφους στα νοσοκομεια και τον νεκρο απο την καταστολη
Χθες το ΠΑΜΕ ειχε ξεκαθαρη προθεση να παει συνταγμα και μαλιστα οχι στην κεφαλη, οπως υποτιθεται ηθελαν οι υπολοιποι
Ε τελικα........
Παλι βρηκαν να λενε

Ας με πουν περιχαρακωμενο, ας με πουν απομονωτικο,αυτοι που με στοχοποιουν οτι και να κανω καλες προθεσεις δεν εχουν απεναντι μου και απλα επιβεβαιωνουν(δυστυχως) το γιατι το ΠΑΜΕ θα συνεχισει τον αργο και βασανιστικο δρομο οργανωσης(γιατι δεν πεφτει ενα συστημα με ενα ντου) εστω και με ελαχιστες φιλα προσκειμενες οργανωσεις της αριστρας

Το τελευταιο το απευθυνω σε οσους στοχοποιουν και κριτικαρουν διαρκως τι καναμε και τι δεν καναμε οι ΠΑΜΕιτες χωρις τελικα να ξερουν και τι θελουν

Γιωργος

ένας στρατολάτης είπε...

Γιώργο έτσι έγιναν τα πράγματα. Σχεδόν μαζί μάλιστα κάναμε το ποστ και κάπου εφάπτεται. Είμαι πάντως λιγότερο ήρεμος από σένα στις διατυπώσεις μου και νιώθω ότι κι ο "ανώνυμος" Γιώργος.

ippoliti_ippoliti είπε...

Χαίρομαι πολύ καιγώ για τη χθεσινή μέρα. Ήμουν με το Σύριζα κι όχιμε το ΠΑΜΕ, με το οποίο έχω κατέβει αρκετές φορές.
Αυτό που νομίζω κι εγώ ότι πρέπει να μείνει είναι αφενός η λαοθάλασσα, αφετέρου το ότι ο κόσμος εχθές δεν ήταν απλά οργισμένος ήταν συνειδητοποιημένος.
Με πολύ εκτίμηση

Γιώργος Σαρρής είπε...

Ippoliti
Νομίζω οτι χθες η μάζα που ηταν κατω στους δρόμους λειτούργησε κατα βαση σα λαός. Σαν ενιαίο σύνολο με κοινό στόχο το να πεση η κυβερνηση. Ο καθενας έπαιξε το ρόλο του. Αποτέλεσμα ήταν να εχουν φοβηθεί τόσο που σήμερα να μην αφιερώνουν ουτε ένα πλάνο από τις εκατοντάδες χιλιάδες εκτός επισοδίων άντε και λίγο λόγω Θεοδωράκη. Και όχι γιατί δεν υπολογίζουν το λαό αλλα γιατί τον φοβούνται. Ο λαός όμως μαθαίνει γρήγορα πιστευω. Στα θρανία των δρόμων κ της ανάγκης θα βρεί κάποια στιγμή τον τροπο να κανει αυτό που τωρα θεωρειται αδυνατο.

Γιώργος Σαρρής είπε...

Στρατολάτης
Οργωσες δρόμους βλέπω! Δωσε λίγο ατμόσφαιρα και πληροφορίες από το πάνω μπλοκ της Αμαλίας αν δε βαριέσαι. Μου το είπαν πολύ αργά κ δεν ηξερα αν ειναι αλήθεια. Πως σταθηκε αναμεσα στους άλλους;

Γιώργος Σαρρής είπε...

mbiker
Nα πω την αλήθεια δεν μπορώ να το πισυεψω.Εχω αντιθετες πληροφορίες αλλά δεν το χωραει το μυαλό. Επίσης ξερω οτι η Αστυνομία δν θα ήθελε με τιποτα κατι τετοιο. Φανταζεσαι να έκανε καποιος από αυτους κατι χοντρό;

Ανώνυμος είπε...

το ΠΑΜΕ έδωσε την πρωτοβουλία για 3η φορα στην "αλλη" αριστερα

μετα την 20η οκτ. και τι είδαμε τίποτα απολυτος εκτος απο κλαψα στην αναμενόμενη

αντίδραση του Κράτους


Ο κοινωνικός μετασχηματισμός δεν ειναι υπόθεση μιας νυχτας αλλα σταση ζωης

και αφορά τον λαο και την συνείδηση του, άλλωστε σε πιάνου το ονομα θα γίνει

η ανατροπή ,αν δεν υπάρξει μαζικοποίης σης τα υπόλοιπα ειναι κούφια λογια.

Η βια ειναι το καταφύγιο της εξουσιας και των μηχανισμών της διοτι δίνει την

ευκαιρία να αλαξει την "αντζεντα" να ερεθίσει τα συντηρητικά αντανακλαστικά

των "νοικοκυραιών" και τελικα να κανει τον θεσμικό της ρολο απλα να

επιβάλει τον νομο και μαλιστα σε ενα "γήπεδο" που καλα γνωρίζει και οπως διαπιστώνουμε

ευκολα αντιμετωπίζει, χωρις να χρησιμοποιήσει ολα τα μεσα που διαθέτει

Για τελος βαζω καποια λογια ενος γίγαντα που στο ονμα του συγκλονίστηκε αυτο το

αντιφατικό και εκμεταλλευτικό καθεστώς που ζουμε.



Πολλοί έχουν παρασυρθεί από την έκφραση «ταξικό μίσος». Ακόμα κι αν απορρίπτουν την

πάλη των τάξεων, δέχονται την έκφραση αυτή και θεωρούν δικαιολογημένο το μίσος που νιώθουν

ενάντια σε ανθρώπους που τους δυσκολεύουν τη ζωή. Μονάχα που ο μαρξισμός στην έννοια «ταξικό μίσος»

δίνει μια πολύ διαφορετική ερμηνεία από αυτή που δίνουν πολλοί στον αριστερό και αναρχικό χώρο.

Τη βία τη χρησιμοποιούν οι μαρξιστές όταν είναι απολύτως απαραίτητη, χωρίς να την αγαπούν.

Μπορεί να σκοτώσουν, αλλά δε θα το κάνουν με μίσος, ούτε θα χαίρονται για το φόνο, ούτε θα καμαρώνουν

γι’ αυτό που έκαναν, ούτε θα βρίζουν, ή θα κάνουν καλαμπουράκια για τους νεκρούς αντίπαλους.

Αντίθετα, αυτοί που μισούν ανθρώπους και όχι θεσμούς, θα μπορούσαν να κάνουν τα φριχτότερα κακουργήματα

και δεν πρόκειται να τους εξιλεώσει η επίκληση καμιάς ιδεολογίας. Αυτός που σκοτώνει και χαίρεται γι’ αυτό,

έχει αρχίσει να απομακρύνεται από την έννοια του ανθρώπου.

Ανώνυμος είπε...

Μια χαρά στάθηκε το μπλοκ στην Αμαλίας και κανένα πρόβλημα δεν υπήρχε(δεν έχω καμία σχέση με το ΠΑΜΕ και θα μπορούσα να κάνω και ό,τι κριτική θέλετε στο ΚΚΕ) και μπορεί ο κόσμος να μην ζητούσε να μπει στο μπλοκ, αλλά τέλος πάντων με τα πολλά που ζητήσαμε εμείς, μας άφησαν, όπως μας άφησαν και να βγούμε κάποια στιγμή που αλλάξαμε, για λόγους δικούς μας, γνώμη. Στην πραγματικότητα, ούτε το ΠΑΜΕ είχε ετοιμάσει τον κόσμο του να αντιμετωπίσει δακρυγόνα και βία, την οποία υπέστησαν περίπου μετά τις 8.30 από τα ΜΑΤ κοντά στους στύλους του Ολυμπίου Διός. Είναι χαρακτηριστικό ότι κανείς από το ΠΑΜΕ δεν φορούσε ούτε ιατρική μάσκα. Αν είχαν αφήσει να περάσει κατά τις 8 και ένα ασθενοφόρο που δεν είχε άλλον τρόπο να πάει προς Σύνταγμα, μια και στη Φιλελλήνων γινόταν μάχη, θα έλεγα ότι το ΠΑΜΕ συνέβαλε τα μέγιστα στη συγκέντρωση της Αμαλίας. Ελπίζω την επόμενη φορά να τους επιτρέψουν οι επικεφαλής τους να φορούν και μάσκες.

Ανώνυμος είπε...

Φιλο του ΠΑΜΕ ειμαι Γιωργο πραγματι ηταν συγκλονιστικο το συλλαλητηριο την Κυριακη την ωρα που το συνοθυλευμα της αλλης διαδηλωσης εκανε πλιατσικο και εσπαζε τσ παντα σα κοινη εγκληματιες.

Ανώνυμος είπε...

καλησπερα,
χωρις να ειμαι στο παμε, εκτιμω τις διεργασιες και νιωθω πως αποτελει μια στιβαρη παρουσια. ταυτοχρονα βλεπω ομως και την αναγκη, την θεληση του απλου λαου -που επισης δεν ειναι κατ αναγκην στο παμε- να μπουκαρει μεσα. αυτο φιλοι δεν πρεπει να το παραβλεπουμε, το λαικο αισθημα. Αλλα αντε και μπουκαραμε - υπαρχει πλανο? προφανως οχι, χρειαζονται προσεκτικα βηματα. συμφωνοι.

νομιζω ομως πως αν το ΚΚ εκανε πιο γρηγορα βηματα, ο κοσμος θα ακολουθουσε. γιατι υπαρχει παρα πολυς κοσμος εκει εξω, που διψα για την ανατροπη και ειναι ετοιμος να αγωνιστει, ακομα κι αν δεν ειναι 100% συνειδητοποιημενος. μιλαμε αλλωστε για εκατονταδες χιλιαδες ανεργους πλεον, μην το ξεχναμε αυτο, που δεν εχουν και τροπο να κοινωνικοποιηθουν ή να δραστηριοποιηθουν, καποιο εργασιακο περιβαλλον. και γι αυτο αλλωστε βλεπουμε κοσμο να παρασερνεται σε απελπισμενα βιαια ξεσπασματα, γιατι αποζητα δραση. να θυμισω ταυτοχρονα πως δεν ζουμε σε περιοδο θεσμικης ομαλοτητας και ως εκ τουτου ναι, χρειαζεται ψυχραιμια και οργανωση, αλλα δεν μπορουμε να υπομενουμε τα οσα γινονται με καρτερικοτητα. ερχονται μερες δυσκολες, και η ιστορια θα κρινει ολους μας και τις επιλογες μας στις κρισιμες αυτες χρονικες στιγμες.
ευχαριστω για το χωρο.

ένας στρατολάτης είπε...

Γιώργο μια χαρά συνυπήρξε το ΠΑΜΕ με τους λοιπούς διαδηλωτές, τόσο στην Αμαλίας όσο και στη Σταδίου. Στη Σταδίου μάλιστα από τα μεγάφωνα του ΠΑΜΕ έγινε έκκληση να υποχωρήσουν προς Πειραιώς και Γ'Σεπτεμβρίου οι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ για να χωρέσουν "και οι υπόλοιποι συναγωνιστές" όταν έγινε το ντου των ΜΑΤ.
Πάντως όταν αποχωρούσε το ΠΑΜΕ από Αμαλίας & Όλγας βρέθηκαν κάποιοι υπερεπαναστάτες που επιτέθηκαν λεκτικά με συνθήματα και άλλα νόστιμα ενώ από πάνω γινόταν το ντου των ΜΑΤ. Κάποιοι μάλιστα από οργανωμένο μπλοκ. Τέλος πάντων.

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά συγκλονιστική μέρα. Χωρίς να έχω τη δυνατότητα να καταλάβω το μέγεθος του κόσμου, λόγω του απόλυτου στριμώγματος στην Αμαλίας, την επόμενη καταλαβα πόσο μεγάλη ήταν όταν διάφοροι γνωστοί μού είπαν ότι ήταν στη διαδήλωση. Επίσης, ηταν συγκλονιστική η αντοχή του κόσμου. Εξω από κάθε πρόσφατο προηγούμενο...

Για τη στάση του ΠΑΜΕ. Γενικά δεν είχα επαφή και όλη η κουβέντα για το οποιοδήποτε μπλοκ "έφυγε - δεν έφυγε" , "ήταν τριακόσια ή πεντακόσια μέτρα από το Σύνταγμα" μου φαίνεται απολίτικη και ανόητη. Ομως, το στιγμιότυπο που θα περιγράψω ήταν απολύτως απεχθές (και αυτό αφορά την κουλτούρα του ΠΑΜΕ). Στην τελική σκούπα στην Αμαλίας (κατά τις 10.30, 11 παρά νομίζω περίπου) υποχωρούσε ο κόσμος με αρκετή ψυχραιμία προς Συγγρού. Ανάμεσά μας άνθρωποι (κοντά μου ήταν ένας) με ανοιγμένο κεφάλι, άλλοι ημιλιπόθυμοι που τους μεταφέρανε και όλοι πολύ ταλαιπωρημένοι.
Παρόλα αυτά ο κόσμος υποχωρούσε αξιοπρεπώς, δεν έτρεχε και πολλοί φώναζαν και συνθήματα "εμπρος λαέ" κλπ..
Υπήρχαν και τρία τουλάχιστον πανό, ένα κάποιας επιτροπής αγώνα (ή κάτι τέτοιο) από το περιστέρι, ένα του μ-λ και ένα του ΣΥΝ (ή της νεολαίας ΣΥΝ).
Ε, όταν τα είδαν οι ΠΑΜίτες που ήταν στους Στύλους Ολυμπίου Διός, τι άρχισαν να φωνάζουν πρός τον κόσμο, λέτε;
"Τέρμα πια στις αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες"!!
Αυτό εξόργισε (δεν ξέρω αν εξόργισε τα οργανωμένα μπλοκ) τρελά το χύμα κόσμο - και εμένα. Δεν μπορεί να τρως χημικά επί πέντε ώρες και να είσαι εκεί, και να έρχονται οι ατσαλάκωτοι (που δε με ενοχλεί αυτό ξαναλέω - είναι ΑΠΟΛΥΤΟ δικαίωμά τους) και να σου κουνάνε αφυψηλού το δάχτυλο. Πιο πολύ από όλα, ένιωσα άσχημα με τον εαυτό μου γιατί στην αρχή χάρηκα που είδα εκεί μπλοκ του ΠΑΜΕ.

Αυτό εκνεύρισε τους πάντες και κάποιοι όντως απαντησαν αυθόρμητα (κι εγώ μαζί τους!) -όχι πάντως υβριστικά, εγώ δεν είδα κάτι υβριστικό, επαναλαμβάνοντας το ίδιο σύνθημα προς το ΠΑΜΕ
"Τέρμα πια στις αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες"!! Σας φαίνεται παράλογο;;
Κάποτε πρέπει μερικοί να καταλάβουν ότι η αντιπαράθεση γίνεται εντός του κινήματος. Δε θα βγω να βρίσω εγώ τον Παμίτη, την ώρα που τον απολύει το αφεντικό...

κάποιος που έχει (ή μήπως δεν έχει πια) αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει εσωκινηματική αλληλεγγύη κάποιες στιγμές τουλάχιστον

Γιώργος Σαρρής είπε...

Πριν τελειωσω το διαβασμα του σχολίου σκεφτόμουνα τι κακό βρηκες στο ""Τέρμα πια στις αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες"
Μετα ειδα πως γράφεις ότι το φωναζατε κι εσείς! Αρα και οι δυο φωναζουν το ιδιο συνθημα ο ένας εναντίον του άλλου! Στεκει αυτό; Αυτό δειχνει δυσπιστία κι από τις 2 πλευρές. Το συνθημα δεν ειναι καθολου λάθος και θα ηταν ωραιο να το φωναζουν όλοι μαζί ταυτόχρονα. Αυτο που συμβαίνει δειχνει την αναγκη να πάρουμε θέση ταξική και όχι γενικόλογα αντιμνημονιακή. Αυτο΄δε σημαίνει ότι πρεπει να αντιμετωπίζονται χλευαστικά όσοι όντας βημα πίσω δεν το κατανοούν. Ομως δε βλέπω γιατι το συνθημα είναι διασπαστικό. Ομως έχει κι εναν άλλο στόχο. Που ειναι το οτι δειχνει πως όσοι εκαψαν νεοκλασσικα δεν ειναι φυσικα με τους εργατες. Αυτο δεν πρεπει να ξεκαθαριστεί επι τέλους; Ειναι ταμπού; Όποιος φοράει μαυρα κ καιει ειναι αναρχικός αγωνιστής στο πλευρό του λαού ή μηπως όχι;Αν δεν καθαρίσουμε μερικα βασικα δεν παμε πουθενα νομιζω. Οι προβοκατορες ειναι προβοκατορες και πληρωμένοι ασφαλίτες δεν ειναι αγωνιστες. Κι αυτη ειναι μια πολύ σοβαρή αυταπάτη που πρέπει να ξεκαθαριστεί.

ShareThis